Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

glārĕa

  • 1 glārea

        glārea ae, f     gravel: eo loco pulvis, non glarea iniecta est: viae glareā substruendae, L.: ieiuna ruris, V.
    * * *

    Latin-English dictionary > glārea

  • 2 glarea

    glārĕa, ae, f., gravel (cf. arena, sabulum, suburra, rudus):

    eo loco pulvis, non glarea injecta est,

    Cic. Q. Fr. 3, 2, 2, § 4; Varr. R. R. 1, 9, 2:

    vias glareà substruendas locaverunt,

    Liv. 41, 27, 5; Col. 4, 22, 8; Tib. 1, 7, 59; Verg. G. 2, 212; Vitr. 2, 4, 2; Vulg. Job, 30, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > glarea

  • 3 glāreōsus

        glāreōsus adj.    [glarea], full of gravel: saxa, L.
    * * *
    glareosa, glareosum ADJ

    Latin-English dictionary > glāreōsus

  • 4 iēiūnus

        iēiūnus adj.    with comp, fasting, abstinent, hungry: plebecula: canis, H.: serpens, Pr.: cor pora, L.: lupus ieiunis dentibus acer, H.: fames, extreme, Iu.: odium, i. e. on an empty stomach, Iu.: ieiunae negare aquam, thirsty, Pr.—Dry, barren, unproductive: ager: glarea, V.—Scanty, insignificant: Summaque ieiunā sanie infuscatur harenā, V.—Fig., poor, barren, powerless: nimis animus: animus malevolentiā.—Insignificant, trifling, contemptible, mean, low: cognitio: calumnia.—Of speech, meagre, dry, feeble, spiritless: in orationibus ieiunior: concertatio verborum.

    Latin-English dictionary > iēiūnus

  • 5 sub-struō

        sub-struō —, strūctus, ere,    to build beneath, underbuild, lay: Capitolium saxo quadrato substructum est, i. e. has foundations of, L.: viae glareā substruendae, i. e. to be paved, L.

    Latin-English dictionary > sub-struō

  • 6 glareosus

    glārĕōsus, a, um, adj. [glarea], full of gravel, gravelly:

    terra,

    Varr. R. R. 1, 9, 3:

    sabulosaque arva,

    Col. 2, 10, 23:

    loca,

    id. Arb. 21, 1:

    rivi,

    Plin. 26, 8, 56, § 88:

    flumen saxa glareosa volvens,

    Liv. 21, 31, 11 dub. (al. globosa).

    Lewis & Short latin dictionary > glareosus

  • 7 harena

    hărēna (better than ărēna, Bramb. s. v. Rib. Prol. Verg. p. 422, and v. infra), ae, f. [Sabin. fas-ena; from Sanscr. root bhas-, to shine, gleam, Corss. Ausspr. 1, 102].
    I.
    Prop., sand (syn.:

    sabulum, glarea, suburra): harenae tria genera,

    Plin. 36, 23, 54, § 175:

    magnus congestus harenae,

    Lucr. 6, 724; 726:

    litoris incurvi bibulam pavit aequor harenam,

    the thirsty sand of the curved shore, id. 2, 376; so,

    bibula harena,

    Verg. G. 1, 114 (Rib. and Forbig., but Conington arena):

    sicca,

    id. ib. 1, 389:

    sterilis,

    id. ib. 1, 70:

    mollis,

    Ov. M. 2, 577:

    opaci omnis harena Tagi, i. e. the gold it was believed to contain,

    Juv. 3, 55 (cf. Plin. 4, 21, 35, § 115):

    nivis more incidens,

    Sen. Q. N. 2, 30, 2.— Poet.:

    harena nigra, = limus,

    slime, mud, Verg. G. 4, 292.— Plur. (postAug.; its use is said by Gell. 19, 8, 3, to have been ridiculed by Cæsar as a verbi vitium):

    arenae carae, of the golden sands of Pactolus,

    Ov. M. 11, 88 Merk.:

    quem (delphina) postquam bibulis inlisit fluctus harenis,

    id. H. 18, 201:

    summae cauda verruntur arenae,

    id. M. 10, 701 Merk.; so id. ib. 2, 456; 865; 11, 231; 499; 15, 268; 279; Stat. S. 4, 3, 23 Queck; Col. 1 praef. 24;

    but harenae,

    Ov. Am. 2, 11, 47; Verg. G. 2, 106; 3, 350; Hor. C. 3, 4, 31 K. and H.:

    arenarum inculta vastitas,

    Sen. Q. N. 1 prol. 8;

    of the bottom of the sea: furit aestus harenis,

    Verg. A. 1, 107:

    aestu miscentur harenae,

    id. ib. 3, 557.—Prov.
    (α).
    Quid harenae semina mandas? Ov. H. 5, 115; cf. id. Tr. 5, 4, 48.—
    (β).
    Ex incomprehensibili pravitate arenae funis effici non potest, Col. 10 praef. § 4.—
    (γ).
    Arena sine calce, said by Caligula of Seneca, because his sentences seem like independent maxims, without connection, Suet. Cal. 53.—
    (δ).
    Of vast numbers:

    sicut arena quae est in litore maris,

    Vulg. Judic. 7, 12; id. Gen. 22, 17.—
    II.
    Meton.
    A.
    In gen., sand, sands, a sandy place:

    ut cum urbis vendiderit, tum arenam aliquam emat,

    Cic. Agr. 2, 27, 71 B. and K.—
    B.
    Esp.
    1.
    A sandy desert, waste (mostly post-Aug.):

    cum super Libycas victor penderet arenas,

    Ov. M. 4, 617; Luc. 2, 417:

    nigras inter harenas,

    Prop. 4 (5), 6, 83:

    Memnonis effigies, disjectas inter et vix pervias arenas,

    Tac. A. 2, 61.—
    2.
    The shore of the sea, the beach, coast, strand:

    cum mare permotum ventis ruit intus harenam,

    Lucr. 6, 726: litoream arenam sulcare, Ov. M. 15, 725:

    doque leves saltus udaeque inmittor arenae,

    id. ib. 3, 599:

    multaque perpessae (carinae) Phrygia potiuntur arena,

    id. ib. 12, 38:

    sub noctem potitur classis arena,

    id. ib. 13, 729.—So sing., Verg. A. 1, 540; 5, 34; 6, 316; 11, 626 al.—
    3.
    The place of combat in the amphitheatre (strewn with sand), the arena:

    in amphitheatri arena,

    Suet. Ner. 53; id. Tit. 8:

    missus in arenam aper,

    id. Tib. 72; id. Aug. 43:

    comminus ursos figebat Numidas Albana nudus harena venator,

    Juv. 4, 100; 2, 144; 8, 206:

    juvenes in arenam luxuria projecit,

    Sen. Ep. 99, 13.—
    4.
    Transf.
    (α).
    A combat in the amphitheatre:

    in harenam se dare,

    Dig. 11, 4, 5 fin.:

    operas arenae promittere,

    Tac. A. 14, 14:

    in opera scaenae arenaeque edenda,

    Suet. Tib. 35:

    scaenae arenaeque devotus,

    id. Cal. 30.—
    (β).
    The combatants in the arena: cum et juris idem (i. e. testandi libertas) contingat harenae, the gladiators have the right, etc., Juv. 6, 217.—
    5.
    Harena urens, volcanic fire, lava:

    Aetna ingentem vim arenae urentis effudit,

    Sen. Q. N. 2, 30, 1.—
    III.
    Trop., the place of combat, scene or theatre of any contest (war, a single battle, a dispute, etc.):

    civilis belli arena,

    Flor. 4, 2, 18; 4, 7, 6; cf. id. 3, 21, 1; Luc. 6, 63:

    in harena mea, hoc est apud centumviros,

    Plin. Ep. 6, 12, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > harena

  • 8 jejunus

    jējūnus, a, um, adj. [kindr. to Sanscr. yam, refrenare, cohibere; intens. yanyam, Bopp. Gloss. p. 276, a], fasting, hungry, abstinent, not partaking of food.
    I.
    Lit.:

    in scenam qui jejunus venerit,

    Plaut. Ps. prol. 12:

    sic expletur jejuna cupido,

    hunger, Lucr. 4, 876; so,

    jejuna aviditas,

    Plin. 10, 3, 3, § 8:

    misera ac jejuna plebecula,

    Cic. Att. 1, 16, 11:

    cum quidem biduum ita jejunus fuissem, ut, etc.,

    id. Fam. 7, 26, 1:

    canis,

    Hor. Epod. 5, 23:

    jejuna fessaque corpora,

    Liv. 21, 55.—Of inanimate things:

    lupus jejunis dentibus acer,

    Hor. Ep. 2, 2, 29:

    Cerberus jejuno sono,

    with hungry howlings, Prop. 4 (5), 5, 4:

    tam jejuna fames?

    so extreme, Juv. 5, 10:

    pullus ad quem volat mater jejuna,

    id. 10, 232:

    odium,

    i. e. on an empty stomach, id. 15, 51:

    saliva,

    fasting spittle, Plin. 28, 4, 7, § 35.—
    2.
    Thirsty:

    vilem jejunae saepe negavit aquam,

    Prop. 3, 13 (4, 14), 18.—
    B.
    Transf.
    1.
    Dry, barren, unproductive:

    corpora suco jejuna,

    Lucr. 2, 845:

    ager,

    Cic. Verr. 2, 3, 37, § 84:

    glarea,

    Verg. G. 2, 212:

    pars jejunior humi,

    Col. 2, 4, 7.—
    2.
    Scanty, insignificant in quantity:

    summaque jejunā sanie infuscatur arena,

    Verg. G. 3, 493.—
    II.
    Trop.
    A.
    Poor, barren, powerless:

    ut quosdam nimis jejuno animo et angusto monerem uti, etc.,

    Cic. Phil. 14, 6, 17:

    pusillus animus atque ipsā malevolentiā jejunus atque inanis,

    id. Fam. 2, 17, 7.—
    B.
    Insignificant, trifling, contemptible, mean, low:

    solivaga cognitio et jejuna,

    Cic. Off. 1, 44, 157:

    frigida et jejuna calumnia,

    id. Caecin. 21, 61:

    jejunum hoc nescio quid et contemnendum,

    id. Fam. 15, 17:

    aliquid humile et jejunum,

    id. ib. 3, 10, 7.—
    C.
    Of speech, meagre, dry, feeble, spiritless:

    si quis aut Antonium jejuniorem, aut Crassum fuisse pleniorem putet,

    Cic. de Or. 3, 4, 16:

    Theodorus, in arte subtilior, in orationibus jejunior,

    id. Brut. 12, 48.—With gen., Cic. Or. 40:

    concertatio verborum,

    id. de Or. 2, 16, 68; Quint. 1, 4, 5; 10, 2, 17 al.—
    D.
    Destitute of, without, deprived of:

    divitiarum avidi ac jejuni,

    Just. 38, 6, 8:

    pecunia,

    Val. Max. 4, 4, 9.— Adv.: jējūnē, meagrely, dryly, jejunely, without ornament or spirit:

    jejune et exiliter disputare,

    Cic. de Or. 1, 11, 50; Plin. Ep. 1, 20, 20; Gell. 19, 3:

    agere,

    Cic. Ac. 2, 35, 112.— Comp.:

    dicere jejunius,

    Cic. Fin. 3, 5, 17; id. Att. 12, 21, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > jejunus

  • 9 sabulo

    săbŭlo, ōnis, m. ( săbŭlum, i, n., Varr. ap. Non. 169, 10; Plin. 17, 4, 3, § 25; 31, 3, 28, § 48; 36, 25, 63, § 188; Curt. 7, 4, 27), coarse sand, gravel (syn.:

    harena, glarea),

    Varr. R. R. 1, 9, 5; Col. 3, 11, 9; 4, 33, 1; Vitr. 2, 3; 8, 1; Pall. Aug. 8, 2.—Sync.: sā̆blo and sā̆blum, Ven. Fort. 9, 15, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > sabulo

  • 10 sterno

    sterno, strāvi, strātum, 3 ( pluperf. sync. strarat, Manil. 1, 774: strasset, Varr. ap. Non. 86, 8), v. a. [Gr. root STOR, storennumi, to spread; stratos, camp; Sanscr. star- strnāmi = sterno; cf.: strages, struo, torus, and lātus, adj., old Lat. stlatus], to spread out, spread abroad; to stretch out, extend.
    I.
    Lit. (mostly poet. and in postAug. prose; in Cic. only in the part. perf.; cf.:

    effundo, extendo, subicio, subdo): vestes,

    Ov. M. 8, 658:

    in duro vellus solo,

    id. F. 4, 654:

    bubulos utres ponte,

    Plin. 6, 29, 34, § 176:

    hic glarea dura Sternitur,

    Tib. 1, 7, 60:

    natas sub aequore virgas Sternit,

    i. e. scatters, strews, Ov. M. 4, 743:

    harenam,

    id. F. 3, 813; id. Am. 2, 14, 8:

    herbas,

    id. M. 7, 254:

    poma passim,

    Verg. E. 7, 54:

    spongeas ad lunam et pruinas,

    Plin. 31, 11. [p. 1758] 47, §

    123: arma per flores,

    Grat. Cyneg. 487:

    fessi sternunt corpora,

    stretch out their bodies, lie down, Liv. 27, 47, 9; cf.:

    sternunt se somno diversae in litore phocae,

    Verg. G. 4, 432.—Mid.:

    sternimur optatae gremio telluris,

    Verg. A. 3, 509; and:

    in Capitolinas certatim scanditur arces Sternunturque Jovi,

    Sil. 12, 340.— Part. perf.: strātus, a, um, stretched out, lying down, prostrate (syn. prostratus): strata terrae, Enn. ap. Non. 172, 20 (Trag. v. 370 Vahl.):

    nos humi strati,

    Cic. de Or. 3, 6, 22:

    quidam somno etiam strati,

    Liv. 37, 20, 5:

    ad pedes strati,

    Cic. Att. 10, 4, 3:

    stratum jacere et genua complecti,

    Quint. 6, 1, 34:

    nunc viridi membra sub arbuto Stratus,

    Hor. C. 1, 1, 21.—
    2.
    Of places, to extend:

    insulae Frisiorum, Chaucorum, etc.... sternuntur inter Helium ac Flevum,

    stretch out, extend, Plin. 4, 15, 29, § 101; 3, 5, 9, § 60;

    hence, vites stratae,

    spreading, Col. 5, 4, 2 (for Nep. Milt. 5, 3, v. under rarus, II. A.).—
    B.
    In partic., to spread a thing out flat, i. e. to smooth, level (mostly poet.):

    sternere aequor aquis,

    Verg. A. 8, 89; cf.:

    placidi straverunt aequora venti,

    id. ib. 5, 763:

    nunc omne tibi stratum silet aequor,

    id. E. 9, 57:

    pontum,

    Ov. M. 11, 501:

    mare,

    Plin. 2, 47, 47, § 125:

    stratoque super discumbitur ostro,

    Verg. A. 1, 700:

    viam per mare,

    smoothed, levelled, Lucr. 3, 1030 (acc. to the Gr. hodon storennumi):

    stratum militari labore iter,

    Quint. 2, 13, 16; so,

    hoc iter Alpes, Hoc Cannae stravere tibi,

    Sil. 12, 514;

    and trop.: praesens tibi fama benignum Stravit iter,

    Stat. Th. 12, 813.—
    * 2.
    Trop. (the figure borrowed from the sea), to calm, still, moderate:

    odia militum,

    Tac. H. 1, 58 (cf.:

    constrata ira,

    Stat. S. 2, 5, 1).—
    II.
    Transf.
    A.
    To cover, cover over (by spreading something out; the predom. class. signif. of the word; cf. obtendo).
    1.
    Of a couch, bed, etc., to spread, prepare, arrange, make:

    lectus vestimentis stratus est,

    Ter. Heaut. 5, 1, 30; cf.:

    strata cubilia sunt herbis,

    Lucr. 5, 1417:

    rogatus est a Maximo, ut triclinium sterneret... Atque ille stravit pelliculis haedinis lectulos Punicanos,

    Cic. Mur. 36, 75; so,

    lectum, lectos, biclinium, triclinia, etc.,

    Plaut. Stich. 2, 2, 33; id. Most. 1, 4, 14; id. Men. 2, 3, 3; id. Bacch. 4, 4, 70; id. Ps. 1, 2, 31; Ter. Heaut. 1, 1, 73; id. Ad. 2, 4, 21; Cic. Clu. 5, 14; id. Tusc. 5, 21, 61; Hirt. B. G. 8, 51:

    his foliis cubitus sternere,

    Plin. 24, 9, 38, § 59:

    torum frondibus,

    Juv. 6, 5:

    strata cathedra,

    cushioned, id. 9, 52; cf. also, ARCERAM NE STERNITO, Fragm. XII. Tab. ap. Gell. 20, 1, 25; and absol.:

    jubet sterni sibi in primā domus parte (sc. lectum),

    Plin. Ep. 7, 27, 7.—
    2.
    Esp., places, to cover; of a way, road, path, etc., to pave:

    aspreta erant strata saxis,

    Liv. 9, 35, 2:

    via strata,

    id. 8, 15, 8:

    semitam saxo quadrato straverunt,

    id. 10, 23 fin.; so,

    vias silice... clivum Capitolinum silice... emporium lapide,

    id. 41, 27, 5 sq.; and absol.:

    locum illum sternendum locare,

    Cic. Att. 14, 15, 2:

    pavimentum stratum lapide,

    Vulg. Ezech. 40, 17:

    viam lapide,

    Dig. 43, 11, 1.—
    3.
    To saddle:

    equos,

    Liv. 37, 20, 12; 37, 20, 4; Veg. 5, 77:

    asinum,

    Vulg. Gen. 22, 3.—
    4.
    In gen., to cover, spread:

    argento sternunt iter omne viarum,

    Lucr. 2, 626:

    foliis nemus Multis et algā litus inutili tempestas Sternet,

    will strew over, bestrew, Hor. C. 3, 17, 12:

    congeriem silvae vellere summam,

    Ov. M. 9, 236:

    litora nive,

    Val. Fl. 5, 175:

    harenam Circi chrysocolla,

    Plin. 33, 5, 27, § 90:

    solum telis,

    Verg. A. 9, 666:

    Tyrrhenas valles caedibus,

    Sil. 6, 602:

    strati bacis silvestribus agri,

    Verg. G. 2, 183:

    ante aras terram caesi stravere juvenci,

    covered, id. A. 8, 719.—
    B.
    To stretch out by flinging down, to throw down, stretch on the ground, throw to the ground, overthrow, prostrate (mostly poet., esp. in Verg.; in prose not before the Aug. period; in Cic. only once in the trop. sense; v. the foll.; cf.

    profligo): cujus casus prolapsi cum proximos sterneret,

    Liv. 5, 47:

    circa jacentem ducem sterne Gallorum catervas,

    id. 7, 26, 8:

    turbam invadite ac sternite omnia ferro,

    id. 24, 38, 7:

    alius sit fortis in armis, Sternat et adversos Marte favente duces,

    Tib. 1, 10, 30:

    caede viros,

    Verg. A. 10, 119:

    aliquem leto,

    id. ib. 8, 566:

    morte,

    id. ib. 11, 796; Liv. 31, 21, 15; Ov. M. 12, 604:

    adversā prensis a fronte capillis Stravit humi pronam,

    id. ib. 2, 477: primosque et extremos Stravit humum, Hor. C. 4, 14, 32:

    sternitur volnere,

    Verg. A. 10, 781:

    impetus per stratos caede hostes,

    Liv. 4, 29, 1:

    aliquem morti,

    Verg. A. 12, 464:

    irae Thyesten exitio gravi Stravere,

    Hor. C. 1, 16, 18:

    corpore toto Sternitur in vultus,

    Stat. Th. 12, 318:

    sternitur, et toto projectus corpore terrae,

    Verg. A. 11, 87:

    toto praecipitem sternit,

    Sil. 4, 182:

    hostes,

    Just. 2, 11, 13:

    Ajax stravit ferro pecus,

    Hor. S. 2, 3, 202:

    sternitur et procumbit humi bos,

    Verg. A. 5, 481:

    strata belua texit humum,

    Ov. H. 10, 106:

    rapidus torrens Sternit agros, sternit sata laeta,

    Verg. A. 2, 306:

    moenia,

    to overthrow, demolish, Ov. M. 12, 550; cf.:

    stratis ariete muris,

    Liv. 1, 29, 2:

    sternit a culmine Trojam,

    Verg. A. 2, 603; so,

    (elephanti) stabula Indorum dentibus sternunt,

    Plin. 8, 9, 9, § 27.—
    2.
    Trop. (rare):

    deorum plagā perculsi, afflictos se et stratos esse fatentur,

    cast down, prostrated, Cic. Tusc. 3, 29, 72:

    mortalia corda Per gentes humiles stravit pavor,

    Verg. G. 1, 331:

    virtus populi Romani haec omnia strata humi erexit ac sustulit,

    Liv. 26, 41, 12:

    stratā Germaniā,

    subdued, Amm. 16, 1, 5.—Hence, strātus, a, um, P. a.; as substt.
    A.
    strāta, ae, f. (sc. via), a paved road or way (post-class.), Eutr. 9, 15:

    amplas sternite jam stratas,

    Juvenc. 1, 315:

    in margine stratae,

    id. 3, 656.—
    B.
    strātum, i, n. (mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.; acc. to II. A.).—
    1.
    A bed-covering, a coverlet, quilt, blanket; a pillow, bolster:

    lecti mollia strata,

    Lucr. 4, 849:

    proripere se e strato,

    Suet. Calig. 51; Ov. M. 5, 34; 10, 267.—
    b.
    Meton. (pars pro toto), a bed, couch:

    haud segnis strato surgit Palinurus,

    Verg. A. 3, 513; cf. id. ib. 8, 415;

    3, 176: tale,

    Nep. Ages. 8:

    quies neque molli strato neque silentio arcessita,

    Liv. 21, 4, 7.— Plur.:

    strataque quae membris intepuere tuis,

    Ov. H. 10, 54:

    dura,

    id. Am. 1, 2, 2; Luc. 1, 239.—Once also (sc. lectus) in the masc., Favorin. ap. Gell. 15, 8, 2.—
    2.
    A horsecloth, housing, a saddle, Ov. M. 8, 33; Liv. 7, 14, 7; Sen. Ep. 80, 9; Plin. 7, 56, 57, § 202. —Prov.:

    qui asinum non potest, stratum caedit (v. asinum),

    Petr. 45, 8.—
    3.
    A pavement:

    saxea viarum,

    Lucr. 1, 315; 4, 415: extraneum, Petr. poët. 55, 6, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > sterno

  • 11 substructum

    sub-strŭo, xi, ctum, 3, v. a., to build beneath, to underbuild, lay; lit.:

    fundamentum,

    Plaut. Most. 1, 2, 40:

    intervalla montium,

    Vitr. 8, 7 med.; cf.:

    intervalla substructis canalibus junguntur,

    Plin. 33, 4, 21, § 74:

    locus substructus,

    Varr. L. L. 5, § 155 Müll.:

    Capitolium saxo quadrato,

    Liv. 6, 4:

    substruendo iter facere,

    Dig. 8, 1, 10:

    vias glareā,

    i. e. to lay, to pave, Liv. 41, 27.— Absol.: non alte substruitur, the foundation is not laid deeply, Vitr. 8, 6, 5. —P. a. as subst.: substructum, i, n., = substructio, Vitr. 8, 7 med.

    Lewis & Short latin dictionary > substructum

  • 12 substruo

    sub-strŭo, xi, ctum, 3, v. a., to build beneath, to underbuild, lay; lit.:

    fundamentum,

    Plaut. Most. 1, 2, 40:

    intervalla montium,

    Vitr. 8, 7 med.; cf.:

    intervalla substructis canalibus junguntur,

    Plin. 33, 4, 21, § 74:

    locus substructus,

    Varr. L. L. 5, § 155 Müll.:

    Capitolium saxo quadrato,

    Liv. 6, 4:

    substruendo iter facere,

    Dig. 8, 1, 10:

    vias glareā,

    i. e. to lay, to pave, Liv. 41, 27.— Absol.: non alte substruitur, the foundation is not laid deeply, Vitr. 8, 6, 5. —P. a. as subst.: substructum, i, n., = substructio, Vitr. 8, 7 med.

    Lewis & Short latin dictionary > substruo

См. также в других словарях:

  • GLAREA — extra Urbem, substernendas marginandasqueve vias, quis primum locaverit, apud Romanos, vide infra, ubi de Viis …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ADDUA Glarea — Giera d Adda, regiuncula Italiae, in Ducatu Mediolanensi, inter Adduam, et Serium fluvios, celebris victoriâ Ludovic. XII. Francorum Regis contra Venetos, prope vicum Agnadello in illo tractu …   Hofmann J. Lexicon universale

  • glaire — (glê r ) s. f. 1°   Le blanc de l oeuf quand il n est pas cuit.    Nom du blanc d oeuf chez les relieurs, qui s en servent pour en frotter la couverture des livres en veau. •   Préparation de la glaire d oeufs : sur les glaires de douze oeufs, on …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • glaréole — [ glareɔl ] n. f. • 1770; lat. sc. glareola, de glarea « gravier » ♦ Zool. Petit oiseau grégaire des marais (charadriiformes), au bec incurvé vers le bas. La glaréole à collier. ● glaréole nom féminin (latin scientifique glareola, du latin… …   Encyclopédie Universelle

  • glera — (Del lat. glarea, arenal.) ► sustantivo femenino Terreno donde hay muchos cascajos o fragmentos de piedra. TAMBIÉN llera * * * glera (del arag. «glera», del lat. «glarĕa», cantorral) 1 f. *Cascajar o *pedregal. ≃ Llera. 2 (ant.) Arenal. ≃ Llera.… …   Enciclopedia Universal

  • llera — (Del lat. glarea.) ► sustantivo femenino Terreno con mucho cascojo o fragmentos de piedra. SINÓNIMO glera * * * llera (del lat. «glarĕa») f. *Cascajar o arenal. ≃ Glera. * * * llera. (Del lat. glarĕa, cantorral). f. cantizal …   Enciclopedia Universal

  • Angera — Administration Origine latine in glarea ou Angularia Pays …   Wikipédia en Français

  • AURI Vena — in metallis: unde aurum effodiebatur, dictum est id, quod in glarea ac reliquo lapide, marmoris instar, nitebat; μαρμαρίζουσα πέτρα, et πέτρα ἀποςτίλβουσα, et μάρμαρον, Diodoro post Agatharchidem. De qua Plin. l. 33. c. 4. ubi de Hispaniae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • Appian Way — The Appian Way (Latin and Italian: Via Appia) was the most important ancient Roman road. It is also called the the queen road . [cite news |first= |last= |authorlink= |coauthors= |title=Past Catches Up With the Queen of Roads… …   Wikipedia

  • Mitosporic Ascomycota — The Mitosporic Ascomycota are a heterogeneous group of ascomycotic fungi whose common characteristic is the absence of a sexual state; many of the pathogenic fungi in humans belong to this group. * Acremonium * Acrodontium * Alatospra *… …   Wikipedia

  • List of Lycosidae species — See also the List of Lycosidae genera, sorted by subfamilies. This page lists all described species of the spider family Lycosidae as of May 6, 2008.Acantholycosa Acantholycosa Dahl, 1908 * Acantholycosa aborigenica Zyuzin Marusik, 1988 Russia,… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»