-
1 faenum
faenum (less correctly fēn-, not foen-), i. n. [fe-, feo; whence felix, femina, etc., Paul. ex Fest. p. 86].I.Hay, Varr. R. R. 1, 9 sq.; Col. 2, 18; Plin. 18, 28, 67, § 258 sq.; Ov. M. 14, 645:II.Judaei, quorum cophinus faenumque supellex,
Juv. 3, 18; cf. id. 6, 542.— Plur., App. M. 3 fin. —Prov.:faenum alios aiebat esse oportere,
i. e. seemed as stupid as oxen, Cic. de Or. 2, 57, 233: faenum habet in cornu, i. e. he is a dangerous fellow (the figure being taken from an ox apt to gore, whose horns were bound about with hay), Hor. S. 1, 4, 34.—Faenum (fen-) Graecum, also as one word, faenumgraecum, fenugreek, Cato, R. R. 27, 1; Col. 2, 10, 33; Plin. 18, 16, 39, § 140. -
2 faenum
-
3 faenum
fenumhay. -
4 faenum or fēnum
faenum or fēnum ī, n [FEN-], hay: recens, O.: faenum alios aiebat ēsse oportere, ought to feed on hay, i. e. are stupid as oxen: faenum habet in cornu, i. e. is dangerous (as an ox whose horns were bound with hay), H. -
5 foenum
faenum (less correctly fēn-, not foen-), i. n. [fe-, feo; whence felix, femina, etc., Paul. ex Fest. p. 86].I.Hay, Varr. R. R. 1, 9 sq.; Col. 2, 18; Plin. 18, 28, 67, § 258 sq.; Ov. M. 14, 645:II.Judaei, quorum cophinus faenumque supellex,
Juv. 3, 18; cf. id. 6, 542.— Plur., App. M. 3 fin. —Prov.:faenum alios aiebat esse oportere,
i. e. seemed as stupid as oxen, Cic. de Or. 2, 57, 233: faenum habet in cornu, i. e. he is a dangerous fellow (the figure being taken from an ox apt to gore, whose horns were bound about with hay), Hor. S. 1, 4, 34.—Faenum (fen-) Graecum, also as one word, faenumgraecum, fenugreek, Cato, R. R. 27, 1; Col. 2, 10, 33; Plin. 18, 16, 39, § 140. -
6 faenus
faenus (less correctly fēn-, not foen-; cf. in the foll.), ŏris, n. [fe-, feo; cf.: faenum, femina, etc.; therefore, lit., what is produced; hence].I.Prop., the proceeds of capital lent out, interest (cf.: usura, versura): faenerator, sicuti M. Varro in libro tertio de Sermone Latino scripsit, a faenore est nominatus. Faenus autem dictum a fetu, et quasi a fetura quadam pecuniae parientis atque increscentis, Varr. ap. Gell. 16, 12, 7 sq., and ap. Non. 54, 5 sq.; cf.: faenus et faeneratores et lex de credita pecunia fenebris a fetu dicta, quod crediti nummi alios pariant, ut apud Graecos eadem res tokos dicitur, Paul. ex Fest. p. 86 Müll.: cf.: faenum (so it should read, instead of faenus) appellatur naturalis terrae fetus;II.ob quam causam et nummorum fetus faenus est vocatum et de ea re leges fenebres,
id. p. 94:idem pecunias his faenori dabat,
Cic. Verr. 2, 2, 70, § 170:pecuniam faenore accipere,
id. ib. 2, 3, 72, §169: Scaptius centesimis, renovato in singulos annos faenore, contentus non fuit,
id. Att. 6, 3, 5:faenus ex triente Idib. Quint. factum erat bessibus,
id. ib. 4, 15, 7:iniquissimo faenore versuram facere,
id. ib. 16, 15, 5:Graeci solvent tolerabili faenore,
id. ib. 6, 1, 16:pecuniam occupare grandi faenore,
id. Fl. 21, 51:dives positis in faenore nummis,
Hor. S. 1, 2, 13; id. A. P. 421:faenore omni solutus,
id. Epod. 2, 4.—Transf.A.Capital lent on interest (very rare):2.argenti faenus creditum,
Plaut. Most. 3, 1, 101:faenus et impendium recusare,
Cic. Att. 6, 1, 4.—Meton., that lent to the soil, i. e. the seed:B.quam bona fide terra creditum faenus reddit!
Plin. 2, 63, 63, § 155.—Gain, profit, advantage: terra, quae nunquam recusat imperium, nec unquam sine usura reddit quod accepit, sed alias minore, plerumque majore cum faenore, Cic. de Sen. 15, 51; cf.:semina, quae magno faenore reddat ager,
Tib. 2, 6, 22; and:cum quinquagesimo faenore messes reddit eximia fertilitas soli,
Plin. 18, 17, 47, § 162:saepe venit magno faenore tardus amor,
Prop. 1, 7, 26; cf.:at mihi, quod vivo detraxerit invida turba, Post obitum duplici faenore reddet Honos,
id. 3 (4), 1, 22. -
7 foenus
faenus (less correctly fēn-, not foen-; cf. in the foll.), ŏris, n. [fe-, feo; cf.: faenum, femina, etc.; therefore, lit., what is produced; hence].I.Prop., the proceeds of capital lent out, interest (cf.: usura, versura): faenerator, sicuti M. Varro in libro tertio de Sermone Latino scripsit, a faenore est nominatus. Faenus autem dictum a fetu, et quasi a fetura quadam pecuniae parientis atque increscentis, Varr. ap. Gell. 16, 12, 7 sq., and ap. Non. 54, 5 sq.; cf.: faenus et faeneratores et lex de credita pecunia fenebris a fetu dicta, quod crediti nummi alios pariant, ut apud Graecos eadem res tokos dicitur, Paul. ex Fest. p. 86 Müll.: cf.: faenum (so it should read, instead of faenus) appellatur naturalis terrae fetus;II.ob quam causam et nummorum fetus faenus est vocatum et de ea re leges fenebres,
id. p. 94:idem pecunias his faenori dabat,
Cic. Verr. 2, 2, 70, § 170:pecuniam faenore accipere,
id. ib. 2, 3, 72, §169: Scaptius centesimis, renovato in singulos annos faenore, contentus non fuit,
id. Att. 6, 3, 5:faenus ex triente Idib. Quint. factum erat bessibus,
id. ib. 4, 15, 7:iniquissimo faenore versuram facere,
id. ib. 16, 15, 5:Graeci solvent tolerabili faenore,
id. ib. 6, 1, 16:pecuniam occupare grandi faenore,
id. Fl. 21, 51:dives positis in faenore nummis,
Hor. S. 1, 2, 13; id. A. P. 421:faenore omni solutus,
id. Epod. 2, 4.—Transf.A.Capital lent on interest (very rare):2.argenti faenus creditum,
Plaut. Most. 3, 1, 101:faenus et impendium recusare,
Cic. Att. 6, 1, 4.—Meton., that lent to the soil, i. e. the seed:B.quam bona fide terra creditum faenus reddit!
Plin. 2, 63, 63, § 155.—Gain, profit, advantage: terra, quae nunquam recusat imperium, nec unquam sine usura reddit quod accepit, sed alias minore, plerumque majore cum faenore, Cic. de Sen. 15, 51; cf.:semina, quae magno faenore reddat ager,
Tib. 2, 6, 22; and:cum quinquagesimo faenore messes reddit eximia fertilitas soli,
Plin. 18, 17, 47, § 162:saepe venit magno faenore tardus amor,
Prop. 1, 7, 26; cf.:at mihi, quod vivo detraxerit invida turba, Post obitum duplici faenore reddet Honos,
id. 3 (4), 1, 22. -
8 faenilia
faenilia (fēn-),ium, n [faenum], a hay-loft: claudes faenilia brumā, V., O. -
9 habeō
habeō uī (old perf subj. habessit for habuerit, C.), itus, ēre [HAB-], to have, hold, support, carry, wear: arma: anulum: arma hic paries habebit, H.: coronam in capite: soccos et pallium: catenas: Faenum in cornu, H.: aquilam in exercitu, S.— To have, hold, contain: quod (fanum) habebat auri: non me Tartara habent, V.: quem quae sint habitura deorum Concilia, etc., V.: Quae regio Anchisen habet? V.: quod habet lex in se: suam (nutricem) cinis ater habebat, V.— To have, hold, occupy, inhabit: urbem, S.: arcem: quā Poeni haberent (sc. castra), L.: Hostis habet muros, V. —Of relation or association, to have: in matrimonio Caesenniam: eos in loco patrui: uxores: patrem: (legionem) secum, Cs.: apīs in iubā: mecum scribas: quibus vendant, habere, Cs.: conlegam in praeturā Sophoclem: civitates stipendiarias, Cs.: cognitum Scaevolam: inimicos civīs: duos amicissimos: eum nuptiis adligatum: quem pro quaestore habuit.— To have, be furnished with: voltum bonum, S.: pedes quinque: Angustos aditūs, V.: manicas, V.— To have, hold, keep, retain, detain: haec cum illis sunt habenda (opp. mittenda), T.: si quod accepit habet: Bibulum in obsidione, Cs.: in liberis custodiis haberi, S.: in vinculis habendi, S.: mare in potestate, Cs.: in custodiam habitus, lodged, L.: ordines, preserve, S.: alios in eā fortunā, ut, etc., L.: exercitus sine inperio habitus, S.: Marium post principia, station, S.: Loricam Donat habere viro, gives to keep, V.: inclusum senatum.—Of ownership or enjoyment, to have, own, possess, be master of: agros: Epicratis bona omnia: in Italiā fundum: quod non desit, H.: (divitias) honeste, enjoy, S.: (leges) in monumentis habemus, i. e. are extant: sibi hereditatem: illam suas res sibi habere iussit (the formula of divorcing a wife): in vestrā amicitiā divitias, S.: nos Amaryllis habet, has my love, V.: habeo, non habeor a Laide: habet in nummis, in praediis, is rich: ad habendum nihil satis esse: amor habendi, V.: Unde habeas, quaerit nemo, sed oportet habere, Iu.— To have, get, receive, obtain: a me vitam, fortunas: imperium a populo R.: habeat hoc praemi tua indignitas: granum ex provinciā: plus dapis, H.: Partem opere in tanto, a place, V.: graviter ferit atque ita fatur, Hoc habet, it reaches him, V.: certe captus est, habet! (i. e. volneratus est) T.— To find oneself, be, feel, be situated, be off, come off: se non graviter: bene habemus nos: praeclare se res habebat: quo pacto se habeat provincia: bene habent tibi principia, T.: bene habet, it is well: atqui Sic habet, H.: credin te inpune habiturum? escape punishment, T.: virtus aeterna habetur, abides, S.— To make, render: uti eos manifestos habeant, S.: pascua publica infesta, L.—With P. perf. pass., periphrast. for perf act.: vectigalia redempta, has brought in and holds, Cs.: domitas libidines: quae conlecta habent Stoici: de Caesare satis dictum: pericula consueta, S.: neque ea res falsum me habuit, S.: edita facinora, L.— To treat, use, handle: duriter se, T.: equitatu agmen adversariorum male, Cs.: exercitum luxuriose, S.: eos non pro vanis hostibus, sed liberaliter, S.: saucii maiore curā habiti, L.— To hold, direct, turn, keep: iter hac, T.: iter ad legiones, Cs.— To hold, pronounce, deliver, utter, make: orationem de ratione censoriā: contionem ad urbem: post habitam contionem: gratulationibus habendis celebramur: quae (querelae) apud me de illo habebantur: verba.— To hold, convene, conduct, cause to take place: comitia haberi siturus: senatum, Cs.: censum: Consilium summis de rebus, V.— To hold, govern, administer, manage, wield: rem p., S.: qui cultus habendo Sit pecori, V.: animus habet cuncta, neque ipse habetur, S.: aptat habendo Ensem, V.—Of rank or position, to hold, take, occupy: priores partīs Apud me, T.: Statum de tribus secundarium.—Fig., to have, have in mind, entertain, cherish, experience, exhibit, be actuated by: si quid consili Habet, T.: alienum animum a causā: tantum animi ad audaciam: plus animi quam consili: amorem in rem p.: in consilio fidem: gratiam, gratias habere; see gratia.— To have, have in mind, mean, wish, be able: haec habebam fere, quae te scire vellem, this was in substance what, etc.: haec habui de amicitiā quae dicerem: quod huic responderet, non habebat: haec fere dicere habui de, etc.: illud adfirmare pro certo habeo, L.—Prov.: quā digitum proferat non habet.—With P. fut. pass., to have, be bound: utrumne de furto dicendum habeas, Ta.: si nunc primum statuendum haberemus, Ta. — To have, have in mind, know, be acquainted with, be informed of: regis matrem habemus, ignoramus patrem: habes consilia nostra, such are: In memoriā habeo, I remember, T.: age, si quid habes, V.—With in animo, to have in mind, purpose, intend, be inclined: rogavi, ut diceret quid haberet in animo: istum exheredare in animo habebat: hoc (flumen) transire, Cs.: bello eum adiuvare, L. — To have in mind, hold, think, believe, esteem, regard, look upon: neque vos neque deos in animo, S.: haec habitast soror, T.: alquos magno in honore, Cs.: Iunium (mensem) in metu, be afraid of: omnīs uno ordine Achivos, all alike, V.: hi numero inpiorum habentur, Cs.: quem nefas habent nominare: deos aeternos: habitus non futtilis auctor, V.: cum esset habendus rex: non nauci augurem: cuius auctoritas magni haberetur, Cs.: id pro non dicto habendum, L.: sic habeto, non esse, etc.: non necesse habeo dicere: eam rem habuit religioni, a matter of conscience: ludibrio haberi, T.: duritiam voluptati, regard as pleasure, S.— To have, have received, have acquired, have made, have incurred: a me beneficia, Cs.: tantos progressūs in Stoicis.—With satis, to have enough, be content, be satisfied: sat habeo, T.: a me satis habent, tamen plus habebunt: non satis habitum est, quaeri, etc.— To have, be characterized by, exercise, practise: salem, T.: habet hoc virtus, ut, etc., this is characteristic of merit: locus nihil habet religionis: celerem motum, Cs.: neque modum neque modestiam, S.: silentium haberi iussit, observed, S.: habebat hoc Caesar, quem cognorat, etc., this was Caesar's way: ornamenta dicendi.— To have, involve, bring, render, occasion, produce, excite: primus adventus equitatūs habuit interitum: habet amoenitas ipsa inlecebras: latrocinia nullam habent infamiam, Cs.— To hold, keep, occupy, engage, busy, exercise, inspire: hoc male habet virum, vexes, T.: animalia somnus habebat, V.: sollicitum te habebat cogitatio periculi: Qui (metus) maior absentīs habet, H.— To take, accept, bear, endure: eas (iniurias) gravius aequo, S.: aegre filium id ausum, L.— To keep, reserve, conceal: Non clam me haberet quod, etc., T.: secreto hoc audi, tecum habeto.— To keep, spend, pass: adulescentiam, S.: aetatem procul a re p., S.—With rem, to have to do, be intimate: quocum uno rem habebam, T.* * *habere, habui, habitus Vhave, hold, consider, think, reason; manage, keep; spend/pass (time) -
10 buceras
plant, fenugreek (faenum Graecum) -
11 adpono
ap-pōno ( adp-, Ritschl, Fleck., Lachm., Baiter, Halm; app-, Merk., Kayser, K. and H., Weissenb.), pōsŭi, pŏsĭtum, 3, v. a. ( perf. apposivi, Plaut. Mil. 3, 3, 31; App. ap. Prisc. p. 898 P.; cf. pono), to place, put, or lay at, near or by the side of a thing; to apply to, add, unite, etc. (class. in prose and poetry; syn.: addo, adicio, adjungo).I.Lit.A.In gen.:B.adpone hic mensulam,
Plaut. Most. 1, 3, 150:appositas instruxere epulis mensas,
Ov. M. 8, 570; so id. ib. 8, 831:sitellam,
Plaut. Cas. 2, 6, 11: Sy. Onus urget. Mi. At tu adpone, put it down then, id. Poen. 4, 2, 35:illam alteram apud me, quod bonist, adponito,
id. Trin. 4, 3, 60:munera eorum illis apponentur,
Vulg. Bar 6, 26:At istos rastros interea tamen adpone,
Ter. Heaut. 1, 1, 37; so id. And. 4, 3, 10 al.:aër Omnibus est rebus circumdatus adpositusque,
Lucr. 6, 1036; 3, 373:omnes columnae machinā appositā dejectae,
Cic. Verr. 2, 1, 55, § 144:notam ad malum versum,
id. Pis. 30; so id. Fam. 13, 6; cf. Suet. Claud. 16: manus ad os (eorum more, qui secreto aliquid narrant, Manut.), Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1:scalis appositis urbem defenderunt,
Liv. 37, 5:adpositā aure ad glaciem,
Plin. 8, 28, 42, § 103: adpositum in mensā lumen, Tac. A. 2, 31:paenulam ad vulnus,
Suet. Ner. 49 et saep.:dominum Adpositum flavis in Simoenta vadis,
Prop. 2, 9, 12.—So freq. of the putting on of garments, crowns, etc.:cur tamen appositā velatur janua lauro,
Ov. Tr. 3, 1, 39:gemmas toris,
id. H. 9, 60 Loers; cf.the same,
id. ib. 7, 100:meretrix Appositā populum submovet ante serā,
id. Am. 3, 14, 10 (cf.:ponere seram,
Juv. 6, 347):candelam valvis,
i. e. to set fire to, Juv. 9, 98 al. —Esp.1.Freq. as t. t. of food, dishes, to serve up, set before one (cf. Gr. paratithêmi;2.the simple verb pono is often so used, q. v.): adposita sit cena,
Plaut. Trin. 2, 4, 69:apposuit eis mensam,
Vulg. Act. 16, 34:adpositum est ampliter,
Plaut. Mil. 3, 1, 160:apposuit patellam,
Cic. Verr. 2, 4, 22:Cenabat apud eum: argentum ille ceterum purum apposuerat, etc.,
id. ib. 4, 22, 49; id. Tusc. 5, 32, 91; id. Att. 6, 1; 14, 21; Liv. 1, 7; Plin. 8, 51, 78, § 210:convivis panem et obsonia apponere,
Suet. Calig. 37; id. Caes. 43; id. Tib. 34; id. Galb. 12; Vitr. 13:Appositaque est eis ciborum magna praeparatio,
Vulg. 4 Reg. 6, 23 al.;Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17; 2, 8, 69 al.—Aliquem alicui or alicui rei, to appoint or designate one to any service or duty, to place in any station, to join to as an aid:3.custodem Tullio me apponite,
Cic. Div. in Caecil. 16, 51; so Tac. A. 4, 60; cf.: adpositus custodiae (dat.), id. ib. 1, 6;2, 68: accusator apponitur civis Romanus,
Cic. Verr. 2, 1, 29, § 74; so id. ib. 2, 1, 5, § 41 fin.:calumniatores,
id. ib. 2, 2, 10:praevaricatorem,
id. Phil. 2, 11:non illicitatorem venditor adponet,
id. Off. 3, 15, 61; cf. id. Verr. 2, 1, 54:custodes,
Nep. Dion, 4, 5:moderator et magister consulibus appositus,
Liv. 2, 18, 6; so,rectorem,
Suet. Aug. 48:scrutatores,
id. Claud. 35 al. —To put to something by way of increase, to add to, superadd (rare; cf.II.addo, adicio): nihil his novum adposivi,
Plaut. Mil. 3, 3, 31; id. Trin. 4, 3, 18:aetas illi, quos tibi dempserit, adponet annos,
Hor. C. 2, 5, 15:exemplum,
Gell. 1, 13, 9:si quis apposuerit ad haec, apponet Deus super illum etc.,
Vulg. Apoc. 22, 18; ib. Gen. 49, 32.—Trop.A.Of the mind, to apply (eccl. Lat.):B.appone cor ad doctrinam,
Vulg. Prov. 22, 17:apposui cor meum, ut etc.,
ib. Eccl. 8, 16.—In eccl. Lat., after the Hebrew, of an act, to do further, also to do something:C.non apponet, ut complacitior sit adhuc?
Vulg. Psa. 76, 8; so ib. Act. 12, 3:apposuerunt adhuc peccare,
ib. Psa. 77, 17; 88, 23.—With a dat. of end, to set down for something, count, reckon, or consider as, to hold as (very rare):A.cum is nil promereat, postulare id gratiae adponi sibi,
Ter. And. 2, 1, 32 (addi in gratiam suam, Don.):aliquid lucro,
Hor. C. 1, 9, 15.—Hence, appŏsĭ-tus ( adp-), a, um, P. a., put or applied to, etc.Of relations of space, placed or situated at or near to, contiguous to, bordering upon; constr. with dat.:B.regio mari adposita,
Plin. 3, 18, 22, § 126:platanus itineri,
id. 12, 1, 5, § 9:castellum Lupiae flumini adpositum,
Tac. A. 2, 7.— Trop.:audacia fidentiae non contrarium, sed appositum ac propinquum,
Cic. Inv. 2, 54, 165.—Metaph.1.Fit, proper, suitable, appropriate, apposite, etc. (like aptus, q. v.; hence in MSS. freq. interchanged with it; cf. Spald. ad Quint. 3, 11, 9); constr. with ad (in this signif. very freq. in Varr. and Cic.;* 2.elsewhere very rare, perh. not found except in Quint. and Gell.): ager ad vitem adpositus,
Varr. R. R. 1, 7, 5:loca adposita ad faenum, ad vinum, ad oleum,
id. ib. 1, 23, 1:equus ad medendum adpositus,
id. ib. 2, 7, 5:(gallinae) adpositissimae ad partum,
id. ib. 3, 9, 9;2, 10, 4: menses ad agendum maxime appositi,
Cic. Verr. 2, 1, 11; 2, 5, 41 fin.; id. Att. 3, 14:multo appositior ad deferenda,
id. Verr. 2, 4, 57:argumentatio appositissima ad judicationem,
id. Inv. 1, 14. —Inclined to; constr. with dat.:3.judex juri magis an aequo sit adpositus,
Quint. 4, 3, 11 (cf.:adclinis falsis animus,
Hor. S. 2, 2, 6).—Subst.: appŏsĭtum, i, n., in rhet. and gram., an epithet, adjective:adposita, quae epitheta dicuntur, ut dulce mustum,
Quint. 8, 2, 10; 2, 14, 3; 9, 4, 24.—Hence, appŏsĭtē, adv., suitably, fitly, etc.:ad persuasionem,
Cic. Inv. 1, 5; cf. Spald ad Quint. 2, 15, 3 praeclare et apposite et facete scribere, Gell. 2, 23, 11 ( comp. and sup not used). -
12 adpositus
ap-pōno ( adp-, Ritschl, Fleck., Lachm., Baiter, Halm; app-, Merk., Kayser, K. and H., Weissenb.), pōsŭi, pŏsĭtum, 3, v. a. ( perf. apposivi, Plaut. Mil. 3, 3, 31; App. ap. Prisc. p. 898 P.; cf. pono), to place, put, or lay at, near or by the side of a thing; to apply to, add, unite, etc. (class. in prose and poetry; syn.: addo, adicio, adjungo).I.Lit.A.In gen.:B.adpone hic mensulam,
Plaut. Most. 1, 3, 150:appositas instruxere epulis mensas,
Ov. M. 8, 570; so id. ib. 8, 831:sitellam,
Plaut. Cas. 2, 6, 11: Sy. Onus urget. Mi. At tu adpone, put it down then, id. Poen. 4, 2, 35:illam alteram apud me, quod bonist, adponito,
id. Trin. 4, 3, 60:munera eorum illis apponentur,
Vulg. Bar 6, 26:At istos rastros interea tamen adpone,
Ter. Heaut. 1, 1, 37; so id. And. 4, 3, 10 al.:aër Omnibus est rebus circumdatus adpositusque,
Lucr. 6, 1036; 3, 373:omnes columnae machinā appositā dejectae,
Cic. Verr. 2, 1, 55, § 144:notam ad malum versum,
id. Pis. 30; so id. Fam. 13, 6; cf. Suet. Claud. 16: manus ad os (eorum more, qui secreto aliquid narrant, Manut.), Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1:scalis appositis urbem defenderunt,
Liv. 37, 5:adpositā aure ad glaciem,
Plin. 8, 28, 42, § 103: adpositum in mensā lumen, Tac. A. 2, 31:paenulam ad vulnus,
Suet. Ner. 49 et saep.:dominum Adpositum flavis in Simoenta vadis,
Prop. 2, 9, 12.—So freq. of the putting on of garments, crowns, etc.:cur tamen appositā velatur janua lauro,
Ov. Tr. 3, 1, 39:gemmas toris,
id. H. 9, 60 Loers; cf.the same,
id. ib. 7, 100:meretrix Appositā populum submovet ante serā,
id. Am. 3, 14, 10 (cf.:ponere seram,
Juv. 6, 347):candelam valvis,
i. e. to set fire to, Juv. 9, 98 al. —Esp.1.Freq. as t. t. of food, dishes, to serve up, set before one (cf. Gr. paratithêmi;2.the simple verb pono is often so used, q. v.): adposita sit cena,
Plaut. Trin. 2, 4, 69:apposuit eis mensam,
Vulg. Act. 16, 34:adpositum est ampliter,
Plaut. Mil. 3, 1, 160:apposuit patellam,
Cic. Verr. 2, 4, 22:Cenabat apud eum: argentum ille ceterum purum apposuerat, etc.,
id. ib. 4, 22, 49; id. Tusc. 5, 32, 91; id. Att. 6, 1; 14, 21; Liv. 1, 7; Plin. 8, 51, 78, § 210:convivis panem et obsonia apponere,
Suet. Calig. 37; id. Caes. 43; id. Tib. 34; id. Galb. 12; Vitr. 13:Appositaque est eis ciborum magna praeparatio,
Vulg. 4 Reg. 6, 23 al.;Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17; 2, 8, 69 al.—Aliquem alicui or alicui rei, to appoint or designate one to any service or duty, to place in any station, to join to as an aid:3.custodem Tullio me apponite,
Cic. Div. in Caecil. 16, 51; so Tac. A. 4, 60; cf.: adpositus custodiae (dat.), id. ib. 1, 6;2, 68: accusator apponitur civis Romanus,
Cic. Verr. 2, 1, 29, § 74; so id. ib. 2, 1, 5, § 41 fin.:calumniatores,
id. ib. 2, 2, 10:praevaricatorem,
id. Phil. 2, 11:non illicitatorem venditor adponet,
id. Off. 3, 15, 61; cf. id. Verr. 2, 1, 54:custodes,
Nep. Dion, 4, 5:moderator et magister consulibus appositus,
Liv. 2, 18, 6; so,rectorem,
Suet. Aug. 48:scrutatores,
id. Claud. 35 al. —To put to something by way of increase, to add to, superadd (rare; cf.II.addo, adicio): nihil his novum adposivi,
Plaut. Mil. 3, 3, 31; id. Trin. 4, 3, 18:aetas illi, quos tibi dempserit, adponet annos,
Hor. C. 2, 5, 15:exemplum,
Gell. 1, 13, 9:si quis apposuerit ad haec, apponet Deus super illum etc.,
Vulg. Apoc. 22, 18; ib. Gen. 49, 32.—Trop.A.Of the mind, to apply (eccl. Lat.):B.appone cor ad doctrinam,
Vulg. Prov. 22, 17:apposui cor meum, ut etc.,
ib. Eccl. 8, 16.—In eccl. Lat., after the Hebrew, of an act, to do further, also to do something:C.non apponet, ut complacitior sit adhuc?
Vulg. Psa. 76, 8; so ib. Act. 12, 3:apposuerunt adhuc peccare,
ib. Psa. 77, 17; 88, 23.—With a dat. of end, to set down for something, count, reckon, or consider as, to hold as (very rare):A.cum is nil promereat, postulare id gratiae adponi sibi,
Ter. And. 2, 1, 32 (addi in gratiam suam, Don.):aliquid lucro,
Hor. C. 1, 9, 15.—Hence, appŏsĭ-tus ( adp-), a, um, P. a., put or applied to, etc.Of relations of space, placed or situated at or near to, contiguous to, bordering upon; constr. with dat.:B.regio mari adposita,
Plin. 3, 18, 22, § 126:platanus itineri,
id. 12, 1, 5, § 9:castellum Lupiae flumini adpositum,
Tac. A. 2, 7.— Trop.:audacia fidentiae non contrarium, sed appositum ac propinquum,
Cic. Inv. 2, 54, 165.—Metaph.1.Fit, proper, suitable, appropriate, apposite, etc. (like aptus, q. v.; hence in MSS. freq. interchanged with it; cf. Spald. ad Quint. 3, 11, 9); constr. with ad (in this signif. very freq. in Varr. and Cic.;* 2.elsewhere very rare, perh. not found except in Quint. and Gell.): ager ad vitem adpositus,
Varr. R. R. 1, 7, 5:loca adposita ad faenum, ad vinum, ad oleum,
id. ib. 1, 23, 1:equus ad medendum adpositus,
id. ib. 2, 7, 5:(gallinae) adpositissimae ad partum,
id. ib. 3, 9, 9;2, 10, 4: menses ad agendum maxime appositi,
Cic. Verr. 2, 1, 11; 2, 5, 41 fin.; id. Att. 3, 14:multo appositior ad deferenda,
id. Verr. 2, 4, 57:argumentatio appositissima ad judicationem,
id. Inv. 1, 14. —Inclined to; constr. with dat.:3.judex juri magis an aequo sit adpositus,
Quint. 4, 3, 11 (cf.:adclinis falsis animus,
Hor. S. 2, 2, 6).—Subst.: appŏsĭtum, i, n., in rhet. and gram., an epithet, adjective:adposita, quae epitheta dicuntur, ut dulce mustum,
Quint. 8, 2, 10; 2, 14, 3; 9, 4, 24.—Hence, appŏsĭtē, adv., suitably, fitly, etc.:ad persuasionem,
Cic. Inv. 1, 5; cf. Spald ad Quint. 2, 15, 3 praeclare et apposite et facete scribere, Gell. 2, 23, 11 ( comp. and sup not used). -
13 ambrosia
1.ambrŏsĭa, ae, f., = ambrosia.I.Lit., ambrosia, the food of the gods (as nectar was their drink):II.non enim ambrosiā deos aut nectare laetari arbitror,
Cic. Tusc. 1, 26, 65; Ov. P. 1, 10, 11:Suaviolum dulci dulcius ambrosiā,
Cat. 99, 2.—Hence: orator ambrosiā alendus, prov. once in Cic., qs. a god among orators, of a distinguished orator (opp. faenum esse), Cic. de Or. 2, 57.— Also food for the steeds of the gods:equos ambrosiae suco saturos,
Ov. M. 2, 120; 4, 215 (acc. to Hom. Il. 5, 368 and 369).—Transf.A.The unguent of the gods (so, ambrosia, Hom. Il. 14, 170;B.16, 670): ambrosiā cum dulci nectare mixtā Contigit os,
Ov. M. 14, 606:liquidum ambrosiae diffundit odorem,
Verg. G. 4, 415; id. A. 12, 419.—The name of several plants, esp. of the botrys or artemisia, Turkish mugwort: Choenopodium botrys, Linn.; Plin. 27, 4, 11, § 28.—Another plant of this name, Plin. 27, 8, 31, § 55.—C.An antidote to poison, Cels. 5, 23.2.Ambrŏsĭa, v. Ambrosie. -
14 appono
ap-pōno ( adp-, Ritschl, Fleck., Lachm., Baiter, Halm; app-, Merk., Kayser, K. and H., Weissenb.), pōsŭi, pŏsĭtum, 3, v. a. ( perf. apposivi, Plaut. Mil. 3, 3, 31; App. ap. Prisc. p. 898 P.; cf. pono), to place, put, or lay at, near or by the side of a thing; to apply to, add, unite, etc. (class. in prose and poetry; syn.: addo, adicio, adjungo).I.Lit.A.In gen.:B.adpone hic mensulam,
Plaut. Most. 1, 3, 150:appositas instruxere epulis mensas,
Ov. M. 8, 570; so id. ib. 8, 831:sitellam,
Plaut. Cas. 2, 6, 11: Sy. Onus urget. Mi. At tu adpone, put it down then, id. Poen. 4, 2, 35:illam alteram apud me, quod bonist, adponito,
id. Trin. 4, 3, 60:munera eorum illis apponentur,
Vulg. Bar 6, 26:At istos rastros interea tamen adpone,
Ter. Heaut. 1, 1, 37; so id. And. 4, 3, 10 al.:aër Omnibus est rebus circumdatus adpositusque,
Lucr. 6, 1036; 3, 373:omnes columnae machinā appositā dejectae,
Cic. Verr. 2, 1, 55, § 144:notam ad malum versum,
id. Pis. 30; so id. Fam. 13, 6; cf. Suet. Claud. 16: manus ad os (eorum more, qui secreto aliquid narrant, Manut.), Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1:scalis appositis urbem defenderunt,
Liv. 37, 5:adpositā aure ad glaciem,
Plin. 8, 28, 42, § 103: adpositum in mensā lumen, Tac. A. 2, 31:paenulam ad vulnus,
Suet. Ner. 49 et saep.:dominum Adpositum flavis in Simoenta vadis,
Prop. 2, 9, 12.—So freq. of the putting on of garments, crowns, etc.:cur tamen appositā velatur janua lauro,
Ov. Tr. 3, 1, 39:gemmas toris,
id. H. 9, 60 Loers; cf.the same,
id. ib. 7, 100:meretrix Appositā populum submovet ante serā,
id. Am. 3, 14, 10 (cf.:ponere seram,
Juv. 6, 347):candelam valvis,
i. e. to set fire to, Juv. 9, 98 al. —Esp.1.Freq. as t. t. of food, dishes, to serve up, set before one (cf. Gr. paratithêmi;2.the simple verb pono is often so used, q. v.): adposita sit cena,
Plaut. Trin. 2, 4, 69:apposuit eis mensam,
Vulg. Act. 16, 34:adpositum est ampliter,
Plaut. Mil. 3, 1, 160:apposuit patellam,
Cic. Verr. 2, 4, 22:Cenabat apud eum: argentum ille ceterum purum apposuerat, etc.,
id. ib. 4, 22, 49; id. Tusc. 5, 32, 91; id. Att. 6, 1; 14, 21; Liv. 1, 7; Plin. 8, 51, 78, § 210:convivis panem et obsonia apponere,
Suet. Calig. 37; id. Caes. 43; id. Tib. 34; id. Galb. 12; Vitr. 13:Appositaque est eis ciborum magna praeparatio,
Vulg. 4 Reg. 6, 23 al.;Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,
Hor. S. 2, 8, 17; 2, 8, 69 al.—Aliquem alicui or alicui rei, to appoint or designate one to any service or duty, to place in any station, to join to as an aid:3.custodem Tullio me apponite,
Cic. Div. in Caecil. 16, 51; so Tac. A. 4, 60; cf.: adpositus custodiae (dat.), id. ib. 1, 6;2, 68: accusator apponitur civis Romanus,
Cic. Verr. 2, 1, 29, § 74; so id. ib. 2, 1, 5, § 41 fin.:calumniatores,
id. ib. 2, 2, 10:praevaricatorem,
id. Phil. 2, 11:non illicitatorem venditor adponet,
id. Off. 3, 15, 61; cf. id. Verr. 2, 1, 54:custodes,
Nep. Dion, 4, 5:moderator et magister consulibus appositus,
Liv. 2, 18, 6; so,rectorem,
Suet. Aug. 48:scrutatores,
id. Claud. 35 al. —To put to something by way of increase, to add to, superadd (rare; cf.II.addo, adicio): nihil his novum adposivi,
Plaut. Mil. 3, 3, 31; id. Trin. 4, 3, 18:aetas illi, quos tibi dempserit, adponet annos,
Hor. C. 2, 5, 15:exemplum,
Gell. 1, 13, 9:si quis apposuerit ad haec, apponet Deus super illum etc.,
Vulg. Apoc. 22, 18; ib. Gen. 49, 32.—Trop.A.Of the mind, to apply (eccl. Lat.):B.appone cor ad doctrinam,
Vulg. Prov. 22, 17:apposui cor meum, ut etc.,
ib. Eccl. 8, 16.—In eccl. Lat., after the Hebrew, of an act, to do further, also to do something:C.non apponet, ut complacitior sit adhuc?
Vulg. Psa. 76, 8; so ib. Act. 12, 3:apposuerunt adhuc peccare,
ib. Psa. 77, 17; 88, 23.—With a dat. of end, to set down for something, count, reckon, or consider as, to hold as (very rare):A.cum is nil promereat, postulare id gratiae adponi sibi,
Ter. And. 2, 1, 32 (addi in gratiam suam, Don.):aliquid lucro,
Hor. C. 1, 9, 15.—Hence, appŏsĭ-tus ( adp-), a, um, P. a., put or applied to, etc.Of relations of space, placed or situated at or near to, contiguous to, bordering upon; constr. with dat.:B.regio mari adposita,
Plin. 3, 18, 22, § 126:platanus itineri,
id. 12, 1, 5, § 9:castellum Lupiae flumini adpositum,
Tac. A. 2, 7.— Trop.:audacia fidentiae non contrarium, sed appositum ac propinquum,
Cic. Inv. 2, 54, 165.—Metaph.1.Fit, proper, suitable, appropriate, apposite, etc. (like aptus, q. v.; hence in MSS. freq. interchanged with it; cf. Spald. ad Quint. 3, 11, 9); constr. with ad (in this signif. very freq. in Varr. and Cic.;* 2.elsewhere very rare, perh. not found except in Quint. and Gell.): ager ad vitem adpositus,
Varr. R. R. 1, 7, 5:loca adposita ad faenum, ad vinum, ad oleum,
id. ib. 1, 23, 1:equus ad medendum adpositus,
id. ib. 2, 7, 5:(gallinae) adpositissimae ad partum,
id. ib. 3, 9, 9;2, 10, 4: menses ad agendum maxime appositi,
Cic. Verr. 2, 1, 11; 2, 5, 41 fin.; id. Att. 3, 14:multo appositior ad deferenda,
id. Verr. 2, 4, 57:argumentatio appositissima ad judicationem,
id. Inv. 1, 14. —Inclined to; constr. with dat.:3.judex juri magis an aequo sit adpositus,
Quint. 4, 3, 11 (cf.:adclinis falsis animus,
Hor. S. 2, 2, 6).—Subst.: appŏsĭtum, i, n., in rhet. and gram., an epithet, adjective:adposita, quae epitheta dicuntur, ut dulce mustum,
Quint. 8, 2, 10; 2, 14, 3; 9, 4, 24.—Hence, appŏsĭtē, adv., suitably, fitly, etc.:ad persuasionem,
Cic. Inv. 1, 5; cf. Spald ad Quint. 2, 15, 3 praeclare et apposite et facete scribere, Gell. 2, 23, 11 ( comp. and sup not used). -
15 aresco
I.Lit.:II.dum mea (vestimenta) arescunt,
Plaut. Rud. 2, 7, 17:fluvius arescat,
Vulg. Job, 14, 11:arescat aqua de mari,
ib. Isa. 19, 5:arescente undā,
Tac. A. 13, 57:quasi faenum, ita arescet,
Vulg. Isa. 51, 12.—Of tears:cito arescit lacrima, praesertim in alienis malis,
Cic. Part. Or. 17; so id. Inv. 1, 56 fin. —Trop., to languish.A.Of plants, to dry up, wither: nullo modo facilius arbitror posse herbas arescere et interfici, to dry up, Cic. Oecon. ap. Non. p. 450, 1; so Plin. 8, 38, 57, § 137:B.truncus (arboris),
Tac. A. 13, 58:vitis,
Vulg. Ezech. 17, 9; 17, 10:palmes,
ib. Joan. 15, 6: manus (branch), ib. Job, 15, 32.—Of persons (eccl. Lat.), to pine away in sickness:(filius meus) stridet dentibus et arescit,
Vulg. Marc. 9, 17.—So, to sink, be overcome, with fear:arescentibus hominibus prae timore,
Luc. 21, 26. -
16 buceras
-
17 caecidi
caedo, cĕcīdi (in MSS. freq. caecīdi, v. Neue, Formenl. 2, 460), caesum, 3, v. a. [root cīd- for scid-; cf. scindo; Gr. schizô].I.Lit.A.In gen.1.To cut, hew, lop, cut down, fell, cut off, cut to pieces: caesa abiegna trabes, Enn. ap. Cic. N. D. 3, 30, 75 (Trag. v. 281 Vahl.):b.frondem querneam caedito,
Cato, R. R. 5, 8:arbores,
Cic. Div. 2, 14, 33; Ov. M. 9, 230:robur,
Cic. Div. 2, 41, 86; Ov. M. 8, 769:lignum,
Plaut. Merc. 2, 3. 63: silvam, Varr ap. Non. p. 272, 5; Lucr. 5, 1265; Caes. B. G. 3, 29; Ov. M. 8, 329; Suet. Aug. 94 fin.; Pall. Mai, 4, 1:nemus,
Ov. M. 2, 418; cf. id. ib. 1, 94; 9, 230; 9, 374;14, 535: harundinem,
Dig. 7, 1, 59, § 2:arboris auctum,
Lucr. 6, 167:comam vitis,
Tib. 1, 7, 34:faenum,
Col. 2, 18, 1:murus latius quam caederetur ruebat,
Liv. 21, 11, 9:caesis montis fodisse medullis,
Cat. 68, 111; so,caedi montis in marmora,
Plin. 12, prooem. §2: lapis caedendus,
Cic. Verr. 2, 1, 56, § 147:silicem,
id. Div. 2, 41, 85:marmor,
Dig. 24, 3, 7, § 13:toga rotunda et apte caesa,
cut out, Quint. 11, 3, 139: caedunt securibus umida vina, with axes they cut out the wine (formerly liquid, now frozen), Verg. G. 3, 364: volutas, to carve or hollow out volutes, Vitr. 3, 3: tineae omnia caedunt, Lucil. ap. Non. p. 272, 14.—Prov.:c.ut vineta egomet caedam mea,
i. e. carry my own hide to market, Hor. Ep. 2, 1, 220 (proverbium in eos dicitur, qui sibi volentes nocent, Schol. Crucq.; cf. Tib. 1, 2, 98; Verg. A. 5, 672).—Ruta caesa; v ruo, P. a.—2.In gen., to strike upon something, to knock at, to beat, strike, cudgel, etc.:b.ut lapidem ferro quom caedimus evolat ignis,
strike upon with iron, Lucr. 6, 314:caedere januam saxis,
Cic. Verr 2, 1, 27, § 69:silicem rostro,
Liv. 41, 13, 1:vasa dolabris,
Curt. 5, 6, 5:femur, pectus, frontem,
Quint. 2, 12, 10; cf. id. 11, 3, 123 al.:verberibus,
Plaut. Most. 5, 2, 45; so Ter. And. 1, 2, 28:pugnis,
Plaut. Curc. 1, 3, [p. 262] 43:aliquem ex occulto,
Ter. Eun. 4, 7, 17:at validis socios caedebant dentibus apri,
they fell with their strong tusks upon their own party, Lucr. 5, 1325; cf. Plaut. Poen. 3, 3, 71:virgis ad necem caedi,
Cic. Verr. 2, 3, 28, § 69; Hor. S. 1, 2, 42:populum saxis,
id. ib. 2, 3, 128:ferulā aliquem,
id. ib. 1, 3, 120:flagris,
Quint. 6, 3, 25:aliquem loris,
Cic. Phil. 8, 8, 24; Suet. Ner. 26; 49; id. Dom. 8:caeduntur (agrestes) inter potentium inimicitias,
Sall. H. Fragm. 3, 61, 27 Dietsch:nudatos virgis,
Liv. 2, 5, 8:hastilibus caedentes terga trepidantium,
id. 35, 5, 10:servum sub furcā caesum medio egerat circo, i.e. ita ut simul caederet,
id. 2, 36, 1.—Prov.:c. B.stimulos pugnis caedere,
to kick against the pricks, to aggravate a danger by foolish resistance, Plaut. Truc. 4, 2, 55.—Pregn.1.(Cf. cado, I. B. 2.) To strike mortally, to kill, murder:b.ille dies, quo Ti. Gracchus est caesus,
Cic. Mil. 5, 14:P. Africanus de Tiberio Graccho responderat jure caesum videri,
id. de Or. 2, 25, 106; id. Off. 2, 12, 43:caeso Argo,
Ov. M. 2, 533; 5, 148; 12, 113; 12, 590; 12, 603; Suet. Caes. 76 al. — Poet., transf. to the blood shed in slaying:caeso sparsuros sanguine flammam,
Verg. A. 11, 82.—Esp. freq.,In milit. lang., to slay a single enemy; or, when a hostile army as a whole is spoken of, to conquer with great slaughter, to cut to pieces, vanquish, destroy (cf. Oud., Wolf, and Baumg.Crus. upon Suet. Vesp. 4):c.exercitus caesus fususque,
Cic. Phil. 14, 1, 1:Romani insecuti (hostem), caedentes spoliantesque caesos, castra regia diripiunt,
Liv. 32, 12, 10; 2, 47, 9:infra arcem caesi captique multi mortales,
id. 4, 61, 6; 22, 7, 2 and 9; Quint. 12, 10, 24; Suet. Aug. 21; 23; id. Vesp. 4:Indos,
Curt. 9, 5, 19:passim obvios,
id. 5, 6, 6:praesidium,
id. 4, 5, 17:propugnatores reipublicae,
Quint. 12, 10, 24:caesus (hostis) per calles saltusque vagando circumagatur,
Liv. 44, 36, 10 Kreyss.:consulem exercitumque caesum,
id. 22, 56, 2:legio-nes nostras cecidere,
id. 7, 30, 14; so Nep. Dat. 6, 4; Tac. Agr. 18; Suet. Claud. 1.— And poet., the leader is put for the army:Pyrrhum et ingentem cecidit Antiochum Hannibalemque dirum,
Hor. C. 3, 6, 36.—In poet. hypallage:caesi corporum acervi (for caesorum),
Cat. 64, 359.—To slaughter animals, esp. for offerings, to kill, slay, sacrifice:d.caedit greges armentorum,
Cic. Phil. 3, 12, 31:boves,
Ov. M. 15, 141:deorum mentes caesis hostiis placare,
Cic. Clu. 68, 194:caesis victimis,
id. Att. 1, 13, 1; Liv. 8, 6, 11; 10, 7, 10; 45, 7, 1; Tac. A. 2, 75; Suet. Caes. 81; id. Calig. 14; id. Ner. 25; id. Oth. 8; id. Galb. 18; id. Claud. 25; Just. 11, 5, 6 al.; Verg. A. 5, 96; Hor. Epod. 2, 59; Ov.M.13, 637; Juv. 6, 48; 6, 447; 8, 156; 12, 3 al.: inter caesa et porrecta; v. porricio.—Hence, since security for a person was anciently given by the deposit of sheep belonging to him, which were slaughtered in case of forfeiture, leg. t. t.: pignus caedere (or concidere), to declare the for feiture of a security, to confiscate a pledge: non tibi illa sunt caedenda, si L. Crassum vis coërcere, Crass. ap. Cic. de Or. 3, 1, 4.—2.In mal. part. ( = concido; cf.:II.jam hoc, caede, concide: nonne vobis verba depromere videtur ad omne genus nequitiae accommodata?
Cic. Verr. 2, 3, 66, § 155); Cat. 56, 7; Auct. Priap. 25, 10; Tert. Pall. 4.—Trop.: caedere sermones, a Grecism, acc. to Prisc. 18, p. 1118 P., = koptein ta rhêmata, to chop words, chat, talk, converse, Ter. Heaut. 2, 3, 1; cf. Non. p. 272, 13, and Prisc. p. 1188 P.:oratio caesa,
i. e. asyndeton, Auct. Her. 4, 19, 26; Aquil. Rom. §§ 18 and 19; Mart. Cap. 5; § 528.—Hence, caesum, i, n.; subst. in gram. synon. with comma, a stop, pause, comma, Mart. Cap. 5, § 527; Aquil. Rom. § 19; Fortun. Art. Rhet. 3, 10. -
18 caedo
caedo, cĕcīdi (in MSS. freq. caecīdi, v. Neue, Formenl. 2, 460), caesum, 3, v. a. [root cīd- for scid-; cf. scindo; Gr. schizô].I.Lit.A.In gen.1.To cut, hew, lop, cut down, fell, cut off, cut to pieces: caesa abiegna trabes, Enn. ap. Cic. N. D. 3, 30, 75 (Trag. v. 281 Vahl.):b.frondem querneam caedito,
Cato, R. R. 5, 8:arbores,
Cic. Div. 2, 14, 33; Ov. M. 9, 230:robur,
Cic. Div. 2, 41, 86; Ov. M. 8, 769:lignum,
Plaut. Merc. 2, 3. 63: silvam, Varr ap. Non. p. 272, 5; Lucr. 5, 1265; Caes. B. G. 3, 29; Ov. M. 8, 329; Suet. Aug. 94 fin.; Pall. Mai, 4, 1:nemus,
Ov. M. 2, 418; cf. id. ib. 1, 94; 9, 230; 9, 374;14, 535: harundinem,
Dig. 7, 1, 59, § 2:arboris auctum,
Lucr. 6, 167:comam vitis,
Tib. 1, 7, 34:faenum,
Col. 2, 18, 1:murus latius quam caederetur ruebat,
Liv. 21, 11, 9:caesis montis fodisse medullis,
Cat. 68, 111; so,caedi montis in marmora,
Plin. 12, prooem. §2: lapis caedendus,
Cic. Verr. 2, 1, 56, § 147:silicem,
id. Div. 2, 41, 85:marmor,
Dig. 24, 3, 7, § 13:toga rotunda et apte caesa,
cut out, Quint. 11, 3, 139: caedunt securibus umida vina, with axes they cut out the wine (formerly liquid, now frozen), Verg. G. 3, 364: volutas, to carve or hollow out volutes, Vitr. 3, 3: tineae omnia caedunt, Lucil. ap. Non. p. 272, 14.—Prov.:c.ut vineta egomet caedam mea,
i. e. carry my own hide to market, Hor. Ep. 2, 1, 220 (proverbium in eos dicitur, qui sibi volentes nocent, Schol. Crucq.; cf. Tib. 1, 2, 98; Verg. A. 5, 672).—Ruta caesa; v ruo, P. a.—2.In gen., to strike upon something, to knock at, to beat, strike, cudgel, etc.:b.ut lapidem ferro quom caedimus evolat ignis,
strike upon with iron, Lucr. 6, 314:caedere januam saxis,
Cic. Verr 2, 1, 27, § 69:silicem rostro,
Liv. 41, 13, 1:vasa dolabris,
Curt. 5, 6, 5:femur, pectus, frontem,
Quint. 2, 12, 10; cf. id. 11, 3, 123 al.:verberibus,
Plaut. Most. 5, 2, 45; so Ter. And. 1, 2, 28:pugnis,
Plaut. Curc. 1, 3, [p. 262] 43:aliquem ex occulto,
Ter. Eun. 4, 7, 17:at validis socios caedebant dentibus apri,
they fell with their strong tusks upon their own party, Lucr. 5, 1325; cf. Plaut. Poen. 3, 3, 71:virgis ad necem caedi,
Cic. Verr. 2, 3, 28, § 69; Hor. S. 1, 2, 42:populum saxis,
id. ib. 2, 3, 128:ferulā aliquem,
id. ib. 1, 3, 120:flagris,
Quint. 6, 3, 25:aliquem loris,
Cic. Phil. 8, 8, 24; Suet. Ner. 26; 49; id. Dom. 8:caeduntur (agrestes) inter potentium inimicitias,
Sall. H. Fragm. 3, 61, 27 Dietsch:nudatos virgis,
Liv. 2, 5, 8:hastilibus caedentes terga trepidantium,
id. 35, 5, 10:servum sub furcā caesum medio egerat circo, i.e. ita ut simul caederet,
id. 2, 36, 1.—Prov.:c. B.stimulos pugnis caedere,
to kick against the pricks, to aggravate a danger by foolish resistance, Plaut. Truc. 4, 2, 55.—Pregn.1.(Cf. cado, I. B. 2.) To strike mortally, to kill, murder:b.ille dies, quo Ti. Gracchus est caesus,
Cic. Mil. 5, 14:P. Africanus de Tiberio Graccho responderat jure caesum videri,
id. de Or. 2, 25, 106; id. Off. 2, 12, 43:caeso Argo,
Ov. M. 2, 533; 5, 148; 12, 113; 12, 590; 12, 603; Suet. Caes. 76 al. — Poet., transf. to the blood shed in slaying:caeso sparsuros sanguine flammam,
Verg. A. 11, 82.—Esp. freq.,In milit. lang., to slay a single enemy; or, when a hostile army as a whole is spoken of, to conquer with great slaughter, to cut to pieces, vanquish, destroy (cf. Oud., Wolf, and Baumg.Crus. upon Suet. Vesp. 4):c.exercitus caesus fususque,
Cic. Phil. 14, 1, 1:Romani insecuti (hostem), caedentes spoliantesque caesos, castra regia diripiunt,
Liv. 32, 12, 10; 2, 47, 9:infra arcem caesi captique multi mortales,
id. 4, 61, 6; 22, 7, 2 and 9; Quint. 12, 10, 24; Suet. Aug. 21; 23; id. Vesp. 4:Indos,
Curt. 9, 5, 19:passim obvios,
id. 5, 6, 6:praesidium,
id. 4, 5, 17:propugnatores reipublicae,
Quint. 12, 10, 24:caesus (hostis) per calles saltusque vagando circumagatur,
Liv. 44, 36, 10 Kreyss.:consulem exercitumque caesum,
id. 22, 56, 2:legio-nes nostras cecidere,
id. 7, 30, 14; so Nep. Dat. 6, 4; Tac. Agr. 18; Suet. Claud. 1.— And poet., the leader is put for the army:Pyrrhum et ingentem cecidit Antiochum Hannibalemque dirum,
Hor. C. 3, 6, 36.—In poet. hypallage:caesi corporum acervi (for caesorum),
Cat. 64, 359.—To slaughter animals, esp. for offerings, to kill, slay, sacrifice:d.caedit greges armentorum,
Cic. Phil. 3, 12, 31:boves,
Ov. M. 15, 141:deorum mentes caesis hostiis placare,
Cic. Clu. 68, 194:caesis victimis,
id. Att. 1, 13, 1; Liv. 8, 6, 11; 10, 7, 10; 45, 7, 1; Tac. A. 2, 75; Suet. Caes. 81; id. Calig. 14; id. Ner. 25; id. Oth. 8; id. Galb. 18; id. Claud. 25; Just. 11, 5, 6 al.; Verg. A. 5, 96; Hor. Epod. 2, 59; Ov.M.13, 637; Juv. 6, 48; 6, 447; 8, 156; 12, 3 al.: inter caesa et porrecta; v. porricio.—Hence, since security for a person was anciently given by the deposit of sheep belonging to him, which were slaughtered in case of forfeiture, leg. t. t.: pignus caedere (or concidere), to declare the for feiture of a security, to confiscate a pledge: non tibi illa sunt caedenda, si L. Crassum vis coërcere, Crass. ap. Cic. de Or. 3, 1, 4.—2.In mal. part. ( = concido; cf.:II.jam hoc, caede, concide: nonne vobis verba depromere videtur ad omne genus nequitiae accommodata?
Cic. Verr. 2, 3, 66, § 155); Cat. 56, 7; Auct. Priap. 25, 10; Tert. Pall. 4.—Trop.: caedere sermones, a Grecism, acc. to Prisc. 18, p. 1118 P., = koptein ta rhêmata, to chop words, chat, talk, converse, Ter. Heaut. 2, 3, 1; cf. Non. p. 272, 13, and Prisc. p. 1188 P.:oratio caesa,
i. e. asyndeton, Auct. Her. 4, 19, 26; Aquil. Rom. §§ 18 and 19; Mart. Cap. 5; § 528.—Hence, caesum, i, n.; subst. in gram. synon. with comma, a stop, pause, comma, Mart. Cap. 5, § 527; Aquil. Rom. § 19; Fortun. Art. Rhet. 3, 10. -
19 carphos
-
20 Chordus
1.chordus ( cordus, v. the letter C), a, um, adj. [a very ancient word relating to husbandry, of unknown etym.], lateborn, or produced late in the season:2.dicuntur agni chordi, qui post tempus nascuntur,
Varr. R. R. 2, 1, 29; cf. Plin. 8, 47, 72, § 187; Varr. R. R. 2, 1, 19; 2, 2, 5: faenum, the second crop of hay or after-math, Cato, R. R. 5 fin.; Col. 7, 3, 21; Plin. 18, 28, 67, § 262:olus,
Col. 12, 13, 2: frumenta, Paul. ex Fest. p. 65, 10.Chordus, i, m., a Roman cognomen; esp.:H. Cremutius Chordus,
an historian of the times of Augustus and Tiberius, Quint. 1, 4, 25; Tac. A. 4, 34; Suet. Aug. 35; id. Calig. 16; Sen. Cons. ad Marc. 1, 2.
См. также в других словарях:
fenugreek — An annual plant indigenous to western Asia and cultivated in Africa and parts of Europe; the mucilaginous seeds are used as food and in the preparation of culinary spices (curry). [L. faenum graecum, f., fr. faenum, hay, + Graecus, Greek] * * *… … Medical dictionary
Anthemis Cotula — Fennel Fen nel (f[e^]n n[e^]l), n. [AS. fenol, finol, from L. feniculum, faeniculum, dim. of fenum, faenum, hay: cf. F. fenouil. Cf. {Fenugreek}. {Finochio}.] (Bot.) A perennial plant of the genus {F[ae]niculum} ({F[ae]niculum vulgare}), having… … The Collaborative International Dictionary of English
Azorean fennel — Fennel Fen nel (f[e^]n n[e^]l), n. [AS. fenol, finol, from L. feniculum, faeniculum, dim. of fenum, faenum, hay: cf. F. fenouil. Cf. {Fenugreek}. {Finochio}.] (Bot.) A perennial plant of the genus {F[ae]niculum} ({F[ae]niculum vulgare}), having… … The Collaborative International Dictionary of English
Dog's fennel — Fennel Fen nel (f[e^]n n[e^]l), n. [AS. fenol, finol, from L. feniculum, faeniculum, dim. of fenum, faenum, hay: cf. F. fenouil. Cf. {Fenugreek}. {Finochio}.] (Bot.) A perennial plant of the genus {F[ae]niculum} ({F[ae]niculum vulgare}), having… … The Collaborative International Dictionary of English
Faeniculum dulce — Fennel Fen nel (f[e^]n n[e^]l), n. [AS. fenol, finol, from L. feniculum, faeniculum, dim. of fenum, faenum, hay: cf. F. fenouil. Cf. {Fenugreek}. {Finochio}.] (Bot.) A perennial plant of the genus {F[ae]niculum} ({F[ae]niculum vulgare}), having… … The Collaborative International Dictionary of English
Faeniculum vulgare — Fennel Fen nel (f[e^]n n[e^]l), n. [AS. fenol, finol, from L. feniculum, faeniculum, dim. of fenum, faenum, hay: cf. F. fenouil. Cf. {Fenugreek}. {Finochio}.] (Bot.) A perennial plant of the genus {F[ae]niculum} ({F[ae]niculum vulgare}), having… … The Collaborative International Dictionary of English
Fennel — Fen nel (f[e^]n n[e^]l), n. [AS. fenol, finol, from L. feniculum, faeniculum, dim. of fenum, faenum, hay: cf. F. fenouil. Cf. {Fenugreek}. {Finochio}.] (Bot.) A perennial plant of the genus {F[ae]niculum} ({F[ae]niculum vulgare}), having very… … The Collaborative International Dictionary of English
Fennel flower — Fennel Fen nel (f[e^]n n[e^]l), n. [AS. fenol, finol, from L. feniculum, faeniculum, dim. of fenum, faenum, hay: cf. F. fenouil. Cf. {Fenugreek}. {Finochio}.] (Bot.) A perennial plant of the genus {F[ae]niculum} ({F[ae]niculum vulgare}), having… … The Collaborative International Dictionary of English
Fennel water — Fennel Fen nel (f[e^]n n[e^]l), n. [AS. fenol, finol, from L. feniculum, faeniculum, dim. of fenum, faenum, hay: cf. F. fenouil. Cf. {Fenugreek}. {Finochio}.] (Bot.) A perennial plant of the genus {F[ae]niculum} ({F[ae]niculum vulgare}), having… … The Collaborative International Dictionary of English
Fenugreek — Fen u*greek (? or ?), n. [L. faenum Graecum, lit., Greek hay: cf. F. fenugrec. Cf. {Fennel}.] (Bot.) A plant ({trigonella F[oe]num Gr[ae]cum}) cultivated for its strong smelling seeds, which are now only used for giving false importance to horse… … The Collaborative International Dictionary of English
Ferula communis — Fennel Fen nel (f[e^]n n[e^]l), n. [AS. fenol, finol, from L. feniculum, faeniculum, dim. of fenum, faenum, hay: cf. F. fenouil. Cf. {Fenugreek}. {Finochio}.] (Bot.) A perennial plant of the genus {F[ae]niculum} ({F[ae]niculum vulgare}), having… … The Collaborative International Dictionary of English