Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

epilogus

  • 1 epilogus

    ĕpĭlogus, i, m. fin (d'un discours), péroraison, conclusion, épilogue.
    * * *
    ĕpĭlogus, i, m. fin (d'un discours), péroraison, conclusion, épilogue.
    * * *
        Epilogus, pen. corr. Cic. Conclusion, Epilogue, Brief recueil, Recapitulation. Vide ANACEPHALAEOSIS.

    Dictionarium latinogallicum > epilogus

  • 2 epilogus

    epilogus, ī, m.επίλογος), die Schlußrede, der Epilog (rein lat. peroratio, s. Cic. Brut. 127; od. conclusio, s. Cornif. rhet. 2, 47), Cic. de or. 2, 278 u.a. Quint. 6, 1, 35. Lact. 5, 3, 26. Mart. Cap. 5. § 506.

    lateinisch-deutsches > epilogus

  • 3 epilogus

    epilogus, ī, m.επίλογος), die Schlußrede, der Epilog (rein lat. peroratio, s. Cic. Brut. 127; od. conclusio, s. Cornif. rhet. 2, 47), Cic. de or. 2, 278 u.a. Quint. 6, 1, 35. Lact. 5, 3, 26. Mart. Cap. 5. § 506.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > epilogus

  • 4 epilogus

        epilogus ī, m, ἐπιλογοσ, a peroration, epilogue: rhetorum.— Plur: miserabiliores.
    * * *
    conclusion, peroration, epilogue

    Latin-English dictionary > epilogus

  • 5 epilogus

    ĕpĭlŏgus, i, m., = epilogos, a winding up of a speech, peroration, epilogue (= peroratio or conclusio), Cic. Brut. 33 fin.; Quint. 6, 1, 55; 4, 1, 28; Cic. de Or. 2, 69; id. Tusc. 1, 47; id. Planc. 34; id. Att. 4, 15, 4; Quint. 6, 1, 37; 50 et saep.

    Lewis & Short latin dictionary > epilogus

  • 6 epilógus

    [\epilógust, \epilógusa, \epilógusok] ir. эпилог

    Magyar-orosz szótár > epilógus

  • 7 epilógus

    (EN) afterword; tag

    Magyar-német-angol szótár > epilógus

  • 8 epilógus

    tag, afterword

    Magyar-ingilizce szótár > epilógus

  • 9 Эпилог

    - epilogus;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Эпилог

  • 10 peroratio

    per-ōrātio, ōnis, f. (peroro), I) die Auslassung in Worten, der Vortrag, die Rede, hinc illa atrox peroratio in digitum, Plin. 27, 4. – II) prägn.: a) = επίλογος (epilogus), die Schlußrede, der Schluß, der Epilog, der letzte Teil einer Rede nach der Abhandlung des Themas (Ggstz. initium), auch im Plur., Cic. u. Quint. – b) die Erörterung des letzten Redners in einem von mehreren geführten Prozesse, die Schlußerörterung, Cic. Brut. 127; or. 130.

    lateinisch-deutsches > peroratio

  • 11 quinam

    quī-nam, quae-nam, quod-nam, Pron. interrog., welcher-, welche-, welches denn? I) in direkter Frage: qu. homo? Plaut.: quodnam ob facinus? Ter.: sed quinam est iste epilogus? Cic.: quonam tandem modo? Cic.: quodnam tandem genus istuc tam praeclarum litterarum fuit? Cic. – II) in indirekter: quaesivit, quasnam formosas virgines haberent, Cic.: age nunc, isti doceant... quonam modo ab iis principiis profecti efficiatis, ut etc., Cic.: quibusnam manibus aut quibus viribus... tanti oneris turrim moturos sese confiderent, Caes.

    lateinisch-deutsches > quinam

  • 12 Ausgang

    Ausgang, I) das Ausgehen: exitus. egressus (Ggstz. aditus). – exportatio (Ausfuhr der Waren, Ggstz. invectio). – jmdm. den Au. (das Ausgehen aus dem Hause) verbieten, alqm [260] domo egredi vetare. – II) der Ort, durch den man ausgeht, Öffnung: exitus (im allg., auch = Ausfluß eines Sees, Flusses, Ggstz. aditus, introitus). – effugium (zur Flucht, auf die Straße, in publicum). – os. ostium. caput (Mündung des Flusses). – eine Gasse ohne Au., angiportum non pervium: einen Au. haben, exitum habere; patēre (offen stehen): überall Ausgänge ins (aufs) Meer haben, undique exitus maritimos habere (v. einer Insel): einen Au. finden, viam exeundi nancisci (v. Wasser etc.). – III) das Ende einer Handlung, Zeit, Sache etc., a) das Ende od. der Erfolg einer Begebenheit: exitus (Ggstz. initium, principium, limen). – eventus (Erfolg, Ergebnis, Ggstz. initium); verb. exitus eventusque; eventus atque exitus. – finis (das Ende, Ggstz. initium). – einen guten Au. gewinnen, bonum exitum habere; bene evenire: einen glücklichen Au. haben, felicem exitum habere; prospere, feliciter evenire: einen erwünschten, optabilem exitum habere; ex sententia evenire: keinen erwünschten, haud bene, minus prospere evenire: jmds. Angelegenheiten haben einen erwünschten Au., rebus alcis contingit exitus, quem optavit: dieses schlimme Wagstück nahm einen guten Au., id male commissum bene convertit: einen merkwürdigen Au. nehmen, notabili exitu concludi: ich fürchte den Au., haec quo sint eruptura, timeo; quorsum hoc evasurum sit, vereor. – b) das Ende einer Zeit, Sache: exitus (Ggstz. initium). – finis (Ende, Ggstz. initium). – der Au. des Jahres, Frühlings, exitus anni, veris: am, beim Au. des Jahres, exitu anni; anno exeunte: Au. des Sommers, aestas praeceps od. extrema: mit Au. des Herbstes, vergente autumno: vor Au. des Winters. ante exactam hiemem: Au. des Lebens, vitae exitus od. finis: vitae exitium (gew. von einem tragischen, gewaltsam herbeigeführten Ende): Au. einer Rede, orationis finis od. exitus (das Ende übh., Ggstz. initium); extrema orationis verba (die letzten Worte der Rede, Ggstz. prima orationis verba); epilogus (ἐπίλογος), rein lat. clausula, conclusio od. peroratio (der Schluß, der der eigentlichen Rede folgt, die Schlußrede, Ggstz. prooemium [προοίμιον], rein lat. exordium). – c) die Endigung eines Wortes: exitus; terminatio. – einen wohlklingenden Au. haben, numerose cadere: Wörter, die am Au. gleich klingen, verba, quae habent casus in exitu similes; verba, quae similiter iisdem casibus efferuntur: der Au. auf eine Silbe, clausula unius syllabae.

    deutsch-lateinisches > Ausgang

  • 13 Epilog

    Epilog, epilŏgus.

    deutsch-lateinisches > Epilog

  • 14 Nachrede

    Nachrede, I) Schlußrede: epilŏgus (ἐπίλογος); rein lat. conclusio (orationis), peroratio. – II) Ruf: fama. – rumor (gerüchtweise, z.B. üble, adversus). – gehässige N., fama atque invidia. – ich fürchte die (üble) N, vereor, ne homines de me sequius loquantur: sich vor jeder (üblen) N. hüten, ad omnem fabulam se tutum praestare.

    deutsch-lateinisches > Nachrede

  • 15 Nachwort

    Nachwort, epilŏgus (ἐπίλογος).

    deutsch-lateinisches > Nachwort

  • 16 rührend

    rührend, aptus ad permovendum (geeignet, um tief zu. ergreifen, z.B. genus dicendi). aptus ad misericordiam commovendam (geeignet, um Mitleid zu erregen). – miserabilis (Mitleid erregend, z.B. vox, epilogus, aspectus). – flebilis (klagend, z.B. Weisen, numeri). – mollis (mild, gelind, daher leicht rührend, z.B. Lied, Worte). – in den rührendsten Ausdrücken, mollissimis verbis.

    deutsch-lateinisches > rührend

  • 17 Schluß

    Schluß, I) das Beschließen, Endigen und der Punkt, wo etwas ein Ende nimmt: conclusio (das Schließen, Endigen, z.B. in extrema parte et conclusione muneris ac negotii tui). missio (die Unterlassung, z.B. ludorum).finis. exitus (Ende, Ausgang). – extrema pars (der letzte Teil einer Sache). – clausula (die Schlußformel eines Briefes oder andern Aufsatzes, die nur aus wenig Worten od. aus einer Periode besteht; auch die kurze Schlußszene eines Theaterstücks). – epilŏgus (ἐπίλογος); rein latein. conclusio od. peroratio (der letzte Teil einer kunstgemäßen Rede, die Schlußrede). – rhythmischer Sch. der Rede, verborum conclusio. – Häufig auch durch das partit. Adjekt. extremus, z.B. der Sch. deines Briefes, extrema epistula tua: am Sch. eines Zeitraums, extremo tempore: am Sch des Winters, extremā hieme (im letzten Teil des Winters; hingegen sub fine hiemis ganz gegen das Ende des Winters): der Sch. der Rede, des Briefes etc., s. Ende (der Rede etc.), Schlußrede: am Sch. der Rede, in extrema oratione (im letzten Teil; hingegen in fine orationis ganz am Ende): am Sch. des Jahres, sub fine od. exitu anni; anno exeunte: zum Sch., ad extremum; vgl. »schließlich«. – etw. zum Sch. bringen, alqd ad finem od. ad exitum adducere: zum Sch. kommen, ad finem venire; mit der Rede, perorare: ehe der Sch. der Rede kommt, ante quam peroratur (peroretur): am Sch. des Lebens stehen, s. »am Rand des Grabes stehen« unter »Rand«. – II) Folgerung: conclusio, auch mit dem Zus. rationis (die Schlußfolge, die man aus einer Reihe von Sätzen zieht, z.B. tota conclusio iacet [ist falsch]). – ratiocinatio (der Vernunftschluß und der Beweis aus Vernunftschlüssen). – ein scharfsinniger Sch., acute conclusum: einen Sch. ziehen, s. folgern, schließen no. II, 1.

    deutsch-lateinisches > Schluß

  • 18 Schlußrede

    Schlußrede, epilŏgus (ἐπίλογος). – rein lat. peroratio od. orationis conclusio od. conclusio orationis et peroratio. Schlußsatz, clausula. Schlußstein, eines Gewölbes, medium saxum. Schlußszene, clausula.

    deutsch-lateinisches > Schlußrede

  • 19 peroratio

    per-ōrātio, ōnis, f. (peroro), I) die Auslassung in Worten, der Vortrag, die Rede, hinc illa atrox peroratio in digitum, Plin. 27, 4. – II) prägn.: a) = επίλογος (epilogus), die Schlußrede, der Schluß, der Epilog, der letzte Teil einer Rede nach der Abhandlung des Themas (Ggstz. initium), auch im Plur., Cic. u. Quint. – b) die Erörterung des letzten Redners in einem von mehreren geführten Prozesse, die Schlußerörterung, Cic. Brut. 127; or. 130.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > peroratio

  • 20 quinam

    quī-nam, quae-nam, quod-nam, Pron. interrog., welcher-, welche-, welches denn? I) in direkter Frage: qu. homo? Plaut.: quodnam ob facinus? Ter.: sed quinam est iste epilogus? Cic.: quonam tandem modo? Cic.: quodnam tandem genus istuc tam praeclarum litterarum fuit? Cic. – II) in indirekter: quaesivit, quasnam formosas virgines haberent, Cic.: age nunc, isti doceant... quonam modo ab iis principiis profecti efficiatis, ut etc., Cic.: quibusnam manibus aut quibus viribus... tanti oneris turrim moturos sese confiderent, Caes.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > quinam

См. также в других словарях:

  • épilogue — [ epilɔg ] n. m. • XIIe; lat. epilogus, gr. epilogos « péroraison d un discours » 1 ♦ Résumé à la fin d un discours, d un poème (opposé à prologue).⇒ conclusion, péroraison. Épilogue d un récit, d un roman, d une pièce de théâtre : chapitre,… …   Encyclopédie Universelle

  • Panta Rhei (band) — Infobox musical artist Name = Panta Rhei Img capt = Img size = Background = group or band Origin = Hungary Genre = Symphonic rock, Progressive rock, Jazz rock Years active = 1974 1982 Label = Associated acts = Also Known As = P.R. Computer URL =… …   Wikipedia

  • Theatrum Chemicum — Page One of Theatrum Chemicum Volume I. Published 1602, Oberursel by Lazarus Zetzner. Theatrum Chemicum ( Chemical Theatre ), is a compendium of early alchemical writings published in six volumes over the course of six decades. The first three… …   Wikipedia

  • Theatrum chemicum — Theatrum chemicum, volumen I, página 1, publicado en 1602 en Oberursel, por Lazarus Zetzner. Theatrum chemicum («Teatro químico») es un compendio de escritos alquímicos tempranos publicados en seis volúmenes a lo largo de seis décadas. Los tres… …   Wikipedia Español

  • epilog — EPILÓG, epiloguri, s.n. Partea finală a unor lucrări literare în care autorul rezumă concluziile, subliniază anumite idei din operă şi face cunoscută pe scurt evoluţia viitoare a personajelor sale; încheiere. ♦ fig. Sfârşit al unei situaţii, al… …   Dicționar Român

  • Under Satanæ — Álbum de Moonspell Publicación 12 de octubre de 2007 Género(s) Metal gótico Black metal Duración 50:32 minutos …   Wikipedia Español

  • epílogo — (Del gr. epilogos < epilego, añadir a lo dicho.) ► sustantivo masculino 1 Recapitulación de lo dicho en un discurso u otra composición literaria. SINÓNIMO conclusión 2 LITERATURA, RETÓRICA Parte añadida al final de algunas obras literarias, en …   Enciclopedia Universal

  • Epilog — Schlussrede; Schlusswort; Nachwort * * * Epi|log 〈m. 1; bes. Lit.〉 Ggs Prolog 1. Nachwort, Schlusswort (eines Buches) 2. Nachspiel (eines Theaterstückes) 3. Schlussworte eines Schauspielers an das Publikum [<grch. epilogos „Erwägung, Schluss“] …   Universal-Lexikon

  • conclusion — Conclusion, Conclusio, Epilogus, Coronis. La conclusion d une oraison, Peroratio. Encore que je me taise, la conclusion mesme dit que, etc. Vt taceam, conclusio ipsa loquitur, nihil, etc. Pour conclusion, Summa illa sit. Conclusions courtes,… …   Thresor de la langue françoyse

  • эпилог — Через франц. epilogue из лат. epilogus от греч. ἐπίλογος – то же …   Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера

  • Epilogue — Ep i*logue (?; 115), n. [F. [ e]pilogue, L. epilogus, fr. Gr. ? conclusion, fr. ? to say in addition; epi upon, besides + ? to say. See {Legend}.] 1. (Drama) A speech or short poem addressed to the spectators and recited by one of the actors,… …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»