-
21 ductarius
ductārius, a, um [ ducto ]тяговый, натяжной ( funis Vtr) -
22 efficio
ef-ficio, fēcī, fectum, ere [ facio ]1)а) делать, изготовлять (pontem, turres Cs)б) приготовлять ( panem Cs); лепить ( deos Q); созидать, творить ( mundum C); воздвигать ( columnam C); строить (urbem ex latere C; naves Cs); совершать ( mirabilia facinora C); превращать (aliquem puerum de virgine e. O)2) вызывать ( clamores et admirationes C); причинятьbene uti pugnes, bene pugnans efficit hostis O — хорошо сражающийся враг заставляет и тебя хорошо сражаться3) назначать, избирать ( aliquem consulem C)e. aliquid alicui C — доставить кому-л. что-л.e. aliquid ab aliquo C — достать (получить) что-л. от кого-л.5) образовать (sphaeram C; insulam Cs)echīnos e. Pt — казаться ежами, быть похожими на ежейtrunco, non frondibus e. umbram Lcn — отбрасывать тень не листвой, а (лишь) стволом (о старом, засохшем дубе)6)e. cum octavo C — давать урожай сам-восемь7) составлять (hoc efficiet tertium volumen C)vix, quod satis sit, e. C — едва хватать8) воен. набирать ( exercitum L)9)а) доказывать (e., ut mors malum non sit C)б) подтверждать ( rumorem T)10) переносить, терпеть ( paupertatem non iniquā mente O) -
23 funalis
fūnālis, e [ funis ]канатный, верёвочный (cereus C, VM — v. l.) -
24 funambulus
fūnambulus, ī m. [ funis + ambulo ]канатный плясун, канатоходец Ter, Su etc. -
25 funerepus
fūnerēpus, ī m. [ funis + repo ] -
26 funetum
fūnētum, ī n. [ funis ] -
27 funiculus
fūniculus, ī m. [demin. к funis ]1) тонкий канат, верёвка, бечёвка Cato, C, Ap etc.2) измерительный шнур (f. mensorum Vlg)3) доля, удел (f. hereditatis Vlg)4) путь, направление (semĭta et f. meus Vlg)5) побережье (f. maris Vlg)6) архит. шнур, поясок, ободок ( funiculi capitellorum Vlg) -
28 laxus
a, um [ langueo ]1) просторный (domus VP; toga Tib); обширный ( opes M)2) продолжительный, долгий ( tempus PJ)3) слишком большой ( calceus H)4) слабо натянутый, нетугой, отпущенный (funis Vtr; habenae V, Sen; arcus V)aliquem laxiore imperio habere Sl — держать кого-л. не слишком строго5) поэт. открытый, отворенный ( janua O) -
29 prymnesius
prymnēsius, a, um (греч.)кормовой, находящийся в кормовой части судна, т. е. причальный (palus LM; funis Is) -
30 semifunium
sēmi-fūnium, ī n. [ funis ]полуканат, верёвка Cato -
31 sparteus
a, um [ spartum ]изготовленный из альфы (funis Cato, Col; solea Col) -
32 subductarius
subductārius, a, um [ subduco ]служащий для подъёма, подъемный ( funis Cato) -
33 torus
ī m.1) возвышение, выступ, подъём ( riparum V); нагромождение ( caudicum Ap)2) выпуклость, вздутие, узел (funis Cato; vitis Col)3) мышца, мускул ( lacertorum tori C); подгрудок (у быка) SenT4) расширение, вздутие5) выпуклое украшение, узел ( coronae C)6) тюфяк ( torum imponere lecto O); постель, ложе ( in toro cubare O)sacra tori O — бракосочетание, свадьба7) любовная связь (t. obscēnus O)8) любовница, наложница PM9) смертный одр, катафалк ( toros exstruĕre V) -
34 trochleatim
trochleātim adv.с помощью блока (t. erectus funis Sid) -
35 acervatio
-
36 ancorarius
ancorārius, a, um (ancora), zum Anker gehörig, Anker-, funis, Ankertau, Caes. b.c. 2, 9, 4. – Ancorārius mons, ein durch sein wohlriechendes Holz ( citrus) sehr bekanntes Gebirge in Mauretanien, südl. von Cäsarea u. dem Chinalaph (j. Shellif), Plin. 13, 95. Amm. 29, 5, 25.
-
37 arbor
arbor (Nbf. arbōs), oris (vgl. indogerm. *ardhos, Baum, hohes Gewächs, zu Wurzel *ar(e)dh-, wachsen), f., der Baum, I) eig. u. meton.: 1) eig.: fici, Feigenbaum, Cic.: arbores ficorum, Col.: abietis, Tannenbaum, Tannenstamm, Liv.: mali, Ambros.: palmae, Suet.: arbor persici, Lampr., persea, Plin.: arbor cupressus, Suet.: arbor myrtus, Serv. Verg.: arbor pinus, Hyg.: olea arbor, Amm.: Iovis, Eiche, Ov.: Phoebi, Lorbeerbaum, Ov.: Palladis, Ölbaum, Ov. – arbor novella et vetula, Cic.: arbor pomifera, Plaut.: arbor insita (gepfropfter), Col.: arbor ramosa, Lucr.: arbores maiores et magis ramosae, Liv.: arbor felix, infelix, s. 1. fēlīx, īn-fēlīx. – succīdere arborum radices, Varr. LL.: arbores caedere (fällen), Cic.: excisa est arbor, non evulsa, Cic. – kollekt., multa arbor et vitis, Curt. 7, 4 (17), 24: ager arbore infecundus, Sall. Iug. 17, 5. – 2) meton., der Baum = das aus ihm Bereitete: a) der Hebel an der Presse, Preßbaum, Preßbengel, Cato r. r. u. Plin. – b) der Mastbaum, Mast, mali, Verg. Aen. 5, 504. Hier. lib. 2. ep. 13 ed. Canis., od. arbor malus, Hyg. fab. 123, od. arbor navis, Oros. 4, 19. Serv. Verg. Aen. 5, 487: gew. bl. arbor, zB. cum curvatur (sich biegt) arbor, gubernacula gemunt, Plin. ep. 9, 26, 4: non arbor erat relicta, non gubernator, non funis, non remus, Petr.: u. arbor aut aliud navis instrumentum, ICt.: ictu fulminis deustis armamentis et arbore et antemnā, ICt.: pendentes arbore nautae, Sil.: arbores caedere (kappen), Lucan. – c) das Ruder, Verg. Aen. 10, 207. – d) das Schiff, Pelias, das Schiff Argo, Ov. her. 12, 8. – e) der Wurfspieß, ferrata, Stat. Theb. 12, 769. – II) übtr., v. fabelhaften Meerpolypen, der Arme, wie der Baum Äste u. Zweige, haben soll, Plin. 9, 8. – / arbor masc., Itala apoc. 7, 1. Itin. Anton. Hier. 15. Corp. inscr. Lat. 13. 1780. Greg. Tur. hist. Franc. 5, 3. – Nbf. arbōs gew. bei Dichtern (bei Verg. immer), s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 1. S. 267; doch auch Col. de arb. 20, 2. u. Arnob. 5, 7. – arch. Akk. Sing. arbosem, Paul. ex Fest. 15, 3 und Plur. arboses, Fest. 242 (a), 25.
-
38 arena
arēna (harēna), ae, f., der Sand, I) eig.: A) im allg.: fossicia, fluviatilis, marina, Vitr. u. Plin.: fervida, Curt.: cumulus arenae, Verg.: nigra, Schlamm, Verg.: aurosa, Goldsand, Lampr.: saxa globosa arenae immixta, Liv.: diducere summam arenam, Liv. – Plur., multae arenae, Sandgewühl, Verg.: arenae carae, der Goldsand des Paktolus, Ov.: arenae steriles, Curt.: putres arenae, Col.: semina arenis committere, Sen. – Sprichw., arenae mandare semina, den Samen in den Sand legen, d.i. etwas Fruchtloses beginnen, etwas in den Wind streuen, Ov. her. 5, 115 (vgl. trist. 5, 4, 48). – ex incomprehensibili pravitate arenae funis effici non potest, aus Häckerling kann man kein Seil machen, Col. 10. praef. § 4. – arena sine calce, Sand ohne Kalk nennt Kaligula den Seneka, weil seine Sätze ganz abgebrochen sind, weil er keine Perioden hat u. selbst um die Verbindung seiner kurzen Sätze sich wenig bekümmert (das Sprichw. hergenommen vom Sand, der ohne Kalk nicht bindet), Suet. Cal. 53, 2. – B) insbes., der feine Mörtel zum Abputz der Wände, Vitr.: caelum imum camerae arenā dirigere (abputzen), Vitr. – II) meton.: 1) eine Sandfläche, Sandstrecke, arenam aliquam aut paludes emere, Cic. agr. 2, 71: Plur. arenae, die Sandmassen, Sandstrecken, Sandflächen, die Sandwüste, arenarum cumuli, Suet. fr.: Literni arenae stagnaque, Liv.: arenarum inculta vastitas, Sen.: arenae nigrae, Prop.: arenae vix perviae, Tac.: auster arenas quasi maria agens, Mela: postquam inter arenas radices quoque et herbae defecerant, Sen. – 2) das Meeresufer, Gestade, die Küste, Phrygia, Ov.: optatā potiri arenā, Verg.: Plur., expositus peregrinis arenis, Ov. met. 11, 56. – 3) der (mit Sand bestreute) Kampfplatz des Amphitheaters, arena amphitheatri, Suet., u. bl. arena, Cic. Tusc. 2, 46, Suet. u.a.: im Zshg. auch der Kampf im Amphitheater selbst, der Gladiatorenkampf, ar. municipalis, Gladiatorenkämpfe in den Munizipalstädten, Iuven.: in arenam se dare, sich zum Kampfe darbieten, ICt.: promittere operas arenae, Tac.: operam arenae scaenaeque edere, Suet.: scaenae arenaeque devotus, Suet. – übtr., jeder Tummelplatz, Schauplatz für eine Tätigkeit, civilis belli, Flor. 4, 2, 18: in media urbe ac foro quasi arenā, Flor. 3, 21, 1: in arena mea, in meinem Fache, Plin. ep. 6, 12, 2: aestuat angustā rabies civilis arenā, Lucan. 6, 63. – / Die Schreibung harena oft in den besten Hoschrn. (s. zB. – Wagner Orthogr. Verg. p. 421) u. in Inschriften (zB. Corp. inscr. Lat. 3, 77 u. 6, 1763); vgl. Varr. b. Serv. Verg. Aen. 1, 172. Prob. Verg. georg. 1, 70. Charis. 103, 21. – Arch. Nbf. asena (hasena), Varr. LL. 7, 27. Placid. gloss. (V) 73, 10 (= (V) 108, 1).
-
39 brevis
brevis, e (βραχύς), kurz, klein, von geringer Ausdehnung, I) quantitativ: A) räumlich: a) in die Weite, kurz, klein, schmal (Ggstz. longus, latus), via, Verg.: via brevior (Ggstz. longior anfractus), Nep.: aqua br., schmales, Ov.: iter urinae brevius (Ggstz. spatiosius), Cels.: Corsic Sardiniā brevior, porrectior Ilvā, Sen.: cursus brevissimus, Verg.: in breve cogere, eng zusammenrollen, Hor. – b) in die Höhe, Länge, kurz, klein, niedrig (Ggstz. longus, altus, procerus), longus an brevis sit, Cic.: avicula brevis, Amm.: (homo) brevi capite, Pacuv. fr.: homo corpore brevis, Suet: iudex brevior, Cic.: frons, schmale, Mart.: funis, vinculum, Gell. – c) in die Tiefe, niedrig, flach, seicht (Ggstz. profundus), litus, Tac.: brevia vada, Verg., od. bl. brevia, Verg. u. Tac., u. Sing. breve, is, n., Tac. ann. 14, 29 (dazu Nipperd.), seichte Örter, Untiefen, Sandbänke. – B) zeitlich: 1) eig., kurz, klein (Ggstz. longus), numquam tibi dies longi erunt, sed breves videbuntur, Hier. ep. 130, 15: aevi brevis, Hor.: ad breve tempus (Ggstz. diu), Cic.: primus ille et brevissimi temporis impetus, Liv.: brevi tempore, auch bl. brevi, in kurzer Zeit, in kurzem, nächstens, Cic. u.a. (unklass. in brevi, Afran. com. 196): brevi post, brevi deinde, Liv.: brevi antequam moreretur, Gell.: aber auch brevi, während einer kurzen Zeit, eine kleine Weile, Ov. met. 5, 32 (vgl. 7, 307: illa brevi spatio silet): ad breve, auf kurze Zeit, Suet. Tib. 68. Vulg. act. apost. 5, 34. – brevi ( beim Compar., um ein kleines), fuit Aeschylus non brevi antiquior, Gell. 13, 19 (18), 4. – 2) übtr.: a) übh. von Dingen in der Zeit, von kurzer Dauer, kurz, dah. auch vorübergehend, vergänglich, flüchtig (Ggstz. longus, perpetuus, sempiternus), bonum, Nov. fr.: vita, Plaut.: vitae curriculum, Cic.: ver, Ov.: occasio, Ter.: dolor, Cic.: rosa, flos, lilium, nur kurze Zeit blühende, Hor.: osculum, flüchtiger Kuß, Tac.: assensus, Tac.: dominus, eine kurze Zeit lebender, Hor.: scias nec gratius quicquam decore nec brevius, aber auch nichts hinfälliger, hinwelkender, Suet. – subst., gaudere od. laetari in brevi, sich am Vergänglichen erfreuen, Commodian. apol. 600 u. instr. 1, 21, 10. – b) insbes.: α) v. der Silbenmessung, kurz, geschärft (Ggstz. longus, productus), a primum longa brevis syllaba, Lucil. fr.: syllabae longae et breves et mediocres (mittelzeitigen), Gell.: postrema syllaba brevis an longa sit, ne in versu quidem refert, Cic.: syllaba longa brevi subiecta, Hor.: u. subst., brevis, is, f. (verst. syllaba), eine Kürze = eine kurze Silbe (Ggstz. longa), creticus, qui est e longa et brevi et longa, et eius aequalis paean, qui spatio par est, syllabā longior. Nam aut e longa est et tribus brevibus, aut e totidem brevibus et longa, Cic. – v. geschärfter Aussprache, indoctus dicimus brevi primā litterā, in sanus productā, inhumanus brevi, infelix longā, Cic.: ut aut contractione brevius fieret aut productione longius, Cic.: ut multarum brevium iunctura vitetur, Sen. – β) v. Ausdruck, kurz, kurz gefaßt, kurz und bündig (Ggstz. longus), ne (ille ambitus) brevior sit quam satis sit, neque longior, Cic.: comprehensio et ambitus ille verborum erat apud illum contractus et brevis, Cic.: breves litterae tuae, Cic.: laudatio br., narratio br., Cic.: brevi, kurz, mit wenigen Worten, Cic.: quod etsi ita esse pluribus verbis disserendum est; illud tamen et breve confitendum est, nisi qui ita sit affectus, liberum esse neminem, Cic.: breve faciam, ich will's kurz machen, Cic.: hoc breve dicam, ich will's kurz sagen, Cic.: in breve cogere, kurz fassen, Liv. – m. 2. Sup., quam brevia responsu, Cic. Clu. 164. – dah. breve, n., od. brevis, is, m. (sc. liber), ein kurzes Verzeichnis, eine Liste, Vopisc. u. Spät.: ut in brevi, wie in einem kurzen Verzeichnisse, in der Kürze, Quint. 9, 4, 32. – c) v. Redner, kurz, sich kurz fassend, kurz und bündig (Ggstz. longus, copiosus), oratorum si quis ita numerat plura genera, ut alios grandes aut graves aut copiosos, alios tenues aut subtiles aut breves putet etc., Cic.: multos imitatio brevitatis decipit, ut, cum se breves putent esse, longissimi sint, Cic.: ut ego brevior sim, Cic.: esto brevis, Hor.: brevis esse laboro, obscurus fio, Hor. – II) qualitativ: a) schmächtig, geschmeidig, mus, Ov. fast. 2, 574: forma, Ov. met. 5, 457. – b) kurz, gedrungen, pondus, Hor. sat. 2, 2, 37. – c) mager, knapp, gering, unbedeutend, dürftig, cena, Hor.: impensa, Ov.: insulae, Pallad.: vasculum, Pallad.
-
40 cannabinus
cannabinus, a, um (καννάβινος), aus Hanf, hanfen, Hanf-, tomix, Lucil. fr.: retis, Varr.: funis, Col.
См. также в других словарях:
funis — cordón, especialmente el cordón umbilical. Diccionario ilustrado de Términos Médicos.. Alvaro Galiano. 2010. funis Estructura en forma de cordón. Diccionario Mosby Medicina, Enfermería y Ci … Diccionario médico
Funis — Fu nis, n. [L., a rope. ] A cord; specifically, the umbilical cord or navel string. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
FUNIS — supplicii genus, de quo supra in voe Fidiculae … Hofmann J. Lexicon universale
funis — 1. SYN: umbilical cord. 2. A cordlike structure. [L. a rope, cord] * * * fu·nis fyü nəs n UMBILICAL CORD * * * n. (in anatomy) any cordlike structure, especially the umbilical cord. * * * fu·nis (fuґnis) [L. “cord†… Medical dictionary
funis — fu·nis … English syllables
funis — n. (in anatomy) any cordlike structure, especially the umbilical cord … The new mediacal dictionary
funis — ˈfyünə̇s noun ( es) Etymology: New Latin, from Latin, rope : umbilical cord … Useful english dictionary
funis hippocratis — tendo calcaneus … Medical dictionary
Lochium Funis — Lochium Funis, la cuerda y la línea, es una constelación menor creada por Johann Elert Bode que aparece por primera y única vez en su atlas estelar de 1801. Sus estrellas, en su mayoría de quinta magintud, se encontraban cercanas a las de la… … Wikipedia Español
Lochium Funis — (Latin for the log and line ) was a constellation created by Johann Bode from the stars which Nicolas Louis de Lacaille created the constellation Pyxis. It was never used by other astronomers.External links*… … Wikipedia
Quod ajunt Graeci ex incomprehensibili parvitate arenae funis effici non possit. — См. Он из песку веревки вьет … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)