-
1 ego
-
2 ego
ego -
3 ego
ego -
4 ego
• ego; ja -
5 ego
-
6 ego
-
7 ego
-
8 égo
-
9 ego
ego -
10 ego
ego. -
11 ego
ego -
12 ego
ĕgŏ, (gén. mei; dat. mihi ou qqf. mi; abl. et acc. me), m. et f. je, moi, personnellement, pour moi, quant à moi, c'est moi qui. - la déclinaison - egomet, mihimet, memet (pronom + met, particule d'insistance, invariable): moi-même. - eam navem egomet vidi Veliae, Cic. Verr. 44: ce bateau, je l'ai vu moi-même à Vélie. - ego omnia feci: c'est moi qui ai tout fait. - ego censeo...: pour moi, je suis d'avis que... - ego, tu et ille: lui, toi et moi. (ordre inverse en français). - mihimet ineunda ratio est, Cic. Verr. 3, 110: je dois moi-même prendre des mesures. - Amphitruonem memet esse adsimulabo, Plaut. Amph. 3, 1, 13: je vais feindre d'être moi-même Amphitryon. - meruimus et ego et pater de vobis, Plaut.: mon père et moi, nous vous avons rendu service. - ego tu sum, tu es ego: uni animi sumus, Plaut.: je suis toi, tu es moi: nous ne sommes qu'une âme. - ego sum ille consul, Cic.: c'est moi, ce consul. - egone (egon') ? qui, moi? - egone haec patiar? Plaut. As. 4, 2, 1: moi! je supporterais cela! - ego vero: quant à moi, pour moi. - o ego laevus! maladroit que je suis! - odio mei, Cic.: par haine pour moi. - Curii villa abest non longe a me, Cic.: Curius habite à la campagne près de moi. - nomen imperatoris, quo me mei milites appellarunt, mihi maximum est: le nom d'imperator, par lequel m'ont appelé mes soldats, est pour moi le plus grand. - res mi in mentem venit, Cic.: une chose me vient à l'esprit. - quis igitur nisi vos narravit mi, illi ut fuerit proelium? Plaut. Amph. 2. 2. 114: qui donc, si ce n'est vous, m'a raconté comment s'est passé le combat là-bas? - med = me (acc.) - dic igitur med aniticulam, Plaut.: alors, dis que je suis ton petit canard. mihi, apparemment explétif, est en fait un datif éthique, qui exprime un désir ou une opinion personnelle. - sit mihi orator tinctus litteris, Cic.: je veux que l'orateur soit versé dans les lettres. - mihi supera saxa, d'après Virg.: franchis les rochers (franchis-moi les rochers) → cf. fermez-moi cette porte. - erit ille mihi semper deus: à mes yeux, il sera toujours un dieu. mei est un emprunt au génitif neutre du possessif meus: il renvoie au masculin ou au féminin, selon le contexte, avec le sens littéral de «mon être». - cupidus videndi mei: désireux de me voir (le pronom mei est au masculin ou au féminin, selon le contexte.) - memento mei: souviens-toi de moi. - fastidit mei: il me dédaigne.* * *ĕgŏ, (gén. mei; dat. mihi ou qqf. mi; abl. et acc. me), m. et f. je, moi, personnellement, pour moi, quant à moi, c'est moi qui. - la déclinaison - egomet, mihimet, memet (pronom + met, particule d'insistance, invariable): moi-même. - eam navem egomet vidi Veliae, Cic. Verr. 44: ce bateau, je l'ai vu moi-même à Vélie. - ego omnia feci: c'est moi qui ai tout fait. - ego censeo...: pour moi, je suis d'avis que... - ego, tu et ille: lui, toi et moi. (ordre inverse en français). - mihimet ineunda ratio est, Cic. Verr. 3, 110: je dois moi-même prendre des mesures. - Amphitruonem memet esse adsimulabo, Plaut. Amph. 3, 1, 13: je vais feindre d'être moi-même Amphitryon. - meruimus et ego et pater de vobis, Plaut.: mon père et moi, nous vous avons rendu service. - ego tu sum, tu es ego: uni animi sumus, Plaut.: je suis toi, tu es moi: nous ne sommes qu'une âme. - ego sum ille consul, Cic.: c'est moi, ce consul. - egone (egon') ? qui, moi? - egone haec patiar? Plaut. As. 4, 2, 1: moi! je supporterais cela! - ego vero: quant à moi, pour moi. - o ego laevus! maladroit que je suis! - odio mei, Cic.: par haine pour moi. - Curii villa abest non longe a me, Cic.: Curius habite à la campagne près de moi. - nomen imperatoris, quo me mei milites appellarunt, mihi maximum est: le nom d'imperator, par lequel m'ont appelé mes soldats, est pour moi le plus grand. - res mi in mentem venit, Cic.: une chose me vient à l'esprit. - quis igitur nisi vos narravit mi, illi ut fuerit proelium? Plaut. Amph. 2. 2. 114: qui donc, si ce n'est vous, m'a raconté comment s'est passé le combat là-bas? - med = me (acc.) - dic igitur med aniticulam, Plaut.: alors, dis que je suis ton petit canard. mihi, apparemment explétif, est en fait un datif éthique, qui exprime un désir ou une opinion personnelle. - sit mihi orator tinctus litteris, Cic.: je veux que l'orateur soit versé dans les lettres. - mihi supera saxa, d'après Virg.: franchis les rochers (franchis-moi les rochers) → cf. fermez-moi cette porte. - erit ille mihi semper deus: à mes yeux, il sera toujours un dieu. mei est un emprunt au génitif neutre du possessif meus: il renvoie au masculin ou au féminin, selon le contexte, avec le sens littéral de «mon être». - cupidus videndi mei: désireux de me voir (le pronom mei est au masculin ou au féminin, selon le contexte.) - memento mei: souviens-toi de moi. - fastidit mei: il me dédaigne.* * *Ego, mei vel mis, mihi, me, a me, Pronomen. Moy.\Ego vero. Cicero, Quod te excusas: ego vero et tuas causas nosco, etc. Je vous di plus fort, etc.\Ego vero istuc ago. Terent. Je m'en soulcie bien. Dict par mocquerie.\Eorum ego vitam mortemque iuxta aestimo. Sallust. Quant est de moy.\Egomet, pen. corr. Plaut. Moymesme.\Si nequeo facere vt abeas, egomet abire volo. Plaut. Si m'en veulx je aller.\Egomet quoque eius causa in funus prodeo. Terent. Moymesme aussi.\Egone? Terent. - quid coeptas Thraso? T. Egone? vt Thaidi me dedam, etc. Quoy, moy? à fin, etc.\Potin'est hic tacere? P. egone? optume. Terent. Qui, moy? Est ce moy, etc.\Egone debacchatus sum in te, an tu in me? Terent. Est ce moy qui etc.\Egone id timeo? Terent. Penses tu que je craigne cela?\Egone quid velim? Terent. Me demandes tu que je veulx?\Mihi pulchra satis est. Plaut. Elle me semble assez belle.\Mihi tu dederis pallam et spinter? nunquam factum reperies. Plaut. Dis tu que me l'as baillee? Il n'est pas ainsi.\Mihi quidem esurio, non tibi. Plaut. C'est mon dommage, non pas le tien, Tu n'en as que faire.\Quid istic tibi negotii est? C. mihine? S. ita. Terent. Dis tu? ou Parles tu à moy?\Mihimet, pen. corr. Plaut. A moymesme.\Me vide. Plaut. Regarde moy, Ne te soulcie.\Me miseram! Terent. Las miserable femme que je suis!\Me viuo. Plaut. De mon vivant. -
13 ego
ego ['i:gəʊ](a) (self-esteem) amour-propre m;∎ to have an enormous ego être imbu de soi-même;∎ it gave my ego a boost mon ego en est ressorti gonflé;∎ I need an ego boost j'ai besoin de quelque chose qui me redonne de l'amour propre;∎ it's just your ego that's hurt tu es seulement blessé dans ton amour-propre;∎ familiar she's just on an ego trip c'est par vanité qu'elle le fait□ ;∎ he's been on an ego trip since his promotion il ne se sent plus depuis sa promotion(b) Psychology le moi, l'ego►► Psychology ego ideal moi m idéal -
14 ego
ego, Pron. pers. (εγώ, Genet. meī, Dat. mihi, Akk. mē, Abl. mē; Plur. Nom. nōs [νῶϊ], Genet. nostrûm [wahrsch. zsgzg. od. synkop. aus nostrorum od. nostrarum, die bei den Komik. auch noch für nostrum vorkommen, s. Brix Plaut. mil. 174. Wagner Ter. heaut. 386] u. nostrī [eig. Genet. neutr. v. noster = unseres Wesens, gegen unser Wesen], Dat. nōbīs, Akk. nōs, Abl. nōbīs), ich, im Plur. wir, I) eig.: 1) im allg.: ego tu sum, tu es ego; uni animi sumus, Plaut.: ego sum ille consul, qui etc., Cic.: inopis nunc te misereat mei, Ter.: nos, nos, dico aperte, consules desumus, Cic.: alter ego u. ego alter, mein zweites Ich, Cic. u. Plin. ep. (s. Beier Cic. Lael. 80. p. 125 sq.). – Genet. nostrum partitiv, qui, ut ipsi noti sunt, sic nostrum unumquemque norunt, Cic.; u. (bei omnium) possessiv, Roma communis patria omnium nostrum, Cic. – Genet. nostri objektiv, grata mihi vehementer est memoria nostri tua, Cic.; u. (bei Einteilung des menschlichen Wesens) partitiv, pars melior mei, mein besseres Ich, Ov.: nostri melior pars animus est, Sen. – 2) insbes.: a) mihi u. nobis als ethische Dative, sit mihi (orator) tinctus litteris, Cic.: quid ait tandem nobis Sannio? Ter. – b) nos für ego, wie wir für ich, wenn einer von sich in der Mehrzahl redet, nos patriam fugimus, Verg. ecl. 1, 4: u. so Cic. ep. 1, 7, 4 u.a.: u. so nobis consulibus, Cic. Cat. 3, 8, 18. – beim Singul., nobis merenti, Tibull. 3, 6, 55: insperanti nobis, Catull. 107, 5 sq.: absente nobis, Ter. eun. 649. – II) meton.: A) ad me, zu mir, d.i. in mein Haus, zu den Meinigen, Ter. u. Cic.: eamus ad me, Ter.: neque domum umquam ad me litteras mittam, Cic. – B) a me, d.i. 1) von dem Meinigen, aus meiner Tasche (Kasse), a me argentum dedi, Plaut.: se a me solvere, Cic. – 2) aus meinem Hause, Plaut.: so auch a nobis, Plaut. – / a) ego etc. durch enklitische Nachsilben verstärkt, u. zwar: α) durch die Enklitika met bei allen Kasus, außer im Genet. Plur., egomet (meimet, mihimet, memet etc.), ich selbst, ich für mein Teil, od. bloß ich (betont) usw., wozu auch des stärkern Nachdrucks und Gegensatzes wegen nicht selten noch ipse in gleichem Kasus hinzugefügt wird, wie mihimet ipsi, memet ipsum, nosmet ipsos, Komik., Cic. u.a.; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 2. S. 362 u. 363. – β) durch die Enklitika pte am Akk. Sing., mepte potius fieri servom, ich selbst, Plaut. Men. 1059: am Dat., mihipte, Cato nach Fest. 154, 11. – γ) im Akk. Sing. durch Verdoppelung, meme, Sil. 9, 652. – b) alter Genet. mis = mei, nach Prisc. 13, 4. Serv. Verg. Aen. 2, 595 u.a. Gramm.; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 2. S. 347 u. 348 u. Vahlen Rhein. Mus. 16, 574 (nach dem bei Enn. mis nicht mehr stehen kann). – c) der Dat. Sing. arch. mihei, Corp. inscr. Lat. 1, 1016 u.a., u. mihe, ibid. 1, 1049; mihi zsgzg. in mi, häufig bei Dichtern, selten bei Prosaikern (doch auch in Cic. epp.), s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 2. S. 349 f.; für mi altertümlich mei (einsilbig). Plaut. most. 194 Schoell. Nov. com. 49. Catull. 77, 34 (vgl. Lachm. Lucr. 4, 602); u. ebenso me, Vet. form. bei Varro LL. 7, 8. Varro r. r. 3, 16, 2. – d) Akk. Sing. arch. mehe, Pac. tr. 143 R.2 (nach Quint. 1, 5, 21) u. med, Plaut. Amph. 434; asin. 20; capt. 405 u. ö. Caecil. com. 76. Corp. inscr. Lat. 1, 54; 14, 4112. 4123, 1. 4184 a. – e) Abl. Sing. med, Plaut. Amph. 663; Men. 492 u. ö. Vgl. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 238 u. 239. – f) arch. Dat. Plur. nobeis, Corp. inscr. Lat. 2, 3871. Plaut. Poen. 664. – g) Akk. Plur. enos, Carm. arv. im Corp. inscr. Lat. 1, 28.
-
15 ego
-
16 ego
ego, Pron. pers. (εγώ, Genet. meī, Dat. mihi, Akk. mē, Abl. mē; Plur. Nom. nōs [νῶϊ], Genet. nostrûm [wahrsch. zsgzg. od. synkop. aus nostrorum od. nostrarum, die bei den Komik. auch noch für nostrum vorkommen, s. Brix Plaut. mil. 174. Wagner Ter. heaut. 386] u. nostrī [eig. Genet. neutr. v. noster = unseres Wesens, gegen unser Wesen], Dat. nōbīs, Akk. nōs, Abl. nōbīs), ich, im Plur. wir, I) eig.: 1) im allg.: ego tu sum, tu es ego; uni animi sumus, Plaut.: ego sum ille consul, qui etc., Cic.: inopis nunc te misereat mei, Ter.: nos, nos, dico aperte, consules desumus, Cic.: alter ego u. ego alter, mein zweites Ich, Cic. u. Plin. ep. (s. Beier Cic. Lael. 80. p. 125 sq.). – Genet. nostrum partitiv, qui, ut ipsi noti sunt, sic nostrum unumquemque norunt, Cic.; u. (bei omnium) possessiv, Roma communis patria omnium nostrum, Cic. – Genet. nostri objektiv, grata mihi vehementer est memoria nostri tua, Cic.; u. (bei Einteilung des menschlichen Wesens) partitiv, pars melior mei, mein besseres Ich, Ov.: nostri melior pars animus est, Sen. – 2) insbes.: a) mihi u. nobis als ethische Dative, sit mihi (orator) tinctus litteris, Cic.: quid ait tandem nobis Sannio? Ter. – b) nos für ego, wie wir für ich, wenn einer von sich in der Mehrzahl redet, nos patriam fugimus, Verg. ecl. 1, 4: u. so Cic. ep. 1, 7, 4 u.a.: u. so nobis consulibus, Cic. Cat. 3, 8, 18. –————beim Singul., nobis merenti, Tibull. 3, 6, 55: insperanti nobis, Catull. 107, 5 sq.: absente nobis, Ter. eun. 649. – II) meton.: A) ad me, zu mir, d.i. in mein Haus, zu den Meinigen, Ter. u. Cic.: eamus ad me, Ter.: neque domum umquam ad me litteras mittam, Cic. – B) a me, d.i. 1) von dem Meinigen, aus meiner Tasche (Kasse), a me argentum dedi, Plaut.: se a me solvere, Cic. – 2) aus meinem Hause, Plaut.: so auch a nobis, Plaut. – ⇒ a) ego etc. durch enklitische Nachsilben verstärkt, u. zwar: α) durch die Enklitika met bei allen Kasus, außer im Genet. Plur., egomet (meimet, mihimet, memet etc.), ich selbst, ich für mein Teil, od. bloß ich (betont) usw., wozu auch des stärkern Nachdrucks und Gegensatzes wegen nicht selten noch ipse in gleichem Kasus hinzugefügt wird, wie mihimet ipsi, memet ipsum, nosmet ipsos, Komik., Cic. u.a.; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 2. S. 362 u. 363. – β) durch die Enklitika pte am Akk. Sing., mepte potius fieri servom, ich selbst, Plaut. Men. 1059: am Dat., mihipte, Cato nach Fest. 154, 11. – γ) im Akk. Sing. durch Verdoppelung, meme, Sil. 9, 652. – b) alter Genet. mis = mei, nach Prisc. 13, 4. Serv. Verg. Aen. 2, 595 u.a. Gramm.; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 2. S. 347 u. 348 u. Vahlen Rhein. Mus. 16, 574 (nach dem bei Enn. mis nicht mehr stehen kann). – c) der Dat. Sing. arch. mihei, Corp. inscr. Lat. 1, 1016 u.a., u. mihe,————ibid. 1, 1049; mihi zsgzg. in mi, häufig bei Dichtern, selten bei Prosaikern (doch auch in Cic. epp.), s. Neue-Wagener Formenl.3 Bd. 2. S. 349 f.; für mi altertümlich mei (einsilbig). Plaut. most. 194 Schoell. Nov. com. 49. Catull. 77, 34 (vgl. Lachm. Lucr. 4, 602); u. ebenso me, Vet. form. bei Varro LL. 7, 8. Varro r. r. 3, 16, 2. – d) Akk. Sing. arch. mehe, Pac. tr. 143 R.2 (nach Quint. 1, 5, 21) u. med, Plaut. Amph. 434; asin. 20; capt. 405 u. ö. Caecil. com. 76. Corp. inscr. Lat. 1, 54; 14, 4112. 4123, 1. 4184 a. – e) Abl. Sing. med, Plaut. Amph. 663; Men. 492 u. ö. Vgl. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 238 u. 239. – f) arch. Dat. Plur. nobeis, Corp. inscr. Lat. 2, 3871. Plaut. Poen. 664. – g) Akk. Plur. enos, Carm. arv. im Corp. inscr. Lat. 1, 28. -
17 ego
ĕgō̆ (ŏ always in poets of the best age, as Cat., Verg., Hor., etc.; ō ante-class. and post-Aug., as Juv. 17, 357; Aus. Epigr. 54, 6, v. Corss. Ausspr. 2, 483; gen. mei; dat. mihi; acc. and abl. me; plur., nom., and acc. nos; gen., mostly poet., nostrum; gen. obj. nostri, rarely nostrum; for the gen. possess. the adj. noster was used, q. v.; cf. Roby, Gram. 1, § 388; dat. and abl. nobis; mi in dat. for mihi, part., Varr. R. R. 2, 5; Lucr. 3, 106; Verg. A. 6, 104;I.in prose,
Cic. Fam. 7, 24, 2; id. Att. 1, 8, 3 et saep.; old form also MIHEI, C. I. L. 1, 1016 al.; v. Neue, Formenl. 2, 180; old form of the acc. MEHE, acc. to Quint. 1, 5, 21 med.; Plaut. Capt. 2, 3, 45; id. Am. 1, 1, 244; Inscr. Orell. 2497; gen. plur. nostrorum, Plaut. Mil. 2, 2, 110; id. Poen. 3, 1, 37; 4, 2, 39; id. Am. Fragm. ap. Non. 285, 26; dat. and abl. NIS = nobis, acc. to Fest. S. V. CALLIM, p. 47, 3 Müll.; acc. ENOS, Carm. Arval., Wordsworth, Fragm. and Spec. p. 160.—But as to me = mihi, cited in Fest. p. 181, 6 sq. Müll., me is there not dat., but acc., v. Vahl. ad Enn. p. 21), pron. pers. [Gr. egô; Sanscr. aham; Goth. ik; Germ. ich; Engl. I, etc.; plur. nos; Gr. nôï, nôïn, from same stem with acc. sing. me, Curt. Gr. Etym. p. 533], I.Prop.:II.meruimus et ego et pater de vobis,
Plaut. Am. prol. 40:tum te audes Sosiam esse dicere, Qui ego sum?
id. ib. 1, 1, 218; cf.:ego tu sum, tu es ego: unanimi sumus,
id. Sticn. 5, 4, 49; the combination alter ego v. under alter.—Emphasized.A.By the suffixes met and pte: Am. Quis te verberavit? So. Egomet memet, Plaut. Am. 2, 1, 60:B.credebam primo mihimet Sosiae,
id. ib. 2, 1, 50:quasi per nebulam nosmet scimus,
id. Ps. 1, 5, 48:med erga,
id. Capt. 2, 3, 56:cariorem esse patriam nobis quam nosmetipsos,
Cic. Fin. 3, 19 fin. et saep.: mihipte, Cato ap. Fest. p. 103:mepte fieri servom,
Plaut. Men. 5, 8, 10.—By repetition:III.meme ad graviora reservat,
Sil. 9, 651 (but Verg. A. 9, 427, is written me, me); cf.: met and pte.—Esp. to be noted are,1.Mihi and nobis as dativi ethici (Zumpt Gr. § 408;2.A. and S. Gr. § 228 N.): quid enim mihi L. Pauli nepos quaerit,
Cic. Rep. 1, 19; cf. id. Par. 5, 2; Hor. Ep. 1, 3, 15; and in the plur.:quid ait tandem nobis Sannio?
Ter. Ad. 2, 4, 12:sit mihi (orator) tinctus litteris, etc.,
Cic. de Or. 2, 20, 85; cf. Liv. praef. § 9; 2, 29 fin.; Quint. 1, 11, 14; 2, 4, 9; 12, 2, 31; Verg. G. 1, 45; Sil. 1, 46 Drak.; and in the plur.:nobis jam paulatim accrescere puer incipiat,
Quint. 1, 2, 1:hic mihi Q. Fufius pacis commoda memorat,
Cic. Phil. 8, 4; cf. Sall. C. 52, 11 Kritz; Cat. 24, 4:tu mihi seu magni superas jam saxa Timavi, etc.,
Verg. E. 8, 6 et saep.—Mecum, nobiscum (v. cum, II. fin.).—3.Ad me veni, i. e. ad meam domum, Cic. Att. 16, 10, v. ad, A. 2. a.(β).. —4.Nos, etc., for ego, etc., in grave or official lang., etc.:nobis consulibus,
Cic. Cat. 3, 8, 18; id. Fam. 1, 7, 4; cf. Verg. E. 1, 4; so with sing. constr.:nec merito nobis inimica merenti,
Tib. 3, 6, 55; cf. Cat. 107, 5:absente nobis,
Ter. Eun. 4, 3, 7; Plaut. Am. 2, 2, 204. -
18 ego
-
19 ego
ego [ˈi:gəʊ]( = pride) amour-propre m* * *['egəʊ, 'iːgəʊ], US ['iːgəʊ]1) gen amour-propre mto be on an ego trip — se faire mousser (colloq)
2) Psychology moi m, ego m -
20 ego
См. также в других словарях:
ego — ego … Dictionnaire des rimes
Égo — Ego Voir « ego » sur le Wiktionnaire. Ego … Wikipédia en Français
ego — [ ego ] n. m. inv. • 1886; mot lat. « je », par l all. ♦ Philos. Le sujet, l unité transcendantale du moi (depuis Kant). ⇒ je, moi. ♢ Psychan. Le moi. ⊗ HOM. Égaux (égal). ● ego nom masculin invariable (calque de l allemand das Ich, le je, d… … Encyclopédie Universelle
ego — ego; ego·cen·tric·i·ty; ego·cen·trism; ego·hood; ego·ism; ego·ist; ego·is·tic; ego·ity; ego·ma·nia; ego·ma·ni·ac; ego·tism; ego·tist; ego·tize; non·ego; su·per·ego; ego·cen·tric; ego·is·ti·cal; ego·is·ti·cal·ly; ego·ma·ni·a·cal; ego·tis·tic;… … English syllables
EGO — is a Latin word meaning I , cognate with the Greek Εγώ (Ego) meaning I and may refer to: * Ego, super ego, and id, a psycho analytic concept of Sigmund Freud * Ego (spirituality), a sense of doership or sense of individual existence * Ego the… … Wikipedia
Ego — Ego, (v. griech. bzw. lat. Ich), bezeichnet den Selbst Sinn (Selbstbewusstsein und Selbstaktivität) und ist unter der Bezeichnung Ich Gegenstand der Psychologie, der Philosophie, der Soziologie, der Religion und weiterer Wissenschaften.… … Deutsch Wikipedia
ego — e go, n.; pl. {egos}. [L., I.] The conscious and permanent subject of all psychical experiences, whether held to be directly known or the product of reflective thought; the subject consciously considered as I by a person; opposed to {non ego}.… … The Collaborative International Dictionary of English
ego — / ɛgo/ s.m. [dal lat. ĕgo io ], invar. (psicanal.) [la propria persona in quanto espressione di autocoscienza] ▶◀ io. ‖ Es, super ego, super io … Enciclopedia Italiana
Ego — das; , s <aus lat. ego »ich«> das Ich (Philos.); vgl. ↑Alter Ego … Das große Fremdwörterbuch
ego — 1714, as a term in metaphysics, from L. ego I (cognate with O.E. ic, see I (Cf. I)). Psychoanalytic sense is from 1894; sense of conceit is 1891. Ego trip first recorded 1969. In the book of Egoism it is written, Possession without obligation to… … Etymology dictionary
ego — ȇgo m <G ȇga> DEFINICIJA 1. psih. u psihoanalitičkom smislu stupanj strukture ličnosti koji ulazi u odnose sa stvarnošću, stvara ravnotežu između nagonskih (id) i moralno etičkih (super ego) težnji i vrijednosti čovjeka; spoznajni i… … Hrvatski jezični portal