Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

frūgālĭtās

  • 1 frugalitas

    frūgālĭtas, tātis, f. [frugalis, II.], economy, temperance, thriftiness, frugality; and in gen., worth, virtue (the Gr. sôphrosunê; class.).
    I.
    Prop.:

    omnes in illo sunt rege virtutes, sed praecipue singularis et admiranda frugalitas... ego frugalitatem, id est modestiam et temperantiam, virtutem maximam judico,

    Cic. Deiot. 9, 26: vitae genus cum luxu aut cum frugalitate, Cels. praef. med.; cf.:

    ex contrariis: frugalitas bonum, luxuria enim malum,

    Quint. 5, 10, 73:

    quod cessat ex reditu, frugalitate suppletur,

    Plin. Ep. 2, 4, 3:

    bona valetudo, quaeque eam maxime praestat frugalitas,

    Quint. 10, 3, 26; 11, 3, 19; 12, 1, 8; Petr. 115:

    frugalitas autem paupertas voluntaria est,

    Sen. Ep. 17, 5:

    luxurioso frugalitas poena est,

    id. ib. 71, 23; id. Tranq. An. 1, 9.—Of speech:

    quadam eloquentiae frugalitate contentos,

    measure, Quint. 12, 10, 21.—
    * B.
    Transf., in concr. for fruges, fruits of the earth, App. M. 9, p. 233, 29.—
    II.
    In a gen. sense, worth, virtue: temperans, quem Graeci sôphrona appellant, eamque virtutem sôphrosunên vocant, quam soleo equidem tum temperantiam, tum moderationem appellare, nonnumquam etiam modestiam:

    sed haud scio an recte ea virtus frugalitas appellari possit, etc.... reliquas etiam virtutes frugalitas continet, etc.,

    Cic. Tusc. 3, 8, 16 sq.; cf. id. ib. 4, 16, 36; Quint. 1, 6, 17; 29.

    Lewis & Short latin dictionary > frugalitas

  • 2 frugalitas

    frūgālĭtās, ātis, f. [frugalis] [st2]1 [-] Apul. bonne récolte de fruits. [st2]2 [-] tempérance, modération, sobriété, sagesse. [st2]3 [-] Quint. mesure (chez l'orateur).
    * * *
    frūgālĭtās, ātis, f. [frugalis] [st2]1 [-] Apul. bonne récolte de fruits. [st2]2 [-] tempérance, modération, sobriété, sagesse. [st2]3 [-] Quint. mesure (chez l'orateur).
    * * *
        Frugalitas, pen. corr. frugalitatis. Cic. Contentement de peu et abstinence de voluptez, Sobrieté, Frugalité.

    Dictionarium latinogallicum > frugalitas

  • 3 frugalitas

    frūgālitās, ātis, f. (frugalis), I) (nach frugalis no. I) der Vorrat an Früchten, Apul. met. 9, 35. Ps. Quint. decl. 298. – II) (nach frugalis no. II, B) die Ordnungsliebe, Wirtschaftlichkeit, Mäßigkeit, Enthaltsamkeit (Ggstz. luxuria, luxus), Cic. u.a.: frugalitas bonum, luxuria enim malum, Quint.: homo summae frugalitatis, Sen.: cognomen frugalitatis (der Beiname Frugi), Cic.: nullus illi nisi ex frugalitate reditus, Plin. ep.: frugalitatem colere, Sen. rhet.: frugalitatem inter copias servare coepisse, Veget. mil.: paulatim ad frugalitatem redire, Sen. rhet.: übtr., das strenge Maßhalten, quaedam eloquentiae fr., Quint. 12, 10, 21: quaedam dicendi fr., Macr. sat. 5, 1, 5.

    lateinisch-deutsches > frugalitas

  • 4 frugalitas

    frūgālitās, ātis, f. (frugalis), I) (nach frugalis no. I) der Vorrat an Früchten, Apul. met. 9, 35. Ps. Quint. decl. 298. – II) (nach frugalis no. II, B) die Ordnungsliebe, Wirtschaftlichkeit, Mäßigkeit, Enthaltsamkeit (Ggstz. luxuria, luxus), Cic. u.a.: frugalitas bonum, luxuria enim malum, Quint.: homo summae frugalitatis, Sen.: cognomen frugalitatis (der Beiname Frugi), Cic.: nullus illi nisi ex frugalitate reditus, Plin. ep.: frugalitatem colere, Sen. rhet.: frugalitatem inter copias servare coepisse, Veget. mil.: paulatim ad frugalitatem redire, Sen. rhet.: übtr., das strenge Maßhalten, quaedam eloquentiae fr., Quint. 12, 10, 21: quaedam dicendi fr., Macr. sat. 5, 1, 5.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > frugalitas

  • 5 frugalitas

    frūgālitās, ātis f. [ frugalis ]
    2) любовь к порядку, хозяйственность, благоразумие ( homo summae frugalitatis Sen); чувство меры, умеренность, трезвость ( eloquentiae Q)

    Латинско-русский словарь > frugalitas

  • 6 frūgālitās

        frūgālitās tātis, f    [frugalis], economy, temperance, thriftiness, frugality: frugalitatem virtutem maximam iudico: frugalitatis existimatio.— Selfcontrol, worth, virtue: summa.
    * * *
    frugality; economy; honesty

    Latin-English dictionary > frūgālitās

  • 7 frugalitas

    умеренность, бережливость. (1. 18 pr. D 21, 1. 1. 10 C. 8, 56).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > frugalitas

  • 8 frugalitas

    frugality, economy, pinching pennies.

    Latin-English dictionary of medieval > frugalitas

  • 9 FRUGALITAS - (MODERATION, TEMPERANCE)

    умеренность, относится к добродетели воздержания, ограничение в расточительности, благодаря чему человек презирает обладание большим, чем необходимо.

     

    Латинский словарь средневековых философских терминов > FRUGALITAS - (MODERATION, TEMPERANCE)

  • 10 ingenero

    ingĕnĕro, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] faire naître dans, créer, produire, enfanter.    - ingenere amorem in aliquem, Cic. Off. 1, 12: inspirer dès la naissance un amour pour qqn.    - ingenerantur hominibus mores, Cic. Agr. 2, 95: les hommes reçoivent dès l'origine un caractère particulier. --- cf. Cic. Fin. 5, 36.    - ingenerata familiae frugalitas, Cic. Sest. 21: frugalité naturelle à (innée dans) la famille. [st1]2 [-] créer, produire, enfanter.    - Cic. Leg. 1, 21; Liv, 5, 27, 6.
    * * *
    ingĕnĕro, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] faire naître dans, créer, produire, enfanter.    - ingenere amorem in aliquem, Cic. Off. 1, 12: inspirer dès la naissance un amour pour qqn.    - ingenerantur hominibus mores, Cic. Agr. 2, 95: les hommes reçoivent dès l'origine un caractère particulier. --- cf. Cic. Fin. 5, 36.    - ingenerata familiae frugalitas, Cic. Sest. 21: frugalité naturelle à (innée dans) la famille. [st1]2 [-] créer, produire, enfanter.    - Cic. Leg. 1, 21; Liv, 5, 27, 6.
    * * *
        Ingenero, ingeneras, pen. corr. ingenerare. Engendrer.
    \
        Ille appetitus a natura ingeneratus omnibus. Cic. Nature a engendré en touts ceste convoitise, Touts ont naturellement ou de nature ce desir et convoitise.
    \
        Non ingenerantur hominibus mores tam a stirpe generis seminis, quam ex his rebus, quae ab ipsa natura loci, eta vitae consuetudine suppeditantur, quibus alimur et viuimus. Cic. Les meurs et complexions ne sont point tant engendrees és hommes par nature, que par nourriture.
    \
        Ingenerat praecipuum quendam amorem in eos qui procreati sunt. Cic. Engendre un amour, etc.
    \
        Ingenerauit natura societatem vtrisque. Liu. Ils ont alliance et societé entre eulx que nature leur a donné.
    \
        Ingenerata familiae tuae frugalitas. Cic. Les gens de ta race sont de nature bons mesnagers, et gens attrempez.

    Dictionarium latinogallicum > ingenero

  • 11 incomptus

    in-cōmptus, a, um
    1)
    а) непричёсанный, неубранный (capilli, caput H)
    б) нечищенный ( signa T); необрезанный ( ungues C)
    2) неприкрашенный, простой, безыскусственный (oratio C, L)

    Латинско-русский словарь > incomptus

  • 12 exactus [1]

    1. exāctus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. exigo), genau, pünktlich, vollkommen, numerus, Liv.: frugalitas, Sen.: cura exactior, Suet.: exactissimus cultus caeremonianim, Val. Max.: exactissimum ingenium, Sen. rhet.: vir exactissimus, Plin. ep. – m. folg. Genet., morum fabraene exactior artis, difficile est illud dicere, Ov. fast. 3, 383.

    lateinisch-deutsches > exactus [1]

  • 13 ingenero

    in-genero, āvī, ātum, āre, I) anerschaffen, einpflanzen, einflößen, einhauchen, tantam in illis animalibus (sc. canibus) ad venandum cupiditatem ingenerasse naturam proditum est, Curt.: non ingenerantur hominibus mores, Cic.: natura ingenerat amorem, Cic.: animum esse ingeneratum a deo, Cic.: societas, quam ingeneravit natura, Liv.: vitandi atque inferendi ictus subtiliorem rationem legionibus ingeneravit, Val. Max.: qui aeternum Romano imperio spiritum ingeneravit, Val. Max. – Partic. ingenerātus, a, um, eingepflanzt = angeboren, ingenerata familiae frugalitas, Cic. – II) schaffend erneuern, Catull. 61, 215.

    lateinisch-deutsches > ingenero

  • 14 luxuria

    lūxuria, ae, f. u. lūxuriēs, ēī, f. (luxus), die Geilheit, Üppigkeit, I) eig., das üppige Wachstum der Gewächse und des Erdbodens, segetum, Verg.: umoris, Überfluß, Plin.: im Gleichnis, in qua (oratione) nunc interdum, ut in herbis rustici solent dicere in summa ubertate, inest luxuries (Überfülle) quaedam, quae stilo depascenda est, Cic. de or. 2, 96. – übtr., der Mutwille der Tiere in ihren Bewegungen, taurorum, Val. Flacc. 7, 65. – II) bildl.: a) die Üppigkeit, Schwelgerei, Vergnügungssucht, Genußsucht, Prunkliebe (Ggstz. temperantia, frugalitas, avaritia), Ter., Cic. u.a.: conviviorum, vestium, Sen.: odit populus Romanus privatam luxuriam, publicam magnificentiam (großartige Prachtliebe) diligit, Cic. (vgl. Mützell Curt. 5, 1 [3], 23): lux. morum, Iustin.: Plur., Salv. adv. avar. 1, 1, 3. – meton., agrestis luxuria, genußsüchtige Landwirte, Cic. Cat. 2, 5. – b) die Ausartung, der Übermut, bie Zügellosigkeit in Ausübung der Macht, Liv. 3, 64, 1. – Personif. Lūxuria, Plaut. trin. prol. 8. – vulg. Form lūxoria, Hermae pastor vis. 1, 1, 9.

    lateinisch-deutsches > luxuria

  • 15 exactus

    1. exāctus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. exigo), genau, pünktlich, vollkommen, numerus, Liv.: frugalitas, Sen.: cura exactior, Suet.: exactissimus cultus caeremonianim, Val. Max.: exactissimum ingenium, Sen. rhet.: vir exactissimus, Plin. ep. – m. folg. Genet., morum fabraene exactior artis, difficile est illud dicere, Ov. fast. 3, 383.
    ————————
    2. exāctus, ūs, m. (exigo), der Vertrieb, Verkauf, mercis, Ps. Quint. decl. 12, 19.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exactus

  • 16 ingenero

    in-genero, āvī, ātum, āre, I) anerschaffen, einpflanzen, einflößen, einhauchen, tantam in illis animalibus (sc. canibus) ad venandum cupiditatem ingenerasse naturam proditum est, Curt.: non ingenerantur hominibus mores, Cic.: natura ingenerat amorem, Cic.: animum esse ingeneratum a deo, Cic.: societas, quam ingeneravit natura, Liv.: vitandi atque inferendi ictus subtiliorem rationem legionibus ingeneravit, Val. Max.: qui aeternum Romano imperio spiritum ingeneravit, Val. Max. – Partic. ingenerātus, a, um, eingepflanzt = angeboren, ingenerata familiae frugalitas, Cic. – II) schaffend erneuern, Catull. 61, 215.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ingenero

  • 17 luxuria

    lūxuria, ae, f. u. lūxuriēs, ēī, f. (luxus), die Geilheit, Üppigkeit, I) eig., das üppige Wachstum der Gewächse und des Erdbodens, segetum, Verg.: umoris, Überfluß, Plin.: im Gleichnis, in qua (oratione) nunc interdum, ut in herbis rustici solent dicere in summa ubertate, inest luxuries (Überfülle) quaedam, quae stilo depascenda est, Cic. de or. 2, 96. – übtr., der Mutwille der Tiere in ihren Bewegungen, taurorum, Val. Flacc. 7, 65. – II) bildl.: a) die Üppigkeit, Schwelgerei, Vergnügungssucht, Genußsucht, Prunkliebe (Ggstz. temperantia, frugalitas, avaritia), Ter., Cic. u.a.: conviviorum, vestium, Sen.: odit populus Romanus privatam luxuriam, publicam magnificentiam (großartige Prachtliebe) diligit, Cic. (vgl. Mützell Curt. 5, 1 [3], 23): lux. morum, Iustin.: Plur., Salv. adv. avar. 1, 1, 3. – meton., agrestis luxuria, genußsüchtige Landwirte, Cic. Cat. 2, 5. – b) die Ausartung, der Übermut, bie Zügellosigkeit in Ausübung der Macht, Liv. 3, 64, 1. – Personif. Lūxuria, Plaut. trin. prol. 8. – vulg. Form lūxoria, Hermae pastor vis. 1, 1, 9.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > luxuria

  • 18 angustum

    angustus, a, um. adj. [v. ango], narrow, strait, esp. of local relations, close, contracted, small, not spacious (syn.: artus, brevis, contractus;

    opp. latus,

    Cic. Ac. 2, 29, 92). [p. 120]
    I.
    Lit.:

    fretus,

    Lucr. 1, 720:

    Angustum per iter,

    id. 5, 1132; so Sall. J. 92, 7, and Vulg. Judith, 4, 6; 7, 5:

    pontes angusti,

    Cic. Leg. 3, 17:

    domus,

    id. Fin. 1, 20, 65:

    fauces portūs angustissimae,

    Caes. B. C. 1, 25:

    fines,

    id. B. G. 1, 2 Herz.:

    cellae,

    Hor. S. 1, 8, 8:

    rima,

    id. Ep. 1, 7, 29:

    Principis angustā Caprearum in rupe sedentis,

    on the narrow rock, Juv. 10, 93 Herm., where Jahn reads augusta, both readings yielding an apposite sense:

    porta,

    Vulg. Matt. 7, 13; ib. Luc. 13, 24 al.— Subst.: angustum, i, n., narrowness:

    per angustum,

    Lucr. 4, 530:

    angusta viarum,

    Verg. A. 2, 332:

    pontes et viarum angusta,

    Tac. H. 4, 35.—
    II.
    Trop.
    A.
    In angustum concludere, adducere, deducere, etc., to reduce to a strait, i. e. to restrain, confine, etc.:

    ab illā immensā societate humani generis in exiguum angustumque concluditur,

    Cic. Off. 1, 17:

    amicitia ex infinitā societate generis humani ita contracta est et adducta in angustum, ut, etc.,

    id. Am. 5.—Of the passions, to curb, restrain, moderate:

    perturbationes animi contrahere et in angustum deducere,

    Cic. Ac. 1, 10.—
    B.
    Of other things: clavus angustus, the narrow purple stripe upon the tunic, v. clavus:

    spiritus,

    short, difficult, Cic. de Or. 1, 61:

    odor rosae,

    not diffused far, Plin. 21, 4, 10, § 14.—Once also of the point of an arrow = acutus, Cels. 7, 5, n. 2.—
    C.
    Of time, short, brief:

    angustus dies,

    Ov. Tr. 5, 10, 8; Stat. Th. 1, 442:

    nox,

    Ov. Am. 3, 7, 25:

    tempus,

    Luc. 4, 447.—
    D.
    Of means of living, and the like, pinching, scanty, needy:

    pauperies,

    Hor. C. 3, 2, 1:

    res angusta domi,

    Juv. 3, 164:

    mensa,

    Sen. Thyest. 452: domus, poor, i. e. built without much expense, Tac. A. 2, 33.—
    E.
    Of other external relations of life, difficult, critical, uncertain:

    rebus angustis animosus atque Fortis adpare,

    Hor. C. 2, 10, 21:

    cum fides totā Italiā esset angustior,

    was weakened, Caes. B. C. 3, 1.— Subst.: angustum, i, n., a difficult, critical, condition, danger: in angustum cogi, * Ter. Heaut. 4, 2, 2:

    res est in angusto,

    the condition is perilous, Caes. B. G. 2, 25:

    spes est in angusto,

    hope is feeble, Cels. 8, 4.—
    F.
    Of mind or character, narrow, base, low, mean-spirited:

    nihil est tam angusti animi, tam parvi, quam amare divitias,

    Cic. Off. 1, 20, 68:

    animi angusti et demissi,

    id. Pis. 24, 57:

    ecce autem alii minuti et angusti, aut omnia semper desperantes, aut malevoli, invidi, etc.,

    id. Fin. 1, 18, 61.—
    G.
    Of learned investigations that lay too much stress upon little things, subtle, hair-splitting:

    minutae angustaeque concertationes,

    Cic. de Or. 3, 31:

    pungunt (Stoici) quasi aculeis, interrogatiunculis angustis,

    id. Fin. 4, 3, 7.—
    H.
    Of discourse, brief, simple:

    et angusta quaedam et concisa, et alia est dilatata et fusa oratio,

    Cic. Or. 56, 187:

    Intonet angusto pectore Callimachus,

    i.e. in simple style, Prop. 2, 1, 40.— Adv.: angustē.
    I.
    Lit., of space, quantity, or number, within narrow limits, closely, hardly: recepissem te, nisi anguste sederem, if I were not in close quarters, Cic. ap. Macr. S. 2, 3:

    anguste putare vitem,

    to prune close, Col. 4, 16, 1; so,

    anguste aliquid deputare,

    id. 4, 22, 3:

    quā (re frumentariā) anguste utebatur,

    in small quantity, Caes. B. C. 3, 16:

    tantum navium repperit, ut anguste quindecim milia militum, quingentos equites transportare possent, = vix,

    scarcely fifteen thousand, id. ib. 3, 2.— Comp.:

    angustius pabulabantur,

    within narrower range, Caes. B. C. 1, 59:

    aliae (arbores) radices angustius diffundunt,

    Varr. R. R. 1, 37, 5:

    quanto sit angustius imperitatum,

    Tac. A. 4, 4:

    eo anno frumentum propter siccitates angustius provenerat,

    more scantily, Caes. B. G. 5, 24.— Sup.:

    Caesar (nitebatur) ut quam angustissime Pompeium contineret,

    Caes. B. C. 3, 45:

    furunculus angustissime praecisus,

    Col. 4, 24, 17. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., within narrow limits:

    anguste intraque civiles actiones coërcere rhetoricam,

    Quint. 2, 15, 36.— Comp.: haud scio an recte ea virtus frugalitas appellari possit, quod angustius apud Graecos valet, qui frugi homines chrêsimous appellant, id est tantum modo utiles, has a narrower meaning, Cic. Tusc. 3, 8, 16:

    Reliqui habere se videntur angustius, enatant tamen etc.,

    seem to be more hampered, id. ib. 5, 31, 87.—
    B.
    Esp. of speaking or writing, closely, briefly, concisely, without diffuseness: anguste scribere, Cic. Mur. 13, 28:

    anguste et exiliter dicere,

    id. Brut. 84, 289:

    anguste disserere,

    id. Part. Or. 41, 139:

    presse et anguste rem definire,

    id. Or. 33, 117:

    anguste materiem terminare,

    Quint. 7, 4, 40.— Comp.:

    Pergit idem et urget angustius,

    Cic. N. D. 2, 8, 22:

    concludere brevius angustiusque,

    id. ib. 2, 7, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > angustum

  • 19 angustus

    angustus, a, um. adj. [v. ango], narrow, strait, esp. of local relations, close, contracted, small, not spacious (syn.: artus, brevis, contractus;

    opp. latus,

    Cic. Ac. 2, 29, 92). [p. 120]
    I.
    Lit.:

    fretus,

    Lucr. 1, 720:

    Angustum per iter,

    id. 5, 1132; so Sall. J. 92, 7, and Vulg. Judith, 4, 6; 7, 5:

    pontes angusti,

    Cic. Leg. 3, 17:

    domus,

    id. Fin. 1, 20, 65:

    fauces portūs angustissimae,

    Caes. B. C. 1, 25:

    fines,

    id. B. G. 1, 2 Herz.:

    cellae,

    Hor. S. 1, 8, 8:

    rima,

    id. Ep. 1, 7, 29:

    Principis angustā Caprearum in rupe sedentis,

    on the narrow rock, Juv. 10, 93 Herm., where Jahn reads augusta, both readings yielding an apposite sense:

    porta,

    Vulg. Matt. 7, 13; ib. Luc. 13, 24 al.— Subst.: angustum, i, n., narrowness:

    per angustum,

    Lucr. 4, 530:

    angusta viarum,

    Verg. A. 2, 332:

    pontes et viarum angusta,

    Tac. H. 4, 35.—
    II.
    Trop.
    A.
    In angustum concludere, adducere, deducere, etc., to reduce to a strait, i. e. to restrain, confine, etc.:

    ab illā immensā societate humani generis in exiguum angustumque concluditur,

    Cic. Off. 1, 17:

    amicitia ex infinitā societate generis humani ita contracta est et adducta in angustum, ut, etc.,

    id. Am. 5.—Of the passions, to curb, restrain, moderate:

    perturbationes animi contrahere et in angustum deducere,

    Cic. Ac. 1, 10.—
    B.
    Of other things: clavus angustus, the narrow purple stripe upon the tunic, v. clavus:

    spiritus,

    short, difficult, Cic. de Or. 1, 61:

    odor rosae,

    not diffused far, Plin. 21, 4, 10, § 14.—Once also of the point of an arrow = acutus, Cels. 7, 5, n. 2.—
    C.
    Of time, short, brief:

    angustus dies,

    Ov. Tr. 5, 10, 8; Stat. Th. 1, 442:

    nox,

    Ov. Am. 3, 7, 25:

    tempus,

    Luc. 4, 447.—
    D.
    Of means of living, and the like, pinching, scanty, needy:

    pauperies,

    Hor. C. 3, 2, 1:

    res angusta domi,

    Juv. 3, 164:

    mensa,

    Sen. Thyest. 452: domus, poor, i. e. built without much expense, Tac. A. 2, 33.—
    E.
    Of other external relations of life, difficult, critical, uncertain:

    rebus angustis animosus atque Fortis adpare,

    Hor. C. 2, 10, 21:

    cum fides totā Italiā esset angustior,

    was weakened, Caes. B. C. 3, 1.— Subst.: angustum, i, n., a difficult, critical, condition, danger: in angustum cogi, * Ter. Heaut. 4, 2, 2:

    res est in angusto,

    the condition is perilous, Caes. B. G. 2, 25:

    spes est in angusto,

    hope is feeble, Cels. 8, 4.—
    F.
    Of mind or character, narrow, base, low, mean-spirited:

    nihil est tam angusti animi, tam parvi, quam amare divitias,

    Cic. Off. 1, 20, 68:

    animi angusti et demissi,

    id. Pis. 24, 57:

    ecce autem alii minuti et angusti, aut omnia semper desperantes, aut malevoli, invidi, etc.,

    id. Fin. 1, 18, 61.—
    G.
    Of learned investigations that lay too much stress upon little things, subtle, hair-splitting:

    minutae angustaeque concertationes,

    Cic. de Or. 3, 31:

    pungunt (Stoici) quasi aculeis, interrogatiunculis angustis,

    id. Fin. 4, 3, 7.—
    H.
    Of discourse, brief, simple:

    et angusta quaedam et concisa, et alia est dilatata et fusa oratio,

    Cic. Or. 56, 187:

    Intonet angusto pectore Callimachus,

    i.e. in simple style, Prop. 2, 1, 40.— Adv.: angustē.
    I.
    Lit., of space, quantity, or number, within narrow limits, closely, hardly: recepissem te, nisi anguste sederem, if I were not in close quarters, Cic. ap. Macr. S. 2, 3:

    anguste putare vitem,

    to prune close, Col. 4, 16, 1; so,

    anguste aliquid deputare,

    id. 4, 22, 3:

    quā (re frumentariā) anguste utebatur,

    in small quantity, Caes. B. C. 3, 16:

    tantum navium repperit, ut anguste quindecim milia militum, quingentos equites transportare possent, = vix,

    scarcely fifteen thousand, id. ib. 3, 2.— Comp.:

    angustius pabulabantur,

    within narrower range, Caes. B. C. 1, 59:

    aliae (arbores) radices angustius diffundunt,

    Varr. R. R. 1, 37, 5:

    quanto sit angustius imperitatum,

    Tac. A. 4, 4:

    eo anno frumentum propter siccitates angustius provenerat,

    more scantily, Caes. B. G. 5, 24.— Sup.:

    Caesar (nitebatur) ut quam angustissime Pompeium contineret,

    Caes. B. C. 3, 45:

    furunculus angustissime praecisus,

    Col. 4, 24, 17. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., within narrow limits:

    anguste intraque civiles actiones coërcere rhetoricam,

    Quint. 2, 15, 36.— Comp.: haud scio an recte ea virtus frugalitas appellari possit, quod angustius apud Graecos valet, qui frugi homines chrêsimous appellant, id est tantum modo utiles, has a narrower meaning, Cic. Tusc. 3, 8, 16:

    Reliqui habere se videntur angustius, enatant tamen etc.,

    seem to be more hampered, id. ib. 5, 31, 87.—
    B.
    Esp. of speaking or writing, closely, briefly, concisely, without diffuseness: anguste scribere, Cic. Mur. 13, 28:

    anguste et exiliter dicere,

    id. Brut. 84, 289:

    anguste disserere,

    id. Part. Or. 41, 139:

    presse et anguste rem definire,

    id. Or. 33, 117:

    anguste materiem terminare,

    Quint. 7, 4, 40.— Comp.:

    Pergit idem et urget angustius,

    Cic. N. D. 2, 8, 22:

    concludere brevius angustiusque,

    id. ib. 2, 7, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > angustus

  • 20 fructuosus

    fructŭōsus, a, um, adj. [fructus, 2.], abounding in fruit, fruitful, productive; profitable, advantageous (very freq. and class.; syn.: fertilis, frugifer).
    I.
    Lit.:

    ager quamvis fertilis sine cultura fructuosus esse non potest,

    Cic. Tusc. 2, 5, 13; cf.:

    ager optimus et fructuosissimus Corinthius,

    id. Agr. 1, 2, 5:

    fundus,

    id. Rosc. Com. 12, 34:

    praedia tam pulchra, tam fructuosa,

    id. Rosc. Am. 15, 43:

    locus opportunissimus ac fructuosissimus,

    Caes. B. G. 1, 30, 3:

    fructuosissimae insulae,

    Cic. Agr. 2, 32, 87:

    palmites,

    Col. 5, 5, 13:

    erat ei pecuaria res ampla et rustica sane bene culta et fructuosa,

    Cic. Quint. 3, 12; cf.

    arationes,

    id. Phil. 2, 39, 101; Varr. R. R. 1, 65.—
    II.
    Trop.:

    cum tota philosophia frugifera et fructuosa, nec ulla pars ejus inculta ac deserta sit,

    Cic. Off. 3, 2, 5:

    plerique neque in rebus humanis quicquam bonum norunt nisi quod fructuosum sit, etc.,

    id. Lael. 21, 79:

    virtutes generi hominum fructuosae,

    id. de Or. 2, 84, 344:

    virtus aliis,

    id. ib. 2, 85, 346:

    est non modo liberale paulum nonnumquam de suo jure decedere sed interdum etiam fructuosum,

    id. Off. 2, 18, 64:

    M. Caelius se esse hominem frugi vult probare, non quia abstinens sit, sed quia utilis multis, id est fructuosus, unde sic dicta frugalitas,

    Quint. 1, 6, 29:

    fructuosior dos, opp. deterior,

    Ulp. Fragm. 6, 16; 17.—Hence, adv.: fructŭ-ōse, profitably, advantageously (late Lat.):

    hoc nec dici brevius nec agi fructuosius potest,

    Aug. Ep. 77.

    Lewis & Short latin dictionary > fructuosus

См. также в других словарях:

  • frugalità — {{hw}}{{frugalità}}{{/hw}}s. f. Caratteristica di frugale; SIN. Sobrietà …   Enciclopedia di italiano

  • frugalité — [ frygalite ] n. f. • XIVe; lat. frugalitas 1 ♦ Qualité de ce qui est frugal. La frugalité d un repas. 2 ♦ Qualité d une personne frugale. ⇒ modération, sobriété , tempérance. La frugalité célèbre des Spartiates. ⊗ CONTR. Goinfrerie, voracité. ●… …   Encyclopédie Universelle

  • frugalitate — FRUGALITÁTE s.f. Însuşirea, caracterul a ceea ce este frugal. – Din fr. frugalité, lat. frugalitas, atis. Trimis de zaraza joe, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  frugalitáte s. f., g. d. art. frugalităţii Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar… …   Dicționar Român

  • Frugalität — Fru|ga|li|tät 〈f. 20; unz.〉 frugale Beschaffenheit, Einfachheit; Ggs Opulenz * * * Fru|ga|li|tät, die; [frz. frugalité = Genügsamkeit, Einfachheit < lat. frugalitas, eigtl. = Vorrat an Früchten] (bildungsspr.): Einfachheit, Bescheidenheit. * * …   Universal-Lexikon

  • Frugalities — Frugality Fru*gal i*ty, n.; pl. {Frugalities}. [L. frugalitas: cf. F. frugalit[ e].] 1. The quality of being frugal; prudent economy; that careful management of anything valuable which expends nothing unnecessarily, and applies what is used to a… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Frugality — Fru*gal i*ty, n.; pl. {Frugalities}. [L. frugalitas: cf. F. frugalit[ e].] 1. The quality of being frugal; prudent economy; that careful management of anything valuable which expends nothing unnecessarily, and applies what is used to a profitable …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Virtue — (Latin virtus ; Greek Polytonic|ἀρετή) is moral excellence. Personal virtues are characteristics valued as promoting individual and collective well being, and thus good by definition. The opposite of virtue is vice.Etymologically the word virtue… …   Wikipedia

  • Disciplina — In Roman mythology, Disciplina was a minor deity and the personification of discipline.[1] The word disciplina itself, a Latin noun, is multi faceted in meaning; it refers to education and training, self control and determination, knowledge in a… …   Wikipedia

  • Sempronia — war eine römische Aristokratin der späten Republik. Sie war die Frau des Decimus Iunius Brutus, Konsul des Jahres 77 v. Chr., und nach Sallust aktive Teilnehmerin – zumindest Mitwisserin – an der catilinarischen Verschwörung. Inhaltsverzeichnis 1 …   Deutsch Wikipedia

  • Art de la Rome antique — « Brutus du Capitole », bronze romain de l époque républicaine, IVe ‑ IIIe siècle av. J.‑C.. Musées du Capitole, MC 1183 02. L’art romain est l art produi …   Wikipédia en Français

  • Eneide — Énéide La mort de Didon, illustration d un manuscrit de l’Énéide (v. 400) L’Énéide (en latin Aeneis mot de forme grecque, génitif : Aeneidos) est une épopée de Virgile, le plus prestigieux exemple de ce genre l …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»