-
1 Fimbria
1.fimbrĭa, v. fimbriae fin.2.Fimbrĭa, ae, m. [fimbriae].I.A Roman surname in the gens Flavia.A.C. Flavius Fimbria, consul A. U. C. 650; Cic. Verr. 2, 5, 70, § 181; id. Planc. 21, 52; id. de Or. 2, 22, 91.—B.Another of the same name, an enemy of M. Crassus, Cic. Brut. 66, 233; id. Rosc. Am. 12, 33.—II.Deriv.: Fimbrĭānus, a, um, adj.: seditio, Sall. Fragm. ap. Non. 215, 32. -
2 fimbria
1.fimbrĭa, v. fimbriae fin.2.Fimbrĭa, ae, m. [fimbriae].I.A Roman surname in the gens Flavia.A.C. Flavius Fimbria, consul A. U. C. 650; Cic. Verr. 2, 5, 70, § 181; id. Planc. 21, 52; id. de Or. 2, 22, 91.—B.Another of the same name, an enemy of M. Crassus, Cic. Brut. 66, 233; id. Rosc. Am. 12, 33.—II.Deriv.: Fimbrĭānus, a, um, adj.: seditio, Sall. Fragm. ap. Non. 215, 32. -
3 fimbria
fringe (pl.), border, edge -
4 Fimbrianus
1.fimbrĭa, v. fimbriae fin.2.Fimbrĭa, ae, m. [fimbriae].I.A Roman surname in the gens Flavia.A.C. Flavius Fimbria, consul A. U. C. 650; Cic. Verr. 2, 5, 70, § 181; id. Planc. 21, 52; id. de Or. 2, 22, 91.—B.Another of the same name, an enemy of M. Crassus, Cic. Brut. 66, 233; id. Rosc. Am. 12, 33.—II.Deriv.: Fimbrĭānus, a, um, adj.: seditio, Sall. Fragm. ap. Non. 215, 32. -
5 Fimbriatus
1.fimbrĭātus, a, um, adj. [fimbriae], fibrous, fringed (post-Aug.):2.folia,
Plin. 21, 15, 55, § 92:capillus (milii),
id. 18, 7, 10, § 53:usus est lato clavo ad manus fimbriato,
Suet. Caes. 45:flagrum,
App. M. 8, p. 214.Fimbrĭātus, a, um, adj. [Fimbria], made a Fimbria of, Asin. ap. Quint. 8, 3, 32 Spald. N. cr.; cf. Figulatus. -
6 fimbriatus
1.fimbrĭātus, a, um, adj. [fimbriae], fibrous, fringed (post-Aug.):2.folia,
Plin. 21, 15, 55, § 92:capillus (milii),
id. 18, 7, 10, § 53:usus est lato clavo ad manus fimbriato,
Suet. Caes. 45:flagrum,
App. M. 8, p. 214.Fimbrĭātus, a, um, adj. [Fimbria], made a Fimbria of, Asin. ap. Quint. 8, 3, 32 Spald. N. cr.; cf. Figulatus. -
7 commoveo
com-mŏvĕo ( conm-), mōvi, mōtum, 2 (contr. forms:I.commōrunt,
Lucr. 2, 766; commōrat, Turp. ap. Non. p. 278, 2; Ter. Phorm. 1, 2, 51; commōrit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 1; Hor. S. 2, 1, 45;commossem,
Cic. Planc. 37, 90;commosset,
id. Verr. 2, 3, 18, § 45;commosse,
id. ib. 2, 5, 37, § 96; id. Fam. 7, 18, 3), v. a., to put something in violent motion, to move; both of removing from a place and backwards and forwards in a place; to shake, stir (freq. in every period and species of composition).Lit.A.To remove from a place, to carry away, displace, to start, set in motion, move:B. 1.neque miser me commovere possum prae formidine,
Plaut. Am. 1, 1, 181; id. Truc. 4, 3, 44:facilius est currentem incitare quam commovere languentem,
Cic. de Or. 2, 44, 186:columnas,
id. Verr. 2, 1, 55, § 145:castra ex eo loco,
to move forward, decamp, id. ib. 2, 5, 37, § 96; cf.aciem,
to set the line in motion, Liv. 2, 65, 5; 9, 27, 10:se ex eo loco,
Cic. Fin. 5, 15, 42:se domo,
id. Fam. 9, 5, 2:me Thessalonicā,
id. Att. 3, 13, 1:te istinc,
id. Fam. 6, 20, 3: agmen loco. to force back, cause to retreat, Sisenn. ap. Non. p. 58, 20; so,hostem,
Liv. 9, 40, 9; 10, 29, 9:cervum,
Verg. A. 7, 494:molem,
Val. Fl. 2, 33:nummum,
i. e. to use in business, Cic. Font. 5, 11 (1, 1); id. Fl. 19, 44:ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?
id. Fin. 4, 19, 53.—Sacra, t. t., to move or carry about the sacred utensils, images, etc., for religious use, Verg. A. 4, 301 Serv.; cf. Cato, R. R. 134, 4:ancilia,
Serv. ad Verg. A. 8, 3:tripodes,
Sen. Med. 786.—Hence, humorously: mea si commovi sacra, if I put my instruments (artifices, tricks, etc.) in motion, Plaut. Ps. 1, 1, 107. —Prov.:glaebam commosset in agro decumano Siciliae nemo,
would have stirred a clod, Cic. Verr. 2, 3, 18, § 45.—Of things:2.magni commorunt aequora venti,
Lucr. 2, 766:alas,
Verg. A. 5, 217; cf.:penna commota volucris,
Sil. 6, 59; Sen. Agam. 633. —Of persons, with se:II.quis sese commovere potest, cujus ille (sc. Roscius) vitia non videat?
can stir, Cic. de Or. 2, 57, 233:num infitiari potes te... meā diligentiā circumclusum commovere te contra rem publicam non potuisse,
id. Cat. 1, 3, 7; Nep. Ages. 6, 3; Liv. 2, 54, 6; cf.:Lanuvii hastam se commovisse,
id. 21, 62, 4.—Trop.A.(Acc. to I. A.) To move, drive back, distodge, refute, confute:B.nunc comminus agamus experiamurque, si possimus cornua commovere disputationis tuae,
Cic. Div. 2, 10, 26:si convellere adoriamur ea, quae commoveri non possunt,
id. de Or. 2, 51, 205.—(Acc. to I. B.) To throw into disorder, physical or mental; to unbalance, unsettle, shake, disturb (rare but class.):2.adflantur alii sidere, alii commoventur statis temporibus alvo, nervis, capite, mente,
Plin. 2, 41, 41, § 108:perleviter commotus fuerat... (postea) eum vidi plane integrum,
Cic. Q. Fr. 2, 5, 2: Bacchi sacris commota, Poët. ap. Cic. Div. 1, 36, 80:commotus habebitur, i. e. mente captus,
frantic, crazed, Hor. S. 2, 3, 209; cf.:commota mens,
id. ib. 2, 3, 278; Plin. 36, 21, 40, § 152; and:commotus mente,
id. 23, 1, 16, § 23.—To move in mind or feeling, to make an impression upon, to excite, rouse, shake, disquiet, disturb, affect, etc.(α).With abl.: commorat hominem lacrimis, Turp. ap. Non. p. 278, 2:(β).aliquem nimiā longinquitate locorum ac desiderio suorum,
Cic. Imp. Pomp. 9, 23:aut libidine aliquā aut metu,
id. Off. 1, 29, 102; id. Font. 16, 36 (12, 26):ludis,
id. Mur. 19, 40:quis enim, cum sibi fingit aliquid et cogitatione depingit, non simul ac se ipse commovit atque ad se revocavit, sentit, etc.,
aroused, id. Ac. 2, 16, 51:et amore fraterno et existimatione vulgi,
Caes. B. G. 1, 20:adfectibus,
Quint. 9, 4, 4:doctā voce,
id. 2, 16, 9:cujus atrocitate,
id. 6, 1, 32:vix sum apud me, ita animus commotu'st metu, Spe, gaudio,
Ter. And. 5, 4, 34; Quint. 1, 2, 30:commota vehementi metu mens,
Lucr. 3, 153. —Absol.:(γ).commorat omnes nos,
Ter. Phorm. 1, 2, 51:cum aliqua species utilitatis objecta est, commoveri necesse est,
one must be affected by it, it must make an impression on one, Cic. Off. 3, 8, 35:nihil me clamor iste commovet,
id. Rab. Perd. 6, 18:si quos adversum proelium et fuga Gallorum commoveret,
Caes. B. G. 1, 40:in commovendis judiciis,
Cic. de Or. 2, 45, 189; cf.:commotus ab oratore judex,
Quint. 6, 2, 7:qui me commorit, flebit,
provoke, rouse, Hor. S. 2, 1, 45:Neptunus graviter commotus,
Verg. A. 1, 126:domo ejus omnia abstulit quae paulo magis animum cujuspiam aut oculos possent commovere,
Cic. Verr. 2, 2, 34, § 83; Quint. 12, 10, 50: dormiunt;pol ego istos commovebo,
awake, arouse, Ter. Heaut. 4, 4, 8:porticus haec ipsa et palaestra Graecarum disputationum memoriam quodammodo commovent,
stir up, awaken, revive, Cic. de Or. 2, 5, 20.—Of things:aes alienum,
to demand, Tac. A. 6, 17:commotā principis domo,
id. ib. 4, 52 init.:si umquam vitae cupiditas in me fuisset, ego... omnium parricidarum tela commossem?
provoked, Cic. Planc. 37, 90. —With in and abl.:(δ).qui cum ingeniis conflictatur ejus modi, Neque commovetur animus in eā re tamen,
Ter. And. 1, 1, 67:vidi enim vos in hoc nomine, cum testis diceret, commoveri,
Cic. Verr. 2, 4, 56, § 125:in hac virgine commotus sum,
i. e. in love, Ter. Eun. 3, 5, 19.—With ex and abl.:(ε).nam cum esset ex aere alieno commota civitas,
Cic. Rep. 2, 33, 58; Auct. B. Afr. 57, 72.—With ad and acc.:(ζ).nec sane satis commoveor animo ad ea. quae vis canenda,
Cic. ad Q. Fr. 3, 5, 4:homines ad turpe compendium,
Auct. Her. 4, 40, 52.—With ut and subj.:b.adeone me ignavom putas, ut neque me consuetudo neque amor Commoveat neque commoneat, ut servem fidem?
Ter. And. 1, 5, 45:tua nos voluntas commovit, ut conscriberemus, etc.,
Auct. Her. 1, 1, 1.—Of the passions, etc., to rouse, stir up, excite, produce, generate: belli magnos commovit funditus aestus, moved the waves of strife from their foundations, Lucr. 5, 1434; cf.:C.commovere tumultum aut bellum,
Cic. Verr. 2, 5, 8, § 20:misericordiam, invidiam, iracundiam,
id. de Or. 2, 47, 195; cf.:commovere miserationem,
Quint. 6, 1, 46; 10, 1, 64:magnum et acerbum dolorem,
Cic. Verr. 2, 4, 21, § 47:invidiam aliquam in me,
id. Phil. 3, 7, 18:summum odium in eum,
id. Inv. 1, 54, 103:bilem,
id. Att. 2, 7, 2:multorum scribendi studia,
id. N. D. 1, 4, 8:adfectus,
Quint. 4, prooem. § 6; 5, 8, 3; cf.:adfectus vehementer commotos (opp. lenes),
id. 6, 2, 9.—In discourse:nova quaedam,
to start new doctrines, adduce novelties, Cic. Ac. 2, 6, 18.— Hence, commōtus, a, um, P. a., moved, excited, aroused:genus (dicendi) in agendo,
Cic. de Or. 3, 9, 32; cf.:Fimbria paulo fervidior atque commotior,
id. Brut. 34, 129:incidere in rem commotam (i. e. amorem),
Sen. Ep. 116, 5:animus commotior,
Cic. Div. 1, 37, 80:commotius ad omnia turbanda consilium,
Liv. 6, 14, 9 Weissenb. ad loc.:Drusus animo commotior,
more violent, passionate, Tac. A. 4, 3; cf.:commotus ingenio,
id. ib. 6, 45; and:Agrippina paulo commotior,
id. ib. 1, 33:commoto similis,
to one provoked, enraged, Suet. Aug. 51; cf. id. Tib. 51.— Sup. and adv. apparently not in use. -
8 conmoveo
com-mŏvĕo ( conm-), mōvi, mōtum, 2 (contr. forms:I.commōrunt,
Lucr. 2, 766; commōrat, Turp. ap. Non. p. 278, 2; Ter. Phorm. 1, 2, 51; commōrit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 1; Hor. S. 2, 1, 45;commossem,
Cic. Planc. 37, 90;commosset,
id. Verr. 2, 3, 18, § 45;commosse,
id. ib. 2, 5, 37, § 96; id. Fam. 7, 18, 3), v. a., to put something in violent motion, to move; both of removing from a place and backwards and forwards in a place; to shake, stir (freq. in every period and species of composition).Lit.A.To remove from a place, to carry away, displace, to start, set in motion, move:B. 1.neque miser me commovere possum prae formidine,
Plaut. Am. 1, 1, 181; id. Truc. 4, 3, 44:facilius est currentem incitare quam commovere languentem,
Cic. de Or. 2, 44, 186:columnas,
id. Verr. 2, 1, 55, § 145:castra ex eo loco,
to move forward, decamp, id. ib. 2, 5, 37, § 96; cf.aciem,
to set the line in motion, Liv. 2, 65, 5; 9, 27, 10:se ex eo loco,
Cic. Fin. 5, 15, 42:se domo,
id. Fam. 9, 5, 2:me Thessalonicā,
id. Att. 3, 13, 1:te istinc,
id. Fam. 6, 20, 3: agmen loco. to force back, cause to retreat, Sisenn. ap. Non. p. 58, 20; so,hostem,
Liv. 9, 40, 9; 10, 29, 9:cervum,
Verg. A. 7, 494:molem,
Val. Fl. 2, 33:nummum,
i. e. to use in business, Cic. Font. 5, 11 (1, 1); id. Fl. 19, 44:ais, si una littera commota sit, fore tota ut labet disciplina. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?
id. Fin. 4, 19, 53.—Sacra, t. t., to move or carry about the sacred utensils, images, etc., for religious use, Verg. A. 4, 301 Serv.; cf. Cato, R. R. 134, 4:ancilia,
Serv. ad Verg. A. 8, 3:tripodes,
Sen. Med. 786.—Hence, humorously: mea si commovi sacra, if I put my instruments (artifices, tricks, etc.) in motion, Plaut. Ps. 1, 1, 107. —Prov.:glaebam commosset in agro decumano Siciliae nemo,
would have stirred a clod, Cic. Verr. 2, 3, 18, § 45.—Of things:2.magni commorunt aequora venti,
Lucr. 2, 766:alas,
Verg. A. 5, 217; cf.:penna commota volucris,
Sil. 6, 59; Sen. Agam. 633. —Of persons, with se:II.quis sese commovere potest, cujus ille (sc. Roscius) vitia non videat?
can stir, Cic. de Or. 2, 57, 233:num infitiari potes te... meā diligentiā circumclusum commovere te contra rem publicam non potuisse,
id. Cat. 1, 3, 7; Nep. Ages. 6, 3; Liv. 2, 54, 6; cf.:Lanuvii hastam se commovisse,
id. 21, 62, 4.—Trop.A.(Acc. to I. A.) To move, drive back, distodge, refute, confute:B.nunc comminus agamus experiamurque, si possimus cornua commovere disputationis tuae,
Cic. Div. 2, 10, 26:si convellere adoriamur ea, quae commoveri non possunt,
id. de Or. 2, 51, 205.—(Acc. to I. B.) To throw into disorder, physical or mental; to unbalance, unsettle, shake, disturb (rare but class.):2.adflantur alii sidere, alii commoventur statis temporibus alvo, nervis, capite, mente,
Plin. 2, 41, 41, § 108:perleviter commotus fuerat... (postea) eum vidi plane integrum,
Cic. Q. Fr. 2, 5, 2: Bacchi sacris commota, Poët. ap. Cic. Div. 1, 36, 80:commotus habebitur, i. e. mente captus,
frantic, crazed, Hor. S. 2, 3, 209; cf.:commota mens,
id. ib. 2, 3, 278; Plin. 36, 21, 40, § 152; and:commotus mente,
id. 23, 1, 16, § 23.—To move in mind or feeling, to make an impression upon, to excite, rouse, shake, disquiet, disturb, affect, etc.(α).With abl.: commorat hominem lacrimis, Turp. ap. Non. p. 278, 2:(β).aliquem nimiā longinquitate locorum ac desiderio suorum,
Cic. Imp. Pomp. 9, 23:aut libidine aliquā aut metu,
id. Off. 1, 29, 102; id. Font. 16, 36 (12, 26):ludis,
id. Mur. 19, 40:quis enim, cum sibi fingit aliquid et cogitatione depingit, non simul ac se ipse commovit atque ad se revocavit, sentit, etc.,
aroused, id. Ac. 2, 16, 51:et amore fraterno et existimatione vulgi,
Caes. B. G. 1, 20:adfectibus,
Quint. 9, 4, 4:doctā voce,
id. 2, 16, 9:cujus atrocitate,
id. 6, 1, 32:vix sum apud me, ita animus commotu'st metu, Spe, gaudio,
Ter. And. 5, 4, 34; Quint. 1, 2, 30:commota vehementi metu mens,
Lucr. 3, 153. —Absol.:(γ).commorat omnes nos,
Ter. Phorm. 1, 2, 51:cum aliqua species utilitatis objecta est, commoveri necesse est,
one must be affected by it, it must make an impression on one, Cic. Off. 3, 8, 35:nihil me clamor iste commovet,
id. Rab. Perd. 6, 18:si quos adversum proelium et fuga Gallorum commoveret,
Caes. B. G. 1, 40:in commovendis judiciis,
Cic. de Or. 2, 45, 189; cf.:commotus ab oratore judex,
Quint. 6, 2, 7:qui me commorit, flebit,
provoke, rouse, Hor. S. 2, 1, 45:Neptunus graviter commotus,
Verg. A. 1, 126:domo ejus omnia abstulit quae paulo magis animum cujuspiam aut oculos possent commovere,
Cic. Verr. 2, 2, 34, § 83; Quint. 12, 10, 50: dormiunt;pol ego istos commovebo,
awake, arouse, Ter. Heaut. 4, 4, 8:porticus haec ipsa et palaestra Graecarum disputationum memoriam quodammodo commovent,
stir up, awaken, revive, Cic. de Or. 2, 5, 20.—Of things:aes alienum,
to demand, Tac. A. 6, 17:commotā principis domo,
id. ib. 4, 52 init.:si umquam vitae cupiditas in me fuisset, ego... omnium parricidarum tela commossem?
provoked, Cic. Planc. 37, 90. —With in and abl.:(δ).qui cum ingeniis conflictatur ejus modi, Neque commovetur animus in eā re tamen,
Ter. And. 1, 1, 67:vidi enim vos in hoc nomine, cum testis diceret, commoveri,
Cic. Verr. 2, 4, 56, § 125:in hac virgine commotus sum,
i. e. in love, Ter. Eun. 3, 5, 19.—With ex and abl.:(ε).nam cum esset ex aere alieno commota civitas,
Cic. Rep. 2, 33, 58; Auct. B. Afr. 57, 72.—With ad and acc.:(ζ).nec sane satis commoveor animo ad ea. quae vis canenda,
Cic. ad Q. Fr. 3, 5, 4:homines ad turpe compendium,
Auct. Her. 4, 40, 52.—With ut and subj.:b.adeone me ignavom putas, ut neque me consuetudo neque amor Commoveat neque commoneat, ut servem fidem?
Ter. And. 1, 5, 45:tua nos voluntas commovit, ut conscriberemus, etc.,
Auct. Her. 1, 1, 1.—Of the passions, etc., to rouse, stir up, excite, produce, generate: belli magnos commovit funditus aestus, moved the waves of strife from their foundations, Lucr. 5, 1434; cf.:C.commovere tumultum aut bellum,
Cic. Verr. 2, 5, 8, § 20:misericordiam, invidiam, iracundiam,
id. de Or. 2, 47, 195; cf.:commovere miserationem,
Quint. 6, 1, 46; 10, 1, 64:magnum et acerbum dolorem,
Cic. Verr. 2, 4, 21, § 47:invidiam aliquam in me,
id. Phil. 3, 7, 18:summum odium in eum,
id. Inv. 1, 54, 103:bilem,
id. Att. 2, 7, 2:multorum scribendi studia,
id. N. D. 1, 4, 8:adfectus,
Quint. 4, prooem. § 6; 5, 8, 3; cf.:adfectus vehementer commotos (opp. lenes),
id. 6, 2, 9.—In discourse:nova quaedam,
to start new doctrines, adduce novelties, Cic. Ac. 2, 6, 18.— Hence, commōtus, a, um, P. a., moved, excited, aroused:genus (dicendi) in agendo,
Cic. de Or. 3, 9, 32; cf.:Fimbria paulo fervidior atque commotior,
id. Brut. 34, 129:incidere in rem commotam (i. e. amorem),
Sen. Ep. 116, 5:animus commotior,
Cic. Div. 1, 37, 80:commotius ad omnia turbanda consilium,
Liv. 6, 14, 9 Weissenb. ad loc.:Drusus animo commotior,
more violent, passionate, Tac. A. 4, 3; cf.:commotus ingenio,
id. ib. 6, 45; and:Agrippina paulo commotior,
id. ib. 1, 33:commoto similis,
to one provoked, enraged, Suet. Aug. 51; cf. id. Tib. 51.— Sup. and adv. apparently not in use. -
9 Hora
1.ōra, ae, f. [kindred with Sanscr. avāra, ripa citerior fluminis], the extremity of a thing; the border, brim, edge, margin, end, boundary.I.Lit.A.In gen. (class.; syn.: limbus, fimbria, instita, margo): omnes avidi spectant ad carceris oras, at the barriers, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 88 Vahl.):B.oras pocula circum,
Lucr. 4, 12:(clipei),
Verg. A. 10, 243:vestimentorum,
Fest. p. 182 Müll.; Vulg. Exod. 26, 10; id. Hag. 2, 13:gemmae,
Plin. 37, 10, 66, § 180:vulneris,
Cels. 5, 26, 23:aether, extrema ora et determinatio mundi,
Cic. N. D. 2, 40, 101. cf.:regio nes, quarum nulla esset ora, nulla extremitas,
id. Fin. 2, 31, 102.—In partic., the coast, sea-coast (syn.:C.litus, ripa): Graeciae,
Cic. Fam. 12, 5, 1:Asiae,
Nep. Alc. 5, 6:maritima,
Caes. B. G. 3, 8:Jordanis,
Vulg. 1 Macc. 9, 43;but transf.: ora maritima,
the inhabitants of the coast, people of the maritime districts, Cic. Imp. Pomp. 23, 67. So, jam Misenensem classem et pulcherrimam Campaniam oram descivisse, Tac. H. 3, 60.—Transf.1.A region, clime, country:2.quacumque in orā ac parte terrarum,
Cic. N. D. 2, 66, 164:gelida, Hor C. 1, 26, 4: conexa arbustorum ratio est, quas in oras debeant spectare,
Plin. 17, 2, 2, 19 (al. horas):Trojae qui primus ab oris Italiam... venit,
Verg. A. 1, 1; cf. id. ib. 3, 97; 10, 706.—Poet.: luminis orae, the world, the earth, life, light: tu produxisti nos intra luminis oras, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64 (Ann. v. 118 Vahl.); cf.: sum (i. e. eum) quae dederit in luminis oras, id. Fragm. ap. Fest. s. v. sum, p. 298 Müll. (Ann. v. 165 Vahl.); Lucr. 1, 22:3.inde enascitur atque oras in luminis exit,
id. 1, 170; 1, 179; cf. id. 5, 224; 781:quem Rhea sacerdos Furtivum partu sub luminis edidit oras,
Verg. A. 7, 660:sponte suā quae se tollunt in luminis oras,
id. G. 2, 47: Acherontis orae, the lower regions:animas Acheruntis in oras Ducere,
Lucr. 6, 763.—A zone:4.globum terrae duabus oris distantibus habitabilem,
Cic. Tusc. 1, 28, 68.—A rope or cable by which a ship or boat is fastened to the shore; opp. ancoralia, the anchor-cables:II.cum alii resolutis oris in ancoras evecti tenentur, alii, ne quid teneat, ancoralia incidunt,
Liv. 22, 19, 10 Weissenb. ad loc.:ne hostes cum suis simul inrumperent, trahunt scalas orasque et ancoras praecidunt,
id. 28, 36, 11; cf.:sublatae sunt ancorae, solvimus oram, profecti sumus,
Quint. 4, 2, 41; Ep. ad Tryph. 3.—Trop. (very rare, and only poet.): quis potis ingentes oras evolvere belli? qs. to unroll the edges of the picture of this war, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 178 Vahl.): imitated by Virgil:2.aspirate canenti... Et mecum ingentis oras evolvite belli,
Verg. A. 9, 528; cf.Serv. ad loc.: in luminis oras eruere,
to bring to light, Lucr. 5, 1455. -
10 Ora
1.ōra, ae, f. [kindred with Sanscr. avāra, ripa citerior fluminis], the extremity of a thing; the border, brim, edge, margin, end, boundary.I.Lit.A.In gen. (class.; syn.: limbus, fimbria, instita, margo): omnes avidi spectant ad carceris oras, at the barriers, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 88 Vahl.):B.oras pocula circum,
Lucr. 4, 12:(clipei),
Verg. A. 10, 243:vestimentorum,
Fest. p. 182 Müll.; Vulg. Exod. 26, 10; id. Hag. 2, 13:gemmae,
Plin. 37, 10, 66, § 180:vulneris,
Cels. 5, 26, 23:aether, extrema ora et determinatio mundi,
Cic. N. D. 2, 40, 101. cf.:regio nes, quarum nulla esset ora, nulla extremitas,
id. Fin. 2, 31, 102.—In partic., the coast, sea-coast (syn.:C.litus, ripa): Graeciae,
Cic. Fam. 12, 5, 1:Asiae,
Nep. Alc. 5, 6:maritima,
Caes. B. G. 3, 8:Jordanis,
Vulg. 1 Macc. 9, 43;but transf.: ora maritima,
the inhabitants of the coast, people of the maritime districts, Cic. Imp. Pomp. 23, 67. So, jam Misenensem classem et pulcherrimam Campaniam oram descivisse, Tac. H. 3, 60.—Transf.1.A region, clime, country:2.quacumque in orā ac parte terrarum,
Cic. N. D. 2, 66, 164:gelida, Hor C. 1, 26, 4: conexa arbustorum ratio est, quas in oras debeant spectare,
Plin. 17, 2, 2, 19 (al. horas):Trojae qui primus ab oris Italiam... venit,
Verg. A. 1, 1; cf. id. ib. 3, 97; 10, 706.—Poet.: luminis orae, the world, the earth, life, light: tu produxisti nos intra luminis oras, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64 (Ann. v. 118 Vahl.); cf.: sum (i. e. eum) quae dederit in luminis oras, id. Fragm. ap. Fest. s. v. sum, p. 298 Müll. (Ann. v. 165 Vahl.); Lucr. 1, 22:3.inde enascitur atque oras in luminis exit,
id. 1, 170; 1, 179; cf. id. 5, 224; 781:quem Rhea sacerdos Furtivum partu sub luminis edidit oras,
Verg. A. 7, 660:sponte suā quae se tollunt in luminis oras,
id. G. 2, 47: Acherontis orae, the lower regions:animas Acheruntis in oras Ducere,
Lucr. 6, 763.—A zone:4.globum terrae duabus oris distantibus habitabilem,
Cic. Tusc. 1, 28, 68.—A rope or cable by which a ship or boat is fastened to the shore; opp. ancoralia, the anchor-cables:II.cum alii resolutis oris in ancoras evecti tenentur, alii, ne quid teneat, ancoralia incidunt,
Liv. 22, 19, 10 Weissenb. ad loc.:ne hostes cum suis simul inrumperent, trahunt scalas orasque et ancoras praecidunt,
id. 28, 36, 11; cf.:sublatae sunt ancorae, solvimus oram, profecti sumus,
Quint. 4, 2, 41; Ep. ad Tryph. 3.—Trop. (very rare, and only poet.): quis potis ingentes oras evolvere belli? qs. to unroll the edges of the picture of this war, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 178 Vahl.): imitated by Virgil:2.aspirate canenti... Et mecum ingentis oras evolvite belli,
Verg. A. 9, 528; cf.Serv. ad loc.: in luminis oras eruere,
to bring to light, Lucr. 5, 1455. -
11 ora
1.ōra, ae, f. [kindred with Sanscr. avāra, ripa citerior fluminis], the extremity of a thing; the border, brim, edge, margin, end, boundary.I.Lit.A.In gen. (class.; syn.: limbus, fimbria, instita, margo): omnes avidi spectant ad carceris oras, at the barriers, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 88 Vahl.):B.oras pocula circum,
Lucr. 4, 12:(clipei),
Verg. A. 10, 243:vestimentorum,
Fest. p. 182 Müll.; Vulg. Exod. 26, 10; id. Hag. 2, 13:gemmae,
Plin. 37, 10, 66, § 180:vulneris,
Cels. 5, 26, 23:aether, extrema ora et determinatio mundi,
Cic. N. D. 2, 40, 101. cf.:regio nes, quarum nulla esset ora, nulla extremitas,
id. Fin. 2, 31, 102.—In partic., the coast, sea-coast (syn.:C.litus, ripa): Graeciae,
Cic. Fam. 12, 5, 1:Asiae,
Nep. Alc. 5, 6:maritima,
Caes. B. G. 3, 8:Jordanis,
Vulg. 1 Macc. 9, 43;but transf.: ora maritima,
the inhabitants of the coast, people of the maritime districts, Cic. Imp. Pomp. 23, 67. So, jam Misenensem classem et pulcherrimam Campaniam oram descivisse, Tac. H. 3, 60.—Transf.1.A region, clime, country:2.quacumque in orā ac parte terrarum,
Cic. N. D. 2, 66, 164:gelida, Hor C. 1, 26, 4: conexa arbustorum ratio est, quas in oras debeant spectare,
Plin. 17, 2, 2, 19 (al. horas):Trojae qui primus ab oris Italiam... venit,
Verg. A. 1, 1; cf. id. ib. 3, 97; 10, 706.—Poet.: luminis orae, the world, the earth, life, light: tu produxisti nos intra luminis oras, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41, 64 (Ann. v. 118 Vahl.); cf.: sum (i. e. eum) quae dederit in luminis oras, id. Fragm. ap. Fest. s. v. sum, p. 298 Müll. (Ann. v. 165 Vahl.); Lucr. 1, 22:3.inde enascitur atque oras in luminis exit,
id. 1, 170; 1, 179; cf. id. 5, 224; 781:quem Rhea sacerdos Furtivum partu sub luminis edidit oras,
Verg. A. 7, 660:sponte suā quae se tollunt in luminis oras,
id. G. 2, 47: Acherontis orae, the lower regions:animas Acheruntis in oras Ducere,
Lucr. 6, 763.—A zone:4.globum terrae duabus oris distantibus habitabilem,
Cic. Tusc. 1, 28, 68.—A rope or cable by which a ship or boat is fastened to the shore; opp. ancoralia, the anchor-cables:II.cum alii resolutis oris in ancoras evecti tenentur, alii, ne quid teneat, ancoralia incidunt,
Liv. 22, 19, 10 Weissenb. ad loc.:ne hostes cum suis simul inrumperent, trahunt scalas orasque et ancoras praecidunt,
id. 28, 36, 11; cf.:sublatae sunt ancorae, solvimus oram, profecti sumus,
Quint. 4, 2, 41; Ep. ad Tryph. 3.—Trop. (very rare, and only poet.): quis potis ingentes oras evolvere belli? qs. to unroll the edges of the picture of this war, Enn. ap. Macr. S. 6, 1 (Ann. v. 178 Vahl.): imitated by Virgil:2.aspirate canenti... Et mecum ingentis oras evolvite belli,
Verg. A. 9, 528; cf.Serv. ad loc.: in luminis oras eruere,
to bring to light, Lucr. 5, 1455.
См. также в других словарях:
Fimbria — Saltar a navegación, búsqueda Escherichia coli presenta unas 100 200 fimbrias que utiliza para adherirse a las células epiteliales o al tracto urogenital. En bacteriología, fimbria es un apéndice proteínico presente en muchas bacterias, más… … Wikipedia Español
fimbria — f. anat. Cada una de las proyecciones terminales de las trompas de Falopio que abrazan a los ovarios y tienen como función recoger el óvulo liberado durante la ovulación. Medical Dictionary. 2011. fimbria … Diccionario médico
FIMBRIA — Romanus, homo longe andacissimus, et insanissimus. Diem Scaevolae dixit, quod non totum telum corpore accepisset. Cic. pro Roscio Amerino. Irem efferus Marii miles, Crasorum percussor. Lucan. Civ. Bell. l. 2. v. 124. Trencos laceravit Fimbria… … Hofmann J. Lexicon universale
fimbria — (Del lat. fimbrĭa). 1. f. Borde inferior de la vestidura talar. 2. Orla o franja de adorno … Diccionario de la lengua española
Fimbria — Fim bri*a, n.; pl. {Fimbri[ae]}. [L., fringe. See {Fringle}.] (Anat.) (a) pl. A fringe, or fringed border. (b) A band of white matter bordering the hippocampus in the brain. {Fim bri*al}, a. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
fimbria — fimbria. См. пилус. (Источник: «Англо русский толковый словарь генетических терминов». Арефьев В.А., Лисовенко Л.А., Москва: Изд во ВНИРО, 1995 г.) … Молекулярная биология и генетика. Толковый словарь.
Fimbrĭa [1] — Fimbrĭa (lat.), 1) Franse; daher Fimbriae hippocampi, s.u. Hippocampusfuß u. Gehirn; Fimbrien der Fallopischen Trompeten, s.u. Genitalien; 2) s. Korbmuschel … Pierer's Universal-Lexikon
Fimbrĭa [2] — Fimbrĭa, römische Familie der Flavia gens, Merkwürdig sind: 1) Cajus Flavius F., schwang sich von niederem Stande empor u. wurde 101 v. Chr. Consul; in der Provinz, welche er nachher verwaltete, erlaubte er sich harte Erpressungen, weshalb er von … Pierer's Universal-Lexikon
Fimbrĭa [1] — Fimbrĭa (lat.), Faser, etwas Faseriges, Franse; Fimbriae, die Fransen am Eileiter (s.d.) … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Fimbrĭa [2] — Fimbrĭa, C. Flavius, s. Flavius 2) … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Fimbria — Fimbrĭa, Gajus Flavius, eifriger Parteigänger des Marius und Gegner Sullas, ging 86 v. Chr. als Legat nach Kleinasien, kämpfte mit Glück gegen Mithridates, wurde aber 84 beim Herannahen Sullas von seinen Soldaten verlassen und ließ sich durch… … Kleines Konversations-Lexikon