-
41 ἀ-τρεύς
ἀ-τρεύς, ὁ, dasselbe, Euphor. frg. 94; οὐκ ἀτρῆες ἀνάγκαι Μοιράων, bei Herod. Att. Inscr. Triop. 18 (Anth. Pal. App. 50), wo der Marmor ἀτρεῖες hat: die unwandelbaren Zwangsgesetze der Parzen sind nicht ohne Zittern, sind zu fürchten.
-
42 ἀ-τἀρμυκτος
ἀ-τἀρμυκτος, unerschrocken, Euphor. bei E. M.; Nic. Al. 161.
-
43 ἀ-φᾱρής
-
44 ὀχθηρός
-
45 ἀ-ιδνήεις
ἀ-ιδνήεις, = folg., Euphor. p. 102 Mein.
-
46 ἀεί-χλωρος
ἀεί-χλωρος, immer grün, Euphor. frg. 64.
-
47 ἀμεύομαι
ἀμεύομαι (dasselbe W. mit ἀμείβω), Pind. P. 1, 45, ἀμεύσασϑαι ἀντίους, die Gegner übertreffen; auch im frg. bei Eusth. (Schol. παρελϑεῖν καὶ νικῆσαι); ὕδατα ἀμευσάμενος Euphor. fr. 70.
-
48 ἀνθερεών
ἀνθερεών, ῶνος, ὁ, das Kinn; von den mannigfachen Ableitungen ist die beste von ἀνϑέω, παρὰ τὴν ἄνϑησιν τῶν τριχῶν, vgl. Od. 11, 320; VLL. ὁ ὑπὸ τὸ γένειον τόπος; Hom. Iliad. 3, 372. 5, 293. 13, 388; ὑπ' ἀνϑερεῶνος ἑλεῖν, unten am Kinn fassen, als Schutzflehender, Il. 1, 501; Unterkehle, Medic. Uebh. Kehle, Hals, auch einer Frau, Euphor. frg. 51 bei Stob. fl. 78, 5, was die Gramm. tadeln. Nonn. für Mund, 3, 247.
-
49 ἄργιλλα
-
50 ἐπ-έχω
ἐπ-έχω (s. ἔχω), 1) daraufhalten, -legen; ϑρῆνυν, τῷ κεν ἐπισχοίης πόδας Il. 14, 241; Od. 17, 410; – hinhalten, darreichen, κοτύλην τις τυτϑὸν ἐπέσχεν Il. 22, 494; οἶνον Od. 16, 444; μαζὸν παιδί Il. 22, 83, wie μαστὸν νόϑοισι σοῖς ἐπέσχον Eur. Andr. 225; im med., ἐπὶ χείλεσι πρώτη μαστὸν ἐπισχομένη Euphor. Stob. fl. 78, 5; ähnlich γάλακτι δ' οὐκ ἐπέσχον οὐδὲ μαστῷ τροφεῖα ματρὸς οὐδὲ λουτρὰ χειροῖν Ion 1492; vgl. ποτῷ κρωσσόν Theocr. 13, 46; πιεῖν ἐπέσχον Ar. Nubb. 1364; absol., Pax 1133 ἐσϑίω κἀπέχω, was der Schol. »in den Mund stecken« erkl., s. auch unten med. – 2) auf Etwas loshalten, darauf hinrichten, σκοπῷ τόξον Pind. Ol. 2, 98; ἄλλῳ δ' ἐπεῖχε τόξα Eur. Herc. fur. 984, s. auch med. unten; ὀφϑαλμόν τινι, sein Auge auf Einen richten, Luc. D. Mar. 1, 2; τὴν διάνοιαν ἐπὶ μείζοσι γάμοις, animum advertere, Plat. Legg. XI, 926 b; τὴν γνώμην τῷ πολέμῳ Plut. Aemil. 8; a. Sp. – Daher mit Auslassung des Objects intrans., τί μοι ὧδ' ἐπέχεις; was gehst du so auf mich los? Od. 19, 71; vgl. ἐπὶ δ' αὐτῷ πάντες ἔχωμεν 22, 73, u. unter ἔχω. Her. ἐπεῖχε ἐπὶ Λακεδαιμονίους, er richtete sich gegen die Lacedämonier, griff sie an, 9, 59; κατά τινα, 9, 31; τὰς ἐπὶ σφίσι ναῦς ἐπεχο ύσας Thuc. 8, 105, die auf sie losfuhren; eindringen, ὄχλος τε πᾶς ἐπεῖχε Βακχῶν Eur. Bacch. 1131; ὁ δ' ἤδη τὴν ϑύραν ἐπεῖ χε κρούων Ar. Eccl. 317; Sp., ἄνδρα ἐπέχοντα Πύῤῥῳ Plut. Pyrrh. 16; πρός τι, Ant. 66; ταῖς ἀρχαῖς, den Aemtern nachjagen, Ar. Lys. 490. – Mit ausgelassenem νοῠν, Her. ἐπὶ Νάξον ἐπεῖχον στρατεύεσϑαι οἱ Πέρσαι, 6, 96, sie dachten daran, nahmen sich vor, vgl. 1, 80. 153. – 3) anhalten, zurückhalten, hemmen; ῥέεϑρα Il. 21, 144; ἐπισχὼν χρυσόνωτον ἡνίαν Soph. Ai. 834; πῶς ἐπέσχε χεῖρα μαιμῶσαν φόνου 50; μηδ' ἐπίσχωμεν τὸ πλεῖν Phil. 869; ἐπίσχες ὀργάς Eur. Hel. 1642; οὐκ ἐφέξετε στόμα; Hec. 1283; κλῄσας στόμα χρησμοὺς ἐπέσχον Phoen. 866, hielt sie zurück, verschwieg sie; καί τε καὶ αὐτοὺς ὁ στρατὸς ἐπέσχε Thuc. 4, 5; τὴν ζημίαν, aufgeben, 5, 63; Plat. verbindet ἐπέχων καὶ οὐκ ἀνιείς, Theaet. 165 d. – Τινά τινος, Einen wovon abhalten, woran hindern, ὧν ἐπισχήσω σ' ἐγώ Eur. Andr. 160; εἰ οἴεσϑε ἐπισχήσειν τοῦ ὀνειδίζειν τινὰ ὑμῖν Plat. Apol. 39 d; αὐτοὺς τῆς διώξεως Xen. Hell. 6, 5, 14; pass., τὴν φωνὴν ἐπέσχητο, sie konnte nicht reden, Plut. Brut. 15; – mit dem int. u. μή, ὅς σ' ἐπεῖχ' ἀεὶ μή τοι ϑυραίαν γ' οὖσαν αἰσχύνειν φίλους Soph. El. 507, hinderte dich, die Freunde zu beschimpfen; vgl. Phil. 342; ähnlich Thuc. σὲ μήτε νὺξ μήϑ' ἡμέρα ἐπισχέτω ὥστε ἀνεῖναι 1, 129; Xen. συμβουλεύειν ἐπισχήσομεν, wir werden es verschieben oder damit zögern, Mem. 3, 7, 10, geht ins Intraus. über. – Mit Auslassung des Objects, ἑαυτόν u. ä., intrans., an sich halten, zaudern, inne halten, verweilen, warten; Ἀντίνοος δ' ἔτ' ἐπεῖχε Od. 21, 186; ἐπίσχες, halt an, Aesch. Ch. 883 Prom. 699; ἐπίσχετον μάϑωμεν Soph. Phil. 535; ἀλλ' ἐπίσχες ἕως ἂν σκέψωμαι Plat. Charm. 165 c; μῶν ἐπισχεῖν σοι δοκῶ Ar. Pax 1042; πρὶν ἂν τελευτήσῃ ἐπισχέειν μηδὲ καλεῖν κω ὄλβιον, d. i. seine Meinung zurückhalten, Her. 1, 32; ἐπισχὼν ὀλίγον χρόνον 1, 132; Thuc. u. Folgde. Bei Antiph. 5, 73 steht es dem τὸ παράχρημα entgegen, wie Isocr. 4, 175 στρατιὰν ἐπισχεῖν dem ἐπειχϑῆναι. – So mit dem genit., ἐπίσχες τοῠ δρόμου Ar. Av. 1200; τῆς πορείας Xen. Cyr. 4, 2, 12; ἐπέσχον τοῠ λόγου Plat. Lys. 210 e; τοῠ γράφειν Phaedr. 257, sich des Schreibens enthalten, davon abstehen, wenn man nämlich schon angefangen hat; vgl. Parmen. 152 d; so ἐπισχὼν ὧν ὥρμ ηκε Dem. 14, 5 u. A. Auch περί τινος, wo etwa διαλέγεσϑαι, πράττειν u. ä. zu ergänzen, Thuc. 5, 32. 8, 5; Plut. – Eur. Phoen. 449 verbindet es mit dem partic., τάσσων ἐπ έσχον, wie Ar. Equ. 915 εἰς ἣν ἀναλῶν οὐκ ἐφέξεις. – Nach der aus Her. 1, 32 angeführten Stelle wird es bes. bei den Skeptikern der Kunstausdruck: seinen Beifall über Etwas zurückhalten, sich nicht für Etwas entscheiden, Sext. Emp., vgl. ἐφεκτικός. – 4) innehalten, bes. einen Raum, sich darüber hinerstrecken, χῶρον ἅπαντα, ὅσσον ἐπέσχε νέκυς Il. 23, 190, wie ὁπόσσον ἐπέσχε πυρὸς μένος, soweit das Feuer reichte, 238; ἑπ'ὰ δ' ἐπέσχε πέλεϑρα 21, 407; πρὸ τῆς ἐλαίης τοὺς κλάδους γῆν πᾶσαν ἐπισχεῖν Her. 7, 19; vgl. 8, 32 u. bes. 9, 31 ἐπέσχον Κορινϑίους, standen ihnen in der Schlachtordnung gegenüber. Inne haben, in seiner Gewalt haben, Thuc. 2, 101 u. öfter; δαίμονος πάντα ἐπέχοντος Xen. Conv. 8, 1; εὐχαὶ καὶ ϑυσίαι ἐπεῖχον τὴν πόλιν Pol. 3, 112, 8; κραυγὴ ἐπέχει τὴν ἐκκλησίαν D. S. 13, 87. – Ohne Casus, obwalten, die Oberhand haben, übh. statthaben; τύχην, ἣ νῠν ἐπέ χει Dem. 18, 253; ἢν μὴ λαμπρὸς ἄνεμος ἐπέχῃ Her. 2, 96 wie τῶν ἐτησίων ἐπεχόντων Pol. 5, 5, 6; vgl. Plat. Sert. 17, ἐπεὶ σκότος ἐπέσχεν Mar. 20. Vgl. noch σεισμοὶ ἐπὶ πλεῖστον μέρος γῆς καὶ ἰσχυρότατοι ἐπέσχον Thuc. 1, 23, wie D. Cass. 68, 25 ἐπ ὶ πλείο υς ἡμέρας ὁ σεισμὸς ἐπεῖχεν. Aber Her. 4, 199 ist ἐπ' ὀκτὼ μῆνας Κυρηναίο υς ἐπέχει zugleich »er beschäftigt sie«. – Bei Hes. Th. 177 steht das med. in der Bdtg »sich hinerstrecken«; – ἐπισχόμενος βάλεν ἰῷ, sich danach hinrichtend, d. i. darauf zielend, Od. 22, 15; φάσγανα, sein Schwert auf Jem. richten, Ap. Rh. 2, 274; χειρὸς ἐπ ισχόμενος, sich an der Hand haltend, 4, 751, vgl. 1609; ἐπισχόμενος δέπας ἀμφοτέρῃσι πῖνε 1, 472, an senen Mund halten, wie Plat. Phaed. 117 c; aber Conv. 216 a ἐπισχόμενος τὰ ὦτα = sich die Ohren zuhalten; vgl. Plut. Pomp. 55. – Bei Thu. 7, 33 ist ἐπέσχοντο v. l. für ἐπέσχον τό; an sich halten, zögern, ἐπείχετο κατὰ τοὺς Ἀϑηναίο υς Pol. 30, 17 E.
-
51 ἐρείκω
ἐρείκω, perf. pass. ἐρήριγμαι, zerbrechen, zerspalten, theilen, trennen, ἐρεικόμενος περὶ δουρί, vom Speere durchbohrt, Il. 13, 441; ἤρεικον χϑόνα, sie zerschnitten die Erde mit dem Pfluge, Hes. gc. 287; ναῦς γὰρ πρὸς ἀλλήλῃσιν Θρῄκιαι πνοαὶ ἤρεικον Aesch. Ag. 641; πέπλον δ' ἔρεικε κολπίαν ἀκμῇ χερῶν, zerreiß das Gewand, Pers. 1060; δίπτυχοι γὰρ ὀδύναι μιν ἤρικον Soph. bei Schol. Pind. Nem. 6, 85; Plat. stellt ϑραύειν, ἐρείκειν, ϑρύπτειν zusammen, Crat. 426 e; Sp. bes. zermahlen, zerschroten, von Hülsenfrüchten, ἔρειξε πίσους Ar. frg. 88; Hippocr.; pass., κριϑαὶ ἐρηριγμέναι, hl.; κύαμοι ἐρηριγμένοι Arist. H. A. 8, 7; πυρός Ath. III, 114 b. – Intr. steht der aor. II., ἤρικε κόρυς περὶ δουρὸς ἀκωκῇ, Il. 17, 295, der Helm brach, barst; welchen aor. aber sp. D., wie Euphor., Alex. Aetol. bei Parthen. 14, auch in transitiver Bdtg brauchen.
-
52 ἐλαχύ
ἐλαχύ, klein, kurz, gering. Das femin. ist nach der ausdrücklichen Ueberlieferung des Alterthums Proparoxytonon, s. Lehrs Quaest. Ep. p. 166. – Ueber das mascul. s. die Stellen alter Grammatiker bei Lehrs p. 169 sq. – Das neutr. erscheint bei Ant. Sid. 106 ( Anthol. VII, 498), ἐλαχὺ σκάφος. – Hom. hat das Wort an zwei Stellen, Odyss. 9, 116 νῆσος ἔπειτ' ἐλάχεια, var. lect. νῆσος ἔπειτα λάχεια, Odyss. 10, 509 ἔνϑ' ἀκτή τ' ἐλάχεια, var. lect. ἔνϑ' ἀκτή τε λάχεια. Das λάχεια wird doch aber wohl nur Nebenform von ἐλάχεια sein, dgl. Curtius Grundz. d. Gr. Et. 2. Aufl. S. 175. Nach Scholl. Odyss. 9, 116 ist dort ἐλάχεια mit dem ε Zenodots Schreibung, vgl. Duentzer Zenodot. p. 55 Carnuth Aristonic. Odyss. 9, 116. 10, 509. – Das femin. ἐλάχεια Hom. hymn. Apoll. 197 Nic. Th. 324 Oppian. Cyn. 3, 480 Nonn. 37, 314 u. öfter; dativ. ἐλαχείῃ Euphor. oder Archyt. bei Athen. III, 82 a (Heineke Anal. Alex. p. 44). – Den comparat. ἐλάσσων, entstanden aus ἐλαχίων, und den superlat. ἐλάχιστος s. besonders.
-
53 ὑετό-μαντις
ὑετό-μαντις, ὁ, ἡ, Regen prophezeihend, Regenprophet, Euphor. fr. 65.
-
54 ὑάκινθος
ὑάκινθος, ὁ, auch ἡ, 1) die Hyacinthe, eine Blume, die aus dem Blute des getödteten Hyakinthos, nach Andern aus dem des Telamoniden Aias entsprossen sein soll; man wollte auf ihren Blättern die Anfangsbuchstaben ΥΑ oder ΑΙ erkennen; dah. γραπτὰ ὑάκινϑος, Theocr. 10, 28; αἰαστή, Nic. bei Ath. XV, 683; auch von ΑΙ als Klageruf, πολύϑρηνος, Th. 9021 als masc. kommt die Blume zuerst vor Il. 14, 348, dann h. Cer. 7. 426; scheint aber einen größern Umfang gehabt und das Geschlecht der Iris und den Rittersporn umfaßt zu haben; schwarz ist sie Theocr. 10, 28 u. Virg. Ecl. 2, 18; dah. Od. 6, 231. 23, 158 Einige den Vergleich ὑακινϑίνῳ ἄνϑει ὁμοίας auf die Schwärze der Haare beziehen, Eust. ὅ ἐστι μελαίνας κατὰ τὸν ὑάκινϑον τὸ ἄνϑος (vgl. Theocr. 10, 28); da aber der Vergleich auf das voranstehende κὰδ δὲ κάρητος οὔλας ἧκε κόμας geht, und Odysseus gewöhnlich mit starken Locken abgebildet ist – solche dicke Locken galten als Zeichen der Schlauheit –, so ist es wahrscheinlicher, daß nur die Lockenfülle des dichten Haares geschildert werden soll, wofür grade die kraus in einander gerollten Blüthen der Hyacinthe kein unpassendes Bild geben; oder, da diese unsere Hyacinthe eine von der alten Hyacinthe ganz verschiedene Blume sein soll, vgl. Voß Virg. Ecl. 2, 18. 50. 3, 106. 10, 39 Schweigh. Ath. XV, 683 e, die blaue Schwertlilie, iris foetidissima Linn.? Nach Andern ist es delphium Aiacis, Gartenrittersporn. – Purpurfarben, dunkel- oder braunroth ist die Hyacinthe bei Mel. 105 (V, 147); Euphor. 38 p. 89 Mein.; vgl. Ovid. Metam. 10, 211; rostfarbig, auch himmelblau und schneeweiß bei Colum., was auf Rittersporn, wie auf unsere Hyacinthe paßt. – Nach Hom. scheint die Blume häufiger fem. gewesen zu sein. – 2) ἡ ὑάκινϑος, der Edelstein Hyacinth, von der Farbe der Hyacinthblume, vielleicht unser Sapphir, Sp., wie Heliod. 2, 11.
-
55 ἔαρ [2]
ἔαρ, ἔαρος, auch εἶαρ, Blut, Saft, der Abstammung nach wohl verschieden von ἔαρ der Frühling, s. Curtius Grundz. d. Griech. Etym. 1 S. 365. Nic. Al. 87 εἶαρ ἐλαίης = Oel; vgl. Callim. frgm. 201; Geop. = Saft, der im Frühling in die Pflanzen tritt; bei Menschen u. Thieren das Blut, VLL., nach Hesych. u. Schol. Il. 19, 87 Cyprisch; φόνοιο ϑερμὸν ἔαρ λάπτειν Opp. H. 2, 618; Nic. Al. 314; Euphor. bei Schol. Theocr. 10, 28.
-
56 ἠλέκτωρ
ἠλέκτωρ, ορος (oder nach Choerob. B. A. 1200 ωρος, aber der acc. ἠλέκτορα steht Euphor. fr. 741, ὁ, die strahlende Sonne, Il. 6, 513; τεύχεσι παμφαίνων ὡς ἠλέκτωρ Ὑπερίων, wie der strahlende Hyperion, 19, 398; H. h. Apoll. 369. – Empedocl. 128 nannte so das Element des Feuers; der Zusammenhang mit ἤλεκτρον, ἥλιος ist wohl nicht zu verkennen, die Alten haben es aber mit ἀλέκτωρ verglichen u. ἄλεκτρος, ἀκοίμητος erklärt; Apion erkl. ὁ λάμπων ὡς ἤλεκτρον.
-
57 ὦρος
-
58 βύνη 2
βύνη 2.Grammatical information: f.Origin: XX [etym. unknown]Etymology: The meaning `sea' agrees with the use as a name of Leucothea (Ino) in Lyc. 107. Further unknown.Greek-English etymological dictionary (Ελληνικά-Αγγλικά ετυμολογική λεξικό) > βύνη 2
См. также в других словарях:
Euphor — est une planète fictive, citée dans la série Goldorak et dont est issu le héros, Actarus, ainsi que sa sœur, Phénicia. L attaque d Euphor par Véga Dès le deuxième épisode de la série (Le Prince d un autre monde), cette planète est située… … Wikipédia en Français
Les Amoureux d'Euphor — est le 25e épisode du dessin animé Goldorak. Il est diffusé pour la première fois à la télévision japonaise le 21 mars 1976 puis en France le 21 septembre 1978. Synopsis Lors du crash d un ovni à proximité du Centre spatial,… … Wikipédia en Français
euphorically — euphorˈically adverb • • • Main Entry: ↑euphoria … Useful english dictionary
Fulguro-poing — Goldorak Goldorak UFOロボ・グレンダイザー (Yūfō Robo Gurendaizā) Type Shōnen Genre Mecha, science fiction Manga : UFO Robo Grendizer Auteur Gō Nagai Éditeur … Wikipédia en Français
Fulguropoing — Goldorak Goldorak UFOロボ・グレンダイザー (Yūfō Robo Gurendaizā) Type Shōnen Genre Mecha, science fiction Manga : UFO Robo Grendizer Auteur Gō Nagai Éditeur … Wikipédia en Français
Goldorak (manga) — Goldorak Goldorak UFOロボ・グレンダイザー (Yūfō Robo Gurendaizā) Type Shōnen Genre Mecha, science fiction Manga : UFO Robo Grendizer Auteur Gō Nagai Éditeur … Wikipédia en Français
Goldorak (série télévisée) — Goldorak Goldorak UFOロボ・グレンダイザー (Yūfō Robo Gurendaizā) Type Shōnen Genre Mecha, science fiction Manga : UFO Robo Grendizer Auteur Gō Nagai Éditeur … Wikipédia en Français
Golgoths — Goldorak Goldorak UFOロボ・グレンダイザー (Yūfō Robo Gurendaizā) Type Shōnen Genre Mecha, science fiction Manga : UFO Robo Grendizer Auteur Gō Nagai Éditeur … Wikipédia en Français
Grendizer — Goldorak Goldorak UFOロボ・グレンダイザー (Yūfō Robo Gurendaizā) Type Shōnen Genre Mecha, science fiction Manga : UFO Robo Grendizer Auteur Gō Nagai Éditeur … Wikipédia en Français
Mizar (Goldorak) — Goldorak Goldorak UFOロボ・グレンダイザー (Yūfō Robo Gurendaizā) Type Shōnen Genre Mecha, science fiction Manga : UFO Robo Grendizer Auteur Gō Nagai Éditeur … Wikipédia en Français
Ufo Robot Grendizer — Goldorak Goldorak UFOロボ・グレンダイザー (Yūfō Robo Gurendaizā) Type Shōnen Genre Mecha, science fiction Manga : UFO Robo Grendizer Auteur Gō Nagai Éditeur … Wikipédia en Français