-
1 Arcani
1. I.That keeps a secret, trusty:II.dixisti arcano satis,
Plaut. Trin. 2, 4, 155:petiit, ut aliquem ex arcanis mitteret,
Plin. 7, 52, 53, § 178.— Hence, poet., of the night: omina arcanā nocte petita, in silent night, or night that keeps secrets, Ov. H. 9, 40; Stat. S. 1, 3, 71.—Hidden, concealed, secret, private (class., although very rare in Cic.):A.at quīcum joca, seria, ut dicitur, quīcum arcana, quīcum occulta omnia,
Cic. Fin. 2, 26, 85:consilia,
Liv. 35, 18; so Hor. C. 3, 21, 15:secretae et arcanae opes,
Plin. Pan. 34, 3:fontis arcani aqua,
Tac. A. 2, 54:libidines,
Suet. Tib. 43 al.:littera celatos arcana fatebitur ignes,
Ov. M. 9, 516:sensus,
Verg. A. 4, 422 al. —Esp., in the lang. of religion, of things sacred and incommunicable: ARCANA VRBIS PRAESIDIA,
Inscr. Orell. 2494: audivit arcana verba, quae non licet homini loqui, Vulg. 2 Cor. 12, 4;and of secret, mysterious usages: sacra,
Ov. M. 10, 436:arcana cum fiunt sacra,
Hor. Epod. 5, 52; so Stat. S. 3, 4, 92; Sil. 2, 427; Claud. Rapt. Pros. 3, 402; and by poet. license transf. to the deity presiding over such mysteries:qui Cereris sacrum Volgavit arcanae,
Hor. C. 3, 2, 27.—Hence, subst.: arcānum, i, n., a secret.In gen.:B.nox arcanis fidissima,
Ov. M. 7, 192:arcani Fides prodiga,
Hor. C. 1, 18, 16:si quid umquam arcani sanctive ad silendum in curiā fuerit,
Liv. 23, 22, 9:arcana regum,
Curt. 4, 6, 5:revelare arcana,
Vulg. Prov. 11, 13:denudare arcana amici,
ib. Eccli. 27, 17.—Spec., a sacred secret, a mystery:fatorum arcana,
Ov. M. 2, 639; so Verg. A. 7, 123:Pythagorae arcana,
Hor. Epod. 15, 21; cf.:Jovis arcana,
the secret decrees of, id. C. 1, 28, 9:deorum arcanum proferre,
Plin. Pan. 23, 5: arcana quaedam, secret rites (of the diviners), Vulg. Exod. 7, 11:violabunt arcanum meum,
my secret place, sanctuary, Vulg. Ezech. 7, 22 et saep.— Adv.: arcā-nō (cf. Charis. pp. 173 and 179 P.), in secret, privately:arcano tibi ego hoc dico,
Plaut. Trin. 2, 4, 117:hunc (librum) lege arcano convivis tuis,
Cic. Att. 16, 3 (cf. Charis. l. c.):arcano cum paucis familiaribus suis colloquitur,
Caes. B. C. 1, 19.—* Comp.:2. A.arcanius judicare aliquid de aliquā re,
Col. 3, 2 fin.—Sup. not used.Arcāni, ōrum, m., the inhabitants of Arcœ, Inscr. Orell. 4007.—B.Arcānum, i, n., a villa of Q. Cicero, in the neighborhood of Arcœ, Cic. Att. 5, 1; id. ad Q. Fr. 3, 1 al. -
2 arcanum
1. I.That keeps a secret, trusty:II.dixisti arcano satis,
Plaut. Trin. 2, 4, 155:petiit, ut aliquem ex arcanis mitteret,
Plin. 7, 52, 53, § 178.— Hence, poet., of the night: omina arcanā nocte petita, in silent night, or night that keeps secrets, Ov. H. 9, 40; Stat. S. 1, 3, 71.—Hidden, concealed, secret, private (class., although very rare in Cic.):A.at quīcum joca, seria, ut dicitur, quīcum arcana, quīcum occulta omnia,
Cic. Fin. 2, 26, 85:consilia,
Liv. 35, 18; so Hor. C. 3, 21, 15:secretae et arcanae opes,
Plin. Pan. 34, 3:fontis arcani aqua,
Tac. A. 2, 54:libidines,
Suet. Tib. 43 al.:littera celatos arcana fatebitur ignes,
Ov. M. 9, 516:sensus,
Verg. A. 4, 422 al. —Esp., in the lang. of religion, of things sacred and incommunicable: ARCANA VRBIS PRAESIDIA,
Inscr. Orell. 2494: audivit arcana verba, quae non licet homini loqui, Vulg. 2 Cor. 12, 4;and of secret, mysterious usages: sacra,
Ov. M. 10, 436:arcana cum fiunt sacra,
Hor. Epod. 5, 52; so Stat. S. 3, 4, 92; Sil. 2, 427; Claud. Rapt. Pros. 3, 402; and by poet. license transf. to the deity presiding over such mysteries:qui Cereris sacrum Volgavit arcanae,
Hor. C. 3, 2, 27.—Hence, subst.: arcānum, i, n., a secret.In gen.:B.nox arcanis fidissima,
Ov. M. 7, 192:arcani Fides prodiga,
Hor. C. 1, 18, 16:si quid umquam arcani sanctive ad silendum in curiā fuerit,
Liv. 23, 22, 9:arcana regum,
Curt. 4, 6, 5:revelare arcana,
Vulg. Prov. 11, 13:denudare arcana amici,
ib. Eccli. 27, 17.—Spec., a sacred secret, a mystery:fatorum arcana,
Ov. M. 2, 639; so Verg. A. 7, 123:Pythagorae arcana,
Hor. Epod. 15, 21; cf.:Jovis arcana,
the secret decrees of, id. C. 1, 28, 9:deorum arcanum proferre,
Plin. Pan. 23, 5: arcana quaedam, secret rites (of the diviners), Vulg. Exod. 7, 11:violabunt arcanum meum,
my secret place, sanctuary, Vulg. Ezech. 7, 22 et saep.— Adv.: arcā-nō (cf. Charis. pp. 173 and 179 P.), in secret, privately:arcano tibi ego hoc dico,
Plaut. Trin. 2, 4, 117:hunc (librum) lege arcano convivis tuis,
Cic. Att. 16, 3 (cf. Charis. l. c.):arcano cum paucis familiaribus suis colloquitur,
Caes. B. C. 1, 19.—* Comp.:2. A.arcanius judicare aliquid de aliquā re,
Col. 3, 2 fin.—Sup. not used.Arcāni, ōrum, m., the inhabitants of Arcœ, Inscr. Orell. 4007.—B.Arcānum, i, n., a villa of Q. Cicero, in the neighborhood of Arcœ, Cic. Att. 5, 1; id. ad Q. Fr. 3, 1 al. -
3 Arcanus
1. I.That keeps a secret, trusty:II.dixisti arcano satis,
Plaut. Trin. 2, 4, 155:petiit, ut aliquem ex arcanis mitteret,
Plin. 7, 52, 53, § 178.— Hence, poet., of the night: omina arcanā nocte petita, in silent night, or night that keeps secrets, Ov. H. 9, 40; Stat. S. 1, 3, 71.—Hidden, concealed, secret, private (class., although very rare in Cic.):A.at quīcum joca, seria, ut dicitur, quīcum arcana, quīcum occulta omnia,
Cic. Fin. 2, 26, 85:consilia,
Liv. 35, 18; so Hor. C. 3, 21, 15:secretae et arcanae opes,
Plin. Pan. 34, 3:fontis arcani aqua,
Tac. A. 2, 54:libidines,
Suet. Tib. 43 al.:littera celatos arcana fatebitur ignes,
Ov. M. 9, 516:sensus,
Verg. A. 4, 422 al. —Esp., in the lang. of religion, of things sacred and incommunicable: ARCANA VRBIS PRAESIDIA,
Inscr. Orell. 2494: audivit arcana verba, quae non licet homini loqui, Vulg. 2 Cor. 12, 4;and of secret, mysterious usages: sacra,
Ov. M. 10, 436:arcana cum fiunt sacra,
Hor. Epod. 5, 52; so Stat. S. 3, 4, 92; Sil. 2, 427; Claud. Rapt. Pros. 3, 402; and by poet. license transf. to the deity presiding over such mysteries:qui Cereris sacrum Volgavit arcanae,
Hor. C. 3, 2, 27.—Hence, subst.: arcānum, i, n., a secret.In gen.:B.nox arcanis fidissima,
Ov. M. 7, 192:arcani Fides prodiga,
Hor. C. 1, 18, 16:si quid umquam arcani sanctive ad silendum in curiā fuerit,
Liv. 23, 22, 9:arcana regum,
Curt. 4, 6, 5:revelare arcana,
Vulg. Prov. 11, 13:denudare arcana amici,
ib. Eccli. 27, 17.—Spec., a sacred secret, a mystery:fatorum arcana,
Ov. M. 2, 639; so Verg. A. 7, 123:Pythagorae arcana,
Hor. Epod. 15, 21; cf.:Jovis arcana,
the secret decrees of, id. C. 1, 28, 9:deorum arcanum proferre,
Plin. Pan. 23, 5: arcana quaedam, secret rites (of the diviners), Vulg. Exod. 7, 11:violabunt arcanum meum,
my secret place, sanctuary, Vulg. Ezech. 7, 22 et saep.— Adv.: arcā-nō (cf. Charis. pp. 173 and 179 P.), in secret, privately:arcano tibi ego hoc dico,
Plaut. Trin. 2, 4, 117:hunc (librum) lege arcano convivis tuis,
Cic. Att. 16, 3 (cf. Charis. l. c.):arcano cum paucis familiaribus suis colloquitur,
Caes. B. C. 1, 19.—* Comp.:2. A.arcanius judicare aliquid de aliquā re,
Col. 3, 2 fin.—Sup. not used.Arcāni, ōrum, m., the inhabitants of Arcœ, Inscr. Orell. 4007.—B.Arcānum, i, n., a villa of Q. Cicero, in the neighborhood of Arcœ, Cic. Att. 5, 1; id. ad Q. Fr. 3, 1 al. -
4 arcanus
1. I.That keeps a secret, trusty:II.dixisti arcano satis,
Plaut. Trin. 2, 4, 155:petiit, ut aliquem ex arcanis mitteret,
Plin. 7, 52, 53, § 178.— Hence, poet., of the night: omina arcanā nocte petita, in silent night, or night that keeps secrets, Ov. H. 9, 40; Stat. S. 1, 3, 71.—Hidden, concealed, secret, private (class., although very rare in Cic.):A.at quīcum joca, seria, ut dicitur, quīcum arcana, quīcum occulta omnia,
Cic. Fin. 2, 26, 85:consilia,
Liv. 35, 18; so Hor. C. 3, 21, 15:secretae et arcanae opes,
Plin. Pan. 34, 3:fontis arcani aqua,
Tac. A. 2, 54:libidines,
Suet. Tib. 43 al.:littera celatos arcana fatebitur ignes,
Ov. M. 9, 516:sensus,
Verg. A. 4, 422 al. —Esp., in the lang. of religion, of things sacred and incommunicable: ARCANA VRBIS PRAESIDIA,
Inscr. Orell. 2494: audivit arcana verba, quae non licet homini loqui, Vulg. 2 Cor. 12, 4;and of secret, mysterious usages: sacra,
Ov. M. 10, 436:arcana cum fiunt sacra,
Hor. Epod. 5, 52; so Stat. S. 3, 4, 92; Sil. 2, 427; Claud. Rapt. Pros. 3, 402; and by poet. license transf. to the deity presiding over such mysteries:qui Cereris sacrum Volgavit arcanae,
Hor. C. 3, 2, 27.—Hence, subst.: arcānum, i, n., a secret.In gen.:B.nox arcanis fidissima,
Ov. M. 7, 192:arcani Fides prodiga,
Hor. C. 1, 18, 16:si quid umquam arcani sanctive ad silendum in curiā fuerit,
Liv. 23, 22, 9:arcana regum,
Curt. 4, 6, 5:revelare arcana,
Vulg. Prov. 11, 13:denudare arcana amici,
ib. Eccli. 27, 17.—Spec., a sacred secret, a mystery:fatorum arcana,
Ov. M. 2, 639; so Verg. A. 7, 123:Pythagorae arcana,
Hor. Epod. 15, 21; cf.:Jovis arcana,
the secret decrees of, id. C. 1, 28, 9:deorum arcanum proferre,
Plin. Pan. 23, 5: arcana quaedam, secret rites (of the diviners), Vulg. Exod. 7, 11:violabunt arcanum meum,
my secret place, sanctuary, Vulg. Ezech. 7, 22 et saep.— Adv.: arcā-nō (cf. Charis. pp. 173 and 179 P.), in secret, privately:arcano tibi ego hoc dico,
Plaut. Trin. 2, 4, 117:hunc (librum) lege arcano convivis tuis,
Cic. Att. 16, 3 (cf. Charis. l. c.):arcano cum paucis familiaribus suis colloquitur,
Caes. B. C. 1, 19.—* Comp.:2. A.arcanius judicare aliquid de aliquā re,
Col. 3, 2 fin.—Sup. not used.Arcāni, ōrum, m., the inhabitants of Arcœ, Inscr. Orell. 4007.—B.Arcānum, i, n., a villa of Q. Cicero, in the neighborhood of Arcœ, Cic. Att. 5, 1; id. ad Q. Fr. 3, 1 al. -
5 fātum
fātum ī, n [P. n. of * for], an utterance, prophetic declaration, oracle, prediction: Apollo fatis fandis dementem invitam ciet: ex fatis quae Veientes scripta haberent: Oblitus fatorum, V.— That which is ordained, destiny, fate: necessitas fati: fato fieri omnia: plenum superstitionis fati nomen: neque si fatum fuerat, effugisset: praeter fatum, beyond the natural course of events: tibi cura Caesaris fatis data, H.: Quo nihil maius terris Fata donavere, H.: caeca, H.: insuperabile, O.: fata regunt homines, Iu.: fatorum arcana, O.: fuit hoc sive meum sive rei p., ut, etc.: si fata fuissent, ut caderem, V.: eo fato ne, etc.: huic fato divōm proles Nulla fuit, i. e. will, V.: fatis contraria nostris Fata Phrygum, V.—Prov.: fata viam invenient, nothing can resist fate, V.— Bad fortune, ill fate, calamity, mishap, ruin: exiti ac fati dies: suum fatum querebantur, Cs.: extremum rei p.— Fate, death: Hortensi vox exstincta fato suo est: fato obire, Ta.: omen fati: inexorabile, V.: perfunctos iam fato, L.: se fati dixit iniqui, most unfortunate, O.: fatum proferre, i. e. to prolong life, V.: ad fata novissima, to the last, O.— A pest, plague, ruin: duo illa rei p. paene fata, Gabinius et Piso.— A symbol of fate: Attollens umero fata nepotum (represented on the shield), V.: fata inponit diversa duorum, the lots, V.—Person., The Fates, Pr., Iu.* * *utterance, oracle; fate, destiny; natural term of life; doom, death, calamity -
6 arcānus
arcānus adj. [arca], secret, trusty, silent: nox, O.—Hidden, close, secret, private, concealed: consilia, H.: Littera, O.: sensūs, V.: sacra, mysteries, H.—Poet., of Ceres, H. — As subst n., a secret, mystery: nox arcanis fidissima, O.: arcani Fides prodiga, H.: si quid arcani fuerit, L.: prodere, Iu.: fatorum arcana, V.: Iovis, secret decrees, H.* * *Iarcana, arcanum ADJsecret, private, hidden; intimate, personal; confidential; mysterious, esotericIIconfidant, trustworthy friend, keeper of secrets -
7 for
for, fātus, 1, v. defect. (the forms in use are fatur, fantur, fabor, fabitur; part. perf. fatus; perf. fatus sum or eram; imper. fare, poet.; inf. fari; and parag. farier, Verg. A. 11, 242; gerund. fandi, fando; sup. fatu; part. praes. fans, fantis, fantem; for praes. faris, v. Diom. p. 375;I.fantur,
Varr. L. L. 6, 7, § 52; Paul. Diac. p. 88, 11; imperf. subj. farer, August. Conf. 1, 8), n. and a. [Sanscr. bhā-mi, appear; bhās, shine; bhāsh, speak; Gr. pha-, phainô, and phêmi; Lat. fama, fas, fax, facies, favilla, etc.; cf.: facetus, focus, v. Curt. Gr. Etym. p. 297 sq.; Corss. Ausspr. 1, 420 sqq.], to speak, say (mostly poet.; cf.:quaedam vetera etiam necessario interim sumuntur, ut fari,
Quint. 8, 3, 27; syn.: loquor, dico, perhibeo; inquam. aio).In gen.A.Neutr.: fatur is, qui primum homo significabilem ore mittit vocem. Ab eo ante quam id faciant, pueri dicuntur infantes;B.cum id faciant, jam fari,
Varr. L. L. 6, § 52 Müll.; cf.:filius Croesi, cum jam per aetatem fari posset, infans erat,
Gell. 5, 9, 1:non enim eram infans, qui non farer,
Aug. Conf. 1, 8:nescios fari pueros,
Hor. C. 4, 6, 18:cum primum fari coepisset,
Suet. Aug. 94:tum ad eos is deus, qui omnia genuit, fatur: haec vos, etc.,
Cic. Univ. 11; Val. Fl. 3, 616:Venulus dicto parens ita farier infit,
Verg. A. 11, 242:praetor qui tum fatus est, si, etc.,
Varr. L. L. 6, § 30 Müll.:sic fatus validis ingentem viribus hastam contorsit,
Verg. A. 2, 50:meum ingenium fans atque infans tu nondum edidicisti,
Plaut. Pers. 2, 1, 7:coram data copia fandi,
Verg. A. 1, 520: fandi doctissima Cymodocea, id. ib. 10, 225:quae mollissima fandi Tempora,
id. ib. 4, 293:quid fando tua tela manusque Demoror?
Stat. Th. 1, 655:his fando si nuntius exstitit oris,
Val. Fl. 4, 170.—Fando, for famā, rumore, report, hearsay:neque fando umquam accepit quisquam, etc.,
by report, by hearsay, Plaut. Am. 2, 1, 41; cf.:ne fando quidem auditum est, crocodilum aut ibim violatum ab Aegyptio,
Cic. N. D. 1, 29, 82; Verg. A. 2, 81; Ov. M. 15, 497, Sil. 10, 484:haud mollia fatu,
Verg. A. 12, 25:lapis fatu dignissimus,
Sol. 3: famino, dicito, Paul. ex Fest. p. 87, 10 (cf. praefor and fruor init.).—Act.(α).With acc.:(β).(animus) dementit deliraque fatur,
Lucr. 3, 464:qui sapere et fari possit, quae sentiat,
Hor. Ep. 1, 4, 9: fabitur hoc aliquis, Cic. Poët. ap. Gell. 15, 6, 3:vix ea fatus eram,
Verg. A. 2, 323:dehinc talia fatur,
id. ib. 1, 256:cui talia fanti,
id. ib. 6, 46; cf.:haec fantem,
Prop. 3, 7 (4, 6), 65:quis talia fando temperet a lacrimis?
Verg. A. 2, 6.—With interrog. clauses:II.fare age, quid venias,
Verg. A. 6, 389; cf.:sed te qui vivum casus, age fare vicissim Attulerint,
id. ib. 6, 531:fare, an patriam spes ulla videndi,
Val. Fl. 5, 552.—In partic.A.To utter in prophecy, to foretell, predict: Venus quem fata docet fari, divinum pectus habere, Enn. ap. Prob. Verg. E. 6, 31 (Ann. v. 19 ed. Vahl.); cf.: fatis fandis, id. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 80 ib.):B.fabor enim, quando haec te cura remordet, Longius et volvens fatorum arcana movebo,
Verg. A. 1, 261. Cf. also in the foll.—To sing in verse, to celebrate:► In pass.Tarpeium nemus et Tarpeiae turpe sepulcrum Fabor,
Prop. 4 (5), 4, 2.signif.: Fasti dies sunt, in quibus jus fatur, Suet. ap. Prisc. p. 793 P.— Hence, fandus, a, um, P. a., that may be spoken or uttered, right (opp. to nefandus, wrong):omnia fanda, nefanda malo permixta furore,
Cat. 64, 406:respersae fando nefandoque sanguine arae, i. e. with blood both of sacrifice and of murder,
Liv. 10, 41, 3; cf.:at sperate deos memores fandi atque nefandi,
Verg. A. 1, 543:non fanda timemus,
Luc. 1, 634:inexpleto non fanda piacula busto,
id. 2, 176. -
8 repeto
rĕ-pĕto, īvi or ĭi, ītum, 3, v. a., to fall upon or attack again or anew, to strike again (syn. repercutio).I.Lit. (in gen. not till after the Aug. per.):B.regem repetitum saepius cuspide ad terram affixit,
after he had repeatedly attacked him, Liv. 4, 19; cf.:mulam calcibus et canem morsu,
Sen. Ira, 3, 27, 1:repetita per ilia ferrum,
Ov. M. 4, 733; 6, 562.— Absol.:bis cavere, bis repetere,
to attack twice, Quint. 5, 13, 54:signum erat omnium, Repete!
strike again, Suet. Calig. 58:ad Nolam armis repetendam,
Liv. 9, 28:repetitus toxico,
id. Claud. 44. —In partic.1.To prosecute again:2. (α).condicione propositā, ut, si quem quis repetere vellet, par periculum poenae subiret,
Suet. Aug. 32; id. Dom. 8 and 9; Dig. 48, 2, 3; 48, 16, 10; 15.—With acc.:(β).fratresque virumque,
Ov. H. 3, 143:Nearchum,
Hor. C. 3, 20, 6:Penates, ab orā Hispanā,
id. ib. 3, 14, 3:viam, quā venisset,
to retrace, Liv. 35, 28; cf. id. 9, 2, 8:castra,
id. 31, 21; Suet. Tib. 12:domum,
Hor. C. 1, 15, 6; Ov. P. 4, 4, 41; id. M. 3, 204:patriam,
id. H. 18, 123; Just. 32, 3, 7:Africam,
Liv. 25. 27:locum,
id. 3, 63:retro Apuliam,
id. 22, 18; cf. id. 31, 45 fin.; 40, 58 fin.:rursus Bithyniam,
Suet. Caes. 2:urbem atque ordinem senatorium,
id. Vit. 1:paludes,
Hor. C. 3, 27, 9:cavum,
id. Ep. 1, 7, 33:praesepia,
Verg. E. 7, 39:urbem,
id. A. 2, 749:Macedoniam,
Nep. Eum. 6, 1:pugnam (shortly before, redire in pugnam),
Liv. 37, 43:expeditionem,
Suet. Claud. 1.—With prep.:(γ).onerarias retro in Africam repetere,
Liv. 25, 25 fin. Drak.:ad vada,
Verg. Cul. 104:ad prima vestigia,
Grat. Cyn. 245.—Absol.:II.quid enim repetiimus (sc. patriam)?
Liv. 5, 51.—Freq. in medic. lang., to return, recur:morbi repetunt,
Cels. 2, 1; 3, 22; 4, 4; 14 al. —Transf. (class.).A. 1.Lit.:2.filium istinc repetere,
Plaut. Truc. 4, 3, 72:repudiatus repetor,
Ter. And. 1, 5, 14:Lysias est Atticus, quamquam Timaeus eum quasi Liciniā et Muciā lege repetit Syracusas,
Cic. Brut. 16, 63:qui maxime me repetistis atque revocastis,
id. Dom. 57, 144:navigo in Ephesum, ut aurum repetam ab Theotimo domum,
Plaut. Bacch. 4, 6, 7:ad haec (impedimenta) repetenda,
Caes. B. C. 3, 76:aliquid ab Urbe,
Suet. Calig. 39; cf.:thoracem Magni Alexandri e conditorio ejus,
id. ib. 52 fin.:partem reliquam copiarum continenti,
id. Aug. 16:alii (elephanti) deinde repetiti ac trajecti sunt,
others were then brought and passed over, Liv. 21, 28:ut alium repetat in eundem rogum,
Sen. Oedip. 61. —Trop., in partic.a.To take hold of or undertake again; to enter upon again; to recommence, resume, renew, repeat an action, a speech, etc. (cf.:b.renovo, restauro): praetermissa repetimus, incohata persequimur,
Cic. Fin. 5, 19, 51:longo intervallo haec studia repetentem,
id. Fat. 2, 4; id. Att. 15, 11, 1:oratio carens hac virtute (sc. ordine) necesse est multa repetat, multa transeat,
Quint. 7, prooem. §3: ad verbum repetita reddantur,
id. 11, 2, 39 et saep.:eadem vetera consilia,
Cic. Verr. 1, 6, 17:hoc primus repetas opus, hoc postremus omittas,
Hor. Ep. 1, 6, 48:susurri Compositā repetantur horā,
id. C. 1, 9, 20:relicta,
id. Ep. 1, 7, 97:verba,
Ov. H. 20, 9:audita,
id. ib. 20, 193:repetitum Mulciber aevum Poscit,
id. M. 9, 422:auspicia de integro,
Liv. 5, 17:pugnam,
id. 10, 36 acrius bellum, Just. 12, 2, 13:iter,
Ov. A. A. 3, 747:sollemnia,
Tac. A. 3, 6 fin.:spectacula ex antiquitate,
to restore, Suet. Claud. 21; cf.:genera ignominiarum ex antiquitate,
id. Tib. 19:legatum,
Dig. 30, 1, 32:usum fructum,
ib. 7, 4, 3.— With de:de mutatione litterarum nihil repetere hic necesse est,
Quint. 1, 7, 13.— With object-clause:repetam necesse est, infinitas esse species,
Quint. 6, 3, 101; 46: ut repetam coeptum pertexere dictis, Lucr. 1, 418; cf.:commemorare res,
id. 6, 936.— Poet.: rĕpĕtītus, a, um, as an adv., repeatedly, anew, again:repetita suis percussit pectora palmis,
Ov. M. 5, 473; 12, 287:robora caedit,
id. ib. 8, 769:vellera mollibat longo tractu,
by drawing out repeatedly, id. ib. 6, 20; cf.:haec decies repetita placebit,
Hor. A. P. 365. —In discourse, to draw, deduce, derive from anywhere; to go back to, begin from anywhere (cf. deduco):c.populum a stirpe,
Cic. Rep. 3, 12, 21:repetere populi originem,
id. ib. 2, 1, 3:ipsius juris ortum a fonte... stirpem juris a naturā,
id. Leg. 1, 6, 20:usque a Corace nescio quo et Tisiā,
id. de Or. 1, 20, 91; 2, 2, 6:ab ultimā antiquitate,
id. Fin. 1, 20, 65:brevis erit narratio, si non ab ultimo repetetur,
id. Inv. 1, 20, 28; Quint. 5, 10, 83:aliquid a Platonis auctoritate,
Cic. Tusc. 5, 12, 34:ingressio non ex oratoriis disputationibus ducta sed e mediā philosophiā repetita,
id. Or. 3, 11:res remotas ex litterarum monumentis,
id. Inv. 1, 1, 1: initia amicitiae ex parentibus nostris, Bithyn. ap. Cic. Fam. 6, 16 init.:verba ex ultimis tenebris, ex vetustate,
Quint. 8, 3, 25; 11, 1, 49; 1, 4, 4:alte vero et, ut oportet, a capite repetis, quod quaerimus,
Cic. Leg. 1, 6, 18:tam longa et tam alte repetita oratio,
id. de Or. 3, 24, 91; id. Rep. 4, 4, 4:repetam paulo altius, etc.,
id. Clu. 24, 66:altius omnem Expediam primā repetens ab origine famam,
Verg. G. 4, 286; so,altius,
Quint. 5, 7, 27; 6, 2, 2; 11, 1, 62; Suet. Ner. 2:transilire ante pedes posita et alia longe repetita sumere,
Cic. de Or. 3, 40, 160; so,longe,
id. Fam. 13, 29, 2; id. Div. 2, 58, 119:longius,
id. Inv. 1, 49, 91; Quint. 5, 7, 17; 5, 11, 23:repetitis atque enumeratis diebus,
reckoned backwards, Caes. B. C. 3, 105; so,repetitis diebus ex die vulneris,
Dig. 9, 2, 51, § 2:repetitā die,
ib. 10, 4, 9, § 6; 39, 2, 15, § 31; 43, 19, 1, § 10; 22, 4, 3.—Repetere aliquid memoriā, memoriam rei, or (rarely without memoriā) aliquid, to call up again in the mind; to call to mind, recall, recollect (cf.:B. 1.revoco, recordor): cogitanti mihi saepenumero et memoriā vetera repetenti,
Cic. de Or. 1, 1, 1; id. Fam. 11, 27, 2; id. Rep. 1, 8, 13; Verg. A. 1, 372:repete memoriā tecum, quando, etc.,
Sen. Brev. Vit. 3, 3; cf. with object-clause: memoriā repeto, diem esse hodiernum, quo, etc., Scipio Afric. ap. Gell. 4, 18, 3; Quint. 1, 6, 10:repete temporis illius memoriam,
Cic. Deiot. 7, 20; id. Verr. 2, 4, 47, § 105:memoriam ex annalibus,
Liv. 8, 18:veteris cujusdam memoriae recordationem,
Cic. de Or. 1, 2, 4.—Without memoriā:reminisci quom ea, quae tenuit mens ac memoria, cogitando repetuntur,
Varr. L. L. 6, § 44 Müll.:si omnium mearum praecepta litterarum repetes, intelleges, etc.,
Cic. Q. Fr. 1, 2, 2, § 7:supra repetere et paucis instituta majorum disserere,
Sall. C. 5, 9:unde tuos primum repetam, mea Cynthia, fastus,
Prop. 1, 18, 5:cum repeto noctem, quā, etc.,
Ov. Tr. 1, 3, 3:te animo repetentem exempla tuorum,
Verg. A. 12, 439.— With object-clause:repeto, me correptum ab eo, cur ambularem,
Plin. Ep. 3, 5, 16; 7, 6, 7; 13; Suet. Gram. 4:multum ante repetito, concordem sibi conjugem, etc.,
Tac. A. 3, 33.— Absol.:inde usque repetens, hoc video,
Cic. Arch. 1, 1:genitor mihi talia (namque Nunc repeto) Anchises fatorum arcana reliquit,
Verg. A. 7, 123; 3, 184.—In gen.a.Lit.:b.si quis mutuom quid dederit, fit pro proprio perditum, quom repetas,
Plaut. Trin. 4, 3, 45; cf. id. ib. 5, 2, 7:suom,
id. Ps. 1, 3, 63:neque repeto pro illā quidquam abs te pretii,
Ter. Eun. 4, 6, 11:bona sua,
Cic. Verr. 2, 3, 13, § 32:abs te sestertium miliens ex lege,
id. Div. in Caecil. 5, 19:ereptas pecunias,
id. ib. 5, 18; cf.:quae erepta sunt,
id. Sull. 32, 89:mea promissa,
id. Planc. 42, 101:obsides,
Caes. B. G. 1, 31:urbes bello superatas in antiquum jus,
Liv. 35, 16, 6:Homerum Colophonii civem esse dicunt suum, Chii suum vindicant, Salaminii repetunt,
Cic. Arch. 8, 19:Cicero Gallum a Verticone repetit, qui litteras ad Caesarem referat,
applied again for, Caes. B. G. 5, 49:si forte suas repetitum venerit plumas,
Hor. Ep. 1, 3, 18:nec repetita sequi curet Proserpina matrem,
Verg. G. 1, 39:Politorium rursus bello,
to retake, Liv. 1, 33, 3.—Trop.: qui repetit eam, quam ego patri suo quondam spoponderim, dignitatem, Cic. Fl. 42, 106; cf.:2.pro eo (beneficio) gratiam repetere,
Liv. 1, 47:civitatem in libertatem,
id. 34, 22, 11:parentum poenas a consceleratissimis filiis,
Cic. Rosc. Am. 24, 67:ab isto eas poenas vi repetisse, aliquo,
id. Verr. 2, 5, 63, § 163:ut ne mors quidem sit in repetendā libertate fugiendā,
in the effort to recover, id. Phil. 10, 10, 20:libertatem per occasionem,
Liv. 3, 49; cf.:dies ille libertatis improspere repetitae,
Tac. A. 1, 8:beneficia ab aliquo,
Sall. J. 96, 2:honores quasi debitos ab aliquo,
id. ib. 85, 37:repete a me rempublicam,
take back from me, Suet. Caes. 78: repetitumque, duobus uti mandaretur consulum nomen imperiumque, it was demanded again, that, etc., Liv. 3, 33: se repetere, to recover one ' s self, Sen. Ep. 104, 6.—In partic., publicists' and jurid. t. t.a.Of the fetiales: repetere res, to demand back from the enemy things which they had taken as booty; hence, in gen., to demand satisfaction:b.(fetiales) mittebantur antequam conciperetur (bellum), qui res repeterent,
Varr. L. L. 5, § 86 Müll.; Liv. 1, 32; 4, 30; 7, 6; 32; Cic. Off. 1, 11, 36:jure gentium res repeto,
Sall. H. 3, 61, 17 Dietsch:amissa bello repetere,
Just. 6, 6, 7; cf. clarigatio and clarigo. —In jurid. lang.: res repetere, to demand back or reclaim one ' s property before a court:c.in iis rebus repetendis, quae mancipi sunt,
Cic. Mur. 2, 3.— Hence, transf., in gen., to seek to obtain, to reclaim: non ex jure manum consertum, sed magi' ferro Rem repetunt, Enn. ap. Gell. 20, 10 (Ann. v. 277 Vahl.).—Pecuniae repetundae, or simply repetundae, money or other things extorted by a provincial governor, and that are to be restored (at a later period, referring to any bribed officer):L. Piso legem de pecuniis repetundis primus tulit,
Cic. Verr. 2, 3, 84, § 195; 2, 4, 25, § 56; id. Brut. 27, 106; id. Off. 2, 21, 75:quorum causā judicium de pecuniis repetundis est constitutum,
id. Div. in Caecil. 4, 11:clames te lege pecuniarum repetundarum non teneri,
id. Clu. 53, 148:pecuniarum repetundarum reus,
Sall. C. 18, 3:oppugnatus in judicio pecuniarum repetundarum,
id. ib. 49, 2:quā lege a senatore ratio repeti solet de pecuniis repetundis,
Cic. Clu. 37, 104:accusare de pecuniis repetundis,
id. Rab. Post. 4, 9; id. Clu. 41, 114:cum de pecuniis repetundis nomen cujuspiam deferatur,
id. Div. in Caecil. 3, 10:de pecuniis repetundis ad recuperatores itum est,
Tac. A. 1, 74 fin. —With ellipsis of pecuniis:repetundarum causae, crimen, lex,
Quint. 4, 2, 85; 5, 7, 5; 4, 2, 15; Tac. A. 4, 19; 13, 43; 12, 22; 13, 33; id. H. 1, 77; 4, 45; Plin. Ep. 2, 11, 3:repetundarum reus,
Val. Max. 9, 12, 7:repetundarum argui,
Tac. A. 3, 33:accusare,
Suet. Dom. 8:postulari,
Tac. A. 3, 66; Suet. Caes. 4:absolvi,
Tac. A. 13, 30:convinci,
Suet. Caes. 43:damnari,
Tac. A. 3, 70; 14, 28:teneri,
id. ib. 11, 7: Pilius de repetundis eum postulavit, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 2 (for which, §3, de pecuniis repetundis): neque absolutus neque damnatus Servilius de repetundis,
id. ib. §3: damnatum repetundis consularem virum,
Suet. Oth. 2 fin.
См. также в других словарях:
METRAGYRTA — Graece Μητραγύρτης, Callias vocatur Aristoteli Rhetor. ad Theodect. l. 3. c. 2. Λέγω δ᾿ δ᾿ οἷον, οὐπεὶ τὰ ἐναντία εν τῷ αὐτῷ γένει, τὸ φᾶναι τὸν μὲν πτωχεύοντα ἔυχεςθαι, τὸν δ᾿ ἐυχόμενον πτωχεύειν. ἵτι ἄμφω ἀιτήσεις, τὸ εἰρημένον ἐςτὶ ποιεῖν, Ω῾ς … Hofmann J. Lexicon universale