-
1 elegia
I.An elegy:II.form elegia,
Quint. 10, 1, 58; 93; Stat. S. 1, 2, 7; Mart. 5, 30, 4; Aus. Parent. 7, 1;form elegea,
Quint. 1, 8, 6;form elegeia,
Ov. Am. 3, 1, 7; 3, 9, 3; id. R. Am. 379.—A kind of reed:est et obliqua harundo, non in excelsitatem nascens, sed juxta terram fruticis modo se spargens, suavissima in teneritate animalibus: vocatur a quibusdam elegia,
Plin. 16, 36, 66, § 167. -
2 elegia
-
3 elegea
I.An elegy:II.form elegia,
Quint. 10, 1, 58; 93; Stat. S. 1, 2, 7; Mart. 5, 30, 4; Aus. Parent. 7, 1;form elegea,
Quint. 1, 8, 6;form elegeia,
Ov. Am. 3, 1, 7; 3, 9, 3; id. R. Am. 379.—A kind of reed:est et obliqua harundo, non in excelsitatem nascens, sed juxta terram fruticis modo se spargens, suavissima in teneritate animalibus: vocatur a quibusdam elegia,
Plin. 16, 36, 66, § 167. -
4 elegeia
I.An elegy:II.form elegia,
Quint. 10, 1, 58; 93; Stat. S. 1, 2, 7; Mart. 5, 30, 4; Aus. Parent. 7, 1;form elegea,
Quint. 1, 8, 6;form elegeia,
Ov. Am. 3, 1, 7; 3, 9, 3; id. R. Am. 379.—A kind of reed:est et obliqua harundo, non in excelsitatem nascens, sed juxta terram fruticis modo se spargens, suavissima in teneritate animalibus: vocatur a quibusdam elegia,
Plin. 16, 36, 66, § 167. -
5 flebilis
flēbĭlis, e, adj. [fleo].I.Pass., to be wept over, to be lamented, lamentable (class.):II.ponite ante oculos miseram illam et flebilem speciem,
Cic. Phil. 11, 3, 7:o flebiles vigilias!
id. Planc. 42, 101:Hector,
Ov. Am. 2, 1, 32:Ino,
Hor. A. P. 123:flebile principium melior fortuna secuta est,
Ov. M. 7, 518.—With dat. pers.:multis ille bonis flebilis occidit, Nulli flebilior, quam tibi, Vergili,
Hor. C. 1, 24, 9.—Act.A.That makes or causes to weep, that brings tears ( poet. and rare): cepe, Lucil. ap. Non. 201, 2:B.ultor,
Ov. H. 13, 48:flebile dictu,
Sil. 9, 502.—Weeping, tearful, doleful (class.): gemitus elamentabilis;imbecillus, abjectus, flebilis,
Cic. Tusc. 2, 24, 57:maeror (est) aegritudo flebilis,
id. ib. 4, 8, 18; cf.:affectus vel concitati vel flebiles,
Quint. 11, 3, 162:vox,
id. ib. 64:elegia,
Ov. Am. 3, 9, 3:modi,
Hor. C. 2, 9, 9:suavitas,
Quint. 11, 3, 170:spargebat tepidos flebilis imbre sinus,
Ov. Am. 3, 6, 68:sponsa,
Hor. C. 4, 2, 21:matrona,
App. M. 6, p. 125, 2 Elm.—In neut.:flebile, adverbially: exclusus flebile cantet amans,
dolefully, plaintively, sadly, Ov. R. Am. 36:gavisae,
Stat. Th. 12, 426; Sil. 7, 648.—Hence, adv.: flēbĭlĭter (acc. to II. B.), mournfully, dolefully:vide, quam non flebiliter respondeat,
Cic. Tusc. 2, 17, 39:lamentari,
id. ib. 2, 21, 49:canere,
id. ib. 1, 35, 85:gemere,
Hor. C. 4, 12, 5.— Comp.:daemones flebilius ululant,
Paul. Nol. Carm. 20, 57. -
6 flebiliter
flēbĭlis, e, adj. [fleo].I.Pass., to be wept over, to be lamented, lamentable (class.):II.ponite ante oculos miseram illam et flebilem speciem,
Cic. Phil. 11, 3, 7:o flebiles vigilias!
id. Planc. 42, 101:Hector,
Ov. Am. 2, 1, 32:Ino,
Hor. A. P. 123:flebile principium melior fortuna secuta est,
Ov. M. 7, 518.—With dat. pers.:multis ille bonis flebilis occidit, Nulli flebilior, quam tibi, Vergili,
Hor. C. 1, 24, 9.—Act.A.That makes or causes to weep, that brings tears ( poet. and rare): cepe, Lucil. ap. Non. 201, 2:B.ultor,
Ov. H. 13, 48:flebile dictu,
Sil. 9, 502.—Weeping, tearful, doleful (class.): gemitus elamentabilis;imbecillus, abjectus, flebilis,
Cic. Tusc. 2, 24, 57:maeror (est) aegritudo flebilis,
id. ib. 4, 8, 18; cf.:affectus vel concitati vel flebiles,
Quint. 11, 3, 162:vox,
id. ib. 64:elegia,
Ov. Am. 3, 9, 3:modi,
Hor. C. 2, 9, 9:suavitas,
Quint. 11, 3, 170:spargebat tepidos flebilis imbre sinus,
Ov. Am. 3, 6, 68:sponsa,
Hor. C. 4, 2, 21:matrona,
App. M. 6, p. 125, 2 Elm.—In neut.:flebile, adverbially: exclusus flebile cantet amans,
dolefully, plaintively, sadly, Ov. R. Am. 36:gavisae,
Stat. Th. 12, 426; Sil. 7, 648.—Hence, adv.: flēbĭlĭter (acc. to II. B.), mournfully, dolefully:vide, quam non flebiliter respondeat,
Cic. Tusc. 2, 17, 39:lamentari,
id. ib. 2, 21, 49:canere,
id. ib. 1, 35, 85:gemere,
Hor. C. 4, 12, 5.— Comp.:daemones flebilius ululant,
Paul. Nol. Carm. 20, 57. -
7 provoco
I.Lit.A.In gen. (very rare):B.aliquem,
Plaut. Ps. 2, 2, 43:ut ubi illaec prodeat, me provoces,
id. Mil. 4, 3, 28; id. Bacch. 3, 3, 40:mandant, ut ad se provocet Simonidem,
Phaedr. 4, 23, 25:dum rota Luciferi provocet orta diem,
lead up, call forth, Tib. 1, 9, 62:Memnonis mater roseo provocet ore diem,
Ov. P. 1, 4, 58; cf. id. F. 1, 456:provocare et elicere novas radiculas,
Col. 3, 15, 5.—In partic.1.To call out, challenge, invite one to any thing (as to play, sing, drink, fight, etc.):2.provocat me in aleam,
challenged me to a game, Plaut. Curc. 2, 3, 75:pedibus,
to a race, id. Ep. 5, 1, 58:aliquem tesseris,
Macr. S. 1, 10:aliquem cantatum,
Ter. Eun. 3, 1, 53:aliquem ad pugnam,
Cic. Tusc. 4, 22, 49; cf. Liv. 8, 7, and Flor. 2, 17, 11 Duker: duces nec prohibere paucos temere provocantis volebant, nec, etc., Liv. 23, 16, 4:et oleo et mero viros provocant,
Sen. Ep. 95, 21:aliquem ad bibendum,
Vop. Firm. 4.—In jurid. lang., to take a cause before a higher court, to appeal, make an appeal; in this signif. usually neutr., ad aliquem; act. only post-class., with the judge to whom the appeal is made as object (cf. appello).(α).Neutr.:(β).ut de majestate damnati ad populum provocent,
Cic. Phil. 1, 9, 21; cf.: quam id rectum sit, tu judicabis;ne ad Catonem quidem provocabo,
id. Att. 6, 1, 7:provoco ad populum,
Liv. 8, 33:arreptus a viatore, Provoco, inquit,
I appeal, id. 3, 56:si a duumviris provocarit, provocatione certato,
id. 1, 26, 6; 3, 56:ab omni judicio poenāque provocari licere,
Cic. Rep. 2, 31, 54.—Act., to appeal to a judge (post-class.):II.si judicem provocent,
Dig. 8, 28, 6:si praefectus urbi judicem dederit, ipse erit provocandus, qui eum judicem dederit,
ib. 49, 3, 1.—Also:provocare judicium ad populum,
to bring the decision before the people by appeal, Val. Max. 8, 1, 1;rarely, aliquem ad judicem,
to cite, summon before, App. Flor. p. 360, 24.—Trop.A.To challenge to a contest, to contend with, emulate, rival, vie with (post-Aug.):B.aliquem virtute,
to vie with him in virtue, Plin. Ep. 2, 7, 4:elegia Graecos provocamus,
Quint. 10, 1, 93; cf.:ea pictura naturam ipsam provocavit,
Plin. 35, 10, 36, § 94.—Of things, Plin. 16, 8, 12, § 32:immensum latus Circi templorum pulchritudinem provocat,
id. Pan. 51, 3.—To challenge, incite, provoke to any thing:C.felicitas temporum, quae bonam conscientiam civium tuorum ad usum indulgentiae tuae provocat,
Plin. Ep. 10, 12 (7) fin.:omni comitate ad hilaritatem et jocum provocare,
Suet. Calig. 27; id. Claud. 21:tacentes ad communionem sermonis,
id. Aug. 74.—To excite, stimulate, exasperate, stir up, rouse with any thing (class.;D.syn.: irrito, lacesso): qui non solum a me provocatus sed etiam suā sponte solet, etc.,
Cic. Fam. 1, 7, 3:aliquem beneficio,
id. Off. 1, 15, 48:sermonibus,
Caes. B. C. 1, 74:minis et verbis,
Tac. H. 3, 24:bello,
id. ib. 4, 17:injuriā,
id. A. 14, 49 et saep.:ad iracundiam,
Vulg. Isa. 63, 10; id. Deut. 4, 25. —To call forth, occasion, produce, cause:E.officia comitate,
Tac. H. 5, 1:mortem tot modis,
Plin. 19, praef. 1, §5: bellum,
Tac. G. 35; Plin. Pan. 16.—
См. также в других словарях:
Elegia — Elegia … Wikipédia en Français
Elegía — Saltar a navegación, búsqueda Elegía, por William Adolphe Bouguereau (1899) La Elegía es un subgénero de la poesía lírica que designa por lo general a todo poema de lamento, aunque en su or … Wikipedia Español
elegia — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIb, lm D. elegiagii {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} utwór liryczny o tematyce żałobnej, utrzymany w tonie skargi : {{/stl 7}}{{stl 10}}Elegia żałobna. Elegia na czyjąś śmierć. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
elegia — s. f. 1. [Literatura] Poema sobre assunto triste ou lutuoso. = TRENO 2. [Literatura] Poema constituído por hexâmetros e pentâmetros alternados. 3. [Figurado] Jeremiada, lamentação. ‣ Etimologia: latim elegia … Dicionário da Língua Portuguesa
elegía — sustantivo femenino 1. Uso/registro: literario. Composición poética en la que predomina la tristeza o la melancolía, especialmente por la muerte de una persona: Miguel Hernández escribió una desgarradora elegía a la muerte de su amigo, Ramón Sijé … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
elegía — (Del lat. elegīa, y este del gr. ἐλεγεία). f. Composición poética del género lírico, en que se lamenta la muerte de una persona o cualquier otro caso o acontecimiento digno de ser llorado, y la cual en español se escribe generalmente en tercetos… … Diccionario de la lengua española
Elegia — (E. Thunb.), Pflanzengattung aus der Familie der Restiaceae, 22. Kl. 3 Ordn. L … Pierer's Universal-Lexikon
Elegīa — (a. Geogr.), 1) Ort in Armenien, an den Euphratquellen; jetzt Ilidscha; 2) Ort in Sophene, am Ostufer des Euphrat; jetzt Iladschah … Pierer's Universal-Lexikon
elegia — ит. [эледжи/а] élégie фр. [элежи/] Elegie нем. [элеги/] elegy англ. [э/лиджи] элегия … Словарь иностранных музыкальных терминов
Elegia — fistulosa … Wikipédia en Français
Elegía — (Del lat. elegia < gr. elegeia.) ► sustantivo femenino 1 POESÍA Composición poética lírica en que se lamenta la muerte de alguien o canta un tema solemne. 2 MÚSICA Pieza vocal o instrumental con carácter de lamento. * * * elegía (del lat.… … Enciclopedia Universal