-
61 troupeau
nm. trèpô (Motte-Servolex), treupyô (Doucy-Bauges, St-Sigismond), treupé (Arvillard.228, Montagny-Bozel.026c.SHB.), TROPÉ (026b.SHB., Albanais.001, Albertville.021, Annecy.003, Argentières, Avanchers, Balme-Si., Bernex, Boëge, Chamonix, Conflans, Cordon.083, Évian, Giettaz, Leschaux, Longefoy, Marthod, Megève, Morzine.081, Notre-Dame-Be., Praz-Arly, St-Jean- Sixt, St-Nicolas-Cha., Saxel.002, Talloires, Thônes.004, Thorens-Gl., Ugines, Villard-Doron.088b, Villards-Thônes.028), tropê (088a, Beaufort, Cusy, Laissaud, Passy, Queige, Sallanches, Verchaix), tropéy (Celliers, Jonzier), tropêy (026a.COD.), tropél (Lanslebourg), tropèl (Bessans, Séez, Tignes), tropyô (Aillon- J., Aillon.V., Allues, Bellecombe-Bauges.153, Chambre, Compôte-Bauges, École, Faverges, Francin, Montmélian, Ste-Reine, Vimines), troupé (Modane), trôpèzh (cas régime, cod.) (St-Martin-Porte), R.1 ; armalye nf. (Montricher) ; satan nm. (081). - E.: Arrêt, Ramener.A1) petit troupeau, harde, meute: tropèlè nm. (021), treuplè (228), R.2. - E.: Pléiade.A2) troupeau, troupeau d'une étable, étable ; troupeau de boeufs: BOVÂ nf. (001,003,004,153, Chambéry). - E.: Bétail.A3) troupeau de moutons marchant sur la route: stalai nf. (021), R. => Trace (shâlâ). - E.: File.A4) troupeau commun (en alpage, rassemblant plusieurs troupeaux particuliers sous la surveillance d'un berger): bwâ nf. (083), bovâ (001). - E.: Étable.B1) intj., cri pour donner le signal aux animaux qui sont aux pré, que l'on rentre à l'écurie: u u beû-eû ! al u beû-eû ! < à l'étable> (002) ; râbérâ râbérâ-bérâ-bérâ (001), R. Abreuver (abèrâ).B2) cri pour inciter un chien à ramener vers le troupeau une vache, une chèvre ou un mouton qui s'en écarte: aklywê (St-Germain-Ta.), akwé (001,004), akwi (021), aku (Bozel, Ste-Foy, St-Eustache).B3) cri pour inciter les bêtes à boire, dans un ruisseau, un bassin, une seille...: vôlye (002).B4) cri pour arrêter le troupeau de vaches quand elles sont enfin arrivé au pâturage: aarô, arôô (002), R. Arrêt.B5) cri pour appeler les bêtes (le troupeau): sô sô tê la sô < sel sel tiens le sel> (081).C1) v., arrêter // retenir // stopper // rattraper à temps troupeau un troupeau (de vaches...) qui allait prendre un mauvais chemin, pour l'empêcher d'aller plus loin: tokâ vt. (004), (a)rtokâ (028), atokâ, akokâ (021), R. => Bosse ; rètnyi vt. (001,028), ratrapâ (001).C2) récupérer les animaux redescendus des alpages à la fin de l'été (on parquait le troupeau commun dans un grand parc et chaque propriétaire venait chercher ses bêtes): défeûshî vi. (083).--R.2-------------------------------------------------------------------------------------------------- tropé < fc.Sav.throp < tas> < l. trans < au-delà de> « HUC.Sav.88 <trois, au-delà de deux> / a. through <au-delà, à travers> / throng <foule, affluence, cohue <> encombrer, emplir> / thrice <trois fois <> plusieurs> < pgaul.Sav.truc < montagne> => Tour (construction) /// Tas (moué), D. => Très, Trois, Trop, Troupe, Troupier.------------------------------------------------------------------------------------------------------- -
62 embarrasser
1 (gêner) Embarazar, estorbar, molestar2 (obstruer) Obstruir (encombrer) atestar3 (troubler) Turbar, confundir, poner en un apuro4 Embarazarse5 Apurarse: ne s'embarrasser de rien, no apurarse por nada -
63 dégager
v.tr. (de dé- et gage) 1. освобождавам, откупвам (заложена вещ и под.); 2. освобождавам, изтеглям, измъквам; избавям, отървавам; dégager qqn. d'une obligation освобождавам някого от задължение; 3. разчиствам, почиствам; очиствам ( рана), облекчавам; 4. правя да изпъкне; 5. изпускам, издавам (газ, изпарение, аромат); 6. освобождавам (от дадена дума, обещание и под.); 7. разграничавам, отделям; 8. отпушвам, освобождавам от задръстване (път, магистрала и др.); se dégager 1. освобождавам се; оттеглям си думата, обещанието си; 2. измъквам се, отървавам се, избавям се; 3. хим. отделям се; 4. проявявам се, показвам се. Ќ Ant. engager, engoncer; absorber; encombrer. -
64 encombrant,
e adj. (de encombrer) 1. неудобен за носене, обременителен; 2. който заема много място, който пречи; обемист; 3. прен. отегчителен, неприятен, досаден. -
65 encombre
(sans) loc. adv. (de encombrer) без спънки, без проблеми. -
66 encombré,
e adj. (de encombrer) 1. задръстен, затрупан; 2. прен. наводнен, преситен ( за пазар). -
67 encombrement
m. (de encombrer) 1. задръстване (от коли); 2. струпване, натрупване; 3. обем (на автомобил, мебел). Ќ Ant. dégagement. -
68 amonceler
vt. нава́ливать/навали́ть ◄-'ит►, сва́ливать/свали́ть [в ку́чу]; нагроможда́ть/нагромозди́ть ◄pp. -жд-► (encombrer) -
69 embarrasser
vt.1. (encombrer) загроможда́ть/загромозди́ть; загора́живать/загороди́ть* (barrer);trop de détails embarrassent le récit — изли́шние подро́бности загроможда́ют (↑перегружа́ют) расска́зles valises embarrassent le couloir — чемода́ны загроможда́ют <загора́живают> коридо́р;
2. (gêner) меша́ть/ по= (+ D); затрудня́ть/затрудни́ть; стесня́ть/стесни́ть;embarrasser la circulation — меша́ть у́личному движе́нию ║ son dîner l'a un peu embarrassé ∑ — по́сле обе́да он неско́лько отяжеле́лce paquet m'embarrasse — э́тот паке́т мне меша́ет;
3. fig. затрудня́ть, обременя́ть/обремени́ть (+), ста́вить/ по= в затрудни́тельное <в нело́вкое, в неудо́бное> положе́ние <в тупи́к>; смуща́ть/смути́ть ◄-щу► (troubler); озада́чивать/озада́чить;vous m'embarrassez beaucoup par cette proposition ∑ — ва́ше предложе́ние ста́вит меня́ в затрудни́тельное положе́ние; cette question embarrassa son adversaire — э́тот вопро́с смути́л <озада́чил, сбил с то́лку (désemparer)) — его́ проти́вника; je ne veux pas vous embarrasser plus longtemps — не ста́ну бо́льше утружда́ть <затрудня́ть> васcette visite m'embarrasse — э́тот визи́т ста́вит меня́ в затрудни́тельное <в неудо́бное, в нело́вкое> положе́ние;
■ vpr.- s'embarrasser
- embarrassé -
70 ensevelir
vt.1. (enterrer) хорони́ть ◄-'ит►/по=; зарыва́ть/зары́ть ◄-ро́ю, -'ет► [в зе́млю]; погреба́ть/погрести́* littér.;║ ils sont restés ensevelis 5 heures sous les décombres — в продолже́нии пяти́ часо́в они́ бы́ли погребены́ под разва́линами; le village est enseveli sous la neige — дере́вня ∫ погребена́ под сне́гом <засы́пана, ↑зава́лена сне́гом>; l'éruption du Vésuve a enseveli Pompée ∑ — в результа́те изверже́ния Везу́вия Помпе́я была́ по́гребена [под пе́плом]ensevelir les morts sur le champ de bataille — похорони́ть <зары́ть> уби́тых на по́ле би́твы
2. fig. хорони́ть [в душе́];il a enseveli son secret dans la tombe — он унёс свою́ та́йну в моги́луensevelir dans l'oubli — предава́ть/преда́ть забве́нию;
3. (faire disparaître sous) по́гребать (под +) littér.; засыпа́ть/засыпа́ть ◄-'плю, -'ет►(+), ↑зава́ливать/зава́лить ◄-'ит► (+) (encombrer de)■ vpr. - s'ensevelir -
71 obstruer
vt.1. закупо́ривать/заку́порить; засори́ть/засори́ть;obstruer une artère — закупо́ривать арте́риюobstruer un tuyau — засоря́ть трубу́;
2. (encombrer) загора́живать/загороди́ть*; выставля́ть/ вы́ставить загражде́ние milit.;obstruer la vue — загора́живать вид; le col est obstrué par la neige ∑ — сне́гом завали́ло перева́лobstruer une rue (un passage) — загора́живать у́лицу (прохо́д, прое́зд); меша́ть ipf. прохо́ду (прое́зду);
■ vpr.- s'obstruer -
72 s'embarrasser
1. пу́таться, запу́тываться/запу́таться;il s'\s'embarrassera dans ses explications — он запу́тался в [свои́х] объясне́ниях
2. (s'encombrer) обременя́ть [себя́]: нагружа́ться/нагрузи́ться ◄-'зит-►; ↑свя́зывать/связа́ть ◄-жу, -'ет► себе́ ру́ки; брать/взять <таска́ть, тащи́ть ◄-'ит► ipf. fam.> с собо́й (prendre avec soi);je n'aime pas m'\s'embarrasser de bagages — я не люблю́ ∫ обременя́ть себя́ веща́ми <таска́ть с собо́й ве́щи>
il ne s'\s'embarrassere d'aucun scrupule — он не му́чается <не терза́ется> угрызе́ниями со́вести
■ pp. et adj. -
73 scrupule
m1. щепети́льность, со́вестливость; сомне́ние (incertitude);avoir des scrupules — терза́ться ipf. сомне́ниями; испы́тывать ipf. угрызе́ния со́вести (remords); je me rais un scrupule de..., j'éprouve du (j'ai) scrupule à... — я чу́вствую угрызе́ния со́вести + gér; ∑ — мне со́вестно (↓неудо́бно) + inf; — я стесня́юсь (je me sens gêné) + inf; — я коле́блюсь (j'hésite) + inf; s'encombrer de scrupules — му́чить ipf. себя́ сомне́ниями; vaincre (faire taire) ses scrupules — преодолева́ть/преодоле́ть угрызе́ния со́вести (↓колеба́ния (hésitations)); plein de scrupules — со́вестливый; lever les scrupules de qn. — избавля́ть/изба́вить кого́-л. от угрызе́ния со́вести; sans scrupuledes scrupules de conscience — угрызе́ния со́вести;
1) без зазре́ния со́вести2) бессо́вестный;dénué de tout scrupule — бессо́вестный; бессты́дный (sans pudeur)
2. (exactitude) скрупулёзность; тща́тельность;avec scrupule — скрупулёзно, тща́тельно; ↑на со́весть
-
74 s'embarrasser
-
75 embarrasser
-
76 s'embarrasser
См. также в других словарях:
encombrer — [ ɑ̃kɔ̃bre ] v. tr. <conjug. : 1> • fin XIe; de en et a. fr. et dial. combre « barrage de rivière », bas lat. d o. gaul. combrus « abattis d arbres » I ♦ 1 ♦ Remplir (qqch.) en s entassant, en constituant un obstacle à la circulation, au… … Encyclopédie Universelle
encombrer — un homme d affaires, Obruere negotiis. Encombrer aucun de faire quelque chose, id est, Empescher. Guy de Waruich. Encombré d affaires, Negotiosus. Estre encombré d affaires, Obrui negotiis, Molestis operosisque negotiis implicari. Estre encombré… … Thresor de la langue françoyse
encombrer — ENCOMBRER.v. a. Embarrasser une rue, un passage ou quelque autre lieu, de gravois, de pierres, etc. Ces fossés, ces puits sont encombrés. Encombré, ée. participe … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
encombrer — (an kon bré) v. a. 1° Obstruer un passage. Des matériaux, des voitures encombrent la rue. Fig. • Des Anacréons j ai la liste, Ils encombrent ville et faubourgs, BÉRANG. Pauvr. am.. 2° S encombrer, v. réfl. Devenir encombré. La route s… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Encombrer l'esprit de quelqu'un — ● Encombrer l esprit de quelqu un lui faire apprendre des choses inutiles : N allez pas lui encombrer la mémoire avec ces détails ! … Encyclopédie Universelle
ENCOMBRER — v. a. Obstruer, embarrasser, combler. Une foule de voitures encombraient le passage. Les matériaux qui encombrent une rue. ENCOMBRÉ, ÉE. participe, Ces fossés, ce puits, sont encombrés … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)
ENCOMBRER — v. tr. Obstruer, embarrasser. Il se dit surtout de Ce qui gêne la circulation. Une foule de voitures encombraient le passage. Les matériaux qui encombrent une rue. Ces fossés, ce puits sont encombrés. Sa maison est tout encombrée de meubles. Fig … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
encombrer — (v. 1) Présent : encombre, encombres, encombre, encombrons, encombrez, encombrent ; Futur : encombrerai, encombreras, encombrera, encombrerons, encombrerez, encombreront ; Passé : encombrai, encombras, encombra, encombrâmes, encombrâtes,… … French Morphology and Phonetics
encombrer — vt. => Embarrasser … Dictionnaire Français-Savoyard
S'encombrer — ● S encombrer avoir retenu des choses inutiles : À quoi bon s encombrer de détails insignifiants … Encyclopédie Universelle
s'encombrer — ● S encombrer avoir retenu des choses inutiles : À quoi bon s encombrer de détails insignifiants … Encyclopédie Universelle