-
1 gravitās
gravitās ātis, f [gravis], weight, heaviness: <*>er inane moveri gravitate: navium, Cs.: ignavā <*>equeunt gravitate moveri, O.— Pregnancy, O.— Unwholesomeness, oppressiveness, severity, heaviness, <*>ulness: caeli: loci, L.: morbi: soporis, O.: seniis, O.: annonae, dearness, Ta.: odoris, disagree<*>bleness, Ta.— Disease, sickness: corporis: mem<*>rorum.—Fig., heaviness, slowness: linguae.— Harshness, severity: belli, L.: crudelitatem gravi<*>ati addidit, L.—Of things, weight, importance: <*>rovinciae Galliae: civitatis, Cs.: sententiarum: versūs gravitate minores, H.—Of persons, weight, dignity, gravity, presence, influence: inauditā gravitate praeditus: comitate condīta gravitas: cum gravitate loqui: oris, L.: Incolumi gravitate, without loss of dignity, H.* * *weight; dignity; gravity; importances, oppressiveness; pregnancy; sickness -
2 nūtus
nūtus —, abl. ū (only nom sing. and acc. and abl sing. and plur.), m [2 NV-], a nodding, nod: id significare nutu: nutu finire disceptationem, L.: nutu tremefecit Olympum, V.: nutu signa remittis, O.— A hint, intimation: an mihi nutus tuus non faceret fidem?— A tendency, inclination, gravity: terrena suopte nutu in terram ferri: terra in sese nutibus suis conglobata.—Fig., assent, compliance: adnuite nutum numenque vestrum invictum Campanis, L.— Command, will, pleasure: res ad nutum eius facta, Cs.: omnia deorum nutu administrari: contra nutum Naevi: ad nutūs aptus erilīs, H.: nutu Iunonis eunt res, V.: sub nutu atque arbitrio alcuius esse, L.* * *nod; command, willad nutum -- instantly; with the agreement of
-
3 pondus
pondus eris, n [PAND-], a weight: pondera ab Gallis adlata iniqua, L.: taleae ferreae ad certum pondus examinatae, Cs.— A heavy body, weight, mass, load, burden: in terram feruntur omnia suo nutu pondera: innumerabile auri: magnum argenti, Cs.: immania pondera baltei, V.: gravis maturo pondere venter, O.— Weight, gravity, heaviness: gravitate ferri et pondere: magni ponderis saxa, Cs.— Plur, balance, equilibrium: pendebat in aëre tellus Ponderibus librata suis, O.: trans pondera dextram Porrigere, out of balance, i. e. so as to fall over, H.—Fig., weight, consequence, importance, consideration, influence, authority: si tutoris auctoritas apud te ponderis nihil habebat: grave ipsius conscientiae pondus est: id est maximi ponderis: omnium verborum ponderibus est utendum, verbal effects: fabula sine pondere et arte, H.: nulla diu femina pondus habet, i. e. firmness, Pr.— A burden, load, weight: rerum, O.: amara senectae Pondera, O.* * *weight, burden, impediment -
4 senectūs
senectūs ūtis, f [senex], old age, extreme age, senility.—Only sing: hoc vitium fert senectus hominibus, T.: senectutem occasum vitae definire: vivere ad summam senectutem: confecti homines senectute: viridis, V.: tremulo gradu venit aegra senectus, O.: obductā solvatur fronte senectus, the gravity of old age, H.: Temporibus geminis canebat sparsa senectus, i. e. gray hairs, V.—Of things, antiquity, age: (tabellae) cariosa, O.: vini veteris, Iu.—Person., the goddess of old age, Old Age: tristis, V.— Old age, old men: senectus semper agens aliquid.—Fig., of style, maturity: plena litteratae senectutis oratio.* * *Isenecta, senectum ADJold, agedIIold age; old men collectively; shed snake skin -
5 sevēritās
sevēritās ātis, f [severus], seriousness, gravity, sternness, strictness, severity: Tristis in voltu, T.: severitatem in senectute probo: in omni re: severitatem res ipsa flagitat: iudiciorum: Catoni severitas dignitatem addiderat, S.: magnis peccatis severitatem commodare, Ta.: exempli: imperi, Cs.* * *strictness, severity -
6 adseveratio
affirmation, (confident/earnest) assertion; seriousness/earnestness, gravity -
7 agravitas
-
8 asseveratio
affirmation, (confident/earnest) assertion; seriousness/earnestness, gravity -
9 adsevero
I.A.. Lit., to do any thing with earnestness, [p. 179] to do or pursue earnestly (opp. jocari, Cic. Brut. 85, 293; rare in early Latin;B.syn.: affirmo, confirmo, assero, dico): quae est ista defensio? utrum adseveratur in hoc an tentatur?
is this matter conducted in earnest? Cic. Verr. 2, 2, 10.—Hence, of discourse, to assert strongly or firmly, to declare positively, to affirm (in the class. per. only in prose; with this word in this sense, cf. the Engl. to assure; the Germ. versichern; the Gr. ischurizomai, bebaioô; and the Lat. confirmo, adfirmo): neminem eorum haec adseverare audias, * Plaut. Mil. 3, 1, 164:pulchre adseverat sese ab Oppianico destitutum,
Cic. Clu. 26, 72:unum illud firmissime adseverabat in exsilium se iturum,
id. Att. 10, 14:periti rerum adseverant non ferre (Arabiam) tantum, etc.,
Plin. 12, 18, 41, § 83 Jan (others adstruxerunt, v. astruo fin.):Halicarnasii mille et ducentos per annos nullo motu terrae nutavisse sedes suas adseveraverant,
Tac. A. 4, 55; 6, 28; 12, 42; 14, 16; id. H. 2, 80:constantissime adseveravit fore, ut etc.,
Suet. Vesp. 5.—Also, de aliquā re:neque hoc meum, de quo tanto opere hoc libro adseveravi, umquam adfirmabo esse verius quam tuum,
Cic. Or. 71, 237:quem ad modum adversarius de quāque re adseveret,
id. Brut. 57, 208:neminem ullā de re posse contendere neque adseverare,
id. Ac. 2, 11, 35.—Of inanimate things, to make known, to show, prove, demonstrate:adseverant magni artus Germanicam originem,
Tac. Agr. 11.—In Tac., of conduct (cf. asseveratio):II.viri gravitatem adseverantes,
assuming an air of gravity, Tac. A. 13, 18. —In App., to make grave or serious:A.frontem,
App. M. 3, p. 135, 10, and 8, p. 203, 24.— Advv.: adsĕvēranter and adsĕ-vērātē, with asseveration, earnestly, emphatically.Form adsĕvēranter:B.loqui valde adseveranter,
Cic. Att. 15, 19, 2. — Comp.:Haec Antiochus fere multo etiam adseverantius (dixit),
Cic. Ac. 2, 19, 61.— -
10 ambulo
ambŭlo, āvi, ātum, 1, v. n. [regarded by Doed. as a sort of dim. of ambio, but better regarded as comp. of am- and the root of bainô, beto, -bito, baculum = bakpron, vado, venio; Sanscr. gā = go; Germ. gehen; Engl. go. Curtius].I.Lit.A.In gen., to go about, to walk:B.cum illā neque cubat neque ambulat,
Plaut. Bacch. 4, 8, 56:si non ubi sedeas locus est, est ubi ambules,
id. Capt. prol. 12:quem ad modum quis ambulet, sedeat,
Cic. Fin. 5, 17, 47:sedetur, ambulatur,
Varr. L. L. 6, 1, p. 72 Müll.:ambulatum est,
Cic. Leg. 2, 1, 1; Sen. Ep. 113, 15:cum sedeatur, ambuletur, discumbatur,
Gell. 2, 2:standi ambulandi vices,
Quint. 11, 3, 44:ambulans aut jacens,
Plin. Ep. 9, 36; Gell. 2, 9:cum ambulantis Tiberii genua advolveretur,
Tac. A. 1, 13: aves aliquae ambulant, ut cornices;aliae saliunt, ut passeres,
walk, Plin. 10, 38, 54, § 111:Aegyptii mures bipedes ambulant,
id. 10, 64, 85, § 186:claudi ambulant,
Vulg. Matt. 11, 5; ib. Joan. 1, 36; ib. Apoc. 2, 1; 9, 20.—Hence,Esp., to walk for recreation, to take a walk:C.abiit ambulatum,
Plaut. Mil. 2, 2, 96:visus sum mihi cum Galbā ambulare,
Cic. Ac. 2, 16, 51:cum in sole ambulem, etiamsi aliam ob causam ambulem, etc.,
id. de Or. 2, 14, 60:pedibus ambulare,
Suet. Dom. 19.—To go, to travel, to journey (class.), Plaut. Capt. prol. 12:D.quo ambulas tu?
id. Am. 1, 1, 185; Ter. Hec. 5, 3, 17:biduo aut triduo septingenta milia passuum ambulare,
Cic. Quint. 25; id. Att. 9, 4 fin.:eo modo Caesar ambulat, ut, etc.,
id. ib. 8, 14 et saep.—Hence, in the comic poets, bene ambula, farewell, a good journey to you, a form oft. used at the departure of any one:bene ambula et redambula,
farewell and farewell back, Plaut. Capt. 4, 2, 120: Ty. Bene ambulato. Ph. Bene vale, id. ib. 2, 3, 92; and absol.:ambula,
go, Ter. Heaut. 2, 3, 139: ambulare in jus, to go into court, go to law:ambula in jus,
Plaut. Curc. 5, 2, 23; Ter. Phorm. 5, 8, 43.—To walk about with a certain gravity or importance: licet superbus ambules pecuniā. Hor. Epod. 4, 5; id. S. 1, 2, 25; 1, 4, 66.—E.Of inanimate things:F.amnis, quā naves ambulant,
Cato, R. R. 1, 3:Nilus immenso longitudinis spatio ambulans,
Plin. 5, 9, 10, § 51:velut intus ambulantem (lucem),
id. 37, 9, 47, § 131.— Trop. (only post-Aug.):quod deinde caput translatum per omnes leges ambulavit,
was afterwards added to all laws, Plin. 10, 50, 71, § 139; Dig. 4, 4, 15:ambulat cum domino bonorum possessio,
ib. 37, 11, 2.—Act., esp. with cognate objects, as iter, via, etc., to navigate, sail, pass over, etc.:G.cum Xerxes tantis classibus tantisque copiis maria ambulavisset terramque navigāsset,
Cic. Fin. 2, 34:perpetuas ambulat illa vias,
Ov. F. 1, 122 (cf.: ire iter, viam, etc., Burm. ad Prop. 2, 19, 50).— Pass.:si bina stadia ambulentur,
Plin. 23, 1, 16, § 26.—In milit. lang. t. t., to march:H.ut ter in mense tam equites quam pedites educantur ambulatum,
Veg. Mil. 1, 27.—In the jurists in opp. to ire:II.iter est jus eundi ambulandi hominis,
of one going and coming, Dig. 3, 8, 1.—Trop. very freq. in eccl. Lat. (like Heb. and N. T. Gr. peripateô), to walk, in the sense of to live, with an adjunct of manner or circumstances:ambulavit Henoch cum Deo,
Vulg. Gen. 5, 22:ut ambules in viis ejus (Dei),
ib. Deut. 10, 12:qui ambulant in lege Domini,
ib. Psa. 118, 1:in circuitu impii ambulant,
ib. ib. 11, 9: fraudulenter ambulare, ib. Prov. 11, 13.—So also very freq. in N. T., but only once in this sense in the Gospels:quare discipuli tui non ambulant juxta traditionem seniorum?
Vulg. Marc. 7, 5:qui non secundum carnem ambulant,
ib. Rom. 8, 1:in carne ambulantes,
ib. 2 Cor. 10, 3:honeste ambulare,
ib. Rom. 13, 13:ut ambuletis digne Deo,
ib. Col. 1, 10:quod non recte ambularent,
ib. Gal. 2, 14 et persaepe. -
11 assevero
I.A.. Lit., to do any thing with earnestness, [p. 179] to do or pursue earnestly (opp. jocari, Cic. Brut. 85, 293; rare in early Latin;B.syn.: affirmo, confirmo, assero, dico): quae est ista defensio? utrum adseveratur in hoc an tentatur?
is this matter conducted in earnest? Cic. Verr. 2, 2, 10.—Hence, of discourse, to assert strongly or firmly, to declare positively, to affirm (in the class. per. only in prose; with this word in this sense, cf. the Engl. to assure; the Germ. versichern; the Gr. ischurizomai, bebaioô; and the Lat. confirmo, adfirmo): neminem eorum haec adseverare audias, * Plaut. Mil. 3, 1, 164:pulchre adseverat sese ab Oppianico destitutum,
Cic. Clu. 26, 72:unum illud firmissime adseverabat in exsilium se iturum,
id. Att. 10, 14:periti rerum adseverant non ferre (Arabiam) tantum, etc.,
Plin. 12, 18, 41, § 83 Jan (others adstruxerunt, v. astruo fin.):Halicarnasii mille et ducentos per annos nullo motu terrae nutavisse sedes suas adseveraverant,
Tac. A. 4, 55; 6, 28; 12, 42; 14, 16; id. H. 2, 80:constantissime adseveravit fore, ut etc.,
Suet. Vesp. 5.—Also, de aliquā re:neque hoc meum, de quo tanto opere hoc libro adseveravi, umquam adfirmabo esse verius quam tuum,
Cic. Or. 71, 237:quem ad modum adversarius de quāque re adseveret,
id. Brut. 57, 208:neminem ullā de re posse contendere neque adseverare,
id. Ac. 2, 11, 35.—Of inanimate things, to make known, to show, prove, demonstrate:adseverant magni artus Germanicam originem,
Tac. Agr. 11.—In Tac., of conduct (cf. asseveratio):II.viri gravitatem adseverantes,
assuming an air of gravity, Tac. A. 13, 18. —In App., to make grave or serious:A.frontem,
App. M. 3, p. 135, 10, and 8, p. 203, 24.— Advv.: adsĕvēranter and adsĕ-vērātē, with asseveration, earnestly, emphatically.Form adsĕvēranter:B.loqui valde adseveranter,
Cic. Att. 15, 19, 2. — Comp.:Haec Antiochus fere multo etiam adseverantius (dixit),
Cic. Ac. 2, 19, 61.— -
12 gravitas
I.Lit., in gen.:B.omnibus ejus (terrae) partibus in medium vergentibus nihil interrumpat, quo labefactari possit tanta contentio gravitatis et ponderum,
Cic. N. D. 2, 45, 116; cf.:per inane moveri gravitate et pondere,
id. Fat. 11, 24; Lucr. 3, 1054; cf.also: cuncta necesse est Aut gravitate sua ferri primordia rerum, Aut, etc.,
id. 2, 84:nostros propter gravitatem armorum, quod, etc.,
Caes. B. G. 5, 16, 1:tum etiam gravitate et tarditate navium impediebantur,
id. B. C. 1, 58, 3:ignava nequeunt gravitate moveri,
Ov. M. 2, 821:me mea defendit gravitas (corresp. to moles and pondus),
id. ib. 9, 39.—Transf.1.Of smell, rankness, offensiveness, fetidness:2.quorundam odorum suavitati gravitas inest,
Plin. 21, 7, 18, § 37:a quibusdam vocatur cynozolon propter gravitatem odoris (shortly before: odore gravissimo),
id. 22, 18, 21, § 47:animae,
id. 20, 9, 35, § 91:halitus,
id. 30, 6, 15, § 44:oris,
id. 28, 12, 51, § 190.—Of bodily condition, health, severity, vehemence, violence, unwholesomeness; heaviness, dulness, faintness, sickness:3. 4.corpore vix sustineo gravitatem hujus caeli,
Cic. Att. 11, 22, 2:caeli aquarumque,
Liv. 23, 34, 11:loci,
id. 25, 26, 13:morbi,
Cic. N. D. 3, 31, 76:pressus gravitate soporis,
Ov. M. 15, 21; cf. id. ib. 11, 618:an quod corporis gravitatem et dolorem animo judicamus, animi morbum corpore non sentimus?
painful, diseased condition, Cic. Tusc. 3, 1, 2 Kühn.; cf.membrorum,
id. Fin. 4, 12, 31; and Lucr. 3, 478:capitis,
Plin. 27, 12, 105, § 130:aurium,
id. 20, 11, 44, § 115; cf.auditus,
id. 23, 4, 42, § 85:audiendi,
id. 28, 11, 48, § 176:oris et dentium,
id. 37, 10, 54, § 143.—The burden of pregnancy:II.tendebat gravitas uterum mihi,
Ov. M. 9, 287 (cf. onus, id. ib. 10, 504). —Trop.A.In a bad sense, heaviness, slowness, severity:B.gaudere gravitate linguae sonoque vocis agresti,
Cic. de Or. 3, 11, 42: injuria gravitate tutior est, severity, cruelty, Sall. Orat. Licin. (Hist. Fragm. 3, 22 Gerl.):fessi diuturnitate et gravitate belli,
Liv. 31, 7, 3: crudelitatem quoque gravitati addidit, id. 24, 45, 13 Weissenb. —In a good sense, weight, dignity, importance, seriousness, gravity (syn.: magnitudo, dignitas, auctoritas, pondus): hos cum Suevi propter amplitudinem gravitatemque civitatis finibus expellere non potuissent, importance, i. e. power, Caes. B. G. 4, 3, 4; cf. Cic. Agr. 2, 32:omnium sententiarum gravitate, omnium verborum ponderibus est utendum,
importance, weight, id. de Or. 2, 17, 72; cf. id. Tusc. 5, 12, 34:genus hoc sermonum positum in hominum veterum auctoritate plus videtur habere gravitatis,
id. Lael. 1, 4:quanta illa, di immortales, fuit gravitas! quanta in oratione majestas!
id. ib. 25, 96:tristitia et in omni re severitas habet illa quidem gravitatem,
id. ib. 18, 66; cf.:erat in illo viro comitate condita gravitas,
id. de Sen. 4, 10:gravitate mixtus lepos,
id. Rep. 2, 1; cf. also id. Q. Fr. 3, 9, 1:illud me praeclare admones, cum illum videro, ne nimis indulgenter et ut cum gravitate potius loquar,
id. Att. 9, 9, 2; 9, 19, 3; id. Fam. 5, 16, 5:de virtute et gravitate Caesaris, quam in summo dolore adhibuisset,
id. Q. Fr. 3, 8, 3:personae gravitatem intuentes,
id. Tusc. 2, 21, 49; cf.:ego has partes lenitatis et misericordiae semper egi libenter: illam vero gravitatis severitatisque personam non appetivi,
id. Mur. 3, 6:haec genera dicendi in senibus gravitatem non habent,
id. Brut. 95, 326; id. Rep. 1, 10 fin.:majestas quam vultus gravitasque oris prae se ferebat,
Liv. 5, 41, 8:(senarius) quantum accipit celeritatis, tantum gravitatis amittit,
Quint. 9, 4, 140. -
13 libramentum
lībrāmentum, i, n. [id.], that which gives to any thing a downward pressure; weight, gravity.I.Lit.:B.plumbi,
Liv. 42, 63, 4.—A fall, descent of water:II.libramentum aquae,
Plin. 31, 6, 31, § 57:quod libramentum cum exinanitum est, suscitat et elicit fontem, cum repletum, moratur et strangulat, of a spring that alternately rises and falls,
Plin. Ep. 4, 30, 10:inferiore labro demisso ad libramentum modicae aquae receptae in fauces, palpitante ibi lingua ululatus elicitur, of the croaking of frogs,
Plin. 11, 37, 65, § 173.—Transf.A.A level surface, horizontal plane: extremitatem et quasi libramentum, in quo nulla omnino crassitudo sit, * Cic. Ac. 2, 36, 116:B.sub eodem libramento stare,
Sen. Q. N. 1, 12, 1: usque ad libramentum summi fornicis, Ael. Gall. ap. Paul. ex Fest. p. 206 Müll.—Evenness, equality:C.ventorum hiemalium et aestivorum,
Col. 1, 5, 8 —A straight line:D.si recto libramento inter solem terrasque media (luna) successit,
Sen. Ben. 5, 6, 4:libramentum finale,
a boundary line, Amm. 15, 4, 4.—A weight for balancing or giving motive power (ballista):ferrea manus cum injecta prorae esset, gravique libramento plumbi recelleret ad solum,
Liv. 24, 34, 10:arietem admotum nunc saxis ingentibus nunc libramento plumbi gravatum ad terram urguebant,
id. 42, 63, 4 Weissenb.:late cladem intulisset, ni duo milites vincla ac libramenta tormento abscidissent,
Tac. H. 3, 23. -
14 nutus
nūtus, ūs, m. [nuo, ĕre (of abnuo, etc.); cf. nuto], a nodding, a nod.I.Lit.:B.Scipio nutu finire disceptationem potuisset,
Liv. 34, 62:nutu tremefecit Olympum,
Verg. A. 9, 106:digitisque saepe est nutuque locutus,
Ov. Tr. 2, 453:signaque dat nutu,
id. F. 1, 418:nutus conferre loquaces,
Tib. 1, 2, 21:digiti,
i.e. a beckoning, Tert. adv. Herm. 27:membrorum,
Plin. 6, 30, 35, § 188: uno meo [p. 1231] nutu jugulari utrumque vestrum posse, Suet. Calig. 32:nutibus oculorum,
winks, Vulg. Isa. 3, 16.—Transf., a downward tendency or motion, gravity:II.terrena suopte nutu et suo pondere in terram ferri,
Cic. Tusc. 1, 17, 40:terra suā vi nutuque tenetur,
id. de Or. 3, 45, 178; so in plur., id. N. D. 2, 39, 98.—Trop., command, will, pleasure:ad eorum arbitrium et nutum totos se fingunt,
Cic. Or. 8, 24:jura omnia praetoris nutu atque arbitrio meretriculae gubernari,
id. Verr. 2, 5, 13, § 34:ad alicujus voluntatem nutumque convertere,
id. Fam. 3, 10, 10:omnia deorum nutu atque potestate administrari,
id. Cat. 3, 9, 21:auctoritate nutuque iegum domitas habere libidines,
id. de Or. 1, 43, 194:paratum esse ad nutum,
id. Phil. 7, 6, 18:ad nutum praesto esse,
id. Verr. 2, 1, 31, § 78:respirare contra nutum dicionemque alicujus,
id. Quint. 30, 94:alterius sub nutu degitur aetas,
Lucr. 4, 1122:saevae nutu Junonis eunt res,
Verg. A. 7, 592. -
15 serietas
sērĭĕtas, ātis, f. [serius], gravity, seriousness (late Lat.), Aus. Parent. 2, 6; Sid. Carm. 13, 439. -
16 severitas
sĕvērĭtas, ātis, f. [1. severus], seriousness, gravity, sternness, strictness, severity, in a good and bad sense (class. and very freq.;II.syn. gravitas): tristis severitas inest in vultu,
Ter. And. 5, 2, 16:severitatem in senectute probo: acerbitatem nullo modo,
Cic. Sen. 18, 65 (opp. lepos); id. Off. 1, 37, 134:censorum,
id. Rep. 4, 6, 15; cf. Val. Max. 2, 9.— Plur.:censorum severitates,
Gell. 4, 20, 1:tristitia et in omni re severitas,
Cic. Lael. 18, 66; cf.:homo ipsā tristitiā et severitate popularis,
id. Brut. 25, 97:si illius comitatem et facilitatem tuae gravitati severitatique asperseris,
id. Mur. 31, 66; so (opp. comitas) id. Brut. 40, 148; (opp. mansuetudo et misericordia) Sall. C. 54, 2; (opp hilaritas risusque) Cic. Brut. 93, 322:T. Torquatus cum illam severitatem in eo filio adhibuit, quem, etc.,
id. Fin. 1, 7, 24:evellere se aculeum severitatis vestrae,
id. Clu. 55, 152:laetissimae vir severitatis,
Vell. 2, 127, 4:Catoni severitas dignitatem addiderat,
Sall. C. 54, 2:commodare magnis peccatis severitatem,
Tac. Agr. 19:summa severitas animadversionis,
Cic. Fam. 9, 14, 7:exempli,
id. Verr. 2, 5, 3, § 7:judiciorum (opp. lenitas ac misericordia),
id. Sull. 33, 92:imperii,
Caes. B. G. 7, 4; cf.: militarem disciplinam severitatemque minuere, Auct. B. Alex. 48 fin.;65: nimia emendationis severitas,
Quint. 2, 4, 10:disciplinae,
id. 2, 2, 4:orationis,
Plin. Ep. 2, 5, 6:hac severitate aurium laetor,
this severity of taste, id. ib. 3, 18, 9.— -
17 severitudo
sĕvērĭtūdo, ĭnis, f. [1. severus], gravity, austerity, severity (ante- and post-class. for the class. severitas): (frontis) Plaut. Ep. 5, 1, 3 (also cited Non. 173, 10):morum,
App. M. 1, p. 113, 41. -
18 taetricitas
taetrĭcĭtas ( tētr-), ātis, f. [taetricus], a grave or serious expression; gravity, seriousness: habitus oris taetricitate decorus, Auct. Pan. ad Pis. 90.
См. также в других словарях:
Gravity — Grav i*ty, n.; pl. {Gravities}. [L. gravitas, fr. gravis heavy; cf. F. gravit[ e]. See {Grave}, a., {Grief}.] 1. The state of having weight; beaviness; as, the gravity of lead. [1913 Webster] 2. Sobriety of character or demeanor. Men of gravity… … The Collaborative International Dictionary of English
Gravity — puede refererirse a: Gravity, empresa de videojuegos, creador de juegos online. Gravity, cómic de Marvel del nuevo superhéroe del fin de año 2008. Gravity Tours, empresa de viajes turísticos. Gravity, cliente nativo para usar Twitter desde… … Wikipedia Español
Gravity — bezeichnet: Gravity (Iowa), ein Ort im US Bundesstaat Iowa Gravity (Pennsylvania), ein Ort im US Bundesstaat Pennsylvania Gravity (Fernsehserie), eine amerikanische Fernsehserie aus dem Jahr 2010 Gravity (Comic), eine Comic Reihe des Verlags… … Deutsch Wikipedia
gravity — [grav′i tē] n. pl. gravities [L gravitas, weight, heaviness < gravis, heavy: see GRAVE1] 1. the state or condition of being grave; esp., a) solemnity or sedateness of manner or character; earnestness b) danger or threat; ominous quality [the… … English World dictionary
Gravity — Gravity, IA U.S. city in Iowa Population (2000): 218 Housing Units (2000): 103 Land area (2000): 0.298808 sq. miles (0.773910 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 0.298808 sq. miles (0.773910 sq. km)… … StarDict's U.S. Gazetteer Places
Gravity, IA — U.S. city in Iowa Population (2000): 218 Housing Units (2000): 103 Land area (2000): 0.298808 sq. miles (0.773910 sq. km) Water area (2000): 0.000000 sq. miles (0.000000 sq. km) Total area (2000): 0.298808 sq. miles (0.773910 sq. km) FIPS code:… … StarDict's U.S. Gazetteer Places
gravity — I noun attraction, attractiveness, concern, consideration, draw, enormity, greatness, heaviness, heft, import, importance, interest, magnetism, magnitude, materiality, momentousness, ponderosity, ponderousness, pull, pulling power, severity,… … Law dictionary
gravity — [n1] force of attraction force, heaviness, pressure, weight; concept 641 Ant. weightedness gravity [n2] seriousness, importance acuteness, concern, consequence, exigency, hazardousness, momentousness, perilousness, severity, significance,… … New thesaurus
gravity — (n.) c.1500, weight, dignity, seriousness, from M.Fr. gravité seriousness, thoughtfulness, and directly from L. gravitatem (nom. gravitas) weight, heaviness, pressure, from gravis heavy (see GRAVE (Cf. grave) (adj.)). The scientific sense of… … Etymology dictionary
gravity — ► NOUN 1) the force that attracts a body towards the centre of the earth, or towards any other physical body having mass. 2) extreme importance or seriousness. 3) solemnity of manner. ORIGIN Latin gravitas weight, seriousness … English terms dictionary
gravity — noun 1 natural force ADJECTIVE ▪ low, weak, zero ▪ the weak gravity on the moon ▪ strong VERB + GRAVITY ▪ … Collocations dictionary