Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

epulae+cs

  • 41 inamaresco

    ĭn-ămāresco, ĕre, v. inch. n., to become bitter:

    epulae,

    Hor. S. 2, 7, 107.

    Lewis & Short latin dictionary > inamaresco

  • 42 infandus

    in-fandus, a, um, adj., unspeakable, unutterable, unheard of, unnatural, shocking, abominable (class.):

    res crudelis, infanda,

    Cic. de Or. 2, 79, 322:

    impurum atque infandum corpus,

    id. Sest. 55, 117:

    epulae,

    i. e. of human flesh, Liv. 23, 5 fin.:

    dolor,

    Verg. A. 2, 3:

    amor,

    id. ib. 4, 85:

    labores,

    id. ib. 1, 597:

    bellum,

    id. ib. 7, 583:

    mors,

    id. ib. 10, 673:

    dies,

    id. ib. 2, 132:

    Cyclopes,

    id. ib. 3, 644:

    stuprum,

    Liv. 1, 59, 8:

    caedes,

    id. 4, 32, 12; 29, 8, 8; Plin. 28, 7, 23, § 77.— In the neutr. plur. absol.:

    infanda furens,

    Verg. A. 8, 489: jam fero infandissima, Varus ap. Quint. 3, 8, 45.—In the neutr. as exclamation:

    navibus, infandum! amissis,

    oh, woe unutterable, Verg. A. 1, 251; so,

    infandum! sistunt amnes,

    id. G. 1, 479.

    Lewis & Short latin dictionary > infandus

  • 43 lavo

    lăvo, lāvi, lautum, lăvātum and lōtum (in class. prose, perf. lāvi; sup. always lavātum; perf. part. lautus; the other forms of the first conj. Also, pres. lavĕre; second pers. lavis, ante-class. and poet.; cf. Diom. 1, p. 377; v. Neue, Formenl. second ed. 2, p. 420), 1 and 3, v. a. and n. [Gr. lu- in luthron; strengthened in louô, loutron; cf. loWetron; Lat. luo (pol-luo, etc.), diluvium, lutus], to wash, bathe, lave.
    I.
    Lit.:

    si inquinata erit lavito,

    Cato, R. R. 65: puerum, Enn. ap. Non. 504, 17; Plaut. Truc. 5, 10:

    manus lavite,

    Titin. ib. 22:

    manus lava,

    Cic. de Or. 2, 60, 246: cum jam manus pransores lavarent, Veran. ap. Macrob. S. 3, 6, 14.—Mid.: cum soceris generi non lavantur, do not bathe themselves or bathe, id. Off. 1, 35, 129:

    lavantur in fluminibus,

    Caes. B. G. 4, 1:

    cur te lautum voluit occidere?

    Cic. Deiot. 7, 20:

    lautis manibus,

    Hor. S. 2, 3, 282:

    lotis pedibus,

    Plin. 24, 11, 62, § 103:

    vestimenta lota,

    Petr. 30 fin.:

    qui it lavatum in balineas,

    Plaut. Rud. 2, 3, 51; so,

    eo lavatum,

    id. Aul. 3, 6, 43; id. Stich. 4, 1, 62; Ter. Eun. 3, 5, 44; 52; id. Heaut. 4, 1, 42:

    (venias) vasa lautum, non ad cenam dico,

    Plaut. Stich. 4, 2, 15.—
    (β).
    Neutr.:

    pisces ego credo, qui usque dum vivunt, lavant, Minus diu lavere, quam haec lavat Phronesium,

    Plaut. Truc. 2, 3, 1 sqq.:

    illa si jam laverit, mihi nuncia,

    Ter. Heaut. 4, 1, 5:

    lavanti regi dicitur nuntiatum, hostes adesse,

    Liv. 44, 6.—
    B.
    Transf., to wet, moisten, bedew:

    eas (tabellas) lacrimis lavis,

    Plaut. Ps. 1, 1, 8:

    si... neque quicquam captumst piscium, salsi lautique pure domum redimus clanculum,

    soaked, id. Rud. 2, 1, 12; Lucr. 5, 950:

    lacrimis vultum lavere profusis,

    Ov. M. 9, 680; Luc. 6, 709;

    esp. of bloodshed: lavit ater corpora sanguis,

    Verg. G. 3, 221:

    lavit improba teter Ora cruor,

    id. A. 10, 727:

    sanguine largo Colla,

    id. ib. 12, 722:

    arma cerebro,

    Val. Fl. 4, 153:

    his (rivis) nunc illa viridia, nunc haec, interdum simul omnia lavantur,

    Plin. Ep. 5, 6, 40; cf.

    of rivers: flavus quam Tiberis lavat,

    Hor. C. 2, 3, 18; id. Epod. 16, 28;

    of the ocean: quas Oceani refluum mare lavit arenas,

    Ov. M. 7, 267.—
    II.
    Trop., to wash away:

    venias nunc precibus lautum peccatum tuum,

    Ter. Phorm. 5, 7, 80:

    dulci Mala vino lavere,

    Hor. C. 3, 12, 2.—Hence, lautus, a, um, P. a.
    A.
    Lit., washed, bathed, laved (very rare): nam itast ingenium muliebre;

    bene quom lauta tersa ornata fictast, infectast tamen,

    Plaut. Stich. 5, 5, 4: in double meaning with C., v. infra: lautam vis an nondum lauta quae sit? Pa. Siccam, at sucidam, Plaut. Mil. 3, 1, 192 Lorenz ad loc.—
    B.
    Hence, transf., neat, elegant, splendid, sumptuous, luxurious: tute tibi puer es;

    lautus luces cereum,

    i. e. in a fine dress, Plaut. Curc. 1, 1, 9:

    nihil apud hunc lautum, nihil elegans, nihil exquisitum,

    Cic. Pis. 27, 67:

    lauta supellex,

    id. de Or. 1, 36, 165: lautum victum et elegantem colere, id. Fragm. ap. Non. 337, 27:

    magnificum et lautum,

    id. Fam. 9, 16, 8:

    lautiora opera,

    Plin. 16, 15, 26, § 67:

    lauto cenare paratu,

    Juv. 14, 13:

    epulae lautiores,

    Stat. S. 1, 6, 32:

    lautissima vina,

    Plin. 14, 13, 15, § 92:

    lautissima cena,

    Plin. Ep. 9, 17:

    praetor,

    Juv. 14, 257:

    lautum et copiosum patrimonium,

    rich, splendid, noble, Cic. Rab. Post. 14, 38:

    in civitate Halaesina tam lauta, tamque nobili,

    wealthy, id. Fam. 13, 32, 1:

    valde jam lautus es, qui gravere litteras ad me dare,

    you are now very grand, id. ib. 7, 14, 1:

    homines lauti et urbani,

    noble, distinguished, id. Verr. 2, 1, 6, § 17:

    libertis minus lautis servisque nihil defuit: nam lautiores eleganter accepti,

    id. Att. 13, 52, 2:

    certumque fit... cocos tum panem lautioribus coquere solitos,

    for the rich, Plin. 18, 11, 28, § 108: orborum lautissimus. Juv. 3, 221.—
    (β).
    With inf.:

    rhombos libertis ponere lautus,

    splendid, Pers. 6, 23.—
    C.
    Trop., noble, glorious, etc.: beneficentiae et liberalitatis est ratio duplex: nam aut opera benigne fit indigentibus, aut pecunia: facilior est haec posterior, locupleti praesertim: sed illa lautior ac splendidior, nobler, [p. 1045] more glorious, Cic. Off. 2, 15, 52:

    lautum negotium,

    honorable, id. Att. 6, 1, 13:

    omnium hortensiorum lautissima cura asparagis,

    the most diligent, the nicest, Plin. 19, 8, 42, § 145:

    lautus habetur,

    a gentleman, Juv. 11, 1; 1, 67.—Hence, adv.: lautē, neatly, elegantly, splendidly, sumptuously.
    1.
    Lit.:

    laute exornatus,

    Plaut. Cas. 4, 1, 10:

    facete, lepide, laute,

    Ter. Eun. 3, 1, 37:

    vivere,

    Nep. Chabr. 3:

    res domesticas lautius tueri,

    Cic. Tusc. 1, 1, 2:

    lautius accipi,

    Suet. Calig. 55.—
    2.
    Trop., excellently, beautifully, finely:

    loquitur laute,

    Plaut. Mil. 4, 4, 25:

    militem laute ludificari,

    id. ib. 4, 4, 25:

    munus administrasti tuum,

    Ter. Ad. 5, 1, 2.— Comp.:

    si quis existat, qui putet nos lautius fecisse, quam orationis severitas exigat,

    that I have made more use of ornament, Plin. Ep. 2, 5.— Sup.: hodie me ante omnes comicos stultos senes Versaris atque emunxeris lautissime, Poët. ap. Cic. Lael. 26, 99.

    Lewis & Short latin dictionary > lavo

  • 44 libatio

    lībātĭo, ōnis, f. [libo], a drink-offering, libation, Cic. Harusp. Resp. 10, 21:

    mensa, in qua epulae, libationesque reponuntur,

    Macr. S. 3, 11, 5.—
    II.
    A Mosaic drink-offering ( = libamentum), Vulg. Num. 28, 24 al.

    Lewis & Short latin dictionary > libatio

  • 45 menstrualis

    menstrŭālis, e, adj. [menstruus], monthly, every month, for a month.
    I.
    In gen.:

    epulae,

    i. e. free entertainment for a month, Plaut. Capt. 3, 1, 23: sphaera, Prud. steph. 10, 538.—
    II.
    Of or belonging to the monthly courses of women, menstrual (post-Aug.):

    solum animal menstruale mulier est,

    Plin. 7, 15, 13, § 63:

    mulier men strualis,

    menstrual, id. 19, 10, 57, § 177:

    pannus,

    Marc. Emp. 35:

    tempus,

    Vulg. Lev 15, 25.

    Lewis & Short latin dictionary > menstrualis

  • 46 nundinarius

    nundĭnārĭus, a, um, adj. [id.], of or belonging to a market or fair, market- (postAug.):

    forum,

    Plin. 8, 51, 77, § 208:

    oppidum,

    id. 12, 17, 40, § 80:

    epulae,

    given to those who attended the market, Dig. 17, 2, 69.

    Lewis & Short latin dictionary > nundinarius

  • 47 popina

    pŏpīna, ae, f. [pepô, peptô, to cook], a cook-shop, victualling-house, eating-house (syn.:

    caupona, taberna): bibitur, estur, quasi in popinā,

    Plaut. Poen. 4, 2, 13; Cic. Phil. 2, 28, 69; 13, 11, 24; Suet. Tib. 34; id. Ner. 16; Hor. S. 2, 4, 62; id. Ep. 1, 14, 21; Mart. 1, 42, 10; 5, 70, 3; Juv. 8, 172; 11, 81. —
    II.
    Transf., the food sold at a cookshop:

    si epulae potius quam popinae nominandae sunt,

    Cic. Phil. 3, 8, 20:

    taeterrimam popinam inhalare,

    id. Pis. 6, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > popina

  • 48 quaero

    quaero (old orthogr. QVAIRO, Epitaphs of the Scipios, 6; for the original form and etym. quaeso, ĕre, v. quaeso), sīvi or sĭi, sītum, 3, v. a., to seek.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.: aliquem, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 43 Vahl.); Plaut. Mil. 2, 3, 3:

    te ipsum quaerebam,

    Ter. Heaut. 4, 8, 3:

    escam in sterquilinio,

    Phaedr. 3, 12 init.
    B.
    In partic.
    1.
    To seek to get or procure, to seek or search for a thing, Ter. Heaut. 3, 1, 38:

    rem mercaturis faciendis,

    Cic. Par. 6, 2, 46.— Absol.:

    contrivi in quaerendo vitam atque aetatem meam,

    Ter. Ad. 5, 4, 15; 5, 3, 27; Hor. Ep. 1, 7, 57; id. A. P. 170.—
    b.
    Transf., to get, procure, obtain, acquire a thing:

    uxores liberorum quaerendorum causā ducere,

    Suet. Caes. 52:

    liberorum quaerundorum causā ei uxor data est,

    Plaut. Capt. 4, 2, 109; cf.:

    quaerunt litterae hae sibi liberos,

    id. Ps. 1, 1, 21.—
    2.
    To seek for something missing, to miss:

    Siciliam in uberrimā Siciliae parte,

    Cic. Verr. 2, 3, 18, § 47:

    optatos Tyndaridas,

    Prop. 1, 17, 18:

    Phoebi comam,

    Tib. 2, 3, 20:

    amnes,

    Stat. Th. 4, 703.—
    3.
    To ask, desire, with ut and subj.:

    quaeris ut suscipiam cogitationem quidnam istis agendum putem,

    Cic. Att. 14, 20, 4.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to seek, i. e. to think over, meditate, aim at, plan a thing:

    dum id quaero, tibi qui filium restituerem,

    Ter. Heaut. 3, 1, 83:

    quonam modo maxime ulti sanguinem nostrum pereamus,

    Sall. C. 33,5:

    fugam,

    Cic. Att. 7, 17, 1; id. Mur. 37, 80:

    sibi remedium ad rem aliquam,

    id. Clu. 9, 27:

    de gratiā quid significares, mecum ipse quaerebam,

    id. Att. 9, 11, A, 1.—With inf.:

    tristitiae causam si quis cognoscere quaerit,

    seeks, strives, endeavors, Ov. Tr. 5, 4, 7; id. Am. 1, 8, 51; Hor. C. 3, 4, 39; id. Ep. 1, 1, 2 al.—
    B.
    In partic.
    1.
    To look for, seek to gain any thing; to get, acquire, obtain, procure:

    laudem sibi,

    Ter. Heaut. 2, 3, 74:

    salutem alicui malo,

    id. Ad. 3, 2, 2:

    negabant ullā aliā in re nisi in naturā quaerendum esse illud summum bonum,

    Cic. Ac. 1, 5, 19:

    pudentem exitum suae impudentiae,

    id. Verr. 2, 1, 1, § 2:

    invidiam in aliquem,

    id. Rab. Post. 17, 46. —
    2.
    Of inanim. and abstr. subjects, to demand, need, require, = requirere:

    quod cujusquam oratoris eloquentiam quaereret,

    Cic. Verr. 2, 1, 10, § 29:

    lites ex limitibus judicem quaerant,

    Varr. R. R. 1, 15, 1:

    bellum dictatoriam majestatem quaesivisset,

    Liv. 8, 30:

    quaerit Boeotia Dircen,

    Ov. M. 2, 239. —
    3.
    To seek to learn from any one; to ask, inquire, interrogate (cf.: interrogo, percontor).
    (α).
    With ab:

    cum ab iis saepius quaereret,

    made inquiries, Caes. B. G. 1, 32:

    quaero abs te nunc, Hortensi, cum, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 83, § 191:

    quaesivit a medicis, quemadmodum se haberet,

    Nep. Dion, 2, 4:

    a quo cum quaesisset, quo se deduci vellet,

    id. Epam. 4, 5; cf. Cic. N. D. 1, 22, 60. —
    (β).
    With de:

    quaerebat paulo ante de me, quid, etc.,

    Cic. Pis. 9, 18:

    de te ipso quaero, Vatini, utrum, etc.,

    id. Vatin. 4, 10:

    quaero de te, arbitrerisne, etc.,

    Liv. 4, 40:

    cura tibi de quo quaerere nulla fuit,

    Ov. P. 4, 3, 18.—
    (γ).
    With ex:

    quaesivi ex Phaniā, quam in partem provinciae putaret, etc.,

    Cic. Fam. 3, 6, 1:

    quaerit ex solo ea, quae, etc.,

    Caes. B. G. 1, 18.—
    (δ).
    With a rel.-clause:

    ille baro te putabat quaesiturum, unum caelum esset an innumerabilia,

    Cic. Fam. 9, 26, 3:

    natura fieret laudabile carmen, an arte, Quaesitum est,

    Hor. A. P. 409:

    quaeritur inter medicos, cujus generis aquae sint utilissimae,

    Plin. 31, 3, 21, § 31.—
    4. a.
    With inf. (post-Aug.):

    e monte aliquo in alium transilire quaerens,

    Plin. 8, 53, 79, § 214:

    qui mutare sedes quaerebant,

    Tac. G. 2.—
    b.
    Transf., of animals, plants, etc., to desire, prefer, seek:

    salictum et harundinetum... umidum locum quaerunt,

    Varr. R. R. 1, 23, 5:

    glires aridum locum quaerunt,

    id. ib. 3, 15, 2; Col. 1, praef. §

    26: lupinum quaerit maxime sabulosa,

    Plin. 18, 14, 36, § 134;

    so of the soil: ager aquosus plus stercoris quaerit,

    demands, Pall. 1, 6, 15.—
    5.
    To examine or inquire into judicially, to investigate, institute an investigation; with [p. 1502] acc. (rare):

    hunc abduce, vinci, rem quaere,

    Ter. Ad. 3 (4), 36:

    non dubitabat Minucius, quin iste (Verres) illo die rem illam quaesiturus non esset,

    Cic. Verr. 2, 2, 29, § 72. —With de and abl. (class.; cf.

    Krebs, Autibarb. p. 962 sq.): de pecuniis repetundis,

    Cic. Verr. 1, 9, 27:

    de morte alicujus,

    id. Rosc. Am. 41, 119:

    de servo in dominum,

    to question by torture, put to the rack, id. Mil. 22, 59:

    aliquid per tormenta,

    Suet. Tib. 58:

    legibus,

    to investigate according to the laws, impartially, Plin. Ep. 5, 21, 3. —
    b.
    Transf.: si quaeris, si quaerimus (prop., if we, or you, look well into the matter; if we, or you, would know the truth), to say the truth, in fact, to speak honestly:

    omnino, si quaeris, ludi apparatissimi,

    Cic. Fam. 7, 1, 2:

    at sunt morosi, et anxii, et difficiles senes: si quaerimus, etiam avari,

    id. Sen. 18, 65:

    si quaeritis,

    id. de Or. 2, 62, 254; so,

    too, si verum quaeris,

    id. Fam. 12, 8, 1:

    si verum quaeritis,

    id. de Or. 2, 34, 146:

    si verum quaerimus,

    id. Tusc. 2, 23, 55: noli quaerere or quid quaeris? in short, in one word:

    noli quaerere: ita mihi pulcher hic dies visus est,

    id. Fam. 4, 4, 3:

    quid quaeris? biduo factus est mihi familiaris,

    id. ib. 3, 1, 2.— Hence, quaesītus, a, um, P. a., sought out.
    A.
    In a good sense, select, special, extraordinary (mostly post-Aug.): epulae quaesitissumae, Sall. ap. Macr. S. 2, 9, 9 (Sall. H. 2, 23, 4 Dietsch); comp.:

    leges quaesitiores (opp. simplices),

    Tac. A. 3, 26:

    quaesitior adulatio,

    id. ib. 3, 57.— Sup.:

    quaesitissimi honores,

    Tac. A. 2, 53.—
    B.
    In a bad sense (opp. to what is natural), far-fetched, studied, affected, assumed (class.):

    vitabit etiam quaesita nec ex tempore ficta, sed domo allata, quae plerumque sunt frigida,

    Cic. Or. 26, 89:

    ut numerus non quaesitus, sed ipse secutus esse videatur,

    id. ib. 65, 219:

    comitas,

    Tac. A. 6, 50:

    asperitas,

    id. ib. 5, 3.—
    C.
    Subst.: quaesītum, i, n.
    1.
    A question ( poet.):

    accipe quaesiti causam,

    Ov. M. 4, 793; id. F. 1, 278; Hor. S. 2, 6, 82.—
    2.
    A question as a rhetorical figure, = pusma, Mart. Cap. 5, § 524.

    Lewis & Short latin dictionary > quaero

  • 49 regificus

    rēgĭ-fĭcus, a, um, adj. [rex - facio], kingly, royal, regal, i. q. magnificent, sumptuous ( poet.):

    epulae paratae Regifico luxu,

    Verg. A. 6, 605; cf.:

    mensae paratu Regifico,

    Val. Fl. 2, 652; Ambros. Virg. 3, 6, § 27. — Adv.: rēgĭfĭcē, royally, splendidly, magnificently, sumptuously: instructa domus, Enn. ap. Cic. Tusc. 3, 19, 44 (Trag. v. 122 Vahl.):

    exstructae mensae,

    Sil. 11, 273.

    Lewis & Short latin dictionary > regificus

  • 50 revereo

    rĕ-vĕrĕor, ĭtus. 2, v. dep. a. ( act. collat. form rĕvĕrĕo, acc. to Prisc. p. 799 P.), to stand in awe or fear of; to regard, respect, honor; to fear, be afraid of; to reverence, revere (ante-class. and post-Aug.; syn. veneror): Ap. Quid est quod pudendum siet, genere natam bono pauperem Ducere uxorem? Pe. Revereor filium, Plaut. Ep. 2, 1, 5 (cf. infra, the passage, Ter. Phorm. 2, 1, 3): observantia, per quam aetate aut sapientiā aut honore... antecedentis reveremur et colimus, Cic. Inv. 2, 22, 66:

    hos (sc. oratores) ituri in provincias magistratus reverebantur, hos reversi colebant,

    Tac. Or. 36:

    Nigidium Cicero summe reveritus est,

    Gell. 11, 11, 1.—More freq. with inanim. or abstr. objects:

    quasi ejus opulentitatem reverearis,

    stood in awe of, Plaut. Mil. 4, 4, 35:

    simultatem meam,

    Ter. Phorm. 2, 1, 3 (also quoted in Cic. Att. 2, 19, 1):

    adventum tuom,

    Ter. Hec. 3, 1, 10:

    fulgorem ab auro,

    Lucr. 2, 51:

    dicam non reverens assentandi suspicionem,

    Cic. de Or. 2, 28, 122:

    multa adversa reverens,

    id. Tusc. 1, 30, 73:

    virtutes,

    Auct. Her. 4, 17, 24:

    coetum virorum (Tullia),

    Liv. 1, 48:

    fortunam captivae,

    Curt. 6, 2, 8:

    auctoritatem illustrium scriptorum,

    Col. 2, 1, 2:

    reverearis occursum, non reformides,

    Plin. Ep. 1, 10, 7:

    ne revereatur, minus jam quo redeat domum,

    Ter. Hec. 4, 4, 8:

    ne quaestus quidem suos reveritus illos opimos, etc.,

    i. e. did not spare, Plin. 10, 51, 72, § 142.—( *b) Impers. in analogy with pudet: non te tui saltem pudet, si nihil mei revereatur, Varr. ap. Non. 497, 1; cf. vereor. — Hence,
    A.
    rĕvĕrens, entis, P. a., respectful, regardful, reverent:

    sermo erga patrem imperatoremque reverens, de se moderatus,

    Tac. H. 1, 17; cf.: responsum parum reverens, Massur. Sabin. ap. Gell. 4, 20, 11:

    ora,

    bashful, modest, Prop. 2, 30 (3, 28), 33:

    puella parentum suorum reverens,

    App. M. 8, p. 204, 21. — Comp.:

    nihilo reverentior leniorve erga senatum,

    Suet. Calig. 26:

    quis reverentior senatus candidatus?

    Plin. Pan. 69, 3; cf. id. Ep. 6, 17, 5:

    sanctius ac reverentius visum de actis deorum credere quam scire,

    Tac. G. 34:

    illnd modestius ac fortasse reverentius,

    Plin. Ep. 8, 21, 5; cf.:

    nomen Augusti,

    Flor. 4, 12, 66.— Sup.:

    Gabium reverentissimum mei expertus,

    Plin. Ep. 10, 86 (18), 1. — Adv.: rĕvĕrenter, respectfully:

    aliquem adire,

    Plin. Ep. 3, 21, 5:

    amicos colere,

    id. ib. 7, 31, 5. — Comp., Tac. H. 2, 27.— Sup., Suet. Aug. 93; id. Ner. 23; Plin. Ep. 10, 21 (32) init.
    B.
    rĕvĕ-rendus, a, um, P. a., inspiring awe, venerable, reverend (mostly poet.; cf.:

    colen. dus, venerandus): nox,

    Ov. Ib. 75:

    facies,

    Juv. 6, 513:

    sacraria,

    Claud. VI. Cons. Hon. 599:

    vetustas (libri),

    Gell. 9, 14, 26; 18, 5, 11:

    vultu,

    Spart. Sev. 19:

    epulae,

    Amm. 30, 1, 22.— Sup.: Reverendissimus, most reverend, right reverend, a title of bishops, etc., Cod. Th 1, 55, 8; 1, 2, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > revereo

  • 51 revereor

    rĕ-vĕrĕor, ĭtus. 2, v. dep. a. ( act. collat. form rĕvĕrĕo, acc. to Prisc. p. 799 P.), to stand in awe or fear of; to regard, respect, honor; to fear, be afraid of; to reverence, revere (ante-class. and post-Aug.; syn. veneror): Ap. Quid est quod pudendum siet, genere natam bono pauperem Ducere uxorem? Pe. Revereor filium, Plaut. Ep. 2, 1, 5 (cf. infra, the passage, Ter. Phorm. 2, 1, 3): observantia, per quam aetate aut sapientiā aut honore... antecedentis reveremur et colimus, Cic. Inv. 2, 22, 66:

    hos (sc. oratores) ituri in provincias magistratus reverebantur, hos reversi colebant,

    Tac. Or. 36:

    Nigidium Cicero summe reveritus est,

    Gell. 11, 11, 1.—More freq. with inanim. or abstr. objects:

    quasi ejus opulentitatem reverearis,

    stood in awe of, Plaut. Mil. 4, 4, 35:

    simultatem meam,

    Ter. Phorm. 2, 1, 3 (also quoted in Cic. Att. 2, 19, 1):

    adventum tuom,

    Ter. Hec. 3, 1, 10:

    fulgorem ab auro,

    Lucr. 2, 51:

    dicam non reverens assentandi suspicionem,

    Cic. de Or. 2, 28, 122:

    multa adversa reverens,

    id. Tusc. 1, 30, 73:

    virtutes,

    Auct. Her. 4, 17, 24:

    coetum virorum (Tullia),

    Liv. 1, 48:

    fortunam captivae,

    Curt. 6, 2, 8:

    auctoritatem illustrium scriptorum,

    Col. 2, 1, 2:

    reverearis occursum, non reformides,

    Plin. Ep. 1, 10, 7:

    ne revereatur, minus jam quo redeat domum,

    Ter. Hec. 4, 4, 8:

    ne quaestus quidem suos reveritus illos opimos, etc.,

    i. e. did not spare, Plin. 10, 51, 72, § 142.—( *b) Impers. in analogy with pudet: non te tui saltem pudet, si nihil mei revereatur, Varr. ap. Non. 497, 1; cf. vereor. — Hence,
    A.
    rĕvĕrens, entis, P. a., respectful, regardful, reverent:

    sermo erga patrem imperatoremque reverens, de se moderatus,

    Tac. H. 1, 17; cf.: responsum parum reverens, Massur. Sabin. ap. Gell. 4, 20, 11:

    ora,

    bashful, modest, Prop. 2, 30 (3, 28), 33:

    puella parentum suorum reverens,

    App. M. 8, p. 204, 21. — Comp.:

    nihilo reverentior leniorve erga senatum,

    Suet. Calig. 26:

    quis reverentior senatus candidatus?

    Plin. Pan. 69, 3; cf. id. Ep. 6, 17, 5:

    sanctius ac reverentius visum de actis deorum credere quam scire,

    Tac. G. 34:

    illnd modestius ac fortasse reverentius,

    Plin. Ep. 8, 21, 5; cf.:

    nomen Augusti,

    Flor. 4, 12, 66.— Sup.:

    Gabium reverentissimum mei expertus,

    Plin. Ep. 10, 86 (18), 1. — Adv.: rĕvĕrenter, respectfully:

    aliquem adire,

    Plin. Ep. 3, 21, 5:

    amicos colere,

    id. ib. 7, 31, 5. — Comp., Tac. H. 2, 27.— Sup., Suet. Aug. 93; id. Ner. 23; Plin. Ep. 10, 21 (32) init.
    B.
    rĕvĕ-rendus, a, um, P. a., inspiring awe, venerable, reverend (mostly poet.; cf.:

    colen. dus, venerandus): nox,

    Ov. Ib. 75:

    facies,

    Juv. 6, 513:

    sacraria,

    Claud. VI. Cons. Hon. 599:

    vetustas (libri),

    Gell. 9, 14, 26; 18, 5, 11:

    vultu,

    Spart. Sev. 19:

    epulae,

    Amm. 30, 1, 22.— Sup.: Reverendissimus, most reverend, right reverend, a title of bishops, etc., Cod. Th 1, 55, 8; 1, 2, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > revereor

  • 52 sacrificalis

    sā̆crĭfĭcālis, e, adj. [sacrificium], of or belonging to sucrifices, sacrificial (postAug.):

    apparatus,

    Tac. A. 2, 69:

    epulae,

    App. M. 9, p. 217, 16:

    ministeria et instrumenta,

    Tert. adv. Haer. 40; Macr. S. 3, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > sacrificalis

  • 53 Saliaris

    1.
    Sălĭāris, e, adj. [1. Salii].
    I.
    Of or belonging to the Salii (priests of Mars), Salian: Numae carmen, which Numa directed the Salii to chant, Hor. Ep. 2, 1, 86:

    sacra,

    Macr. S. 3, 12:

    saltus,

    Sen. Ep. 15, 4.—
    II.
    Transf., of banquets (because of the sumptuous feasts which were given at the Salian processions), splendid, sumptuous:

    quibus (Saliis) per omnes dies, ub cumque manent, quia amplae ponuntur cenae: si quae aliae magnae fiunt, Saliares appellantur, Fest. s. v. Salios, p. 326 Müll.: dapes,

    Hor. C. 1, 37, 2:

    epulae,

    App. M. 7, p. 192, 25:

    cenae,

    id. ib. 4, p. 152, 30; cf.:

    cum epulati essemus Saliarem in modum,

    Cic. Att. 5, 9, 1.
    2.
    Sălĭāris, e, adj. [2. salio]:

    insulae,

    dancing islands, Plin. 2, 95, 96, § 209.

    Lewis & Short latin dictionary > Saliaris

  • 54 Salii

    1.
    Sălĭi, ōrum, m. [2. salio; hence, prop., the Leapers, Jumpers], a college of priests at Rome dedicated by Numa to the service of Mars, who, armed and bearing the ancilia (v. ancile), with songs and dances, made solemn processions every year, in the first half of March, about the city and its sacred places. Their songs, being in an obsolete language, were almost unintelligible in the class. per.:

    Salii a salitando, quod facere in Comitio in sacris quotannis et solent et debent,

    Varr. L. L. 5, § 85 Müll.; cf. Ov. F. 3, 260 sq.; Liv. 1, 20; Fest. s. h. v. p. 326 Müll.; id. s. v. axamenta, p. 3 ib.; Cic. Rep. 2, 14, 26; id. de Or. 3, 51, 197:

    Saliūm,

    Hor. C. 1, 36, 12; 4, 1, 28; Verg. A. 8, 663; Quint. 1, 6, 40; 1, 10, 20; Val. Max. 1, 1, 9; Capitol. M. Aur. 4.—In Tibur such Salii were priests of Hercules, Serv. Verg. A. 8, 285; Macr. S. 3, 12; cf. Inscr. Orell. 2249; 2761; and v. axamenta;

    hence also in Virg. (ubertate doctrinae altioris,

    Macr. 1.1.), introduced as priests of Hercules, Verg. A. 8, 285.—There were also in Alba such Salii, Inscr. Orell. 2247 and 2248.—In sing.:

    SALIVS,

    Inscr. Orell. 2242 sq. —Hence, Să-lĭus, a, um, adj.
    1.
    Of or belonging to the Salii:

    Salias virgines Cincius ait esse conducticias, quae ad Salios adhibeantur, cum apicibus paludatas, quas Aelius Stilo scripsit sacrificium facere in regiā cum pontifice paludatas cum apicibus in modum Saliorum,

    Fest. p. 329 Müll.; cf. Marquardt 1. 1. p. 374.—
    2.
    (=Saliaris, II.) Sumptuous:

    Saliae (sc. epulae),

    App. M. 4, 22.
    2.
    Sălĭi, ōrum, m., the Salians, a part of the Franks, Amm. 17, 8, 3.—In sing., Claud. Laud. Stil. 1, 222. [p. 1619]

    Lewis & Short latin dictionary > Salii

  • 55 tristis

    tristis, e, adj. [etym. dub.; cf. Sanscr. trastas, frightened; and Lat. terreo], sad, sorrowful, mournful, dejected, melancholy, disconsolate, trist (syn.: maestus, severus, austerus, luctuosus).
    I.
    In gen.:

    maesti tristesque,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 18:

    cum maestus errares, quaerere ex te, quid tristis esses,

    Cic. Div. 1, 28, 59:

    tristis et conturbatus,

    id. Verr. 2, 4, 14, § 32:

    tristis, demissus,

    id. Mur. 21, 45:

    sic tristes affatus amicos,

    Hor. C. 1, 7, 24:

    Sequanos tristes, capite demisso, terram intueri,

    Caes. B. G. 1, 32:

    numquam ego te tristiorem Vidi esse,

    Plaut. Cist. 1, 1, 55:

    oderunt hilarem tristes, tristemque jocosi,

    Hor. Ep. 1, 18, 89:

    (faciet) hominem ex tristi lepidum et lenem,

    Plaut. Cas. 2, 3, 7:

    quid tu tristis es?

    id. ib. 2, 2, 6; id. Men. 5, 2, 27; 5, 2, 59:

    quid es tam tristis?

    Ter. Hec. 3, 2, 20:

    malle se adulescentem tristem quam hilarem,

    Sen. Ep. 36, 3:

    tristis Erat et me maestum videbat,

    Curt. 6, 11, 27; Sen. Tranq. 15, 4.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of things associated with misfortune or suggestive of sadness, melancholy, saddening, unhappy:

    ut tuum laetissimum diem cum tristissimo meo conferam,

    Cic. Pis. 14, 33; cf.:

    vel defensus tristibus temporibus vel ornatus secundis,

    id. Fam. 15, 7:

    esse vultu tristi,

    Plaut. Most. 3, 2, 124:

    tristissima exta,

    Cic. Div. 2, 15, 36:

    tristissimi exsilii solatium,

    Liv. 5, 51, 1:

    tristissimam exegimus noctem,

    most miserable, Petr. 115:

    sors,

    unhappy, miserable, Cic. Mur. 20, 42:

    eventus,

    Liv. 8, 24, 18:

    Kalendae,

    sad, dismal, Hor. S. 1, 3, 87:

    Hyades,

    id. C. 1, 3, 14:

    Orion,

    id. Epod. 10, 10:

    bella,

    id. A. P. 73:

    clades,

    id. C. 3, 3, 62:

    morbus,

    Verg. G. 4, 252:

    fatum,

    Hor. S. 1, 9, 29:

    jus sepulcri,

    Ov. M. 13, 472:

    officium (exsequiarum),

    id. ib. 12, 4:

    funera,

    Verg. G. 4, 256; Hor. Ep. 2, 2, 74:

    pars subiere feretro, Triste ministerium,

    Verg. A. 6, 223:

    Tartara,

    id. ib. 4, 243:

    Acheron,

    Sil. 13, 571:

    tristique palus inamabilis undā,

    Verg. A. 6, 438; Hor. C. 2, 14, 8:

    arbores,

    gloomy, sombre, Plin. 16, 25, 40, § 95:

    adspectus (arboris),

    id. 13, 22, 40, § 120:

    tristes et squalidi trunci,

    Sen. Ep. 12, 1.—
    2.
    Of taste:

    quod triste et amarum est,

    harsh, disagreeable, bitter, Lucr. 4, 634:

    suci,

    Verg. G. 2, 126:

    lupinum,

    id. ib. 1, 75:

    absinthia,

    Ov. P. 3, 1, 23; 3, 8, 15:

    epulae,

    Sil. 3, 281: sapor. Ov. Tr. 4, 6, 12:

    pocula,

    Tib. 1, 5, 50.—
    3.
    Of smell, offensive, foul:

    anhelitus oris,

    Ov. A. A. 1, 521.—
    4.
    As subst.: triste, is, n., a sad thing, etc. ( poet.):

    triste lupus stabulis, maturis frugibus imbres, Arboribus venti,

    a sad thing, a pest, bane, Verg. E. 3, 80:

    interdum miscentur tristia laetis,

    Ov. F. 6, 463; cf.:

    nunc ego mitibus Mutare quaero tristia,

    Hor. C. 1, 16, 26. Thus Ovid called his elegies that were written in exile Tristia.—
    II.
    In partic.
    A.
    Of behavior, etc., towards others.
    1.
    Glum, gloomy, peevish, morose, ill-humored (syn.:

    tetricus, severus, austerus): stultitia est, ei te esse tristem,

    Plaut. Cas. 2, 4, 4: eia, mea Juno, non decet te esse tam [p. 1902] tristem tuo Jovi, id. ib. 2, 3, 14: mihi erit tristior, Afran. ap. Non. 410, 2:

    tristis amica ingrato viro,

    Prop. 1, 6, 10:

    puella,

    id. 1, 10, 21:

    navita tristis (Charon),

    gloomy, sullen, Verg. A. 6, 315; so,

    dii,

    Hor. S. 1, 5, 103:

    Erinys,

    Verg. A. 2, 337:

    sorores,

    i. e. the Fates, Tib. 3, 3, 35; Sen. Tranq. 7, 6:

    ursa,

    Stat. Achill. 2, 409.—
    2.
    Stern, harsh, severe:

    judex tristis et integer,

    Cic. Verr. 1, 10, 30; cf.:

    cum tristibus severe, cum remissis jucunde vivere,

    id. Cael. 6, 13.—
    B.
    Transf., of things, gloomy, sad, melancholy, stern, harsh, etc.:

    truculentis oculis, tristi fronte,

    Plaut. As. 2, 3, 21:

    voltus,

    id. Most. 3, 2, 124:

    fronte gravi et tristi supercilio,

    Plin. Pan. 41, 3: idem naturā tristiori paululo, Afran. ap. Non. 410, 2:

    vultus severior et tristior,

    Cic. de Or. 2, 71, 289; cf.:

    tristis severitas inest in vultu,

    Ter. And. 5, 2, 16:

    vita tristior,

    Cic. Off. 1, 30, 108:

    triste et severum genus dicendi,

    id. Brut. 30, 113; cf.:

    sermo tristis (opp. jocosus),

    Hor. S. 1, 10, 11: senectus, Verg. ap. Sen. Ep. 108, 29; cf.:

    tristis et plenus dignitatis sonus,

    Cic. Rep. 6, 2, 7:

    perfert in judiciis tristem et impexam antiquitatem,

    Tac. Or. 20.—Of languages, etc.:

    tua tristia dicta,

    Verg. A. 10, 612:

    sententia,

    Ov. M. 15, 43; Liv. 8, 21, 2:

    responsum,

    id. 9, 16, 3:

    senatūs consultum,

    id. 5, 6, 2.— Adv.: tristĕ, sadly, sorrowfully; harshly, severely:

    salutantes,

    Stat. Th. 4, 19:

    triste et acutum resonare,

    Hor. S. 1, 8, 41:

    rigens frons,

    Stat. S. 5, 1, 64.— Comp.:

    flere tristius,

    Prop. 2, 20 (3, 13), 2:

    adulescentes gravius aegrotant, tristius curantur,

    with more difficulty, Cic. Sen. 19, 67:

    respondere tristius,

    more harshly, id. Fam. 4, 13, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > tristis

См. также в других словарях:

  • Epŭlae — (lat.), öffentliche feierliche Mahlzeiten bei Götterfesten, Triumphen, Amtswechsel, Leichenbegängnissen, welche mit Spielen verbunden ware. Wegen ihrer religiösen Beziehung hatten die Besorgung derselben früher die Pontifices, seit 298 v. Chr.… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • EPULAE — apud Vett. festis diebus maturius solito institui, et diutius produci solebant, uti videre est hic, in voce De die, et ubi de Tempestivis Conviviis. Iisdem honorari a Magnatibus Principibufque Viris, magni semper aestimatum est. Hinc Stat.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ЭПУЛЫ —    • Epŭlae, Epŭlum,          у римлян торжественные публичные пиры при празднествах в честь богов, при посвящениях храмов, вступлениях в должности (особенно жреческие), триумфах, похоронах и т. д. (epulae sacrificales, funèbres и др.). Э.… …   Реальный словарь классических древностей

  • РУССКИЙ УКАЗАТЕЛЬ СТАТЕЙ — Абант Άβας Danaus Абанты Άβαντες Абарис Άβαρις Абдера Abdera Абдулонома Абдул Abdulonymus Абелла Abella Абеллинум Abellinum Абеона Abeona Абидос или Абид… …   Реальный словарь классических древностей

  • TEMPESTIVA Convivia — apud Sueton. Calig. c. 45. Senatum populumque obiurgavit edictô, quod Caesare proeliante tempestiva convivia, circum et Theatra et amoenos secessus celebrarent: sunt quae horâ solitâ maturius ac tempestivius, de meridie videl. inibantur, ut fere… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • banquet — Banquet, Coena, Concoenatio, Conuiuium, Symposium. Banquets, quand on convie l un l autre, Circumpotatio. Petit banquet et repeüe franche, ou l argent que bailloient les riches Romains à ceux qui au matin à leur lever leur venoient faire la cour …   Thresor de la langue françoyse

  • Latin declension — Latin grammar Verb Conjugation Subjunctive by attraction Indirect Statement Declension Ablative Usages Dative Usages Latin is an inflected language, and as such has nouns, pronouns, and adjectives that must be declined in order to serve a… …   Wikipedia

  • Sächsisches Landesgymnasium Sankt Afra — Frontansicht des Schulgebäudes Schulform Gymnasium mit Internat für Schüler mit Hoch und Mehrfachbegabung …   Deutsch Wikipedia

  • Lettres nundinales — Nundines Les nundines, en latin nundinae (de novem « neuf » et dies « jour »), étaient l appellation des jours de marché dans la Rome antique, qui dans le calendrier romain revenaient périodiquement tous les neuvièmes jours[1] …   Wikipédia en Français

  • Nundinae — Nundines Les nundines, en latin nundinae (de novem « neuf » et dies « jour »), étaient l appellation des jours de marché dans la Rome antique, qui dans le calendrier romain revenaient périodiquement tous les neuvièmes jours[1] …   Wikipédia en Français

  • Nundine — Nundines Les nundines, en latin nundinae (de novem « neuf » et dies « jour »), étaient l appellation des jours de marché dans la Rome antique, qui dans le calendrier romain revenaient périodiquement tous les neuvièmes jours[1] …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»