-
81 inuro
in-ūro, ussī, ūstum, ere, I) einbrennen, A) eig.: picturas (von der enkaustischen Malerei), Plin.: notam, Verg. (so auch notae corporis, quae parvulo inustae erant, Iustin.: u. prägn. die Pers., inexpiabili litterarum notā per summam oris contumeliam inustus, gebrandmarkt, Val. Max.): foramen (v. Bohrer), ungleich bohren, wie es das Feuer macht, Colum. – B) übtr.: 1) ein- od. aufbrennen = einprägen, anhängen, aufdrängen, zufügen, notam turpitudinis vitae alcis, Cic.: maculam genti, Liv.: tantam maculam memoriae suae verbis immoderatis, Fronto: alci summam superbiae crudelitatisque famam, mit dem schlimmen Rufe des St. u. der Gr. brandmarken, Liv.: mala od. vulnera rei publicae, Cic.: alci dolorem, Cic.: odium inustum animis hominum, tief eingeprägt, Cic.: motus in ipso oratore impressi atque inusti videbuntur, Cic. – 2) etwas mit etw. kennzeichnen, brandmarken, inuri notā censoriae severitatis, Cic.: signa probitatis... domesticis inusta notis veritatis, Cic.: Trasimennum lacum dirā inustum (esse) memoriā, Val. Max. – II) ansengen, anbrennen, versengen, verbrennen, a) übh.: loca inusta, Lucr.: truncus rogo inustus, Aur. Vict.: ferro candente calcaribus inustis, Colum.: vulnere sanguis inustus, Ov.: quidquid vitiosi est, inurere, wegbrennen, Colum.: ros inustus sole, vertrocknet, Plin.: inurentes————(brennend) calcaria ad infima crura, usque dum rumpantur, Varro. – Partiz. subst., inūsta, ōrum, n., Brandwunden, Plin. 22, 37. – b) insbes. mit dem Brenneisen brennen, kräuseln, comas, Quint. 2, 5, 12: u. im Bilde, illa calamistris, mit seinen Friseurkünsten aufputzen, Cic. Brut. 262. Suet. Caes. 56, 2. – III) brennen, erhitzen, heiß machen, sol inurens, Cels.: urinam testis candentibus, Colum. -
82 inustus
1. inūstus, a, um (in u. uro), unverbrannt, Lucan. 8, 787.————————2. inūstus, a, um, Partic. v. inuro, w. s. -
83 obustus
obūstus, a, um (ob u. uro), angebrannt, torris, Verg.: sudes, durch Brennen gehärtet, Verg.: quercus, Sil. – übtr., glaeba obusta (angegriffen) gelu, Ov. -
84 peruro
per-ūro, ūssī, ūstum, ere, I) durch und durch brennen; dah. verbrennen, alqm igni, Sen.: vas, Plin.: agros, sengen und brennen, Liv.: perusta ossa, verbrannte, Ov.: zona perusta, heiße Z., Lucan.: hic (lapis) mille perustus ignibus, Auct. Aetnae 422. – II) durchweg brennen, Hitze verursachen, entzünden, A) eig. u. bildl.: 1) eig., entbrennen, erhitzen, brennend quälen, perustus ardentissimā febre, Plin. ep. 7, 1, 4: sitis praecipue fatigatos et saucios perurebat, Curt. 4, 16 (61), 12. – 2) bildl.: a) von der Liebe u. anderen Leidenschaften: perurimur aestu (amoris), Ov.: pectus perustum curis, Mart.: perustus inani gloriā, der vor Begierde nach eitler Ehre brennt, Cic. – b) erhitzen, entbrennen = zornig machen, aufbringen, Catull. u. Sen. – B) übtr.: 1) erhitzen, entzünden = wund reiben, colla perusta, wund, Ov.: peruste funibus latus, Hor. – 2) brennen, versehren, v. der Kälte, Cato u. Colum.: terra perusta gelu, Ov. -
85 semiustus
sēmiūstus u. synk. sēmūstus, a, um (semi u. uro), halb-, halb und halb (nicht ganz) verbrannt, halbeingeäschert, semiustus Typhon, Cic.: fax semiusta, Ov.: Vari corpus semiustum, Vell.: cadaver semiustum, Suet.: semusti cineres, Tac.: semiusta materia, Heges.: robora semusta, Verg.: semustum forum, Liv. – m. Abl. (wodurch?), Enceladi semustum fulmine corpus, Verg. – im Bilde, se populare incendium priore consulatu semustum effugisse, sei kaum mit heiler Haut entgangen, Liv. 22, 40, 3. – ⇒ Die Form semustus bei Verg., Liv. u. Tac. in den besten Hdschrn.; vgl. auch Gloss. II, 324, 46 ›semustus, ἡμίκαυστος‹, und Gloss. II, 182, 6 ›semustum, ἡμίφλεκτον‹. – Auch Pacuv. tr. 200 R. ist nach Vahlens Verbesserung (im Ind. lect. Berol. 1879 [80]) reliquias semustas zu lesen.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > semiustus
-
86 suburo
sub-ūro (ussī), ūstum, ere, ein wenig verbrennen, versengen, crura, Suet. Aug. 68: corpus subustum, Paul. Nol. carm. 7, 37. – übtr., quis te tam petulans suburit ardor (Glut der Liebe), Anthol. Lat. 301, 10 R. -
87 uredo
-
88 urigo
-
89 urtica
urtīca, ae, f. (uro), die Nessel, Brennessel, I) eig. u. übtr.: 1) eig., Catull., Plin. u.a. – 2) übtr., die Seenessel, eine Pflanze im Meere, Plin. 9, 146. Apic. 4, 169: urtica marina, Plaut. rud. 298. Apic. 4, 171 (wo Plur.); vgl. Gloss. II, 211, 56 ›urtica marina, ἀσκαλάφη‹. – II) bildl., das wollüstige Jucken, die Brunst, Geilheit, Iuven. 2, 128. -
90 usta
-
91 usticium
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > usticium
-
92 ustio
ūstio, ōnis, f. (uro), das Brennen, a) übh., das Brennen, Verbrennen, Solin. 5, 18. Augustin. in psalm. 96, 7. – Plur. ustiones meton. = επικαύματα, Brandschäden, Scrib. Larg. 27. – b) das Brennen einer Wunde, absol., Cels. 4, 30 (23); 5, 28, 2 u.a. Th. Prisc. 1, 1: m. subj. Genet., ustio cauterii, Veget. mul. 1, 28, 1: mit obj. Genet., putris ulceris, Cels. 5, 26, 33 (§ 244). – c) die Entzündung am Körper, si vehementior ustio timeatur, Plin. 20, 238. -
93 ustor
-
94 ustrina
ūstrīna, ae, f. (uro), I) das Brennen, der Brand, des Feuers, Solin. 19, 13. Apul. met. 7, 19. – II) meton., die Brandstätte, bes. die Leichenbrandstätte, Arnob. 7, 15. Serv. Verg. Aen. 3, 22. Porphyr. Hor. sat. 1, 8, 14. Corp. inscr. Lat. 6, 10237: renum, Augustin. in psalm. 26. enarr. 1, 14: ustrina saccariorum, Corp. inscr. Lat. 6, 4417. Vgl. Paul. ex Fest. 32, 6. -
95 ustrinum
Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > ustrinum
-
96 ustuio
ūstuio, īre (uro), sengen, brennen, Prud. perist. 10, 885. -
97 ustulo
ūstulo (ūstilo), āvī, ātum, āre (Demin. v. ūro), I) ein wenig brennen, -anbrennen, sengen, a) durch Feuer, taleas oleagineas, Vitr. 1, 5, 3: palos alneos, Vitr. 3, 3 (4), 2 u. 5, 12, 6: caput ferventi ferro, das Haupthaar kräuseln, Priap. 45, 2. – b) physisch entzünden, quia (hederae sucus) ustulat, Plin. Val. 1, 2. fol. 165 (a), 18. – II) verbrennen, scripta lignis, Catull. 36, 8 (wo ustilo): übtr., von der Kälte, verbrennen, gemmas (arboris), angreifen, Priap. 61, 7. -
98 ustura
ūstūra, ae, f. (uro), I) das Brennen, fervoris, Cael. Aur. de morb. acut. 2, 14, 93: ignis, ibid. 3, 8, 96: ignis ad usturam infertur iniustis, Arnob. in psalm. 74. – II) die physische Entzündung, ust. oris, Plin. Val. 1, 32: mammarum usturae, ibid. 1, 13. -
99 ūstulō
ūstulō —, —, āre [uro], to burn up, consume by fire: scripta ustulanda lignis, Ct.* * *ustulare, ustulavi, ustulatus Vscorch, char, burn partially -
100 ūstus
ūstus P. of uro.
См. также в других словарях:
uro — uro·bi·lin; uro·bi·lin·o·gen; uro·bi·lin·o·gen·uria; uro·bi·lin·uria; uro·canic; uro·cer·i·dae; uro·chlo·ral·ic; uro·chord; uro·chor·da; uro·chor·dal; uro·chordata; uro·chrome; uro·cop·tis; uro·cyst; uro·cys·tis; uro·dae·al; uro·dae·um;… … English syllables
Đuro Đaković (factory) — Đuro Đaković is a Croatian heavy industrial concern supplying farm equipment, military vehicles, power plant equipment, railway equipment, trams, and steam and diesel locomotives. Now located in Slavonski Brod, Croatia, Đuro Đaković continues to… … Wikipedia
URO VAMTAC — URO VAMTAC … Википедия
URO VAMTAC — Un vehículo VAMTAC del Ejército de Tierra de España en Herat, Afganistán, en 2005. Tipo Vehículo de alta movilidad multipropósito … Wikipedia Español
Đuro — (Serbian: Ђуро) or Djuro or Gjuro is a South Slavic given name derived from Serbian Djuradj (George), may refer to: Đuro Bago Đuro Basariček Đuro Đaković Đuro Daničić Đuro Deželić Đuro Ferić Đuro Keškec Đuro Kurepa Đuro Salaj Đuro Živković Gjuro… … Wikipedia
Uro — Données clés Titre original Uro Réalisation Stefan Faldbakken Scénario Stefan Faldbakken[1] Harald Rosenløw Eeg Acteurs principaux Nicolai Cleve Broch … Wikipédia en Français
Đuro Đaković (Industrieunternehmen) — Đuro Đaković Holding d.d Rechtsform Aktiengesellschaft ISIN HRDDJHRA0007 Gründung … Deutsch Wikipedia
URO VAMTAC — S3 URO VAMTAC der spanischen Armee in Herat, Afghanistan (2005) Allgemeine Eigens … Deutsch Wikipedia
Uro (trucks) — Uro is a Galician (Spain) brand of all wheel drive and military trucks, based in Santiago de Compostela.Uro parent company, Urovesa, was started in 1981 by a group of ex IPV employees.They quickly established themselves as a leading player in the … Wikipedia
Đuro Kurepa — Born August 16, 1907(1907 08 16) Majske Poljane, Austria Hungary Died November 2, 1993(199 … Wikipedia
Uro — puede referirse a: uro, la variedad salvaje del toro; uro, nombre común de la planta Acer monspessulanum; uru o uro, etnia que habita en las islas flotantes del lago Titicaca; URO, UROVESA Vehículos Especiales S.A, una compañía automovilística… … Wikipedia Español