Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

emblēma

  • 1 emblema

    emblēma, atis, Dativ u. Ablativ Plur. matīs, n. (εμβλημα), das Eingefügte, I) eingelegte-, mosaische Arbeit, Musivmalerei, Varro r. r. 3, 2, 4. Lucil. 85 (b. Cic. de or. 3, 171 u.a.). – übtr., das Eingeschobene, das Einschiebsel (anderswoher entlehnte u. in einer Rede angebrachte Stelle), Quint. 2, 4, 27. – II) eine Reliefplatte, ein Reliefstreifen, die in die Gefäße der Alten eingesetzt wurden (vgl. crusta no. e, β), Cic. Verr. 4. § 37. § 46 u. 54. Paul. dig. 34, 2, 32. § 1. – / Nbf. emblēma, ae, f., Pompei comment. (V) 197, 11.

    lateinisch-deutsches > emblema

  • 2 emblema

    emblēma, atis, Dativ u. Ablativ Plur. matīs, n. (εμβλημα), das Eingefügte, I) eingelegte-, mosaische Arbeit, Musivmalerei, Varro r. r. 3, 2, 4. Lucil. 85 (b. Cic. de or. 3, 171 u.a.). – übtr., das Eingeschobene, das Einschiebsel (anderswoher entlehnte u. in einer Rede angebrachte Stelle), Quint. 2, 4, 27. – II) eine Reliefplatte, ein Reliefstreifen, die in die Gefäße der Alten eingesetzt wurden (vgl. crusta no. e, β), Cic. Verr. 4. § 37. § 46 u. 54. Paul. dig. 34, 2, 32. § 1. – Nbf. emblēma, ae, f., Pompei comment. (V) 197, 11.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > emblema

  • 3 emblema

    emblema
    emblema [em'blε:ma] <-i>
      sostantivo Maskulin
    Emblem neutro, Sinnbild neutro

    Dizionario italiano-tedesco > emblema

  • 4 emblema

    em'blema
    m
    Emblem n, Sinnbild n, Wahrzeichen n
    sustantivo masculino
    1. [figura representativa] Abzeichen das
    2. [símbolo] Emblem das
    emblema
    emblema [em'blema]
    Emblem neutro

    Diccionario Español-Alemán > emblema

  • 5 embléma

    (DE) Emblem {s}; Sinnbild {s}; Sinnbilder {pl}; Wahrzeichen {s}; (EN) crista; emblem

    Magyar-német-angol szótár > embléma

  • 6 emblema de peligro

    spa símbolo (m) de peligro, emblema (m) de peligro, emblema (m) de riesgo
    deu Gefahrensymbol (n), Warnzeichen (n)

    Seguridad y salud en el diccionario Español-Alemán > emblema de peligro

  • 7 emblema de riesgo

    spa símbolo (m) de peligro, emblema (m) de peligro, emblema (m) de riesgo
    deu Gefahrensymbol (n), Warnzeichen (n)

    Seguridad y salud en el diccionario Español-Alemán > emblema de riesgo

  • 8 emblematicus

    emblēmaticus, a, um (emblema), zum Einlegen (Einsetzen) dienend, eingelegt, eingesetzt, opus (= emblema no. II), Schol. Iuven. 1, 76.

    lateinisch-deutsches > emblematicus

  • 9 escudo

    es'kuđo
    m
    sustantivo masculino
    1. [arma] Schild der
    2. [moneda] Escudo der
    3. [emblema] Wappen das
    escudo
    escudo [es'kuðo]
    num1num (arma) (Schutz)schild masculino; escudos humanos menschliche Schutzschilde
    num2num (amparo) Schutz masculino; (persona) Beschützer masculino

    Diccionario Español-Alemán > escudo

  • 10 emblematicus

    emblēmaticus, a, um (emblema), zum Einlegen (Einsetzen) dienend, eingelegt, eingesetzt, opus (= emblema no. II), Schol. Iuven. 1, 76.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > emblematicus

  • 11 алмазная амадина

    adj
    ornit. Diamantamadine (Emblema, Emblema guttata, Stagonapleura guttata)

    Универсальный русско-немецкий словарь > алмазная амадина

  • 12 расписной астрильд

    adj
    ornit. Gemalter Astrild (Emblema), Spinifexastrild (Emblema)

    Универсальный русско-немецкий словарь > расписной астрильд

  • 13 símbolo de peligro

    spa símbolo (m) de peligro, emblema (m) de peligro, emblema (m) de riesgo
    deu Gefahrensymbol (n), Warnzeichen (n)

    Seguridad y salud en el diccionario Español-Alemán > símbolo de peligro

  • 14 crusta

    crūsta, ae, f. (verwandt mit crūdus, cruor), die Kruste, d.i. die harte, trockene Oberfläche eines sonst weichen Körpers, deutsch zuweilen auch Borke, Rinde, Schale, Schicht, a) übh.: α) an lebl. Ggstdn.: aquae decoctae crassis obducunt vasa crustis, Plin.: crustae si occupent intus vasa, Plin. – mollis luti concrescere crustas, Lucr.: limus interdum in crustam indurescit, Frontin.: ita suscitantur in ea structura crustae, duae frontium (der Futtermauern) et una media farturae (der Füllung), Vitr. – crustā teguntur glandes, cute uvae, Plin.: caryotae (Datteln) assiduo vapore torrente crustam verius quam cutem inducunt, Plin.: concrescunt subitae currenti in flumine crustae (Eiskrusten, Eisrinden), Verg.: crustis pruinarum diffractis, Eisdecke, Amm. – v. Diamant, friari in parvas crustas, Plin. – v. Marienglas (lapis specularis), findi in tenues crustas (Lagen), Plin. – β) an Tieren: sunt autem tria genera piscium, primum quae mollia appellantur, dein contecta crustis tenuibus, postremo testis conclusa duris, Plin.: locustae crustā fragili muniuntur, Plin. – b) die Erdkruste, härtere obere Erdschicht, omnis umor intra primam crustam (terrae) consumitur, Sen.: si ex fundo tuo crusta lapsa est in meum fundum, ICt.: si crusta iam cum terra mea coaluit, ICt. – c) die Kruste, Rinde des Backwerks, cr. pultis, Varro LL.: cr. panis (Ggstz. mollia panis), Plin.: cr. panis rustici, Plin.: cr. inferior, Plin. – d) (als mediz. t. t.) die verhärtete Oberfläche der Geschwüre, der Schorf (griech. εσχάρα), cr. alba, Scrib.: cr. matura, Cels. – crustae cadunt, decĭdunt, Cels.: ubi crusta ex auricula procidit, Cels. – si crusta est, Cels.: sin ea ulcera plures crustas habent, Cels.: inducere crustam (von Heilmitteln), Cels.: crusta qualis super ulcera innascitur, Cels.: sive ex medicamentis sive ex ferro crustae occalluerint, Cels.: resolvere crustas od. crustas a vivo (von Mitteln), Cels.: donec resolvuntur (sich ablösen) crustae, Cels. – e) ( als t. t. der Kunst) die eingelegte Arbeit, α) die Stukkaturarbeit (Stuckarbeit) und Musivarbeit an Wänden und Fußböden, auch die einzelne Musivtafel, -platte, crustae parietum, Plin.: crustae marmoreae, Vitr. u. ICt.: tenues crustae, et ipsā quā secantur laminā graciliores, Sen.: vermiculatae ad effigies rerum et animalium crustae, Plin.: crustae Numidicae (aus numidischem [weißem und purpurrotem] Marmor, zB. Alexandrina marmora Numidicis crustis distincta sunt), Sen. de ben. 4, 6, 2. – secare marmor in crustas, Plin.: parietes crustā marmoris operire totos domus suae, Plin.: excīdere crustas parietum od. crustas veteribus parietibus, Plin. u. Vitr. – β) die dünnen furnierartigen Platten oder Steifen mit und ohne zälierte Arbeit, die an Gefäße von Gold oder Silber an- und herumgelegt wurden, halberhabene Arbeit, halberhabener Zierat, Basrelief (ital. riporto di basso relievo, verschieden von emblema, w. s.), cymbia argentea aureis crustis illigata, Paul. dig. 34, 2, 32. § 1: omnia (vasa, argentum caelatum) deferuntur; quae probarant, iis crustae aut emblemata detrahebantur, Cic. Verr. 4, 52: meton., capaces Heliadum crustae, Becher mit Basreliefs aus Bernstein, Iuven. 5, 38. – bildl., non est ista solida et sincera felicitas; crusta est et quidem tenuis, ist Außenwerk, äußerlicher Schein, Sen. de prov. 6, 4.

    lateinisch-deutsches > crusta

  • 15 evello

    ē-vello, vellī, vulsum, ere, I) heraus-, ausreißen, A) eig.: arborem, Cic. u. Liv.: arbores radicitus, entwurzeln (vom Winde), Sen.: linum, Flachs raufen, Plin.: hastam, Cic.: ferrum, Caes.: linguam alci, Cic.: ex alis pinnas et e cauda, Varro: hastam ex corpore iacentis, Curt. – B) übtr.: 1) ausreißen, vertilgen, vernichten, radicitus actiones alcis, gänzlich umstoßen, Cic.: pravas et veteres opiniones evellere atque exstirpare, Augustin.: alci ex animo scrupulum, gleichs. den Stein vom Herzen wälzen, Cic.: ex animis hominum tantam opinionem, tam penitus insitam, Cic.: consules non solum ex memoria, sed etiam ex fastis, Cic. – 2) gewaltsam befreien, obsessa castra, Sil. 7, 335. – II) losreißen, abreißen, poma ex arboribus cruda si sint, vix evelluntur, si matura et cocta, decĭdunt, Cic. de sen. 71: emblema, Cic. Verr. 4, 46: claustrum, Apul. met. 4, 10. – / Perf. evulsi, Sen. cons. ad Marc. 16, 7. Flor. 4, 12, 38: evulsero, Vulg. Ierem. 12, 15.

    lateinisch-deutsches > evello

  • 16 vermiculatus

    vermiculātus, a, um (vermiculor), wurmförmig, im Zickzack gedreht, gummi, Plin. 13, 66. – bes. von Mosaikarbeit, buntscheckig, crustae, Plin. 35, 2: emblema, Lucil. 85 ( bei Cic. or. 149). – v. der raschen Fingerbewegung, digiti virginis recursantes et quādam incomprehensae mobilitatis scaturigine vermiculati, Mart Cap. 7. § 729.

    lateinisch-deutsches > vermiculatus

  • 17 atributo

    atri'buto
    m
    1) Eigenschaft f, Kennzeichen n, Merkmal n
    2) ( de un sujeto) GRAMM Attribut n
    3) ( de un archivo) INFORM Dateierweiterung f, Erweiterung f
    sustantivo masculino
    1. [cualidad] Eigenschaft die
    2. [símbolo] Sinnbild das
    3. GRÁMATICA & INFORMÁTICA Attribut das
    atributo
    atributo [atri'βuto]
    num1num (propiedad) Eigenschaft femenino

    Diccionario Español-Alemán > atributo

  • 18 símbolo

    'simbolo
    m
    1) Sinnbild n, Symbol n, Wahrzeichen n
    2) ( un emblema) Symbol n, Sinnbild n
    3) PSYCH Zeichen n, Symbol n
    sustantivo masculino
    1. [representación] Symbol das
    símbolo
    símbolo ['simbolo]
    Symbol neutro

    Diccionario Español-Alemán > símbolo

  • 19 viñeta

    bi'ɲeta
    f
    sustantivo femenino
    1. [de tebeo] Comicbild das
    2. [de libro] Vignette die
    viñeta
    viñeta [bi'28D7FBEFɲ28D7FBEFeta]
    num1num (dibujo) Vignette femenino
    num2num (emblema) Emblem neutro

    Diccionario Español-Alemán > viñeta

  • 20 crusta

    crūsta, ae, f. (verwandt mit crūdus, cruor), die Kruste, d.i. die harte, trockene Oberfläche eines sonst weichen Körpers, deutsch zuweilen auch Borke, Rinde, Schale, Schicht, a) übh.: α) an lebl. Ggstdn.: aquae decoctae crassis obducunt vasa crustis, Plin.: crustae si occupent intus vasa, Plin. – mollis luti concrescere crustas, Lucr.: limus interdum in crustam indurescit, Frontin.: ita suscitantur in ea structura crustae, duae frontium (der Futtermauern) et una media farturae (der Füllung), Vitr. – crustā teguntur glandes, cute uvae, Plin.: caryotae (Datteln) assiduo vapore torrente crustam verius quam cutem inducunt, Plin.: concrescunt subitae currenti in flumine crustae (Eiskrusten, Eisrinden), Verg.: crustis pruinarum diffractis, Eisdecke, Amm. – v. Diamant, friari in parvas crustas, Plin. – v. Marienglas (lapis specularis), findi in tenues crustas (Lagen), Plin. – β) an Tieren: sunt autem tria genera piscium, primum quae mollia appellantur, dein contecta crustis tenuibus, postremo testis conclusa duris, Plin.: locustae crustā fragili muniuntur, Plin. – b) die Erdkruste, härtere obere Erdschicht, omnis umor intra primam crustam (terrae) consumitur, Sen.: si ex fundo tuo crusta lapsa est in meum fundum, ICt.: si crusta iam cum terra mea coaluit, ICt. – c) die Kruste, Rinde des Backwerks, cr. pultis, Varro LL.: cr. panis (Ggstz. mollia panis),
    ————
    Plin.: cr. panis rustici, Plin.: cr. inferior, Plin. – d) (als mediz. t. t.) die verhärtete Oberfläche der Geschwüre, der Schorf (griech. εσχάρα), cr. alba, Scrib.: cr. matura, Cels. – crustae cadunt, decĭdunt, Cels.: ubi crusta ex auricula procidit, Cels. – si crusta est, Cels.: sin ea ulcera plures crustas habent, Cels.: inducere crustam (von Heilmitteln), Cels.: crusta qualis super ulcera innascitur, Cels.: sive ex medicamentis sive ex ferro crustae occalluerint, Cels.: resolvere crustas od. crustas a vivo (von Mitteln), Cels.: donec resolvuntur (sich ablösen) crustae, Cels. – e) ( als t. t. der Kunst) die eingelegte Arbeit, α) die Stukkaturarbeit (Stuckarbeit) und Musivarbeit an Wänden und Fußböden, auch die einzelne Musivtafel, -platte, crustae parietum, Plin.: crustae marmoreae, Vitr. u. ICt.: tenues crustae, et ipsā quā secantur laminā graciliores, Sen.: vermiculatae ad effigies rerum et animalium crustae, Plin.: crustae Numidicae (aus numidischem [weißem und purpurrotem] Marmor, zB. Alexandrina marmora Numidicis crustis distincta sunt), Sen. de ben. 4, 6, 2. – secare marmor in crustas, Plin.: parietes crustā marmoris operire totos domus suae, Plin.: excīdere crustas parietum od. crustas veteribus parietibus, Plin. u. Vitr. – β) die dünnen furnierartigen Platten oder Steifen mit und ohne zälierte Arbeit, die an Gefäße von Gold oder Silber an- und herumgelegt wurden, halberhabene Arbeit,
    ————
    halberhabener Zierat, Basrelief (ital. riporto di basso relievo, verschieden von emblema, w. s.), cymbia argentea aureis crustis illigata, Paul. dig. 34, 2, 32. § 1: omnia (vasa, argentum caelatum) deferuntur; quae probarant, iis crustae aut emblemata detrahebantur, Cic. Verr. 4, 52: meton., capaces Heliadum crustae, Becher mit Basreliefs aus Bernstein, Iuven. 5, 38. – bildl., non est ista solida et sincera felicitas; crusta est et quidem tenuis, ist Außenwerk, äußerlicher Schein, Sen. de prov. 6, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > crusta

См. также в других словарях:

  • emblemă — EMBLÉMĂ, embleme, s.f. Obiect, imagine care poartă în mod convenţional un anumit înţeles, care simbolizează o anumită idee. ♦ Simbol; figură alegorică. – Din fr. emblème, lat. emblema. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  EMBLÉMĂ s. 1.… …   Dicționar Român

  • Emblema — CIV del Emblematum liber (1531) de Andrea Alciato que representa a Ícaro (enlace) ] Entre los siglos XV y XVIII se denominó emblema (también empresa, jeroglífico o divisa) del griego ἔμβλημα (émblema), compuesto del prefijo ἐν (en) y βάλλω… …   Wikipedia Español

  • emblema — sustantivo masculino 1. Imagen, generalmente acompañada por una frase, que sirve de identificación a una familia o a una institución: El emblema de la Universidad de Salamanca se remonta a la época medieval. 2. Símbolo o figura representativa de… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • emblema — /em blɛma/ s.m. [dal lat. emblema, gr. émblēma, propr. cosa inserita ] (pl. i ). 1. [figura simbolica] ▶◀ immagine, rappresentazione, segno, simbolo, [di famiglia nobile e sim.] Ⓣ (arald.) insegna, [con riferimento a persona] personificazione. 2 …   Enciclopedia Italiana

  • EMBLEMA — ex Graeco ἔμβλημα, quod operi cuipiam adicitur, ornatûs grariâ. Fortunat. de Vita Martini l. 2. Emblema, gemma, lapis, toreumata tura, falerna Latinis Inserta, inserere enim est ἐμβάλλειν. Fiebat id per artem ἐμπαιςτικὴν, quâ tessellae aureae… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • emblema — ‘Figura, acompañada de una leyenda, que se adopta como distintivo de una persona o colectividad’ y, en general, ‘cosa que es representación simbólica de otra’. En el español actual es masculino: «Las miradas se concentraban en el escenario,… …   Diccionario panhispánico de dudas

  • emblema — emblemà dkt. Balañdis su alỹvmedžio šakelè – taikõs emblemà …   Bendrinės lietuvių kalbos žodyno antraštynas

  • emblema — emblemà sf. (2) TrpŽ sutartinis simbolinis kurios nors sąvokos ar idėjos ženklas: Žagrė – žemdirbystės emblema, alyvos šakelė – taikos rš …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • emblema — statusas T sritis Kūno kultūra ir sportas apibrėžtis Kurios nors sąvokos arba idėjos sutartinis ar simbolinis vaizdas. kilmė gr. emblēma – iškilas papuošimas, inkrustacija atitikmenys: angl. emblem vok. Emblem, n rus. эмблема …   Sporto terminų žodynas

  • emblema — statusas T sritis Kūno kultūra ir sportas apibrėžtis Sutartinis ženklas, žymintis priklausymą prie sporto klubo, federacijos, sąjungos, miesto, šalies, tautos. kilmė gr. emblēma – iškilas papuošimas, inkrustacija atitikmenys: angl. emblem vok.… …   Sporto terminų žodynas

  • emblema — (Del lat. emblēma, y este del gr. ἔμβλημα, adorno superpuesto). 1. m. Jeroglífico, símbolo o empresa en que se representa alguna figura, al pie de la cual se escribe algún verso o lema que declara el concepto o moralidad que encierra. U. t. c.… …   Diccionario de la lengua española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»