Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

exspectatio

  • 1 exspectatio

    exspectātio (expectātio), ōnis, f. (exspecto no. II), das subjektive Erwarten, das Harren auf usw., die Erwartung, u. zwar sowohl die vermutende, hoffende, sehnsüchtige usw. = das Vermuten, die Spannung, Sehnsucht, Neugierde, als auch das befürchtende = die Furcht vor usw., α) m. subj. Genet.: hominum, Planc. in Cic. ep. u. Liv.: contra exspectationem omnium, Hirt. b. G.: exspectatione (Spannung) hominum maiore quam spe (Zuversicht), Liv.: explere omnem exspectationem diuturni desiderii nostri, Cic.: populi exspectationem, quam de adventu suo fecerat, privatis opibus explere, Suet. – β) m. obj. Genet.: vestrarum litterarum, Cic.: et praeteritorum recordatio est acerba, et acerbior exspectatio reliquorum, Cic.: magna erat eius rei exspectatio, Caes.: sum in exspectatione omnium rerum, ut sciam, quid etc., ich bin auf alles gespannt, Planc. in Cic. ep.: exspectationem sui facere od. concitare. Cic.: tanta exspectatio fuit visendi Alcibiadis, Nep.: ibi magna cum audiendi exspectatione considitur, Cic. – Plur., crebras exspectationes nobis tui commoves, Cic. – γ) m. de u. Abl.: quantam tu mihi moves exspectationem de sermone Bibuli, Cic. – δ) m. in u. Akk.: illa in serum exspectatio, Fronto ep. ad M. Caes. 2, 15 (18). p. 37, 9 N. – ε) m. folg. indir. Fragesatz: eo me maior exsp. tenet, quibusnam rationibus etc., Cic.: summa omnium exspectatio, quidnam sententiae ferrent iudices, Cic. – Plur., nunc has exspectationes habemus duas: unam, quid... alteram, quid..., Cic. – ζ) absol.: obscurā spe et caecā exspectatione pendēre, Cic.: exspectatione torqueor, Cic.: exspectationem nobis non parvam attuleras, cum scripseras etc., Cic.: quae exspectatio destituta est, Liv.: magna etiam longaque exspectatio est, quam frustrari adhuc et differre non debes, Plin. ep.: est igitur adventus in exspectatione, in Aussicht, Cic.; vgl. vide ne sis in exspectatione (laß nicht auf dich harren), ne illam animi excrucies, Plaut. – praeter exspectationem, Cic.: contra spem exspectationemque, Sen.: supra exspectationem, Quint. (vgl. oben (no. α) contra exspectationem omnium, Hirt. b. G.): ut res exspectatione minor videretur, unter der E. zu stehen scheine, Quint. – Plur., exspectationibus decipiendis risus moventur, Cic.

    lateinisch-deutsches > exspectatio

  • 2 exspectatio

    exspectātio (expectātio), ōnis, f. (exspecto no. II), das subjektive Erwarten, das Harren auf usw., die Erwartung, u. zwar sowohl die vermutende, hoffende, sehnsüchtige usw. = das Vermuten, die Spannung, Sehnsucht, Neugierde, als auch das befürchtende = die Furcht vor usw., α) m. subj. Genet.: hominum, Planc. in Cic. ep. u. Liv.: contra exspectationem omnium, Hirt. b. G.: exspectatione (Spannung) hominum maiore quam spe (Zuversicht), Liv.: explere omnem exspectationem diuturni desiderii nostri, Cic.: populi exspectationem, quam de adventu suo fecerat, privatis opibus explere, Suet. – β) m. obj. Genet.: vestrarum litterarum, Cic.: et praeteritorum recordatio est acerba, et acerbior exspectatio reliquorum, Cic.: magna erat eius rei exspectatio, Caes.: sum in exspectatione omnium rerum, ut sciam, quid etc., ich bin auf alles gespannt, Planc. in Cic. ep.: exspectationem sui facere od. concitare. Cic.: tanta exspectatio fuit visendi Alcibiadis, Nep.: ibi magna cum audiendi exspectatione considitur, Cic. – Plur., crebras exspectationes nobis tui commoves, Cic. – γ) m. de u. Abl.: quantam tu mihi moves exspectationem de sermone Bibuli, Cic. – δ) m. in u. Akk.: illa in serum exspectatio, Fronto ep. ad M. Caes. 2, 15 (18). p. 37, 9 N. – ε) m. folg. indir. Fragesatz: eo me maior exsp. tenet, quibusnam rationibus etc., Cic.: summa omni-
    ————
    um exspectatio, quidnam sententiae ferrent iudices, Cic. – Plur., nunc has exspectationes habemus duas: unam, quid... alteram, quid..., Cic. – ζ) absol.: obscurā spe et caecā exspectatione pendēre, Cic.: exspectatione torqueor, Cic.: exspectationem nobis non parvam attuleras, cum scripseras etc., Cic.: quae exspectatio destituta est, Liv.: magna etiam longaque exspectatio est, quam frustrari adhuc et differre non debes, Plin. ep.: est igitur adventus in exspectatione, in Aussicht, Cic.; vgl. vide ne sis in exspectatione (laß nicht auf dich harren), ne illam animi excrucies, Plaut. – praeter exspectationem, Cic.: contra spem exspectationemque, Sen.: supra exspectationem, Quint. (vgl. oben (no. α) contra exspectationem omnium, Hirt. b. G.): ut res exspectatione minor videretur, unter der E. zu stehen scheine, Quint. – Plur., exspectationibus decipiendis risus moventur, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exspectatio

  • 3 exspectatio

    exspectātĭo ( expect-), ōnis, f. [id.], an awaiting, expecting, expectation (very freq. and class.; in sing. and plur.).
    (α).
    With gen. obj.:

    si spes est exspectatio boni, mali exspectationem esse necesse est metum,

    Cic. Tusc. 4, 37, 80:

    harum rerum,

    id. Rab. Perd. 5, 16:

    acerbior reliquorum,

    id. Brut. 76, 266; cf.

    poenarum,

    Quint. 12, 1, 7:

    tanta vel animi vel ingenii tui, ut, etc.,

    Cic. Fam. 2, 1, 2; cf.:

    sustines non parvam exspectationem imitandae industriae nostrae,

    id. Off. 3, 2, 6:

    majorem exspectationem mei faciam quam, etc.,

    id. Ac. 2, 4, 10; cf.:

    Varronis sermo facit exspectationem Caesaris,

    id. Att. 3, 15, 3:

    quotidiana rerum novarum,

    id. ib. 3, 14, 2:

    maximi belli,

    id. Fam. 15, 4, 5:

    rerum,

    Caes. B. C. 1, 21 fin.:

    ejus rei,

    id. ib. 3, 19, 4:

    desiderii,

    Cic. de Or. 1, 47, 205:

    nostri consilii,

    Hirt. B. G. 8, 9, 1:

    audiendi,

    Cic. de Or. 3, 5, 18 et saep. —In plur.:

    crebras exspectationes nobis tui commoves,

    Cic. Att. 1, 4, 1.—
    (β).
    With de:

    quantam tu mihi moves exspectationem de sermone Bibuli!

    Cic. Att. 2, 14, 1:

    plenus sum exspectatione de Pompeio,

    id. ib. 3, 14, 1.—
    (γ).
    With a rel.-clause:

    eo me major exspectatio tenet, quibusnam rationibus ea tanta vis comparetur,

    Cic. de Or. 2, 18, 74. —In plur.:

    nunc has exspectationes habemus duas: unam, etc., alteram, etc.,

    Cic. Att. 7, 16, 2.—
    (δ).
    Absol.:

    ne sis in exspectatione,

    Plaut. Mil. 4, 6, 64:

    pendeo animi exspectatione Corfiniensi, in qua de salute rei publicae decernitur,

    Cic. Att. 8, 5, 2:

    nolo plebem Romanam obscura spe et caeca exspectatione pendere,

    id. Agr. 2, 25, 66; cf.:

    omnia spe et exspectatione laudata,

    id. Or. 30, 107:

    aliquem in summam exspectationem adducere,

    id. Tusc. 1, 17, 39:

    permagnam exspectationem imponere orationi,

    id. Rep. 1, 23 fin.:

    M'. Curii causa nuper qua exspectatione defensa est?

    id. de Or. 1, 39, 180:

    praeter exspectationem,

    unexpectedly, id. de Or. 2, 70, 284:

    supra exspectationem,

    Quint. 3, 7, 16:

    exspectatione minor,

    id. 4, 1, 39:

    contra exspectationem omnium,

    Hirt. B. G. 8, 40, 1.—In plur.:

    exspectationibus decipiendis,

    Cic. de Or. 2, 71, 289. —
    II.
    The object of expectation or longing:

    gentium,

    Vulg. Gen. 49, 10:

    Israel,

    id. Jer. 17, 13:

    pistorum laetitia,

    id. Prov. 10, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > exspectatio

  • 4 exspectatio

    exspectatio exspectatio, onis f ожидание

    Латинско-русский словарь > exspectatio

  • 5 exspectatio

    exspectātio, ōnis f. [ exspecto ]
    1) (напряженное) ожидание, предвидение, интерес (magna audiendi e. C; spes est e. boni C; реже e. de aliquo и de aliquā re C)
    in exspectatione esseнапряжённо ожидать (sum in exspectatione omnium rerum Plancius ap. C) или быть ожидаемым
    vide, ne sies (=sis) in exspectatione Pl — смотри, не заставляй себя ждать
    praeter exspectationem C, тж. contra Hirt, Sen и supra Q exspectationem, non pro exspectatione Ptпротив (сверх) ожидания
    e. alicujus rei Pt — виды на что-л.
    2) опасение, страх (maximi belli, rerum novarum C)
    exspectatione majore, quam spe L — внушая больше опасений, чем надежд

    Латинско-русский словарь > exspectatio

  • 6 exspectatio

    oжидание (1. 4 C. Tb. 9, 36).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > exspectatio

  • 7 exspectatio

    expectation; suspense

    Latin-English dictionary > exspectatio

  • 8 exspectatio

    , onis f
      ожидание

    Dictionary Latin-Russian new > exspectatio

  • 9 exspectātiō or expectātiō

        exspectātiō or expectātiō ōnis, f    [exspecto], an awaiting, expecting, expectation, longing, desire: caeca: praeter exspectationem, unexpectedly: magna: cum summā exspectatione populi R.: exspectationibus decipiendis: Funambuli, T.: eventūs, S.: boni, mali: audiendi: crebras exspectationes nobis tui commoves: plenus sum exspectatione de Pompeio: maior exspectatio, quibusnam rationibus ea vis comparetur.

    Latin-English dictionary > exspectātiō or expectātiō

  • 10 expectatio

    exspectātĭo (expectātĭo), ōnis, f. attente, désir de voir ou d'apprendre, curiosité, impatience d’apprendre.    - praeter exspectationem: contre toute attente.    - nunc has exspectationes habemus duas... Cic. Att. 7, 16, 2: pour le moment, je suis curieux de savoir deux choses.
    * * *
    exspectātĭo (expectātĭo), ōnis, f. attente, désir de voir ou d'apprendre, curiosité, impatience d’apprendre.    - praeter exspectationem: contre toute attente.    - nunc has exspectationes habemus duas... Cic. Att. 7, 16, 2: pour le moment, je suis curieux de savoir deux choses.
    * * *
        Expectatio, Verbale. Terent. Attente et desir, Expectation.
    \
        Summa est expectatio tui. Cic. On ha grande attente de toy, On te desire fort, On ha grande esperance en toy.
    \
        Praeter expectationem aliquid accidere. Cic. Autrement que nous n'attendions et esperions, Contre nostre esperance.
    \
        Dare alicui expectationem conuiuii. Cic. Le mettre en attente et esperance de, etc.
    \
        Mouere. Cic. Exciter un desir, ou attente.
    \
        Vincere expectationem omnium. Cic. Vaincre l'attente de tous, Faire mieulx que tous n'esperoyent.
    \
        Vocat me alio tacita vestra expectatio. Cic. Vostre attente m'appelle à parler d'autre chose, Pour satisfaire à nostre attente, il me fault parler d'autre chose.

    Dictionarium latinogallicum > expectatio

  • 11 suspensus

    suspēnsus, a, um, PAdi. (v. suspendo), I) eig.: a) erhöht, hoch, erhaben, corus suspensum in terras portat mare, Sil. 1, 470. – b) in der Schwebe gehalten, schwebend, vestigium (Tritt) suspensum et instabile, Plin. pan.: aquila suspensis demissa leniter alis, Liv.: suspensum ac nutans (sich auf u. ab bewegende) machinamentum, Amm.: currus suspensus (in aqua), Cic.: per mare suspensa ferret iter, Verg.: agmina suspensa, fliegend, eilend, Claud. – c) locker, terra, Colum.: suspensissimum pastinatum, Colum. – II) übtr.: a) von etw. abhangend, auf etw. beruhend, ex bono casu omnia suspensa sunt, Cic.: non aliunde pendēre nec extrinsecus aut bene aut male vivendi rationes suspensas habere, das Wohl und Wehe des Lebens nicht als von Außendingen abhängig ansehen, Cic.: numquam crediderim felicem ex felicitate suspensum, Sen.: dubii suspensaeque ex fortuna spei, Liv.: animi ex tam levibus momentis fortunae suspensi, Liv. – b) ungewiß, zweifelhaft, voller Erwartung, gespannt, schwebend, animus, Cic.: animus suspensior, Auct. b. Afr.: animus suspensus curis maioribus, Cic.: susp. plebs, Cic.: exspectatio, Cic.: verba, Tac.: res, kritische Lage, Liv.: diutius exspectationem hominum et spem rei publicae de mea voluntate suspensam tenere, in der Ungewißheit lassen, Planc. in Cic. ep.: ebenso alqm suspensum tenere, in der Spannung halten, Cic.: in suspenso relinquere, unentschieden lassen, Plin. ep.: in suspenso esse, unentschieden sein, Plin. ep. – m. folg. indir. Fragesatz, cum, quid ageretur in locis reliquis essent suspensi, Hirt. b.G. – m. Genet., oppido suspensus animi, Apul. met. 11, 29: tot populos inter spem metumque suspensos animi habetis, Liv. 8, 13, 17: exspectatio te spei suspensum fatigabit, Gell. 14, 1, 36. – c) ängstlich, besorglich, verlegen, unruhig, furchtsam, timor, Ov.: nox, Plin. ep.: suspensā manu laudare, furchtsam, zurückhaltend, Plin. ep.: est suspensum et anxium (es ist eine bange, qualvolle Lage) m. folg. Infin., Plin. ep. 6, 4, 3. – von Pers., Vespasiani nomen suspensi (verlegen) et vitabundi circumibant, Tac. hist. 3, 37: suspensus (in Unruhe) pro homine amicissimo, Plin. ep. 8, 5, 3. – d) von der Arbeit befreit, arbeitsfrei, feiernd, familia, Amm. 14, 6, 17.

    lateinisch-deutsches > suspensus

  • 12 adeptio

    ădeptĭo, ōnis, f. [adipiscor] acquisition.    - hic saltem nesciamus, ut hic felicior sit exspectatio quam illic adeptio summi boni, Aug. Civ. 12: restons dans notre ignorance du moins ici-bas, pour être plus heureux de l'espérance actuelle que de la possession future du souverain bien.
    * * *
    ădeptĭo, ōnis, f. [adipiscor] acquisition.    - hic saltem nesciamus, ut hic felicior sit exspectatio quam illic adeptio summi boni, Aug. Civ. 12: restons dans notre ignorance du moins ici-bas, pour être plus heureux de l'espérance actuelle que de la possession future du souverain bien.
    * * *
        Adeptio, Verbale. Cic. Obtenue, Impetration, Acquisition.

    Dictionarium latinogallicum > adeptio

  • 13 caecus

    caecus, a, um. [st2]1 [-] qui ne voit pas, aveugle, aveuglé. [st2]2 [-] qui n’est pas vu, caché, invisible, mystérieux, obscur. [st2]3 [-] incertain, sans fondement, sans preuves, au hasard. [st2]4 [-] noir, ténébreux; dense, épais (en parl. des ténèbres).    - caeca die emere, Plaut.: acheter à crédit (avec une date de paiement non fixée).    - rami caeci, Plin. 16, 30, 54, § 125: branches sans bourgeons.    - caeci ictus: coups portés au hasard.    - caecum vulnus: blessure cachée ou coup porté par derrière.    - caecum crimen: accusation sans preuves.    - caecus pavor, Tac.: frayeur sans motif.    - caeca exspectatio, Cic.: attente sans perspective.    - vallum caecum cavere, Caes. B. C. 1, 28: prendre garde aux trous de loup (aux pieux dissimulés en terre).    - caecae fores, Virg.: porte dissimulée, porte secrète.    - caeca domus, Cic. Or. 67, 224: maison sans fenêtres.    - caecum corpus vertere, Sall.: tourner le dos.    - animus cupidine caecus, Sall. J. 26, 7: l'esprit aveuglé par la passion.    - caecum intestinum, Isid.: le caecum (première partie du gros intestin).
    * * *
    caecus, a, um. [st2]1 [-] qui ne voit pas, aveugle, aveuglé. [st2]2 [-] qui n’est pas vu, caché, invisible, mystérieux, obscur. [st2]3 [-] incertain, sans fondement, sans preuves, au hasard. [st2]4 [-] noir, ténébreux; dense, épais (en parl. des ténèbres).    - caeca die emere, Plaut.: acheter à crédit (avec une date de paiement non fixée).    - rami caeci, Plin. 16, 30, 54, § 125: branches sans bourgeons.    - caeci ictus: coups portés au hasard.    - caecum vulnus: blessure cachée ou coup porté par derrière.    - caecum crimen: accusation sans preuves.    - caecus pavor, Tac.: frayeur sans motif.    - caeca exspectatio, Cic.: attente sans perspective.    - vallum caecum cavere, Caes. B. C. 1, 28: prendre garde aux trous de loup (aux pieux dissimulés en terre).    - caecae fores, Virg.: porte dissimulée, porte secrète.    - caeca domus, Cic. Or. 67, 224: maison sans fenêtres.    - caecum corpus vertere, Sall.: tourner le dos.    - animus cupidine caecus, Sall. J. 26, 7: l'esprit aveuglé par la passion.    - caecum intestinum, Isid.: le caecum (première partie du gros intestin).
    * * *
        Caecus, Adiectiuum. Aveugle.
    \
        Futuri caecus. Claudian. Ignorant ce qui est à advenir.
    \
        Aceruus caecus. Ouid. Monceau confus de plusieurs et diverses choses, pesle mesle.
    \
        Aditus caecus. Senec. Entree obscure.
    \
        Caligo caeca. Virgil. Tenebrosité, Obscurité.
    \
        Carcere caeco clausus. Virg. En prison noire et obscure.
    \
        Caecus casus. Cic. Qui est sans raison.
    \
        Cauernae caecae. Ouid. Tenebreuses.
    \
        Causae caecae. Lucret. Incogneues, Incertaines.
    \
        Comae caecae. Ouid. Cheveuls meslez et toillez.
    \
        Cursus caecus. Lucan. Quand on ne scait où on va.
    \
        Ensis caecus. Stat. Qui frappe à tort et à travers sans regarder où.
    \
        Euentus caecus. Virg. Incertain.
    \
        Expectatio caeca. Cic. Espoir où on ne voit point d'asseurance.
    \
        Fores caecae. Virgil. Huis de derriere, Huis caché et secret.
    \
        Fossae caecae. Colum. Cachees et couvertes par dessus.
    \
        Historia caeca. Ouid. Obscure, et Difficile à estre entendue.
    \
        Ictus caecus. Liu. Coup perdu, Quand on frappe à coup perdu.
    \
        Ignis caecus. Virgil. Feu en l'air, duquel on ignore la cause.
    \
        Lupi caeci. Virgil. Qui aiment plus la nuict que le jour.
    \
        Morbus caecus. Colum. Difficile à cognoistre, Caché.
    \
        Ramus caecus. Plin. Qui ne germe point.
    \
        Saxa caeca. Virgil. Cachez.
    \
        Scelus caecum retegere. Virgil. Le descouvrir qui estoit caché.
    \
        Tempus caecum. Cic. Auquel tout est brouillé et troublé.
    \
        Vada caeca. Virgil. Incogneuz, Cachez, Qu'on ne voit point.
    \
        Vestigia caeca. Virgil. Cachez, Quand on n'y voit point de trasse.
    \
        Eme die caeca oliuum, id vendito oculata die. Plaut. Achepte à credit, et revens argent comptant.

    Dictionarium latinogallicum > caecus

  • 14 tamen

    tămĕn, adv. [st2]1 [-] cependant, pourtant, mais, d'ailleurs, du reste, du moins (souvent avec un corrélatif). [st2]2 [-] enfin, à la fin.    - ac tamen (at tamen): et pourtant.    - quamvis sit magna (exspectatio), tamen eam vinces, Cic. Rep. 1: quoiqu'on attende beaucoup de toi, tu dépasseras encore cette attente.    - quamquam abest a culpā, suspicione tamen non caret, Cic. Rosc. Am.: bien qu'innocent, il n'est pourtant pas à l'abri du soupçon.    - si omnes deos hominesque celare possimus, nihil tamen, etc., id. Off. 3: quand bien même nous pourrions échapper aux regards des hommes et des dieux, il ne faut rien faire d'injuste.    - tametsi intelligebat, tamen... Sall.: bien qu'il comprît, cependant...    - etsi praeter opinionem res ceciderat, tamen... Nep.: quoique cela fût arrivé contre tout espoir, néanmoins...    - licet tibi significarim, ut ad me venires; tamen intellego... Cic. Att. 3: bien que je t'aie fait dire de venir auprès de moi, je comprends toutefois...    - nisi tamen: à moins toutefois que.    - si tamen: si toutefois.    - tamen etsi: c. tametsi.    - hi non sunt permolesti; sed tamen insident et urgent, Cic. Att. 1: ils ne sont pas insupportables; et pourtant ils assiègent et pressent.
    * * *
    tămĕn, adv. [st2]1 [-] cependant, pourtant, mais, d'ailleurs, du reste, du moins (souvent avec un corrélatif). [st2]2 [-] enfin, à la fin.    - ac tamen (at tamen): et pourtant.    - quamvis sit magna (exspectatio), tamen eam vinces, Cic. Rep. 1: quoiqu'on attende beaucoup de toi, tu dépasseras encore cette attente.    - quamquam abest a culpā, suspicione tamen non caret, Cic. Rosc. Am.: bien qu'innocent, il n'est pourtant pas à l'abri du soupçon.    - si omnes deos hominesque celare possimus, nihil tamen, etc., id. Off. 3: quand bien même nous pourrions échapper aux regards des hommes et des dieux, il ne faut rien faire d'injuste.    - tametsi intelligebat, tamen... Sall.: bien qu'il comprît, cependant...    - etsi praeter opinionem res ceciderat, tamen... Nep.: quoique cela fût arrivé contre tout espoir, néanmoins...    - licet tibi significarim, ut ad me venires; tamen intellego... Cic. Att. 3: bien que je t'aie fait dire de venir auprès de moi, je comprends toutefois...    - nisi tamen: à moins toutefois que.    - si tamen: si toutefois.    - tamen etsi: c. tametsi.    - hi non sunt permolesti; sed tamen insident et urgent, Cic. Att. 1: ils ne sont pas insupportables; et pourtant ils assiègent et pressent.
    * * *
        Tamen, Coniunctio. Terent. Toutesfois.
    \
        Tamen veniemus in vrbem. Virg. Incontinent.
    \
        Tamen aut vulnerati a suis, aut afflicti vndarum vi, postremo periere. Sallust. A la parfin, En fin finale, Finablement.
    \
        Quod potero faciam, tamen vt pietatem colam. Terent. A la charge toutesfois que je me garderay de mesprendre, Pourveu seulement que je, etc.
    \
        Licet laudem Fortunam, tamen vt ne Salutem culpem. Plaut. Toutesfois à la charge que je ne blasmeray point Salus.
    \
        Si tamen, pro Si modo. Plin. iunior, Liber legitur, interdum etiam praesentibus amicis, si tamen illi non grauantur. Pourveu mesmement qu'il ne leur grieve point.
    \
        Tamenne vereris, vt possis haec contra Hortensium contendere? Cic. Crains tu pourtant que tu ne puisses, etc. Est il dict pourtant que tu doibves craindre, etc.
    \
        - tu tamen idem has nuptias Perge facere ita vt facis. Terent. Finablement.

    Dictionarium latinogallicum > tamen

  • 15 suspensus

    suspēnsus, a, um, PAdi. (v. suspendo), I) eig.: a) erhöht, hoch, erhaben, corus suspensum in terras portat mare, Sil. 1, 470. – b) in der Schwebe gehalten, schwebend, vestigium (Tritt) suspensum et instabile, Plin. pan.: aquila suspensis demissa leniter alis, Liv.: suspensum ac nutans (sich auf u. ab bewegende) machinamentum, Amm.: currus suspensus (in aqua), Cic.: per mare suspensa ferret iter, Verg.: agmina suspensa, fliegend, eilend, Claud. – c) locker, terra, Colum.: suspensissimum pastinatum, Colum. – II) übtr.: a) von etw. abhangend, auf etw. beruhend, ex bono casu omnia suspensa sunt, Cic.: non aliunde pendēre nec extrinsecus aut bene aut male vivendi rationes suspensas habere, das Wohl und Wehe des Lebens nicht als von Außendingen abhängig ansehen, Cic.: numquam crediderim felicem ex felicitate suspensum, Sen.: dubii suspensaeque ex fortuna spei, Liv.: animi ex tam levibus momentis fortunae suspensi, Liv. – b) ungewiß, zweifelhaft, voller Erwartung, gespannt, schwebend, animus, Cic.: animus suspensior, Auct. b. Afr.: animus suspensus curis maioribus, Cic.: susp. plebs, Cic.: exspectatio, Cic.: verba, Tac.: res, kritische Lage, Liv.: diutius exspectationem hominum et spem rei publicae de mea voluntate suspensam tenere, in der Ungewißheit lassen, Planc. in Cic. ep.: ebenso alqm suspensum tenere, in
    ————
    der Spannung halten, Cic.: in suspenso relinquere, unentschieden lassen, Plin. ep.: in suspenso esse, unentschieden sein, Plin. ep. – m. folg. indir. Fragesatz, cum, quid ageretur in locis reliquis essent suspensi, Hirt. b.G. – m. Genet., oppido suspensus animi, Apul. met. 11, 29: tot populos inter spem metumque suspensos animi habetis, Liv. 8, 13, 17: exspectatio te spei suspensum fatigabit, Gell. 14, 1, 36. – c) ängstlich, besorglich, verlegen, unruhig, furchtsam, timor, Ov.: nox, Plin. ep.: suspensā manu laudare, furchtsam, zurückhaltend, Plin. ep.: est suspensum et anxium (es ist eine bange, qualvolle Lage) m. folg. Infin., Plin. ep. 6, 4, 3. – von Pers., Vespasiani nomen suspensi (verlegen) et vitabundi circumibant, Tac. hist. 3, 37: suspensus (in Unruhe) pro homine amicissimo, Plin. ep. 8, 5, 3. – d) von der Arbeit befreit, arbeitsfrei, feiernd, familia, Amm. 14, 6, 17.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > suspensus

  • 16 spes

    spes, spēi ( gen. spe, Liv. 1, 40, 7 dub.; Weissenb. spei; plur. nom. and acc. speres, Enn. ap. Fest. p. 333 Müll., or Ann. v. 410 and 132 Vahl.; gen. sperum, Eum. Paneg. Const. 15; abl. speribus, Varr. ap. Non. 171, 27 and 30:

    spebus,

    Sid. Apollin. Ep. 3, 6; Sulp. Sev. Dial. 3, 10; Paul. Nol. Carm. 18, 243; Hilar. in Psa. 119; cf. Neue, Formenl. 1, 570), f. [perh. root spa-, to draw out; Gr. spaô; cf.: prosper, spondeo; v. spatium].
    I.
    Lit.
    A.
    In gen., the expectation of something desired, hope (the predom. signif. of the word; syn. exspectatio).
    (α).
    Absol.:

    si spes est exspectatio boni, mali exspectationem esse necesse est metum,

    Cic. Tusc. 4, 37, 80:

    bona spes cum omnium rerum desperatione confligit,

    id. Cat. 2, 11, 25: ut aegroto, dum anima est, spes esse dicitur;

    sic, etc.,

    id. Att. 9, 10, 3: nolite nimiam spem habere, Cat. ap. Gell. 13, 17, 1:

    spem habere in fide alicujus,

    Cic. Inv. 1, 39, 71; cf.:

    nostros tantum spei habere ad vivendum, quantum accepissent ab Antonio,

    id. Att. 15, 20, 2:

    miserum est nec habere ne spei quidem extremum,

    id. N. D. 3, 6, 14:

    in quīs plurimum habebat spei,

    Curt. 3, 3, 1:

    spem sibi aliquam proponere,

    Cic. Verr. 2, 5, 16, § 41:

    spem reliquorum in vestrā potestate positam esse,

    id. Fl. 1, 3:

    spem ponere in armis,

    Verg. A. 2, 676:

    spem deponere,

    abandon, Hor. S. 2, 5, 26;

    but: spem salvis in alicujus morte deponere,

    to place, Curt. 10, 9, 7:

    spem alicujus alere,

    Cic. Cat. 1, 12, 30; cf.:

    auxerat meam spem, quod, etc.,

    id. Phil. 12, 1, 2:

    aliquem in spem adducere,

    id. Att. 3, 19, 2:

    quae (salus nostra) spe exiguā extremāque pendet,

    id. Fl. 2, 4:

    ut eos homines spes falleret,

    id. Div. in Caecil. 2, 4:

    quantā de spe decidi,

    Ter. Heaut. 2, 3, 9:

    hac spe lapsus Indutiomarus,

    Caes. B. G. 5, 55:

    nostris militibus spem minuit,

    id. ib. 5, 33:

    Helvetii eā spe dejecti,

    id. ib. 1, 8:

    ab hac spe repulsi Nervii,

    id. ib. 5, 42; cf.:

    de spe conatuque depulsus,

    Cic. Cat. 2, 7, 14:

    pro re certā spem falsam domum retulerunt,

    id. Rosc. Am. 38, 110:

    non solum spe, sed certā re jam et possessione deturbatus est,

    id. Fam. 12, 25, 2:

    spei nostrae finem inponere,

    Liv. 5, 4, 10:

    morando spem destituere,

    id. 1, 51, 5:

    dolor tantae ad inritum cadentis spei,

    id. 2, 6, 1:

    spes ad inritum redacta,

    id. 28, 31, 1:

    Philippus, magnā spe depulsus,

    id. 31, 25, 11:

    Tyrii ab ingenti spe destituti erant,

    Curt. 4, 3, 20:

    tantā spe destituti,

    id. 8, 6, 20: spem pro re [p. 1741] ferentes, Liv. 36, 40, 7:

    hominem sine re, sine fide, sine spe, etc.,

    Cic. Cael. 32, 78:

    sunt omnia, sicut adulescentis, non tam re et maturitate quam spe et exspectatione laudata,

    id. Or. 30, 107:

    ego jam aut rem aut ne spem quidem exspecto,

    id. Att. 3, 22, 4:

    nemo umquam animo aut spe majora suscipiet, qui, etc.,

    id. Lael. 27, 102:

    multa praeter spem scio multis bona evenisse,

    Plaut. Rud. 2, 3, 69; so,

    praeter spem evenit!

    Ter. And. 2, 6, 5; 4, 1, 55; id. Heaut. 4, 1, 51:

    repente praeter spem dixit, etc.,

    Cic. Fam. 4, 4, 3:

    cetera contra spem salva invenit,

    Liv. 9, 23, 17:

    omnia bona in spe habere,

    Sall. C. 31, 7.— Plur.:

    ubi sunt spes meae?

    Plaut. Curc. 2, 3, 28:

    si mihi mulierculae essent salvae, spes aliquae forent,

    id. Rud. 2, 6, 69; id. Capt. 2, 3, 85:

    in quo nostrae spes omnesque opes sitae Erant,

    Ter. Ad. 3, 2, 33; id. Phorm. 3, 1, 6; cf.:

    omnes Catilinae spes atque opes concidisse,

    Cic. Cat. 3, 7, 16;

    so often: spes opesque,

    Sall. J. 107, 4:

    (cadus) Spes donare novas largus,

    Hor. C. 4, 12, 19 al. —
    (β).
    With gen. obj.:

    spem istoc pacto nuptiarum omnem eripis,

    Ter. Heaut. 4, 3, 35:

    spe mercedis adducti,

    Cic. Lael. 9, 31:

    spes dignitatis suae,

    id. de Or. 1, 7, 25:

    spes diuturnitatis atque imperii,

    id. Rep. 2, 3, 5:

    nec in praemiis humanis spem posueris rerum tuarum,

    id. ib. 6, 23, 25; cf. id. de Or. 1, 7, 25:

    quoniam me tui spem das,

    id. Rep. 1, 10, 15:

    ni mihi esset spes ostensa Hujusce habendae,

    Ter. Phorm. 5, 4, 7:

    spes amplificandae fortunae fractior,

    Cic. Lael. 16, 59:

    ut reo audaci spem judicii corrumpendi praeciderem,

    id. Verr. 2, 1, 7, § 20:

    Antiochus a spe societatis Prusiae decidit,

    Liv. 37, 26, 1:

    hoc conloquium abstulit spem Hannibali recipiendae Nolae,

    id. 33, 44, 3:

    exulanti Amyandro spes recuperandi regni facta est,

    id. 38, 1, 3; Tac. Or. 14 fin.:

    spe templi capiendi,

    Liv. 31, 25, 2:

    spem suae mortis conceperat,

    Ov. M. 6, 554. —
    (γ).
    With obj.-clause:

    spes est, eum melius facturum,

    Plaut. Stich. 1, 1, 22; id. Ep. 3, 1, 11; Auct. Her. 2, 17, 25:

    magna me spes tenet, explicare, etc.,

    Cic. Clu. 3, 7:

    in spem maximam adducti, hunc ipsum annum salutarem civitati fore,

    id. Mil. 28, 78:

    ne spes quidem ulla ostenditur, fore melius,

    id. Att. 11, 11, 1:

    magnam in spem veniebat, fore, uti, etc.,

    Caes. B. G. 1, 42:

    magnam se habere spem, Ariovistum finem injuriis facturum,

    id. ib. 1, 33:

    injecta est spes patri, Posse illam extrudi,

    Ter. Phorm. 4, 4, 11:

    si qui vestrum spe ducitur, se posse, etc.,

    Cic. Agr. 1, 9, 27:

    in spem venio, appropinquare tuum adventum,

    id. Fam. 9, 1, 1:

    magna me spes tenet, bene mihi evenire, quod mittar ad mortem,

    id. Tusc. 1, 41, 97:

    ad Aetolos legatum misit, magis ut nudaret animos, quam spe impetrari posse,

    Liv. 34, 24, 7:

    a spe scalis capi urbem posse,

    id. 6, 9, 9:

    spe castra eo die se oppugnaturos,

    id. 40, 31, 6.—
    (δ).
    With ut:

    quae te ratio in istam spem induxit, ut eos tibi fidelis putaris fore?

    Cic. Off. 2, 15, 53:

    si spem afferunt, ut... fructus appareat,

    id. Lael. 19, 68:

    spes mihi certa fuit ut, etc.,

    Aus. Idyll. 2, 46:

    irritā spe agitari, ut, etc.,

    Tac. A. 16, 26.—
    (ε).
    With de:

    spes est de argento,

    Plaut. Most. 3, 1, 40; Cic. Lael. 3, 11:

    de flumine transeundo spem se fefellisse,

    Caes. B. G. 2, 10:

    quam spem tunc ille de me concepit,

    Plin. Ep. 1, 10, 3:

    nato filio pater spem de illo quam optimam capiat,

    Quint. 1, 1, 1.—
    (ζ).
    With ad and gerund.:

    postea vero quam vidi nostros tantum spei habere ad vivendum,

    Cic. Att. 15, 20, 2:

    spem habere ad ejus salutem exstinguendam,

    id. Mil. 2, 5:

    Gallis ad temptanda ea defuit spes,

    Liv. 21, 25, 10 Weissenb. ad loc.:

    cum spei ad resistendum nihil esset,

    id. 43, 18, 10; 43, 19, 9.—
    2.
    In partic.
    a.
    The hope of being appointed heir (rare):

    leniter in spem Arrepe officiosus, ut et scribare secundus Heres,

    Hor. S. 2, 5, 47:

    in spem secundam nepotes pronepotesque (assumebantur),

    Tac. A. 1, 8. —
    b.
    Spes, a Roman divinity who had several temples in Rome, Plaut. Bacch. 4, 8, 52; id. Ps. 2, 4, 19; id. Cist. 4, 1, 18; Cic. Leg. 2, 11, 28; id. N. D. 2, 23, 61; 3, 18, 47; Liv. 2, 51, 2; 25, 7, 6; 40, 51, 6; Tac. A. 2, 49; Plin. 2, 7, 5, § 14; Tib. 1, 1, 9 (19); Ov. A. A. 1, 445; Aus. Idyll. 12, 9; cf. Hartung, Relig. d. Röm. 2, p. 264.—
    B.
    Transf, concr., like the Engl. hope, of that in which hope is placed, or which is hoped for ( poet. and in postAug. prose).
    1.
    In gen.:

    puppes, Spes vestri reditus,

    Ov. M. 13, 94; cf.: vestras spes uritis, Verg. A. 5, 672:

    spes o fidissima Teucrum (of Aeneas),

    id. ib. 2, 281:

    spem suam (i. e. exta) circumvolat alis (milvus),

    Ov. M. 2, 719; cf.:

    spe (i. e. re speratā) potitur,

    id. ib. 11, 527.—
    2.
    In partic., of hopeful children, and, by analogy, of the young of animals, or of the fruits of the earth:

    devovit nati spemque caputque parens,

    Ov. H. 3, 94 Ruhnk.; cf. also in plur., of one child:

    per spes surgentis Iuli,

    Verg. A. 6, 364; 10, 524; 4, 274; cf.:

    tuosne ego, o meae spes inanes, labentis oculis vidi,

    Quint. 6, prooem. §

    12: (capella) gemellos, Spem gregis, silice in nudā connixa reliquit,

    Verg. E. 1, 15; cf. id. G. 4, 162:

    (sus) quia semina pando Eruerit rostro spemque interceperit anni,

    Ov. M. 15, 113.—
    b.
    In gen., as a term of endearment, hope:

    spes mea,

    Plaut. Rud. 1, 4, 27:

    o spes mea, o mea vita, o mea voluptas, salve,

    id. Stich. 4, 2, 5:

    o salutis meae spes,

    id. Rud. 3, 3, 17:

    et mea carissima filiola, et spes reliqua nostra, Cicero,

    Cic. Fam. 14, 4, 6.—
    II.
    An anticipation or apprehension of something not desired, elpis (very rare):

    si meam spem vis improborum fefellerit atque superaverit,

    Cic. Cat. 4, 11, 23:

    mala res, spes multo asperior,

    Sall. C. 20, 13:

    Metellus contra spem suam laetissimis animis excipitur,

    id. J. 88, 1:

    id (bellum) quidem spe omnium serius fuit,

    Liv. 2, 3, 1:

    omnium spe celerius,

    id. 21, 6, 5:

    in malā jam spe,

    id. 22, 48:

    in spe Hannibali fuit defectio Tarentinorum,

    id. 25, 7:

    dum spes nulla necis,

    Stat. Th. 9, 129; cf.:

    naufragii spes omnis abit,

    Luc. 5, 455.

    Lewis & Short latin dictionary > spes

  • 17 caecus

    a, um
    1) незрячий, невидящий, слепой ( catuli modo nati C)
    c. Mars Lcn — слепой Марс, т. е. слепые случайности (превратности) войны
    2) бот. без глазков, без почек ( rami PM)
    3) ослеплённый, помрачённый, отуманенный (mens O; animus Sl); слепой, безотчётный, безрассудный (cupiditas C; amor H)
    timor c. C, pavor c. T и metus c. Oпанический страх
    4) тёмный, неосвещённый, мрачный (domus C; caverna O)
    aliquid emere caecā die погов. Pl — покупать с платежом в отдалён ный, невидимый срок, т. е. в кредит ( oculatā die за наличные)
    6) невидимый, неощутимый, невоспринимаемый ( res caecae C)
    7) скрытый, тайный, незримый ( vulnus Lcr — ср. 1.; ignis V); потайной ( fores V)
    8) незнающий, несведущий (ad aliquid Pl, L и alicujus rei Lcn, Cld)
    9)
    а) непроницаемый, не постижимый, непознаваемый, неведомый (causa Lcr; fata H)
    б) неясный, невнятный, глухой (munnur V; clamor VF); недостоверный, недоказанный ( crimen L)
    10) напрасный, тщетный или туманный ( exspectatio C); бесцельный, бессмысленный (casus, suspicio C)
    11) наносимый вслепую, наугад ( ictus L)

    Латинско-русский словарь > caecus

  • 18 frustrabilis

    frūstrābilis, e
    напрасный, бесполезный ( exspectatio Eccl)

    Латинско-русский словарь > frustrabilis

  • 19 tacitus

    I 1. a, um
    part. pf. к taceo
    2. adj.
    1) тайный, неоглашаемый, о котором не говорят (aliquid tacitum relinquere или tenere C)
    2) молчаливый, невыраженный ( assensio C)
    3) тайный, секретный (judicium C; vulnus V)
    tacito quodam sensu C — по какому-то тайному чувству, бессознательно, безотчётно
    4) неговорящий, молчащий
    non feres tacitum C — ты не добьёшься молчания (от меня), т. е. я сумею ответить
    tacitum ferre aliquid ab aliquo L — не добиться ответа от кого-либо насчёт чего-л.
    5)
    а) безмолвный ( exspectatio C); тихий, бесшумный ( nemus V)
    б) смутный, неясный ( sensus C); беззвучный, шепчущий ( vox O); чуть слышный (rumor, sc. fluminis Aug). — см. тж. tacitum
    II Tacitus, ī m.
    1) P. Cornelius T., римск. историк, род. ок. 55 г. н. э. в Интерамне, умер после 111 г.; автор «Annales», «Historiae», «Dialogus de Oratoribus», «Agricola», «Germania»
    2) M. Claudius T., римск. император с 25 сентября 275 г. н. э. по апрель 276 г. н. э. Vop, AV

    Латинско-русский словарь > tacitus

  • 20 atque

    at-que u. ac (letzteres in der klass. Sprache nur vor Konsonanten, s. Reisigs Vorll. § 234 u. [für Liv.] Drak. zu Liv. 3, 16, 4), Coni. ( aus ad-que, dah. in Hand- u. Inschr. zuw. auch adque geschr.; vgl. Osann zu Cic. de rep. 1, 7, 12. p. 31. Wagner Orthogr. Verg. p. 427. Ribbeck Prolegg. ad Verg. p. 397), eine kopulative Partikel, deutsch: und dazu, und auch, und, bildet eine innige Verbindung u. Gleichstellung zwischen einzelnen Wörtern od. ganzen Sätzen (während et die Gegenstände bloß äußerlich aneinander knüpft). I) Verbindung einzelner Wörter, u. zwar: 1) im allg.: vitam parce ac duriter agebat, Ter.: spargere ac disseminare, Cic.: genus hominum liberum atque solutum, Sall. – Dah. a) zuw. = et... et, ut... ita, aeque ac: hodie sero ac nequiquam voles, Ter.: copiam sententiarum atque verborum perspexistis, Cic.: nobiles atque ignobiles, Sall. – b) in der Verbindung zweier Substst. zur Hendiadys, isto animo atque virtute, mit dieser tugendhaften Gesinnung, Cic.: fama atque invidia, gehässige öffentliche Meinung, Sall.: clamore atque assensu, mit beifälligem Zuruf, Liv. – c) dem Begriffe des vorhergehenden Wortes einen gewichtvolleren anschließend, und vielmehr, und namentlich, und sogar, und überhaupt (s. Fabri Sall. Cat. 2, 3), ecquid habet is homo aceti in pectore? CH. Atque acidissimi, Plaut.: Fugin hinc? B. Ego vero, ac lubens, Ter.: rem difficilem (di immortales) atque omnium difficillimam, Cic.: alii intra moenia atque in sinu urbis sunt hostes, Sall. – u. so mit dem Pron. dem. hic, is, idem, zB. negotium magnum est navigare atque id mense Quintili, und dazu noch usw., Cic.: duabus missis subsidio cohortibus a Caesare, atque his primis legionum duarum, Caes.: fratre meo atque eodem propinquo suo interfecto, Sall. – ebenso atque adeo, und sogar, und noch mehr, und in der Tat, Komik., Cic. u.a. – u. atque etiam, und sogar auch, oder sogar auch, id populare atque etiam plausibile factum est, Cic. – 2) bei Vergleichungen = wie, als, a) nach Wörtern, die eine Gleichheit od. Verschiedenheit anzeigen, folglich nach aeque, aequus, idem, item, iuxta, par, proxime, similis, similiter, talis, totidem u. aliter, aliorsum, alius, contra, contrarius, dissimilis, secus, w. s. – Zuw. ist das Vergleichungswort (aeque, tantopere u. dgl.) aus dem Zusammenhang zu ergänzen, quem esse amicum ratus sum, atque ipsus sum mihi, Plaut.: digne ac mereor commendatus, Cass. b. Cic.: u. so (ohne vorhergehendes Vergleichungswort) ac si od. atque si, als wenn, gleich als wenn, Paul. dig. 2, 14, 4. § 3. u. ö. – b) nach Komparativen für quam: amicior mihi nullus vivit atque is est, Plaut.: illi non minus ac tibi pectore uritur intimo, Catull. 61, 176: artius atque hederā procera astringitur ilex, Hor. – c) zur Bezeichnung zweier Zeitmomente, am häufigsten mit simul verb., simul atque od. ac, sobald als, Cic.: selten mit principio, zB. principio atque animus ephebis aetate exiit, Plaut.: u. mit statim, ICt. – 3) zur Anknüpfung einer Negation, die das Vorhergehende erläutert od. berichtigt, und nicht, und nicht vielmehr, decipiam ac non veniam, Ter.: si hoc dissuadere est, ac non disturbare atque pervertere, Cic.: quam ob rem enim scriba deducat ac non potius mulio, qui advexit, Cic. – Bei Plin. nat. hist. gew. in diesem Sinne atque ( nicht ac) non.

    II) Verbindung ganzer Sätze, und, und so, und ebenso, 1) im allg.: P. Antiquam adeo tuam venustatem obtines. B. Ac tu (und ebenso du) ecastor morem antiquum atque ingenium obtines, Plaut.: Africanus indigens mei? Minime hercle. Ac ne ego quidem illius, und so auch ich nicht seiner, Cic.: dah. zuw. mit sic, Quint. 12, 10, 67. – 2) beim Anknüpfen neuer, gleich wichtiger Argumente für irgend eine Behauptung, Cic. de legg. 1, 43. – 3) in der Erzählung, Liv. 5, 21, 17; 39, 49, 9. Tac. hist. 3, 30. – 4) beim Anknüpfen von Vergleichungen, atque ut, ebenso wie, so gut als, Plaut. (s. Brix Plaut. mil. 400 u. 1130). – atque ut... si, und sowie... so usw., Cic.: so auch ac velut... si, Verg u.a. – 5) zur Verbindung zweier sich unmittelbar berührender Zeitmomente, weshalb schon die alten Grammatiker den Begriff des Schnell-aufeinander-folgens annahmen und es, obwohl mit Unrecht, geradezu für statim, ilico (alsbald, sogleich), ohne alle kopulative Nebenbezeichnung, erklärten; es entspricht häufig dem deutschen und so, und da, atque atque accedit muros Romana iuventus, und so, und so rückt an die Mauern usw., Enn. fr.: quo imus unā; ad prandium? Atque illi tacent, und da schweigen sie, Plaut.: si brachia forte remisit, atque illum in praeceps prono rapit alveus amni, und so reißt ihn fort, Verg.: hic Quinctium... incautum hastā transfigit: atque ille praeceps cum armis procidit ante proram, Liv.: summa omnium exspectatio quidnam sententiae ferrent leves ac nummarii iudices: atque illi omnes sine ulla dubitatione condemnant, Cic. – 6) (wie oben no. I, c) zur Anknüpfung eines gewichtvolleren Gedankens, und zwar, und sogar, und besonders, quid me oportet Tullium pro Tullio facere? Ac mihi magis illud laborandum videtur, ut etc., Cic.: atque hic tantus vir tantisque bellis districtus nonnihil temporis tribuit litteris, Nep. – dah. auch bei Antworten, um das Gefragte od. Behauptete zu bestätigen, sed videone ego Pamphilippum cum fratre Epignomo? Atque is est, nun ja, er ist es, Plaut.: egon formidolosus? nemo est hominum, qui vivat, minus. TH. Atque ita opust, Ter. – u. so verb. atque (ac)... quidem: Tun vidisti? SC. Atque his quidem oculis, Plaut.: quo si civitas careat... id estne numerandum in bonis? Q. Ac maximis quidem, Cic. – 7) zur Anknüpfung eines Adversativsatzes, und doch, und gleichwohl (vgl. Brix Plaut. mil. 448. Ruhnken u. Spengel Ter. Andr. 1, 3, 20), mihi hercle non fit verisimile; atque ipsis commentum placet, Ter.: propera; atque audin, Ter. (dagegen bei Cicero in allen mir bekannten Stellen gegen Beier Cic. off. 3, 48 jetzt atqui; s. Fleckeisen Krit. Misz. S. 23 ff.); bei Cic. dafür atque... tamen, ac tamen, zB. Cic. de off. 3, 118; de or. 3, 35; Pis. 3 u.a.; vgl. Wunder Varr. Lectt. p. LVIII sq. – 8) zur Anführung eines Einwurfs, den sich jmd. selbst macht, atque aliquis dicat, nihil promoveris, es kann nun einer sagen usw., Ter.: atque ego illi praeceptori... credidi non ea sola docenda esse etc., Quint. – Dah. sehr häufig in negativen Formeln, durch die ein Einwurf vorweggenommen wird, ac ne sine causa videretur edixisse, Cic.: ac ne forte hoc magnum ac mirabile esse videatur, Cic.: ac ne saepius dicendum sit, Cels.: ac ne forte roges, quo me duce, quo lare tuter, Hor. Seltener in einem Affirmativsatze, atque ut omnes intellegant, me etc...., dico, Cic. de imp. Pomp. 20. – 9) sehr häufig dient es bloß zum allgemeinen Fortführen des Gedankens bei Behauptungen und in der Erzählung, deutsch und zwar, od. bl. nun, und so, also (vgl. Fabri Sall. Cat. 51, 35), atque ii, quos nominavi, Cic.: atque id primum in poëtis cerni licet, Cic.: ac si, sublato illo, depelli a vobis omne periculum iudicarem etc., wenn ich nun behauptete usw., Cic. – So a) in der Parenthese, vulgo credere, Poenino (atque inde nomen ei iugo Alpium inditum) transgressum, Liv. (Quint. 4, 3, 15 Halm mit Spalding et quae). – b) am Schluß der Rede, atque in primis duabus dicendi partibus qualis esset, summatim breviterque descripsimus, und so haben wir denn kürzlich dargelegt usw., Cic.: ac de primo quidem officii fonte diximus, Cic.

    III) Besondere Verbindungen u. Redensarten: 1) alius atque alius, bald dieser, bald jener; verschiedene, dilatis alia atque alia de causa comitiis, Liv. – 2) atque eccum od. eccam, beim Erblicken eines Erwarteten od. Gewünschten, nun sieh, da ist er ( sie), Ter. Andr. 580; eun. 455; Hec. 523. – 3) atque utinam, bei Anschließung eines Wunsches, Acc. tr. 190. Cic. Brut. 68; or. 22. Verg. eccl. 10, 35. Tibull. 3, 5, 27. Prop. 2, 9, 47. Ov. met. 14, 669. Liv. 21, 41, 13; 22, 60, 8. Quint. 10, 2, 15 u.a. (s. Haase Misc. 3. p. 33 sq.). – 4) atque omnia od. omnes, bei Verallgemeinerung einer Behauptung, und so überhaupt, atque haec omnia verbo continentur, Cic.: commoda civium non divellere, atque omnes aequitate eādem continere, und so vielmehr alle usw., Cic. – 5) mit andern Konjunktionen, a) nach et, zB. non minis et vi ac metu, Cic. – b) nach que, wie im Griech. τέ... καί, submoverique atque in castra redigi, Liv.; u. so Verg. Aen. 1, 7; 8, 486: ac... que, ibid. 1, 18. – c) nach nec (neque), zB. nec clavis, nec canis atque calix, Mart.; u. so öfter bei Tac. u. Suet. – 6) bei Dichtern in Aufzählungen öfter wiederholt, huius membra atque ossa atque artua, Plaut.: ab studio atque ab labore atque arte musicā, Ter.: haec atque illa dies, atque alia, atque alia, Catull.: atque deos atque astra, Verg.: atque Ephyre atque Opis et Asia, Verg.: aber atque... atque in der Steigerung, Verg. ecl. 5, 23. Tibull. 2, 5, 73. – / Über atque verkürzt in ac s. Georges, Lexik. d. lat. Wortf. S. 77 u. 78.

    lateinisch-deutsches > atque

См. также в других словарях:

  • exspectatio — index expectation Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • expectación — (Del lat. exspectatio < exspectare, esperar, estar a la expectativa.) ► sustantivo femenino Interés o curiosidad con que se espera que suceda una cosa anunciada: ■ el público esperaba con expectación la llegada del famoso actor. * * *… …   Enciclopedia Universal

  • expectation — [ ɛkspɛktasjɔ̃ ] n. f. • 1488; lat. exspectatio 1 ♦ Vx Attente. ⇒ expectative. « Harcourt tenait tout le monde en expectation » (Saint Simon). 2 ♦ Méd. Abstention de tout traitement (à l exception des mesures habituelles d hygiène et de… …   Encyclopédie Universelle

  • O antiphon — The Annunciation The O Antiphons are Magnificat antiphons used at Vespers of the last seven days of Advent in various liturgical Christian traditions. Each antiphon is a name of Christ, one of his attributes mentioned in Scripture. They are:… …   Wikipedia

  • Gaudeamus igitur — (lateinisch für Lasst uns also fröhlich sein!), auch bekannt unter dem Titel De brevitate vitae (lat. für Über die Kürze des Lebens), ist ein Studentenlied mit lateinischem Text und gilt als das berühmteste traditionelle Studentenlied der… …   Deutsch Wikipedia

  • Mariä Erwartung — Das Fest Mariä Erwartung der Geburt Jesu (festum exspectationis partus beatae Mariae virginis oder exspectatio Mariae, spanisch: Maria Esperanza) ist ein katholischer Gedenktag am 18. Dezember. Das Fest entstand in Spanien. Um ein altes… …   Deutsch Wikipedia

  • Renaissance carolingienne — Raban Maur (gauche), présenté par Alcuin (centre), dédicace son œuvre à l archevêque Otgar de Mayence (droite). Liber de laudibus Sanctae Crucis, manuscrit de Fulda, vers 831 840. La renaissance carolingienne est une période de renouveau de la… …   Wikipédia en Français

  • Antífonas de Adviento — Saltar a navegación, búsqueda La anunciación Las antífonas de Adviento, también conocidas como antífonas mayores, o antífonas O (por la letra con la que comienzan) son antífonas utilizadas en la oración diaria en las tardes de los últim …   Wikipedia Español

  • Marienfeste — Marienfeste, die in der katholischen Kirche zu Ehren der Mutter Jesu angeordneten Feste, die ihr Motiv in der seit dem Nestorianischen Streit siegreich gebliebenen Ansicht von der Maria als der Gottesgebärerin haben (vgl. Maria, S. 282). Man… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Feast of the Expectation of the Blessed Virgin —     Feast of the Expectation of the Blessed Virgin Mary     † Catholic Encyclopedia ► Feast of the Expectation of the Blessed Virgin Mary     (Exspectatio Partus B.V.M.)     Celebrated on 18 December by nearly the entire Latin Church. Owing to… …   Catholic encyclopedia

  • Grandes antiennes « Ô » de l'Avent — Chant grégorien Plain chant Neumes Modalité grégorienne …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»