hałaśliwie

См. также в других словарях:

• hałaśliwie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., hałaśliwieej, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. hałaśliwy: Hałaśliwie pracujący motor. Hałaśliwie dopingować swoją drużynę. {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• hałaśliwie — hałaśliwieej przysłów. od hałaśliwy Hałaśliwie wyrażać swą radość. Zachowywać się najhałaśliwiej ze wszystkich …   Słownik języka polskiego

• trafić — dobrze, szczęśliwie, źle, nieszczęśliwie a) «znaleźć się we właściwym lub niewłaściwym miejscu, przybyć gdzieś we właściwym lub niewłaściwym momencie»: Władzio zobaczył mnie przy stoliku i zaśmiał się hałaśliwie. – Cześć, Jasiu! – zawołał. –… …   Słownik frazeologiczny

• trafiać — Trafić dobrze, szczęśliwie, źle, nieszczęśliwie a) «znaleźć się we właściwym lub niewłaściwym miejscu, przybyć gdzieś we właściwym lub niewłaściwym momencie»: Władzio zobaczył mnie przy stoliku i zaśmiał się hałaśliwie. – Cześć, Jasiu! – zawołał …   Słownik frazeologiczny

• wybić się — 1. Wybić się na czoło «stać się najważniejszym, najistotniejszym, zająć pierwsze miejsce»: W państwie tworzącego się pomału narodu polskiego wybiła się na czoło ta dzielnica, która najwcześniej weszła w styczność z kulturą zachodniej i… …   Słownik frazeologiczny

• wybijać się — 1. Wybić się na czoło «stać się najważniejszym, najistotniejszym, zająć pierwsze miejsce»: W państwie tworzącego się pomału narodu polskiego wybiła się na czoło ta dzielnica, która najwcześniej weszła w styczność z kulturą zachodniej i… …   Słownik frazeologiczny

• bębnić — ndk VIa, bębnićnię, bębnićnisz, bębnićnij, bębnićnił 1. «uderzać czymś w coś, o coś wielokrotnie, czyniąc hałas, rzadziej: grać na bębnie; stukać, walić, łomotać» Bębnić w bęben pałeczkami. Bębnić pięściami w drzwi, palcami po stole. Bębnić w… …   Słownik języka polskiego

• grzmiąco — «głośno, donośnie, hałaśliwie» Napominać grzmiąco. Śmiać się grzmiąco …   Słownik języka polskiego

• kłócić — ndk VIa, kłócićcę, kłócićcisz, kłóć, kłócićcił, kłócićcony 1. «doprowadzać do kłótni, niezgody» Kłócić między sobą sąsiadów. 2. reg. «wstrząsać naczyniem z cieczą, powodując jej zmieszanie, gwałtownie mieszać» 3. przestarz. «wprowadzać… …   Słownik języka polskiego

• rąbać — ndk IX, rąbaćbię, rąbaćbiesz, rąb, rąbaćał, rąbaćany rąbnąć dk Va, rąbaćnę, rąbaćniesz, rąbaćnij, rąbaćnął, rąbaćnęła, rąbaćnęli, rąbaćnięty, rąbaćnąwszy 1. tylko ndk «rozdrabniać, rozłupywać coś na kawałki (np. drzewo, lód itp.) czymś ostrym;… …   Słownik języka polskiego

• rżeć — ndk VIIb, rżę, rżysz, rżyj, rżał, rżeli «o koniu: wydawać głos» przen. pot. «śmiać się głośno, hałaśliwie; rechotać» Chłopcy rżeli z uciechy …   Słownik języka polskiego