Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

firmat

  • 1 Labor corpus firmat

    труд укрепляет тело

    Латинско-русский словарь крылатых слов и выражений > Labor corpus firmat

  • 2 Labor corpus firmat

    лат. труд укрепляет тело

    Англо-русский универсальный дополнительный практический переводческий словарь И. Мостицкого > Labor corpus firmat

  • 3 firmo

    firmo, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] donner de la consistance, affermir, rendre solide, faire ou rendre ferme [pr. et fig.].    - corpora juvenum firmari labore voluerunt, Cic. Tusc. 2, 36: ils voulurent que le corps des jeunes gens fût fortifié par l'exercice.    - aestuaria aggeribus et pontibus firmat, Tac. An. 4, 73: il fait dans les lagunes un chemin solide au moyen de chaussées et de ponts.    - rem publicam firmare, Cic. Rep. 2, 5: faire un gouvernement solide.    - firmare locum magnis munitionibus, Caes. BG. 6, 29, 3: fortifier un lieu par de grands travaux de retranchement.    - vocem firmare, Cic. de Or. 3, 227: fortifier la voix.    - firmata jam aetate, Cic. Cael. 43: quand l'âge s'est affermi.    - animus ratione firmatus, Cic. Clu. 13: esprit que la raison a affermi.    - opinio omnium gentium firmata consensu, Cic. Div. 1, 1: opinion consolidée par l'adhésion de toutes les nations.    - pacem firmare, Liv. 9, 3: rendre la paix durable.    - corpora firmare labore, Cic. Tusc. 2, 15, 36: endurcir le corps par les fatigues.    - milites quiete firmare, Curt. 9, 10: laisser reposer les troupes.    - part. neutre pro firmato stare, Liv. 4, 7, 3: se tenir solidement, être bien affermi. [st1]2 [-] affermir moralement.    - ejus adventus nostros firmavit, Caes. BC. 3, 65, 2: son arrivée raffermit les nôtres.    - cf. Tac. An. 1, 71 ; 16, 35.    - animum praesenti pignore firmat, Virg. En. 3, 611: ce gage offert lui réconforte le coeur.    - firmatus animi, Sall. H. 3, 24: raffermi en son coeur. [st1]3 [-] confirmer, appuyer, assurer.    - si vis et natura fati ex divinationis ratione firmabitur, Cic. Fat. 11: si l'on appuie l'existence et les caractères du destin sur la théorie de la divination.    - haec omina firma, Virg. En. 2, 691: confirme ces présages. [st1]4 [-] affirmer.    - vix quidquam firmare ausim, Tac. An. 1, 18: à peine oserais-je affirmer qqch.    - firmare + prop. inf.: affirmer que. --- Tac. H. 2, 9 ; An. 6. 6.
    * * *
    firmo, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] donner de la consistance, affermir, rendre solide, faire ou rendre ferme [pr. et fig.].    - corpora juvenum firmari labore voluerunt, Cic. Tusc. 2, 36: ils voulurent que le corps des jeunes gens fût fortifié par l'exercice.    - aestuaria aggeribus et pontibus firmat, Tac. An. 4, 73: il fait dans les lagunes un chemin solide au moyen de chaussées et de ponts.    - rem publicam firmare, Cic. Rep. 2, 5: faire un gouvernement solide.    - firmare locum magnis munitionibus, Caes. BG. 6, 29, 3: fortifier un lieu par de grands travaux de retranchement.    - vocem firmare, Cic. de Or. 3, 227: fortifier la voix.    - firmata jam aetate, Cic. Cael. 43: quand l'âge s'est affermi.    - animus ratione firmatus, Cic. Clu. 13: esprit que la raison a affermi.    - opinio omnium gentium firmata consensu, Cic. Div. 1, 1: opinion consolidée par l'adhésion de toutes les nations.    - pacem firmare, Liv. 9, 3: rendre la paix durable.    - corpora firmare labore, Cic. Tusc. 2, 15, 36: endurcir le corps par les fatigues.    - milites quiete firmare, Curt. 9, 10: laisser reposer les troupes.    - part. neutre pro firmato stare, Liv. 4, 7, 3: se tenir solidement, être bien affermi. [st1]2 [-] affermir moralement.    - ejus adventus nostros firmavit, Caes. BC. 3, 65, 2: son arrivée raffermit les nôtres.    - cf. Tac. An. 1, 71 ; 16, 35.    - animum praesenti pignore firmat, Virg. En. 3, 611: ce gage offert lui réconforte le coeur.    - firmatus animi, Sall. H. 3, 24: raffermi en son coeur. [st1]3 [-] confirmer, appuyer, assurer.    - si vis et natura fati ex divinationis ratione firmabitur, Cic. Fat. 11: si l'on appuie l'existence et les caractères du destin sur la théorie de la divination.    - haec omina firma, Virg. En. 2, 691: confirme ces présages. [st1]4 [-] affirmer.    - vix quidquam firmare ausim, Tac. An. 1, 18: à peine oserais-je affirmer qqch.    - firmare + prop. inf.: affirmer que. --- Tac. H. 2, 9 ; An. 6. 6.
    * * *
        Firmo, firmas, firmare. Liu. Affermir, Fortifier, Asseurer.
    \
        Tabulis hoc Censorum, memoria multorum firmabo ac docebo. Cic. Je le confermeray et prouveray par, etc.
    \
        Firmare agrum sepibus. Plin. Fermer, Clorre, Enclore de hayes.
    \
        Firmare aluum. Plin. Reserrer le ventre, Affermir, ou R'affermir le ventre.
    \
        Animum alicui. Ouid. L'asseurer, et luy oster la crainte qu'il ha.
    \
        Corpora cibo firmare. Liu. Enforcir.
    \
        Firmare labore corpora iuuenum. Cic. Faire fermes.
    \
        Dotem firmare. Terent. Arrester combien on veult donner à sa fille en mariage.
    \
        Fidem. Terent. Donner asseurance de sa promesse, Confermer ce qu'on a promis.
    \
        Firmare fidem alicui rei. Terent. Faire qu'on la croye.
    \
        Foedera firmare dictis. Virgil. Faire ou confermer l'alliance.
    \
        Caeteris belli meditamentis militem firmabant. Tacit. Ils confermoyent et asseuroyent.
    \
        Moenia vrbis firmauit. Tibull. Il a fortifié.
    \
        His rebus pace firmata. Caesar. Arrestee, Confermee.
    \
        Promissa numine firmat. Ouid. Elle jure Dieu qu'elle fera ce qu'elle promet, Elle conferme sa promesse par serment.
    \
        Soporem firmare alicui. Ouid. Le faire dormir, ou l'endormir bien fermement.
    \
        Valetudinem firmare. Tacit. Se renforcir apres qu'on a esté malade.
    \
        Pinus vestigia firmat. Virgil. Il tient en sa main un pin pour s'appuyer et marcher plus fermement et seurement.
    \
        Firmare. Tacit. Confermer.
    \
        Firmare. Tacit. Affermer quelque chose pour veritable.
    \
        Firmare aliquid iureiurando. Cic. Confermer, Asseurer.

    Dictionarium latinogallicum > firmo

  • 4 hic

    I hīc (арх. hic), haec, hōc(hoc) pron. demonstr. (арх.: nom. pl. m. hisce; nom. pl. f. haec; gen. pl. horunc, harunc)
    hoc opus, hic labor est! V — вот это — подвиг, вот это— труд!
    haec et alia ejusdem modi, тж. haec atque hoc genus alia Ap etc.это и тому подобное
    nec hoc nec illud Pt — ни то, ни сё
    haec Cздешние или нынешние условия
    4) мой, наш
    hic homo Pl, Ter, Hego
    hunc hominem H — me
    5)
    а) этот, нынешний ( hi mores C); текущий (hic dies, haec tempora C)
    inter haec Su, Pt — в это время, между тем
    6) настоящий, данный, разбираемый, рассматриваемый (haec causa C etc.)
    7)
    hic... ille — (этот) последний... первый ( реже наоборот)
    ignavia corpus hebĕtat, labor firmat: illa maturam senectutem, hic longam adulescentiam reddit CC — бездействие ослабляет тело, а труд укрепляет: первое приводит к преждевременной старости, а последний удлиняет молодость
    8)
    hic... ille — один... другой
    hic et ille, реже hic et hic, hic aut ille C etc., hic et alter Oтот или другой
    hic fratrem, propinquum ille, alius parentes lamentari T — кто оплакивал брата, кто — родственника, а кто — родителей
    9) нижеследующий, таков ( ejus belli causa haec fuit L)
    10) подобный, такой
    11)
    а) hoc это лишь, только это ( hoc certum est C); с gen. part. это количество ( hoc copiarum L)
    б) этот кусок, клочок ( hoc terrae C); этот уровень, эта степень ( hoc honoris C)
    hoc est C etc. — это значит, то есть
    12) hoc тем (сильнее, чем eo)
    quo (quod, quia...) hoc Pl, C etc. — чем... тем
    hoc facilius..., quod... Cs — тем легче..., что...
    13) hoc иногда как бы для замены лица при безличных глаголах
    II hīc, арх. heic adv. [ hic I ]
    1) тут, здесь (non modo hic, sed ubicunque C)
    hic... hic (illic) Pl, V etc. — здесь... там
    2) теперь, ныне (hic, ubi opus est Ter); тогда
    3) при этом, в этом случае, при таких обстоятельствах (hic vos dubitabitis? C)

    Латинско-русский словарь > hic

  • 5 meus

    meus, a, um, Vokat. Sing. Maskul. (vom Pronominalstamme me; vgl. εμός), Pron. poss., mein, mir gehörig, mir eigen, I) adi.: 1) subjektiv: a) übh.: meus gnatus, Ter.: meum dictum consulis, Liv.: mei sunt ordines, mea est descriptio, mein Werk sind usw., Cic.: simulatio non est mea, ist nicht meine Sache, liegt nicht in meinem Charakter, Ter.: non est meum od. non istuc meum est, ist nicht meine Art, Plaut. – dah. meum est m. Infin., es ist meine Sache od. Art, non est mentiri meum, Ter.: non est meum (es würde sich schlecht für mich schicken), committere, ut etc., Cic.; od. es ist meine Pflicht, kommt mir zu, meum fuit cum causa accedere ad accusandum, Cic.: puto esse meum quid sentiam exponere, Cic. – meum est m. folg. quod (daß), es ist mein Werk, Ov. met. 13, 173 u. 237. – meus illic homo est, den hab ich, Plaut. (s. Brix u. Lorenz Plaut. mil. 334): u. so meus hic est, hamum vorat, Plaut.: u. so en meus est, Ov. – ego meorum solus sum meus, ich selbst bin bloß mein eigen von allem meinem Eigentum, Ter. – vix (me) meum (kaum bei Sinnen) firmat deus, Ov. – postquam meus (als mein eigener Herr) a praetore recessi, Pers. – nisi plane esse vellem meus, wenn ich nicht ganz mein eigen (= ganz selbständig, ganz Original) sein wollte, Cic. – Nero meus, mein (= mein Freund) N., Cic. – homo meus, mein (unser) Mann, mein guter Mann (von dem eben die Rede ist), Petron. u. Phaedr.: ebenso interpres meus, Petron.: iste meus stupor, mein Dämling, Catull.; vgl. die Auslgg. zu Phaedr. 5, 7, 32. – in der Anrede, mi homo, mein Lieber, Plaut.: mi Attice, Cic.: mi frater, Cic.: mea Pythias, meine (liebe) P., Ter.: mea tu, meine Liebe, Ter. – b) insbes., mir gewogen, quis homo sit magis meus quam tu es? Plaut. mil. 615. – 2) objektiv = gegen mich, iniuria mea, Sall.: crimina mea, Liv. – II) subst.: a) mea, ae, f., meine Liebe, Komik. (s. Lorenz Plaut. most. 333): o mea, Ov. met. 14, 761. – aber Plur., pars mearum, meiner Verehrerinnen, Ov. met. 9, 696. – b) meum, ī, n., das Meinige, meum mihi reddatur, Ter.: potat de meo, Ter.: an, cui de meo sestertium sedecies contuli, huic quadringentorum milium paulo amplius de adventicio denegem? Plin. ep.: bildl., haruspicum sunt verba haec omnia; nihil addo de meo, Cic. – u. Plur. mea, ōrum, n., das Meinige, meine Habe, omnia mea mecum porto, Cic.: bildl., mea ne finxisse minora putarer, meinen Einfluß bei dir, Hor. – c) meī, ōrum, m., die Meinigen = meine Angehörigen, Cic. u. Ov.; u. = meine Gefährten, Ov.; u. = meine Leute (Sklaven), Plin. ep. – / α) Nbf. mius (s. Diom. 331, 13), zB. ex ministerio mio, Corp. inscr. Lat. 10, 7457, 11: u. so mieis (= miis) moribus, Corp. inscr. Lat. 1, 38: zsgz. mis, Plaut. trin. 822 (dazu Brix): dav. regelm. Vokat. mi, zB. mi homo, Plaut.: mi Attice, Cic. (s. oben): auch bei fem., mi soror, mi coniunx, Apul.: mater mi, Iul. Val.: u. beim Plur., mi homines, Plaut.: o mi hospites, Petron.: vgl. Haupt opusc. 3, 450 sq.: Vokat. mei senex, Plaut. merc. 525 G. – Vokat. aber auch meus, bei Dichtern, zB. meus ocellus, Plaut. Poen. 366 u. sanguis meus, Verg. Aen. 6, 835: u. bei Spät., zB. Solli meus, Sidon. epist. 1, 9, 6: domine meus, ibid. 4, 10, 1. – β) Genet. Plur. zsgz. maiorum meûm, Plaut. Pers. 391 u.a. – γ) verstärkt durch die Suffixe pte u. met, wie mēpte, meōpte, meāpte, Komik. (s. Brix Plaut. capt. 368), meamet, Plaut. u. Sall. – Vgl. übh. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 423 u. 424.

    lateinisch-deutsches > meus

  • 6 dens

    dens, dentis, m. [st2]1 [-] dent (au pr. et au fig.). [st2]2 [-] soc (de charrue). [st2]3 [-] défense (d'éléphant, de sanglier), ivoire. [st2]4 [-] panneton d'une clé, clé. [st2]5 [-] dent, morsure (de l'envie, de la médisance).    - [gr]gr. ὀδούς, όντος.    - venire sub dentem alicujus: tomber sous la coupe de qqn, avoir affaire à qqn.    - albis dentibus aliquem deridere, Plaut. Epid. 3, 3, 48: rire de qqn à gorge déployée.    - reserare fixo dente fores, Tib. 1, 2, 18: [ouvrir la porte après avoir introduit la clé] = introduire la clé et ouvrir la porte.    - jam dente minus mordeor invido, Hor. O. 4, 3, 16: et déjà je suis moins atteint par la morsure de l'envie.    - curvo Saturni dente relictam persequitur vitem attondens, Virg. G. 2, 406: **avec la dent recourbée de Saturne** = avec la faucille de Saturne, il continue à tailler le reste de la vigne.
    * * *
    dens, dentis, m. [st2]1 [-] dent (au pr. et au fig.). [st2]2 [-] soc (de charrue). [st2]3 [-] défense (d'éléphant, de sanglier), ivoire. [st2]4 [-] panneton d'une clé, clé. [st2]5 [-] dent, morsure (de l'envie, de la médisance).    - [gr]gr. ὀδούς, όντος.    - venire sub dentem alicujus: tomber sous la coupe de qqn, avoir affaire à qqn.    - albis dentibus aliquem deridere, Plaut. Epid. 3, 3, 48: rire de qqn à gorge déployée.    - reserare fixo dente fores, Tib. 1, 2, 18: [ouvrir la porte après avoir introduit la clé] = introduire la clé et ouvrir la porte.    - jam dente minus mordeor invido, Hor. O. 4, 3, 16: et déjà je suis moins atteint par la morsure de l'envie.    - curvo Saturni dente relictam persequitur vitem attondens, Virg. G. 2, 406: **avec la dent recourbée de Saturne** = avec la faucille de Saturne, il continue à tailler le reste de la vigne.
    * * *
        Dens, dentis, masc. gen. Plaut. Une dent.
    \
        Caua dentium. Plin. Les creux des dents.
    \
        Cauernis dentium aliquid indere. Plin. Mettre quelque chose dedens les dents creuzes.
    \
        Cauere dentium dolores. Plin. Eviter.
    \
        Dentium dolores colluere. Plin. Laver les dents qui font mal.
    \
        Dentium dolorem prohibet. Plin. Engarde d'avoir mal aux dents.
    \
        Dentium dolori prosunt laricis folia. Plin. Est bon contre le mal des dents.
    \
        Dolores dentium sedat succus illitus. Plin. Appaise.
    \
        Euulsio dentis. Cic. Arrachement.
    \
        Infirmitas dentium. Plin. Quand les dents ne tiennent gueres, et branslent.
    \
        Motus dentium stabilire. Plin. Raffermir les dents qui lochent, ou branslent.
    \
        Acuti dentes. Plin. Taillants, Trenchants.
    \
        Auersi. Cic. Les dents de devant.
    \
        Crinales. Claudian. Les dents d'un peigne.
    \
        Eburnus dens. Claud. Peigne d'yvoire.
    \
        Exerti dentes. Plin. Qui sortent hors la bouche, comme les broches ou mirouers d'un porc sanglier.
    \
        Genuini dentes. Cic. Les dents maschelieres.
    \
        Ieiunis dentibus acer. Horat. Qui mord asprement quand il ha faim.
    \
        Imman es dentes. Claud. Fort grands.
    \
        Indi dentes. Ouid. Dents d'elephant, Ivoire.
    \
        Indomiti sunt flammis dentes. Plin. Ne bruslent point dedens le feu.
    \
        Intimi dentes, qui et Genuini vocantur. Cic. Les dents maschelieres.
    \
        Inuicti sunt ignibus dentes. Plin. Le feu ne peult brusler ne endommager les dents.
    \
        Dente male dico carpere aliquem. Cic. Mesdire d'aucun.
    \
        Mobiles dentes stabilit myrrha. Plin. Dents qui branslent, ou lochent.
    \
        Nigrescentes dentes dentifricio ad colorem reducere. Plin. Blanchir les dents.
    \
        Niueus dens. Ouid. Blanc comme neige.
    \
        Numerosus dens. Ouid. Un peigne qui ha beaucoup de dents.
    \
        Solidi dentes, quibus opponuntur Concaui. Plin. Massifs.
    \
        Tomici dentes. Celsus. Les quatre dents de devant, qui trenchent la viande, Les incisoires.
    \
        Vacui. Valer. Flac. Qui n'ont que manger.
    \
        Atteruntur dentes vsu. Plin. S'usent.
    \
        Inuiso carpere dente. Ouid. Mesdire par envie.
    \
        Circumpurgare dentem. Celsus. Curer et nettoyer tout autour.
    \
        Comprehendit dentem forfex. Celsus. Le davier empoigne la dent.
    \
        Concutere dentem. Celsus. Esbransler.
    \
        Confringitur dens sub forfice. Cels. Se rompt soubs le davier.
    \
        Circunscalpti dentes, dolore liberantur. Plin. Deschaussez.
    \
        Circunscarificare dentem. Plin. Scarifier tout autour, Deschausser.
    \
        Citare dentem. Celsus. Jecter hors, Faire sortir, ou cheoir, Arracher.
    \
        Colluere dentes. Plin. Laver.
    \
        Dentes conficiunt cibum. Plin. Maschent et brisent bien menu, Comminuent. \ Confirmat dentes inula. Plin. Raffermist.
    \
        Deficiunt multo primum in aliquibus dentes. Plin. Defaillent, ou tombent fort tost.
    \
        Defluunt dentes. Plin. Cheent, Tombent.
    \
        Denigrare dentes. Plin. Noircir.
    \
        Dentes digerunt cibum. Plinius. Divisent, Separent, Coupent, Trenchent.
    \
        Edit breuiorem dentem longior radix. Cels. Produit.
    \
        Eruere dentes. Plin. Arracher.
    \
        Euellere. Plin. Arracher.
    \
        Excidit dens. Celsus. Chet, Tombe.
    \
        Excipere dentem forfice. Celsus. Prendre ou empoigner avec le davier.
    \
        Dentem eximere. Cels. Arracher, Oster, Tirer.
    \
        Dentibus candorem facit origanum. Plin. Blanchist.
    \
        Fatigare detem in dente. Ouid. User les dents l'une contre l'autre.
    \
        Firmat dentes commanducata lapathi radix. Plin. Affermist.
    \
        Fouere dentem. Cels. Fomenter.
    \
        Dens haerens. Cels. Qui tient fort, et ne bransle point.
    \
        Incidere ferro dentes. Ouid. Limer les dents, ou Faire des dents à une scie.
    \
        Infricare dentes cinere cornus ceruini. Plin. Frotter.
    \
        Irritare dentes. Cels. Esmouvoir le mal des dents, Esmouvoir les dents à faire mal.
    \
        Dentes labant. Cels. Branslent fort, ou Lochent.
    \
        Petere dente. Horat. Assaillir, ou Ferir de la dent.
    \
        Recrescunt dentes. Plin. Recroissent, Reviennent.
    \
        Scalpere dentes penna vulturis. Plin. Grater, Curer.
    \
        Scarificare. Plin. Scarifier, Deschausser.
    \
        Soluere. Cels. Faire sortir, Arracher.
    \
        Subit dens. Cels. Survient, Croist dessoubs une autre.
    \
        Candorem trahunt dentes quodam medicamine. Plin. Se blanchissent, Deviennent blanches.
    \
        Vinciendi sunt dentes auro. Cels. Il les fault lier d'un fil d'or.
    \
        Dens Virgil. Tout ce dequoy on tient, ou on tire quelque chose.
    \
        Dens aratri. Columel. Le coultre d'une charue.
    \
        Curuus dens. Ouid. Un houeau.
    \
        Vncus dens. Virgil. Un houeau, Une pioche, Un pic.

    Dictionarium latinogallicum > dens

  • 7 meus

    meus, a, um, Vokat. Sing. Maskul. (vom Pronominalstamme me; vgl. εμός), Pron. poss., mein, mir gehörig, mir eigen, I) adi.: 1) subjektiv: a) übh.: meus gnatus, Ter.: meum dictum consulis, Liv.: mei sunt ordines, mea est descriptio, mein Werk sind usw., Cic.: simulatio non est mea, ist nicht meine Sache, liegt nicht in meinem Charakter, Ter.: non est meum od. non istuc meum est, ist nicht meine Art, Plaut. – dah. meum est m. Infin., es ist meine Sache od. Art, non est mentiri meum, Ter.: non est meum (es würde sich schlecht für mich schicken), committere, ut etc., Cic.; od. es ist meine Pflicht, kommt mir zu, meum fuit cum causa accedere ad accusandum, Cic.: puto esse meum quid sentiam exponere, Cic. – meum est m. folg. quod (daß), es ist mein Werk, Ov. met. 13, 173 u. 237. – meus illic homo est, den hab ich, Plaut. (s. Brix u. Lorenz Plaut. mil. 334): u. so meus hic est, hamum vorat, Plaut.: u. so en meus est, Ov. – ego meorum solus sum meus, ich selbst bin bloß mein eigen von allem meinem Eigentum, Ter. – vix (me) meum (kaum bei Sinnen) firmat deus, Ov. – postquam meus (als mein eigener Herr) a praetore recessi, Pers. – nisi plane esse vellem meus, wenn ich nicht ganz mein eigen (= ganz selbständig, ganz Original) sein wollte, Cic. – Nero meus, mein (= mein Freund) N., Cic. – homo meus, mein (unser)
    ————
    Mann, mein guter Mann (von dem eben die Rede ist), Petron. u. Phaedr.: ebenso interpres meus, Petron.: iste meus stupor, mein Dämling, Catull.; vgl. die Auslgg. zu Phaedr. 5, 7, 32. – in der Anrede, mi homo, mein Lieber, Plaut.: mi Attice, Cic.: mi frater, Cic.: mea Pythias, meine (liebe) P., Ter.: mea tu, meine Liebe, Ter. – b) insbes., mir gewogen, quis homo sit magis meus quam tu es? Plaut. mil. 615. – 2) objektiv = gegen mich, iniuria mea, Sall.: crimina mea, Liv. – II) subst.: a) mea, ae, f., meine Liebe, Komik. (s. Lorenz Plaut. most. 333): o mea, Ov. met. 14, 761. – aber Plur., pars mearum, meiner Verehrerinnen, Ov. met. 9, 696. – b) meum, ī, n., das Meinige, meum mihi reddatur, Ter.: potat de meo, Ter.: an, cui de meo sestertium sedecies contuli, huic quadringentorum milium paulo amplius de adventicio denegem? Plin. ep.: bildl., haruspicum sunt verba haec omnia; nihil addo de meo, Cic. – u. Plur. mea, ōrum, n., das Meinige, meine Habe, omnia mea mecum porto, Cic.: bildl., mea ne finxisse minora putarer, meinen Einfluß bei dir, Hor. – c) meī, ōrum, m., die Meinigen = meine Angehörigen, Cic. u. Ov.; u. = meine Gefährten, Ov.; u. = meine Leute (Sklaven), Plin. ep. – α) Nbf. mius (s. Diom. 331, 13), zB. ex ministerio mio, Corp. inscr. Lat. 10, 7457, 11: u. so mieis (= miis) moribus, Corp. inscr. Lat. 1, 38: zsgz. mis, Plaut. trin. 822 (dazu Brix): dav. regelm. Vokat.
    ————
    mi, zB. mi homo, Plaut.: mi Attice, Cic. (s. oben): auch bei fem., mi soror, mi coniunx, Apul.: mater mi, Iul. Val.: u. beim Plur., mi homines, Plaut.: o mi hospites, Petron.: vgl. Haupt opusc. 3, 450 sq.: Vokat. mei senex, Plaut. merc. 525 G. – Vokat. aber auch meus, bei Dichtern, zB. meus ocellus, Plaut. Poen. 366 u. sanguis meus, Verg. Aen. 6, 835: u. bei Spät., zB. Solli meus, Sidon. epist. 1, 9, 6: domine meus, ibid. 4, 10, 1. – β) Genet. Plur. zsgz. maiorum meûm, Plaut. Pers. 391 u.a. – γ) verstärkt durch die Suffixe pte u. met, wie mēpte, meōpte, meāpte, Komik. (s. Brix Plaut. capt. 368), meamet, Plaut. u. Sall. – Vgl. übh. Georges Lexik. der lat. Wortf. S. 423 u. 424.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > meus

  • 8 meus

        meus pron possess.    [me], of me, my, mine, belonging to me, my own: carnufex, T.: discriptio, made by me: iniuria, done to me, S.: non mea est simulatio, not my way, T.: Tempestate meā, in my day, Iu.: (me) vixque meum firmat deus, hardly myself, O.: facerem, nisi plane esse vellem meus, quite independent: Vicimus, et meus est, O.: Nero meus, dear: homo meus, i. e. the fellow I speak of, Ph.: mea tu, my darling, T.: o mi Aeschine, o mi germane! my dear! my beloved! T.— Plur m. as subst, my friends, my relatives, my adherents, my followers: ego meorum solus sum meus, T.— With gen. in apposition: nomen meum absentis: cum mea nemo Scripta legat timentis, etc., H.— As subst n., mine: quid vobis istic negoti in meo est? on my land: non est mentiri meum, my custom, T.: puto esse meum, quid sentiam, exponere, my duty: Non est meum Decurrere, etc., my way, H.: aut quicquam mihi dulce meorum Te sine erit? V.—For meā with interest, refert, see intersum, refert.
    * * *
    mea, meum ADJ
    my (personal possession); mine, of me, belonging to me; my own; to me

    Latin-English dictionary > meus

  • 9 nūmen

        nūmen inis, n    [2 NV-], a nod ; hence, a command, will, authority: magnum numen unum et idem sentientis senatūs: Caesareum, O.: adnuite, P. C., nutum numenque vestrum Campanis, L.— The divine will, power of the gods, divine sway, supreme authority: deo, cuius numini parent omnia: di suo numine sua templa defendunt: Nullum numen habes, si sit prudentia (to Fortune), Iu.— God-head, divinity, deity, divine majesty: deorum inmortalium numen placare, Cs.: numina Palladis, V.: per Dianae numina, H.— A divinity, deity, god, goddess: caeleste, L.: Numina laeva, V.: promissaque numine firmat, i. e. by calling to witness, O.: Vadimus haud numine nostro, unpropitious, V.: hospes numinis Idaei, Iu.: numinis loco habere, Ta.: violatum Augusti, Ta.— Sing collect.: sorores vocat, inplacabile numen, O.
    * * *
    divine will, divinity; god

    Latin-English dictionary > nūmen

  • 10 muckrake

    (avaliku elu tegelast, firmat) paljastama

    English-Estonian dictionary > muckrake

  • 11 firmo

    firmo, āvi, ātum, 1, v. a. [firmus], to make firm or fast, to strengthen, fortify, support (freq. and class.).
    I.
    Lit.:

    lacertos,

    Lucr. 6, 397:

    corpora juvenum firmari labore voluerunt,

    Cic. Tusc. 2, 15, 36:

    corpora cibo,

    Liv. 27, 13 fin.:

    vexatos milites quiete,

    Curt. 9, 10:

    praegnantes largo pascuo,

    Col. 6, 27, 10:

    bitumen aeramentis illinitur firmatque ea contra ignes,

    Plin. 35, 15, 51, § 182:

    remedium ad dentium mobilĭs firmandos,

    id. 21, 31, 105, § 180:

    aestuaria aggeribus et pontibus,

    Tac. A. 4, 73:

    vestigia,

    Verg. A. 3, 659:

    gradum,

    Quint. 9, 4, 129:

    alvum solutam,

    to bind, Cels. 1, 3; Plin. 14, 18, 22, § 117.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to fortify, strengthen, secure; to make lasting, durable, permanent:

    (Romulus) urbem auspicato condere, et firmare dicitur primum cogitavisse rem publicam,

    Cic. Rep. 2, 3; cf.:

    urbem colonis firmare,

    id. ib. 2, 18; so,

    novam civitatem,

    id. ib. 2, 7:

    provinciam pace praesidiisque,

    id. Fam. 1, 7, 4:

    locum magnis munitionibus,

    Caes. B. G. 6, 29, 3:

    turres praesidiis,

    Sall. J. 23, 1:

    aditum urbis,

    Verg. A. 11, 466:

    aciem subsidiis,

    Liv. 9, 17, 15:

    latronum opes firmare atque augere,

    Cic. Off. 2, 11, 40;

    in aliquos imperium,

    id. Sull. 11, 32:

    vocem,

    id. de Or. 3, 61, 227:

    firmari consuetudine,

    Quint. 11, 3, 24:

    quorum (hominum) cum adolescentiae cupiditates defervissent, eximiae virtutes firmata jam aetate exstiterunt,

    Cic. Cael. 18, 43; cf.:

    animus adolescentis nondum consilio ac ratione firmatus,

    id. Clu. 6, 13:

    firmata stirpe virtutis,

    id. Cael. 32, 79:

    pacem amicitiamque,

    Liv. 9, 3, 10:

    memoria praecipue firmatur atque alitur exercitatione,

    Quint. 1, 1, 36; so,

    memoriam,

    id. 2, 4, 15:

    opinio omnium gentium firmata consensu,

    Cic. Div. 1, 1, 1:

    non tamen pro firmato stetit magistratus ejus jus,

    Liv. 4, 7, 3.—
    B.
    In partic.
    1.
    To strengthen in resolution, to encourage, animate:

    cujus adventus Pompeianos compressit nostrosque firmavit, ut, etc.,

    Caes. B. C. 3, 65, 2:

    donec firmaret consilio patres auctor,

    Hor. C. 3, 5, 46: suos, Just. 2, 11:

    plebem hinc provocatione, hinc tribunicio auxilio,

    Liv. 3, 55:

    cunctos alloquio et cura sibique et proelio,

    Tac. A. 1, 71:

    animum exemplis,

    id. ib. 16, 35:

    animum praesenti pignore,

    Verg. A. 3, 611:

    firmatus animi,

    Sall. Hist. Fragm. 3, 24, p. 236 ed. Gerl. (ap. Arus. Mess. p. 232 ed. Lindem.).—
    2.
    In fidelity, to make sure of, secure:

    civitates obsidibus,

    Hirt. B. G. 8, 27.—
    3.
    to confirm, show, prove; to affirm, assert, declare, promise the correctness or truth of a circumstance, statement, etc. (less freq. than confirmo, affirmo):

    cum intelligat, quam multa firmentur jure jurando,

    Cic. Leg. 2, 7, 16:

    si vis et natura fati ex divinationis ratione firmabitur,

    id. Fat. 5, 11:

    firmatam dare fidem,

    Plaut. Mil. 2, 5, 45; so,

    fidem,

    Ter. And. 3, 1, 4; id. Hec. 4, 2, 5:

    vix quidquam firmare ausim,

    Tac. A. 1, 81; 6, 6; id. H. 2, 9:

    hoc genus in rebus firmandum est multa prius quam Ipsius rei rationem reddere possis,

    to prove, Lucr. 6, 917:

    da augurium, atque haec omina firma,

    Verg. A. 2, 691; so,

    numina,

    id. ib. 8, 78.—
    (β).
    With object-clauses:

    seque et ibi futurum, ubi praescripserit et ea facturum, quae imperarit obsidibus datis firmat,

    Hirt. B. G. 8, 48, 9; cf.:

    paratis omnium animis reversuros firmaverunt,

    Tac. H. 2, 9:

    firmare necesse est, nil esse in promptu, etc.,

    Lucr. 6, 940.—In pass. with a subject-clause:

    sata bene provenire firmantur,

    Pall. 11, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > firmo

  • 12 ignavia

    ignāvĭa, ae, f. [id.], inactivity, laziness, idleness, sloth, listlessness, cowardice, worthlessness (syn.: socordia, desidia, inertia, pigritia, segnities; opp.: fortitudo, alacritas).
    I.
    Lit. (class.):

    dare argentum adulescenti, qui exaedificaret suam incohatam ignaviam,

    Plaut. Trin. 1, 2, 95: venit mihi ignavia; ea mihi tempestas fuit;

    mi adventu suo grandinem imbremque attulit,

    id. Most. 1, 2, 57 Lorenz ad loc.:

    contraria fortitudini ignavia,

    Cic. Inv. 2, 54, 165;

    so opp. fortitudo,

    id. Cat. 2, 11, 25:

    inertiam, ignaviam, desidiam, luxuriam (adversariorum) proferre,

    Auct. Her. 1, 5, 8:

    timiditas et ignavia,

    Cic. Tusc. 3, 7, 14:

    ignaviam suam tenebrarum ac parietum custodiis tegere,

    id. Rab. Perd. 7, 21:

    socordiae sese atque ignaviae tradere,

    Sall. C. 52;

    so with socordia,

    id. ib. 58, 4:

    per luxum atque ignaviam aetatem agere,

    id. J. 2, 4:

    quod istic (= in te) cum ignavia est scelus,

    Liv. 1, 47, 3:

    quae tanta animis ignavia venit?

    Verg. A. 11, 733:

    copia (cibi) ignaviam affert,

    Plin. 11, 14, 14, § 35:

    fumo crebriore et ignavia earum (apium) excitatur ad opera,

    id. 11, 16, 15, § 45:

    ignavia corpus hebetat, labor firmat,

    Cels. 1, 1.—Prov.:

    ignaviam necessitas acuit,

    Curt. 5, 4, 31.—
    II.
    Transf., of things:

    odoris,

    i. e. weakness, Plin. 12, 25, 54, § 119.

    Lewis & Short latin dictionary > ignavia

  • 13 mei

    mĕus, a, um (voc. meus for mi:

    proice tela manu, sanguis meus,

    Verg. A. 6, 835:

    Lolli meus,

    Sid. Ep. 1, 9; and:

    domine meus,

    id. ib. 4, 10; gen. plur meūm for meorum:

    pietas majorum meūm,

    Plaut. Cas. 2, 6, 66:

    meapte,

    Ter. Heaut. 4, 3, 8:

    meopte,

    Plaut. Most. 1, 2, 77:

    meāmet,

    id. Poen. 1, 3, 37; Sall. J. 85, 24; archaic form MIVS: MIEIS MORIBVS, Monum. Scip. in Inscr. Orell. 554; and mis = meis: ingens cura'st mis concordibus aequiperare, Enn. ap. Prisc. p. 955 P.; cf. Vahl. Enn. Ann. v. 131, p. 21), pron. possess. [me], my, mine, belonging to me, my own:

    haec ero dicam meo,

    Plaut. Am. 1, 1, 304:

    carnifex,

    Ter. And. 4, 1, 27:

    discriptio,

    made by me, Cic. Sen. 17, 59:

    crimen,

    against me, what I am blamed for, App. Mag. 10 init. p. 279:

    non mea est simulatio,

    is not my way, Ter. Heaut. 4, 5, 34:

    tempestate meā,

    in my day, Juv. 4, 140: meus sum, I am myself, in my right senses:

    pavidum gelidumque trementi Corpore, vixque meum firmat deus,

    Ov. M. 3, 689:

    quod quidem ego facerem, nisi plane esse vellem meus,

    quite independent, Cic. Leg. 2, 7, 17:

    vindicta postquam meus a praetore recessi,

    my own master, free, Pers. 5, 88: meus est, he is mine, I have him, have caught him, he is in my power:

    meus hic est: hamum vorat,

    Plaut. Curc. 3, 61:

    meus illic homost,

    id. Mil. 2, 3, 63; id. Ps. 1, 3, 147; id. Bacch. 1, 1, 70:

    hic homo meus est,

    id. Ps. 4, 7, 21:

    vicimus: en! meus est, exclamat Nāis,

    Ov. M. 4, 356: meus, my, my own, my dear, my beloved:

    Nero meus mirificas apud me tibi gratias agit,

    Cic. Fam. 13, 64, 1:

    civis,

    my fellow-citizen, Juv. 12, 121.—With apposite gen.:

    cui nomen meum absentis honori fuisset,

    Cic. Planc. 10, 26:

    quod meum factum dictumve consulis gravius quam tribuni audistis?

    Liv. 7, 40, 9. ut mea defunctae molliter ossa cubent, Ov. Am. 1, 8, 108.— Absol.: mĕi, ōrum, m., my friends or relatives, my adherents, my followers:

    ego meorum solus sum meus,

    Ter. Phorm. 4, 1, 21:

    flamma extrema meorum,

    Verg. A. 2, 431: meus homo, or simply meus, i. e. this silly fellow of mine:

    homo meus se in pulpito Totum prosternit,

    Phaedr. 5, 7, 32: at legatus meus ad emendum modo proficiscitur, Auct. Decl. Quint. 12, 18:

    stupor,

    this blockhead of mine, Cat. 17, 21: mea and mea tu, my love, my darling:

    mea Pythias,

    Ter. Eun. 4, 3, 14:

    mea tu,

    id. Ad. 3, 1, 2:

    o mea,

    Ov. M. 14, 761.— Voc.: mi, my dear! my beloved! o mi Aeschine, o mi germane! Ter. Ad. 2, 4, 4.—With the fem.:

    mi soror,

    App. M. 5, p. 166, 3; 4, p. 155, 6;

    8, p. 205, 2: mi domina,

    Hier. Ep. 22, 1:

    mi catella,

    id. ib. 2:

    mi virgo,

    id. ib. 17.—In plur.:

    mi homines, mi spectatores,

    dear people, good spectators, Plaut. Cist. 4, 2, 8.— Neutr. absol.: mĕum, i, n., mine: quod subrupuisti meum, my property, i. e. my daughter, Plaut. Aul. 4, 10, 29; cf.

    meam,

    id. ib. v. 14; 26: meum est, it is my affair, my concern, my duty, my custom:

    non est mentiri meum,

    Ter. Heaut. 3, 2, 38:

    puto esse meum, quid sentiam, exponere,

    Cic. Fam. 6, 5.—
    2.
    Plur.:

    fundite quae mea sunt, cuncta,

    Juv. 12, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > mei

  • 14 meus

    mĕus, a, um (voc. meus for mi:

    proice tela manu, sanguis meus,

    Verg. A. 6, 835:

    Lolli meus,

    Sid. Ep. 1, 9; and:

    domine meus,

    id. ib. 4, 10; gen. plur meūm for meorum:

    pietas majorum meūm,

    Plaut. Cas. 2, 6, 66:

    meapte,

    Ter. Heaut. 4, 3, 8:

    meopte,

    Plaut. Most. 1, 2, 77:

    meāmet,

    id. Poen. 1, 3, 37; Sall. J. 85, 24; archaic form MIVS: MIEIS MORIBVS, Monum. Scip. in Inscr. Orell. 554; and mis = meis: ingens cura'st mis concordibus aequiperare, Enn. ap. Prisc. p. 955 P.; cf. Vahl. Enn. Ann. v. 131, p. 21), pron. possess. [me], my, mine, belonging to me, my own:

    haec ero dicam meo,

    Plaut. Am. 1, 1, 304:

    carnifex,

    Ter. And. 4, 1, 27:

    discriptio,

    made by me, Cic. Sen. 17, 59:

    crimen,

    against me, what I am blamed for, App. Mag. 10 init. p. 279:

    non mea est simulatio,

    is not my way, Ter. Heaut. 4, 5, 34:

    tempestate meā,

    in my day, Juv. 4, 140: meus sum, I am myself, in my right senses:

    pavidum gelidumque trementi Corpore, vixque meum firmat deus,

    Ov. M. 3, 689:

    quod quidem ego facerem, nisi plane esse vellem meus,

    quite independent, Cic. Leg. 2, 7, 17:

    vindicta postquam meus a praetore recessi,

    my own master, free, Pers. 5, 88: meus est, he is mine, I have him, have caught him, he is in my power:

    meus hic est: hamum vorat,

    Plaut. Curc. 3, 61:

    meus illic homost,

    id. Mil. 2, 3, 63; id. Ps. 1, 3, 147; id. Bacch. 1, 1, 70:

    hic homo meus est,

    id. Ps. 4, 7, 21:

    vicimus: en! meus est, exclamat Nāis,

    Ov. M. 4, 356: meus, my, my own, my dear, my beloved:

    Nero meus mirificas apud me tibi gratias agit,

    Cic. Fam. 13, 64, 1:

    civis,

    my fellow-citizen, Juv. 12, 121.—With apposite gen.:

    cui nomen meum absentis honori fuisset,

    Cic. Planc. 10, 26:

    quod meum factum dictumve consulis gravius quam tribuni audistis?

    Liv. 7, 40, 9. ut mea defunctae molliter ossa cubent, Ov. Am. 1, 8, 108.— Absol.: mĕi, ōrum, m., my friends or relatives, my adherents, my followers:

    ego meorum solus sum meus,

    Ter. Phorm. 4, 1, 21:

    flamma extrema meorum,

    Verg. A. 2, 431: meus homo, or simply meus, i. e. this silly fellow of mine:

    homo meus se in pulpito Totum prosternit,

    Phaedr. 5, 7, 32: at legatus meus ad emendum modo proficiscitur, Auct. Decl. Quint. 12, 18:

    stupor,

    this blockhead of mine, Cat. 17, 21: mea and mea tu, my love, my darling:

    mea Pythias,

    Ter. Eun. 4, 3, 14:

    mea tu,

    id. Ad. 3, 1, 2:

    o mea,

    Ov. M. 14, 761.— Voc.: mi, my dear! my beloved! o mi Aeschine, o mi germane! Ter. Ad. 2, 4, 4.—With the fem.:

    mi soror,

    App. M. 5, p. 166, 3; 4, p. 155, 6;

    8, p. 205, 2: mi domina,

    Hier. Ep. 22, 1:

    mi catella,

    id. ib. 2:

    mi virgo,

    id. ib. 17.—In plur.:

    mi homines, mi spectatores,

    dear people, good spectators, Plaut. Cist. 4, 2, 8.— Neutr. absol.: mĕum, i, n., mine: quod subrupuisti meum, my property, i. e. my daughter, Plaut. Aul. 4, 10, 29; cf.

    meam,

    id. ib. v. 14; 26: meum est, it is my affair, my concern, my duty, my custom:

    non est mentiri meum,

    Ter. Heaut. 3, 2, 38:

    puto esse meum, quid sentiam, exponere,

    Cic. Fam. 6, 5.—
    2.
    Plur.:

    fundite quae mea sunt, cuncta,

    Juv. 12, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > meus

  • 15 numen

    nūmen, ĭnis, n. [for nuimen, root nu-; Gr. neuô, nod; Lat. nuo in re-nuo, etc], prop., a nodding with the head, a nod: numen quasi nutus dei ac potestas dicitur, Paul. ex Fest. p. 173 Müll.—Hence, trop., a nod, i. e. command, will.
    * I.
    In gen.:

    ad numen mentis momenque moveri,

    Lucr. 3, 144 (but id. 2, 632, and 4, 179, the correct reading is momine, v. Lachm.).—
    II.
    In partic., the divine will, the will or power of the gods, divine sway (the class. signif. of the word):

    numen dicunt esse imperium, dictum ab nutu: numina sunt, quojus imperium maximum esse videatur,

    Varr. L. L. 7, § 85 Müll.:

    deo, cujus numini parent omnia,

    Cic. Div. 1, 53, 120:

    multa saepe prodigia vim ejus (Cereris) numenque declarant,

    id. Verr. 2, 4, 49, § 107:

    di inmortales suo numine atque auxilio sua templa atque urbis tecta defendunt,

    id. Cat. 2, 13, 29:

    numen interdictumque deorum immortalium,

    id. Pis. 21, 48: nox et Diana, Nunc, nunc adeste, nunc in hostiles domos Iram atque numen vertite, Hor. Epod. [p. 1225] 5, 54.—To Fortune:

    nullum numen abest, si sit prudentia,

    Juv. 10, 365.—Hence, transf., of the will, might, authority of powerful persons:

    flectere tenta Caesareum numen, numine, Bacche, tuo,

    Ov. Tr. 5, 3, 45; cf. id. P. 4, 13, 24:

    annuite, Patres Conscripti, nutum numenque vestrum invictum Campanis,

    Liv. 7, 30; cf.:

    quanta potestas, quanta majestas, quantum denique numen, sit historiae,

    Plin. Ep. 9, 27, 1.—
    B.
    Godhead, divinity, deity, divine majesty, etc.:

    numina Palladis,

    Verg. A. 3, 543:

    per Dianae numina,

    Hor. Epod. 17, 3:

    venerantur numina nymphae, Mygdonidesque nurus,

    Ov. M. 6, 44:

    audis... positas ut glaciet nives Puro numine Juppiter,

    Hor. C. 3, 10, 8.—Concr., a divinity, deity, a god, goddess:

    caeleste numen,

    Liv. 1, 21, 1; Val. Max. 2, 4, 4; 5, 1, 3; Amm. 19, 1, 4:

    summum,

    Sen. Q. N. 7, 30, 4; Amm. 15, 8, 9; 17, 7, 3 al.:

    templa et effigies numinum,

    Tac. A. 1, 10; 1, 73; 3, 71; 15, 45; Suet. Calig. 22:

    nos magna precati Numina,

    Verg. A. 3, 634:

    si quem Numina laeva sinunt,

    id. G. 4, 7:

    promissaque numine firmat,

    i. e. by calling a god to witness, by an oath, Ov. M. 10, 430:

    vadimus immixti haud numine nostro,

    the divinity not with us, Verg. A. 2, 396, cf. sqq.:

    hospes numinis Idaei,

    Juv. 3, 138:

    in contumeliam numinum,

    Plin. Pan. 11:

    Titus numinibus aequatus est,

    id. ib. 35:

    numinis loco habere,

    Tac. G. 8:

    numina quibus sacrificabat,

    Val. Max. 5, 10, ext. 2:

    ea numina, i. e. Apollo and Diana,

    Tac. A. 3, 61; Plin. 4, 7, 12, § 25; 18, 13, 35, § 132.—Of the manes of a beloved person:

    juro per illos manes, numina mei doloris,

    Quint. 6 prooem. § 10 Spald.

    Lewis & Short latin dictionary > numen

См. также в других словарях:

  • Firmat — Saltar a navegación, búsqueda Firmat País …   Wikipedia Español

  • Firmat — is a city located in the south of Santa Fe Province, Argentina. The main economical resources are agro industry and agriculture. Around 17,000 people inhabit the city, mostly populated with Italian descendants. References External links *… …   Wikipedia

  • Firmat — Original name in latin Firmat Name in other language Firmat State code AR Continent/City America/Argentina/Cordoba longitude 33.45937 latitude 61.4832 altitude 109 Population 18294 Date 2012 02 02 …   Cities with a population over 1000 database

  • Firmat Football Club — Saltar a navegación, búsqueda Firmat Football Club Nombre completo Firmat Football Club Apodo(s) El Rojo Fundación 11 de julio de 1907 (102 años) …   Wikipedia Español

  • Firmat FotBall Club — Saltar a navegación, búsqueda Firmat Football Club Nombre completo Firmat Football Club Apodo(s) El Rojo Fundación 11 de julio de 1907 (102 años) …   Wikipedia Español

  • Club Atlético Argentino de Firmat — En este artículo sobre fútbol se detectaron los siguientes problemas: Necesita ser wikificado conforme a las convenciones de estilo de Wikipedia. Carece de fuentes o referencias que aparezcan en una fuente acreditada. Por …   Wikipedia Español

  • Gustavo Pérez Firmat — is a Cuban author and poet. Early life Pérez Firmat was born in Havana, Cuba, and raised in Miami, Florida. He was educated at Miami Dade Community College, The University of Miami, and The University of Michigan, where he earned a Ph.D. in… …   Wikipedia

  • Saint Guillaume "Firmat" — Guillaume Firmat Saint Guillaume Firmat est un ermite français de la région de Tours au début du XIIe siècle. Il est le saint patron de Mortain dans la Manche. Firmat proviendrait du latin firmatus signifiant le fort. Ermite, guerrier,… …   Wikipédia en Français

  • Saint Guillaume Firmat — Guillaume Firmat Saint Guillaume Firmat est un ermite français de la région de Tours au début du XIIe siècle. Il est le saint patron de Mortain dans la Manche. Firmat proviendrait du latin firmatus signifiant le fort. Ermite, guerrier,… …   Wikipédia en Français

  • Guillaume Firmat — Saint Guillaume Firmat (1026 – 1103) est un ermite français de la région de Tours au début du XIIe siècle. Il est le saint patron de Mortain dans la Manche. Firmat proviendrait du latin firmatus signifiant le fort. Ermite, guerrier, voyageur …   Wikipédia en Français

  • exceptio firmat regulam in casibus non exceptis — /aksepsh(iy)ow farmat regyabm an keysabas non akseptas/ An exception affirms the rule in cases not excepted …   Black's law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»