-
1 florentes
flōrĕo, ŭi, 2, v. n. [flos], to bloom, blossom, flower (class.; esp. freq. in the trop. sense; cf.: floresco, vigeo).I.Lit.:B.per terras frondent atque omnia florent,
Lucr. 5, 214: florere omnia, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69:haec arbor una (lentiscus) ter floret,
Cic. Div. 1, 9, 16:possetne uno tempore florere, deinde vicissim horrere terra?
id. N. D. 2, 7, 19:imputata floret usque vinea,
Hor. Epod. 16, 44:vinea, segetes,
Ov. F. 5, 263 sq.:narcisso floreat alnus,
Verg. E. 8, 52:florentes ferulae,
id. ib. 10, 25.— Poet.:si bene floreat annus,
Ov. F. 5, 327.—Transf.1.(Acc. to flos, I. B.) Of wine, to froth:2.si vinum florere incipiet,
Col. 12, 30, 1:vina quoque in magnis operose condita cellis Florent,
Ov. F. 5, 270.—To get the first downy beard:3.libat florentes haec tibi prima (dies) genas,
Mart. 3, 6, 4.—To be filled with, to abound with any thing (ante-class. and poet.): mare velis florere videres, Cato ap. Charis. p. 185; cf.:4.mare velivolis florebat puppibus,
Lucr. 5, 1442; cf.:hinc laetas urbes pueris florere videmus,
id. 1, 255 Lachm.:Hybla multis thymis,
Ov. P. 2, 7, 26:jam pridem regio... undat equis floretque viris,
Val. Fl. 1, 547.—To bloom, i. e. to be bright with varied colors:5.pampineo gravidus autumno Floret ager, of the ripening fruits,
Verg. G. 2, 6;of an army on the march: variis floret via discolor armis,
Val. Fl. 5, 565; cf.:floret cristatus exercitus undique turmis,
Claud. III. Cons. Hon. 133.—To be bright (cf. P. a. infra):II.lumina floruisse,
Tert. Apol. 11:caelum luminibus floruisset,
id. adv. Marc. 4, 42.—Trop., to be in a flourishing or prosperous condition, to flourish, be in good repute, to be eminent, distinguished, etc.; constr. with the abl. and absol.A.Of persons and animate things.(α).With abl.:(β).in sua patria multis virtutibus ac beneficiis floruit princeps,
Cic. Verr. 2, 5, 49, § 128:privatis officiis et ingenii laude floruit,
id. de Or. 3, 2, 7:omni genere virtutis,
id. Brut. 7, 28:cum acumine ingenii tum admirabili quodam lepore dicendi,
id. Ac. 2, 6, 16:honoribus et rerum gestarum gloriā,
id. de Or. 1, 1, 1:gratiā, auctoritate, gloriā,
id. Fam. 4, 13, 2:laudibus,
id. ib. 9, 14, 2:nobilitate discipulorum,
id. de Or. 3, 35, 141:omnibus copiis (Crotoniatae),
id. Inv. 2, 1, 1:tria genera dicendi, quibus quidam floruerunt,
id. Or. 5, 20.—With in and abl.:(γ).in re militari Epaminondas,
Nep. Epam. 5:ille vir, qui in Curia, in Rostris, in re publica floruisset, etc.,
Cic. Cael. 24, 59:in foro,
id. Ac. 2, 1, 1:in sententis senatoriis et in omni actione atque administratione rei publicae,
id. Fam. 1, 9, 2:in senectute,
id. Lael. 1, 4.—Absol.:B.ergo in Graecia musici floruerunt,
Cic. Tusc. 1, 2, 4; id. Ac. 2, 6, 16; cf.:floret Epicurus,
id. Off. 3, 33, 116:qui inter illos florebas,
id. Quint. 26, 80:cum multis simul floruit,
Quint. 3, 1, 9:floruit circa Philippum,
id. 12, 10. 6:circum tribus actis impiger annis Floret equus,
is in his bloom, prime, Lucr. 5, 884.—Of inanim. and abstr. things.(α).With abl.:(β).illa vetus (Graecia), quae quondam opibus, imperio, gloria floruit, hoc uno malo concidit,
Cic. Fl. 7, 16: familia, quae postea viris fortissimis floruit. id. Phil. 9, 2, 4:doctissimorum hominum familiaritates, quibus semper domus nostra floruit,
id. N. D. 1, 3, 6; id. Font. 14, 31:meus ad urbem accessus incredibili hominum multitudine et gratulatione florebat,
id. Sest. 63, 131:aliquid floret laudibus,
Lucr. 5, 1279.—Absol.:A.quae (magna Graecia) nunc quidem deleta est, tunc florebat,
Cic. Lael. 4, 13:quae familia admodum floruit,
Suet. Ner. 6:quorum auctoritas maxime florebat,
Cic. Rep. 2, 34:gloria generis floret,
id. Fl. 11, 25:verborum vetus interit aetas, Et juvenum ritu florent modo nata vigentque,
Hor. A. P. 62:aetherii dono cessere parentes Aeternum florere genas,
to shine in perpetual bloom, perpetual youth, Stat. Th. 1, 705.—Hence, flō-rens, entis, P. a.Lit., shining, glistening, glittering, bright ( poet. and in postclass. prose):2.Ennius et Lucretius florere dicunt omne quod nitidum est,
Serv. Verg. A. 7, 804:lucernarum florentia lumina flammis,
Lucr. 4, 450; so,smaragdi arcano igne,
Stat. Th. 2, 276:postes arcano lumine,
id. ib. 1, 210:catervae aere,
Verg. A. 7, 804:exercitus insignibus argenteis et aureis,
Gell. 5, 5, 2.—Abounding in flowers:B. 1.vertice de summo semper florentis Hymetti,
Ov. M. 7, 702.— Subst.: florens, ntis, f., a garland:do hanc tibi florentem florenti,
Plaut. Pers. 5, 1, 18 (cf. B. 1. b infra).—Of animate things.(α).With abl.:(β).complecti hominem florentem aetate, opibus, honoribus, ingenio, liberis, propinquis, affinibus, amicis,
Cic. Fam. 2, 13, 2:gratia atque hospitiis florens hominum nobilissimorum,
id. Rosc. Am. 6, 15:regina Berenice florens aetate formaque,
Tac. H. 2, 81; cf.:ambo florentes aetatibus,
Verg. E. 7, 4.—Absol.:2.qui te beatum, qui florentem putas,
Cic. Par. 2, 18:quos ego florentis atque integros sine ferro viceram,
id. Planc. 35, 86:oratores florentes et leviter ornati,
id. Or. 6, 20:florens et illustris adolescens,
Caes. B. G. 7, 32, 4: exorta semper florentis Homeri species, Enn. ap. Lucr. 1, 124.— Plur. as subst.: flōrentes, um, the prosperous (opp. afflicti), Nep. Att. 11, 4.—Of inanim. and abstr. things.(α).With abl.:(β).florentes viribus anni,
Sil. 1, 226; so,anni vigore,
Petr. 132:animus vino,
joyous, Gell. 6, 13, 4.—Absol.:(majores nostri) ex minima tenuissimaque re publica maximam et florentissimam nobis reliquerunt,
Cic. Rosc. Am. 18, 50; cf.:civitas (Ubiorum) ampla atque florens,
Caes. B. G. 4, 3, 3:invidetur praestanti florentique fortunae,
Cic. de Or. 2, 52, 210:florens amicitia (opp. afflicta),
id. Quint. 30, 93:quod eo consilio florentissimis rebus domos suas Helvetii reliquissent, uti, etc.,
Caes. B. G. 1, 30, 3; cf.:neu florentes res suas cum Jugurthae perditis misceret,
Sall. J. 83, 1:florentes Etruscorum opes,
Liv. 1, 2, 3:florentissima Samnitium castra,
Cic. Div. 1, 33, 72:equus florenti aetate,
Lucr. 5, 1074:aevo florente puellae,
id. 3, 1008; cf.:adhuc florente juventa Fervidus,
Hor. A. P. 115:florentissima ejus erat aetas,
Liv. 30, 12, 17: nostrum opus tibi probari laetor: ex quo anthê ipsa posuisti, quae mihi florentiora sunt visa tuo judicio, Cic. Att. 16, 11, 1; cf.:modus nullus est florentior in singulis verbis (quam translatio),
id. de Or. 3, 41, 166; id. Or. 27, 96:oratio florentissima,
Gell. 15, 28, 5; cf.also: florentis facundiae homo,
id. 19, 9, 2 — Adv.: flōrenter, flourishingly, famously (late Lat.): florentissime docet, i. e. with great repute, celebrity, Hier. Chron. Euseb. an. 358. -
2 floreo
flōrĕo, ŭi, 2, v. n. [flos], to bloom, blossom, flower (class.; esp. freq. in the trop. sense; cf.: floresco, vigeo).I.Lit.:B.per terras frondent atque omnia florent,
Lucr. 5, 214: florere omnia, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 28, 69:haec arbor una (lentiscus) ter floret,
Cic. Div. 1, 9, 16:possetne uno tempore florere, deinde vicissim horrere terra?
id. N. D. 2, 7, 19:imputata floret usque vinea,
Hor. Epod. 16, 44:vinea, segetes,
Ov. F. 5, 263 sq.:narcisso floreat alnus,
Verg. E. 8, 52:florentes ferulae,
id. ib. 10, 25.— Poet.:si bene floreat annus,
Ov. F. 5, 327.—Transf.1.(Acc. to flos, I. B.) Of wine, to froth:2.si vinum florere incipiet,
Col. 12, 30, 1:vina quoque in magnis operose condita cellis Florent,
Ov. F. 5, 270.—To get the first downy beard:3.libat florentes haec tibi prima (dies) genas,
Mart. 3, 6, 4.—To be filled with, to abound with any thing (ante-class. and poet.): mare velis florere videres, Cato ap. Charis. p. 185; cf.:4.mare velivolis florebat puppibus,
Lucr. 5, 1442; cf.:hinc laetas urbes pueris florere videmus,
id. 1, 255 Lachm.:Hybla multis thymis,
Ov. P. 2, 7, 26:jam pridem regio... undat equis floretque viris,
Val. Fl. 1, 547.—To bloom, i. e. to be bright with varied colors:5.pampineo gravidus autumno Floret ager, of the ripening fruits,
Verg. G. 2, 6;of an army on the march: variis floret via discolor armis,
Val. Fl. 5, 565; cf.:floret cristatus exercitus undique turmis,
Claud. III. Cons. Hon. 133.—To be bright (cf. P. a. infra):II.lumina floruisse,
Tert. Apol. 11:caelum luminibus floruisset,
id. adv. Marc. 4, 42.—Trop., to be in a flourishing or prosperous condition, to flourish, be in good repute, to be eminent, distinguished, etc.; constr. with the abl. and absol.A.Of persons and animate things.(α).With abl.:(β).in sua patria multis virtutibus ac beneficiis floruit princeps,
Cic. Verr. 2, 5, 49, § 128:privatis officiis et ingenii laude floruit,
id. de Or. 3, 2, 7:omni genere virtutis,
id. Brut. 7, 28:cum acumine ingenii tum admirabili quodam lepore dicendi,
id. Ac. 2, 6, 16:honoribus et rerum gestarum gloriā,
id. de Or. 1, 1, 1:gratiā, auctoritate, gloriā,
id. Fam. 4, 13, 2:laudibus,
id. ib. 9, 14, 2:nobilitate discipulorum,
id. de Or. 3, 35, 141:omnibus copiis (Crotoniatae),
id. Inv. 2, 1, 1:tria genera dicendi, quibus quidam floruerunt,
id. Or. 5, 20.—With in and abl.:(γ).in re militari Epaminondas,
Nep. Epam. 5:ille vir, qui in Curia, in Rostris, in re publica floruisset, etc.,
Cic. Cael. 24, 59:in foro,
id. Ac. 2, 1, 1:in sententis senatoriis et in omni actione atque administratione rei publicae,
id. Fam. 1, 9, 2:in senectute,
id. Lael. 1, 4.—Absol.:B.ergo in Graecia musici floruerunt,
Cic. Tusc. 1, 2, 4; id. Ac. 2, 6, 16; cf.:floret Epicurus,
id. Off. 3, 33, 116:qui inter illos florebas,
id. Quint. 26, 80:cum multis simul floruit,
Quint. 3, 1, 9:floruit circa Philippum,
id. 12, 10. 6:circum tribus actis impiger annis Floret equus,
is in his bloom, prime, Lucr. 5, 884.—Of inanim. and abstr. things.(α).With abl.:(β).illa vetus (Graecia), quae quondam opibus, imperio, gloria floruit, hoc uno malo concidit,
Cic. Fl. 7, 16: familia, quae postea viris fortissimis floruit. id. Phil. 9, 2, 4:doctissimorum hominum familiaritates, quibus semper domus nostra floruit,
id. N. D. 1, 3, 6; id. Font. 14, 31:meus ad urbem accessus incredibili hominum multitudine et gratulatione florebat,
id. Sest. 63, 131:aliquid floret laudibus,
Lucr. 5, 1279.—Absol.:A.quae (magna Graecia) nunc quidem deleta est, tunc florebat,
Cic. Lael. 4, 13:quae familia admodum floruit,
Suet. Ner. 6:quorum auctoritas maxime florebat,
Cic. Rep. 2, 34:gloria generis floret,
id. Fl. 11, 25:verborum vetus interit aetas, Et juvenum ritu florent modo nata vigentque,
Hor. A. P. 62:aetherii dono cessere parentes Aeternum florere genas,
to shine in perpetual bloom, perpetual youth, Stat. Th. 1, 705.—Hence, flō-rens, entis, P. a.Lit., shining, glistening, glittering, bright ( poet. and in postclass. prose):2.Ennius et Lucretius florere dicunt omne quod nitidum est,
Serv. Verg. A. 7, 804:lucernarum florentia lumina flammis,
Lucr. 4, 450; so,smaragdi arcano igne,
Stat. Th. 2, 276:postes arcano lumine,
id. ib. 1, 210:catervae aere,
Verg. A. 7, 804:exercitus insignibus argenteis et aureis,
Gell. 5, 5, 2.—Abounding in flowers:B. 1.vertice de summo semper florentis Hymetti,
Ov. M. 7, 702.— Subst.: florens, ntis, f., a garland:do hanc tibi florentem florenti,
Plaut. Pers. 5, 1, 18 (cf. B. 1. b infra).—Of animate things.(α).With abl.:(β).complecti hominem florentem aetate, opibus, honoribus, ingenio, liberis, propinquis, affinibus, amicis,
Cic. Fam. 2, 13, 2:gratia atque hospitiis florens hominum nobilissimorum,
id. Rosc. Am. 6, 15:regina Berenice florens aetate formaque,
Tac. H. 2, 81; cf.:ambo florentes aetatibus,
Verg. E. 7, 4.—Absol.:2.qui te beatum, qui florentem putas,
Cic. Par. 2, 18:quos ego florentis atque integros sine ferro viceram,
id. Planc. 35, 86:oratores florentes et leviter ornati,
id. Or. 6, 20:florens et illustris adolescens,
Caes. B. G. 7, 32, 4: exorta semper florentis Homeri species, Enn. ap. Lucr. 1, 124.— Plur. as subst.: flōrentes, um, the prosperous (opp. afflicti), Nep. Att. 11, 4.—Of inanim. and abstr. things.(α).With abl.:(β).florentes viribus anni,
Sil. 1, 226; so,anni vigore,
Petr. 132:animus vino,
joyous, Gell. 6, 13, 4.—Absol.:(majores nostri) ex minima tenuissimaque re publica maximam et florentissimam nobis reliquerunt,
Cic. Rosc. Am. 18, 50; cf.:civitas (Ubiorum) ampla atque florens,
Caes. B. G. 4, 3, 3:invidetur praestanti florentique fortunae,
Cic. de Or. 2, 52, 210:florens amicitia (opp. afflicta),
id. Quint. 30, 93:quod eo consilio florentissimis rebus domos suas Helvetii reliquissent, uti, etc.,
Caes. B. G. 1, 30, 3; cf.:neu florentes res suas cum Jugurthae perditis misceret,
Sall. J. 83, 1:florentes Etruscorum opes,
Liv. 1, 2, 3:florentissima Samnitium castra,
Cic. Div. 1, 33, 72:equus florenti aetate,
Lucr. 5, 1074:aevo florente puellae,
id. 3, 1008; cf.:adhuc florente juventa Fervidus,
Hor. A. P. 115:florentissima ejus erat aetas,
Liv. 30, 12, 17: nostrum opus tibi probari laetor: ex quo anthê ipsa posuisti, quae mihi florentiora sunt visa tuo judicio, Cic. Att. 16, 11, 1; cf.:modus nullus est florentior in singulis verbis (quam translatio),
id. de Or. 3, 41, 166; id. Or. 27, 96:oratio florentissima,
Gell. 15, 28, 5; cf.also: florentis facundiae homo,
id. 19, 9, 2 — Adv.: flōrenter, flourishingly, famously (late Lat.): florentissime docet, i. e. with great repute, celebrity, Hier. Chron. Euseb. an. 358. -
3 florens
florens, entis part. prés. de floreo. [st2]1 [-] fleurissant, qui est en fleur. [st2]2 [-] brillant, éclatant, fleuri. [st2]3 [-] qui est dans toute sa force, plein d'éclat, florissant, prospère, puissant. [st2]4 [-] gai, heureux. - florentes ferulae, Virg.: férules en fleur. - florentes arcano igne smaragdi, Stat. Th. 2, 276: émeraudes qui brillent d'un feu mystérieux. - lucernarum florentia lumina flammis, Lucr. 4, 450: lumière éclatante des flambeaux. - nullus modus florentior, Cic. de Or. 3, 41, 166: il n'y a pas de figure (de mots) plus brillante. - florentissima oratio, Gell. 15, 28, 5: style très fleuri. - florens aetate: qui est dans la fleur de l'âge. - florens aetate formaque, Tac. H. 2, 81: qui est dans l'éclat de la jeunesse et de la beauté. - hospitiis florens hominum nobilissimorum, Cic. Rosc. Am. 6, 15: puissant par ses relations avec les plus grands personnages. - florentissima castra, Cic. Div. 1, 33, 72: camp rempli de richesses. - qui te florentem putas, Cic. Par. 2, 18: toi qui te crois heureux. - florentissimis rebus, Caes. BG. 1, 30, 3: au comble de la prospérité. - florens civitas: ville florissante. - florente Antonio, Cic.: à l'époque où Antoine était plein d'éclat. - florente famā, Tac.: au plus haut point de sa gloire. - florentes Etruscorum opes, Liv. 1, 2, 3: la puissance imposante des Etrusques. - florens animus vino, Gell. 7, 13, 4: égayé par le vin, coeur que le vin épanouit.* * *florens, entis part. prés. de floreo. [st2]1 [-] fleurissant, qui est en fleur. [st2]2 [-] brillant, éclatant, fleuri. [st2]3 [-] qui est dans toute sa force, plein d'éclat, florissant, prospère, puissant. [st2]4 [-] gai, heureux. - florentes ferulae, Virg.: férules en fleur. - florentes arcano igne smaragdi, Stat. Th. 2, 276: émeraudes qui brillent d'un feu mystérieux. - lucernarum florentia lumina flammis, Lucr. 4, 450: lumière éclatante des flambeaux. - nullus modus florentior, Cic. de Or. 3, 41, 166: il n'y a pas de figure (de mots) plus brillante. - florentissima oratio, Gell. 15, 28, 5: style très fleuri. - florens aetate: qui est dans la fleur de l'âge. - florens aetate formaque, Tac. H. 2, 81: qui est dans l'éclat de la jeunesse et de la beauté. - hospitiis florens hominum nobilissimorum, Cic. Rosc. Am. 6, 15: puissant par ses relations avec les plus grands personnages. - florentissima castra, Cic. Div. 1, 33, 72: camp rempli de richesses. - qui te florentem putas, Cic. Par. 2, 18: toi qui te crois heureux. - florentissimis rebus, Caes. BG. 1, 30, 3: au comble de la prospérité. - florens civitas: ville florissante. - florente Antonio, Cic.: à l'époque où Antoine était plein d'éclat. - florente famā, Tac.: au plus haut point de sa gloire. - florentes Etruscorum opes, Liv. 1, 2, 3: la puissance imposante des Etrusques. - florens animus vino, Gell. 7, 13, 4: égayé par le vin, coeur que le vin épanouit.* * *Florens, Participium. Cic. Fleurissant.\Florens, Nomen ex participio: vt Florens iuuenis. Cic. Fleurissant.\AEuo florente puellae. Lucret. Qui sont en la fleur de leur aage.\Florente Antonio. Cic. Quand Antoine estoit en bruit et fleurissoit. -
4 floreo
flōreo, uī, ēre (flos), blühen, in Blüte stehen, I) eig. u. bildl.: A) eig.: florent segetes, vinea, Ov.: floret arbor, Cic.: florentes ferulae, Verg.: floret terra (Ggstz. horret), Cic.: floret annus, blüht, ist voller Blüte, Ov. – B) bildl.: a) v. Lebl.: verborum vetus interit aetas, et iuvenum ritu florent modo nata virentque, erblüht u. grünt (= kommt auf), Hor.: florens vino animus, fröhlicher, Gell. – b) (wie ἀκμάζω) v. Pers.u. pers. Verhältnissen, blühen = glänzen, in glänzenden Verhältnissen leben, hoch stehen, in hohem Ansehen stehen, auf der Höhe der Macht und des Glückes stehen, sehr geachtet sein oder werden, eine bedeutende Rolle spielen, sich hervortun, floret Epicurus, Cic.: in sententiis senatoriis et in omni actione atque administratione rei publicae, Cic.: in re militari, Nep.: Ggstz., quemadmodum urbium imperiorumque, ita gentium (der Familien) nunc florere fortunam, nunc senescere, nunc interire, Vell. 2, 11, 3. – m. Abl. der Ursache, etw. im hohen Grade genießen, etw. im hohen Grade besitzen, sich einer Sache im hohen Grade zu erfreuen haben, mit etw. glänzend ausgestattet sein, an etw. Überfluß haben, aetate, in der Blüte seiner Fahre stehen, Liv.: gratiā et auctoritate, Cic.: favore, Vell.: laudibus, Cic.: acumine ingenii, Cic.: honoribus, Cic.: omnibus copiis, Cic.: famā iustitiae, Nep. Vgl. florens. – II) übtr.: A) (poet.) von etw. prangen = voll sein, tibi pampineo gravidus autumno floret ager, Verg.: mare florebat navibus, Lucr.: absol., genae florentes, auf denen die ersten Flaumen sprossen, Mart. 3, 6, 4. – B) schimmern, glänzen, florentes aere catervae, Verg.: oves nitentes aurique colore florentes, Apul.: exercitus insignibus argenteis et aureis florens Macr.: florentia lumina flammis, Lucr.: variis floret via discolor armis, Val. Flacc.: genae florent, glänzen, Stat. – C) vom Weine = (im Fasse) schäumen, Col. 12, 30, 1. Ov. fast. 5, 270. – / Partiz. Fut. akt. floriturus, Porphyr. Hor. carm. 2, 20, 6 (wo carmina sua semper floritura). Paul. Nol. (?) ep. S. Clem. in. im Spic. Solesm. 1. p. 393 Pitra (wo quod virga Aaron floritura esset). – Nbf. flōrio, īre, s. bes.
-
5 floreo
flōreo, uī, ēre (flos), blühen, in Blüte stehen, I) eig. u. bildl.: A) eig.: florent segetes, vinea, Ov.: floret arbor, Cic.: florentes ferulae, Verg.: floret terra (Ggstz. horret), Cic.: floret annus, blüht, ist voller Blüte, Ov. – B) bildl.: a) v. Lebl.: verborum vetus interit aetas, et iuvenum ritu florent modo nata virentque, erblüht u. grünt (= kommt auf), Hor.: florens vino animus, fröhlicher, Gell. – b) (wie ἀκμάζω) v. Pers.u. pers. Verhältnissen, blühen = glänzen, in glänzenden Verhältnissen leben, hoch stehen, in hohem Ansehen stehen, auf der Höhe der Macht und des Glückes stehen, sehr geachtet sein oder werden, eine bedeutende Rolle spielen, sich hervortun, floret Epicurus, Cic.: in sententiis senatoriis et in omni actione atque administratione rei publicae, Cic.: in re militari, Nep.: Ggstz., quemadmodum urbium imperiorumque, ita gentium (der Familien) nunc florere fortunam, nunc senescere, nunc interire, Vell. 2, 11, 3. – m. Abl. der Ursache, etw. im hohen Grade genießen, etw. im hohen Grade besitzen, sich einer Sache im hohen Grade zu erfreuen haben, mit etw. glänzend ausgestattet sein, an etw. Überfluß haben, aetate, in der Blüte seiner Fahre stehen, Liv.: gratiā et auctoritate, Cic.: favore, Vell.: laudibus, Cic.: acumine ingenii, Cic.: honoribus, Cic.: omnibus copiis, Cic.: famā iustitiae, Nep. Vgl. florens. – II) übtr.: A)————(poet.) von etw. prangen = voll sein, tibi pampineo gravidus autumno floret ager, Verg.: mare florebat navibus, Lucr.: absol., genae florentes, auf denen die ersten Flaumen sprossen, Mart. 3, 6, 4. – B) schimmern, glänzen, florentes aere catervae, Verg.: oves nitentes aurique colore florentes, Apul.: exercitus insignibus argenteis et aureis florens Macr.: florentia lumina flammis, Lucr.: variis floret via discolor armis, Val. Flacc.: genae florent, glänzen, Stat. – C) vom Weine = (im Fasse) schäumen, Col. 12, 30, 1. Ov. fast. 5, 270. – ⇒ Partiz. Fut. akt. floriturus, Porphyr. Hor. carm. 2, 20, 6 (wo carmina sua semper floritura). Paul. Nol. (?) ep. S. Clem. in. im Spic. Solesm. 1. p. 393 Pitra (wo quod virga Aaron floritura esset). – Nbf. flōrio, īre, s. bes. -
6 florens
flōrēns, entis, PAdi. (v. floreo), blühend, a) blühend = blumenreich, frisch, schmuck, α) v. Redner u. v. der Rede, alii (oratores) florentes, Cic.: florens orationis genus, Cic.: modus autem nullus est florentior (schmucker) in singulis verbis, Cic.: quae mihi florentiora (hübscher) visa sunt tuo iudicio, Cic. – β) v. Alter, aetas, Cic.: iuventa, Hor.: u. v. Pers., im blühenden (jugendlichen) Alter stehend, Iacchus, Catull. 64, 251: florentior iuventus, Veget. mil. 1, 5. – b) blühend = glänzend, glänzend ausgestattet, höchst angesehen, im Flore, im Wohlstande, auf der Höhe (im Sonnenscheine) des Glücks-, in glänzenden Verhältnissen stehend, in glänzender Stellung-, auf der Höhe der Macht stehend, zur Zeit des Glanzes od. Glücks, α) absol. (Ggstz. afflictus), civitas, Caes.: Servilia, Nep.: domus, Tac.: fortuna, Cic.: amicitia, Cic.: opes Etruscorum, Liv.: homo florentissimus, Cic.: C. Sallustius rerum Romanarum florentissimus auctor, Tac. ann. 3, 30: res publica florentissima, Cic.: castra florentissima, Cic.: Plur. subst., flōrentēs, ium, m., Leute in glänzender Stellung, Ggstz. afflicti, Nep. Att. 11, 4. – β) m. Abl., blühend = ausgezeichnet durch usw., glänzend ausgestattet mit usw., im hohen Ansehen stehend durch usw., gratiā atque hospitiis florens hominum nobilissimorum, Cic.: homo florens aetate, opibus, honoribus, ingenio, liberis, propinquis, affinibus, amicis, Cic.: Berenice florens aetate formāque, eine jugendliche Schönheit, Tac.: Macedones imperio terrarum florentes, in der Blütezeit ihrer Weltherrschaft, Iustin.: vir ingenio florentissimus, mit den herrlichsten Geistesgaben ausgerüstet, Vell.: L. Philippus, eloquentiā, gravitate, honore florentissimus civitatis, Cic.
-
7 florens
flōrēns, entis, PAdi. (v. floreo), blühend, a) blühend = blumenreich, frisch, schmuck, α) v. Redner u. v. der Rede, alii (oratores) florentes, Cic.: florens orationis genus, Cic.: modus autem nullus est florentior (schmucker) in singulis verbis, Cic.: quae mihi florentiora (hübscher) visa sunt tuo iudicio, Cic. – β) v. Alter, aetas, Cic.: iuventa, Hor.: u. v. Pers., im blühenden (jugendlichen) Alter stehend, Iacchus, Catull. 64, 251: florentior iuventus, Veget. mil. 1, 5. – b) blühend = glänzend, glänzend ausgestattet, höchst angesehen, im Flore, im Wohlstande, auf der Höhe (im Sonnenscheine) des Glücks-, in glänzenden Verhältnissen stehend, in glänzender Stellung-, auf der Höhe der Macht stehend, zur Zeit des Glanzes od. Glücks, α) absol. (Ggstz. afflictus), civitas, Caes.: Servilia, Nep.: domus, Tac.: fortuna, Cic.: amicitia, Cic.: opes Etruscorum, Liv.: homo florentissimus, Cic.: C. Sallustius rerum Romanarum florentissimus auctor, Tac. ann. 3, 30: res publica florentissima, Cic.: castra florentissima, Cic.: Plur. subst., flōrentēs, ium, m., Leute in glänzender Stellung, Ggstz. afflicti, Nep. Att. 11, 4. – β) m. Abl., blühend = ausgezeichnet durch usw., glänzend ausgestattet mit usw., im hohen Ansehen stehend durch usw., gratiā atque hospitiis florens hominum nobilissimorum, Cic.: homo florens aetate, opibus,————honoribus, ingenio, liberis, propinquis, affinibus, amicis, Cic.: Berenice florens aetate formāque, eine jugendliche Schönheit, Tac.: Macedones imperio terrarum florentes, in der Blütezeit ihrer Weltherrschaft, Iustin.: vir ingenio florentissimus, mit den herrlichsten Geistesgaben ausgerüstet, Vell.: L. Philippus, eloquentiā, gravitate, honore florentissimus civitatis, Cic. -
8 circumsedeo
circum-sedeo, sēdī, sessum, ēre1) сидеть вокруг (aliquem Sen etc.; populus circumsedens Ap)horum lacrimae, a quibus me circumsessum videtis C — слёзы тех, которые, как вы видите, сидят вокруг меня2) окружать, толпиться вокруг (florentes amicorum turba circumsedet впоследствии погов. Sen)3) воен. осаждать, окружать, обложить (aliquem vallo et armis T; curiam militibus VM; перен. circumsessus muliebribus blanditiis L) -
9 coronamen
corōnāmen, inis n. [ corona ]возложение венка, увенчание или венки ( verno florentes coronamine Ap) -
10 res
rēs, reī (редко Lcr rēi, у него же иногда rei односложно) f.1) вещь, предмет2)а) pl. мир, вселенная, природа (rerum contemplatio CC, Q)rerum natura Lcr, C — сущность мира, природа (вселенной)б) при superl. rerum во всём свете, изо всех на свете (animal maximum rerum PM)quibus (или his) rebus Cs etc. — вследствие чего (этого)de eā re C etc. — об этом, по данному вопросуres efficientes (=causae) C — действующие причиныres effectae C — действия (причин), следствия4) состояние, положение, дела, обстоятельства (si res poscat, cogat или exĭgat Cs, H, Just)pro (или e) re natā C, Ter или pro re C, Cs, L etc. (тж. pro tempore et pro re Cs и ex re et ex tempore C) — в зависимости от обстоятельствsumma rerum Nep — вся совокупность обстоятельств, общее положение, но тж. Cs общая сумма, итогres adversae (afflictae, misĕrae) Pl, C, Cs, Sl — бедственное положение, несчастьеomnibus (in) rebus (totā re) C, Cs etc. — во всех отношениях5) факт, действительное положение, действительность (non re, sed opinione C)re verā C — в действительности или поистине6) сущность, суть (ad rem pertinēre C; de re magis, quam de verbis, laborare C)quid ad rem? C etc. — что тут существенного? (т. е. не всё ли равно?)sed hoc minus ad rem (sc. pertĭnet) C — но это не так важно7) содержание8) причина, основаниеquā (hac, eā) re или ob eam (hanc) rem Pl, C etc. — по этой причине, поэтому9) деловые отношения, дело (rem gerere C, H etc.; rem cum aliquo transigere C)r. navalis или nautĭca C — мореплаваниеr. frumentaria C, Cs — продовольственное снабжениеr. rustica Vr, Col, C — сельское хозяйствоr. pecuaria Q — скотоводствоres divīnae C etc. — религия, религиозные обряды10) судебное дело, процесс ( rem judicare C)11) (тж. pl.) государство (r. Romana L, H; r. publica или respublica C etc.; rem restituere Enn ap. C; res Graecae Nep) или политическая деятельность ( in mediā re publica versari C)12) выгода, польза, интересыaliquid in rem suam convertere C — использовать что-л. в своих интересахprofecto rem habes nullam, haec negotia multarum nundinarum fore C — ты, конечно, не заинтересован в том, чтобы это дело затянулось надолгоab re esse Pl, L, Su — быть невыгодным13) имущество, состояние, достояние, добро (homo sine re C; r. amicos invĕnit Pl)r. familiaris Sl, Q, Nep etc. или res privatae C — частная собственностьrem facere Ter, H — наживать состояние14) власть, господствоsumma rerum L, Nep, res maximae Nep и summae res Nep — верховная власть (ср. 16.)15) действие, деяние, делоres gestae Cs etc. — дела, подвиги16) война (cum aliquo L etc.); сражение, битва ( gladio commĭnus rem gerere Cs)summa rerum L — генеральное сражение (ср. 14.)17) случай, событие, явление, факт (r. inopinata C); pl. история (res populi Romani perscribere L, тж. res Romanas scribere C) -
11 Árcades ámbo
Оба аркадцы, оба из Аркадии (ср. русск. Два сапога пара)Вергилий, "Буколики", VII, 1 - 5:Cómpulerántque gregés Corydón et Thýrsis in únum:Thýrsis ovés, Corydón disténtas lácte capéllas:Ámbo flórentés aetátibus, Árcades ámbo,Ét cantáre parés, et réspondére paráti.Как-то сидел под немолчно лепечущим падубом Дафнис;Тут же и Тирсис овчар со стадом своим задержался,И Коридон, проходивший со стадом козочек дойных,Оба цветущие юностью, дети Аркадии оба,Равно готовы и петь, и ответствовать песней на песню.ср. Par nobile fratrum Байрон в поэме "Дон-Жуан" (IV, 93) употребил выражение "два аркадца" в значении: два мерзавца. В этом значении выражение и стало нарицательным.Несмотря на требование Шили [ Шили, Виктор (1810-1875) - немецкий демократ, член 1-го Интернационала. - авт. ] из Лондона, он [ Раникель ] [ Раникель - немецкий мелкобуржуазный демократ. - авт. ] не возвратил письма. Присвоенное, таким образом, письмо "друг" Раникель передает "другу" Фогту, а "друг" Фогт, со свойственной ему моральной деликатностью, объявляет себя правомочным опубликовать это письмо, - ведь Фогт и Раникель "друзья". Итак, кто пишет письмо для "сообщения друзьям", пишет его тем самым для таких "друзей", как Фогт и Раникель - arcades ambo. (К. Маркс, Господин Фогт,.)Отбывая из Лондона, эта достойная чета, arcades ambo, разумеется, получила от своих повелителей настойчивый совет бросить свои причуды, вести себя прилично и не волновать своих хозяев никакими неожиданными выходками. (Он же, Возбуждение в Ирландии.)Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Árcades ámbo
-
12 aequalis
aequālis, e, Adj. m. Compar. u. (b. Spät.) m. Superl. (aequo), gleich beschaffen, gleich nach äußerer u. innerer Beschaffenheit, I) von gleicher Oberfläche, gleich, eben, loca, Sall.: terra ab omni parte aequ., Ov.: totius oris planities, Plin. – II) übh. von gleicher Gestalt, Größe, Höhe, von gleichem Umfange u. Gehalte, 1) einem andern gleich, entsprechend, konform, a) übh. (Ggstz. impar), tumuli, Liv.: sententiae membris aequalibus, Quint.: quibusne partibus, pluribusne an singulis, imparibus an aequalibus, Cic.: linguā et moribus aequales, Liv. – m. Dat., pars pedis aequalis alteri parti, Cic.: paupertas aequ. divitiis, Cic.: nervositas filo aequalior quam araneis, Plin. – m. inter u. Akk., virtutes sunt inter se aequales et pares, Cic. – m. cum u. Abl., gloria cum multis viris fortibus aequalis est, Ps. Sall. fr.: filius cum patre aequalis est maiestate, Augustin. – subst. m. Genet., creticus et eius aequalis paean, Cic. or. 215. – b) dem Alter, der Zeit nach gleich, α) dem Alter nach, gleich alt, gleichen Alters, gleichalterig, αα) v. Pers. (Ggstz. natu maior, natu minor), soror, Nep. – m. Dat., Attalus aequalis sibi, Curt.: fuit huic aequalis animis et annis, Ov.: exercitus aequalis stipendiis suis, so viel Dienstjahre zählend als er selbst, Liv. – m. Genet., calo quidam aequ. Hieronymi, Liv. – u. subst., aequalis, is, Abl. i, c., Alters- od. Jugendge nosse, Alters- od. Jugendgenossin, Kamerad, Gespiele, Gespielin, amicus atque aequalis noster, Ter.: P. Orbius meus fere aequalis, Cic.: vestitus nihil inter aequales excellens, Liv.: ex aequalibus una, Verg. – m. Genet., aequales aevi, Sil. 3, 404. – ββ) v. Lebl.: florentes aequali corpore nymphae, von gleichem Alter u. Wuchs, Verg. – m. Dat., Deiotari benevolentiā est ipsius aequalis aetati, ist mit ihm aufgewachsen, Cic. – m. cum u. Abl., aequali tecum aevo, Verg.: fuit cum ea cypressus aequalis, Plin. – m. Genet., sacrificium aequale huius urbis, Cic. – β) der Zeit nach, gleichzeitig (Ggstz. senior, iunior), αα) v. Pers., m. Dat., cui (Ennio) si aequalis fuerit Livius, Liv.: nec quisquam aequalis illis temporibus scriptor exstat, Liv. – m. Genet., Menandrus aequalesque eius aetatis non magis quam operis Philemo et Diphilus, Vell.: Philistus aequalis temporum illorum, Cic. – subst., aequalis, is, m., der Zeitgenosse, Cic.: eminere inter aequales, Cic. – ββ) v. Lebl.: memoria aequ., Cic.: memoria aequ. illius aetatis (Ggstz. memoria senior), Cic.: an in omnibus his studiorum agitatio vitae aequalis fuit? war nicht... von gleicher Dauer mit dem L.? Cic. – c) nur eine gleiche Stelle im Staate einnehmend, aequ. civis (Ggstz. eminens princeps), Vell. 2, 124, 2. – 2) sich selbst gleich, gleichförmig, gleichmäßig, a) übh.: ceteris quoque membris usque ad imos pedes aequalis et congruens, gleichförmig gebaut, proportioniert, Suet. Tib. 68, 1. – v. Lebl., ictus, Ov.: margo, Mela: litorum tractus, Mela: usus libertatis, Curt.: imber lentior aequaliorque accidens auribus, Liv. 24, 46, 5. – b) gleichmäßig im Verhalten, sich gleichbleibend, nihil aequale homini fuit illi, Hor.: in quocumque genere excellens et sibi aequalis, Plin.: aequalem se omnibus exhibens, immer leutselig gegen alle, Eutr. – / Superl. bei Tert. de anim. 17.
-
13 aetas
aetās, ātis, f. (zsgz. aus dem alten aevitas, v. aevum), die Zeitlichkeit, I) der einer Person od. Sache ihrer innern Natur nach zufallende Zeitteil, 1) die Lebenszeit, das Dasein, das Leben in seiner Zeitdauer betrachtet (während vita = das Leben nach seiner Lebenskraft), a) übh.: omnis aetas, das ganze Leben, Plaut. (s. Spengel Plaut. truc. 1, 1, 1): breve tempus aetatis, Cic.: cum in aetate grandiuscula esse coepisset, Augustin.: in aetate hominum, Plaut.: aetatis spatio probati, durch eine lange Lebensdauer, Cic.: volat aetas, Cic.: aetatem agere nudam, Cic., od. regio cultu, Sall., od. desidiose, Lucr., od. in litteris, Cic., od. domi, Enn. fr., od. sub ipsis septentrionibus, Gell., od. procul a republica, Sall.: aetas pure et eleganter et quiete acta, Cic.: aetatem degere cum alqo, Komik., od. inter feras, Cic.: omnem aetatem degere in tranquillitate sine dolore, Cic.: degere omne tempus aetatis sine molestia, Cic.: gerere aetatem cum alqo, Sulpic. in Cic. ep.: aetatem conterere in alqa re, Cic.: aetatem consumere in alqa re, Cic.: se suamque aetatem curant, Plaut. – aetatem, das liebe lange Leben hindurch, zeitlebens, für immer, Komik. u. Lucil. fr. (vgl. Brix Plaut. Men. 717. Lorenz Plaut. Pseud. 493. Wagner Ter. heaut. 716). – in aetate (hominum), im (menschlichen) Leben, je zuweilen (s. Brix Plaut. trin. 24), Plaut.: verb. in vita atque in aetate, Plaut.: u. in aetate sua, Plaut. – dah. aetas mea, tua = ich, du (s. Brix Plaut. Men. 675. Lorenz Plaut. Pseud. 110), in te nunc omnes spes sunt aetati meae, Plaut.: vae aetati tuae, vae capiti atque aetati tuae, Plaut.: aliquid tulisse mali capiti atque aetati illorum, Ter. – b) ein Menschenalter (von 30, selten u. nur bei Dichtern von 100 Jahren), eine Generation, tertiam iam aetatem hominum vivebat (Nestor), Cic.: hominis aetatem durare, Liv.: vixi annos bis centum; nunc tertia vivitur aetas, Ov. – 2) die Lebenszeit, in der jmd. gerade steht, das Lebensalter, die Jahre, das Alter, u. die einzelne Altersstufe, a) eig.: α) ohne nähere Bestimmung: aetas succedit aetati, Cic.: amicitia incepta a parvis cum aetate (mit den Jahren) accrevit, Ter.: filius id aetatis, Cic.: sumus id aetatis, Cic.: u. so hoc, illuc, istuc aetatis, Komik. (s. Brix Plaut. trin. 787): aetate superiores (Ggstz. pueri), Varr. – auch (v. mehreren) im Plur., vincunt numero, vincunt aetatibus, Cic.: ambo florentes aetatibus, Verg.: homines omnium aetatium, Gell. – aetas ( wie tempus) est mit Infin., Verg.: aetas desinit, incipit mit final. Infin., Verg. – u. insbes. bald = Jugend, forma (Schönheit) atque aetas, Ter.: neque sciebat neque per aetatem (wegen der J.) potis erat, Ter.: u. so amici regis, qui propter aetatem eius in curatione erant regni, Caes.: dedecora, quae aetas ipsius (seine Jugend = er in seiner J.) pertulit, Cic.: aetatis maxime paenitebat, an seine J. stieß man sich am meisten, Liv.: qui aliquid formae, aetatis artificiique habebant (Ggstz. qui senes ac deformes erant), Cic.: carus eris Romae, donec te deseret aetas, Hor. – bald = höheres od. hohes Alter, aetatis vacatio, Nep.: aetatis excusatio, Curt.: morbo atque aetate confectus, Sall.: aetate gravis, Liv.: nusquam tantum tribuitur aetati, nusquam senectus est honoratior, Cic.: aetate (vor A.) non quis obtuerier, Plant. – bald = das gereiftere, mannbare (heiratsfähige) Alter, in aetatem venire, Liv. 42, 34, 3, pervenire, Corp. inscr. Lat. 10, 5056. – v. Lebl., aetas populorum et civitatum, Cic. de legg. 2, 9: aetates aedificiorum, Papin. dig. 30, 58: aetates tabularum, Petr. 88, 1: aetatem ferre (v. Wein), das hohe Alter vertragen, alt werden können (und doch nicht verderben), Cic. fr. bei Macr. sat. 2, 3, 2 (= Cic. fr. G. b 10 p. 344, 22 M.): so auch aetatem pati, Sen. ep. 36, 3. – β) mit näherer Bestimmung: iniens aetas, der Eintritt ins Leben (der Beginn der praktischen Wirksamkeit), Cic.: ab initio aetatis oder ab ineunte aetate, Cic.: a primo tempore oder a primis temporibus aetatis, Cic.: a prima aetate, Cic.: flos aetatis od. florens aetas, die Jugend, Cic.: bona aetas, die guten Jahre, Cic.: mala aetas, die bösen Jahre, Plaut. – ad petendum (magistratum) legitima aetas, Liv.: aetas militaris, das gesetzliche Jahr für den Kriegsdienst (das 17te), Sall.: quaestoria (das 31ste, unter Augustus das 25ste), Quint.: senatoria (das 25ste), Tac.: consularis (das 43ste), Cic. – aetas nova, die frische Jugend (Ggstz. aetas serior (das reifere Alter), Ov.: aetas integra, Afran, fr. u. Tac. (bes. aetate integrā, in der Blüte der Jugend, Pacuv. fr., Komik, u.a., s. Spengel Ter. Andr. 72): aetas iam constans, Cic., nondum constans, Suet.: media, Plaut. u. Cic. (s. Wagner Plaut. aul. 157): u. media aetas Falerni, Plin. 23, 34: firmata, Cic.: imbecilla, Sall., infirma, Cic.: pubes, Liv.: aetas iuvenilis, Augustin. ep. 36, 1: aetas virilis, s. virīlis: tenera, Liv.: adulta, Cic.: grandior, Cic.: ingravescens, Cic.: extrema, Cic.: fessa aetas, Altersschwäche, Tac.: aetate iam affectā, schon in die Jahre, Cic.: aetate exactā, im hohen Alter, Pacuv. fr., Cic. u.a.: ebenso actā aetate, Cic.: aetas decrepita, Cic.: aetas senecta, Plaut., Sall. fr. u.a.: aetas grandaeva, Aur. Vict. epit. 41, 25: longissima, Cic.: inferior, superior aetas, Cic.: aetas maior, Gell.: si iam satis aetatis ac roboris esset, Cic.: quid aetatis tibi videor? Plaut.: quibus aetas ad militandum gravior esset, schon zu alt zum Kriegsdienst, Liv.: aetatem habes opportunissimam, du stehst im besten Alter, Cic. – b) meton. = die Menschen einer Altersstufe, die Altersklasse (s. Ticher Cic. de sen. 46): vestra, Leute eueres Alters, Cic.: puerilis aetas, das Knabenalter = die Knaben, Cic.: senilis aetas, das Greisenalter = die Greise, Cael. Aur. acut. 2, 13, 90: aetas robustior, Liv.: haec aetas nostra iuris ignara est, Cic.: omnes aetates, ordines, die Leute jedes Alters, jung u. alt, Cic.: u. so omnis aetas, Liv.: puellis ut saltem parcerent, a qua aetate etiam hostes abstinerent, Liv. – II) der einer Person od. Sache nur äußerlich zufallende Anteil an der Zeit, a) im engern Sinne, das Zeitalter, die Zeit, Romuli aetas, Cic.: ab aetatis huius memoria, Cic.: clarissimus imperator suae aetatis, Liv.: nostrā aetate, Quint.: heroicis aetatibus, Cic.: illustrium hominum aetates et tempora, Cic. – meton., das Zeitalter, die Zeit = die Menschen eines Zeitalters, das Geschlecht, nostra aetas, Liv.: secuta aetas, Plin.: incuriosa suorum aetas, Tac.: quid nos dura refugimus aetas? Hor.: impia perdemus devoti sanguinis aetas, Hor.: disce tamen, veniens aetas, Ov. – poet. übtr., verborum vetus aetas, die alten Geschlechter der Wörter, die altgewordenen Wörter, Hor. de art. poët. 61. – b) im weitern Sinne, der Zeitabschnitt, die Zeit übh., aurea aetas, das goldene Zeitalter, Ov.: sempiternae saeculorum aetates, Cic. – omnia fert aetas, Verg.: quidquid sub terra est, in apricum proferet aetas, Hor.: longa aetas, die Länge der Zeit, Hor.: aetate tam longā, Flor.: aetate, durch die Länge der Zeit, infolge der Verjährung, Flor. 3, 13, 7. – / Genet. Plur. gew. aetatum; doch auch nicht selten aetatium, Liv. u.a.; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 1, 409.
-
14 confugio
cōn-fugio, fūgī, ere, hinzufliehen, d.i. irgendwohin seine Zuflucht nehmen, sich flüchten, I) eig.: Alexandria, quo Antonius cum Cleopatra confugerat, Suet.: c. ad alqm, Cic.: ad alqm domum, Ter.: ad od. in aram, Cic.: ad statuam Augusti, ad simulacrum D. Iulii, Suet.: in templum, Curt.: in aedem Minervae, Nep.: in castellum, Nep.: in naves, Caes.: in montes, Caes.: in urbem, Curt.: Phylen, Nep.: Athenas, Val. Max. – II) übtr.: a) übh.: haberem quo confugerem, Cic.: c. ad rem publicam, ad philosophiam vitae ducem, Cic.: ad alcis misericordiam, Cic.: ad od. in fidem alcis, Cic. u. Quint.: ad unum doloris levamentum studia, Plin. ep.: ad florentes Etruscorum opes, Liv.: ad opem iudicum, Cic.: ad medicam opem (von Kranken), Ov. – b) insbes., zu etw. als Mittel seine Zuflucht nehmen, zu etw. greifen, nunc huc confugit, te atque alios partum ut celaret suum, Ter.: c. patrias ad artes, Ov.: ad vota, Plin. ep.: vom Arzte od. v. Kranken, huc (ad cucurbitulas) potius confugiendum est, Cels.: ut sit quo confugiat (aeger), Cels.: c. ad cucurbitulas, ad vinum, Cels.: ad ea, quae astringunt, Cels. – v. Redner, zu etw. als Verteidigungsmittel, Ausflucht, Entschuldigung usw., neque tu scilicet eo nunc confugies ›Quid mea?‹ Ter.: deinde ubi erubuit, confugit illuc, ut neget, accedere quicquam posse ad voluptatem nihil dolentis, Cic.: is eo confugit, ut diceret etc., Ascon.: c. ad imprudentiam, stultitiam, adulescentiam, Cornif. rhet. – / vulg. Perf. confugivit, Vict. Vit. 3, 29.
-
15 transcendo
trānscendo (trānsscendo), scendī, scēnsum, ere (trans u. scando), I) intr. hinübersteigen, -schreiten, 1) eig.: ab asinis ad boves, Plaut.: in Italiam, Liv.: in hostium naves, Caes. – 2) übtr., übergehen, a) übh.: ex minore aetate in maiorem, Hyg. bei Gell. 16, 6, 15: iam haec censura ex foro in castra transcendit, Val. Max. 2, 9, 8. – b) in der Rede, ad maiora, Vell.: ad leviora, Quint.: ad ea, Tac.: ad testimonium illud Crassi a suspicionibus Aemiliani, Apul. – II) tr. etwas übersteigen, überschreiten, 1) eig.: maceriam, Caes.: ruinas, Liv.: saepem, Liv.: per semirutos partim scalis integros muros, Liv.: valles, Caes.: Caucasum, Cic.: Alpes, Ruf. Fest.: Rhenum, Liv. epit. u. Tac.: fluvium, Apul.: flumen Albim exercitu, Tac.: Ilissi amnis modicum fluentum, Apul. – 2) übtr.: a) überschreiten, übertreten, fines iuris, Lucr.: ordinem aetatis, Liv.: prohibita impune, Tac.: transcendendo media summa imis continuare, Liv.: nec declinari transcendique (umgangen werden) posse agmina fati et volumina, Gell. – b) übertreffen, facta, Sil.: annos factis, Sil.: florentes annos viribus, Sil.
-
16 virens
virēns, entis, PAdi. (v. vireo), I) grünend, grün, agellus, Hor.: hedera, Hor.: mare, Gell.: m. Genet., arborum virens, Itin. Alex. 20 (51). – subst., virentia, ium, n., die Pflanzen, Colum. 1, 5, 8 u. 3, 8, 1. – II) bildl., blühend, in der Blüte der Jugend stehend, jugendlich, puella, Hor.: donec virenti canities abest morosa, Hor.: puelli puellaeque virenti florentes aetatulā, Apul.
-
17 Baumbast
-
18 blühend
blühend, florens (eig. u. uneig.). – floridus (mit Blüten od. Blumen überstreut, blumenreich; dah. uneig. v. der Rede). – laetus (eine reiche Fülle zeigend, von der b. Schreibart u. von dem, der sie hat). – das b. Alter, aetas florens, optima, integra: im b. Alter sein, stehen, in flore aetatis esse; aetate florere: noch im blühendsten Alter stehen, florere integerrimā aetate: im b. Alter sterben, exstingui in ipso aetatis flore: eine b. Gesundheit, valetudo integra od. optima; virium flos: blühende, sehr b. Umstände, res florentes, florentissimae: in sehr b. Umständen sein, florere omnibus copiis. – eine b. Beredsamkeit, flos eloquentiae: eine b. Schreibart, ein b. Stil od. Ausdruck, floridum dicendi genus; laetum orationis genus: ein b. u. lebhafter Stil, flos et color orationis.
-
19 Erbadel
Erbadel, generis antiquitas; vetus od. magna nobilitas. – als Personen, antiquo genere nati; generis antiquitate florentes.
-
20 glänzend
glänzend, splendidus (eig. u. uneig.). – splendens. fulgens. nitens. nitidus. micans (eig., mit dems. Untersch. wie die Substst. u. Verba unter »Glanz« u. »glänzen«). – insignis. illustris. clarus (uneig., vor vielen hervorleuchtend, z.B. Tat, Sieg). – amplus (uneig., groß und bedeutend in seiner äußern Erscheinung, z.B. funus, donum). – magnificus (uneig. großartig durch prächtige Zurüstung, durch Aufwand von Kosten u. Mühe, z.B. villa, apparatus, funus: u. res gestae [L. Marcii] magnificae senatui visae). – pulcherrimus (uneig., sehr schön, glorreich, z.B. Sieg, Tat). – die g. Partien in einem Dichter, eminentia, ium,n. pl.: die g. Seite von etwas, lumen alcis rei; quasi quoddam lumen alcis rei; illustris et insignis species alcis rei: einen g. Sieg davontragen, magnifice od. pulcherrime vincere: g. Elend, honesta miseria: g. Lage, Verhältnisse, res florentes od. florentissimae: in g. Lage, in g. Verhältnissen leben, florere opibus, divitiis: in g. Verhältnisse kommen, opibus od. divitiis florere coepisse; auch bl. florescere od. florere coepisse. [1129] – Adv.splendide; nitide; magnifice; pulcherrime.
См. также в других словарях:
Ratdolt — Mehrfarbiger Holzschnitt zur Erläuterung der Mondfinsternis, aus Sphaericum opusculum von Johannes de Sacro Bosco (ca. 1195 1256), gedruckt bei Ratdolt 1485 Erhard Ratdolt (* 1442 in Augsburg; † 1528) war ein deutscher Drucker und Verleger … Deutsch Wikipedia
Erhard Ratdolt — Mehrfarbiger Holzschnitt zur Erläuterung der Mondfinsternis, aus Sphaericum opusculum von Johannes de Sacro Bosco (ca. 1195 1256), gedruckt bei Ratdolt 1485 Erhard Ratdolt (* 1442 in Augsburg; † 1528) war ein deutscher Drucker und Verleger. Er… … Deutsch Wikipedia
Ratdold — (Rathold), Erhard, geb. in Augsburg, kam als Buchdrucker wandernd 1475 nach Venedig, druckte dort bis 1480 gemeinschaftlich mit Peter Loslein u. Bernhard Pictor von Augsburg, dann allein bis 1516. Seine Druckerzeugnisse, welche sich sämmtlich… … Pierer's Universal-Lexikon
Ratdold — (Rathold), Erhard, Buchdrucker aus Augsburg, verließ seine Vaterstadt 1474 und begann 1476 in Venedig zu drucken, anfangs in Verbindung mit Bernhard Pictor und Peter Loslein, seit 1478 allein. 1486 kehrte er nach Augsburg zurück, wo er 1527 oder… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Liste de locutions latines — Cet article contient une liste de locutions latines présentée par ordre alphabétique. Pour des explications morphologiques et linguistiques générales, consulter l article : Expression latine. Sommaire A B … … Wikipédia en Français
Ancienne université de Louvain — Université de Louvain Nom original Studium Generale Lovaniense Informations Fondation 1425 Fondateur … Wikipédia en Français
ABYLON vel ABYDON — ABYLON, vel ABYDON Aegyptiurbs, Athen. l. 13. ubi spinae semper florentes proveniunt … Hofmann J. Lexicon universale
CHARACTERES Magici — Lutatio Malesici, qualibus ab initio rerum Magices vetitae studiosi homines mala multa bonis sibique invicem intulerunt, infaustae figurae appellantur Statio, Theb. l. 2. v. 277. notique operum Telchines amicâ Certatim iuvêre manu; sed plurimus… … Hofmann J. Lexicon universale
COMA Hyacinthina — apud Poetas frequens. Sic apud Longum, ubi describitur forma decusque Daphnidis, Coma ei adscribitur, hyacinthino flori similis, Ο῾ρᾷς ὡς ὑακίνθῳ μέν τὴν κόμην ὁμοίαν ἔχει; imitatione scil. Homeri, qui, ut Ulysses Nausicaae gratior esset, ait… … Hofmann J. Lexicon universale
COSTARICA — provinc. novae Hispan. Cuius praecipua urbs Carthago, praeter hanc Aranivesia, mercimoniis florentes. Herrera, l. 13 … Hofmann J. Lexicon universale
ERNESTUS — I. ERNESTUS Com. Mansfeldius, a Bohemis unâ cum Com. Turrensi Exercitui praefectus est, A. C. 1618. Pilsnam urbem, quod obsidionem quondam sub Hussitis fortiter tolerasset, plus aequo tumidam, expugnavit: electi dein Regis Friderici Palatini… … Hofmann J. Lexicon universale