Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ex-ūrō

  • 1 uro

    uro uro, ussi, ustum, ere тревожить, беспокоить

    Латинско-русский словарь > uro

  • 2 uro

    uro uro, ussi, ustum, ere жечь

    Латинско-русский словарь > uro

  • 3 uro

    uro uro, ussi, ustum, ere угнетать, тревожить

    Латинско-русский словарь > uro

  • 4 uro

    ūro, ūssī, ūstum, ere ( statt *euso, vgl. altind. óšati, brennt, ušţa-ḥ, gebrannt = lat. ustus, griech. εὕω, ich senge, Aor. εύσαι), brennen, verbrennen, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) im allg.: calidum hoc est: etsi procul est urit male, Plaut.: uri calore, Cic.: uri se patiuntur Indi, lassen sich von der Sonnenhitze brennen, Cic.: (sacer ignis) urit, corpore serpens, quamcumque arripuit partem, Lucr.: calx urit, hitzt (als Arznei genommen), Plin. – zona usta, die heiße Zone, Macr. – Partic. subst., a) ūsta, ae, f., der gebrannte Ocker, Vitr. 7, 11, 2. – b) ūstī, ōrum, m., Gebrannte, Verbrannte, durch Feuer usw. Verwundete, Plin.: a sole usti, Plin. – 2) insbes.: a) als mediz. t.t., brennen = mit Feuer behandeln, nos et urimur et secamur, Salv.: in corpore si quid eiusmodi est, quod reliquo corpori noceat, id uri secarique patimur, Cic.: si uri non potest vulnus, Cels.: quotios quid ustum est, Cels. – b) als t.t. der Malerei, α) enkaustisch malen, tabulam coloribus, Ov. fast. 3, 831. – β) enkaustisch auftragen, einbrennen, picta coloribus ustis puppis, Ov. fast. 4, 275. – c) verbrennen, brennend verzehren, verheeren, α) übh.: hominem mortuum, Cic.: agros, Liv.: urbes hostium, Tac.: naves, Hor.: terram urere, vicos exscindere, Curt.: ignis urit domos, Hor.: arbos uritur, Ov.: ut summum periculum esset, ne Appio suae aedes urerentur (in Brand geraten möchten), Cic.: sexus infirmus uri se perpetitur, Lact. (vgl. Bünem. Lact. 5, 13, 14): absol., urendo populandoque gesserunt beela, durch Sengen u. Brennen, Liv. 7, 22, 4. – β) als Feuerungs- od. Leuchtmaterial brennen, verbrennen, picem et ceras et cetera alimenta flammae, Ov.: odoratam nocturna in lumina cedrum, Verg.: in usum nocturni luminis uri (von den Christen), Tac.

    B) übtr.: 1) austrocknen, ausdörren, versengen, brennen, brennend schmerzen, (cicer) urit solum, Plin.: urit lini seges campum, Verg.: fimum suillum urit vineas, Plin.: terras, solum, Ov.: sitis urit herbas, Ov.: sitis guttur od. fauces urit, Ov.: nec febribus uror anhelis, Ov.: dysenteria si urit, Plin. – 2) durch allzustarke Reibung brennen, reiben, abreiben, wund machen, ea (terebra) excavat, non urit, Colum.: calceus... si minor, uret, Hor.: si te forte meae gravis uret sarcina chartae, Hor.: lorica urit lacertos, Prop.: cum aculeus sagittae aut glandis abditae introrsus tenui vulnere in speciem urit, Liv. – 3) v. Kälte, Frost usw., versengen, verletzen, iis, quae frigus usserit, remedio sunt, Frostschäden, Plin.: ustus ab assiduo frigore Pontus, Ov.: nec nova per g lidas herba sit usta nives, Ov.: Scythae continuis frigoribus uruntur, haben zu leiden vom usw., Iustin.

    II) bildl.: A) entzünden, entflammen, a) im üblen Sinne, v. einer Leidenschaft oder einer die Leidenschaft erregenden Person oder Sache, entflammen, martern, verzehren, Paffiv uri = entbrannt sein, brennen, glühen, verzehrt werden, amor urit me, Verg.: Daphnis me malus urit, Verg.: uritur infelix Dido, Verg.: quid in hospite ureris? bist du entbrannt für den G., Ov.: urit me Glycerae nitor, urit prava protervitas, Hor.: uror, seu tibi etc., Hor.: omnia haec mala, quibus uror torreor vexor, Arnob.: meum iecur urere bilis, Hor.: urit enim fulgore suo, erfüllt mit Neid, Hor.: quod urit invidiam, den Neid zur Marter macht, Liv. – uro hominem, ich ärgere ihn, Ter.; vgl. id nunc his cerebrum uritur, me esse etc., das ärgert sie, daß ich usw., Plaut. – b) im guten Sinne, zur Nachahmung entflammen, alqm avorum laudibus, Val. Flacc. 1, 446.

    B) beunruhigen, drücken, beschweren, belästigen, belästigend heimsuchen, eos bellum Romanum urebat, Liv.: quo (bello) Italia urebatur, Liv.: Aetolos dies noctesque assiduo labore urente, Liv.: populum gravis urebat infesto mari annona, Vell.: pestilentia urens simul urbem atque agrs, Liv.: quidam in quaslibet aures quidquid illos urit (was sie drückt) exonerant, Sen.

    lateinisch-deutsches > uro

  • 5 uro

    ūro, ūssī, ūstum, ere ( statt *euso, vgl. altind. уšati, brennt, ušţa-ḥ, gebrannt = lat. ustus, griech. ε ω, ich senge, Aor. εύσαι), brennen, verbrennen, I) eig. u. übtr.: A) eig.: 1) im allg.: calidum hoc est: etsi procul est urit male, Plaut.: uri calore, Cic.: uri se patiuntur Indi, lassen sich von der Sonnenhitze brennen, Cic.: (sacer ignis) urit, corpore serpens, quamcumque arripuit partem, Lucr.: calx urit, hitzt (als Arznei genommen), Plin. – zona usta, die heiße Zone, Macr. – Partic. subst., a) ūsta, ae, f., der gebrannte Ocker, Vitr. 7, 11, 2. – b) ūstī, ōrum, m., Gebrannte, Verbrannte, durch Feuer usw. Verwundete, Plin.: a sole usti, Plin. – 2) insbes.: a) als mediz. t.t., brennen = mit Feuer behandeln, nos et urimur et secamur, Salv.: in corpore si quid eiusmodi est, quod reliquo corpori noceat, id uri secarique patimur, Cic.: si uri non potest vulnus, Cels.: quotios quid ustum est, Cels. – b) als t.t. der Malerei, α) enkaustisch malen, tabulam coloribus, Ov. fast. 3, 831. – β) enkaustisch auftragen, einbrennen, picta coloribus ustis puppis, Ov. fast. 4, 275. – c) verbrennen, brennend verzehren, verheeren, α) übh.: hominem mortuum, Cic.: agros, Liv.: urbes hostium, Tac.: naves, Hor.: terram urere, vicos exscindere, Curt.: ignis urit domos, Hor.: arbos uritur, Ov.: ut summum periculum esset, ne Appio suae aedes urerentur (in Brand geraten möchten),
    ————
    Cic.: sexus infirmus uri se perpetitur, Lact. (vgl. Bünem. Lact. 5, 13, 14): absol., urendo populandoque gesserunt beela, durch Sengen u. Brennen, Liv. 7, 22, 4. – β) als Feuerungs- od. Leuchtmaterial brennen, verbrennen, picem et ceras et cetera alimenta flammae, Ov.: odoratam nocturna in lumina cedrum, Verg.: in usum nocturni luminis uri (von den Christen), Tac.
    B) übtr.: 1) austrocknen, ausdörren, versengen, brennen, brennend schmerzen, (cicer) urit solum, Plin.: urit lini seges campum, Verg.: fimum suillum urit vineas, Plin.: terras, solum, Ov.: sitis urit herbas, Ov.: sitis guttur od. fauces urit, Ov.: nec febribus uror anhelis, Ov.: dysenteria si urit, Plin. – 2) durch allzustarke Reibung brennen, reiben, abreiben, wund machen, ea (terebra) excavat, non urit, Colum.: calceus... si minor, uret, Hor.: si te forte meae gravis uret sarcina chartae, Hor.: lorica urit lacertos, Prop.: cum aculeus sagittae aut glandis abditae introrsus tenui vulnere in speciem urit, Liv. – 3) v. Kälte, Frost usw., versengen, verletzen, iis, quae frigus usserit, remedio sunt, Frostschäden, Plin.: ustus ab assiduo frigore Pontus, Ov.: nec nova per g lidas herba sit usta nives, Ov.: Scythae continuis frigoribus uruntur, haben zu leiden vom usw., Iustin.
    II) bildl.: A) entzünden, entflammen, a) im üblen Sinne, v. einer Leidenschaft oder einer die Leiden-
    ————
    schaft erregenden Person oder Sache, entflammen, martern, verzehren, Paffiv uri = entbrannt sein, brennen, glühen, verzehrt werden, amor urit me, Verg.: Daphnis me malus urit, Verg.: uritur infelix Dido, Verg.: quid in hospite ureris? bist du entbrannt für den G., Ov.: urit me Glycerae nitor, urit prava protervitas, Hor.: uror, seu tibi etc., Hor.: omnia haec mala, quibus uror torreor vexor, Arnob.: meum iecur urere bilis, Hor.: urit enim fulgore suo, erfüllt mit Neid, Hor.: quod urit invidiam, den Neid zur Marter macht, Liv. – uro hominem, ich ärgere ihn, Ter.; vgl. id nunc his cerebrum uritur, me esse etc., das ärgert sie, daß ich usw., Plaut. – b) im guten Sinne, zur Nachahmung entflammen, alqm avorum laudibus, Val. Flacc. 1, 446.
    B) beunruhigen, drücken, beschweren, belästigen, belästigend heimsuchen, eos bellum Romanum urebat, Liv.: quo (bello) Italia urebatur, Liv.: Aetolos dies noctesque assiduo labore urente, Liv.: populum gravis urebat infesto mari annona, Vell.: pestilentia urens simul urbem atque agrs, Liv.: quidam in quaslibet aures quidquid illos urit (was sie drückt) exonerant, Sen.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > uro

  • 6 uro

    ūro, ussi, ustum, 3, v. a. [for uso from root us; cf. Gr. euô, to singe; auô, to kindle], to burn (class.).
    I.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    (sacer ignis) urit corpore serpens Quamcumque arripuit partem,

    Lucr. 6, 660:

    urere ne possit calor amplius aridus artus,

    id. 4, 871:

    calidum hoc est: etsi procul abest, urit male,

    Plaut. Most. 3, 1, 81:

    urit odoratam nocturna in lumina cedrum,

    Verg. A. 7, 13:

    homines in usum nocturni luminis,

    Tac. A. 15, 44:

    picem et ceras alimentaque cetera flammae,

    Ov. M. 14, 533.—
    2.
    In partic.
    a.
    To burn up, destroy by fire, consume (syn. cremo):

    hominem mortuum, inquit lex in XII., in urbe ne sepelito neve urito,

    Cic. Leg. 2, 23, 58 Mos.; so XII. Tab. ib. 2, 24, 60:

    flamma cum corpora fulva leonum soleat torrere atque urere,

    Lucr. 5, 898 (902): in corpore si quid ejusmodi est, quod reliquo corpori noceat, id uri secarique patimur, Cic. Phil. 8, 5, 15:

    agros,

    Liv. 26, 21, 15:

    urbes hostium,

    Tac. H. 2, 12:

    superbas Carthaginis arces,

    Hor. Epod. 7, 6:

    Achaïcus Ignis Iliacas domos,

    id. C. 1, 15, 35; cf.:

    usto ab Ilio,

    id. Epod. 10, 13:

    ustis navibus,

    id. ib. 9, 8:

    neglectis urenda filix innascitur agris,

    id. S. 1, 3, 37:

    cum frondibus uritur arbos,

    Ov. M. 2, 212 et saep.:

    acanthi radices ustis laxatisque mire prosunt,

    burned, scorched, Plin. 22, 22, 34, § 76:

    a sole usti,

    id. 23, 4, 42, § 85:

    ecce sexus infirmus se uri perpetitur,

    Lact. 5, 13, 14:

    urbis hostium,

    Tac. H. 2, 12:

    praedas,

    id. A. 4, 48:

    regionem,

    Curt. 4, 9, 8; 4, 14, 2.—
    b.
    Of encaustic painting, to burn in (very rare):

    picta coloribus ustis puppis,

    Ov. F. 4, 275:

    tabulam coloribus,

    id. ib. 3, 831.—
    B.
    Transf.
    1.
    To burn, i. e. to scorch, parch, dry up; to sting or pain acutely (syn. torreo):

    videmus ceteras partes incultas (terrarum), quod aut frigore rigeant aut urantur calore,

    Cic. Tusc. 1, 28, 69:

    cum Sol gravis ureret arva,

    Ov. M. 6, 339:

    terras (Sol),

    id. ib. 4, 194:

    campum (seges),

    Verg. G. 1, 77 sq.:

    solum (cicer),

    Plin. 18, 12, 32, § 124:

    vineas (fimum suillum),

    id. 17, 27, 46, § 258:

    urentes harenae,

    Hor. C. 3, 4, 31;

    v. Orell. ad h. l.: sitis usserat herbas,

    Ov. F. 4, 299:

    sitis arida guttur Urit,

    id. M. 11, 130:

    fauces urit sitis,

    Hor. S. 1, 2, 114:

    nec febribus uror anhelis,

    Ov. P. 1, 10, 5:

    pestilentia urens simul urbem atque agros,

    Liv. 10, 47, 6:

    dysenteria si urat,

    Plin. 28, 9, 33, § 128: calx urit, discutit, extrahit, burns, heats (when taken as a medicine), id. 36, 24, 57, § 180:

    uri, vinciri, ferroque necari,

    Sen. Ep. 37, 1:

    hae sunt, quarum Delicias et panniculus bombycinus urit,

    oppresses, Juv. 6, 260.—
    2.
    To rub sore; to gall, fret, chafe, corrode:

    calceus... si pede minor, uret,

    Hor. Ep. 1, 10, 43:

    si te gravis uret sarcina chartae,

    id. ib. 1, 13, 6:

    teneros urit lorica lacertos,

    Prop. 4 (5), 3, 23:

    uri virgis,

    Hor. S. 2, 7, 58:

    loris non ureris,

    id. Ep. 1, 16, 47:

    antiqua terebra urit eam partem quam perforat: Gallica excavat nec urit,

    Col. Arb. 8, 3:

    ut prensos urant juga prima juvencos,

    Ov. R. Am. 235. —
    3.
    To pinch with cold; to nip, blast, wither:

    pernoctant venatores in nive, in montibus uri se patiuntur,

    Cic. Tusc. 2, 17, 40:

    Scythae continuis frigoribus uruntur,

    Just. 2, 2, 9:

    iis, quae frigus usserit, sunt remedio,

    Plin. 22, 25, 57, § 119; Ov. Tr. 3, 2, 8; id. F. 1, 680:

    urebant montana nives,

    Luc. 4, 52; Val. Fl. 2, 287.—
    II.
    Trop., to burn, inflame, consume with passion; in pass., to burn, glow, be heated, be inflamed, be enamored; of love or lust:

    me tamen urit amor,

    Verg. E. 2, 68:

    Daphnis me malus urit,

    id. ib. 8, 83:

    vires urit videndo Femina,

    id. G. 3, 215:

    urit me Glycerae nitor, Urit grata protervitas,

    Hor. C. 1, 19, 5 sq. — Pass.:

    uritur infelix Dido,

    Verg. A. 4, 68: Hor. Epod. 14, 13; Ov. M. 1, 496; 3, 464; 7, 22;

    13, 763 al.: meum jecur urere bilis,

    Hor. S. 1, 9, 66:

    ira communiter urit utrumque,

    id. Ep. 1, 2, 13.— Pass.:

    uror, seu, etc.,

    Hor. C. 1, 13, 9.—Of envy:

    urit fulgore suo,

    Hor. Ep. 2, 1, 13.—
    B.
    Transf.
    1.
    To vex, annoy:

    uro hominem,

    I gall the fellow, Ter. Eun. 2, 2, 42; cf. pass.:

    id nunc his cerebrum uritur, Me esse hos trecentos Philippos facturum lucri,

    Plaut. Poen. 3, 5, 25. —
    2.
    In gen., to disturb, harass, annoy, oppress:

    eos bellum Romanum urebat,

    Liv. 10, 17, 1; cf. pass.:

    quo (bello) Italia urebatur,

    id. 27, 39, 9:

    labor aliquem urens,

    id. 36, 23, 5:

    captos legibus ure tuis,

    Ov. Am. 1, 8, 70:

    populum gravis urebat infesto mari annona,

    Vell. 2, 77, 1:

    urebat nobilem populum ablatum mare,

    Flor. 2, 6, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > uro

  • 7 uro

    ūro, ussī, ustum, ere
    1)
    а) жечь, палить (sol urit O, PM; uri sole PM)
    б) разжигать ( Cyclōpum officinas H); прижигать ( vulnera CC): сжигать (mortuos C; urbes L; terras C, O; sitis guttur urit O); уничтожать огнём, опустошать пожарами (agros L, QC; Galliam C); энкаустически выжигать (colores O; tabulam coloribus O)
    3) замораживать ( ustus a frigore Pontus O); губить холодом, леденить ( herba per nives usta O)
    4) больно жать, натирать (calceus urit H; juga juvencos urunt O)
    5) разжигать, возбуждать ( invidiam L)
    6) томить, обуревать ( amor urit aliquem V)
    uri in aliquo O — быть влюблённым в кого-л.
    7) тревожить, беспокоить, удручать, угнетать, мучить (pestilentia urbem urit L; Italia bello urebatur L)
    8) сердить, раздражать ( aliquem Ter)
    9) воодушевлять, поощрять ( aliquem laudibus VF)

    Латинско-русский словарь > uro

  • 8 ūrō

        ūrō ūssī, ūstus, ere    [VAS-], to burn: nocturna in lumina cedrum, V.: picem, O.— To burn up, destroy by fire, waste by burning, reduce to ashes, consume: hominem mortuum: agros, L.: arces, H.: urenda filix, H.: cum frondibus uritur arbos, O.: uritur (Gallia): regionem, Cu.— To burn, scorch, parch, dry up, sting, pain: partes (terrarum) incultae, quod urantur calore: cum sol ureret arva, O.: urentes harenae, H.: pestilentia urens urbem atque agros, L.—Of encaustic painting, to burn in: picta coloribus ustis puppis, O.: tabulam coloribus, to paint encaustically, O.— To rub sore, gall, fret, chafe, corrode: calceus... si pede minor, uret, H.: loris non ureris, H.: ut prensos urant iuga prima iuvencos, O.— To pinch with cold, nip, blast, wither, frostbite: pernoctant venatores in nive in montibus; uri se patiuntur: Nec per gelidas herba sit usta nivīs, O.—Fig., to burn, inflame, consume, fire, heat, set on fire, kindle: Me tamen urit amor, V.: Urit me Glycerae nitor, H.: Uritur infelix Dido, V.: meum iecur urere bilis, H.: Urit fulgore suo qui praegravat, etc., excites envy, H.— To vex, annoy, gall, disturb, harass, oppress: hominem, T.: eos bellum urebat, L.: captos legibus ure tuis, O.
    * * *
    urere, ussi, ustus V

    Latin-English dictionary > ūrō

  • 9 uro-…

    prf G
    queue (muni d'une uro-…), queue (en uro-…), caudé

    Dictionarium Latino-Gallicum botanicae > uro-…

  • 10 uro

    ,ussi,ustum,ere
    жечь

    Latin-Russian dictionary > uro

  • 11 uro

    , ussi, ustum, urere 3
      жечь, сжигать, воспламенять

    Dictionary Latin-Russian new > uro

  • 12 amb-ūrō

        amb-ūrō ūssī, ūstus, ere    [ambi + uro], to burn round, scorch, singe, consume: hic (Verres) sociorum ambustus incendio: Terret ambustus Phaethon avaras Spes, H.—Jestingly: tribunus ambustus, singed: libris Ambustus propriis, on a funeral pile of his own books, H.: torris, i. e. still burning, V.—Meton., to injure by cold, benumb: ambusti vi frigoris, Ta. — Fig., P. pass., singed, injured, damaged: fortunarum mearum reliquias: damnatione collegae prope ambustus, L.

    Latin-English dictionary > amb-ūrō

  • 13 ad-ūrō

        ad-ūrō ūssī, ūstus, ere,    to set on fire, kindle, scorch, parch, burn, singe: hoc, T.: panis adustus, scorched, H.: ossa flammis, H.: sine gemitu aduruntur, endure burning.—To nip, freeze, blast: ne frigus adurat, V.: Poma, O.—Of love, to burn, inflame: te Venus, H.

    Latin-English dictionary > ad-ūrō

  • 14 de-ūrō

        de-ūrō ūssī, ūstus, ere,    to burn up, consume, destroy: deusti plutei turrium, Cs.: vicum, L.—Of frost: hiems arbores deusserat, L.

    Latin-English dictionary > de-ūrō

  • 15 ex-ūrō

        ex-ūrō ūssī, ūstus, ere,    to burn out, burn up, consume: vivus exustus est: vicos: classem, V. —To dry up: loca exusta solis ardoribus, S.: paludem, V.—To consume, destroy: aliis scelus exuritur igni, V.: cornua, O.: exustus flos ubertatis. —To inflame (with love): deos, Tb.

    Latin-English dictionary > ex-ūrō

  • 16 in-ūrō

        in-ūrō ūssī, ūstus, ere,    to burn in, burn: notas et nomina gentis, V.: volnere sanguis inustus, O.: inustis barbararum litterarum notis, Cu.—Fig., of persons, to brand, mark: censoriae severitatis notā inuri.—To brand upon, brand, imprint, affix, attach indelibly: ne qua nomini suo nota turpitudinis inuratur: acerbissimum alcui dolorem: mihi superbiae infamiam: alqd istuc, L.: nota turpitudinis inusta vitae tuae.—To curl by heat; hence, of style: illa calamistris inurere, polish off with curling-irons.

    Latin-English dictionary > in-ūrō

  • 17 per-ūrō

        per-ūrō —, ūstus, ere,    to burn up, waste by fire: perusti late agri, L.—To heat, burn, inflame: sitis fatigatos perurebat, Cu.—To inflame, gall, rub sore: peruste funibus latus, with your side galled, H.: oneri colla perusta, O.—To nip, pinch: terra perusta gelu, O.—Fig., to burn, inflame, consume: hominem perustum gloriā volunt ince<*> dere: valido peruri aestu, O.: intestina perurens, i. e. stirring wrath, Ct.

    Latin-English dictionary > per-ūrō

  • 18 aduro

    aduro, ĕre, adussi, adustum [ad + uro] - tr. - [st2]1 [-] brûler à la surface, brûler légèrement, brûler (un mets); cautériser. [st2]2 [-] brûler lentement, consumer. [st2]3 [-] brûler, dessécher (en parl. du froid). [st2]4 [-] détruire comme un incendie (en parl. des sauterelles). [st2]5 [-] éblouir. [st2]6 [-] brûler (le coeur), brûler (d’amour), enflammer d'amour.
    * * *
    aduro, ĕre, adussi, adustum [ad + uro] - tr. - [st2]1 [-] brûler à la surface, brûler légèrement, brûler (un mets); cautériser. [st2]2 [-] brûler lentement, consumer. [st2]3 [-] brûler, dessécher (en parl. du froid). [st2]4 [-] détruire comme un incendie (en parl. des sauterelles). [st2]5 [-] éblouir. [st2]6 [-] brûler (le coeur), brûler (d’amour), enflammer d'amour.
    * * *
        Aduro, aduris, penul. prod. adussi, adustum, adurere. Cic. Brusler.
    \
        Aduri, dicitur etiam de intertrigine. Plin. Quand l'escorchure cuist.
    \
        Adustus cibus. Terent. Viande bruslee ou havie, Aduste, Tresalee.
    \
        Adustior, Comparatiuum ab Adustus. Liu. Siqui forte adustioris coloris, vt ex recenti via, essent. S'ils estoyent hallez.

    Dictionarium latinogallicum > aduro

  • 19 bustum

    bustum, i, n. [comburo, uro] [st2]1 [-] Serv. lieu où l'on brûlait les morts et où on les ensevelissait. [st2]2 [-] bûcher. [st2]3 [-] tombeau, tertre sur une tombe, monument funèbre. [st2]4 [-] Stat. cadavre consumé, les cendres. [st2]5 [-] ruines d'une ville.    - egena sepulcri busta, Stat.: cadavres sans sépulture.    - bustum legum omnium ac religionum, Cic. Pis. 5, 11: le tombeau des lois et de tout ce qu'il y a de sacré.    - Busta Gallica, Varr.: endroit à Rome où Camille avait fait brûler et enterrer les Gaulois tués au combat.    - voir hors site bustum.
    * * *
    bustum, i, n. [comburo, uro] [st2]1 [-] Serv. lieu où l'on brûlait les morts et où on les ensevelissait. [st2]2 [-] bûcher. [st2]3 [-] tombeau, tertre sur une tombe, monument funèbre. [st2]4 [-] Stat. cadavre consumé, les cendres. [st2]5 [-] ruines d'une ville.    - egena sepulcri busta, Stat.: cadavres sans sépulture.    - bustum legum omnium ac religionum, Cic. Pis. 5, 11: le tombeau des lois et de tout ce qu'il y a de sacré.    - Busta Gallica, Varr.: endroit à Rome où Camille avait fait brûler et enterrer les Gaulois tués au combat.    - voir hors site bustum.
    * * *
        Bustum, busti. Cic. Tombeau, Sepulcre.

    Dictionarium latinogallicum > bustum

  • 20 deuro

    dĕūro, ĕre, ussi, ustum [de + uro] - tr. - [st1]1 [-] brûler entièrement.    - Caes. BG. 7, 25, 1; Liv. 10, 4. [st1]2 [-] brûler (en parl. du froid), faire périr.    - Liv. 40, 45; cf. Curt. 8, 9, 12. [st1]3 [-] dessécher (en parl. de l'haleine du serpent).    - Sen. Clem. 1, 25, 4.
    * * *
    dĕūro, ĕre, ussi, ustum [de + uro] - tr. - [st1]1 [-] brûler entièrement.    - Caes. BG. 7, 25, 1; Liv. 10, 4. [st1]2 [-] brûler (en parl. du froid), faire périr.    - Liv. 40, 45; cf. Curt. 8, 9, 12. [st1]3 [-] dessécher (en parl. de l'haleine du serpent).    - Sen. Clem. 1, 25, 4.
    * * *
        Deuro, deuris, pe. pro. deussi, deustum, deurere. Liu. Brusler.
    \
        Mons deustus. Tacit. Bruslé.

    Dictionarium latinogallicum > deuro

См. также в других словарях:

  • uro — uro·bi·lin; uro·bi·lin·o·gen; uro·bi·lin·o·gen·uria; uro·bi·lin·uria; uro·canic; uro·cer·i·dae; uro·chlo·ral·ic; uro·chord; uro·chor·da; uro·chor·dal; uro·chordata; uro·chrome; uro·cop·tis; uro·cyst; uro·cys·tis; uro·dae·al; uro·dae·um;… …   English syllables

  • Đuro Đaković (factory) — Đuro Đaković is a Croatian heavy industrial concern supplying farm equipment, military vehicles, power plant equipment, railway equipment, trams, and steam and diesel locomotives. Now located in Slavonski Brod, Croatia, Đuro Đaković continues to… …   Wikipedia

  • URO VAMTAC — URO VAMTAC …   Википедия

  • URO VAMTAC — Un vehículo VAMTAC del Ejército de Tierra de España en Herat, Afganistán, en 2005. Tipo Vehículo de alta movilidad multipropósito …   Wikipedia Español

  • Đuro — (Serbian: Ђуро) or Djuro or Gjuro is a South Slavic given name derived from Serbian Djuradj (George), may refer to: Đuro Bago Đuro Basariček Đuro Đaković Đuro Daničić Đuro Deželić Đuro Ferić Đuro Keškec Đuro Kurepa Đuro Salaj Đuro Živković Gjuro… …   Wikipedia

  • Uro — Données clés Titre original Uro Réalisation Stefan Faldbakken Scénario Stefan Faldbakken[1] Harald Rosenløw Eeg Acteurs principaux Nicolai Cleve Broch …   Wikipédia en Français

  • Đuro Đaković (Industrieunternehmen) — Đuro Đaković Holding d.d Rechtsform Aktiengesellschaft ISIN HRDDJHRA0007 Gründung …   Deutsch Wikipedia

  • URO VAMTAC — S3 URO VAMTAC der spanischen Armee in Herat, Afghanistan (2005) Allgemeine Eigens …   Deutsch Wikipedia

  • Uro (trucks) — Uro is a Galician (Spain) brand of all wheel drive and military trucks, based in Santiago de Compostela.Uro parent company, Urovesa, was started in 1981 by a group of ex IPV employees.They quickly established themselves as a leading player in the …   Wikipedia

  • Đuro Kurepa — Born August 16, 1907(1907 08 16) Majske Poljane, Austria Hungary Died November 2, 1993(199 …   Wikipedia

  • Uro — puede referirse a: uro, la variedad salvaje del toro; uro, nombre común de la planta Acer monspessulanum; uru o uro, etnia que habita en las islas flotantes del lago Titicaca; URO, UROVESA Vehículos Especiales S.A, una compañía automovilística… …   Wikipedia Español

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»