Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

eruca

  • 1 eruca

    ērūca, ae, f.
    I.
    A caterpillar, cankerworm, Col. 11, 3, 63, p. 464 Bip.; Pall. 1, 35 saep.; Col. 10, 333; Plin. 17, 24, 37, § 229, but here Sillig reads uruca, q. v.—
    II.
    A sort of cole-wort, Brassica eruca, Linn.; Col. 11, 3, 29; 10, 109; 372; Plin. 19, 8, 44, § 154; Hor. S. 2, 8, 51; Mart. 3, 75; Vulg. Amos, 4, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > eruca

  • 2 ērūca

        ērūca ae, f     a kind of cole-wort, H., Iu.
    * * *

    Latin-English dictionary > ērūca

  • 3 eruca

    a colewort (plant)

    Latin-English dictionary of medieval > eruca

  • 4 campe

    caterpillar; (pure Latin eruca); turning/writhing, evasion

    Latin-English dictionary > campe

  • 5 accresco

    ac-cresco ( adc.), ēvi, ētum, 3, v. n., to grow, to become larger by growth, to increase.
    I.
    Lit.:

    nobis jam paulatim adcrescere puer incipiat,

    Quint. 1, 2, 1; so,

    adcrescens imperator,

    Amm. 27, 6, 13:

    eruca,

    Plin. 11, 32, 37; ib. 35, 41:

    flumen subito,

    Cic. Inv. 2, 31, 97; so,

    nondum adcrescente unda,

    Tac. A. 2, 8:

    caespes jam pectori usque adcreverat,

    id. ib. 1, 19.—Part.:

    adcretus, in pass. sense,

    wrapped up, Plin. 11, 32, 37.—
    b.
    Of abstract subjects:

    valetudo decrescit, adcrescit labor,

    Plaut. Curc. 2, 1, 4:

    amicitiam, quae incepta a parvis cum aetate adcrevit simul,

    Ter. And. 3, 3, 7:

    dolores,

    Nep. Att. 21, 4:

    invidia,

    Hor. S. 1, 6, 26:

    magnum facinus,

    Sen. Ben. 1, 10, 4.—
    II.
    Transf., in gen.
    A.
    To be added to by way of increase or augmentation, to be joined or annexed to:

    si decem jugera (agri) alluvione adcreverint,

    Dig. 19, 1, 13, § 14:

    veteribus negotiis nova adcrescunt,

    Plin. Ep. 2, 8, 3:

    sibi adcrescere putat, quod cuique adstruatur,

    id. Pan. 62, 8:

    trimetris adcrescere jussit nomen iambeis,

    Hor. A. P. 252:

    cum dictis factisque omnibus vana accresceret fides,

    Liv. 1, 54, 2.—Hence,
    B.
    Jurid. t. t., to fall to one, as an increase of his property, Gai. 2, 199; Dig. 12, 4, 12 al.:

    jus adcrescendi,

    the right of increase, Gai. 2, 126; Dig. 7, 2, 1, § 3 al.

    Lewis & Short latin dictionary > accresco

  • 6 adcresco

    ac-cresco ( adc.), ēvi, ētum, 3, v. n., to grow, to become larger by growth, to increase.
    I.
    Lit.:

    nobis jam paulatim adcrescere puer incipiat,

    Quint. 1, 2, 1; so,

    adcrescens imperator,

    Amm. 27, 6, 13:

    eruca,

    Plin. 11, 32, 37; ib. 35, 41:

    flumen subito,

    Cic. Inv. 2, 31, 97; so,

    nondum adcrescente unda,

    Tac. A. 2, 8:

    caespes jam pectori usque adcreverat,

    id. ib. 1, 19.—Part.:

    adcretus, in pass. sense,

    wrapped up, Plin. 11, 32, 37.—
    b.
    Of abstract subjects:

    valetudo decrescit, adcrescit labor,

    Plaut. Curc. 2, 1, 4:

    amicitiam, quae incepta a parvis cum aetate adcrevit simul,

    Ter. And. 3, 3, 7:

    dolores,

    Nep. Att. 21, 4:

    invidia,

    Hor. S. 1, 6, 26:

    magnum facinus,

    Sen. Ben. 1, 10, 4.—
    II.
    Transf., in gen.
    A.
    To be added to by way of increase or augmentation, to be joined or annexed to:

    si decem jugera (agri) alluvione adcreverint,

    Dig. 19, 1, 13, § 14:

    veteribus negotiis nova adcrescunt,

    Plin. Ep. 2, 8, 3:

    sibi adcrescere putat, quod cuique adstruatur,

    id. Pan. 62, 8:

    trimetris adcrescere jussit nomen iambeis,

    Hor. A. P. 252:

    cum dictis factisque omnibus vana accresceret fides,

    Liv. 1, 54, 2.—Hence,
    B.
    Jurid. t. t., to fall to one, as an increase of his property, Gai. 2, 199; Dig. 12, 4, 12 al.:

    jus adcrescendi,

    the right of increase, Gai. 2, 126; Dig. 7, 2, 1, § 3 al.

    Lewis & Short latin dictionary > adcresco

  • 7 campe

    campē (Col. poët. 10, 324; 10, 366), ēs (the Lat. form of the nom. campa is not used), f., = kampê.
    * I.
    A turning, writhing:

    campas dicere,

    to seek evasions, Plaut. Truc. 5, 50.—
    II.
    A caterpillar, pure Lat. eruca, Col. l. l. (cf. id. 11, 3, 63, kampai); Pall. 1, 35, 6 and 13.

    Lewis & Short latin dictionary > campe

  • 8 concitatrix

    concĭtātrix, īcis, f. [concitator], that which excites or stirs up (very rare):

    Veneris (eruca),

    Plin. 19, 8, 44, § 154; and adj.:

    concitatricem vim habet satyrion,

    id. 26, 10, 62, § 96.

    Lewis & Short latin dictionary > concitatrix

  • 9 contemptrix

    contemptrix ( - temt-), īcis, f. [contemptor], she who puts small value upon a thing, a despiser, contemner (rare; not in Cic.): mea, * Plaut. Bacch. 3, 6, 2: superūm propago, * Ov. M. 1, 161.—
    II.
    Of inanimate and abstract subjects:

    contemptrix frigorum eruca,

    Plin. 19, 8, 44, § 154; 37, 4, 15, § 59:

    fortitudo contemptrix timendorum est,

    Sen. Ep. 88, 29:

    turba periculi,

    Sil. 17, 411.

    Lewis & Short latin dictionary > contemptrix

  • 10 contemtrix

    contemptrix ( - temt-), īcis, f. [contemptor], she who puts small value upon a thing, a despiser, contemner (rare; not in Cic.): mea, * Plaut. Bacch. 3, 6, 2: superūm propago, * Ov. M. 1, 161.—
    II.
    Of inanimate and abstract subjects:

    contemptrix frigorum eruca,

    Plin. 19, 8, 44, § 154; 37, 4, 15, § 59:

    fortitudo contemptrix timendorum est,

    Sen. Ep. 88, 29:

    turba periculi,

    Sil. 17, 411.

    Lewis & Short latin dictionary > contemtrix

  • 11 diverto

    dī-verto ( vorto), ti, sum, 3, v. n., to turn or go different ways, to part, separate, turn aside (in the verb. finit. rare; not in the class. per.).
    I.
    Lit.
    A.
    To turn out of the way; hence, of travellers, to stop, lodge, sojourn:

    qui divertebat in proximo,

    Amm. 14, 7, 15:

    in cenaculum,

    Vulg. 4 Reg. 4, 11:

    ad hominem peccatorem,

    to visit, id. Luc. 19, 7 al. —
    B.
    Of a married woman, to leave her husband:

    (uxor) sive diverterit, sive nupta est adhuc,

    Dig. 9, 2, 27, § 30; cf.

    so of divorce: si uxor a legato diverterit,

    ib. 5, 1, 42:

    nullis matrimoniis divertentibus,

    Gell. 4, 3. V. also divortium.—
    II.
    Trop., to deviate from each other, to differ:

    divortunt mores virgini longe ac lupae,

    Plaut. Ep. 3, 3, 22.—Hence, dīversus ( - vorsus), a, um, P. a., turned different ways.
    I.
    Set over against each other, opposite, contrary (freq. and class.; cf.: adversus, contrarius).
    A.
    Lit.:

    in diversum iter equi concitati,

    Liv. 1, 28:

    fenestrae,

    opposite each other, Prop. 1, 3, 31; cf.

    ripa,

    Sil. 1, 264 Drak.:

    iter a proposito diversum,

    Caes. B. C. 1, 69, 1; cf.:

    diverso ab ea regione itinere,

    id. ib. 3, 41, 4:

    diversis ab flumine regionibus,

    id. B. G. 6, 25, 3:

    diversam aciem constituit,

    id. B. C. 1, 40, 5:

    duo cinguli maxime inter se diversi, i. e. the two polar circles,

    Cic. Rep. 6, 20 (13):

    diversum ad mare dejectus,

    Tac. A. 2, 60; cf.:

    procurrentibus in diversa terris,

    id. Agr. 11:

    in diversum flectere,

    Plin. 11, 45, 101, § 248:

    binas per diversum coassationes substernere,

    cross-wise, Plin. 36, 25, 62, § 186.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., different, diverse, opposite, contrary, conflicting (cf.:

    varius, differens, discrepans, multiplex): monstrum ex contrariis diversisque inter se pugnantibus naturae studiis cupiditatibusque conflatum,

    Cic. Cael. 5 fin.; cf.:

    quis non diversa praesentibus contrariaque expectatis aut speret aut timeat?

    Vell. 2, 75, 2:

    pessuma ac divorsa inter se mala, luxuria atque avaritia,

    Sall. C. 5, 8; cf. Liv. 34, 4.—In the sup.:

    ne illi falsi sunt, qui diversissimas res pariter exspectant, ignaviae voluptatem et praemia virtutis,

    Sall. J. 85, 20:

    diversa sibi ambo consilia capiunt,

    Caes. B. C. 3, 30, 1:

    est huic diversum vitio vitium prope majus,

    Hor. Ep. 1, 18, 5; cf. Vell. 2, 80, 2:

    initio reges diversi pars ingenium, alii corpus exercebant,

    pursuing opposite courses, Sall. C. 2, 1:

    diversi imperatoribus (sc. Scipioni et Mummio) mores, diversa fuerunt studia,

    Vell. 1, 13, 3:

    dividere bona diversis,

    Hor. S. 1, 3, 114; cf. id. ib. 1, 1, 3; Vell. 2, 60 fin. et saep.—Of conflicting passions: Pentheum diripuisse aiunt Bacchas;

    nugas fuisse credo, prae quo pacto ego divorsus distrahor,

    Plaut. Merc. 2, 4, 2.— Comp.:

    divorsius,

    Lucr. 3, 803.—
    2.
    In partic. (like contrarius, II. 2.), inimically opposed, of hostile or opposite opinions, unfriendly, hostile:

    certa igitur cum illo, qui a te totus diversus est,

    Cic. Ac. 2, 32:

    regio ab se diversa,

    Liv. 32, 38:

    diversos iterum conjungere amantes,

    Prop. 1, 10, 15:

    acies,

    Tac. A. 13, 57; 14, 30:

    factio,

    Suet. Caes. 20; id. Tib. 3 fin.; cf.

    partes,

    id. Caes. 1:

    diversae partis advocatus,

    opposite, id. Gramm. 4:

    diversi ordiuntur, etc.,

    Tac. A. 2, 10:

    subsellia,

    of the opponents, Quint. 11, 3, 133; cf. Tac. Or. 34:

    minuere invidiam aut in diversum eam transferre,

    Quint. 11, 1, 64:

    defectio Tarentinorum utrum priore anno an hoc facta sit, in diversum auctores trahunt,

    are not agreed, Liv. 25, 11 fin.; cf.:

    nullo in diversum auctore,

    Tac. A. 12, 69:

    consistentis ex diverso patroni,

    on the opposite side, Quint. 4, 1, 42:

    ex diverso,

    id. 5, 11, 43; Tac. A. 13, 40; id. H. 4, 16 et saep.;

    also: e diverso,

    Plin. 4, 4, 5, § 9; Just. 30, 4, 6; the latter in Sueton, and the elder Pliny, i. q. contra, on the contrary:

    sunt qui putent, etc.... Alii e diverso, etc.,

    Suet. Caes. 86; cf. id. Aug. 27; id. Dom. 9; Plin. 2, 50, 51, § 135; 5, 9, 10, § 56 al.; cf. Sillig. ad Plin. 14, 2, 4, § 35; Gai. Inst. 2, 16.
    II.
    In different directions, apart, separate (so most freq. in all periods and kinds of writing).
    A.
    Lit.: dispennite hominem divorsum et distennite, spread out in opposite directions, i. e. his limbs, Plaut. Mil. 5, 14:

    diversae state,

    id. Truc. 4, 3, 14; cf.:

    diversi pugnabant,

    separately, Caes. B. C. 1, 58, 4; so,

    jam antea diversi audistis,

    Sall. C. 20, 5; and:

    sive juncti unum premant, sive id diversi gerant bellum,

    Liv. 10, 25:

    diversi dissipatique in omnes partes fugere,

    Caes. B. G. 2, 24, 4; cf.:

    ex diversa fuga in unum collecti,

    Liv. 42, 8:

    age diversos et disice corpora ponto,

    Verg. A. 1, 70:

    diversi consules discedunt,

    Liv. 10, 33, 10; 22, 56; Nep. Dat. 11, 3 al.; cf.:

    quo diversus abis?

    away, Verg. A. 5, 166; 11, 855:

    qui (portus) cum diversos inter se aditus habeant, in exitu conjunguntur et confluunt,

    Cic. Verr. 2, 4, 52 fin.; cf. id. Agr. 2, 32, 87; Liv. 40, 22:

    in locis disjunctissimis maximeque diversis,

    very widely separated, Cic. de Imp. Pomp. 4; so,

    loca,

    id. ib. 16; Caes. B. G. 2, 22, 1 et saep.—Cf. in the sup.:

    diversissimis locis subeundo ad moenia,

    Liv. 4, 22:

    itinera,

    Caes. B. G. 7, 16 fin.; id. B. C. 3, 67, 2:

    proelium,

    fought in different places, Hirt. B. G. 8, 19, 2 et saep.: sunt ea innumerabilia, quae a diversis emebantur, by various people, individuals (as an indefinite term for persons), Cic. Phil. 2, 37. — Poet., i. q. remotus, remote, far-distant:

    Aesar,

    i. e. flowing in another, remote country, Ov. M. 15, 23; cf. Verg. A. 3, 4; 11, 261; 12, 621;

    708: diverso terrarum distineri,

    distance apart, remoteness, Tac. A. 3, 59.—
    B.
    Trop.
    1.
    Different, unlike, dissimilar:

    varia et diversa genera et bellorum et hostium,

    Cic. de Imp. Pomp. 10 fin.; cf.:

    variae et diversae et diffusae disputationes,

    id. de Or. 3, 16, 61; 1, 61 fin.:

    diversa ac dissimilis pars,

    id. Inv. 1, 23, 33; cf.:

    diversa studia in dissimili ratione,

    id. Cat. 2, 5:

    flumina diversa locis,

    Verg. G. 4, 367; so Ov. M. 1, 40:

    oris habitu simili aut diverso,

    Quint. 9, 3, 34 al.:

    ut par ingenio, ita morum diversus,

    Tac. A. 14, 19:

    a proposita ratione diversum,

    Cic. Brut. 90; cf.:

    ab his longe diversae litterae,

    Sall. C. 34 fin.; Quint. 4, 1, 9; cf. also id. 2, 10, 7:

    huic diversa sententia eorum fuit,

    id. 3, 6, 32. —Cf. so with dat., Quint. 2, 3, 10; 3, 10, 3 et saep.—With gen.:

    diversa omnium, quae umquam accidere, civilium armorum facies,

    Tac. A. 1, 49:

    diversa in hac ac supradicta alite quaedam,

    Plin. 10, 12, 15, § 32:

    eruca diversae est, quam lactuca, naturae,

    id. 19, 8, 44, § 154.—
    2.
    Divided, fluctuating, hesitating, inconsistent:

    metu ac libidine divorsus agebatur,

    Sall. J. 25, 6:

    qui diversus animi modo numen pavescere, modo, etc.,

    Tac. H. 4, 84:

    diversi fremat inconstantia vulgi,

    Tib. 4, 1, 45.— Adv.: dī-verse or dīvorse (acc. to II.), different ways, hither and thither; in different directions (very rarely): corpora prostrata diverse jacebant, scattered, Auct. B. Afr. 40 fin.; so,

    pauci paulo divorsius conciderant,

    Sall. C. 61, 3:

    multifariam diverseque tendere,

    Suet. Galb. 19.—
    B.
    Trop. of the mind:

    curae meum animum divorse trahunt,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    ab eodem de eadem re diverse dicitur,

    differently, Cic. Inv. 1, 50:

    diversissime adfici,

    very variously, Suet. Tib. 66:

    uti verbo ab alicujus sententia diverse,

    in a different meaning, Gell. 6, 17, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > diverto

  • 12 divorsus

    dī-verto ( vorto), ti, sum, 3, v. n., to turn or go different ways, to part, separate, turn aside (in the verb. finit. rare; not in the class. per.).
    I.
    Lit.
    A.
    To turn out of the way; hence, of travellers, to stop, lodge, sojourn:

    qui divertebat in proximo,

    Amm. 14, 7, 15:

    in cenaculum,

    Vulg. 4 Reg. 4, 11:

    ad hominem peccatorem,

    to visit, id. Luc. 19, 7 al. —
    B.
    Of a married woman, to leave her husband:

    (uxor) sive diverterit, sive nupta est adhuc,

    Dig. 9, 2, 27, § 30; cf.

    so of divorce: si uxor a legato diverterit,

    ib. 5, 1, 42:

    nullis matrimoniis divertentibus,

    Gell. 4, 3. V. also divortium.—
    II.
    Trop., to deviate from each other, to differ:

    divortunt mores virgini longe ac lupae,

    Plaut. Ep. 3, 3, 22.—Hence, dīversus ( - vorsus), a, um, P. a., turned different ways.
    I.
    Set over against each other, opposite, contrary (freq. and class.; cf.: adversus, contrarius).
    A.
    Lit.:

    in diversum iter equi concitati,

    Liv. 1, 28:

    fenestrae,

    opposite each other, Prop. 1, 3, 31; cf.

    ripa,

    Sil. 1, 264 Drak.:

    iter a proposito diversum,

    Caes. B. C. 1, 69, 1; cf.:

    diverso ab ea regione itinere,

    id. ib. 3, 41, 4:

    diversis ab flumine regionibus,

    id. B. G. 6, 25, 3:

    diversam aciem constituit,

    id. B. C. 1, 40, 5:

    duo cinguli maxime inter se diversi, i. e. the two polar circles,

    Cic. Rep. 6, 20 (13):

    diversum ad mare dejectus,

    Tac. A. 2, 60; cf.:

    procurrentibus in diversa terris,

    id. Agr. 11:

    in diversum flectere,

    Plin. 11, 45, 101, § 248:

    binas per diversum coassationes substernere,

    cross-wise, Plin. 36, 25, 62, § 186.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen., different, diverse, opposite, contrary, conflicting (cf.:

    varius, differens, discrepans, multiplex): monstrum ex contrariis diversisque inter se pugnantibus naturae studiis cupiditatibusque conflatum,

    Cic. Cael. 5 fin.; cf.:

    quis non diversa praesentibus contrariaque expectatis aut speret aut timeat?

    Vell. 2, 75, 2:

    pessuma ac divorsa inter se mala, luxuria atque avaritia,

    Sall. C. 5, 8; cf. Liv. 34, 4.—In the sup.:

    ne illi falsi sunt, qui diversissimas res pariter exspectant, ignaviae voluptatem et praemia virtutis,

    Sall. J. 85, 20:

    diversa sibi ambo consilia capiunt,

    Caes. B. C. 3, 30, 1:

    est huic diversum vitio vitium prope majus,

    Hor. Ep. 1, 18, 5; cf. Vell. 2, 80, 2:

    initio reges diversi pars ingenium, alii corpus exercebant,

    pursuing opposite courses, Sall. C. 2, 1:

    diversi imperatoribus (sc. Scipioni et Mummio) mores, diversa fuerunt studia,

    Vell. 1, 13, 3:

    dividere bona diversis,

    Hor. S. 1, 3, 114; cf. id. ib. 1, 1, 3; Vell. 2, 60 fin. et saep.—Of conflicting passions: Pentheum diripuisse aiunt Bacchas;

    nugas fuisse credo, prae quo pacto ego divorsus distrahor,

    Plaut. Merc. 2, 4, 2.— Comp.:

    divorsius,

    Lucr. 3, 803.—
    2.
    In partic. (like contrarius, II. 2.), inimically opposed, of hostile or opposite opinions, unfriendly, hostile:

    certa igitur cum illo, qui a te totus diversus est,

    Cic. Ac. 2, 32:

    regio ab se diversa,

    Liv. 32, 38:

    diversos iterum conjungere amantes,

    Prop. 1, 10, 15:

    acies,

    Tac. A. 13, 57; 14, 30:

    factio,

    Suet. Caes. 20; id. Tib. 3 fin.; cf.

    partes,

    id. Caes. 1:

    diversae partis advocatus,

    opposite, id. Gramm. 4:

    diversi ordiuntur, etc.,

    Tac. A. 2, 10:

    subsellia,

    of the opponents, Quint. 11, 3, 133; cf. Tac. Or. 34:

    minuere invidiam aut in diversum eam transferre,

    Quint. 11, 1, 64:

    defectio Tarentinorum utrum priore anno an hoc facta sit, in diversum auctores trahunt,

    are not agreed, Liv. 25, 11 fin.; cf.:

    nullo in diversum auctore,

    Tac. A. 12, 69:

    consistentis ex diverso patroni,

    on the opposite side, Quint. 4, 1, 42:

    ex diverso,

    id. 5, 11, 43; Tac. A. 13, 40; id. H. 4, 16 et saep.;

    also: e diverso,

    Plin. 4, 4, 5, § 9; Just. 30, 4, 6; the latter in Sueton, and the elder Pliny, i. q. contra, on the contrary:

    sunt qui putent, etc.... Alii e diverso, etc.,

    Suet. Caes. 86; cf. id. Aug. 27; id. Dom. 9; Plin. 2, 50, 51, § 135; 5, 9, 10, § 56 al.; cf. Sillig. ad Plin. 14, 2, 4, § 35; Gai. Inst. 2, 16.
    II.
    In different directions, apart, separate (so most freq. in all periods and kinds of writing).
    A.
    Lit.: dispennite hominem divorsum et distennite, spread out in opposite directions, i. e. his limbs, Plaut. Mil. 5, 14:

    diversae state,

    id. Truc. 4, 3, 14; cf.:

    diversi pugnabant,

    separately, Caes. B. C. 1, 58, 4; so,

    jam antea diversi audistis,

    Sall. C. 20, 5; and:

    sive juncti unum premant, sive id diversi gerant bellum,

    Liv. 10, 25:

    diversi dissipatique in omnes partes fugere,

    Caes. B. G. 2, 24, 4; cf.:

    ex diversa fuga in unum collecti,

    Liv. 42, 8:

    age diversos et disice corpora ponto,

    Verg. A. 1, 70:

    diversi consules discedunt,

    Liv. 10, 33, 10; 22, 56; Nep. Dat. 11, 3 al.; cf.:

    quo diversus abis?

    away, Verg. A. 5, 166; 11, 855:

    qui (portus) cum diversos inter se aditus habeant, in exitu conjunguntur et confluunt,

    Cic. Verr. 2, 4, 52 fin.; cf. id. Agr. 2, 32, 87; Liv. 40, 22:

    in locis disjunctissimis maximeque diversis,

    very widely separated, Cic. de Imp. Pomp. 4; so,

    loca,

    id. ib. 16; Caes. B. G. 2, 22, 1 et saep.—Cf. in the sup.:

    diversissimis locis subeundo ad moenia,

    Liv. 4, 22:

    itinera,

    Caes. B. G. 7, 16 fin.; id. B. C. 3, 67, 2:

    proelium,

    fought in different places, Hirt. B. G. 8, 19, 2 et saep.: sunt ea innumerabilia, quae a diversis emebantur, by various people, individuals (as an indefinite term for persons), Cic. Phil. 2, 37. — Poet., i. q. remotus, remote, far-distant:

    Aesar,

    i. e. flowing in another, remote country, Ov. M. 15, 23; cf. Verg. A. 3, 4; 11, 261; 12, 621;

    708: diverso terrarum distineri,

    distance apart, remoteness, Tac. A. 3, 59.—
    B.
    Trop.
    1.
    Different, unlike, dissimilar:

    varia et diversa genera et bellorum et hostium,

    Cic. de Imp. Pomp. 10 fin.; cf.:

    variae et diversae et diffusae disputationes,

    id. de Or. 3, 16, 61; 1, 61 fin.:

    diversa ac dissimilis pars,

    id. Inv. 1, 23, 33; cf.:

    diversa studia in dissimili ratione,

    id. Cat. 2, 5:

    flumina diversa locis,

    Verg. G. 4, 367; so Ov. M. 1, 40:

    oris habitu simili aut diverso,

    Quint. 9, 3, 34 al.:

    ut par ingenio, ita morum diversus,

    Tac. A. 14, 19:

    a proposita ratione diversum,

    Cic. Brut. 90; cf.:

    ab his longe diversae litterae,

    Sall. C. 34 fin.; Quint. 4, 1, 9; cf. also id. 2, 10, 7:

    huic diversa sententia eorum fuit,

    id. 3, 6, 32. —Cf. so with dat., Quint. 2, 3, 10; 3, 10, 3 et saep.—With gen.:

    diversa omnium, quae umquam accidere, civilium armorum facies,

    Tac. A. 1, 49:

    diversa in hac ac supradicta alite quaedam,

    Plin. 10, 12, 15, § 32:

    eruca diversae est, quam lactuca, naturae,

    id. 19, 8, 44, § 154.—
    2.
    Divided, fluctuating, hesitating, inconsistent:

    metu ac libidine divorsus agebatur,

    Sall. J. 25, 6:

    qui diversus animi modo numen pavescere, modo, etc.,

    Tac. H. 4, 84:

    diversi fremat inconstantia vulgi,

    Tib. 4, 1, 45.— Adv.: dī-verse or dīvorse (acc. to II.), different ways, hither and thither; in different directions (very rarely): corpora prostrata diverse jacebant, scattered, Auct. B. Afr. 40 fin.; so,

    pauci paulo divorsius conciderant,

    Sall. C. 61, 3:

    multifariam diverseque tendere,

    Suet. Galb. 19.—
    B.
    Trop. of the mind:

    curae meum animum divorse trahunt,

    Ter. And. 1, 5, 25:

    ab eodem de eadem re diverse dicitur,

    differently, Cic. Inv. 1, 50:

    diversissime adfici,

    very variously, Suet. Tib. 66:

    uti verbo ab alicujus sententia diverse,

    in a different meaning, Gell. 6, 17, 9.

    Lewis & Short latin dictionary > divorsus

  • 13 euzomon

    euzōmon, i, n., = euzômon, a sort of cabbage (pure Lat. eruca), Plin. 20, 13, 49, § 126.

    Lewis & Short latin dictionary > euzomon

  • 14 necydalus

    nĕcydălus, i, m., = nekudalos (deathlike), the larva of the silk-worm, in the stage of metamorphosis preceding that in which it receives the name of bombyx:

    primum eruca fit, deinde, quod vocatur bombylius, ex eo necydalus, ex hoc in sex mensibus bombyx,

    Plin. 11, 22, 26, § 76 (acc. to Aristot. H. A. 5, 19, kampê, bombulios, nekudalos, bombukion).

    Lewis & Short latin dictionary > necydalus

  • 15 salax

    sălax, ācis, adj. [salio; cf. sagax, from sagio].
    I.
    Fond of leaping, esp. of male animals, lustful, lecherous, salacious:

    galli,

    Varr. R. R. 3, 9, 5:

    aries,

    Ov. F. 4, 771:

    salaciora animalia, Lact. Opif. Dei, 14: salacissimi mares,

    Col. 7, 9, 1; 8, 2, 9:

    cauda,

    Hor. S. 1, 2, 45.—Vulgarly applied to Priapus:

    deus,

    Auct. Priap. 14, 1; 34, 1; and sarcastically: salacissimus Juppiter, Sen. ap. Lact. 1, 16, 10.—
    II.
    Poet. transf., that provokes lust, provocative:

    erucae,

    Ov. R. Am. 799:

    bulbi,

    Mart. 3, 75, 3:

    herba, i.e. eruca,

    Ov. A. A. 2, 422; Mart. 10, 48, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > salax

  • 16 temperamentum

    tempĕrāmentum, i, n. [id.], a mixing in due proportion, a proper measure, disposition, or constitution; a measure, mean, moderation; temperament, temperature (mostly post-Aug.; cf. on the other hand, temperatio): inventum est temperamentum, quo tenuiores cum principibus aequari se putarunt, * Cic. Leg. 3, 10, 24; cf.:

    tanto temperamento inter plebem senatumque egit, ut, etc.,

    Just. 2, 7, 5; 44, 4, 3:

    egregium principatus temperamentum, si demptis utriusque vitiis solae virtutes miscerentur,

    Tac. H. 2, 5:

    fortitudinis,

    id. ib. 1, 83:

    senatus Caesar orationem habuit meditato temperamento,

    with studied moderation, strictness, id. A. 3, 12:

    quod temperamentum omnes in illo subito pietatis calore servavimus,

    Plin. Pan. 3, 1:

    opus est inter has tam diversas inaequalitates magno temperamento,

    Col. 3, 12, 3 sq. eruca jungitur lactucae fere in cibis, ut nimio frigori par fervor immixtus temperamentum aequet, Plin. 19, 8, 44, § 155 eadem est materia, sed distat temperamento, proportion, combination, id. 9, 36, 61, § 130, 12, 25, 54, § 115 caeli, temperateness, Just. 2, 1, 10:

    linistis absque temperamento,

    without having tempered the mortar, Vulg. Ezech. 13, 14; 22, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > temperamentum

  • 17 urica

    ūrīca, ae, f., i. q. eruca, a caterpillar, canker-worm, Plin. 18, 17, 44, § 154.

    Lewis & Short latin dictionary > urica

  • 18 uruca

    uruca, v. Plin. vocab. and eruca.

    Lewis & Short latin dictionary > uruca

См. также в других словарях:

  • Eruca — Saltar a navegación, búsqueda ? Eruca E. sativa Clasificación científica …   Wikipedia Español

  • ERUCA — apud Mart. l. XI. Epigr. 19. ubi de praedio admodum sterili, cuius epigraphe in lupum v. 10. In quo nec cucumis iacêre rectus, Nec serpens habitare tota possit. Erucam male pascit hortus unam: vermiculus est, qui olera depascitur, Belg. Ruyp, de… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • eruca — s. f. 1.  [Botânica] Planta crucífera comestível. = RÚCULA 2.  [Zoologia] Lagarta da hortaliça.   ‣ Etimologia: latim eruca, ae …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Eruca — E*ru ca, n.; pl. {Eruc[ae]}. [L., a caterpillar, also, a sort of colewort.] (Zo[ o]l.) An insect in the larval state; a caterpillar; a larva. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Erūca — (Runke, E. T.) Gattung aus der Familie der Cruciferae Brassiceae, 15. Kl. 2. Ordn. L., mit linealen od. länglichen Schoten, Klappen convex, mit nur einem hervortretenden Rückennerv; Samen in jedem Fache zweireihig, kugelig, Keimblätter auf… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Erūca — Tourn., Gattung der Kruziferen, ein oder zweijährige ästige Kräuter mit fiederlappigen Blättern, weißen, gelblichweißen oder violetten Blüten und stielrunden, geschnäbelten Schoten. Etwa zehn Arten im Mittelmeergebiet. E. sativa Lam. (Senfkohl,… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Eruca — Erūca Tourn., Pflanzengattg. der Kruziferen; von den südeurop. E. satīva Lam. (Runke, Senf oder Raukenkohl) dienen die Blätter als Gemüse und Salat, die Samen als Senf …   Kleines Konversations-Lexikon

  • éruca — [eʀyka] n. f. ÉTYM. XIVe; mot lat. « roquette, chenille ». ❖ ♦ Bot. ⇒ Roquette …   Encyclopédie Universelle

  • Eruca — sativa …   Wikipédia en Français

  • Eruca — taxobox name = Eruca image caption = Eruca vesicaria regnum = Plantae unranked divisio = Angiosperms unranked classis = Eudicots unranked ordo = Rosids ordo = Brassicales familia = Brassicaceae genus = Eruca genus authority = Mill. subdivision… …   Wikipedia

  • Eruca — Senfrauken Eruca sativa Systematik Klasse: Dreifurchenpollen Zweikeimblättrige (Rosopsida) Unterklasse …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»