Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

ex-silio

  • 1 absilio

    ab-sĭlĭo, ii and ui, no sup., 4, v. n. and a. [salio], to leap or spring away, to leap off: procul, Luer. 6, 1217.—With acc. rei (as in Gr. pheugein ti):

    nidos tepentes absiliunt (aves),

    fly from their warm nests, Stat. Th. 6, 97.

    Lewis & Short latin dictionary > absilio

  • 2 adsilio

    as-sĭlĭo ( ads-, Kayser; ads- and as-, Merk.), sĭlui (cf. Prisc. p. 906 P., and Jahn ad Ov. M. 11, 526), sultum, 4, v. n. [2. salio], to leap or spring to or upon something.
    I.
    Lit. (most freq. poet.):

    Cum saepe adsiluit defensae moenibus urbis,

    Ov. M. 11, 526:

    adsiliens admissarius,

    Col. 6, 37, 9:

    torpedo adsultantes pisciculos attrahens, donec tam prope accedant, ut adsiliat,

    Plin. 9, 42, 67, § 143; Val. Fl. 1, 257:

    in ferrum,

    Sil. 10, 2 et saep.— Poet. freq. of water, to leap or dash against or upon a thing (cf. 2. salio):

    tactumque vereri Assilientis aquae,

    Ov. M. 6, 107, and id. F. 5, 612:

    Adsiliunt fluctus,

    id. ib. 3, 591:

    (insulae) quas spumifer adsilit Aegon,

    Stat. Th. 5, 56 al. —
    II.
    Trop.: nam neque adsiliendum statim est ad genus illud orationis, to jump to, * Cic. de Or. 2, 53, 213; Sen. Contr. 5 praef.

    Lewis & Short latin dictionary > adsilio

  • 3 assilio

    as-sĭlĭo ( ads-, Kayser; ads- and as-, Merk.), sĭlui (cf. Prisc. p. 906 P., and Jahn ad Ov. M. 11, 526), sultum, 4, v. n. [2. salio], to leap or spring to or upon something.
    I.
    Lit. (most freq. poet.):

    Cum saepe adsiluit defensae moenibus urbis,

    Ov. M. 11, 526:

    adsiliens admissarius,

    Col. 6, 37, 9:

    torpedo adsultantes pisciculos attrahens, donec tam prope accedant, ut adsiliat,

    Plin. 9, 42, 67, § 143; Val. Fl. 1, 257:

    in ferrum,

    Sil. 10, 2 et saep.— Poet. freq. of water, to leap or dash against or upon a thing (cf. 2. salio):

    tactumque vereri Assilientis aquae,

    Ov. M. 6, 107, and id. F. 5, 612:

    Adsiliunt fluctus,

    id. ib. 3, 591:

    (insulae) quas spumifer adsilit Aegon,

    Stat. Th. 5, 56 al. —
    II.
    Trop.: nam neque adsiliendum statim est ad genus illud orationis, to jump to, * Cic. de Or. 2, 53, 213; Sen. Contr. 5 praef.

    Lewis & Short latin dictionary > assilio

  • 4 circumsilio

    circum-sĭlĭo, īre, v. n. [salio], to spring, leap, or hop around (rare): (passer) circumsiliens modo huc, modo illuc, * Cat. 3, 9.— Trop., to leap about, surround: morborum omne genus, * Juv. 10, 218.

    Lewis & Short latin dictionary > circumsilio

  • 5 concedo

    con-cēdo, cessi, cessum, 3, v. n. and a. (a strengthened cedo, and corresp. with it in most of its signiff.); lit., to go, walk; hence,
    I.
    Neutr., with reference to the terminus a quo, to go or walk away from a place, to depart, retire, withdraw, remove from (in lit. signif. rare but class.).
    A.
    In gen.:

    concedite atque abscedite omnes, de viā decedite,

    Plaut. Am. 3, 4, 1; so absol., Ter. Eun. 1, 2, 102; id. Hec. 4, 2, 21; cf.:

    ipsae concedite silvae,

    farewell, Verg. E. 10, 63.—With prep.:

    a foribus,

    Plaut. Most. 2, 1, 82:

    abs te,

    id. Pers. 1, 1, 51:

    ab oculis alicujus,

    Cic. Cat. 1, 7, 17:

    superis ab oris,

    Verg. A. 2, 91:

    ex aedibus,

    Ter. Hec. 4, 4, 57.—With abl. only:

    oculis,

    Plaut. Ep. 5, 2, 16:

    caelo,

    Verg. A. 10, 215:

    solio,

    Sil. 3, 628.—With adv.:

    hinc,

    Plaut. Ps. 1, 5, 158; Ter. Eun. 1, 2, 126; id. Heaut. 3, 3, 11.—
    B.
    Esp.
    1.
    Pregn. ( = cedo, II. A. 2.), to pass away, disappear, vanish, in Tac. (with and without vitā), to depart from life, die:

    tumor et irae Concessere deūm,

    Verg. A. 8, 41:

    vitā,

    to die, Tac. A. 1, 3; 3, 30; 6, 39; 12, 39; 14, 51; and absol.: quandoque concessero, id. ib. 4, 38; 13, 30;

    the same: concessit superis ab oris,

    Verg. A. 2, 91; cf.:

    vitā per auras concessit ad Manes,

    id. ib. 10, 820. —
    2.
    With dat. or absol., prop. qs. to go out of the way for one (on account of his wishes, or his superior power or excellence), i. e. to yield to, submit, give way to, adapt one's self to.
    a.
    To yield or submit to power or compulsion:

    ut magnitudini medicinae doloris magnitudo concederet,

    Cic. Tusc. 4, 29, 63:

    certum est, concedere homini nato nemini,

    Plaut. Cas. 2, 4, 15:

    neque nox quoquam concedit die (i. e. diei),

    id. Am. 1, 1, 120 (cf. id. ib. 1, 3, 48): cedant arma togae, concedat laurea linguae, Cic. Poët. Off. 1, 22, 77 (cf. id. Pis. 30, 74, and Quint. 11, 1, 24):

    bellum ac tumultum paci atque otio concessurum,

    id. Pis. 30, 73:

    voluptatem concessuram dignitati,

    id. Fin. 3, 1, 1:

    injuriae,

    Sall. J. 14, 24:

    obsidioni,

    i. e. permit, Tac. A. 13, 40:

    operi meo concedite,

    Ov. M. 8, 393; id. F. 1, 222:

    naturae,

    i. e. to die, Sall. J. 14, 15; so,

    fato,

    Plin. Pan. 11, 3:

    fatis magnis,

    Val. Fl. 1, 554:

    apparebat aut hostibus aut civibus de victoriā concedendum esse,

    Liv. 4, 6, 6; cf. so impers.:

    postquam concessum propemodum de victoriā credebant,

    id. 3, 60, 4.—
    b.
    To give place to in excellence, dignity, rank, etc., to yield to, to give precedence:

    me amantissimum tui, nemini concedentem,

    Cic. Fam. 10, 3, 2; so id. ib. 4, 3, 1;

    4, 3, 4: etsi de cupiditate nemini concedam,

    id. Att. 12, 47, 2:

    sese unis Suebis concedere,

    Caes. B. G. 4, 7:

    majestati ejus viri concedere,

    Liv. 6, 6, 7:

    aetati,

    Sall. J. 11, 4; id. H. Fragm. 1, 17; cf. so impers.:

    Sulla, cujus facundiae, non aetati a Manlio concessum,

    id. J. 102, 4:

    vigenti Silio,

    Tac. A. 3, 43:

    seniori Sentio,

    id. ib. 2, 74:

    ut vix Apronio illi de familiaritate concedere videatur,

    Cic. Verr. 2, 2, 44, § 108:

    Antario Varoque de gloriā,

    Tac. H. 3, 64:

    nemini in illa causā studio et cupiditate concedere,

    Cic. Deiot. 10, 28:

    nec amore in hanc patriam nobis concedunt,

    Tac. A. 11, 24:

    nec, si muneribus certes, concedat Iollas,

    Verg. E. 2, 57.—With acc. of quantity (cf. 3. infra):

    magistro tantulum de arte,

    Cic. Rosc. Am. 40, 118:

    alicui quicquam in desperatione,

    id. Att. 14, 18, 3. —
    c.
    To yield, submit to one's will, comply with one's wishes:

    ut tibi concedam, neque tuae libidini advorsabor,

    Ter. Hec. 2, 2, 3:

    matri meae,

    id. ib. 3, 5, 28:

    concessit senatus postulationi tuae,

    Cic. Mur. 23, 47:

    jurisconsultis concedi,

    id. Caecin. 24, 67.— Impers.:

    Caesar... concedendum non putabat,

    Caes. B. G. 1, 7.—
    d.
    Like sunchôrein tini, to assent to, concede to:

    nunquamne hodie concedes mihi Neque intelleges, etc.,

    Ter. Phorm. 5, 3, 22 (credes, consenties, Ruhnk.):

    stultum me fateor, liceat concedere veris,

    Hor. S. 2, 3, 305 (cf. in Gr. sunchôrein têi alêtheiai).—
    e.
    To assent to, grant, pardon, allow, etc.:

    quos (judices) alienis peccatis concessuros putes, quo facilius ipsis peccare liceat,

    Cic. Verr. 2, 3, 96, § 223:

    poëtae non ignoscit, nobis concedit,

    id. de Or. 3, 51, 198:

    dicto concedi,

    id. Rosc. Am. 1, 3:

    cui (vitio) si concedere nolis,

    Hor. S. 1, 4, 140; cf. id. ib. 1, 3, 85.—Hence (cf. cedo, II. A. 3. fin.),
    3.
    Act., with acc. (and dat.) aliquid alicui.
    a.
    To grant, concede, allow; to consign something over to, to resign, yield, vouchsafe, confirm to, etc. (very freq. in all perr. and species of composition):

    illum mihi aequius est quam me illi quae volo concedere,

    Plaut. Cas. 2, 3, 47:

    si nunc de tuo jure concessisses paululum,

    Ter. Ad. 2, 2, 9:

    partem octavam pretii,

    Plin. Ep. 8, 2, 3:

    date hoc et concedite pudori meo, ut, etc.,

    Cic. Verr. 2, 1, 12, § 32; cf. Ter. Hec. 2, 2, 16:

    alicui primas in dicendo partis,

    Cic. Div. in Caecil. 15, 49:

    amicis quicquid velint,

    id. Lael. 11, 38:

    neque quicquam illius audaciae,

    id. Caecin. 35, 103:

    doctrinam alicui,

    Quint. 11, 1, 89; cf.:

    artes tibi,

    Cic. Quint. 30, 93:

    intellegentiam, prudentiam,

    Quint. 12, 1, 3:

    principatum imperii maritimi Atheniensibus,

    Nep. Timoth. 2, 2; cf. id. Dion, 6, 3; Suet. Aug. 66; id. Tib. 4; Prop. 2 (3), 15, 37; cf.:

    tempus quieti, aut luxuriae,

    Sall. J. 61, 3:

    tempestivum pueris ludum,

    Hor. Ep. 2, 2, 142:

    libertatem his,

    Caes. B. G. 4, 15 fin.:

    vitam alicui,

    Suet. Caes. 68; id. Aug. 13; 16: crimen gratiae, i. e. to accuse or inform against for the sake of favor, Cic. Rosc. Com. 6, 19:

    peccata alicui,

    to pardon him, id. Verr. 2, 1, 49, § 128:

    delicta,

    Suet. Ner. 29.— Pass.: Siciliam nimis celeri desperatione rerum concessam, [p. 397] had been ceded, given up, Liv. 21, 1, 5:

    Scaevolae concessa est facundiae virtus,

    Quint. 12, 3, 9; 10, 1, 100 et saep.:

    acrius... Ulcisci, quam nunc concessum est legibus aequis,

    Lucr. 5, 1148; cf. Nep. Them. 10 fin.; Suet. Tib. 18.— Poet., with in and acc.:

    concessit in iras Ipse... genitor Calydona Dianae,

    gave over to be punished, Verg. A. 7, 305.—
    (β).
    With dat. and inf.:

    nec nostrā dicere linguā Concedit nobis patrii sermonis egestas,

    Lucr. 1, 831; so,

    ducere neptem,

    Cat. 64, 29:

    esse poëtis,

    Hor. A. P. 373; Suet. Aug. 44 et saep.— Impers. pass.:

    de re publicā nisi per concilium loqui non conceditur,

    Caes. B. G. 6, 20 fin.:

    quo mihi fortunam, si non conceditur uti,

    Hor. Ep. 1, 5, 12; Quint. 12, 1, 37; 12, 1, 42; 8, 6, 76; Suet. Ner. 12:

    servis quoque pueros hujus aetatis verberare concedimus,

    Curt. 8, 8, 3:

    concedunt plangere matri,

    Stat. Th. 6, 134:

    cum accusare etiam palam concessum sit,

    Quint. 6, 3, 28; 2, 17, 27; 11, 3, 150: 8, 3, 30; 12, 3, 8 al.— Poet.:

    fatis numquam concessa moveri Camarina,

    not allowed. forbidden to be removed, Verg. A. 3, 700; cf.

    also personally: haec ubi conceduntur esse facta, for conceditur haec esse facta,

    Cic. Caecin. 15, 44.—
    (γ).
    With acc. and inf.:

    non omnia corpora vocem Mittere concedis,

    you grant, Lucr. 2, 835:

    oculos falli,

    id. 4, 380; Quint. 2, 5, 25:

    culpam inesse concedam,

    Cic. Rosc. Am. 28, 76:

    poëtas legendos oratori futuro,

    Quint. 1, 10, 29.— Pass. impers.:

    concedatur profecto verum esse, ut, etc.,

    Cic. Lael. 14, 50. —
    (δ).
    With ut or ne:

    nec vero histrionibus oratoribusque concedendum est, ut iis haec apta sint, nobis dissoluta,

    Cic. Off. 1, 35, 129:

    verum concedo tibi ut ea praetereas, quae, etc.,

    id. Rosc. Am. 19, 54:

    concedant ut viri boni fuerint,

    id. Lael. 5, 18; id. de Or. 1, 13, 57; Lucr. 2, 658:

    non concedo, ut sola sint,

    Quint. 6, 2, 11 al.: cui concedi potest, ut? etc., Cic. Fragm. ap. Quint. 5, 13, 21:

    ut concedatur ne in conspectum veniat,

    Hirt. B. G. 8, 48.—
    (ε).
    With a simple subj.:

    concedo sit dives,

    Cat. 114, 5; Ov. A. A. 1, 523. —
    (ζ).
    Absol.:

    beatos esse deos sumpsisti: concedimus,

    Cic. N. D. 1, 31, 89; id. Verr. 2, 2, 32, § 78; cf. Quint. 1, 1, 2:

    consules neque concedebant neque valde repugnabant,

    Cic. Fam. 1, 2, 2; Caes. B. G. 1, 44.—
    b.
    = condono, to grant or yield something to one as a favor or from regard, to desist from, forbear, give up; forgive, pardon:

    inimicitias rei publicae,

    to give up for the sake of the State, Cic. Prov. Cons. 18, 44:

    petitionem alicui,

    from regard to, id. Phil. 2, 2, 4:

    peccata liberum parentum misericordiae,

    id. Clu. 69, 195:

    cum Marcellum senatui reique publicae concessisti,

    id. Marcell. 1, 3:

    ut concessisti illum (sc. Marcellum) senatui, sic da hunc (sc. Ligarium) populo,

    as you have pardoned him in deference to the Senate, id. Lig. 12, 37; cf. Nep. Att. 7 fin.; Tac. A. 2, 55; 4, 31:

    Montanus patri concessus est,

    id. ib. 16, 33 fin.
    II.
    Neutr., in respect to the terminus ad quem, to go, walk, betake one's self somewhere, to retire, withdraw to, etc.; with ad, in, or adv.:

    tantisper hic ego ad januam concessero,

    Plaut. Aul. 4, 5, 6 Wagn.; cf.:

    ad Manes,

    i. e. to die, Verg. A. 10, 820:

    ad victorem,

    Tac. H. 2, 51:

    ad dexteram,

    Ter. And. 4, 4, 12:

    caeli distributio docet unde fulmen venerit, quo concesserit,

    Cic. Div. 2, 20, 45; so Lucr. 1, 380:

    huc,

    Plaut. Capt. 2, 1, 19; id. Bacch. 4, 2, 28; id. Trin. 2, 4, 116; Ter. Heaut. 1, 1, 122; Caecil. ap. Non. p. 270, 8:

    istuc,

    Plaut. As. 3, 3, 56; Ter. Eun. 4, 4, 39:

    vis animae in altum,

    Lucr. 4, 919:

    in delubrum,

    Liv. 30, 20, 6:

    in hiberna,

    id. 26, 20, 6; cf.:

    Carthaginem Novam in hiberna,

    id. 21, 15, 3:

    Argos habitatum,

    Nep. Them. 8, 1:

    Cythnum,

    Tac. A. 3, 69:

    Neapolin,

    id. ib. 14, 10:

    Patavium,

    id. H. 3, 11:

    in insulam,

    id. ib. 5, 19:

    in turbam,

    Hor. S. 1, 4, 143:

    trans Rhenum,

    Tac. H. 5, 23:

    concede huc a foribus,

    Plaut. Men. 1, 2, 48:

    hinc intro,

    id. Ps. 1, 5, 158; Ter. Eun. 1, 2, 126:

    hinc aliquo ab ore eorum,

    id. Heaut. 3, 3, 11; cf.:

    aliquo ab eorum oculis,

    Cic. Cat. 1, 7, 17:

    hinc rus,

    Ter. Hec. 4, 4, 7.—
    B.
    Trop.: in aliquid, of entering into an alliance, yielding to, etc., to agree or consent to, to assent, to submit, yield, or resign one's self, to acquiesce in, to go or pass over to any thing (freq. in the histt.):

    mulier, conjuncta viro, concessit in unum Conubium,

    Lucr. 5, 1010; cf.:

    in matrimonium,

    Just. 24, 2, 10: victi omnes in gentem nomenque imperantium concessere, were merged in, passed over into, Sall. J. 18, 12; so,

    in paucorum potentium jus atque dicionem,

    id. C. 20, 7; cf.:

    in dicionem,

    Liv. 38, 16, 9:

    in dominationem,

    Sall. H. Fragm. 3, 22 Gerl.:

    in deditionem,

    Liv. 28, 7, 9; 39, 2, 4; 42, 53, 7:

    in Tyrias leges,

    Sil. 15, 6:

    in condiciones,

    Liv. 2, 33, 1:

    in sententiam,

    id. 32, 23, 12; 32, 36, 8; Tac. A. 1, 79 fin.; cf.: in illos, assent to, yield to them, Cic. Fragm. ap. Aug. contr. Avid. 3, 7:

    in partes,

    Tac. H. 2, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > concedo

  • 6 desilio

    dē-sĭlĭo, ĭlŭi (desului, Plaut. Rud. prol. 75:

    desilivi,

    Col. 6, 24, 3:

    desilii,

    id. 8, 5, 14; Curt. 4, 12, 3 al.), ultum, 4, v. n. [salio], to leap down.
    I.
    Prop. (class.). Constr. with abl. of the place whence, after de, ex, poet. and in later prose with ab or without a prep.:

    de navi in scapham,

    Plaut. Rud. prol. 75:

    de navibus,

    Caes. B. G. 4, 24, 2:

    de reda,

    Cic. Mil. 10, 29:

    de muro,

    Suet. Ner. 23:

    in terram e scapha,

    Plaut. Rud. 1, 2, 84:

    ex navi,

    Caes. B. G. 4, 25, 5:

    ex essedis,

    id. ib. 4, 33:

    ex equis,

    to dismount, alight, id. ib. 4, 2, 3;

    for which ab equo,

    Verg. A. 11, 500; cf.:

    praeceps ab alto curru,

    Ov. M. 12, 129;

    with e curru,

    id. A. A. 1, 560:

    curru,

    Verg. A. 12, 355;

    so bijugis,

    id. ib. 10, 453:

    lecto,

    Hor. S. 1, 2, 130:

    altis turribus,

    id. Epod. 17, 70:

    saxo,

    Ov. M. 7, 378:

    equo,

    Curt. 5, 6, 14; 6, 5, 26; Tac. A. 15, 28; Just. 15, 3, 13; cf. Tac. A. 1, 25.—Merely designating the terminus ad quem, with in or acc.:

    in undas,

    Ov. M. 3, 681:

    in medias undas,

    id. F. 2, 111:

    in aquas,

    id. ib. 2, 588: in [p. 558] latices, id. M. 4, 353:

    in mare,

    Suet. Caes. 64:

    in rogos medios,

    Ov. A. A. 3, 22:

    in mortem,

    Sen. Ep. 76, 22 et saep.:

    ad pedes,

    to dismount, Caes. B. G. 4, 12, 2:

    ad calciandas mulas,

    Suet. Vesp. 23.— Absol.:

    desilite commilitones,

    Caes. B. G. 4, 25, 3; Ov. M. 10, 722 al.—
    B.
    Transf. of inanimate subjects:

    levis crepante lympha desilit pede,

    Hor. Epod. 16, 48; cf. id. Od. 3, 13, 16; Ov. F. 4, 428:

    fulminaque aetheria desiluisse domo,

    Prop. 2, 16, 50 (3, 8, 50 M.).—
    * II.
    Trop.:

    nec desilies imitator in artum, unde, etc.,

    throw thyself into difficulties, Hor. A. P. 134.

    Lewis & Short latin dictionary > desilio

  • 7 dissilio

    dis-sĭlĭo, ŭi, 4, v. n. [salio], to leap or burst asunder, to fly apart.
    I.
    Lit. ( poet. and in post-Aug. prose):

    duo de concursu corpora lata si cita dissiliant,

    Lucr. 1, 385; cf. id. 1, 391; 2, 87:

    dissiliunt ferventi saxa vapore,

    id. 1, 491; so,

    silex igni,

    Plin. 36, 18, 29, § 135; cf.:

    mucro ictu dissiluit,

    Verg. A. 12, 740:

    aera (sc. frigore),

    id. G. 3, 363:

    uva pressa pede,

    Ov. Tr. 4, 6, 20:

    haec loca vi quondam et vasta convolsa ruina Dissiluisse ferunt,

    Verg. A. 3, 416; Sil. 5, 616:

    omne solum,

    Ov. M. 2, 260:

    lamina,

    id. ib. 5, 173; 12, 488 al.: boves degustatā bupresti, burst open, = dirumpere, Plin. 22, 22, 36, § 78; id. 29, 4, 27, § 89:

    risu,

    Sen. Ep. 113 fin.:

    (vox) ubi Dissiluit semel in multas,

    has broken up into many, Lucr. 4, 605 (preceded by: partis in cunctas dividitur vox).—
    B.
    To leap:

    in Jordanem,

    Vulg. 1 Macc. 9, 48.—
    II.
    Trop.:

    gratia fratrum geminorum dissiluit,

    was dissolved, Hor. Ep. 1, 18, 42.

    Lewis & Short latin dictionary > dissilio

  • 8 exsilio

    ex-sĭlĭo or exĭlĭo, ĭlŭi (exilivit, Poet. ap. Fest. p. 206 M.; v. Rib. Com. Fragm. p. 118; Sen. N. Q. 2, 49, 3:

    exsilii,

    id. Const. Sap. 4, 1; id. N. Q. 1, 14, 4; Stat. Th. 9, 353), 4, v. n. [salio], to spring out, spring or bound forth, to spring or leap up, to start up (freq. and class.):

    puer citus e cunis exilit,

    Plaut. Am. 5, 1, 63:

    properans de sella exsiluit,

    Cic. Verr. 2, 2, 30, § 75:

    domo levis exsilit,

    Hor. S. 2, 6, 98:

    stratis,

    Ov. M. 5, 35:

    gremio,

    id. ib. 10, 410:

    ut continuo exiliatis,

    Plaut. Most. 5, 1, 17:

    impetu perturbatus exsiluisti,

    Cic. Verr. 2, 5, 64, § 165; cf.: exsilui gaudio, I leaped for joy, Q. Cic. ap. Cic. Fam. 16, 16, 1:

    protinus exsilui,

    Ov. H. 6, 27 et saep.:

    foras,

    Plaut. Cas. 3, 5, 8:

    ad te exsilui,

    I sprang to you, Ter. Heaut. 4, 1, 44:

    (anguis) exsilit in siccum,

    Verg. G. 3, 433:

    in obvia arma,

    Stat. Th. 9, 111:

    exiluit partus de vulnere matris,

    Mart. Spect. 12, 3.—
    II.
    Of inanimate subjects:

    Cicero noster, a quo Romana eloquentia exsiluit,

    took its rise, Sen. Ep. 40, 11: et magno imperatori cor exsiluit, with eager expectation, id. de Ira, 2, 3, 3:

    tum quoque lumen Exsilit,

    Lucr. 6, 163; cf. Ov. M. 6, 696:

    plus ut parte foras emergant exsiliantque (aquae),

    Lucr. 2, 200:

    crinis,

    Stat. Ach. 1, 522:

    exsiluere oculi,

    started out, Ov. M. 12, 252:

    exsiluere loco silvae,

    id. ib. 12, 406 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > exsilio

  • 9 persilio

    per-sĭlĭo, īre, v. n. [2. salio], to leap through, Not. Tir. p. 146.

    Lewis & Short latin dictionary > persilio

  • 10 praesilio

    prae-sĭlĭo, īre, a false reading, Plaut. Stich. 3, 2, 13; v. prosilio.

    Lewis & Short latin dictionary > praesilio

  • 11 prosilio

    prō-sĭlĭo, ŭi (less freq. īvi or ĭi;

    īvi,

    Sen. Ep. 115, 15; Just. 11, 5, 10; Hyg. Fab. 103;

    ii,

    Sen. Clem. 1, 3, 3; Petr. 106, 1), 4 ( fut. prosilibo for prosiliam, Auct. Quint. Decl. 4, 19), v. n. [salio], to leap or spring forth, to spring up (class.).
    I.
    Lit.:

    quidnam hic properans prosilit,

    Ter. Eun. 5, 7, 6:

    repente prosiluerunt,

    Cic. Cael. 26, 63:

    ex tabernaculo,

    Liv. 28, 14:

    ab sede,

    id. 2, 12:

    puppe,

    Luc. 8, 55:

    stratis,

    Val. Fl. 1, 310:

    de capitis paterni Vertice (of Minerva),

    Ov. F 3, 842:

    e convivio,

    Curt. 7, 4, 19:

    de navi,

    Just. 11, 5, 11:

    in contionem,

    Liv. 5, 2:

    in proelium,

    Just. 24, 8, 8:

    ad accusationem,

    Dig. 48, 2, 7:

    ad flumen,

    Suet. Caes. 32:

    in publicum,

    Petr. 82:

    donec prosilit unus,

    Hor. S. 1, 5, 21.—
    B.
    Transf., of inanim. subjects, to spring or burst forth, to start out ( poet. and in post-Aug. prose):

    (sanguis) Emicat, et longe terebrata prosilit aura,

    Ov. M. 6, 260:

    prosiliunt lacrimae,

    Mart. 1, 34, 2:

    prosilit scintilla,

    Ov. F. 4, 796:

    castanea sponte prosiliens,

    Plin. 15, 23, 25, § 93:

    frutices in altitudinem prosiliunt,

    shoot up, grow, Col. 7, 6, 1:

    Peloponnesi prosilit cervix,

    i. e. the isthmus begins and runs out, Plin. 4, 3, 4, § 8.—
    II.
    Trop.
    A.
    To break forth ( poet.):

    vaga prosiliet frenis natura remotis,

    Hor. S. 2, 7, 74.—
    B.
    To [p. 1476] start up, to hasten ( poet.):

    prosilui amicum castigatum,

    Plaut. Trin. 1, 2, 179.—
    C.
    To leap to any thing, attempt zealously or eagerly (mostly poet.):

    numquam nisi potus ad arma Prosiluit dicenda,

    Hor. Ep. 1, 19, 8:

    ad certamen,

    Sen. Ben. 1, 25:

    ad accusationem,

    Dig. 19, 5, 3; 48, 2, 7: ad munus, Cod. 10, 52, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > prosilio

  • 12 repraesento

    rĕ-praesento, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To bring before one, to bring back; to show, exhibit, display, manifest, represent (class.):

    per quas (visiones) imagines rerum absentium ita repraesentantur animo, ut eas cernere oculis ac praesentes habere videamur,

    Quint. 6, 2, 29:

    memoriae vis repraesentat aliquid,

    id. 11, 2, 1; cf. Plin. Ep. 9, 28, 3:

    quod templum repraesentabat memoriam consulatūs mei,

    Cic. Sest. 11, 26: si quis vultu torvo ferus simulet Catonem, Virtutemne repraesentet moresque Catonis? * Hor. Ep. 1, 19, 14:

    imbecillitatem ingenii mei,

    Val. Max. 2, 7, 6:

    movendi ratio aut in repraesentandis est aut imitandis adfectibus,

    Quint. 11, 3, 156:

    urbis species repraesentabatur animis,

    Curt. 3, 10, 7; cf.:

    affectum patris amissi,

    Plin. Ep. 4, 19, 1:

    nam et vera esse et apte ad repraesentandam iram deūm ficta possunt,

    Liv. 8, 6, 3 Weissenb. ad loc.:

    volumina,

    to recite, repeat, Plin. 7, 24, 24, § 89:

    viridem saporem olivarum etiam post annum,

    Col. 12, 47, 8:

    faciem veri maris,

    id. 8, 17, 6:

    colorem constantius,

    to show, exhibit, Plin. 37, 8, 33, § 112:

    vicem olei,

    i. e. to supply the place of, id. 28, 10, 45, § 160; cf. id. 18, 14, 36, § 134.—
    B.
    Of painters, sculptors, etc., to represent, portray, etc. (post-Aug. for adumbro):

    Niceratus repraesentavit Alcibiadem,

    Plin. 34, 8, 19, § 88.—With se, to present one ' s self, be present, Col. 1, 8, 11; 11, 1, 26; Dig. 48, 5, 15, § 3.—
    II.
    In partic., mercant. t. t., to pay immediately or on the spot; to pay in ready money: reliquae pecuniae vel usuram [p. 1572] Silio pendemus, dum a Faberio vel ab aliquo qui Faberio debet, repraesentabimus, shall be enabled to pay immediately, Cic. Att. 12, 25, 1; 12, 29, 2:

    summam,

    Suet. Aug. 101:

    legata,

    id. Calig. 16:

    mercedem,

    id. Claud. 18; id. Oth. 5; Front. Strat. 1, 11, 2 Oud. N. cr.:

    dies promissorum adest: quem etiam repraesentabo, si adveneris,

    shall even anticipate, Cic. Fam. 16, 14, 2; cf. fideicommissum, to discharge immediately or in advance, Dig. 35, 1, 36.—
    B.
    Transf., in gen., to do, perform, or execute any act immediately, without delay, forthwith; hence, not to defer or put off; to hasten (good prose): se, quod in longiorem diem collaturus esset, repraesentaturum et proximā nocte castra moturum, * Caes. B. G. 1, 40:

    festinasse se repraesentare consilium,

    Curt. 6, 11, 33:

    petis a me, ut id quod in diem suum dixeram debere differri, repraesentem,

    Sen. Ep. 95, 1; and Front. Aquaed. 119 fin.:

    neque exspectare temporis medicinam, quam repraesentare ratione possimus,

    to apply it immediately, Cic. Fam. 5, 16, 6; so,

    improbitatem suam,

    to hurry on, id. Att. 16, 2, 3:

    spectaculum,

    Suet. Calig. 58:

    tormenta poenasque,

    id. Claud. 34:

    poenam,

    Phaedr. 3, 10, 32; Val. Max. 6, 5, ext. 4:

    verbera et plagas,

    Suet. Vit. 10:

    vocem,

    to sing immediately, id. Ner. 21 et saep.:

    si repraesentari morte meā libertas civitatis potest,

    can be immediately recovered, Cic. Phil. 2, 46, 118:

    minas irasque caelestes,

    to fulfil immediately, Liv. 2, 36, 6 Weissenb. ad loc.; cf. Suet. Claud. 38:

    judicia repraesentata,

    held on the spot, without preparation, Quint. 10, 7, 2.—
    C.
    To represent, stand in the place of (late Lat.): nostra per eum repraesentetur auctoritas, Greg. M. Ep. 1, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > repraesento

  • 13 resilio

    rĕ-sĭlĭo, ŭi (resiliit, Quadrig. ap. Prisc. p. 906 P.;

    resilivi,

    Sen. Contr. 1, 3, 4), 4, v. n., to leap or spring back (rare but class.).
    I.
    Lit.:

    (exit in terram) in Indiae fluminibus certum genus piscium, ac deinde resilit,

    Plin. 9, 19, 35, § 71:

    recedere sensim datur (oratoribus): Quidam et resiliunt, quod est plane ridiculum,

    Quint. 11, 3, 127:

    (ranae) saepe In gelidos resilire lacus,

    Ov. M. 6, 374:

    piratae in aquas suas,

    Flor. 3, 6, 6:

    velites ad manipulos,

    Liv. 30, 33 fin.:

    a taetro veneno,

    Lucr. 4, 685:

    polypus ab odore cunilae,

    Plin. 10, 70, 90, § 195; 34, 8, 19, § 75.—
    b.
    Transf., of things as subjects, to spring back, start back, rebound, recoil, retreat, Lucr. 4, 347:

    juvenis ferit ora sarissā. Non secus haec resilit, quam tecti a culmine grando,

    Ov. M. 12, 480:

    ignis ab ictu,

    Plin. 2, 54, 55, § 142:

    (cervices) ab imposito nuper jugo,

    Flor. 4, 12, 2:

    resilire guttas,

    Plin. 11, 15, 15, § 39:

    radii infracti,

    id. 2, 38, 38, § 103:

    vulvae tactu,

    id. 22, 13, 15, § 31:

    (Taurus mons) resilit ad Septentriones,

    retreats, recedes, id. 5, 27, 27, § 97:

    in spatium resilire manus breve vidit,

    to shrink, contract, Ov. M. 3, 677; cf.:

    (mamma) detracto alumno suo sterilescit ilice ac resilit,

    Plin. 11, 40, 95, § 234. —
    II.
    Trop., to recoil, start back, shrink from:

    ubi scopulum offendis ejusmodi ut ab hoc crimen resilire videas,

    Cic. Rosc. Am. 29, 79:

    instandum iis, quae placere intellexeris, resiliendum ab iis, quae non recipientur,

    Quint. 12, 10, 56:

    ut liceret resilire emptori, meliore conditione allatā,

    to withdraw, recede, Dig. 18, 2, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > resilio

  • 14 subsilio

    sub-sĭlĭo, lŭi, 4, v. n. [salio], to spring upwards, leap up (mostly poet.; not in Cic.).
    I.
    Lit.:

    decido de lecto praeceps, subsilit,

    Plaut. Cas. 5, 2, 50; cf. id. Curc. 1, 2, 64: non subsilis ac plaudis? Varr. ap. Non. 135, 28:

    semper damnosi subsiluere canes,

    Prop. 4 (5), 8, 46:

    Pegasus adusque caelum subsilit ac resultat,

    App. M. 8, p. 208, 33:

    subsiliunt ignes ad tecta domorum,

    Lucr. 2, 191.—
    * B.
    Trop.:

    subsiluisti et acrior constitisti,

    Sen. Ep. 13, 3.—
    II.
    To leap into:

    jamdudum flammis dexteram objecimus aut voluntariam subsiluimus,

    Sen. Clem. 1, 3, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > subsilio

  • 15 transilio

    transĭlĭo or trans-sĭlĭo, īvi or ŭi (the former in Plaut. Truc. 2, 1, 38; Plin. 29, 1, 5, § 9; the latter in Ov. F. 4, 727; Liv. 1, 7, 2; Auct. B. Hisp. 19, 3; Flor. 3, 3, 12 al.;

    transilii,

    Sen. Ep. 39, 5), 4, v. n. and a. [salio], to leap, jump, or spring across, to leap over, spring over, etc. (class.).
    I.
    Lit.
    (α).
    Neutr.:

    illac per hortum transilivit ad nos,

    Plaut. Truc. 2, 1, 38:

    de muro ad nos, Auct. B. Hisp. 19, 3: transilire ex humilioribus in altiorem navem,

    Liv. 30, 25, 6:

    in hostium naves, Auct. B. Alex. 46, 4: per Thraciam, Macedoniam et Graeciam,

    i. e. to hasten through, Flor. 3, 5, 25:

    hinc in Aegyptum subito,

    id. 4, 2, 6. —
    (β).
    Act.:

    fama est, ludibrio fratris Remum novos transiluisse muros,

    Liv. 1, 7, 2:

    positas flammas,

    Ov. F. 4, 727:

    retia,

    Plin. 9, 8, 9, § 31:

    amnem,

    Flor. 3, 3, 12:

    vada,

    Hor. C. 1, 3, 24:

    quaternos senosque equos,

    i. e. to leap from one to the other, Flor. 3, 3, 10.—
    B.
    In partic., to go quickly over to, hasten to join a party:

    eadem aetas Neronis principatu ad Thessalum transilivit,

    Plin. 29, 1, 5, § 9. —
    II.
    Trop.
    (α).
    Neutr., to hasten, make haste, pass rapidly (very rare):

    ad ornamenta ea (i. e. aureos anulos) etiam servitute liberati transiliunt,

    Plin. 33, 2, 8, § 33:

    onyx in gemmam transilit ex lapide Caramaniae,

    the name Onyx passed over, was transferred, id. 37, 6, 24, § 90 dub. (v. Jan. ad loc.).—
    (β).
    Act. (class.):

    transilire ante pedes posita et alia longe repetita sumere,

    to skip over, neglect, Cic. de Or. 3, 40, 160:

    ne rem unam pulcherrimam transiliat oratio,

    to pass by, omil, id. Phil. 2, 33, 84:

    quid est in principatu tuo quod cujusquam praedicatio vel transilire vel praetervehi debeat?

    Plin. Pan. 56, 2:

    non transilivi principis nostri consulatum,

    id. ib. 56, 66:

    proxima pars vitae transilienda meae,

    Ov. P. 1, 2, 146:

    ne quis modici transiliat munera Liberi,

    i. e. enjoy to excess, Hor. C. 1, 18, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > transilio

См. также в других словарях:

  • Silió — Silió …   Wikipedia Español

  • Silio Cayo Albucio — fue un orador romano y admirador de Cicerón, nacido en Novara, en el reinado de Augusto. Desempeñó el cargo de edil en su ciudad natal, hasta que una revolución lo arrojó del tribunal y se vio entregado a los ultrajes del populacho, a… …   Wikipedia Español

  • Silio Itálico — Silio Itálico, Cayo …   Enciclopedia Universal

  • Silio Itálico — Joseph Wright La tumba de Virgilio, con la figura de Silio Itálico Tiberio Catio Asconio Silio Itálico (en latín: Titus Catius Asconius Silius Italicus), ¿? , 25/26 Campania, 101 …   Wikipedia Español

  • Silio — Antonio Fabián Silio Alaguire (* 9. Mai 1966 in Nogoyá, Entre Ríos) ist ein ehemaliger argentinischer Langstreckenläufer, der in den 1990er Jahren zur Weltklasse gehörte. 1991 gewann er im 5000 Meter Lauf die einzige Medaille für Argentiniens… …   Deutsch Wikipedia

  • Silio salos — Sp Silio sãlos Ap Isles of Scilly L Keltų j., D. Britanija (Anglija) …   Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė

  • Šilio slėnis — Sp Šilio slėnis Ap Glen Shiel angliškai Sp Gleñ Šilis Ap Gleann Seile geliškai (škotiškai) L Jungtinėje Karalystėje (Škotijoje) …   Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė

  • Šilio slėnis — Sp Šilio slėnis Ap Glen Shiel angliškai Sp Gleñ Šilis Ap Gleann Seile geliškai (škotiškai) L D. Britanijoje (Škotijoje) …   Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė

  • Šilio įlanka — Sp Šilio įlanka Ap Loch Shiel angliškai Sp Lòch Šilis Ap Loch Seile geliškai (škotiškai) L Hebridų j., Jungtinė Karalystė, D. Britanija (Škotija) …   Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė

  • Šilio įlanka — Sp Šilio įlanka Ap Loch Shiel angliškai Sp Lòch Šilis Ap Loch Seile geliškai (škotiškai) L Hebridų j., D. Britanija (Škotija) …   Pasaulio vietovardžiai. Internetinė duomenų bazė

  • Silio Itálico, Cayo — (Titus Catius Silius Italicus) ► (25 o 26 101) Poeta latino. Autor del poema Punica …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»