Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

from+home

  • 41 rapiō

        rapiō puī (old fut perf. rapsit, C.), raptus, ere    [RAP-], to seize and carry off, snatch, tear, pluck, drag, hurry away: sublimen intro hunc rape, T.: quo fessum rapitis? V.: Quo me cunque rapit tempestas, H.: sumasne pudenter An rapias, snatch, H.: ab aede rapuit funale, O.: de volnere telum, V.: commeatum in navīs rapiunt, L.: pars densa ferarum Tecta rapit, i. e. break off boughs of trees (in collecting wood), V.: in ius, drag before a court, H.: ob facinus ad supplicium, hale: alii ad necem rapiebantur: ad stuprum matres, L.: (infantes) ab ubere rapti, V.: nec variis obsita frondibus Sub divom rapiam, drag into open day, H.: Nasonis carmina rapti, i. e. torn from his home, O.— To hurry, impel, drive, cause to hasten: Quattuor hinc rapimur raedis, H.: per aequora navem, V.: ventis per aequora, O.: missos currūs, H.: arma rapiat iuventus, snatch, V.: arma, O.: bipennem dextrā, V.: rapiuntque ruuntque, hurry and bustle, V.—With pron reflex., to make haste, hasten, hurry, fly: ocius hinc te Ni rapis, H.: se ad caedem optimi cuiusque.— To carry off by force, seize, rob, ravish, plunder, ravage, lay waste, take by assault, carry by storm: spes rapiendi occaecat animos: semper rapiens, semper ebrius: raptas ad litora vertere praedas, V.: rapere omnes trahere, S.: vivere latronum ritu, ut tantum haberet, quantum rapere potuisset: virgines, to abduct, S.: Arsit Atrides Virgine raptā, H.: Omne sacrum rapiente dextrā, H.: alii rapiunt incensa feruntque Pergama, pillage and plunder, V.: castra urbesque primo impetu rapere, L.— To carry off suddenly, snatch away, destroy: improvisa leti Vis rapuit rapietque gentes, H.: rapto de fratre dolens, H.: Et labor et durae rapit inclementia mortis, i. e. hurries on, V.— To take, catch, assume: flammam, catch quickly, V.: nigrum colorem, O.: Virga... Vim rapuit monstri, imbibed, O.— To lead on hurriedly: Halesus Turno feroces Mille rapit populus, leads hastily on, V.: Nec rapit inmensos orbīs per humum, sweeps along, V.—Fig., to snatch away, carry along, hurry away: ipsae res verba rapiunt, carry along with them: (comoediam) in peiorem partem, i. e. misrepresent, T.: Si quis in adversum rapiat casusve deusve, V.: almum Quae rapit hora diem, snatches away, H.: simul tecum solacia rapta, V. — To drive, impel, carry away, precipitate, transport, ravish, captivate, overwhelm, draw irresistibly: ad divinarum rerum cognitionem curā studioque rapi: semper eo tractus est, quo libido rapuit: amentiā rapi: Furorne caecus, an rapit vis acrior, An culpa? H.: animum In partīs rapit varias, turns hurriedly, V.: ad quas (res) plerique inflammati aviditate rapiuntur.— To seize by violence, snatch, steal: Hippodameam raptis nanctu'st nuptiis, Enn. ap. C.: Venerem incertam, H.: sed rapiat sitiens Venerem, but may eagerly seize upon, V.— To snatch, seize quickly, hasten, precipitate: rapienda occasio, Iu.: viam, hasten, O.: ut limis rapias, quid velit, etc., may hastily note, H.: raptae prope inter arma nuptiae, L.
    * * *
    rapere, rapui, raptus V
    drag off; snatch; destroy; seize, carry off; pillage; hurry

    Latin-English dictionary > rapiō

  • 42 sedeō

        sedeō sēdī, sessum, ēre    [SED-], to sit: cum tot summi oratores sedeant, remain sitting: sedens iis adsensi: ante forīs, O.: ducis sub pede, O.: gradu post me uno, H.: plausor usque sessurus, donec, etc., who will keep his place, H.: Sedilibus in primis eques sedet, H.: in illā tuā sedeculā: in saxo, O.: in conclavi, T.: in temone, Ph.: caelestes sedibus altis sedent, O.: eburneis sellis, L.: carpento, L.: delphine, O.: columbae viridi solo, V. —Of magistrates, esp. of judges, to sit, occupy an official seat, preside, be a judge, hold court, act as juror: (tribuno) in Rostris sedente: si idcirco sedetis, ut, etc.: sedissem forsitan unus De centum index in tua verba viris, O.: iudex sedit simius, Ph.: in tribunali Pompei praetoris urbani, assistTo continue sitting, sit still, continue, remain, tarry, wait, abide, sit idle, be inactive, delay, linger, loiter: isdem consulibus sedentibus lata lex est, etc.: an sedere oportuit Domi, T.: totos dies in villā: sedemus desides domi, L.: tam diu uno loco, N.: Sedit qui timuit, ne non succederet, stayed at home, H.: meliora deos sedet omina poscens, waits, V.: ante sacras fores, Tb.: ad mea busta sedens, Pr.—Prov.: compressis manibus sedere, sit with folded hands, L.—Of troops, to sit down, remain encamped, be entrenched, keep the field: ante moenia, L.: ad Trebiam, L.: sedendo expugnare urbem, L.: sedend<*> bellum gerere, by inactivity, L.: sedendo supera <*>ri eum, qui, etc., L.: qui sedet circum castella sub armis, V.— Fig., to sink, settle, subside, rest, lie: Sederunt medio terra fretumquo solo, O.: nebula campo quam montibus densior sederet, was thicker on the plain, L.: esca, Quae simplex olim tibi sederit, sat well upon your stomach, H.— To sit, sit close, hold fast, be firm, be fixed, be settled, be established: tempus fuit, quo navit in undis, Nunc sedet Ortygie, O.: in liquido sederunt ossa cerebro, stuck fast, O.: clava sedit in ore viri, stuck fast, O.: librata cum sederit (glans), L.: plagam sedere Cedendo arcebat, from sinking deeply, O.—In the mind, to be fixed, be impressed, be determined: in ingenio Cressa relicta tuo, O.: Idque pio sedet Aeneae, V.
    * * *
    sedere, sedi, sessus V
    sit, remain; settle; encamp

    Latin-English dictionary > sedeō

  • 43 aeternitas

    aeternĭtas, ātis, f. [id.], eternity.
    I.
    Lit.
    A.
    Of the past and future:

    fuit quaedam ab infinito tempore aeternitas, quam nulla temporum circumscriptio metiebatur,

    Cic. N. D. 1, 9: Tempus generale, quia nec initium nec finem habet, aeternitas est, quam Graeci aiôna appellant, Victorin. in Lib. 1, 26:

    Tempus est pars quaedam aeternitatis,

    Cic. Inv. 1, 26, 39:

    immutabilis aeternitas,

    id. Tim. 5: deum nihil aliud in omni aeternitate cogitantem, id. Div. 1, 41:

    haec dicit excelsus et sublimis (Deus) habitans aeternitatem,

    Vulg. Isa. 57, 15 al. —
    B.
    Of the past: ex or ab aeternitate, from eternity:

    hoc est verum ex aeternitate,

    Cic. Fat. 14:

    quod semper ex omni aeternitate rerum fuerit, id esse fatum (dicitis),

    id. N. D. 3, 6:

    si negas esse fortunam et omnia, quae fiunt quaeque futura sunt, ex omni aeternitate definita dicis esse fataliter,

    id. Div. 2, 7:

    ex omni aeternitate fluens veritas,

    id. ib. 1, 55:

    si nihil fieri potest, nisi quod ab omni aeternitate certum fuerit, quae potest esse fortuna,

    id. ib. 2, 7:

    egressus ejus ab initio, a diebus aeternitatis (fuerunt),

    Vulg. Mich. 5, 2.—
    C.
    Of the future:

    aeternitas animorum,

    Cic. Tusc. 1, 17, 39 (cf.:

    immortalitas animorum,

    id. ib. 50):

    de aeternitate (animorum) dicere,

    id. ib. 33, 81:

    quorum (sc. Herculis, etc.) cum remanerent animi atque aeternitate fruerentur, rite di habiti sunt,

    id. N. D. 2, 24, 62; id. Sen. 21:

    Confer nostram longissimam aetatem cum aeternitate,

    id. Tusc. 1, 39, 94:

    in diem aeternitatis,

    Vulg. 2 Pet. 3, 18; and plur.:

    in perpetuas aeternitates,

    ib. Dan. 12, 3: in domum aeternitatis suae, to his everlasting home (of death), ib. Eccl. 12, 5.—
    II.
    Meton., of the future, duration, durability, immortality:

    cedri materiae aeternitas,

    Plin. 13, 5, 11, § 53.—
    III.
    Trop., of the future.
    A.
    In gen.:

    mihi populus Romanus aeternitatem immortalitatemque donavit,

    Cic. Pis. 3; so id. Phil. 14, 13:

    Quidquid ex Agricola amavimus, manet mansurumque est in aeternitate temporum, famā rerum,

    Tac. Agr. 46:

    cupido aeternitatis perpetuaeque famae,

    Suet. Ner. 55 al. —
    B.
    Spec., in the time of the emperors, a title of the emperor (like divinitas, majestas, and the like), Eternity:

    rogatus per aeternitatem tuam, ut, etc.,

    Plin. Ep. 10, 87 ad Trajan.:

    adoratus aeternitatem nostram, Imp. Const. Cod. 11, 9, 2: Quae nostra sanxit aeternitas,

    Nov. 35 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > aeternitas

  • 44 denubo

    dē-nūbo, psi, ptum, 3, v. n., to marry off (sc. from the paternal home; cf. deduco), to marry (rare; perhaps not ante-Aug.).
    I.
    Prop.:

    nec Caenis in ullos Denupsit thalamos,

    Ov. M. 12, 196; Ap. M. 9, p. 231, 29;

    5, p. 166, 6: Claro fratri denupta,

    id. Mag. p. 319, 6.—
    B.
    Esp., To demean one's self by marriage, to marry beneath one's rank:

    Julia denupsit in domum Rubellii Blandi,

    Tac. A. 6, 27 (33).—
    II.
    Transf.: plantis, Col. poët. 10, 158.—
    2.
    Obscene, of a mock marriage, Tac. A. 15, 37; Suet. Ner. 29.

    Lewis & Short latin dictionary > denubo

  • 45 deporto

    dē-porto, āvi, ātum, 1 ( arch. inf. pass. deportarier, Ter. Ph. 5, 7, 85), v. a., to carry or convey down; to carry off, to convey away (freq. and good prose).
    I.
    In gen.:

    de fundo tigna et oleam ne deportato,

    Cato R. R. 144, 3: arma Brundisium jumentis, Pomp. ap. Cic. Att. 8, 12 A. fin.: frumentum in castra. Caes. B. C. 1, 60, 3:

    ossa ejus in Cappadociam ad matrem,

    Nep. Eum. 13 fin.:

    corpus Augusti Romam,

    Suet. Claud. 6; cf. id. Aug. 100:

    aliquem per vicos,

    id. ib. 78 fin. et saep.: [p. 551] ut te Leucadem deportaret, Cic. Fam. 16, 5:

    naves partem exercitus eo deportaverant,

    Caes. B. C. 1, 27;

    so of transporting by water,

    id. B. G. 3, 12, 3; Liv. 43, 6; Suet. Tib. 18:

    quos (serpentes) flumina deportant,

    Plin. 6, 27, 31, § 136:

    lucem,

    id. 2, 103, 106, § 234:

    arcam,

    Vulg. 1 Par. 15, 25. —
    II.
    In partic. as a t. t.
    A.
    To bring or fetch home any thing from the provinces:

    victorem exercitum,

    Cic. de Imp. Pomp. 21; so Liv. 26, 21; 30, 40 fin. al.:

    Tertia tua, quam tu tecum deportaras,

    Cic. Verr. 2, 5, 16:

    cum aliud nihil ex tanta praeda domum suam deportavisset,

    id. Rep. 1, 14.—
    2.
    Transf., of abstract objects, to carry away, i. e. to get, acquire:

    tertium triumphum,

    Cic. Off. 1, 22 fin.; cf.

    lauream,

    Tac. A. 2, 26 fin.; and:

    gloriam ex illis gentibus,

    Curt. 9, 10:

    si nihil aliud de hac provincia nisi illius benevolentiam deportassem,

    Cic. Att. 6, 1, 7:

    te (sc. Atticum) non cognomen solum Athenis deportasse, sed humanitatem et prudentiam intellego,

    id. de Sen. 1:

    nihil ex ista provincia potes, quod jucundius sit, deportare,

    id. Fam. 7, 15 fin.:

    ex Asia deportatum flagitium ac dedecus,

    id. Mur. 5, 12.—
    B.
    To banish, transport, for life (attended with loss of citizenship and testatorship, both of which the relegatus retained, v. Dig. 48, 22, 7, § 3; id. 28, 1, 8—mostly post-Aug.—

    for syn. also cf.: exsilio afficio or multo, in exsilium pello or eicio, expello, exigo): inter poenas est etiam insulae deportatio, quae poena adimit civitatem Romanam, etc.,

    Dig. 48, 22, 7, § 2 sq.:

    Vibius Serenus in insulam Amorgum deportatur,

    Tac. A. 4, 13:

    ut liberti quoque Italia deportarentur,

    id. ib. 14, 45:

    in reis deportatis,

    Quint. 5, 2, 1.—
    2.
    Transf.:

    non hoc publicitus scelus hinc deportarier In solas terras?

    Ter. Ph. 5, 7, 85.

    Lewis & Short latin dictionary > deporto

  • 46 induco

    in-dūco, xi, ctum, 3 ( imp. induce for induc, Varr. R. R. 3, 2, 18;

    induxti for induxisti,

    Ter. And. 5, 3, 12;

    induxis for induxeris,

    Plaut. Capt. 1, 2, 46), v. a. [in-duco], to lead, bring, or conduct into a place; to lead or bring in (class.); constr. with in and acc., dat., acc. only, or absol.
    I.
    Lit.
    (α).
    With in and acc.:

    oves et armenta in rura,

    Varr. R. R. 1, 2, 12:

    aliquem in viam,

    id. ib. 3, 2, 18:

    exercitum in Macedoniam,

    Liv. 31, 28, 2:

    cohortem praetoriam in medios hostes,

    Sall. C. 60, 5:

    principes in cornua inducit,

    leads against, Liv. 30, 34, 11; so,

    Hannibal elephantos in primam aciem induci jussit,

    id. 27, 14, 6:

    in dextrum cornu elephantos,

    id. 44, 41, 3; Caes. B. C. 3, 112 al. —
    (β).
    With dat. (mostly poet. and rare):

    age, moenibus induc,

    Stat. Th. 12, 326:

    fossā mare urbi,

    Suet. Ner. 16. —
    (γ).
    With acc. only:

    princeps turmas inducit Asilas,

    Verg. A. 11, 620:

    inducunt venti nubilum,

    Plin. Ep. 2, 17, 7.—
    (δ).
    Absol.:

    eā (portā) secundae legionis principes hastatosque inducit (sc. in urbem),

    Liv. 34, 15, 6.—
    B.
    In partic.
    1.
    To bring forward, exhibit, represent in the circus or on the stage:

    a me autem gladiatorum par nobilissimum inducitur,

    Cic. Opt. Gen. Or. 6, 17; so,

    aliquem,

    Suet. Calig. 27 fin.:

    elephantos in circum,

    Plin. 8, 6, 6, § 17:

    inducta est et Afranii Togata, quae Incendium inscribitur,

    Suet. Ner. 11; id. Claud. 34; 45; id. Tib. 42; cf.:

    pater ille, Terenti fabula quem miserum vixisse Inducit,

    Hor. S. 1, 2, 22.—
    2.
    To bring into or before a court (post-Aug.):

    inducta teste in senatu,

    Suet. Claud. 40:

    Firminus inductus in senatum,

    Plin. Ep. 2, 12, 2:

    majestatis reos in curiam,

    Suet. Dom. 11.—
    3.
    To bring home, take into one ' s family:

    carasque toris inducere Thressas,

    Val. Fl. 2, 132:

    intra undecim dies quam illi novercam amore captus induxerat,

    Plin. Ep. 6, 33, 2. —
    C.
    Transf.
    1.
    To put on articles of dress:

    si sibi calceus perperam induceretur,

    Suet. Aug. 92:

    umeros albenti amictu,

    Stat. S. 5, 2, 67:

    togam super membra,

    Luc. 2, 387. —With Gr. acc.:

    tunicāque inducitur artus,

    Verg. A. 8, 457. —
    2.
    To draw over, spread over, to overlay, overspread:

    postes pice,

    Plaut. Most. 3, 2, 142; Vitr. 7, 3:

    colorem picturae,

    i. e. to varnish, Plin. 35, 10, 36, § 102:

    parieti ceram liquefactam,

    id. 33, 7, 40, § 122:

    cuti nitorem,

    id. 24, 8, 33, § 49:

    varias plumas,

    Hor. A. P. 2:

    humanam membris formam,

    Ov. M. 7, 642:

    omnibus viris magnitudine sua inducturus caliginem,

    to overspread with darkness, to darken, obscure, Vell. 2, 36, 1:

    pontem,

    to throw a bridge across, Curt. 5, 5:

    scuta ex cortice facta pellibus,

    to cover, Caes. B. G. 2, 33:

    coria super lateres,

    id. B. C. 2, 10:

    pulvis velut nube inducta omnia inpleverat,

    Liv. 1, 29, 4:

    sed quae mutatis inducitur tot medicaminibus,

    Juv. 6, 471.— With Gr. acc.:

    (victima) inducta cornibus aurum,

    Ov. M. 7, 161; 10, 271.—
    3.
    To level the ground by filling up:

    ita inducto solo, ut nulla vestigia exstent,

    Plin. 2, 80, 82, § 194; hence, to strike out, erase, i. e. to level the wax in writing by drawing over it the broad end of the style:

    nomina jam facta sunt: sed vel induci, vel mutari possunt,

    Cic. Att. 13, 14, 2:

    senatus consultum,

    id. ib. 1, 20, 4.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to bring into, introduce:

    seditionem atque discordiam in civitatem,

    Cic. Off. 1, 25, 85:

    aliquid in nostros mores,

    id. de Or. 2, 28, 121: set magna pars morem hunc induxerunt, Plaut. Most. 1, 2, 34:

    morem novorum judiciorum in rem publicam,

    Cic. Rab. Post. 4, 9; Plin. Ep. 2, 16, 9; Lact. Mort. Pers. 38, 4:

    novum verbum in linguam Latinam,

    Cic. Phil. 13, 19, 43:

    pecuniam in rationem,

    to bring into, set down in an account, id. Verr. 2, 1, 41, § 106: agrum alicui pecunia ingenti, to charge in an account, id. Agr. 2, 26, 70:

    exemplum,

    Plin. Pan. 6, 2.—
    2.
    To establish:

    sublato judicum nomine potestas regalis inducta est,

    Lact. 4, 10, 15:

    quia nondum haec consuetudo erat inducta,

    Sen. Contr. 5 praef. §

    4: vetus disciplina deserta, nova inducta,

    Vell. 2, 1, 1.—
    B.
    In partic.
    1.
    To bring in, introduce in speaking or writing (an expression borrowed from the stage):

    hinc ille Gyges inducitur a Platone,

    Cic. Off. 3, 9, 38:

    gravem personam,

    id. Cael. 15, 35:

    Tiresiam deplorantem caecitatem suam,

    id. Tusc. 5, 39, 115.—Of conversation, to introduce:

    puero me hic sermo inducitur,

    Cic. Att. 13, 19, 4:

    hanc rationem Epicurus induxit,

    id. Fat. 10:

    consuetudinem,

    id. Cael. 23, 58:

    dubitationem,

    Tac. A. 1, 7.—
    2.
    To lead to or into; to move, excite, persuade; to mislead, seduce; constr. with in, with acc. or ad, with ut or inf.:

    amici jacentem animum excitare, et inducere in spem cogitationemque meliorem,

    Cic. Lael. 15, 59; so,

    aliquem in spem,

    id. Off. 2, 15, 53:

    in rem utilem,

    id. Inv. 1, 2, 2; cf. id. Q. Fr. 3, 4:

    in errorem,

    id. Off. 3, 13, 55:

    animum ad aliquid,

    Ter. Hec. 4, 4, 67:

    aliquem pretio, gratia, spe, promissis (ad parricidium),

    to mislead, Cic. Rosc. Am. 28, 16:

    multos in peccatum,

    to seduce, Auct. Her. 2, 19, 29:

    ad maleficium,

    id. 2, 2, 3:

    ad misericordiam, ad pudendum, ad pigendum,

    to move, excite, Cic. Brut. 50, 188:

    Carthaginienses ad bellum,

    Nep. Hann. 8:

    ad credendum,

    id. Con. 3:

    vide, quo me inducas,

    Ter. And. 2, 3, 25:

    in quos (affectus) inducendus est judex,

    Quint. 11, 3, 58.—With ut:

    aliquem, ut mentiatur,

    Cic. Rosc. Com. 16, 46.—With inf.:

    consulem promissis, sententiam promere,

    Tac. A. 12, 9.—
    b.
    Animum or in animum, to bring one ' s mind to, to resolve, determine; to suppose, imagine:

    id quod animum induxerat paulisper non tenuit,

    Cic. Att. 7, 3, 8. — With inf. or object-clause:

    animum inducere, contra ea quae a me disputantur de divinatione, dicere,

    Cic. Div. 1, 13, 22:

    opes contemnere,

    id. Tusc. 5, 10, 30:

    id me commissurum ne animum induxeris,

    Plaut. Trin. 3, 2, 78:

    in animum inducunt suum, Jovem se placare posse,

    id. Rud. prol. 22:

    ne tute incommodam rem, ut quaequest, in animum induces pati?

    Ter. Hec. 4, 2, 27:

    oro ut ne illis animum inducas credere,

    id. And. 5, 1, 15:

    qui huic animum assentari induxeris,

    id. Eun. 3, 2, 37:

    mea causa causam hanc justam esse animum inducite,

    id. Heaut. prol. 41; cf. id. Ad. 1, 1, 43:

    ut in animum induceret ad easdem venire epulas,

    Liv. 28, 18, 4; 1, 17, 4; 2, 18, 11:

    postremo Caesar in animum induxerat, laborare, vigilare,

    had determined, Sall. C. 54, 4:

    in animum, ejus vitam defendere,

    Cic. Sull. 30, 83; Ter. Heaut. 5, 4, 5.—With ut, ne, or quominus:

    inducere animum possum, ne aegre patiar,

    Plaut. As. 5, 1, 5:

    inducere animum, ut patrem esse sese, oblivisceretur,

    Cic. Rosc. Am. 19, 53:

    in animum, quo minus illi indicarem,

    Plin. Ep. 9, 13, 6:

    quod consules in senatu ut pronuntiarent, in animum inducere non possent,

    Liv. 27, 9, 9; 2, 5, 7; 39, 12, 3. —
    3.
    To delude, cajole, deceive:

    hic eos, quibus erat ignotus, decepit, fefellit, induxit,

    Cic. Pis. 1, 1:

    socios induxit, decepit, destituit,

    id. Rosc. Am. 40, 117: semper, ut inducar, blandos offers mihi vultus Tib. 1, 6, 1.—
    4.
    To do any thing to one (post-class.):

    injuriam adversus liberos suos testamento,

    Dig. 5, 2, 4.— Hence, in-ductus, a, um, P. a., introduced, foreign, strange (post-Aug. and rare):

    insiticius et inductus sermo (opp. patrius),

    Plin. Ep. 4, 3 fin.; so,

    nihil inductum et quasi devium loquimur,

    id. ib. 5, 6, 44:

    arcessita et inducta,

    id. ib. 3, 18, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > induco

  • 47 mater

    māter, tris, f. [root ma-; Sanscr. and Zend, to make, measure, like Gr. mêtêr, the maker, akin with Dor. matêr; Germ. Mutter; Engl. mother; cf.: materies, manus], a mother ( dat. sing. matre, Corp. Inscr. Lat. 177; dat. plur. matris, Inscr. Grut. 90:

    matrabus,

    Inscr. Orell. 2089).
    I.
    Lit.:

    si quidem istius regis (sc. Anci Martii) matrem habemus, ignoramus patrem,

    Cic. Rep. 2, 18, 33:

    cur non sit heres matri suae?

    id. ib. 3, 10, 17:

    de pietate in matrem,

    id. Lael. 3, 11:

    Sassia mater hujus Aviti,

    id. Clu. 5, 12:

    Hecate, quae matre Asteria est,

    who has Asteria for her mother, id. N. D. 3, 18, 46:

    musa, matre nati,

    id. ib. 3, 18, 45: mater esse de aliquo, to be a mother, i. e. to be pregnant by any one, Ov. H. 9, 48:

    facere aliquam matrem,

    id. M. 9, 491: mater familias or familiae, the mistress of a house, matron (v. familia).—
    B.
    Transf., a nurse:

    mater sua... quae mammam dabat, neque adeo mater ipsa, quae illos pepererat,

    Plaut. Men. prol. 19:

    puero opust cibo, opus est autem matri quae puerum lavit,

    id. Truc. 5 10:

    lambere matrem,

    Verg. A. 8, 632.—As a title of honor, mother, applied to priestesses: jubemus te salvere, mater. Sa. Salvete puellae, Plaut. Rud. 1, 5, 5:

    amice benigneque honorem, mater, nostrum habes,

    id. ib. 1, 5, 30.—To goddesses:

    Vesta mater,

    Sen. Excerpt. Contr. 4, 2; Verg. G. 1, 498:

    mater Matuta, v. h. v.: Flora mater,

    Lucr. 5, 739;

    the same: florum,

    Ov. F. 5, 183: mater magna, or absol.: Mater, i. e. Cybele, the mother of all the gods:

    matris magnae sacerdos,

    Cic. Sest. 26; cf. absol.: matris quate cymbala circum, Verg. G. 4, 64; id. A. 9, 108:

    secreta palatia Matris,

    Juv. 9, 23:

    matres... cives Romanae, ut jus liberorum consecutae videantur,

    Paul. Sent. 4, 9, 1:

    matris condicionem sequi,

    Gai. Inst. 1, 81; cf. §§ 67, 86.—Also, in gen., a woman, a lady; usu. in plur., women, ladies:

    pilentis matres in mollibus,

    Verg. A. 8, 666:

    matres atque viri,

    id. ib. 6, 306; cf. Ov. F. 1, 619.—Of the earth, as the mother of all:

    exercitum Dis Manibus matrique Terrae deberi,

    Liv. 8, 6; cf. Cic. Leg. 2, 22, 56.—Of a country:

    haec terra, quam matrem appellamus,

    Liv. 5, 54, 2:

    amorum,

    i. e. Venus, Ov. H. 16, 201:

    cupidinum,

    i. e. Venus, Hor. C. 1, 19, 1.—Of animals:

    porci cum matribus,

    Varr. R. R. 2, 4:

    excretos prohibent a matribus haedos,

    Verg. G. 3, 398:

    ova assunt ipsis cum matribus, i. e. cum gallinis,

    Juv. 11, 70:

    mater simia,

    id. 10, 195:

    pullus hirundinis ad quem volat mater,

    id. 10, 232.—Of the trunks of trees, etc.:

    plantas tenero abscindens de corpore matrum,

    Verg. G. 2, 23; Plin. 12, 5, 11, § 23.—Of a fountain, as the source of waters:

    ex grandi palude oritur (fluvius), quam matrem ejus accolae appellant,

    Mel. 2, 1, 7.—Of a chief or capital city:

    mater Italiae Roma,

    Flor. 3, 18, 5:

    ut Graeci dicere solent, urbium mater, Cydona,

    id. 3, 7, 4:

    (Cilicia) matrem urbium habet Tarsum,

    Sol. 38; cf. Metropolis.—
    II.
    Trop.
    A.
    The mother, i. e. maternal love:

    simul matrem labare sensit,

    Ov. M. 6, 629: mater redit, Sen. ap. Med. 928.—
    B.
    Motherhood, maternity, Sen. Herc. Oet. 389.—
    C.
    A producing cause, origin, source, etc. (freq. and class.):

    apes mellis matres,

    Varr. R. R. 2, 5:

    mater omnium bonarum artium sapientia est,

    Cic. Leg. 1, 22, 58:

    philosophia mater omnium bene factorum,

    id. Brut. 93, 322:

    avaritiae mater, luxuries,

    id. de Or. 2, 40, 171:

    voluptas, malorum mater omnium,

    id. Leg. 1, 17, 47; 1, 22, 58; id. Tusc. 1, 26, 64; id. Planc. 33, 80; Auct. Her. 2, 22, 34; Plin. 37, 6, 21, § 80; Quint. 9, 3, 89:

    juris et religionis,

    Cic. Rep. 5, 2, 3:

    justitiae imbecillitas mater est,

    id. ib. 3, 14, 23:

    intemperantia omnium perturbationum mater,

    id. Ac. 1, 10, 39:

    similitudo est satietatis mater,

    id. Inv. 1, 41, 76:

    utilitas justi prope mater et aequi,

    Hor. S. 1, 3, 98; Lact. 3, 8, 32; Aug. in Psa. 83, 1.—Comically:

    eam (sc. hirneam) ego vini ut matre fuerat natum, eduxi meri,

    i. e. as it came from the cask, without the addition of water, Plaut. Am. 1, 1, 274.—
    D.
    The protector, shelter, home:

    urbs Roma, virtutum omnium mater, Mos. et Rom. Leg. Coll. 5, 3, 1: illa Jerusalem quae est mater nostra,

    Vulg. Gal. 4, 26.

    Lewis & Short latin dictionary > mater

  • 48 paedagogus

    paedăgōgus, i, m., = paidagôgos, lit. a slave who took the children to school and had the charge of them at home, a governor, preceptor, pedagogue (cf. praeceptor).
    I.
    Lit.:

    non paedagogum jam me, sed Ludum vocat,

    Plaut. Bacch. 1, 2, 31:

    nutrices et paedagogi,

    Cic. Lael. 20, 74:

    tamquam quicquam aliud sit sapiens quam humani generis paedagogus,

    Sen. Ep. 89, 11:

    de paedagogis hoc amplius, ut aut sint eruditi plane, aut se non esse eruditos sciant,

    Quint. 1, 1, 8; cf. id. 1, 1, 11; 1, 2, 10; 25; 1, 3, 15; 6, 1, 41 et saep.—Terence jestingly gives the name paedagogus to a young man who accompanied his sweetheart to and from school. Ter. Phorm. 1, 2, 94.—
    (β).
    Adj.:

    lex paedagoga,

    Paul. Nol. Carm. 21, 681 (cf.:

    lex paedagogus,

    Vulg. Gal. 3, 24). —
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., a leader, guide, Suet. Galb. 14:

    unicuique nostrum paedagogum dari deum inferioris notae,

    Sen. Ep. 110, 1; cf. id. ib. 50, 2; Col. 1, 1, 13. —
    B.
    A pedant:

    hic dux, hic ille est paedagogus,

    Plaut. Ps. 1, 5, 32; cf. Suet. Ner. 37.

    Lewis & Short latin dictionary > paedagogus

  • 49 Penates

    Pĕnātes, ĭum (Penatis singulariter Labeo Antistius posse dici putat, quia pluraliter Penates dicuntur, cum patiatur proportio etiam Penas dici, ut optimas, primas, Antias, Fest. p. 253 Müll. But the singular is never used; and for Denas = Penas, which some assume in Dion. Hal. 1, 68, it is probably most correct to read DIS MAGNIS, v. Ambrosch, Studien und Andeut. vol. i. p. 231 sq.— Acc. plur. PENATEIS, perh. Tab. Bant. lin. 22), m. [from the root pa, whence pascor, pabulum, pānis; also penus, and, through the notion of a storehouse or inner chamber, also penes, penetro; v. Curt. Gr. Etym. p. 270 sq.; cf. Corss. Ausspr. 1, p. 425 sq.].
    I.
    Lit., the Penates, old Latin guardian deities of the household, and of the state formed of a union of households, whose seat was originally in Lavinium; usually connected with di: IN VELIA APVD AEDEM DEVM PENATIVM, Inscr. Varr. L. L. 5, § 54 Müll.; cf.:

    aedes deorum Penatium in Veliā,

    Liv. 45, 16:

    AEDEM DEVM PENATIVM IN VELIA, Monum. Ancyr.: di Penates,

    Plaut. Merc. 5, 1, 5 sq.: in mensā Penatium deorum, Naev. ap. Prob. Verg. E. 6, 31:

    sanctis Penatium deorum Larumque familiarium sedibus,

    Cic. Rep. 5, 5, 7; id. Deiot. 5, 15: MENS. IANVAR. SACRIFICANT. DIS. PENATIBVS, Calend. Farnes. ap. Inscr. Orell. 2, p. 380: v. s. Inscr. Orell. 1677; cf. ib. 1675 and 1678:

    DIIS. DEABVS PENATIBVS FAMILIARIBVS ET IOVI CETERISQVE DIIBVS,

    ib. 2118.—Without di:

    vos Penates patriique dii,

    Cic. Sest. 20, 45:

    Ilium in Italiam portans victosque Penatis,

    Verg. A. 1, 68; 5, 62:

    impudens liqui patrios Penatis,

    Hor. C. 3, 27, 49:

    hostia Mollivit aversos Penates,

    id. ib. 3, 23, 19:

    iniqui,

    id. ib. 2, 4, 15:

    profugos posuistis Penates,

    Ov. M. 3, 539; 9, 445; id. Tr. 1, 3, 45:

    IVNIANI,

    Inscr. Orell. 1587; cf.

    , respecting the Penates,

    Cic. N. D. 2, 27, 68; Varr. and Nigid. ap. Arn. 3, 123; Macr. 3, 4; Serv. Verg. A. 2, 296 and 325.—
    II.
    Transf., a dwelling, home, hearth (cf. Lares, II.):

    Quintius a suis dis penatibus praeceps ejectus,

    Cic. Quint. 26, 83; id. Rosc. Am. 8, 23:

    nostris succede penatibus hospes,

    Verg. A. 8, 123:

    ferro Libycos populare penates,

    id. ib. 1, 527:

    conducti penates,

    Mart. 8, 75, 1:

    sub uno tecto esse atque ad eosdem penates,

    Liv. 28, 18.—Hence, poet., of the hearth:

    flammis adolere penatis,

    Verg. A. 1, 704.— Also, of the cells of bees, Verg. G. 4, 155; of the temple of a god, Stat. Th. 1, 643.

    Lewis & Short latin dictionary > Penates

  • 50 privatim

    prīvātim, adv. [id.].
    I.
    In gen., apart from State affairs, for one's self, as an individual, in private, privately, in a private capacity (opp. publice;

    class.): eloquentiā et privatim et publice homines perverse abutuntur,

    Cic. Inv. 1, 4, 5:

    aut privatim gerere aliquid malunt, aut capessunt rem publicam,

    id. Fin. 5, 20, 57:

    privatim mandare rem alicui,

    id. Rosc. Am. 39, 114:

    in peregrino quaeritur, privatimne an publice venerit,

    id. Off. 1, 41, 149: nec societatem tibi quippiam debere nec privatim [p. 1447] Quintium debuisse, id. Quint. 4, 15:

    privatim degeneres, in publicum exitiosi,

    Tac. A. 11, 17:

    privatim et publice rapere vasa caelata,

    Sall. C. 11, 6:

    publice privatimque gratiam petere,

    Caes. B. G. 5, 53:

    fidem sanctam habuit tam privatim, quam publice,

    towards individuals, Gell. 20, 1, 39;

    opp. publicitus,

    Plaut. Bacch. 2, 3, 80:

    qui privatim plus possint quam ipsi magistratus,

    Caes. B. G. 1, 17:

    nulla me ipsum privatim pepulit insignis injuria,

    Cic. Fam. 4, 13, 2; Liv. 5, 30:

    Fabius infestus privatim Papirio erat,

    personally, id. 9, 38.—
    II.
    In partic.
    A.
    Apart, separately, especially, particularly (post-Aug.):

    de iis privatim condidit volumen Amometus,

    Plin. 6, 17, 20, § 55:

    oleum cicinum privatim dicitur purgare praecordia,

    id. 23, 4, 41, § 83:

    appellatione privatim sibi assignatā,

    Quint. 8, 2, 5.—
    B.
    At home:

    nec privatim se tenuit, in foro inambulavit,

    Liv. 23, 7, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > privatim

  • 51 recessus

    1.
    rĕcessus, a, um, Part. and P. a., v. recedo.
    2.
    rĕcessus, ūs, m. [recedo], a going back, receding, retiring, retreat, departure; opp. accessus (class.; cf.

    receptus): accessus ad res salutares, a pestiferis recessus,

    Cic. N. D. 2, 12, 34:

    ut luna accessu et recessu suo lumen accipiat,

    id. de Or. 3, 45, 178.— Of the ebb of the tide:

    quid de fretis aut de marinis aestibus plura dicam? quorum accessus et recessus lunae motu gubernantur,

    Cic. Div. 2, 14, 34; so Col. 8, 17, 9: recessum primis ultimi non dabant, i. e. means of retreat, * Caes. B. G. 5, 43; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 10, 1:

    gemmae,

    its removal from the eye, Plin. 37, 6, 23, § 88: cum processui et recessui cani juberet, i. e. in going home, Treb. Gall. 17, 3; Amm. 20, 11, 8.—
    B.
    Meton. (abstr. pro concreto), a distant, retired, or secret spot, a nook, corner, retreat, recess (acc. to recedo, I. B. 2.;

    syn.: secessus, secretum): mihi solitudo et recessus provincia est,

    Cic. Att. 12, 26, 2; cf.:

    nos terrarum ac libertatis extremos recessus ipse ac sinus famae in hunc diem defendit,

    our remote position itself and our distant renown, Tac. Agr. 30:

    nec, sicut aestivas aves, statim auctumno tecta ac recessum circumspicere,

    Liv. 5, 6, 2:

    cum vox quasi in recessu oris auditur,

    Quint. 1, 5, 32:

    hic spelunca fuit, vasto submota recessu,

    in a deep recess, Verg. A. 8, 193; cf. Ov. M. 3, 157; 10, 691; 11, 592:

    ubi marmoreo Superi sedere recessu,

    in the marble hall, id. ib. 1, 177:

    oculi in recessu cavo,

    Plin. 8, 33, 51, § 121.—In plur., Verg. A. 11, 527; Liv. 38, 45 (along with anguli); Vell. 2, 32, 4; Plin. 3, 1, 1, § 5; Quint. 11, 2, 18; Ov. M. 7, 670; 13, 902; id. F. 1, 555; Curt. 7, 2, 22.—
    II.
    Trop.:

    tum accessus a te ad causam facti, tum recessus,

    advances and retreats, Cic. Fam. 9, 14, 7:

    habeat illa in dicendo admiratio ac summa laus umbram aliquam et recessum, quo magis id, quod erit illuminatum, extare atque eminere videatur,

    somewhat of shade and background, Cic. de Or. 3, 26, 101; cf.:

    haec professio plus habet in recessu quam fronte promittit,

    Quint. 1, 4, 2.—In plur.:

    vita hominum altos recessus magnasque latebras habet,

    Plin. Ep. 3, 3, 6:

    in animis hominum tantae latebrae sunt et tanti recessus,

    Cic. Marc. 7, 22:

    strenua ingenia, quo plus recessus sumunt,

    leisure, Val. Max. 3, 6, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > recessus

  • 52 reduco

    rĕ-dūco, xi, ctum, 3 (rēduco or redduco, Lucr. 1, 228; 4, 992; 5, 133; old imp. redduce, Ter. Hec. 4, 2, 29), v. a.
    I.
    To lead or bring back, to conduct back (very freq. and class.; syn. redigo).
    A.
    Lit.
    1.
    In gen.
    a.
    Of living objects:

    reducam te ubi fuisti,

    Plaut. Capt. 3, 5, 106:

    hunc ex Alide huc reducimus,

    id. ib. 5, 4, 17; cf.:

    aliquem ex errore in viam,

    id. Ps. 2, 3, 2:

    aliquem de exsilio,

    Cic. Phil. 2, 4, 9; id. Att. 9, 14, 2; cf.:

    ab exsilio,

    Quint. 5, 11, 9:

    socios a morte,

    Verg. A. 4, 375:

    Silenium ad parentes,

    Plaut. Cist. 2, 3, 86; so,

    ad aliquem,

    Cic. Off. 3, 22, 86; Caes. B. G. 6, 32; id. B. C. 1, 24; 2, 38 fin.; cf.:

    a pastu vitulos ad tecta,

    Verg. G. 4, 434:

    reduci in carcerem,

    Cic. Att. 4, 6, 2:

    in Italiam,

    Caes. B. C. 3, 18:

    reducere uxorem,

    to take again to wife, marry again, Ter. Hec. 3, 3, 31; 43; 3, 5, 51; 4, 4, 12 sq. al.; Nep. Dion, 6, 2; Suet. Dom. 3; 13; cf.:

    uxorem in matrimonium,

    id. ib. 8:

    regem,

    to restore to the throne, to reinstate, Cic. Rab. Post. 8, 19; id. Fam. 1, 2, 1; 1, 7, 4; id. Q. Fr. 2, 2, 3 (v. reductio):

    possum excitare multos reductos testes liberalitatis tuae,

    i. e. who have been brought back by your generosity, id. Rab. Post. 17, 47; cf.: cum in Italiam reductus existimabor, Pomp. ap. Caes. B. C. 3, 18, 4. —
    b.
    With inanimate objects, to draw back, bring back:

    (falces) tormentis introrsus reducebant,

    Caes. B. G. 7, 22:

    reliquas munitiones ab eā fossā pedes CCCC. reduxit,

    id. ib. 7, 22; cf.

    turres,

    id. ib. 7, 24 fin.: calculum, Cic. Fragm. ap. Non. 170, 30:

    in jaculando bracchia,

    Quint. 10, 3, 6:

    sinum dextrā usque ad lumbos,

    id. 11, 3, 131:

    ad pectora remos,

    Ov. M. 11, 461; Verg. A. 8, 689:

    clipeum,

    to draw back, Ov. M. 12, 132:

    gladium (opp. eduxit),

    Gell. 5, 9, 3:

    auras naribus,

    Lucr. 4, 990 al.:

    furcillas hibernatum in tecta,

    Varr. R. R. 1, 8, 6. — Poet.:

    solem reducit,

    Verg. A. 1, 143; so,

    diem (Aurora),

    id. G. 1, 249:

    lucem (Aurora),

    Ov. M. 3, 150:

    noctem die labente (Phoebus),

    Verg. A. 11, 914:

    aestatem,

    id. G. 3, 296:

    hiemes,

    Hor. C. 2, 10, 15:

    febrim,

    id. S. 2, 3, 294:

    somnum (cantus),

    id. C. 3, 1, 21 al.:

    umbram,

    to make the shadow move backwards, Vulg. 4 Reg. 20, 11.—
    2.
    In partic.
    a.
    Reducere aliquem domum (opp. deducere), to conduct or accompany one home, Plaut. Merc. 5, 4, 19:

    (P. Scipio) cum senatu dimisso domum reductus ad vesperum est a patribus conscriptis,

    Cic. Lael. 3, 12; cf. Liv. 4, 24; cf.:

    quos Elea domum reducit Palma,

    Hor. C. 4, 2, 17.—So, without domum:

    in ludum (puellulam) ducere et reducere,

    Ter. Phorm. 1, 2, 36:

    aliquem ad suam villam,

    Cic. Ac. 1, 1, 1:

    bene comitati per forum reducuntur,

    Quint. 12, 8, 3:

    quantā reduci Regulus solet turbā,

    Mart. 2, 74, 2: assurgi, deduci, reduci, Cic. Sen. 18, 63.—
    b.
    In milit. lang., to draw off, withdraw troops:

    vastatis omnibus eorum agris Caesar exercitum reduxit,

    Caes. B. G. 3, 29 fin.:

    legiones reduci jussit,

    id. B. C. 3, 46; so,

    exercitum (copias, legiones suas, etc.),

    id. B. G. 6, 29; 7, 68; id. B. C. 2, 28 fin.; Liv. 5, 5; Front. Strat. 2, 3, 1; 5; 2, 5, 13 sq.:

    suos incolumes,

    Caes. B. G. 5, 22; Front. Strat. 1, 1, 11; 5, 13:

    legiones ex Britanniā,

    Caes. B. G. 4, 38:

    a munitionibus,

    id. ib. 7, 88:

    ab oppugnatione,

    id. ib. 5, 26 fin.:

    in castra,

    id. ib. 1, 49 fin.; 1, 50; 2, 9;

    4, 34 et saep.: in hiberna,

    id. ib. 6, 3:

    in Treviros, etc.,

    id. ib. 5, 53; 7, 9 fin.; Liv. 43, 20:

    intra fossam,

    Caes. B. C. 1, 42; cf.:

    ab radicibus collis intra munitiones,

    id. B. G. 7, 51 fin.Absol. (like duco and educo):

    instituit reducere,

    to march back, Front. Strat. 1, 4, 5 and 8.—
    c.
    To recall to the stage a player:

    a magno Pompeio magni theatri dedicatione anus pro miraculo deducta,

    Plin. 7, 48, 49, § 158.—
    B.
    Trop., to bring back, restore, replace:

    ad divitias,

    Plaut. Cist. 2, 3, 17:

    animum aegrotum ad misericordiam,

    Ter. And. 3, 3, 27:

    aliquem in gratiam,

    id. ib. 5, 4, 45; Cic. Clu. 36, 101:

    in gratiam cum aliquo,

    id. Rab. Post. 8, 19; Liv. 10, 5 fin.; Quint. 5, 11, 19; cf.: ut Caesarem et Pompeium perfidiā hominum distractos rursus in pristinam concordiam reducas, Balbus ap. Cic. Att. 8, 15, A, 1:

    aliquem ad officium sanitatemque,

    Cic. Verr. 2, 2, 40, § 98:

    propinquum ad officium,

    Nep. Dat. 2, 3:

    judices ad justitiam,

    Quint. 6, 1, 46:

    legiones veterem ad morem,

    Tac. A. 11, 18:

    meque ipse reduco A contemplatu,

    withdraw myself, Ov. Tr. 5, 7, 65:

    verba paulum declinata ad veritatem,

    Quint. 1, 6, 32:

    judicatio est ad eum statum reducenda,

    id. 7, 3, 35:

    reducere in memoriam quibus rationibus unam quamque partem confirmāris,

    Cic. Inv. 1, 52, 98; cf.:

    in memoriam gravissimi luctūs,

    Plin. Ep. 3, 10, 2:

    dolorem in animum judicantium,

    Quint. 11, 1, 54:

    vocem in quendam sonum aequabilem,

    Auct. Her. 3, 12, 21:

    verborum facilitatem in altum,

    Quint. 10, 7, 28:

    haec benignā in sedem vice,

    Hor. Epod. 13, 7 sq.:

    tu spem reducis mentibus anxiis Viresque,

    id. C. 3, 21, 17:

    diem et convivia mente re duxit,

    has recalled to mind, Sil. 8, 136:

    vel instituere vel reducere ejusmodi exemplum, etc.,

    to introduce again, restore, Plin. Ep. 4, 29, 3; so,

    habitum vestitumque pristinum,

    Suet. Aug. 40:

    morem transvectionis post longam intercapedinem,

    id. ib. 38. — To bring back, restore to the right path:

    scire est liberum Ingenium et animum, quo vis illos tu die Redducas,

    Ter. Ad. 5, 3, 44.—
    II.
    After the Aug. period, sometimes with the idea of ducere predominating, for the usual redigere (q. v. II.).
    * A.
    To bring or get out, to produce a certain quantity:

    LX. pondo panis e modio (milii) reducunt,

    Plin. 18, 7, 10, § 54.—
    B.
    To bring, make, reduce to some shape, quality, condition, etc. (rare;

    usually redigere): aliquid in formam,

    Ov. M. 15, 381:

    faecem in summum,

    to bring up, raise, Col. 12, 19, 4:

    excrescentes carnes in ulceribus ad aequalitatem efficacissime reducunt (just before, redigit),

    Plin. 30, 13, 39, § 113:

    cicatrices ad colorem,

    id. 27, 12, 82, § 106:

    corpus sensim ad maciem,

    id. 24, 8, 30, § 46:

    ulcera ac scabiem jumentorum ad pilum,

    id. 22, 22, 32, § 72.— Hence, rĕ-ductus, a, um, P. a., drawn back, withdrawn; of place, retired, remote, distant, lonely.
    A.
    Lit.:

    inque sinus scindit sese unda reductos,

    Verg. G. 4, 420; id. A. 1, 161; so,

    vallis,

    id. ib. 6, 703; Hor. C. 1, 17, 17; id. Epod. 2, 11.—
    B.
    Trop.:

    virtus est medium vitiorum et utrimque reductum,

    from either extreme, Hor. Ep. 1, 18, 9.—

    In painting: alia eminentiora, alia reductiora fecerunt,

    less prominent, Quint. 11, 3, 46: producta et reducta (bona), a transl. of the Gr. proêgmena kai apoproêgmena of the Stoics, things to be preferred and those to be deferred, Cic. Fin. 5, 30, 90.— Sup. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > reduco

  • 53 sedeo

    sĕdeo, sēdi, sessum, 2, v. n. [Sanscr. root sad-; Gr. ἙΔ, to sit; cf. ἕδος, ἕζομαι; Lat. sedes, insidiae, sedare, sella, etc.; Engl. sit, seat], to sit.
    I.
    Lit. (very freq. in prose and poetry); constr. absol., with in, the simple abl., or with other prepp. and advv. of place.
    A.
    In gen.
    (α).
    Absol.:

    hi stant ambo, non sedent,

    Plaut. Capt. prol. 2; cf. id. ib. 12; id. Mil. 2, 1, 4:

    quid sit, quod cum tot summi oratores sedeant, ego potissimum surrexerim,

    remain sitting, Cic. Rosc. Am. 1, 1:

    sedens iis assensi,

    id. Fam. 5, 2, 9:

    lumbi sedendo dolent,

    Plaut. Men. 5, 3, 6:

    supplex ille sedet,

    Prop. 4 (5), 5, 37.—
    (β).
    With in:

    in subselliis,

    Plaut. Poen. prol. 5:

    sedilibus in primis eques sedet,

    Hor. Epod. 4, 16:

    in proscaenio,

    Plaut. Poen. prol. 18; cf.: aliquem in XIIII. sessum deducere, Asin. ap. Cic. Fam. 10, 32, 2; Suet. Caes. 39 (v. quattuordecim): malo in illā tuā sedeculā sedere quam in istorum sella curuli, Cic. Att. 4, 10, 1; cf.:

    in sellā,

    id. Div. 1, 46, 104:

    in saxo (ejecti),

    Plaut. Rud. prol. 73; Ov. H. 10, 49:

    in arā (mulieres supplices),

    Plaut. Rud. 3, 6, 9:

    in solio,

    Cic. Fin. 2, 21, 69; Ov. M. 2, 23:

    in equo,

    Cic. Verr. 2, 5, 10, § 27:

    in leone,

    Plin. 35, 10, 36, § 109; and with a gen. specification of the place where:

    in conclavi,

    Ter. Eun. 3, 5, 35:

    in hemicyclio domi,

    Cic. Lael. 1, 2:

    bubo in culmine,

    Ov. M. 6, 432:

    cornix in humo,

    id. Am. 3, 5, 22:

    musca in temone,

    Phaedr. 3, 6, 1.—
    (γ).
    With simple abl. (not ante-Aug.):

    bis sex caelestes, medio Jove, sedibus altis sedent,

    Ov. M. 6, 72:

    solio,

    id. ib. 6, 650;

    14, 261: sede regiā,

    Liv. 1, 41:

    eburneis sellis,

    id. 5, 41:

    sellā curuli,

    id. 30, 19:

    carpento,

    id. 1, 34:

    cymbā,

    Ov. M. 1, 293:

    puppe,

    id. F. 6, 471:

    humo,

    id. M. 4, 261:

    equo,

    Mart. 5, 38, 4; 11, 104, 14; cf.:

    dorso aselli,

    Ov. F. 3, 749:

    delphine,

    id. M. 11, 237:

    columbae viridi solo,

    Verg. A. 6, 192:

    recessu,

    Ov. M. 1, 177; 14, 261:

    theatro,

    id. A. A. 1, 497.—
    (δ).
    With other prepp. and advv. of place:

    inter ancillas,

    Plaut. Men. 5, 2, 46:

    ante fores,

    Ov. M. 4, 452; Tib. 1, 3, 30:

    ad tumulum supplex,

    id. 2, 6, 33:

    sub arbore,

    Ov. M. 4, 95:

    sub Jove,

    id. ib. 4, 261:

    ducis sub pede,

    id. Tr. 4, 2, 44:

    post me gradu uno,

    Hor. S. 1, 6, 40:

    apud quem,

    Cic. Rep. 3, 28, 32 (ap. Non. 522, 30) et saep.:

    non sedeo istic, vos sedete,

    Plaut. Stich. 1, 2, 36:

    illic,

    Ter. Hec. 5, 3, 4; id. Phorm. 1, 2, 41.—
    2.
    Late Lat., pass., of animals, to be ridden (cf. Engl. to sit a horse):

    sederi equos in civitatibus non sivit,

    Spart. Hadr. 22;

    Cod. Th. 9, 30, 3: cum (Bucephalus) ab equario suo mollius sederetur,

    Sol. 45:

    animalia sedentur,

    Veg. 2, 28, 12.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of magistrates, esp. of judges, to sit in council, in court, or on the bench:

    (Scaevolā tribuno) in Rostris sedente suasit Serviliam legem Crassus,

    Cic. Brut. 43, 161:

    ejus igitur mortis sedetis ultores, etc.,

    id. Mil. 29, 79; id. Clu. 37, 103 sq.:

    si idcirco sedetis, ut, etc.,

    id. Rosc. Am. 53, 153; so,

    judex,

    Liv. 40, 8:

    Appius, ne ejus rei causā sedisse videretur,

    id. 3, 46, 9; Phaedr. 1, 10, 6:

    sedissem forsitan unus De centum judex in tua verba viris,

    Ov. P. 3, 5, 23; Plin. Ep. 6, 33, 3:

    Minos arbiter,

    Prop. 3, 19 (4, 18), 27; cf.:

    sedeo pro tribunali,

    id. ib. 1, 10, 9: a quibus si qui quaereret, sedissentne judices in Q. Fabricium, sedisse se dicerent, Cic Clu. 38, 105; cf. id. Rab. Post. 5, 10.—Also of the assistants of the judges:

    nobis in tribunali Q. Pompeii praetoris urbani sedentibus,

    Cic. de Or. 1, 37, 168; id. Rosc. Com. 4, 12.—In Quint., also of the advocate, Quint. 11, 3, 132.—Of witnesses:

    dicendo contra reum, cum quo sederit,

    Quint. 5, 7, 32.—Of a presiding officer:

    sedente Claudio,

    Tac. A. 11, 11.—Of augurs sitting to wait for an augurium:

    sed secundum augures sedere est augurium captare,

    Serv. ad Verg. A. 9, 4; cf. id. ib. 1, 56; Interp. Mai ad Verg. A. 10, 241; Fest. s. v. silentio, p. 248, a Müll.; cf. Becker, Antiq. 2, 3, p. 76.—
    2.
    To continue sitting, to sit still; to continue, remain, tarry, wait, abide in a place; and with an implication of inactivity, to sit idly, be inactive; to linger, loiter, etc.:

    isdem consulibus sedentibus atque inspectantibus lata lex est, etc.,

    Cic. Sest. 15, 33 (cf. id. Pis. 9):

    majores nostri, qui in oppido sederent, quam qui rura colerent, desidiosiores putabant,

    Varr. R. R. 2, prooem. §

    1: quasi claudus sutor domi sedet totos dies,

    Plaut. Aul. 1, 1, 34; cf.:

    an sedere oportuit Domi,

    Ter. Ad. 4, 5, 38:

    iis ventis istinc navigatur, qui si essent, nos Corcyrae non sederemus,

    Cic. Fam. 16, 7:

    quor sedebas in foro, si eras coquos Tu solus?

    Plaut. Ps. 3, 2, 11:

    in villā totos dies,

    Cic. Att. 12, 44, 2:

    circum argentarias cottidie,

    Plaut. Truc. 1, 1, 48:

    sedemus desides domi,

    Liv. 3, 68:

    statuit congredi quam cum tantis copiis refugere aut tam diu uno loco sedere,

    Nep. Dat. 8, 1:

    non cuivis contingit adire Corinthum. Sedit qui timuit, ne non succederet,

    sat still, stayed at home, Hor. Ep. 1, 17, 37.—Esp. of waiting on an oracle or a god for an answer or for aid (= Gr. ïzein):

    ante sacras fores,

    Tib. 1, 3, 30:

    illius ad tumulum fugiam supplexque sedebo,

    id. 2, 6, 33:

    custos ad mea busta sedens,

    Prop. 3, 16 (4, 15), 24:

    meliora deos sedet omina poscens,

    Verg. G. 3, 456; so of a lover at the door of his mistress: me retinent victum formosae vincla puellae, Et sedeo janitor, Tib. [p. 1659] 1, 1, 56:

    et frustra credula turba sedet,

    id. 4, 4, 18.—
    b.
    Of long, esp. of inactive encamping in war, to sit, i. e. to remain encamped, to keep the field, before an enemy's fortress or army:

    hostium copiae magnae contra me sedebant, Cato ap. Charis, p. 197 P.: septimum decimum annum Ilico sedent,

    Naev. 6, 2:

    dum apud hostes sedimus,

    Plaut. Am. 2, 1, 52:

    sedendo expugnare urbem,

    Liv. 2, 12:

    sedendo et cunctando bellum gerere,

    id. 22, 24:

    quieto sedente rege ad Enipeum,

    id. 44, 27:

    ad Suessulam,

    id. 7, 37; 9, 3; 9, 44; 10, 25; 22, 39; 23, 19; 44, 27; Verg. A. 5, 440:

    apud moenia Contrebiae,

    Val. Max. 7, 4, 5.—Hence, prov.:

    compressis, quod aiunt, manibus sedere,

    Liv. 7, 13, 7; and:

    vetus proverbium est, Romanus sedendo vincit (prob. originating with Q. Fabius Cunctator),

    Varr. R. R. 1, 2, 2.—
    3.
    For desideo (2.), to sit at stool, Marc. Emp. 29; so,

    sordido in loco sedere,

    Val. Max. 9, 13, 2.—
    II.
    Trop. (in prose not freq. till after the Aug. per.; not in Cic.).
    A.
    In gen., to sink or settle down, to subside:

    cum pondere libra Prona nec hac plus parte sedet nec surgit ab illā,

    Tib. 4, 1, 42:

    quod neque tam fuerunt gravia, ut depressa sederent, Nec levia, ut possent per summas labier oras,

    Lucr. 5, 474; cf.: flamma petit altum; propior locus aëra cepit;

    Sederunt medio terra fretumque solo,

    Ov. F. 1,110:

    sedet nebula densior campo quam montibus,

    Liv. 22, 4:

    sedet vox auribus,

    sinks into, penetrates, Quint. 11, 3, 40: rupti aliqui montes tumulique sedere, Sall. Fragm. ap. Isid. Orig. 14, 1, 2 (H. 2, 43 Dietsch); cf.:

    sedisse immensos montes,

    Tac. A. 2, 47: memor illius escae, Quae simplex olim sibi sederit, sat well upon your stomach, i. e. agreed well with you, Hor. S. 2, 2, 73; Quint. 9, 4, 94.—
    2.
    Of feelings, passions, etc.: his dictis sedere minae, subsided, i. e. were quieted, = sedatae sunt, Sil. 10, 624; cf.:

    nusquam irae: sedit rabies feritasque famesque,

    Stat. Th. 10, 823. —
    3.
    Of places, to sink, i. e. to lie low, to be in the valley or plain:

    campo Nola sedet,

    Sil. 12, 162:

    mediisque sedent convallibus arva,

    Luc. 3, 380; Stat. Th. 1, 330; cf.:

    lactuca sedens,

    i. e. lower, Mart. 10, 48, 9 ( = sessilis, id. 3, 47, 8).—
    B.
    In partic., to sit, sit close or tight, to hold or hang fast, to be fast, firm, fixed, immovable; be settled, established, etc.:

    tempus fuit, quo navit in undis, Nunc sedet Ortygie,

    Ov. M. 15, 337:

    in liquido sederunt ossa cerebro,

    stuck fast, id. ib. 12, 289;

    so of weapons, etc., that sink deep: clava (Herculis), adversi sedit in ore viri,

    id. F. 1, 576:

    cujus (Scaevae) in scuto centum atque viginti tela sedere,

    Flor. 4, 2, 40:

    librata cum sederit (glans),

    Liv. 38, 29; hence, poet. also, of deep-seated wounds: plagam sedere Cedendo arcebat, from sinking or penetrating deeply, Ov. M. 3, 88:

    alta sedent vulnera,

    Luc. 1, 32.—Of clothes, to fit (opp. dissidere, v. Hor. Ep. 1, 1, 96):

    ita et sedet melius et continetur (pars togae),

    sits better, Quint. 11, 3, 140 sq.; so,

    toga umero,

    id. 11, 3, 161; cf.:

    quam bene umeris tuis sederet imperium,

    Plin. Pan. 10, 6.—Of vessels:

    sicco jam litore sedit,

    Luc. 8, 726:

    naves super aggerationem, quae fuerat sub aquā, sederent,

    stuck fast, grounded, Vitr. 10, 22 med. et saep.:

    cujus laetissima facies et amabilis vultus in omnium civium ore, oculis, animo sedet,

    Plin. Pan. 55, 10:

    aliquid fideliter in animo,

    Sen. Ep. 2, 2:

    unum Polynicis amati Nomen in ore sedet,

    Stat. Th. 12, 114; so,

    Cressa relicta in ingenio tuo,

    Ov. H. 2, 76:

    sedere coepit sententia haec,

    to be established, Plin. 2, 7, 5, § 23; cf.:

    nunc parum mihi sedet judicium,

    Sen. Ep. 46, 3; Amm. 14, 1, 5; 15, 2, 5. —Hence, also of any thing fixed, resolved, or determined upon:

    si mihi non animo fixum immotumque sederet, Ne cui, etc.,

    Verg. A. 4, 15; cf.:

    idque pio sedet Aeneae,

    id. ib. 5, 418:

    bellum,

    Flor. 2, 15, 4:

    consilium fugae,

    id. 2, 18, 14:

    haec,

    Sil. 15, 352. —With a subject-clause:

    tunc sedet Ferre iter impavidum,

    Stat. Th. 1, 324:

    vacuo petere omina caelo,

    id. ib. 3, 459:

    Aegaei scopulos habitare profundi,

    Val. Fl. 2, 383.

    Lewis & Short latin dictionary > sedeo

См. также в других словарях:

  • Home Away From Home — (Pont Cassé,Доминика) Категория отеля: Адрес: Sylvania, Pont Cassé, Доминика …   Каталог отелей

  • Home Away From Home — (Канкун,Мексика) Категория отеля: Адрес: Avenida Holbox Lote 79, Supermanzana 1 …   Каталог отелей

  • Home Away From Home — (Канди,Шри Ланка) Категория отеля: Адрес: 154/08, Eriyagama, Peradeniya, 20400 …   Каталог отелей

  • Home From Home — Album par Millencolin Sortie 12 mars 2002 Enregistrement Septembre à novembre 2001 Durée 37 min 11 s Genre …   Wikipédia en Français

  • Home from Home in Nantes — (Нант,Франция) Категория отеля: 3 звездочный отель Адрес: 21 rue de Kervega …   Каталог отелей

  • home-from-home — [hōm′frəm hōm′] n. Brit. a place that is as pleasant and comfortable as a person s own home: also home from home * * * …   Universalium

  • home-from-home — [hōm′frəm hōm′] n. Brit. a place that is as pleasant and comfortable as a person s own home: also home from home …   English World dictionary

  • Home from Home — Infobox Album | Name = Home from Home Type = Studio Artist = Millencolin Released = March 12, 2002 Recorded = September ndash;November 2001 at Little Big Room in Haninge, Sweden Genre = Punk rock Length = 37:11 Label = Epitaph Producer = Lou… …   Wikipedia

  • home from home — noun a place where you are just as comfortable and content as if you were home • Syn: ↑home away from home • Hypernyms: ↑home, ↑place * * * home from home A place where one feels comfortable and at ease • • • Main Entry: ↑home …   Useful english dictionary

  • home away from home — noun a place where you are just as comfortable and content as if you were home • Syn: ↑home from home • Hypernyms: ↑home, ↑place * * * home away from home (US) (or Brit home from home) : a place that is as pleasant and comfortable as your own …   Useful english dictionary

  • home from home — a place where you feel as relaxed as you do in your own home New York felt like a home from home for Jim …   English dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»