Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

fastidio

  • 1 fastidio

    fastidio
    fastidio [fas'ti:dio] <-i>
      sostantivo Maskulin
     1 (molestia) Belästigung Feminin, Störung Feminin; dare fastidio a qualcuno jdn belästigen; Le dà fastidio il fumo? stört Sie der Rauch?
     2 (noia) Überdruss Maskulin, Verdruss Maskulin
     3 (disgusto) Ekel Maskulin
     4 (dispiacere) Unannehmlichkeit Feminin

    Dizionario italiano-tedesco > fastidio

  • 2 fastidio

    fāstīdio, īvī, ītum, īre (fastidium), einen Ekel-, Widerwillen-, eine Abneigung vor od. gegen etw. empfinden od. haben od. zeigen, vor etw. sich ekeln, etw. aus Ekel usw. verschmähen, I) eig., einen phys. Ekel, a) aus Übersättigung usw. vor Ggstdn. des Geschmackes, olus, Hor.: omnia praeter pavonem rhombumque, Hor.: absol., bibendum hercle hoc est; quid hic fastidis (ekelst du dich? spielst den Feinschmecker?), Plaut.: si in farciendo nimio cibo fastidiunt gallinae, Ekel zeigen, nicht mehr fressen wollen, Varro. – vom Gaumen, docta palata fastidiunt lupum fluvialem, Col.: u. absol. vom Magen, fastidientis stomachi est multa degustare, es verrät einen überladenen, verdorbenen Magen, an vielem herumzukosten, Sen. – b) vor Ggstdn. des Geruches, euphorbiae sucus fastidiendum odorem habet, hat einen ekelhaften G., Plin.: absol., olfacta igitur hinc; ut fastidis! ekelst (scheust) du dich? Plaut. – c) vor Ggstdn. des Gehöres, aures... redundantia et nimia fastidiunt, verwerfen, mögen nicht, Quint. 9, 4, 116. – II) übtr.: 1) einen moralischen Ekel od. Widerwillen gegen etw. empfinden od. zeigen, gegen etw. ekel tun, etw. nicht mögen, verschmähen, zurückweisen, sich für jmd. od. etw. zu vornehm dünken, sich einer Sache schämen, alqm, Vell., Curt. u.a.: preces alcis, Liv.: mores Macedonum, Curt.: Tarquinium fastidiendum, quod mercatore genitum, Val. Max.: animal foedissimum et dictu quoque fastidiendum, nur mit Widerwillen auszusprechendes, Plin. – m. Genet., fastidit mei, Plaut. u. Turpil. fr.: mei fastidis, Titin. fr.: fastidimus bonorum, Lucil. 293: fastidire Agamemnonis, Lucil. 654. – m. folg. Infin., et hoc iocorum legere fastidis genus, Phaedr.: ne fastidieris nos in sacerdotum numerum accipere, Liv.: gloriari fastidiebat, Sen.: nec mortis spectator esse fastidisti, Val. Max. – m. folg. Acc. u. Infin., est aliquis, qui se inspici, aestimari fastidiat, Liv. 6, 41, 2: plebs primo coeperat fastidire munus vulgatum a civibus isse (al. exisse) in socios, Liv. 2, 41, 4. – absol., in recte factis saepe fastidiunt, sind sie heikel, haben sie etwas auszusetzen, Cic. Mil. 42: si non fastidis (wenn du vorlieb nimmst), Phaedr. 3, 16, 14: ut, quae dicendo refutare non possumus, quasi fastidiendo calcemus (gleichsam mit einem verächtlichen Fußtritt von uns stoßen), Quint. 5, 13, 22. – 2) im Benehmen = vornehm tun, sich aufblasen, gloriosus fastidit, Plaut. Curc. 633: vide ut fastidit simia, Plaut. most. 886. – / Partiz. fastiditus als Depon. m. Acc., ne me putes studia fastiditum, Petron. 48, 4.

    lateinisch-deutsches > fastidio

  • 3 fastidio

    fāstīdio, īvī, ītum, īre (fastidium), einen Ekel-, Widerwillen-, eine Abneigung vor od. gegen etw. empfinden od. haben od. zeigen, vor etw. sich ekeln, etw. aus Ekel usw. verschmähen, I) eig., einen phys. Ekel, a) aus Übersättigung usw. vor Ggstdn. des Geschmackes, olus, Hor.: omnia praeter pavonem rhombumque, Hor.: absol., bibendum hercle hoc est; quid hic fastidis (ekelst du dich? spielst den Feinschmecker?), Plaut.: si in farciendo nimio cibo fastidiunt gallinae, Ekel zeigen, nicht mehr fressen wollen, Varro. – vom Gaumen, docta palata fastidiunt lupum fluvialem, Col.: u. absol. vom Magen, fastidientis stomachi est multa degustare, es verrät einen überladenen, verdorbenen Magen, an vielem herumzukosten, Sen. – b) vor Ggstdn. des Geruches, euphorbiae sucus fastidiendum odorem habet, hat einen ekelhaften G., Plin.: absol., olfacta igitur hinc; ut fastidis! ekelst (scheust) du dich? Plaut. – c) vor Ggstdn. des Gehöres, aures... redundantia et nimia fastidiunt, verwerfen, mögen nicht, Quint. 9, 4, 116. – II) übtr.: 1) einen moralischen Ekel od. Widerwillen gegen etw. empfinden od. zeigen, gegen etw. ekel tun, etw. nicht mögen, verschmähen, zurückweisen, sich für jmd. od. etw. zu vornehm dünken, sich einer Sache schämen, alqm, Vell., Curt. u.a.: preces alcis, Liv.: mores Macedonum, Curt.: Tarquinium fastidiendum,
    ————
    quod mercatore genitum, Val. Max.: animal foedissimum et dictu quoque fastidiendum, nur mit Widerwillen auszusprechendes, Plin. – m. Genet., fastidit mei, Plaut. u. Turpil. fr.: mei fastidis, Titin. fr.: fastidimus bonorum, Lucil. 293: fastidire Agamemnonis, Lucil. 654. – m. folg. Infin., et hoc iocorum legere fastidis genus, Phaedr.: ne fastidieris nos in sacerdotum numerum accipere, Liv.: gloriari fastidiebat, Sen.: nec mortis spectator esse fastidisti, Val. Max. – m. folg. Acc. u. Infin., est aliquis, qui se inspici, aestimari fastidiat, Liv. 6, 41, 2: plebs primo coeperat fastidire munus vulgatum a civibus isse (al. exisse) in socios, Liv. 2, 41, 4. – absol., in recte factis saepe fastidiunt, sind sie heikel, haben sie etwas auszusetzen, Cic. Mil. 42: si non fastidis (wenn du vorlieb nimmst), Phaedr. 3, 16, 14: ut, quae dicendo refutare non possumus, quasi fastidiendo calcemus (gleichsam mit einem verächtlichen Fußtritt von uns stoßen), Quint. 5, 13, 22. – 2) im Benehmen = vornehm tun, sich aufblasen, gloriosus fastidit, Plaut. Curc. 633: vide ut fastidit simia, Plaut. most. 886. – Partiz. fastiditus als Depon. m. Acc., ne me putes studia fastiditum, Petron. 48, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fastidio

  • 4 fastidio

    fas'tiđǐo
    m
    Ärger m, Plage f, Schererei f
    sustantivo masculino
    1. [molestia] Ärgernis das
    2. [aburrimiento] Verdruss der
    fastidio
    fastidio [fas'tiðjo]
    num1num (disgusto) Ärgernis neutro; (mala suerte) Pech neutro
    num2num (aburrimiento) Langeweile femenino
    num3num (hastío) Ekel masculino

    Diccionario Español-Alemán > fastidio

  • 5 Le dà fastidio il fumo?

    Le dà fastidio il fumo?
  • 6 dare fastidio a qualcuno

    dare fastidio a qualcuno
  • 7 La abundancia trae fastidio

    [lang name="SpanishTraditionalSort"]Hasta lo bueno cansa si es en mucha abundancia.
    [lang name="SpanishTraditionalSort"]Mucho de lo mismo, cansa.
    [lang name="SpanishTraditionalSort"]Ni todos los días perdiz, ni todos los días Beatriz.
    [lang name="SpanishTraditionalSort"]Siempre lo mismo, cansa.
    [lang name="SpanishTraditionalSort"]Todos los días gallina amarga la cocina.
    Allzu viel ist ungesund.
    Es kann nicht immer Kaviar sein.
    Immer Kuchen verdirbt den Appetit.
    Was man immer hat, dessen wird man satt.
    Wer alle Tage Kuchen isst, sehnt sich nach Brot.
    Zuviel des Guten ist von Übel.
    Nichts trübt den Genuss so sehr wie das Zuviel.

    Proverbios, refranes y dichos españoles con sus equivalencias en alemán > La abundancia trae fastidio

  • 8 fastidium

    fāstīdium, iī, n. (zsgz. aus fastitidium zu 1. fastus), der Ekel, Widerwille gegen einen Genuß, der Überdruß aus Ekel, I) eig.: A) im allg.: a) vor Ggstdn. des Geschmacks, cibi satietas et f., Cic.: f. creare, Plin.: f. abigere, auferre, discutere, distrahere, Plin. – Plur. b. Hor., Col. u.a. – b) vor Ggstdn. des Gesichts, Cic. ep. 2, 16, 2. – B) insbes., der verwöhnte Geschmack, -Gaumen, die Leckerhaftigkeit, Varro r. r. 3, 9, 18. Sen. nat. qu. 3, 18, 2. – II) übtr.: A) im allg., der geistige, moralische Ekel, Widerwille, die Abneigung, der Überdruß, die Verachtung, Cic. u.a.: domesticarum rerum, Cic.: sui, Sen. – in fastidio esse, verschmäht sein, Plin.: ipsa aetas Galbae irrisui et fastidio erat (ekelte an, war zuwider) assuetis iuventae Neronis, Tac.: ne sit fastidio Graecos sequi, man verschmähe nicht usw., Plin. – Plur. b. Verg. u.a. – meton. v. Pers., tu, Orci fastidium solum, Apul. met. 4, 7. – B) insbes., das Ekeltun, 1) die Mäkelsucht, mäkelnde Tadelsucht, der verwöhnte Geschmack, die Krittelei bei Beurteilung eines Ggstds., delicatissimum, Cic.: audiendi, Cic.: Plur., dixisti non tam ea quae recta essent probari quam quae prava fastidiis adhaerescere, Cic. de or. 1, 258: spectatoris fastidia ferre superbi, Hor. sat. 1, 10, 7. – übtr., die ekele, verwöhnte Natur eines Baumes, Plin. 16, 134. – 2) prägn., das Ekeltun im Benehmen gegen andere, das Vornehmtun, das spröde, schnöde Wesen, der schnöde Stolz, oft verb. f. et superbia, superbia et f., f. arrógantiaque, f. et contumacia, Cic. u.a.: f. alcis non posse ferre, Cic.: tantarum urbium fastidium agitare, gegen so gr. St. den Spröden spielen, Iustin. – Plur. v. Frauen, Verg. u.a.

    lateinisch-deutsches > fastidium

  • 9 fastidium

    fāstīdium, iī, n. (zsgz. aus fastitidium zu 1. fastus), der Ekel, Widerwille gegen einen Genuß, der Überdruß aus Ekel, I) eig.: A) im allg.: a) vor Ggstdn. des Geschmacks, cibi satietas et f., Cic.: f. creare, Plin.: f. abigere, auferre, discutere, distrahere, Plin. – Plur. b. Hor., Col. u.a. – b) vor Ggstdn. des Gesichts, Cic. ep. 2, 16, 2. – B) insbes., der verwöhnte Geschmack, -Gaumen, die Leckerhaftigkeit, Varro r. r. 3, 9, 18. Sen. nat. qu. 3, 18, 2. – II) übtr.: A) im allg., der geistige, moralische Ekel, Widerwille, die Abneigung, der Überdruß, die Verachtung, Cic. u.a.: domesticarum rerum, Cic.: sui, Sen. – in fastidio esse, verschmäht sein, Plin.: ipsa aetas Galbae irrisui et fastidio erat (ekelte an, war zuwider) assuetis iuventae Neronis, Tac.: ne sit fastidio Graecos sequi, man verschmähe nicht usw., Plin. – Plur. b. Verg. u.a. – meton. v. Pers., tu, Orci fastidium solum, Apul. met. 4, 7. – B) insbes., das Ekeltun, 1) die Mäkelsucht, mäkelnde Tadelsucht, der verwöhnte Geschmack, die Krittelei bei Beurteilung eines Ggstds., delicatissimum, Cic.: audiendi, Cic.: Plur., dixisti non tam ea quae recta essent probari quam quae prava fastidiis adhaerescere, Cic. de or. 1, 258: spectatoris fastidia ferre superbi, Hor. sat. 1, 10, 7. – übtr., die ekele, verwöhnte Natur eines Baumes, Plin. 16, 134. – 2) prägn., das Ekeltun im Beneh-
    ————
    men gegen andere, das Vornehmtun, das spröde, schnöde Wesen, der schnöde Stolz, oft verb. f. et superbia, superbia et f., f. arrуgantiaque, f. et contumacia, Cic. u.a.: f. alcis non posse ferre, Cic.: tantarum urbium fastidium agitare, gegen so gr. St. den Spröden spielen, Iustin. – Plur. v. Frauen, Verg. u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > fastidium

  • 10 lata

    'lata
    f
    1) Blechdose f, Dose f
    2) ( de hojalata) Büchse f, Konservendose f
    3) ( bidón) Kanister m
    4) (fig) Unsinn m, Blödsinn m

    ¡Qué lata! — Wie langweilig!

    sustantivo femenino
    1. [envase] Dose die
    2. (familiar) [fastidio] Last die
    ¡qué lata! meine Güte!
    lata
    lata ['lata]
    num1num (metal) Blech neutro
    num2num (envase) Blechdose femenino, Blechbüchse femenino
    num3num (conversación) langweilige Unterhaltung femenino
    num4num (familiar: pesadez) Last femenino; dar la lata nerven; ¡vaya lata! (fastidio) das ist echt ätzend!; (aburrido) das ist ja stinklangweilig!

    Diccionario Español-Alemán > lata

  • 11 molestia

    mo'lestǐa
    f
    1) Umständlichkeit f, Unannehmlichkeit f
    2) ( fastidio) Störung f, Belästigung f, Plage f
    3) ( esfuerzo) Bemühung f
    4) ( intranquilidad) Unruhe f
    5)

    Tengo molestias de estómago. — Ich habe Magenbeschwerden.

    sustantivo femenino
    1. [incomodidad] Mühe die
    tomarse la molestia de hacer algo sich die Mühe machen, etw zu tun
    2. [malestar] Schmerz der
    molestia
    molestia [mo'lestja]
    num1num (fastidio) Belästigung femenino; (por dolores) Plage femenino; ser una molestia lästig sein; no es ninguna molestia das stört überhaupt nicht
    num2num (inconveniente) Unannehmlichkeit femenino; no es ninguna molestia (para mí) das macht mir keine Umstände; tomarse la molestia sich dativo die Mühe machen; perdonen las molestias bitte entschuldigen Sie die Störung
    num3num (enfado) Ärger masculino
    num4num (dolor) Beschwerde femenino

    Diccionario Español-Alemán > molestia

  • 12 pesadez

    pesa'đeθ
    f
    1) Schwere f
    2) (fig: obesidad) Unbeholfenheit f, Plumpheit f
    3) (fig: calidad de alguien molesto) Lästigkeit f

    No se como puedes soportar la pesadez de tu amigo. — Ich weiß nicht, wie du deinen lästigen Freund erträgst.

    4) (fig: exceso, agobio) Druck m, Last f

    No resisto la pesadez de este día. — ( por el calor) Ich ertrage heute die Schwüle nicht.

    5) (fig: fastidio) Überdruss m
    sustantivo femenino
    1. [volumen] Schwere die
    2. [sensación] Druck der
    3. [fastidio] Verdruß der
    4. [aburrimiento] Langatmigkeit die
    pesadez
    pesadez [pesa'ðeθ]
    num1num (de objeto) Schwere femenino
    num2num (de movimiento) Schwerfälligkeit femenino
    num3num (de sueño) Tiefe femenino
    num4num (de tarea) Lästigkeit femenino
    num5num (de persona) Aufdringlichkeit femenino
    num6num (de viaje) Mühsamkeit femenino
    num7num (de lectura) Langatmigkeit femenino
    num8num (de dibujo) Überladung femenino

    Diccionario Español-Alemán > pesadez

  • 13 alo

    alo, aluī, altum od. alitum, ere (got. alan, aufwachsen, altisländ. ala, nähren, hervorbringen; vgl. noch ahd. alt, alt, eigentl. großgewachsen u. griech. ολτος, unersättlich), großnähren, aufnähren, im weitern Sinne übh. nähren, ernähren, I) eig.: 1) v. leb. Subjj.: a) großnähren, aufnähren (oft verb. mit educare, großziehen, erziehen), alui, educavi, Acc. fr.: alqm nefrendem, Liv. Andr. fr.: illam parvulam (v. der Amme), Ter.: puerum, Ter.: genitos liberos tollere alereque, Curt.: Athenis natus altusque educatusque Atticis, Plaut.: is natus et omnem pueritiam Arpini altus, Sall.: altus educatusque inter arma, Liv.: altus alieno sumptu, Varr. fr.: alqm alci furtim alendum mandare, Curt.: alqm alci committere alendum clam, Ov.: u. (poet.) virgo regia, quam lectulus in molli complexu matris alebat, Catull. 64, 88: u. (bildl.) intra parietes aluit eam gloriam, quam etc., Cic. Brut. 32: urbs, in qua et nata et alta sit eloquentia, Cic. Brut. 39. – m. Ang. wem? durch Dat., si cui praeterea validus male filius in re praeclara sublatus aletur, Hor. sat. 2, 5, 45 sq. – m. Ang. wozu? durch in od. ad m. Akk., fortunae, in quam alebatur, capax, Vell. 2, 93, 1: orientis enim illud iuventae decus deorum atque hominum indulgentiā ad excidium eius (Carthaginis) alebatur, Val. Max. 2, 10, 4.

    b) ernähren, nähren, füttern (säugen) speisen u. übh. halten, illam mulierem cum familia, Ter.: viginti domi cibicidas, Lucil. fr.: ducentos servos, Hor.: aliquid monstri, Ter.: parentes, Mela u. Quint.: se et suos, Caes.: elephantos, Cic.: pavonum greges pascere atque alere, Varr. fr.: al. equos aut canes ad venandum, Ter.: anseres in Capitolio, Cic.: exercitum, maiores copias, Cic.: exercitus contra alqm iam multos annos, Caes.: exercitus in Asia Ciliciaque ob nimias opes Mithridatis, Sall. – m. Ang. wie? durch Advv., alqm publice, Nep.: dapsiliter amicos, Naev. com. fr.: indecorabiliter alienos, Att. fr. – m. Angabe wo? ali ad villam, Cic. Rosc. Am. § 44. – m. Ang. wodurch? od. womit? durch Abl., magnum numerum equitatus suo sumptu, Caes.: agri reditu suos, Plin. ep.: puerum tepidi ope lactis, Ov.: infantem suo lacte (v.d. Mutter), Gell. 12, 1, 6: alterā papillā muliebris sexus liberos, Curt.: binos ubere fetus, Verg.: ali humanis manibus (v. wilden Tieren), Liv.: al. Metelli exercitum stipendio frumentoque, Sall.: equos foliis ex arboribus strictis, Caes.: agrestes peregrino frumento, Liv.: u. (bildl.) oratorem quodam uberi iuncundoque suco, Quint.: u. so se alere alqā re od. ex alqā re u. ali alqā re od. (selten) per alqd, sich durch od. von etw. nähren, se suosque latrociniis, Caes.: se ex usura eius (legatae rei), ICt.: ali turbā atque seditionibus sine cura, Sall.: ali venando, Mela: ali lacte, Cic.: ali panico corrupto, Caes.: ali pecore, serpentibus, Mela: ali viperinis carnibus, Plin.: ali nectareis aquis, Ov.: ali per dedecus Neronis, Tac. hist. 1, 4.

    2) v. lebl. Subjj.: a) v. Grundstücken, v. Zufuhr, v. der Jagd od. v.a. Geschäften, jmd. nähren, jmdm. Unterhalt gewähren, Lebensmittel zuführen, cum agellus eum non satis aleret, Cic. de nat. deor. 1, 72: idem hic agellus illos alet, Nep. Phoc. 1, 4: ne deserto agro non esset, unde uxor ac liberi sui alerentur, Val. Max. 4, 4, 6: sterilis diu palus aptaque remis vicinas urbes alit, Hor. de art. poet 65 sq.: quam (plebis turbam) nec capere tam exiguus collis nec alere in tanta inopia frumenti poterat, Liv. 5, 40, 5: nec vi capi videbat posse urbem, ut quam prope liberi ab Carthagine commeatus alerent, Liv. 25, 23, 3: quod et in Italia et in Africa duos diversos exercitus alere aerarium non potest, Liv. 28, 41, 11: venatus viros pariter ac feminas alit, Tac. Germ. 46: quos manus atque lingua periurio aut sanguine civili alebat, Sall. Cat. 14, 3.

    b) v. der Luft, v. Himmelskörpern usw., lebende Wesen u. Lebl. nähren, ihnen Nahrung zuführen, sie beleben, Lucr. 1, 191 u. 804 - 816. Cic. de nat. deor. 2, 50 u. 101 u. 118. Cic. Tusc. 1, 43: luna alit ostrea et implet echinos, Lucil.: sat. fr. inc. 46: lucentem globum lunae Titaniaque astra spiritus intus alit, Verg. Aen. 6, 725 sq. itaque se ipse (mundus) consumptione et senio alebat sui, Cic. Tim. 18. c) v. der Erde, v. Ländern u. Gewässern, in denen leb. Wesen u. Pflanzen vorkommen u. fortkommen, nähren, ernähren, tellus umida maiores herbas alit, Verg.: quicquid ex satis frigoris impatiens est, aegre alit terra, Mela: terra altius fossa generandis alendisque seminibus fecundior fit, Quint.: interiora alendis frugibus mitia, Curt.: eadem terra rhinocerotas alit, non generat, Curt.: India alit formicas, Mela: mare Caspium ingentis magnitudinis serpentes alit, Curt.: squalida siccitate regio non hominem, non frugem alit, Curt.: Borysthenes alit laetissima pabula magnosque pisces, Mela: ductoresque alii, quos Africa terra triumphis dives alit, Verg.: tunc rhombos minus aequora alebant? Hor.

    d) v.a. lebl. Subjj., die Pflanzen, Gewässer, Feuer nähren, speisen, α) Pflanzen: gramen erat circa, quod proximus umor alebat, Ov.: pax aluit vites et sucos condidit uvae, Tibull.: multi fontes dulcibus aquis passim manantibus alunt silvas, Curt.: alibi multa arbor et vitis largos mitesque fructus alit, Curt.: quin etiam nebulā alitur (spionia), Plin.: u. im Bilde, pleramque eorum partem vitiorum omnium seminarium effusius aluisse, Amm. 22, 4, 2. – β) Gewässer nähren, speisen, anwachsen lassen, monte decurrens velut amnis, imbres quem super notas aluere ripas, Hor. carm. 4, 2, 5: idem (Libanus mons) amnem Iordanen alit funditque, Tac. hist. 5, 6: Padus aliis amnibus adeo augescit atque alitur, ut etc., Mel. 2, 4, 4 (2. § 62). – γ) Feuer nähren, ihm Nahrung geben, ignem, Curt.: flammas, Ov.: al. flammam pinguem atque olentem (v. Bernstein), Tac.: ossibus ignes, Mela: ipsis in undis alitur incendium, Iustin.: id mercimonium, quo flamma alitur, Tac.: diductis, quibus flamma alebatur, Quint.

    e) v. Mitteln u.v. Pers., die den Körper und seine Teile u. ihm anhaftende Übel nähren usw., α) im guten Sinne, nähren u. kräftigen, gedeihen lassen (Ggstz. minuere), cibi qui alunt, nährende Sp., Cels.: omnes corporis extremas quoque partes, Lucr.: corpus, Cels. u. Plin. (vgl. otia corpus alunt, Ov. ex Pont. 1, 4, 21: minuendo corpus alebat, Ov. met. 8, 878): vires, Caes.: staturam, Caes.: quorum ciborum diversitate reficitur stomachus et pluribus minore fastidio alitur, Quint.: al. capillum od. pilos, den Haarwuchs befördern, Plin.: alitur ulcus od. vulnus, wird geheilt, Cels. – β) im üblen Sinne, nähren = vergrößern, verschlimmern, morbum, Nep. Att. 21, 6: bildl., vulnus venis (v. Liebenden), Verg. Aen. 4, 2: haec vulnera vitae non minimam partem mortis formidine aluntur, Lucr. 3, 63 sq.

    II) übtr., nähren, lebendig erhalten, beleben, hegen, (weiter) fördern, immer mehr und mehr entwickeln, weiter ausbilden, weiter verbreiten, honos alit artes, Cic.: laus alit artes, Poët. vet. fr.: opes tempus aluit, Mela: alit aemulatio ingenia, Vell.: quid alat formetque poëtam, Hor.: hos successus alit, Verg.: consuetudo ius est, quod leviter a natura tractum aluit et maius fecit usus, Cic.: nolo meis impensis illorum ali luxuriam, Nep.: u. so al. amorem, Ov.: audaciam, Cic.: audaciam in peius, Amm.: bellum, Cic. (vgl. bellum se ipsum alit, Liv.): dubitatione bellum, Tac.: belli materiam, Curt.: civitatem, die Wohlfahrt des St. fördern, Caes.: consuetudinem perditarum contionum, Cic.: contentiones civitatium, Iustin.: diutus controversiam, Caes.: ingenium, Cic.: serendis rumoribus aptum otium, Curt.: rumores credulitate suā, Liv.: seditiones civitatium, Tac.: malignis sermonibus non ali, sich nicht weiden an usw., Plin. ep.: al. spem alcis mollibus sententiis, Cic.: alitur vitium vivitque tegendo, Verg.: vitia, quae semper facultatibus licentiāque et assentationibus aluntur, Vell. – / Partiz. Perf. altus od. alitus gleich üblich, s. Georges, Lexik. der latein. Wortf. S. 36.

    lateinisch-deutsches > alo

  • 14 fastidibilis

    fāstīdībilis, e (fastidio), ekelhaft, unangenehm, Tert. de anim. 33.

    lateinisch-deutsches > fastidibilis

  • 15 fastidienter

    fāstīdienter, Adv. (fastidio), verächtlich, Apul. met. 5, 17.

    lateinisch-deutsches > fastidienter

  • 16 fastidiliter

    fāstīdiliter, Adv. (fastidio), mit Ekel, mit Verdruß, Varro sat. Men. 78.

    lateinisch-deutsches > fastidiliter

  • 17 fastiditas

    fāstīditās, ātis, f. (fastidio), der Ekel, Cassiod. var. 7, 1, 5.

    lateinisch-deutsches > fastiditas

  • 18 infastiditus

    īnfāstīdītus, a, um (in u. fastidio), unverschmäht, nicht widerlich, Eccl.

    lateinisch-deutsches > infastiditus

  • 19 aburrimiento

    aburri'mǐento
    m
    2) Langeweile f, Verdruss m, Überdruss m

    ¡Qué aburrimiento! — Wie langweilig!

    sustantivo masculino
    aburrimiento
    aburrimiento [aβurri'mjeDC489F9Dn̩DC489F9Dto]
    num1num (tedio) Langeweile femenino
    num2num (fastidio) Überdruss masculino

    Diccionario Español-Alemán > aburrimiento

  • 20 hastío

    as'tio
    m
    ( fastidio) Widerwille m, Ekel m
    sustantivo masculino
    hastío
    hastío [as'tio]
    num1num (repugnancia) Ekel masculino
    num2num (disgusto) Überdruss masculino
    num3num (tedio) Langeweile femenino

    Diccionario Español-Alemán > hastío

См. также в других словарях:

  • fastidio — sustantivo masculino 1. Disgusto o molestia de poca importancia: Qué fastidio que ya haya salido el último autobús. Es un fastidio que no abran los domingos. Sinónimo: incordio. 2. Cansancio o aburrimiento producido por una cosa: Pasé un rato de… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • fastidio — fastídio (fàštīdij) m <G ija> DEFINICIJA reg. zast. dosada ETIMOLOGIJA tal. fastidio ← lat. fastidium …   Hrvatski jezični portal

  • fastidio — /fa stidjo/ s.m. [dal lat. fastidium, der. di fastus us orgoglio, disdegno , prob. incrociato con taedium tedio ]. 1. a. [senso di insofferenza per cosa che dispiace o che mal si sopporta: il f. di alzarsi presto ] ▶◀ disagio, molestia, noia,… …   Enciclopedia Italiana

  • fastidio — (Del lat. fastidĭum). 1. m. Enfado, cansancio, aburrimiento, tedio. 2. Disgusto o desazón que causa la comida mal recibida por el estómago, o el olor fuerte y desagradable de una cosa …   Diccionario de la lengua española

  • fastidio — (Del lat. fastidium.) ► sustantivo masculino 1 Sensación de molestia o enfado causado por una persona, una cosa o algún contratiempo de poca importancia: ■ es un fastidio tener que repetirlo. SINÓNIMO disgusto molestia 2 Cosa que resulta pesada,… …   Enciclopedia Universal

  • fastidio — fa·stì·dio s.m. FO 1. sensazione di disturbo, insofferenza o disagio: dare fastidio, ti dà fastidio la finestra aperta? | noia, avversione: provare, sentire fastidio per qcn., per qcs. Sinonimi: disagio, disturbo, molestia, noia | antipatia,… …   Dizionario italiano

  • fastidio — {{#}}{{LM F17470}}{{〓}} {{SynF17920}} {{[}}fastidio{{]}} ‹fas·ti·dio› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} {{※}}col.{{¤}} Disgusto o molestia causados por un contratiempo de poca importancia: • Es un fastidio tener que salir con esta lluvia.{{○}}… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • fastidio — s. molestia, disgusto, dificultad. ❙ «...y miró a Lorena con fastidio.» Pedro Zarraluki, La historia del silencio, 1994, RAECREA. ❙ «Ella hizo un ademán de fastidio.» Javier García Sánchez, La historia más triste, 1991, RAE CREA. ❙ «¡Qué… …   Diccionario del Argot "El Sohez"

  • fastidio — (m) (Intermedio) perturbación del bienestar, o hastío provocado por algo Ejemplos: Los espectadores miraban la obra con fastidio. ¡Qué fastidio tener que esperar tanto tiempo! Sinónimos: molestia, hastío …   Español Extremo Basic and Intermediate

  • fastidio — sustantivo masculino 1) aburrimiento, hastío, cansancio, tedio, pesadez, latazo (coloquial). Por ejemplo: es un fastidio tener que esperar tanto. 2) desagrado*, disgusto, descontento …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • fastidio — {{hw}}{{fastidio}}{{/hw}}s. m. 1 Senso di molestia, disagio, disturbo. 2 Disgusto, avversione, noia: avere fastidio di un lavoro. 3 Causa di affanno, dispiacere; SIN. Incomodo, seccatura. 4 Nausea: cibo che dà –f. ETIMOLOGIA: dal lat. fastidium… …   Enciclopedia di italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»