Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

grātulātiō

  • 1 gratulatio

    grātŭlātĭo, ōnis, f. [id.], a manifestation of joy; a wishing joy, congratulation; a rejoicing, joy (class.).
    I.
    In gen., constr. usu. with gen. or absol.:

    nuntiatur mihi, tantam isti gratulationem esse factam, ut, etc.,

    Cic. Verr. 1, 8, 21:

    gratulationes habere,

    id. Mil. 35, 98:

    unius diei,

    id. Pis. 3, 7:

    laudis nostrae gratulatio tua,

    id. Att. 1, 17, 6: quam (imaginem parentis sui) paucis ante diebus laureatam in sua gratulatione conspexit, during the congratulations made to him (on account of obtaining the consulship), id. Mur. 41, 88:

    cum gratulatione ac favore ingenti populi,

    Liv. 4, 24, 7:

    inter gratulationes amicorum,

    Suet. Ner. 6:

    (signum Dianae) in suis antiquis sedibus summa cum gratulatione civium et laetitia reponitur,

    Cic. Verr. 2, 4, 34, § 74; cf.:

    quanta gratulatio consecuta est!

    id. Fl. 39, 98:

    hic parenti suo... solatio in laboribus, gratulationi in victoria fuit,

    id. Mur. 5, 12.—
    II.
    (Acc. to gratulor, II.) A religious festival of joy and thanksgiving, a public thanksgiving (= supplicatio, obsecratio):

    gratulatio, quam tuo nomine ad omnia deorum templa fecimus,

    Cic. Fam. 11, 18 fin.:

    is supplicationem mihi decrevit... qui quaestori gratulationem decrevit,

    id. Cat. 4, 5, 10; cf.:

    ceteris bene gestā, mihi uni conservatā re publicā gratulationem decrevistis,

    id. ib. 4, 10, 20:

    diis immortalibus non erat exigua eadem gratulatio,

    id. Prov. Cons. 11, 26:

    gratae nostrae diis immortalibus gratulationes erunt,

    id. Phil. 14, 3, 7:

    tum patefacta gratulationi omnia in urbe templa,

    Liv. 30, 40, 4 Weissenb. (al patuere, facta gratulatione):

    civitatem in supplicationibus ac gratulationibus esse,

    id. 8, 33, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > gratulatio

  • 2 gratulatio

    grātŭlātĭo, ōnis, f. [gratulor] [st1]1 [-] manifestation (expression) de la joie, de la reconnaissance; marques de reconnaissance, compliments, félicitations.    - Cic. Verr. 4, 74 94 ; Caes. BG. 1, 53, 6.    - ad ea responsum legatis rerum gestarum prospere in Africa communem sibi cum rege gratulationem esse, Liv. 30, 17: on répondit aux députés que le roi devait avoir sa part dans les félicitations que méritaient les succès obtenus en Afrique.    - inter gratulationes amicorum, Suet. Ner. 6: au milieu des félicitations de ses amis.    - cum gratulatione civium, Cic. Verr. 2, 4, 34, § 74: au mileu des félicitations des citoyens.    - cf. Cic. Fl. 39, 98; Mur. 5, 12. [st1]2 [-] actions de grâces aux dieux, décrétées comme témoignage officiel de satisfaction à qqn.    - Cic. Pis. 97 ; Cat. 4, 20.    - gratulationem facere ad omnia templa, Cic. Fam. 11, 18, 3: adresser des actions de grâces dans tous les temples. --- Cic. Cat. 4, 5, 10; 4, 10, 20; Prov. Cons. 11, 26; Phil. 14, 3, 7.
    * * *
    grātŭlātĭo, ōnis, f. [gratulor] [st1]1 [-] manifestation (expression) de la joie, de la reconnaissance; marques de reconnaissance, compliments, félicitations.    - Cic. Verr. 4, 74 94 ; Caes. BG. 1, 53, 6.    - ad ea responsum legatis rerum gestarum prospere in Africa communem sibi cum rege gratulationem esse, Liv. 30, 17: on répondit aux députés que le roi devait avoir sa part dans les félicitations que méritaient les succès obtenus en Afrique.    - inter gratulationes amicorum, Suet. Ner. 6: au milieu des félicitations de ses amis.    - cum gratulatione civium, Cic. Verr. 2, 4, 34, § 74: au mileu des félicitations des citoyens.    - cf. Cic. Fl. 39, 98; Mur. 5, 12. [st1]2 [-] actions de grâces aux dieux, décrétées comme témoignage officiel de satisfaction à qqn.    - Cic. Pis. 97 ; Cat. 4, 20.    - gratulationem facere ad omnia templa, Cic. Fam. 11, 18, 3: adresser des actions de grâces dans tous les temples. --- Cic. Cat. 4, 5, 10; 4, 10, 20; Prov. Cons. 11, 26; Phil. 14, 3, 7.
    * * *
        Gratulatio, Verbale. Plin. Esjouissance du bien et prosperité qui nous est advenue, ou à autruy.
    \
        Gratulatio. Cic. Remerciement, Action de graces.

    Dictionarium latinogallicum > gratulatio

  • 3 gratulatio

    gratulatio gratulatio, onis f поздравление

    Латинско-русский словарь > gratulatio

  • 4 grātulātiō

        grātulātiō ōnis, f    [gratulor], a manifestation of joy, wishing joy, congratulation, rejoicing, joy: quanta: unius diei: (imago) laureata in suā gratulatione, in his honor: populi, L.: summā cum gratulatione civium: laudis nostrae tua: victoriae gratulatio ab Remis Labieno fieret, Cs.: hic parenti suo gratulationi in victoria fuit.— A joyful festival, public thanksgiving: quaestori gratulationem decrevit: gratae dis immortalibus gratulationes: patefacta gratulationi templa, L.: civitatem in gratulationibus esse, L.
    * * *
    congratulation; rejoicing

    Latin-English dictionary > grātulātiō

  • 5 gratulatio

    grātulātio, ōnis f. [ gratulor ]
    1) изъявление радости, радость (g. paucorum in luctu omnium Su)
    g. alicujus rei C, QC etc. — поздравление с чем-л.
    decernere alicui gratulationem conservatae rei publicae C — объявить кому-л. благодарность за спасение государства

    Латинско-русский словарь > gratulatio

  • 6 gratulatio

    grātulātio, ōnis, f. (gratulor), I) die Freudenbezeigung gegen jmd., die an den Tag gelegte Freude, die Beglückwünschung, der Glückwunsch (Ggstz. lamentatio, Cic. Mur. 86; comploratio, Val. Max. 1, 8. ext. 11), absol., Cic. u.a.: civium, Cic.: laudis nostrae, wegen usw., Cic.: so auch victoriae, Curt.: fungi mutuā gratulatione, sich gegenseitig beglückwünschen, Curt.: in sua gratulatione, an seinem Ehrentage (wo er Glückwünsche für seine Wahl zum Konsul erhielt), Cic. Mur. 88: Plur., militum et senatus populique gratulationes, Suet.: omni in hominum coetu gratiis agendis et gratulationibus habendis et omni sermone celebrabamur, Cic.: magni domum concursus ad Afranium magnaeque gratulationes fiebant, Caes. – II) die Dankbezeigung, bes. ein öffentliches Dankfest, tam recens gr., Cic.: rei publicae bene gestae, wegen usw., Cic.: preces gratulationesque, Bitt- und Dankgebete, Cic.: alci gratulationem decernere, Cic.

    lateinisch-deutsches > gratulatio

  • 7 gratulatio

    grātulātio, ōnis, f. (gratulor), I) die Freudenbezeigung gegen jmd., die an den Tag gelegte Freude, die Beglückwünschung, der Glückwunsch (Ggstz. lamentatio, Cic. Mur. 86; comploratio, Val. Max. 1, 8. ext. 11), absol., Cic. u.a.: civium, Cic.: laudis nostrae, wegen usw., Cic.: so auch victoriae, Curt.: fungi mutuā gratulatione, sich gegenseitig beglückwünschen, Curt.: in sua gratulatione, an seinem Ehrentage (wo er Glückwünsche für seine Wahl zum Konsul erhielt), Cic. Mur. 88: Plur., militum et senatus populique gratulationes, Suet.: omni in hominum coetu gratiis agendis et gratulationibus habendis et omni sermone celebrabamur, Cic.: magni domum concursus ad Afranium magnaeque gratulationes fiebant, Caes. – II) die Dankbezeigung, bes. ein öffentliches Dankfest, tam recens gr., Cic.: rei publicae bene gestae, wegen usw., Cic.: preces gratulationesque, Bitt- und Dankgebete, Cic.: alci gratulationem decernere, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > gratulatio

  • 8 gratulatio

    поздравление: grat. publiса, торжество, молебен (1. 8 D. 48, 16).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > gratulatio

  • 9 praeposterus

    praepostĕrus, a, um [st2]1 [-] qui est en sens inverse, renversé, interverti. [st2]2 [-] qui vient à contre-sens, hors de la saison. [st2]3 [-] fait à contre-sens, hors de propos, intempestif, déplacé; qui agit à contretemps. [st2]4 [-] qui fait tout à rebours, maladroit.    - membrorum praeposterus ordo, Lucr.: déplacement des membres.    - praeposterus ut erat semper, Cic.: comme il faisait tout de travers.    - homines praeposteri, Sall.: gens qui font tout à rebours.    - omnia naturae praepostera legibus ibunt, Ov.: tout ira au rebours des lois de la nature.    - praeposterum frigus, Sen. Ep. 23, 1: froid tardif.    - praepostera consilia, Cic.: avis qui ne sont pas de saison.    - praepostero die, Plin.: à contretemps.    - praepostera gratulatio, Tac.: félicitations intempestives.    - praeposteris utimur consiliis, Cic.: nous ne réfléchissons qu'après coup.
    * * *
    praepostĕrus, a, um [st2]1 [-] qui est en sens inverse, renversé, interverti. [st2]2 [-] qui vient à contre-sens, hors de la saison. [st2]3 [-] fait à contre-sens, hors de propos, intempestif, déplacé; qui agit à contretemps. [st2]4 [-] qui fait tout à rebours, maladroit.    - membrorum praeposterus ordo, Lucr.: déplacement des membres.    - praeposterus ut erat semper, Cic.: comme il faisait tout de travers.    - homines praeposteri, Sall.: gens qui font tout à rebours.    - omnia naturae praepostera legibus ibunt, Ov.: tout ira au rebours des lois de la nature.    - praeposterum frigus, Sen. Ep. 23, 1: froid tardif.    - praepostera consilia, Cic.: avis qui ne sont pas de saison.    - praepostero die, Plin.: à contretemps.    - praepostera gratulatio, Tac.: félicitations intempestives.    - praeposteris utimur consiliis, Cic.: nous ne réfléchissons qu'après coup.
    * * *
        Praeposterus, pen. corr. Adiectiuum. Cic. Qui fait tout au rebours de ce qu'il doibt faire.
    \
        Consilia praepostera. Cic. Conseils donnez au rebours de ce qu'on doibt.
    \
        Obsequium praeposterum. Tacit. Dommageable.
    \
        Ordo praeposterus. Lucret. Qui va tout à rebours, ce que devant derriere, Prepostere.
    \
        Praeposterus. Ouid. Contraire.

    Dictionarium latinogallicum > praeposterus

  • 10 celeber

    celeber, bris, bre, u. (selten) celebris, e (s. unten a. E.), Abl. ī, Adi. m. Compar. u. Superl. (κέλλω), zahlreich, I) v. Orten, Versammlungen usw.: A) eig.: a) = viel od. zahlreich besucht, belebt (Ggstz. desertus, derelictus, secretus), locus, Cic.: regio, Cornif. rhet.: portus, Cic.: oraculum, Cic.: celebre et frequens (volkreicher) emporium, Liv.: celeberrimus virorum mulierumque conventus, Cic.: nunc sicca prius celeberrima fontibus (quellreichste) Ide, Ov. – b) = volkreich, bevölkert, belebt, urbes, oppidum, Tac.: celeberrimi colles, Frontin. – B) übtr.: 1) durch zahlreiche Versammlung, Aufzüge, Deputationen usw. gefeiert, verherrlicht, feierlich, funus fit regium, magis amore civium et caritate, quam curā suorum celebre, Liv.: celeberrima populi Romani gratulatio, Cic.: cum diem festum de fastis sustulissent celeberrimum et sanctissimum, Cic.: ex multis diebus, quos in vita celeberrimos et laetissimos viderit, Cic. – 2) viel besprochen, viel gehört, gefeiert (in Prosa seit Liv., s. Kühner Cic. Tusc. 5, 9), a) v. Lebl.: celebre est apud nos imperium tuum, Plaut.: res totā Siciliā celeberrima atque notissima, Cic.: celebre per Italiam responsum, Liv.: famam inter barbaros celebrem esse (es gehe überall unter den B. die Sage) Philippum occisum, Liv.: magis celebre nomen, der öfter gehörte Name, Liv.: celebre ad posteros nomen, Liv.: Maenii celebre nomen laudibus fuit, wurde oft mit Lob genannt, Liv.: duo celeberrimi nominis duces, des gefeierten Namens = sehr gefeierte, Liv. – b) von Pers., gefeiert = berühmt, clarissimarum urbium excidio celeberrimi viri, Liv.: per omnium annalium monumenta celebres nominibus, gefeierten Namens, Liv.: gentis Aquitanae celeber Messala triumphis, Tibull.: c. tribunus plebis opibus, gratiā, amicitiis, Vell.: Remmius Palaemon grammaticā arte celeber, Plin.: magicae artis magis professione quam scientiā celeber, Curt.: m. 2. Sup., Diardines minus celeber auditu est, Curt. 8, 9 (30), 8: m. Infin., Catane generasse pios quondam celeberrima fratres, Sil. 14, 197: absol., Diana, Hor.: duces, Vell.: Sibylla Erythraea inter ceteras celebrior ac nobilior habetur, Lact. – neutr. celebre adv., Greg. Tur. hist. Franc. 1, 7. – II) = creber, oft vorkommend, häufig vorhanden, lapis celeber trans maria et quondam in Campania, Plin. 34, 2. – od. oft wiederholt, oft gebraucht, celebri gradu, Acc. tr. 24: vox celeberrima, Ov. ex Pont. 1, 9, 25: verba celeberrima, Ov. art. am. 2, 705. – / celebris als masc. bei Cornif. rhet. 2, 7. Mela 1, 13, 1 (1. § 70). Tac. ann. 2, 88 u. ö. (s. Ernesti u. Nipperd. z. St.). Gell. 17, 21, 10. Apul. met. 2, 12. – Abl. des Femin. nach der 1. Dekl., in acie celebra, *Pacuv. tr. 168.

    lateinisch-deutsches > celeber

  • 11 conveniens

    conveniēns, entis, PAdi., nachaug. auch m. Compar. u. Superl. (convenio), zusammentreffend, I) eig., anschließend, passend, bene c. toga, Ov. art. am. 1, 514. – II) übtr., übereinkommend, zusammentreffend, übereintreffend, übereinstimmend, harmonierend, a) = entsprechend, passend, angemessen, zusagend, schicklich, m. cum u. Abl. od. m. inter se, zB. cum populi vultu c. dies, Ov.: ut quemadmodum in oratione constanti, sic in vita omnia apta sint inter se et convenientia, Cic.: minime inter se convenientes orationes, Liv.: motus inter se c., Lucr. – m. Dat., nihil in hac praeclara epistula scriptum ab Epicuro congruens et c. decretis eius, Cic.: c. hostia rebus suis, Cic.: oratio tempori conveniens, zeitgemäße, Liv.: maiora nec feminae c. negotia, Suet.: probus vultus et c. prudenti viro gestus, Sen.: Compar. (in der Vergleichung, m. Ang. des Verglichenen durch Abl.), quin hāc prudentiā illa imprudentia decori publico fuerit convenientior, Vell.: quid enim his, quae suprarettuli, facto Mucii convenientius? Val. Max. – nihil convenientius ducens quam necem avunculi vindicare, Suet.: u. Superl., disciplina convenientissima viris, Vell.: vox convenientissima conscientiae suae, Vell.: u. neutr. Plur. subst., reddere personae convenientia cuique, Hor.: sibi convenientia finge, Hor. – m. ad od. in u. Akk., nihil est enim tam naturae aptum, tam conveniens ad res vel secundas vel adversas, Cic. de amic. 17: ad formam tauri c. sonus, Ov. Ib. 436 (438): forma in illam c. amplitudinem, Vell. 2, 29, 2. – m. in u. Abl., gratulatio c. in ea victoria, Liv. 45, 19, 3. – im Zshg. absol., hunc tam superbum apparatum convenientes sequebantur contemptus hominum omnium, Liv.: oculi convenientes, ansprechende (?), Fronto de oratt. p. 159 N.: u. neutr. Plur. subst., recta et convenientia et constantia natura desiderat, Cic. – convenientius od. convenientissimum est m. folg. Acc. u. Infin., s. Plin. 34, 35; zugl. m. Dat., Plin. ep. 3, 18, 1; 10, 3 (20), 2. Plin. pan. 87, 1. – nihil convenientius ducens, quam m. folg. Infin., Suet. Aug. 10, 1. – b) bene c., gut harmonierend = im guten Vernehmen stehend, uxor bene c., Suet.: bene c. propinqui, Cic.: proximi cognatique optime c., Cic.

    lateinisch-deutsches > conveniens

  • 12 exoptatus

    exoptātus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. exopto), erwünscht, nuntius, Cic.: salve, exoptate gnate mi, Plaut.: teneone te, Antiphila, maxime animo exoptatam meo, Ter.: nihil exoptatius adventu meo, Cic.: exoptatissima gratulatio, Cic.

    lateinisch-deutsches > exoptatus

  • 13 lamentatio

    lāmentātio, ōnis, f. (lamentor), das Wehklagen, Weinen u. Heulen (Ggstz. gratulatio, Cic. Mur. 86), aegritudo, lacrimae, lamentatio, Plaut.: lamentatio lugubris fletusque maerens, Cic.: plangore et lamentatione complere forum, Cic.: quādam sese lamentatione complorare (v. Elefanten), Plin.: inutili lamentatione fortunam gentis complorare, Liv.: Acerbae viri nomen cum multis lacrimis et lamentatione flebili vocare, Iustin.: lamentationem sedare, Liv.: ad sepulturae locum plaustro devehi sine lamentatione, sine planctu, Val. Max. – Plur., lamentationes cotidianae virginis, Cic.: hic quos putatis fletus, quas lamentationes fieri solitas esse in his rebus? Cic.: lamentationes et eiulatus amove, Sen.

    lateinisch-deutsches > lamentatio

  • 14 praeposterus

    prae-posterus, a, um, I) verkehrt, unrecht, natalis, verkehrte Geburt, mit den Füßen voran, Plin.: ficus, Feigen, die zu zeitig oder zu spät wachsen, Plin.: ordo, Lucr.: frigus, Sen.: praeproperi aut praeposteri rigores, Plin.: gratulatio, Cic.: ambitio, Tac.: praeposteris utimur consiliis, wir sind hintennach klug, Cic. – II) übtr., von Pers., verkehrt = verkehrt handelnd, praeposteri homines, Sall.: praeposteros habes tabellarios, Cic.

    lateinisch-deutsches > praeposterus

  • 15 serus

    sērus, a, um (Wz. *sēī- langsam, spät kommen, altind. sāyám, Einkehr, Abend, gotisch sainjan, säumen, zögern, ahd. lancseimi, langsam, nhd. langsam) I) spät, 1) im allg.: gratulatio, Cic.: ficus, spät wachsend, Colum.: hora serior, Ov.: aetas serior, das reifere A. (Ggstz. nova aetas), Ov.: si hiems magis sera (= serior) fuisset, Liv.: successores serissimi, Vell.: serissima omnium Amerina (pira), Plin. – subst., a) sērum, ī, n., die späte Zeit, rem in serum trahere, sich verspäten, Liv.: serum diei, Abend, Liv. u. Tac.: noctis, späte Nacht, Liv. – b) sēra, ae, f., der Abend, Silvia Peregr. ad loca s. 41. 100 u. ö. – dah. Abl. sērō adv. = spät, Cic.; insbes., spät = abends, Cic. (dafür Akk. Sing. serum, Verg. Aen. 12, 864, u. Plur. sera, Verg. georg. 4, 122). – Compar., sērius, später (Ggstz. ocius, früher, temperius, zeitiger), biduo serius, Cic.: paulo serius aliquanto, Cic.: spe omnium serius (zB. id bellum fuit), Liv., od. serius spe omnium (zB. Romam venit), Liv.: modo surgis Eoo temperius caelo, modo serius incĭdis undis, Ov.: quid serius, quid ocius futurum sit, Cic.: serius ocius, später oder früher, früher oder später, Hor. carm. 2, 3, 26: ebenso serius aut citius, Ov. met. 10, 33. – Superl., ut quam serissime eius profectio cognosceretur, Caes. b. c. 3, 72, 2 (aber Plin. 15, 61 jetzt serissima). – 2) insbes.: a) spät in Erfüllung gehend, spes, Liv.: portenta, Cic.: malum, Val. Flacc. – b) spät etwas tuend, serus abi, geh' spät weg, Ov.: serus in caelum redeas, Hor.: m. Genet., o seri studiorum! Spätgelehrte (griech. ὀψιμαθεις), Hor. sat. 1, 10, 21: consilio viridis, sed belli serus Ilertes, Sil. 3, 255. – m. folg. Infin., serus versare boves, Prop. 3, 5, 35. – c) bejahrt, nicht jung, platanus, Ov.: ulmus, Verg. – d) langsam, lange dauernd, bellum, Ov.: piacula, Verbrechen, Val. Flacc. – e) weit entfernt, amnis, Val. Flacc. 4, 705. – II) prägn., zu spät, verspätet, Kalendae, Cic.: bellum, Sall.: paenitentia, Phaedr. (vgl. celerem paenitentiam, sed seram sequi, Liv.): venis serus, Ov.: sera assurgis, Verg. – Abl. sērō adv. = zu spät (wie zuw. im Griech. ὀψέ), Cic. u. Caes.: sero est, Cic.: sero iam est mutare eam, Liv. – Sprichw., sero sapiunt (sc. Phryges, i.e. Troiani), Cic. ep. 7, 16, 1. – Compar. sērius = etwas zu spät, venire (kommen), Cic.: serius a terra profectae naves, Caes.

    lateinisch-deutsches > serus

  • 16 victoria

    victōria, ae, f. (victor), der Sieg, I) eig.: A) appell.: victoria antiquissima (so wichtiger), Plin. ep.: Cannensis, Liv.: certa, Liv., certissima, Caes.: civilis, Sall.: clarissima, Cic. (u. so summorum imperatorum clarissimae victoriae, Cic.): cruenta, incruenta, Sall.: dubia, Caes.: domestica, externa, Cic.: expedita, Caes.: explorata, Caes.: victoria, quae naturā insolens et superba est, seiner Natur nach etwas Keckes u. Hochmütiges hat, Cic.: vict. matura, Liv.: mitis, Liv.: navalis, Liv. epit.: pulcherrima, Liv. u. Plin. ep.: recens, Caes.: secunda, Auct. b. Hisp.: Sullana, Sall.: varia, Sall. – victoriae laetitia, Liv.: spes victoriae, Liv.: victoriae triumphus, wegen des S., Liv.: trigeminae victoriae triplex triumphus, Liv.: civilis belli victoria, Cic. u. Suet.: Sullae victoria, Sall. – mit de u. Abl., victoria de Veientibus, Liv. 5, 15, 11: de Romanis, Iustin. 31, 3, 9: de Romanis ducibus victoria, Liv. 30, 30, 4: de tot ac tam potentibus populis, Liv. 8, 12, 4: egregia victoria de Hannibale Poenisque, Liv. 21, 46, 8. – mit ex u. Abl., Domitii ex Arvernis et Fabii ex Allobrogibus victoria fuit nobilis, Vell. 2, 10, 2. – m. ad u. Akk., nuntius victoriae ad Cannas, Liv. 23, 11, 7. – adipisci victoriam, Caes. u.a.: adipisci incruentam victoriam, Sall.: adipisci cruentam victoriam ab alqo, Auct. b. Afr.: nihil deinde a victoria cessatum, auch nach dem S. wurde nicht im mindesten gesäumt, der S. wurde eifrig ausgenutzt, Liv.: ubi professione hostium concessam victoriam videt, Liv.: concedere (alci) de victoria, Liv.: conclamare victoriam, ›Sieg‹ rufen, Caes.: patrare victoriam, Tac.: consecutum esse sibi gloriosam victoriam, Cic.: dare alci victoriam, Liv. u.a. (u. so tot de Romanis ducibus alci dare victoriam, Liv.): dare victoriam de Veientibus, Liv.: dimittere exploratam victoriam, freiwillig aufgeben, Caes.: victoria in manu nobis est, Sall.: malle victoriam apud Samnites quam apud Romanos esse, Liv.: excutere (entwinden) alci victoriam, Sen.: victoriam crudeliter exercere (verfolgen), Sall.: acerrume victoriam nobilitatis in plebem exercere, geltend machen gegen das V., dem V. fühlen lassen, Sall.: u. so foede in captis victoriam exercere, Liv.: extorquere hosti victoriam, Liv.: gloriari in victoria, Sall.: ferre (davontragen) victoriam ex alqo, Liv.: gratulari (alci) de victoria, Liv., u. gratulari victoriam, Liv.: totiens victoriam prope in manibus habuisse, Liv.: pulcherrimam victoriam crudelitate inquinare, Liv. epit.: eo intentior ad victoriam niti, Sall.: omittere cunctando victoriam, aus den Händen lassen, Liv.: parta victoriā (die Errungenschaften des Sieges) ex manibus eripere, Sall.: male partam victoriam male perdere, Liv.: victoria, quantam de Samnitibus nemo ad eam diem praeter Lucium Papirium patrem consulis pepererat, Liv.: victoriā potiri, Sulp. Sev.: sine ullo vulnere victoriā potiri, Caes.: tanta laetitia et gratulatio fuit, ut praeciperetur victoria animis, Liv.: populo Romano Quiritium vim victoriamque prosperare (v. den Göttern), Liv.: referre (nach Hause zurückbringen) victoriam, Frontin.: u. so referre non incruentam victoriam, Liv., clarissimam victoriam, Frontin., gloriosam victoriam, Val. Max.: victoriam potius ex Volscis quam pacem infidam Romam referre, Liv.: referre regi aut victoriam de Romanis aut aequas pacis condiciones, Iustin.: reportare (aus dem Kampfe mit nach Hause zurückbringen) victoriam, non pacem domum, Liv.: u. so reportare a rege signa victoriae, non victoriam, Cic.: victoriae temperare, sich im S. mäßigen, Sall.: tueri victoriam, Liv.: uti victoriā, den S. ausnutzen, verfolgen, Sall.: victoriā mitius uti, vom S. einen milden Gebrauch machen, sich als milder Sieger zeigen, Iustin. – Plur., victoriae eorum bellorum gratissimae fuerunt, Cic. Mur. 31: illum diem omnes labores et victorias confirmaturum (esse), Sall. Iug. 49, 3: tot tam claris victoriis partis, Auct. b. Air. 31, 8. – B) als nom. propr., Victōria, die Siegesgöttin, mit Flügeln u. einem Lorbeerkranze od. Palmzweige in der Hand dargestellt, Plaut. Amph. prol. 42. Cic. de nat. deor. 2, 61 u.a.: v. der Statue der Viktoria, Standbild der Viktoria, aurea, Liv. 22, 37, 5: solche Siegesgöttinen auf dem Giebel u. den Giebelzinnen des Konkordiatempels, Liv. 26, 23, 4. – II) übtr.: a) übh.: certaminis, in dem darüber entstandenen Kampfe, Liv.: quatenus victoriam exerceret, wie weit er seinen Sieg treiben würde, Liv.: victoria penes patres fuit, Liv. – m. de od. ex u. Abl., de patribus, Liv. 4, 6, 4: ex collega, Liv. 2, 44, 3. – b) vor Gericht, nocentissima victoria, Cic.: litium, Plin.: sibi gloriosam victoriam consequi, Cic. – / archaist. Genet. Victories, Corp. inscr. Lat. 11, 2969; arch. Dat. Victorie, Corp. inscr. Lat. 1, 183.

    lateinisch-deutsches > victoria

  • 17 efferuesco

        Efferuescere in dicendo. Cic. S'eschauffer en parlant.
    \
        Efferuescere, pro Refrigescere. Cicero, Dum efferuescit haec gratulatio. Se refroidit.

    Dictionarium latinogallicum > efferuesco

  • 18 tantisper

    tantisper, adv. aussi longtemps.    - tantisper... dum: pendant tout le temps que.
    * * *
    tantisper, adv. aussi longtemps.    - tantisper... dum: pendant tout le temps que.
    * * *
        Tantisper impedior. Cic. Tant de temps, Tandis, Ce pendant.
    \
        Tibi censeo latendum tantisper ibidem, dum efferuescit haec gratulatio. Cic. Tant de temps que, etc. Ce temps pendant que, etc.

    Dictionarium latinogallicum > tantisper

  • 19 celeber

    celeber, bris, bre, u. (selten) celebris, e (s. unten a. E.), Abl. ī, Adi. m. Compar. u. Superl. (κέλλω), zahlreich, I) v. Orten, Versammlungen usw.: A) eig.: a) = viel od. zahlreich besucht, belebt (Ggstz. desertus, derelictus, secretus), locus, Cic.: regio, Cornif. rhet.: portus, Cic.: oraculum, Cic.: celebre et frequens (volkreicher) emporium, Liv.: celeberrimus virorum mulierumque conventus, Cic.: nunc sicca prius celeberrima fontibus (quellreichste) Ide, Ov. – b) = volkreich, bevölkert, belebt, urbes, oppidum, Tac.: celeberrimi colles, Frontin. – B) übtr.: 1) durch zahlreiche Versammlung, Aufzüge, Deputationen usw. gefeiert, verherrlicht, feierlich, funus fit regium, magis amore civium et caritate, quam curā suorum celebre, Liv.: celeberrima populi Romani gratulatio, Cic.: cum diem festum de fastis sustulissent celeberrimum et sanctissimum, Cic.: ex multis diebus, quos in vita celeberrimos et laetissimos viderit, Cic. – 2) viel besprochen, viel gehört, gefeiert (in Prosa seit Liv., s. Kühner Cic. Tusc. 5, 9), a) v. Lebl.: celebre est apud nos imperium tuum, Plaut.: res totā Siciliā celeberrima atque notissima, Cic.: celebre per Italiam responsum, Liv.: famam inter barbaros celebrem esse (es gehe überall unter den B. die Sage) Philippum occisum, Liv.: magis celebre nomen, der öfter gehörte Name, Liv.: celebre ad posteros nomen, Liv.: Maenii
    ————
    celebre nomen laudibus fuit, wurde oft mit Lob genannt, Liv.: duo celeberrimi nominis duces, des gefeierten Namens = sehr gefeierte, Liv. – b) von Pers., gefeiert = berühmt, clarissimarum urbium excidio celeberrimi viri, Liv.: per omnium annalium monumenta celebres nominibus, gefeierten Namens, Liv.: gentis Aquitanae celeber Messala triumphis, Tibull.: c. tribunus plebis opibus, gratiā, amicitiis, Vell.: Remmius Palaemon grammaticā arte celeber, Plin.: magicae artis magis professione quam scientiā celeber, Curt.: m. 2. Sup., Diardines minus celeber auditu est, Curt. 8, 9 (30), 8: m. Infin., Catane generasse pios quondam celeberrima fratres, Sil. 14, 197: absol., Diana, Hor.: duces, Vell.: Sibylla Erythraea inter ceteras celebrior ac nobilior habetur, Lact. – neutr. celebre adv., Greg. Tur. hist. Franc. 1, 7. – II) = creber, oft vorkommend, häufig vorhanden, lapis celeber trans maria et quondam in Campania, Plin. 34, 2. – od. oft wiederholt, oft gebraucht, celebri gradu, Acc. tr. 24: vox celeberrima, Ov. ex Pont. 1, 9, 25: verba celeberrima, Ov. art. am. 2, 705. – celebris als masc. bei Cornif. rhet. 2, 7. Mela 1, 13, 1 (1. § 70). Tac. ann. 2, 88 u. ö. (s. Ernesti u. Nipperd. z. St.). Gell. 17, 21, 10. Apul. met. 2, 12. – Abl. des Femin. nach der 1. Dekl., in acie celebra, *Pacuv. tr. 168.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > celeber

  • 20 conveniens

    conveniēns, entis, PAdi., nachaug. auch m. Compar. u. Superl. (convenio), zusammentreffend, I) eig., anschließend, passend, bene c. toga, Ov. art. am. 1, 514. – II) übtr., übereinkommend, zusammentreffend, übereintreffend, übereinstimmend, harmonierend, a) = entsprechend, passend, angemessen, zusagend, schicklich, m. cum u. Abl. od. m. inter se, zB. cum populi vultu c. dies, Ov.: ut quemadmodum in oratione constanti, sic in vita omnia apta sint inter se et convenientia, Cic.: minime inter se convenientes orationes, Liv.: motus inter se c., Lucr. – m. Dat., nihil in hac praeclara epistula scriptum ab Epicuro congruens et c. decretis eius, Cic.: c. hostia rebus suis, Cic.: oratio tempori conveniens, zeitgemäße, Liv.: maiora nec feminae c. negotia, Suet.: probus vultus et c. prudenti viro gestus, Sen.: Compar. (in der Vergleichung, m. Ang. des Verglichenen durch Abl.), quin hāc prudentiā illa imprudentia decori publico fuerit convenientior, Vell.: quid enim his, quae suprarettuli, facto Mucii convenientius? Val. Max. – nihil convenientius ducens quam necem avunculi vindicare, Suet.: u. Superl., disciplina convenientissima viris, Vell.: vox convenientissima conscientiae suae, Vell.: u. neutr. Plur. subst., reddere personae convenientia cuique, Hor.: sibi convenientia finge, Hor. – m. ad od. in u. Akk., nihil est enim tam naturae aptum,
    ————
    tam conveniens ad res vel secundas vel adversas, Cic. de amic. 17: ad formam tauri c. sonus, Ov. Ib. 436 (438): forma in illam c. amplitudinem, Vell. 2, 29, 2. – m. in u. Abl., gratulatio c. in ea victoria, Liv. 45, 19, 3. – im Zshg. absol., hunc tam superbum apparatum convenientes sequebantur contemptus hominum omnium, Liv.: oculi convenientes, ansprechende (?), Fronto de oratt. p. 159 N.: u. neutr. Plur. subst., recta et convenientia et constantia natura desiderat, Cic. – convenientius od. convenientissimum est m. folg. Acc. u. Infin., s. Plin. 34, 35; zugl. m. Dat., Plin. ep. 3, 18, 1; 10, 3 (20), 2. Plin. pan. 87, 1. – nihil convenientius ducens, quam m. folg. Infin., Suet. Aug. 10, 1. – b) bene c., gut harmonierend = im guten Vernehmen stehend, uxor bene c., Suet.: bene c. propinqui, Cic.: proximi cognatique optime c., Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conveniens

См. также в других словарях:

  • Gratulation — Glückwunsch * * * Gra|tu|la|ti|on [gratula ts̮i̯o:n], die; , en: Glückwunsch: die Gratulationen entgegennehmen; meine herzliche Gratulation. * * * Gra|tu|la|ti|on 〈f. 20〉 Beglückwünschung [lat. gratulatio „Beglückwünschung“] * * * Gra|tu|la|ti|on …   Universal-Lexikon

  • Cambridge Songs — The Cambridge Songs ( Carmina Cantabrigiensia ) are a colletion of Goliardic medieval Latin poems found on ten leaves (ff. 432 ndash;41) of the Codex Cantabrigiensis ( C , MS Gg. 5.35), now at the Cambridge University Library. The songs as they… …   Wikipedia

  • Johann Hildebrand Withof — (* 27. Juni 1694 in Lengerich; † 13. Februar 1769 in Duisburg) war Professor für Beredsamkeit und Geschichte in Duisburg. Berühmt geworden ist er durch seine Geschichte der Stadt Duisburg. Als Mitglied der Res publica litteraria gehö …   Deutsch Wikipedia

  • Marc-Antoine Hersan — Marc Antoine Hersan, né en 1649 à Compiègne (Oise) et mort en 1724 à Compiègne était un prêtre français, professeur de l’Université de Paris, titulaire de la chaire d’Éloquence du Collège Royal et fondateur d’une école pour les enfants pauvres de …   Wikipédia en Français

  • gratulation — ⇒GRATULATION, subst. fém. Littér., rare. Protestation de reconnaissance ou d amitié. Synon. congratulation. Durant quelques instants je dus faire face aux gratulations de chacun; on eût dit que j étais de la famille (GIDE, Isabelle, 1911, p. 634) …   Encyclopédie Universelle

  • gratulaţie — GRATULÁŢIE, gratulaţii, s.f. (Astăzi rar) Felicitare. – Din lat. gratulatio. Trimis de gall, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  gratuláţie s. f. (sil. ţi e), art. gratuláţia (sil. ţi a), g. d. art. gratuláţiei; pl. gratuláţii, art. gratuláţiile …   Dicționar Român

  • Gratulation — Grat u*la tion, n. [L. gratulatio.] The act of gratulating or felicitating; congratulation. [1913 Webster] I shall turn my wishes into gratulations. South. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Cornish language — For the Anglo Cornish accent and dialect, see Anglo Cornish. Cornish Kernowek, Kernewek Pronunciation [kərˈnuːək] Spoken in …   Wikipedia

  • Caslon — This article is about the typeface. For the person, see William Caslon. For other uses, see Caslon (disambiguation). Category Serif Classification Old Style[ …   Wikipedia

  • Columbia (name) — For other uses, see Columbia (disambiguation) and British Columbia. Personified Columbia, from a World War I patriotic poster. Columbia (   …   Wikipedia

  • David Hume of Godscroft — David Home redirects here. For other uses, see David Home (disambiguation). David Hume (or Home) (1558–1629) was a Scottish historian and political theorist, poet and controversialist, a major intellectual figure in Jacobean Scotland. He also… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»