-
1 Flavius
Flāvĭus, a, the name of a Roman gens:II.gens Flavia,
Suet. Vesp. 1; Mart. 9, 2, 8.— So in partic. Cn. Flavius, the scribe of the pontifiex maximus, Appius Caecus, who published the Fasti, Liv. 9, 46, 1 sqq.; Plin. 33, 1, 6, § 17;v. fasti. From the gens Flavia were descended the emperors Vespasian, Titus, and Domitian,
Suet. Vesp. 1.— Hence poet., Flavius ultimus for Domitianus, Juv. 4, 37.—Derivv.A.Flā-vĭus, a, um, adj., of or belonging to a Flavius:B.templa,
i. e. built by Domitian, Mart. 9, 4, 12; 9, 35, 2.—Flāvĭālis, e, adj., of or belonging to the college of priests for the Flavian family, instituted by Domitian, Flavial-:C.FLAMEN,
Inscr. Orell. 2220:PONTIFEX,
ib. 3672:COMES,
ib. 3162:SEXVIR,
ib. 3726:XVVIRI,
ib. 2375:assidentibus Diali sacerdote et collegio Flavialium,
Suet. Dom. 4.—Flāvĭānus, a, um, adj., of or belonging to a Flavius, Flavian: jus civile, named after Cn. Flavius, the publisher [p. 758] of the Fasti, Dig. 1, 2, 2, § 7:partes,
i. e. the adherents of Vespasian, Tac. H. 2, 67; 3, 1. -
2 Flavius
Flāvius, a, um, Name einer röm. gens, aus der die Kaiser Vespasianus, Domitianus u.a. stammten; dah. Flavius = Domitian, Iuven. 4, 37. – Noch ist bekannt Cn. Flavius, ein Freigelassener des Appius Cäcus, der die fasti und die Gebräuche u. Formeln der Prozesse (das sogen. ius Flavianum, bis dahin ein Geheimnis der Patrizier, s. Cic. de or. 1, 186) bekannt machte, wofür er die Würde eines kurulischen Ädilen erhielt, Liv. 9, 46, 1 sqq. u.a. (s. Orelli Onomast. Cic. 2. p. 254 sq.). – Adi. flavisch, gens Fl., Suet. Vesp. 1, 1. Mart. 9, 2, 8. – Dav.: A) Flāviālis, is, m. (mit u. ohne flamen), der Flamen ( Eigenpriester) der gens Flavia, Suet. u. Inscr. – B) Flāviānus, a, um, slavianisch, partes, d.i. es mit dem Kaiser Vespasian haltend, Tac.: Fl. ius civile, des Freigelassenen Cn. Flavius, ICt.
-
3 Flavius
Flāvius, a, um, Name einer röm. gens, aus der die Kaiser Vespasianus, Domitianus u.a. stammten; dah. Flavius = Domitian, Iuven. 4, 37. – Noch ist bekannt Cn. Flavius, ein Freigelassener des Appius Cäcus, der die fasti und die Gebräuche u. Formeln der Prozesse (das sogen. ius Flavianum, bis dahin ein Geheimnis der Patrizier, s. Cic. de or. 1, 186) bekannt machte, wofür er die Würde eines kurulischen Ädilen erhielt, Liv. 9, 46, 1 sqq. u.a. (s. Orelli Onomast. Cic. 2. p. 254 sq.). – Adi. flavisch, gens Fl., Suet. Vesp. 1, 1. Mart. 9, 2, 8. – Dav.: A) Flāviālis, is, m. (mit u. ohne flamen), der Flamen ( Eigenpriester) der gens Flavia, Suet. u. Inscr. – B) Flāviānus, a, um, slavianisch, partes, d.i. es mit dem Kaiser Vespasian haltend, Tac.: Fl. ius civile, des Freigelassenen Cn. Flavius, ICt. -
4 Flavius
Flāvius, a, umФлавий, римск. nomen; наиболее известны1) M. F., народный трибун 328 и 323 гг. до н. э. L2) Cn. F., секретарь Аппия Клавдия Цека, курульный эдил в 304 г. до н. э., издавший первый римск. календарь и приведший в порядок судопроизводство (jus civile Flavianum) L C, VM3) C. F. Fimbria, правовед и оратор, консул в 104 г. до н. э. C4) C. F. Fimbria, один из самых ревностных сторонников Мария и Цинны; в 84 г. до н. э., оказавшись в безвыходном положении перед наступлением войск Суллы, покончил жизнь самоубийством (в Пергаме) VP5) T. F. Vespasianus, римск. император в 69—79 гг. н. э.; его сыновья — императорыT. F. (79—81 гг. н. э.) и Domitianus (81 — 96 гг. н. э.) Su6) F. Josephus (37 — ок. 100 гг. н. э.), еврейский историк, автор «Истории Иудейской войны» и «Иудейских древностей» -
5 Flavius
, i mФлавий, римск. nomen -
6 priscus Flavius
юрист, ученик Сервия (auditor Servii) (1. 2 § 44 D. 1, 2).Латинско-русский словарь к источникам римского права > priscus Flavius
-
7 Eutr
-
8 Veg
-
9 Vop
-
10 nepos
[st1]1 [-] nĕpōs, ōtis, m.: - [gr]gr. ἀνεψιός (*ἀνεπτιός): cousin germain, cousin --- racine: nep --- angl. nephew: neveu. a - petit-fils. - alicujus nepos ex filio: petit-fils de qqn du côté du fils. - alicujus nepos ex filia: petit-fils de qqn du côté de la fille. - nepos, otis, f. Enn. Gell.: petite-fille. - Tiberius Gracchus et Caius Gracchus Scipionis Africani ex filia nepotes erant: Tibérius Gracchus et Caïus Gracchus étaient les petits-fils de Scipion l'Africain du côté de sa fille. - tres instituit heredes sororum nepotes, Suet. Caes. 83: il institua trois héritiers, les petits-fils de ses soeurs. - bonus relinquet heredes filios et nepotes et custoditur justo substantia peccatoris, Vulg. Prov. 13: aux enfants de ses enfants l'homme de bien laisse un héritage, au juste est réservée la fortune du pécheur. b - post-class. neveu. - cf. Hier. Ep. 60, 9; Eutr. 7, 1. c - au plur. descendants, postérité, neveux. - Catul. 58, 5; Luc. 7, 207; Juv. 2, 128. - nepotes seri, Ov.: postérité lointaine. - omnemque suorum recensebat numerum carosque nepotes, Virg. En. 6: il considérait toute la série des siens, ses chers descendants. d - le petit (d'un animal). - Col. 6, 37, 4; 7, 2, 5. e - rejeton, pousse (de l'arbre). - Col. 4, 10, 2; 4, 6, 5. g - mauvais sujet, dissipateur, prodigue, débauché, vaurien. - quis tota Italia veneficus... quis ganeo, quis nepos, quis adulter? Cic. Cat. 2, 4, 7: est-il, par toute l'Italie, un empoisonneur... un débauché, un dissipateur, un adultère...? - Cic. Agr. 1, 1, 2; Cic. Quint. 12, 40; Hor. Ep. 2, 2, 193; 1, 15, 36. - scire volam quantum simplex hilarisque nepoti discrepet, Hor. Ep. 2, 2, 193: il ne me déplairait pas de savoir combien un homme simple et joyeux diffère d'un débauché. [st1]2 [-] Nĕpōs, ōtis, m.: Népos. - [abcl][b]a - Cornélius Népos, historien latin. - [abcl]b - Flavius Julius Népos, empereur d'Occident. - [abcl]c - autre du même nom.[/b] - voir hors site Cornélius Népos. - voir hors site Flavius Julius Népos.* * *[st1]1 [-] nĕpōs, ōtis, m.: - [gr]gr. ἀνεψιός (*ἀνεπτιός): cousin germain, cousin --- racine: nep --- angl. nephew: neveu. a - petit-fils. - alicujus nepos ex filio: petit-fils de qqn du côté du fils. - alicujus nepos ex filia: petit-fils de qqn du côté de la fille. - nepos, otis, f. Enn. Gell.: petite-fille. - Tiberius Gracchus et Caius Gracchus Scipionis Africani ex filia nepotes erant: Tibérius Gracchus et Caïus Gracchus étaient les petits-fils de Scipion l'Africain du côté de sa fille. - tres instituit heredes sororum nepotes, Suet. Caes. 83: il institua trois héritiers, les petits-fils de ses soeurs. - bonus relinquet heredes filios et nepotes et custoditur justo substantia peccatoris, Vulg. Prov. 13: aux enfants de ses enfants l'homme de bien laisse un héritage, au juste est réservée la fortune du pécheur. b - post-class. neveu. - cf. Hier. Ep. 60, 9; Eutr. 7, 1. c - au plur. descendants, postérité, neveux. - Catul. 58, 5; Luc. 7, 207; Juv. 2, 128. - nepotes seri, Ov.: postérité lointaine. - omnemque suorum recensebat numerum carosque nepotes, Virg. En. 6: il considérait toute la série des siens, ses chers descendants. d - le petit (d'un animal). - Col. 6, 37, 4; 7, 2, 5. e - rejeton, pousse (de l'arbre). - Col. 4, 10, 2; 4, 6, 5. g - mauvais sujet, dissipateur, prodigue, débauché, vaurien. - quis tota Italia veneficus... quis ganeo, quis nepos, quis adulter? Cic. Cat. 2, 4, 7: est-il, par toute l'Italie, un empoisonneur... un débauché, un dissipateur, un adultère...? - Cic. Agr. 1, 1, 2; Cic. Quint. 12, 40; Hor. Ep. 2, 2, 193; 1, 15, 36. - scire volam quantum simplex hilarisque nepoti discrepet, Hor. Ep. 2, 2, 193: il ne me déplairait pas de savoir combien un homme simple et joyeux diffère d'un débauché. [st1]2 [-] Nĕpōs, ōtis, m.: Népos. - [abcl][b]a - Cornélius Népos, historien latin. - [abcl]b - Flavius Julius Népos, empereur d'Occident. - [abcl]c - autre du même nom.[/b] - voir hors site Cornélius Népos. - voir hors site Flavius Julius Népos.* * *Nepos, nepotis, pen. prod. m. g. Qui ex filio filiave natus est. Cic. Nepveu.\Nepotes. Horatius. Qui despendent leurs biens en banquets et yvrongneries, Prodigues.\Nepotes, in vite. Columel. Virg. Les petits tendrons qui naissent à l'entour du nouveau sep tous les ans, lesquels on coupe comme inutiles. -
11 vopiscus
[st1]1 [-] vŏpiscus, i, m.: Plin. qui survit (en parl. d'un jumeau quand l'autre est mort). [st1]2 [-] Vŏpiscus, i, m.: Vopiscus (surnom). - Julius Vopiscus, un consul. - Caesar Vopiscus, défendu par Cicéron. - Flavius Vopiscus, historien romain, un des auteurs de l'Histoire Auguste.* * *[st1]1 [-] vŏpiscus, i, m.: Plin. qui survit (en parl. d'un jumeau quand l'autre est mort). [st1]2 [-] Vŏpiscus, i, m.: Vopiscus (surnom). - Julius Vopiscus, un consul. - Caesar Vopiscus, défendu par Cicéron. - Flavius Vopiscus, historien romain, un des auteurs de l'Histoire Auguste.* * *Vopiscus, vopisci, m. g. Plin. Celuy de deux gemeauls qui vient à prouffit. -
12 fastus
1.fastus, a, um, adj. [perh. root PHA, phaskô, phêmi, fari; lit., in which it is allowed to speak], fasti dies; and more commonly absol.: fasti, ōrum, m. (acc. to the 4th decl. acc. fastus, Varr. ap. Prisc. p. 711 P.; Col. 9, 14, 12; Sil. 2, 10; Sen. Tranq. An. 14, 2; Hor. C. 4, 14, 4 Bentley (dub.); abl. fastibus, Luc. 10, 187), a publicists' t. t., a day on which judgment could be pronounced. on which courts could be held, a court-day (opp. nefasti, v. nefastus; cf. also: feriae, justitium, otium).I.Prop.:II.ille (dies) nefastus erit, per quem tria verba (DO, DICO, ADDICO) silentur: Fastus erit, per quem lege licebit agi,
Ov. F. 1, 48; Varr. L. L. 6, 4, § 29 sq. Müll. The register of these legal court-days, which for a long time existed only in the archives of the pontifices, was kept from the knowledge of the people, until Cn. Flavius, scribe to the Pontifex Maximus Appius Caecus, posted up a copy in the Forum:posset agi lege necne, pauci quondam sciebant, fastos enim volgo non habebant,
Cic. Mur. 11, 25; cf.:(Cn. Flavius) fastos circa forum in albo proposuit, ut, quando lege agi posset, sciretur,
Liv. 9, 46, 5; Plin. 33, 1, 6, § 17; Val. Max. 2, 5, 2.—Transf.A.In gen., an enumeration of all the days of the year, with their festivals, magistrates, events, etc., a calendar, almanac (syn.: annales, historia, res gestae, narratio, fabula): fastorum libri appellantur, in quibus totius anni fit descriptio: fasti enim dies festi sunt, Paul. ex Fest. p. 87, 19 Mull. N. cr.:B.ordo ipse annalium mediocriter nos retinet quasi enumeratione fastorum,
Cic. Fam. 5, 12, 5:cum diem festum ludorum de fastis suis sustulissent,
id. Verr. 2, 4, 67, § 151:fastos correxit (Caesar),
Suet. Caes. 40:ut omne tempus... ita in fastos referretur,
id. Aug. 100; cf. id. Tib. 5.—Esp.1.The Fasti consulares, or registers of the higher magistrates, according to their years of service (v. Orelli, Onomast. Tullian. P. III.):2.quae (tempora) semel Notis condita fastis Inclusit volucris dies (i. e. fastis consularibus),
Hor. C. 4, 13, 15:per titulos memoresque fastos,
id. ib. 4, 14, 4; so,memores,
id. ib. 3, 17, 4:tempora si fastosque velis evolvere mundi,
id. S. 1, 3, 112:qui redit in fastos et virtutem aestimat annis, etc.,
id. Ep. 2, 1, 48:in codicillorum fastis,
Cic. Att. 4, 8, 3:paginas in annalibus magistratuum fastisque percurrere,
Liv. 9, 18, 12:ex fastis evellere,
Cic. Sest. 14, 33:hos consules fasti ulli ferre possunt,
id. Pis. 13, 30.—Fasti Praenestini a Verrio Flacco ordinati et marmoreo parieti incisi, Suet. Gram. 17; cf. Inscr. Orell. II. p. 379 sq., and the authors there cited; v. also Anthon's Dict. of Antiq. p. 432 sq.—3.Fasti, the title of a poem of Ovid, on the Roman festivals, the festival-calendar; which, however, he completed for but six months of the year.2.fastus, ūs ( gen. fasti, Coripp. 4, 137), m. [Sanscr. dharshati, to be bold; Gr. thrasus, tharsos; full form farstus], scornful contempt or disdain of others, haughtiness, arrogance, pride ( poet., and in post-Aug. prose; syn.: fastidium, clatio, superbia, arrogantia, insolentia).(α).Sing.:(β).tu cave nostra tuo contemnas carmina fastu,
Prop. 1, 7, 25; cf.:fastus inest pulchris sequiturque superbia formam,
Ov. F. 1, 419:superbo simul ac procaci fastu,
Plin. 9, 35, 58, § 119:aspice primum, Quanto cum fastu, quanto molimine circum Spectemus,
Hor. Ep. 2, 2, 93:tanto te in fastu negas, amice,
i. e. thou withdrawest thyself with so much pride from my society, Cat. 55, 14:fastus erga patrias epulas,
Tac. A. 2, 2 fin. —Plur.:3.fastus superbi,
Prop. 3 (4), 25, 15; Tib. 1, 8, 75; Ov. M. 14, 762. -
13 Aurelianus
-
14 Domitianus
I Domitiānus, i m.Домициан (T Flavius), сын Веспасиана, брат Тита, римск. император с 81 до 96 г. н. э.; убит заговорщиками Su, AVII Domitiānus, a, um [adj. к Domitius I и к Domitianus I ]Domitiana via St — Домицианова дорога (ответвление via Appia, от Sinuessa do Puteoli)D. mensis Su — October -
15 Eutropius
ī m. (Flavius)Евтропий (Флавий), римск. историк времён Константина Великого и Юлиана Отступника, автор «Breviarium Historiae Romanae» -
16 Flavianus
-
17 Honorius
Honōrius, ī m. (Flavius)Гонорий, сын императора Феодосия I, брат Аркадия, первый (с 395 г.) император Зап. Римской империи (род. в 384 г., умер в 423 г. н. э.) Cld -
18 Julianus
-
19 Magnentius
ī m.Магнентий ( Flavius Popilius), германец, бывший императором в Зап. Римской империи в 350— 353 гг. н. э. AV -
20 severus
I sevērus, a, um1)а) строгий, суровый (pater, judex C); строгий, серьёзный ( genus dicendi C)б) суровый, неумолимый (disciplina, judicium C; poena Sl)2) закалённый, суровый (vitā s. C); воздержный, умеренный ( agricola Lcr)veste s. J — просто (скромно) одетый4) жуткий, страшный (silentia noctis Lcr; amnis Cocyti V)II Sevērus, ī m.Север, римск. cognomen; наиболее известны1) Cornelius S., римск. поэт. автор не дошедшей до нас поэмы «Bellum Siculum» Q, O, Sen2) Cassius S. , оратор и сатирик, родился ок. 50 г. до н. э., умер в ссылке в 33 г. н. э. Q, Sen, PM, T3) L. Septimius S., римск. император с 193 по 211 гг. н. э., отец Каракаллы Eutr, Lampr4) Alexander S., племянник предыдущего, римск. император с 222 по 235 гг. н. э. Spart, Eutr6) Sulpicius S., христианский писатель IV— V вв. н. э., автор «Historia Sacra»
См. также в других словарях:
Flavius — was the name of a gens in ancient Rome, meaning blond . The feminine form was Flavia.After the end of the popular Flavian dynasty of emperors, Flavius/Flavia became a praenomen , common especially among royalty: the adoption of this praenomen by… … Wikipedia
Flavius — (von lateinisch flavus „blond“) ist ein römischer Familienname (nomen gentile). Die plebejische gens Flavia war in der Republik wenig bedeutend, stellte aber im 1. Jahrhundert n. Chr. mit den Flaviern Vespasian, Titus und Domitian ein römisches… … Deutsch Wikipedia
Flavius B&B — (Рим,Италия) Категория отеля: Адрес: Via Di San Giovanni in Laterano 250, Рионе Монти, 00184 Рим … Каталог отелей
Flavĭus — Flavĭus. Die Flavia gens war ein angesehenes plebejisches Geschlecht, mit den Familien Aper, Clemens, Eutropius, Fimbria, Priscus, Pusio, Scävinus, Vespasianus (s.d.) u. v. a. Hier nur: 1) Cnejus, wahrscheinlich ein Sabiner, war ein Jurist u.… … Pierer's Universal-Lexikon
Flavius — masc. proper name, from L. Flavius, a Roman gens name, related to flavus golden yellow, blond (see BLUE (Cf. blue)), and probably originally meaning yellow haired … Etymology dictionary
Flavĭus — Flavĭus, Name eines zur Zeit der Römerherrschaft durch ganz Italien verbreiteten Geschlechts. Die namhaftesten Träger desselben sind: 1) Gnäus F., Sohn des Ancus, war Schreiber des Zensors Appius Claudius Cäcus zu Rom und veröffentlichte als… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Flavius — Flavĭus, röm. Geschlecht, s. Flavier … Kleines Konversations-Lexikon
Flavius — Flavius, ital., sehr weit verbreiteter Geschlechtsname. Cn. F., Schreiber des Appius Claudius, später, 304 v. Chr., curulischer Aedil, veröffentlichte das Verzeichniß der Gerichtstage und eine Zusammenstellung der Klage und Gerichtsformeln (Jus… … Herders Conversations-Lexikon
Flavius — Flavius, römischer plebejischer Gentilname, insbesondere Name der von Vespasian und Constantius I. begründeten flavischen Dynastien (1. flavische Dynastie oder Flavier, 69 96 n. Chr.; 2. flavische Dynastie, 293 395). … Universal-Lexikon
Flavius — Clemens, cousin de Domitien, consul en 95, martyr en 96. Mari de sainte Flavia Domitilla. Fête le 22 juin … Dictionnaire des saints
Flavius — Flavii Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. Principales gentes romaines … Wikipédia en Français