Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

drink+in

  • 41 adaquo

    ăd-ăquo, āvi, ātum, 1, v. a. [aqua], to bring water to, to give to drink (postAug.), Vulg. Gen. 24, 46; 29, 10.—Of plants:

    amygdalas,

    Plin. 17, 10, 11, § 64:

    vites,

    Pall. 3, 33.—
    * In pass.
    : adaquari (different from the foll.), to be brought to drink:

    jumentum,

    Suet. Galb. 7.

    Lewis & Short latin dictionary > adaquo

  • 42 combibo

    1.
    com-bĭbo ( conb-), bĭbi, 3, v. n. and a.
    I.
    Neutr., to drink with any one as a companion (very rare):

    aeque combibendi et convivandi peritissimus,

    Sen. Ep. 123, 15.—
    II.
    Act., to drink completely up, to absorb, to imbibe (the most common signif., rare before the Aug. per., in Cic. only once trop.).
    A.
    Prop.:

    combibunt guttura sucos,

    Ov. M. 13, 944; 7, 287: atrum venenum corpo re, * Hor. C. 1, 37, 28:

    ore lacrimas alicujus,

    Ov. A. A. 2, 326:

    lacrimas meas,

    to repress, conceal, id. H. 11, 54, Sen. Ep. 49, 1. —Of the absorbing of the rays of the sun:

    cute soles,

    Mart. 10, 12, 7; cf. the foll.—
    2.
    Transf. to inanimate objects:

    metreta amurcam,

    Cato, R. R. 100 Schneid. N. cr.:

    ara cruorem,

    Ov. M. 13, 410:

    testa oleum,

    Col. 12, 50, 17, p. 527 Bip.:

    uvae mustum,

    id. 12, 39, 1 ' caepa jus, id. 12, 10, 2:

    baca salem,

    id. 12, 47, 10, p. 519 Bip.:

    sic modo combibitur ingens Erasinus in arvis,

    is swallowed up, Ov. M. 15, 275.—Of the absorbing of the sun's rays:

    scrobes solem pluviasque,

    Plin. 17, 11, 16, § 80; so,

    cupressus flammas,

    Stat. Th. 10, 675.—And poet. of imbibing, i. e. receiving spots (after perfundere):

    combibit os maculas,

    Ov. M. 5, 455.—
    B.
    Trop.: artes, * Cic. Fin. 3, 2, 9; so,

    illapsos per viscera luxus,

    Sil. 11, 402.
    2.
    combĭbo ( conb-), ōnis, m. [1. combibo], a pot-companion, perh. only Lucil. ap. Non. p. 38, 13, and Cic. Fam. 9, 25, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > combibo

  • 43 conbibo

    1.
    com-bĭbo ( conb-), bĭbi, 3, v. n. and a.
    I.
    Neutr., to drink with any one as a companion (very rare):

    aeque combibendi et convivandi peritissimus,

    Sen. Ep. 123, 15.—
    II.
    Act., to drink completely up, to absorb, to imbibe (the most common signif., rare before the Aug. per., in Cic. only once trop.).
    A.
    Prop.:

    combibunt guttura sucos,

    Ov. M. 13, 944; 7, 287: atrum venenum corpo re, * Hor. C. 1, 37, 28:

    ore lacrimas alicujus,

    Ov. A. A. 2, 326:

    lacrimas meas,

    to repress, conceal, id. H. 11, 54, Sen. Ep. 49, 1. —Of the absorbing of the rays of the sun:

    cute soles,

    Mart. 10, 12, 7; cf. the foll.—
    2.
    Transf. to inanimate objects:

    metreta amurcam,

    Cato, R. R. 100 Schneid. N. cr.:

    ara cruorem,

    Ov. M. 13, 410:

    testa oleum,

    Col. 12, 50, 17, p. 527 Bip.:

    uvae mustum,

    id. 12, 39, 1 ' caepa jus, id. 12, 10, 2:

    baca salem,

    id. 12, 47, 10, p. 519 Bip.:

    sic modo combibitur ingens Erasinus in arvis,

    is swallowed up, Ov. M. 15, 275.—Of the absorbing of the sun's rays:

    scrobes solem pluviasque,

    Plin. 17, 11, 16, § 80; so,

    cupressus flammas,

    Stat. Th. 10, 675.—And poet. of imbibing, i. e. receiving spots (after perfundere):

    combibit os maculas,

    Ov. M. 5, 455.—
    B.
    Trop.: artes, * Cic. Fin. 3, 2, 9; so,

    illapsos per viscera luxus,

    Sil. 11, 402.
    2.
    combĭbo ( conb-), ōnis, m. [1. combibo], a pot-companion, perh. only Lucil. ap. Non. p. 38, 13, and Cic. Fam. 9, 25, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > conbibo

  • 44 decoquo

    dē-cŏquo, xi, ctum, 3, v. a.
    I.
    To boil away, boil down, diminish by boiling.
    A.
    Lit.:

    usque quo ad tertiam partem decoxeris,

    Varr. R. R. 1, 2, 26;

    so acetum ad quartas, ad tertias,

    Col. 12, 34; Plin. 22, 25, 69, § 140:

    in dimidiam partem,

    Col. 12, 24, 1:

    aquam,

    id. 12, 26:

    pars quarta (argenti) decocta erat,

    had melted away, passed off into dross, Liv. 32, 2.—
    B.
    Trop.
    1.
    With acc., to diminish, repress, consume, waste:

    multum inde decoquent anni,

    Quint. 2, 4, 7; Plin. 21, 6, 17, § 31:

    accensam sed qui bene decoquat iram,

    Claud. in Eutrop. 2, 349.— Poet., with a personal object:

    hic campo indulget, hunc alea decoquit,

    Pers. 5, 57.—
    2.
    Absol.
    a.
    Of personal subjects, to run through the property of one's self or others; to become a bankrupt:

    tenesne memoria, praetextatum te decoxisse?

    Cic. Phil. 2, 18:

    qui primus hoc cognomen acceperit decoxit creditoribus suis,

    Plin. 33, 10, 47, § 133.—
    b.
    To waste away, become impaired, decline:

    res ipsa jam domino decoxit,

    Col. 11, 1, 28:

    quibus (annis) inertiā Caesarum (imperium) quasi decoxit,

    Flor. 1, Prooem. 8:

    templorum vectigalia cotidie decoquunt,

    Tert. adv. Gent. 42:

    spero non tibi decoquet ornithon,

    Varr. R. R. 3, 2, 16.
    II.
    To boil, cook.
    A.
    Lit.:

    axungiam fictili novo,

    Plin. 28, 9, 37, § 138:

    cyathum aceti in calice novo,

    id. 32, 7, 25, § 78:

    lentem in vino,

    id. 22, 25, 77, § 147:

    rapa aqua,

    id. 18, 13, 34, § 126: olus, * Hor. S. 2, 1, 74 et saep.—Hence,
    2.
    Part. perf. subst.
    a.
    dēcocta, ae, f. (sc. aqua), an icy-cold decoction, invented by Nero as a drink, Suet. Ner. 48; Juv. 5, 50; cf. Plin. 31, 3, 23, § 39. With aqua, Mart. 14, 116.—
    b.
    dē-coctum, i, n., a medicinal drink, potion, Plin. 22, 20, 23, § 49; 27, 12, 84, § 108 al.—
    B.
    Transf., pass. (acc. to coquo, no. I. b.), to ripen, dry, Plin. 17, 24, 37, § 226; Pall. 1, 34, 7.—
    2.
    To concoct, fabricate, invent: consilia nefarii facinoris, Decl. M. Posc. Latr.—
    3.
    Trop.: suavitatem habeat orator austeram et solidam, non dulcem et decoctam, a severe and solid, not a luscious and mellow sweetness (the fig. being taken from wine), Cic. de Or. 3, 26, 104.—Hence, dēcoctĭus, adj. comp. (cf. no. II. B. 2.), riper, of composition; more carefully elaborated:

    aspice et haec, si forte aliquid decoctius audis,

    Pers. 1, 125.

    Lewis & Short latin dictionary > decoquo

  • 45 exbibo

    exbĭbo, ĕre, = ebibo, to drink out, drink up:

    neque illic calidum exbibit in prandium,

    Plaut. Mil. 3, 2, 19 (Ritschl, bibit).

    Lewis & Short latin dictionary > exbibo

  • 46 haurio

    haurĭo, hausi, haustum, 4 (archaic imperf. hauribant, Lucr. 5, 1324; perf. subj. haurierint, Varr. ap. Prisc. p. 905 P.; part. perf. haurītus, App. M. 3, p. 139; 6, p. 178; supin. hauritu, id. ib. 2, p. 121; part. fut. hauritura, Juv. in Joh. 2, 253:

    hausurus,

    Verg. A. 4, 383; Sil. 7, 584; 16, 11:

    hausturus,

    Sen. Q. N. 4, 2, 1; dep. perf. foramen fama est lucem hausum, Sol. 5, 15), v. a. [perh. for haus-io; cf. hio, hisco; prop. to empty], to draw up or out, to draw (class., esp. freq. in the transf. and trop. signif.; cf. sorbeo).
    I.
    Lit., to draw water, etc.:

    cum vidisset haustam aquam de jugi puteo, terrae motum dixit instare,

    Cic. Div. 1, 50, 112:

    palmis hausta duabus aqua,

    Ov. F. 2, 294:

    is neque limo Turbatam haurit aquam,

    Hor. S. 1, 1, 60:

    ipse manus hausta victrices abluit unda,

    Ov. M. 4, 740.— Absol.:

    num igitur, si potare velit, de dolio sibi hauriendum putet?

    Cic. Brut. 83, 288. —Prov.: de faece haurire, to draw from the dregs, i. e. to choose the worst:

    tu quidem de faece hauris,

    i. e. speak of the worst orators, id. ib. 69, 244.—
    B.
    Transf.
    1.
    To drain, drink up; to spill, shed:

    ita vina ex libidine hauriuntur, atque etiam praemio invitatur ebrietas (shortly before and after, bibere),

    Plin. 14, 22, 28, § 140; cf. id. ib. § 146; and: cui non audita est obscoenae Salmacis undae Aethiopesque lacus, quos si quis faucibus hausit, Aut furit [p. 843] aut, etc., Ov. M. 15, 320 (for which:

    qui ex Clitorio lacu biberint,

    Plin. 31, 2, 13, § 16):

    quae (pocula) simul arenti sitientes hausimus ore,

    i. e. drained, emptied, drunk off, Ov. M. 14, 277; so,

    cratera,

    id. ib. 8, 680:

    spumantem pateram,

    Verg. A. 1, 738: statim me perculso ad meum sanguinem hauriendum, et spirante re publica ad ejus spolia detrahenda advolaverunt, to drain, i. e. to spill, shed, Cic. Sest. 24, 54:

    cruorem,

    Ov. M. 7, 333; 13, 331:

    nudantis cervicem jugulumque, et reliquum sanguinem jubentes haurire,

    Liv. 22, 51, 7; Lact. 5, 1, 8:

    quem (sanguinem) civiles hauserunt,

    Luc. 1, 13.—
    b.
    Of things:

    imoque a gurgite pontus Vertitur et canas alveus haurit aquas,

    draws in, lets in, Ov. F. 3, 591: jam flammae tulerint, inimicus et hauserit ensis, drunk up, i. e. their blood, Verg. A. 2, 600.—
    2.
    In gen., to tear up, pluck out, draw out, to take to one's self, take; to swallow, devour, consume, exhaust:

    (ventus) Arbusta evolvens radicibus haurit ab imis,

    Lucr. 6, 141:

    haurit arenas ungula,

    Stat. Th. 2, 46; cf.:

    humumque Effodit... terraeque immurmurat haustae,

    i. e. torn up, dug up, Ov. M. 11, 187:

    Actoridae magni rostro femur hausit adunco (= transfodit),

    tore open, id. ib. 8, 370:

    pectora ferro,

    id. ib. 8, 438:

    latus alicui,

    Lucr. 5, 1324; Ov. M. 5, 126; 9, 412; Verg. A. 10, 314; Luc. 10, 387:

    ventrem atque inguina uno alteroque ictu,

    Liv. 7, 10, 10; Sil. 5, 524:

    tum latus ejus gladio haurit,

    Curt. 7, 2, 27:

    impresso gladio jugulum ejus hausisse,

    Tac. H. 1, 41 fin.:

    lumen,

    to pluck out the eye, Ov. M. 13, 564:

    cineres haustos,

    i. e. scraped up, collected, id. ib. 8, 538; so,

    cineres,

    id. ib. 13, 425 sq.; cf. id. ib. 14, 136:

    ille cavis hausto spargit me pulvere palmis,

    id. ib. 9, 35:

    sumptum haurit ex aerario,

    draws, takes, Cic. Agr. 2, 13, 32; cf.:

    at suave est ex magno tollere acervo. Dum ex parvo nobis tantundem haurire relinquas, Cur? etc.,

    Hor. S. 1, 1, 52:

    quia dentibus carent, aut lambunt cibos aut integros hauriunt,

    to swallow, Col. 8, 17, 11; cf.:

    solidos haurire cervos taurosque,

    Plin. 8, 14, 14, § 36: hausisti patrias luxuriosus opes, qs. hast swallowed up, devoured, consumed, Mart. 9, 83, 4:

    nos tellus haurit,

    Sil. 3, 654; cf.:

    sua haurire,

    Tac. A. 16, 18; 2, 8; 3, 72:

    animam recipere auramque communem haurire,

    i. e. inhale, breathe, Quint. 6 praef. §

    12: suspiratus,

    fetching a deep sigh, Ov. M. 14, 129: hauriat hunc oculis ignem crudelis ab alto Dardanus, may he swallow with his eyes, i. e. greedily look at, Verg. A. 4, 661; so,

    aliquid oculis,

    ib. 12, 946; Sil. 11, 284;

    and without oculis: caelum,

    Verg. A. 10, 899; cf.:

    lucem (primae pecudes),

    i. e. to see the light, be born, Verg. G. 2, 340:

    vocemque his auribus hausi,

    I received his voice with these ears, id. A. 4, 359; so,

    dicta auribus,

    Ov. M. 13, 787; cf.:

    oculis auribusque tantum gaudium,

    Liv. 27, 51:

    hauriri urbes terrae hiatibus,

    to be swallowed up, Plin. 36, 15, 24, § 119; cf.:

    cum praealtis paludibus arma, equi haurirentur,

    Tac. H. 5, 15:

    altitudine et mollitia nivis hauriebantur,

    id. ib. 1, 79:

    hauriuntur gurgitibus,

    id. A. 1, 70:

    aggerem ac vineas incendium hausit,

    Liv. 5, 7, 3:

    cunctos incendium hausit,

    Tac. H. 4, 60:

    miratur et haurit Pectore ignes,

    imbibes, Ov. M. 10, 253; cf.:

    flammasque latentes Hausit,

    id. ib. 8, 325:

    caelo medium Sol igneus orbem Hauserat,

    i. e. had rapidly passed through, finished, Verg. G. 4, 427:

    vastum iter,

    Stat. Th. 1, 369: bracchia Cancri (Titan), Col. poët. 10, 313: cum spes arrectae juvenum exsultantiaque haurit Corda pavor pulsans, exhausts = exhaurit, Verg. G. 3, 105:

    pariter pallorque ruborque Purpureas hausere genas,

    Stat. Th. 1, 538.—
    II.
    Trop., to draw, borrow, take, drink in, derive:

    sequimur potissimum Stoicos, non ut interpretes, sed, ut solemus, e fontibus eorum judicio arbitrioque nostro, quantum quoque modo videbitur, hauriemus,

    Cic. Off. 1, 2, 6; cf.:

    fontes, unde hauriretis,

    id. de Or. 1, 46, 203:

    a fontibus potius haurire quam rivulos consectari,

    id. Ac. 1, 2, 8:

    reconditis atque abditis e fontibus haurire,

    id. de Or. 1, 3, 12:

    omnia dixi hausta e fonte naturae,

    id. Fin. 1, 21, 71:

    eodem fonte haurire laudes suas,

    id. Fam. 6, 6, 9; id. Caecin. 27, 78:

    quam (legem) non didicimus, accepimus, legimus, verum ex natura ipsa arripuimus, hausimus, expressimus,

    id. Mil. 4, 10 (quoted in Cic. Or. 49, 165):

    quas (artes) cum domo haurire non posses, arcessivisti ex urbe ea (i. e. Athenis), quae, etc.,

    id. Brut. 97, 332:

    ex divinitate, unde omnes animos haustos aut acceptos aut libatos haberemus,

    id. Div. 2, 11, 26; cf.:

    animos hominum quadam ex parte extrinsecus esse tractos et haustos,

    id. ib. 1, 32, 70:

    quid enim non sorbere animo, quid non haurire cogitatione, cujus sanguinem non bibere censetis?

    id. Phil. 11, 5, 10; cf.:

    libertatem sitiens hausit,

    id. Rep. 1, 43:

    voluptates undique,

    id. Tusc. 5, 6, 16:

    dolorem,

    id. Cael. 24, 59:

    calamitates,

    id. Tusc. 1, 35, 86:

    luctum,

    id. Sest. 29, 63:

    unde laboris Plus haurire mali est quam ex re decerpere fructus,

    Hor. S. 1, 2, 79:

    animo spem turbidus hausit inanem,

    drank in illusive hope, Verg. A. 10, 648:

    expugnationes urbium, populationes agrorum, raptus Penatium hauserant animo,

    had thought of, intended, Tac. H. 1, 51:

    supplicia,

    to suffer, Verg. A. 4, 383:

    (Thessali) velut ex diutina siti nimis avide meram haurientes libertatem,

    indulging, revelling in, Liv. 39, 26, 7; cf.:

    studium philosophiae acriter hausisse,

    Tac. Agr. 4.

    Lewis & Short latin dictionary > haurio

  • 47 haustus

    1.
    haustus, a, um, Part., from haurio.
    2.
    haustus, ūs, m. [haurio], a drawing.
    I.
    Lit.:

    aqua, quae non sit haustus profundi,

    Col. 1, 5, 1:

    puteus in tenues plantas facili diffunditur haustu,

    Juv. 3, 227; Mel. 2, 4, 4: aquae ductus, haustus, iter, actus, etc.... a jure civili sumitur, the right of drawing, * Cic. Caecin. 26, 74; Dig. 8, 3, 1:

    haustus ex fonte privato,

    ib. 8, 3, 3, § 3. —
    II.
    Transf., a drinking, swallowing, drawing in; and concr., a drink, draught ( poet. and in post-Aug. prose; for the most part only in the plur.):

    largos haustus e fontibu' magnis Lingua fundet,

    Lucr. 1, 412; cf.:

    saepe, sed exiguis haustibus inde (i. e. rivo) bibi,

    in small draughts, Ov. F. 3, 274:

    haustu sparsus aquarum Ora fove,

    Verg. G. 4, 229:

    haustus aquae mihi nectar erit,

    Ov. M. 6, 356:

    undarum,

    Luc. 3, 345:

    Bacchi (i. e. vini) haustus,

    Ov. M. 7, 450:

    sanguinis,

    i. e. the stream, current, id. ib. 4, 118:

    Catulus se ignis haustu ludibrio hostium exemit,

    swallowing, Flor. 3, 21, 15:

    esse apibus partem divinae mentis et haustus Aetherios,

    i. e. breath, soul, Verg. G. 4, 220; cf.:

    alium domi esse caeli haustum, alium lucis aspectum,

    Curt. 5, 5:

    (canes) Suspensis teneros imitantur dentibus haustus,

    i. e. gentle snappings, Lucr. 5, 1068:

    peregrinae haustus arenae,

    a handful, Ov. M. 13, 526; cf.:

    angusti puero date pulveris haustus,

    Stat. Th. 10, 427; v. haurio.—
    B.
    Trop.:

    Pindarici fontis qui non expalluit haustus,

    i. e. to drink from, to imitate, Hor. Ep. 1, 3, 10:

    justitiae haustus bibere,

    Quint. 12, 2, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > haustus

  • 48 interbibo

    inter-bĭbo, ĕre, v. n., to drink in, drink up, Plaut. Aul. 3, 6, 22: mare, Naev. ap. Isid. Orig. 5, 26 (Fragm. Trag. v. 55 Rib.).

    Lewis & Short latin dictionary > interbibo

  • 49 invito

    invīto, āvi, ātum, 1 (invitassitis for invitaveritis, Plaut. Rud. 3, 5, 31), v. a. [perh. for invicito; root vec-; Sanscr. vak-, speak; vak'as, word; cf.: vox, convicium; Gr. Wep- in eipon, ops], to invite, treat, feast, entertain (cf. illicio; class.).
    I.
    Lit., constr. with ad or in and acc., with simple acc. or abl., or with ut.
    (α).
    With ad:

    aliquem ad prandium,

    Cic. Mur. 35, 73:

    ad cenam,

    Val. Max. 2, 1, 2; Cic. Fam. 7, 9, 2; Suet. Aug. 34;

    ad consulem,

    Liv. 45, 8 fin.
    (β).
    With in and acc.:

    aliquem in hospitium,

    Liv. 28, 18; cf. Val. Max. 2, 10, ext. 1:

    ad cenam in hortos in posterum diem,

    Cic. Off. 3, 14, 58. —
    (γ).
    With simple acc.: aliquem domum suam ut animum ejus in Sthenium inflammarent (cf. e infra), Cic. Verr. 2, 2, 36, § 89; Liv. 3, 14:

    alius alium domos suas invitant,

    Sall. J. 66. 3; Nep. Att. 13, 6.—
    (δ).
    With abl.:

    aliquem tecto ac domo,

    Cic. Verr. 2, 4, 11, § 25; cf.:

    hospitio invitabit,

    id. Phil. 12, 9, 23.—
    (ε).
    With ut:

    invito eum, ut apud me diversetur,

    Cic. Att. 13, 2;

    ut cenem invitor?

    Mart. 4, 68, 2.— Absol., to entertain:

    alii suos in castra, invitandi causā adducunt,

    Caes. B. C. 1, 74:

    aliquem poculis,

    to challenge to drink, Plaut. Rud. 2, 3, 31. — With se, to treat one ' s self, drink one ' s [p. 997] own health:

    sese in cena plusculum,

    Plaut. Am. 1, 1, 127: se cibo vinoque largius, Sall. Fragm. ap. Non. 321, 25 (Hist. 4, 4 Dietsch). —Comic.: gladio, to treat to the sword, i. e. to want to kill, Plaut. Cas. 3, 6, 21; cf.:

    aliquem clavā,

    id. Rud. 3, 5, 31.—
    II.
    Transf.
    A.
    To invite, summon, challenge:

    a Caesare liberaliter invitor in legationem illam,

    Cic. Att. 2, 18, 3:

    Cosconio mortuo, in ejus locum invitor,

    id. ib. 1, 19, 4:

    hostes ad deditionem,

    Hirt. B. G. 8, 19:

    aliquem ad audiendum,

    Suet. Calig. 53:

    ad spectaculum,

    id. Ner. 12:

    praemiis ad quippiam agendum,

    Cic. Lig. 4:

    in libidinem,

    Suet. Calig. 41.—
    B.
    To incite, allure, attract:

    ni id me invitet ut faciam fides,

    Plaut. Trin. 1, 1, 5:

    invitat hiemps curasque resolvit,

    Verg. G. 1, 302:

    invitent croceis halantes floribus horti,

    id. ib. 4, 109:

    ad agrum fruendum invitat atque allectat senectus,

    Cic. de Sen. 16; so,

    assentationem,

    to encourage flattery, id. Lael. 26:

    invitare et allicere appetitum animi,

    id. Fin. 5, 6:

    somnos,

    to attract, Ov. M. 11, 604:

    culpam,

    to allure to transgression, id. H. 17, 183:

    invitatur vino appetentia ciborum,

    Plin. 23, 1, 22, § 38:

    fossis invitavit mare,

    i. e. conducted, Sol. 2. — Trop., of things:

    invitat somnos crepitantibus unda lapillis,

    Ov. M. 11, 604; cf. Hor. Epod. 2, 28. — With inf.:

    vicina invitet decedere ripa calori,

    Verg. G. 4, 23.—
    C.
    To ask, request, urge:

    Germanos, uti ab Rheno discederent,

    Caes. B. G. 4, 6:

    benignis verbis, ut, etc.,

    Val. Max. 4, 3, 5 al.

    Lewis & Short latin dictionary > invito

  • 50 libatio

    lībātĭo, ōnis, f. [libo], a drink-offering, libation, Cic. Harusp. Resp. 10, 21:

    mensa, in qua epulae, libationesque reponuntur,

    Macr. S. 3, 11, 5.—
    II.
    A Mosaic drink-offering ( = libamentum), Vulg. Num. 28, 24 al.

    Lewis & Short latin dictionary > libatio

  • 51 obduco

    ob-dūco, xi, ctum ( inf. perf. sync. obduxe, Arg. ad Plaut. Merc. 7), 3, v. a., to lead or draw before, lead or conduct against or towards, to draw or bring forward or around, draw over (class. and very freq.; syn.: obtendo, obtego).
    I.
    Lit.:

    ad oppidum exercitum,

    Plaut. Ps. 2, 1, 13: vim Gallicam obduc contra in acie, Att. ap. Non. 224, 13:

    Curium,

    Cic. Att. 1, 1, 2: ab utroque latere collis transversam fossam obduxit, drew forward, drew, made, or extended a trench, Caes. B. G. 2, 8:

    vela,

    Plin. Ep. 2, 17, 21: vestem, to draw on or over, Tac. A. 4, 70; Curt. 6, 5, 27:

    seram,

    to draw, close, fasten, Prop. 5, 5, 48:

    callum,

    to draw over, Cic. Fam. 9, 2, 3.—
    B.
    Transf.
    1.
    To cover by drawing over; to cover over, overspread, surround, envelop:

    trunci obducuntur libro, aut cortice,

    Cic. N. D. 2, 47, 120:

    operimento,

    id. Leg. 2, 22, 56; Verg. E. 1, 49:

    vultus, of the sun,

    Ov. M. 2, 330:

    caput,

    Luc. 9, 109:

    semina cortice,

    Plin. 19, 7, 36, § 119:

    obducta cicatrix,

    a closed, healed scar, Cic. Agr. 3, 2, 4; Curt. 8, 10, 31:

    obductā nocte,

    overcast, cloudy, dark, Nep. Hann. 5, 2; Curt. 8, 13, 25.—
    2.
    To close, shut up ( poet.):

    obducta penetralia Phoebi,

    Luc. 5, 67:

    fores,

    Sen. Herc. Oet. 1548. mors oculos coepit obducere, Petr. S. 19.—
    3.
    To draw in, drink down, swallow:

    venenum,

    Cic. Tusc. 1, 40, 96:

    potionem,

    Sen. Prov. 3, 12: pultarium mulsi, to drink up, Petr. 42.—
    4.
    To swallow up, overwhelm:

    uti eos, eum exercitum, eos hostes, eosque homines, urbes agrosque eorum... obducatis (an imprecation to the gods below),

    Macr. S. 3, 9, 10.—
    5.
    To contract, wrinkle, knit the brow:

    obductā solvatur fronte senectus,

    Hor. Epod. 13, 5:

    frontem,

    Juv. 9, 2:

    vultum,

    Sen. Cons. ad Marc. 1, 5.—
    6.
    To injure, harm (late Lat.):

    stomachum,

    Cael. Aur. Tard. 3, 2, 28.—
    7.
    To bring home in opposition or rivalry to another:

    eum putat uxor sibi Obduxe scortum,

    Plaut. Merc. Arg. 1, 7.—
    II.
    Trop.
    A.
    To draw or spread over: obsidionem, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 198 Müll. (Trag. v. 11 Vahl.):

    clarissimis rebus tenebras obducere,

    i. e. to darken, obscure, Cic. Ac. 2, 6, 16:

    paulatim tenebris sese obducentibus,

    Plin. 11, 37, 54, § 143.—
    B.
    Transf.
    1.
    To cover, conceal:

    obductus verbis dolor,

    Verg. A. 10, 64:

    obductos rescindere luctus,

    Ov. M. 12, 543:

    rei publicae obducere cicatricem,

    Cic. Leg. Agr. 3, 2, 4.—
    2.
    Qs., to draw out, i. e. to pass, spend time:

    itaque obduxi posterum diem,

    Cic. Att. 16, 6, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > obduco

  • 52 perduco

    per-dūco, xi, ctum, 3 ( imper. perduce for perduc, Ser. Samm. 40, 754), v. a., lit., to lead or bring through; hence,
    I.
    To lead, bring, conduct, guide a person or thing to any place.
    A.
    In gen. (class.):

    filium illuc,

    Ter. And. 1, 1, 53:

    legiones ad aliquem,

    Cic. Fam. 12, 19, 2:

    comprehensos eos ad Caesarem perduxerunt,

    Caes. B. G. 7, 13; cf. id. B. C. 3, 28:

    legionem in Allobrogas,

    id. B. G. 3, 6:

    Cyrum ad angustias,

    Just. 1, 8, 10:

    nautas ad aequora,

    Luc. 2, 362:

    ad Sullam,

    Suet. Caes. 74:

    in theatrum,

    id. Ner. 13:

    aliquem in conspectum alicujus,

    id. Tib. 65:

    bovem errantem ad stabula,

    Verg. E. 6, 60:

    tauros ad sacrificium,

    Amm. 24, 6.—
    B.
    In partic.
    1.
    To draw over, bring over a woman to the acceptance of a lover:

    huc Tertia perducta est,

    Cic. Verr. 2, 5, 12, § 31; Suet. Tib. 45; id. Calig. 25; id. Vesp. 22; Hor. S. 2, 5, 77; Ov. Am. 3, 12, 11; Lact. 6, 17.—
    2.
    To bring, carry, lead, conduct to a place;

    of buildings, ditches, water (esp. freq. in Front.): a lacu Lemano ad montem Juram murum perducit,

    Caes. B. G. 1, 8:

    munitiones ex castellis,

    id. B. C. 3, 44:

    porticum,

    Liv. 35, 10:

    longum opus,

    Luc. 3, 384:

    Appia (aqua) perducta est,

    Front. Aquaed. 6; cf.:

    tum duumviri aquae perducendae creati sunt,

    id. ib. 6; and:

    aquas in urbem perducere,

    id. ib. 7; so,

    Anionem in Capitolium,

    id. ib. 7:

    virginem in agro Lucullano collectam Romam,

    id. ib. 10;

    13 et saep.: navigabilem alveum ex portu in Nilum,

    Plin. 6, 29, 33, § 165.—
    3.
    Of money, to deliver:

    pecuniam,

    Aur. Vict. Vir. Ill. 80, 2.—
    C.
    Transf.
    1.
    To spread over, bedaub, besmear with any thing ( poet.):

    corpus odore ambrosiae,

    Verg. G. 4, 415; Pers. 2, 55:

    corpus stercore gallinae,

    Ser. Samm. 39, 739:

    artus succo,

    id. 49, 922:

    crusta perducta,

    Scrib. Comp. 237.—
    b.
    To rub out, erase (post-class.):

    si aliquid interleverit, perduxerit,

    Dig. 29, 1, 20:

    nomen in testamento,

    ib. 37, 11, 8; 28, 4, 11.—
    2.
    To take a drink, to drink off or up, to quaff (post-class.):

    cyceonis liquorem, Arn. poët. 5, 175: poculum continuo haustu,

    App. M. 10, 5, p. 240:

    aloë ex aquae cyathis tribus frigidis perducta,

    Scrib. Comp. 135 fin.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to draw out, lengthen, prolong, continue, to bring, carry, guide a person or thing to a certain goal, to a certain period, etc. (class.):

    res disputatione ad mediam noctem perducitur,

    Caes. B. G. 5, 30:

    oppugnatio ad noctem perducta,

    Liv. 36, 23:

    in noctem orationibus perductis,

    id. 38, 51:

    ad tempus tuum,

    Cic. Fam. 10, 1, 2:

    se medicinā usque ad longam senectam,

    Plin. 29, 1, 8, § 15:

    aliquem ex humili loco ad summam dignitatem,

    Caes. B. G. 7, 39; so,

    aliquem ad amplissimos honores,

    Cic. Lael. 20, 73:

    (agri colendi studia) ad centesimum annum,

    id. Sen. 17, 60:

    artem ad magnam gloriam,

    Plin. 35, 9, 36, § 61:

    aliquem ad perniciem,

    Varr. R. R. 2, 3:

    aliquid ad effectum,

    Dig. 33, 1, 7:

    aliquid ad exitum,

    Cic. Inv. 2, 56, 169:

    aliquid ad finem,

    Lucr. 2, 1117:

    eo rem perduxit,

    brought the matter to that pass, Nep. Dion. 5, 6; cf. Planc. ap. Cic. Fam. 10, 7:

    aliquid ad liquidum confessumque,

    Quint. 5, 14, 28.—
    2.
    To pass, spend:

    noctes,

    Prop. 1, 3, 39.—
    B.
    In partic., to draw or bring over, win over, to persuade, induce (to an opinion or an action, etc.;

    class.): si dictis nequis perduci, ut vera haec credas,

    Plaut. Most. 1, 3, 41:

    perducebam illam ad me suadelā meā,

    id. Cist. 2, 3, 24:

    aliquem ad suam sententiam,

    Cic. Att. 16, 8, 1;

    for which: aliquem in suam sententiam,

    Caes. B. G. 7, 4:

    aliquem ad se magnis pollicitationibus,

    to bring over to one's side, to gain over, id. ib. 6, 11:

    hominem ad HS LXXX.,

    to induce to pay, Cic. Att. 5, 21, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > perduco

  • 53 perpoto

    per-pōto, āvi, 1, v. a. and n.
    I.
    To drink or tipple without intermission, to keep up a carouse:

    postquam ejus hinc pater sit profectus peregre, tum perpotasse adsiduo,

    Plaut. Most. 4, 2, 60; id. Ps. 2, 6, 13:

    totos dies,

    Cic. Verr. 2, 5, 33, § 87; cf. id. ib. 2, 5, 38, §

    100: perpotavit ad vesperum,

    id. Phil. 2, 31, 77:

    perpotandi dulcedo,

    Curt. 6, 2, 2. —
    * II.
    To drink off:

    amarum Absinthi laticem,

    Lucr. 1, 940.

    Lewis & Short latin dictionary > perpoto

  • 54 potus

    1.
    pōtus, a, um, P. a., from poto.
    2.
    pōtus, ūs, m. [v. poto], a drinking, a drink, draught.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen. (class.):

    immoderato extumefacta potu atque pastu,

    Cic. Div. 1, 29, 60:

    medicamentum quod potui datur,

    Cels. 2, 13 fin.:

    date potui aquam,

    id. 3, 6:

    medicamentorum potus stomacho inimici,

    Plin. 26, 3, 8, § 17:

    potum exiguum equis impertiri,

    id. 8, 42, 65, § 162:

    unguenta in potus addunt,

    id. 13, 3, 5, § 25:

    olei potu,

    id. 8, 10, 10, § 28:

    cibus potusque,

    Just. 28, 4, 8; Plin. 8, 33, 51, § 122; 11, 37, 66, § 176; 13, 5, 10, § 51; Tac. A. 13, 16; Curt. 7, 5, 16; Plin. Ep. 3, 11, 6.—
    B.
    In partic., drinking, tippling, toping (post-Aug.):

    in potu atque bilaritate,

    Plin. 21, 3, 9, § 12: immenso potu impleri, id. 36, 21, 42, § 156.—
    II.
    Transf., urine (post-Aug.), Plin. 17, 9, 6, § 51.—
    B.
    A drinking-cup (late Lat.):

    Fortunat,

    Vitr. S. Rhad. 19.—
    C.
    A kind of drink, beverage:

    ad vini similitudinem,

    Amm. 15, 12, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > potus

  • 55 praebibo

    prae-bĭbo, bĭbi, 3, v. a., to drink before, drink to one (rare but class.): ei cui venenum praebiberat (= propinaverat), * Cic. Tusc. 1, 40, 96; App. M. 10, p. 246, 35:

    dabimus aquam praebibendam,

    Cael. Aur. Tard. 1, 4, 93: propinô, propino, probibo (leg. praebibo), Gloss. Gr. Lat.

    Lewis & Short latin dictionary > praebibo

  • 56 sorbeo

    sorbĕo, ŭi, 2 (collat. forms: pres. subj. sorbamus, App. M. 2, p. 119; perf. sorpsi, acc. to Charis. p. 217, and Diom. p. 363; cf. the compounds), v. a. [akin with Gr. rhopheô; cf. O. H. Germ. swarb, swirbil, whirlpool], to sup up, suck in, drink down, swallow (freq. and class.).
    I.
    Lit. (class.;

    syn. haurio): hominum sanguinem,

    Plaut. Bacch. 3, 1, 5:

    calidum sanguinem ex homine,

    Plin. 28, 1, 2, § 4:

    crudum ovum,

    id. 29, 3, 11, § 42; Luc. 7, 843:

    margaritas aceto liquefactas,

    Suet. Calig. 37 et saep.— Absol.:

    sorbet dormiens,

    Plaut. Mil. 3, 2, 6 sq. —Prov.: simul flare sorbereque haud facile, to drink and whistle at the same time, i. e. to do two things at once, Plaut. Most. 3, 2, 104.—
    B.
    Transf., to suck in, draw in, swallow up, absorb ( poet. and in post-Aug. prose), Lucr. 6, 1130:

    (Charybdis vastos) Sorbet in abruptum fluctus,

    Verg. A. 3, 422:

    fretum,

    Ov. M. 7, 64:

    flumina,

    id. ib. 1, 40:

    sorbent avidae praecordia flammae,

    id. ib. 9, 172:

    (quae sorbuit terrae hiatus),

    Plin. 2, 80, 82, § 194:

    minus sorbet politura charta,

    id. 13, 12, 25, § 81:

    quā sorbeat aëra sannā Tullia,

    Juv. 6, 306.—
    II.
    Trop., to swallow down, endure, bear, brook, etc.:

    quid eum non sorbere animo, quid non haurire cogitatione, cuius sanguinem non bibere censetis?

    Cic. Phil. 11, 5, 10:

    odia (corresp. to concoquere),

    id. Q. Fr. 3, 9, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > sorbeo

  • 57 transbibo

    trans-bĭbo, ĕre, v. a., to drink down, drink up (late Lat.), Cael. Aur. Tard. 4, 7, 105; 4, 8, 128.

    Lewis & Short latin dictionary > transbibo

  • 58 ad-bibō

        ad-bibō bibī, —, ere,    to take in by drinking: ubi adbibit plus paulo, has drunk a little too much, T.—Fig., to drink in, listen eagerly to: puro pectore verba, H.

    Latin-English dictionary > ad-bibō

  • 59 amystis

        amystis idis, f, ἄμυστισ, the emptying of a cup at a draught, a bumper, H.
    * * *

    Latin-English dictionary > amystis

  • 60 aviditās

        aviditās ātis, f    [avidus], eagerness for, avidity, longing, vehement desire: animi, Cu.: cibi: sermonis: legendi. — Greed of gain, covetousness, avarice: ingeni: inflammati aviditate.
    * * *
    greed, covetousness; keen desire, lust/passion; appetite (food/drink), gluttony

    Latin-English dictionary > aviditās

См. также в других словарях:

  • drink — drink …   Dictionnaire des rimes

  • Drink — Drink, v. t. 1. To swallow (a liquid); to receive, as a fluid, into the stomach; to imbibe; as, to drink milk or water. [1913 Webster] There lies she with the blessed gods in bliss, There drinks the nectar with ambrosia mixed. Spenser. [1913… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • drink — [ drink ] n. m. • 1874; mot angl. « boisson » ♦ Anglic. Boisson alcoolisée. Prendre un drink au bar. ⇒ alcool, verre. Long drink [ lɔ̃gdrink ] :alcool, cocktail allongé d une boisson non alcoolisée. ● drink nom masculin (anglais drink, boisson,… …   Encyclopédie Universelle

  • Drink — Drink, n. 1. Liquid to be swallowed; any fluid to be taken into the stomach for quenching thirst or for other purposes, as water, coffee, or decoctions. [1913 Webster] Give me some drink, Titinius. Shak. [1913 Webster] 2. Specifically,… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • drink to — drink to, drink to the health of or drink the health of To drink wine, etc, with good wishes for the health, prosperity, etc of, to toast • • • Main Entry: ↑drink * * * drink (a toast) to celebrate or wish for the good fortune of someone or… …   Useful english dictionary

  • drink — ► VERB (past drank; past part. drunk) 1) take (a liquid) into the mouth and swallow. 2) consume alcohol, especially to excess. 3) (drink in) watch or listen eagerly to. ► NOUN 1) a liquid consumed as refreshm …   English terms dictionary

  • drink — [driŋk] vt. drank, drunk or now informal Informal drank, drinking [ME drinken < OE drincan, akin to OHG trinkan, Goth drigkan < ? IE base * dhreĝ , to draw > Sans dhrájas , draft] 1. to take (liquid) into the mouth and swallow it 2. to… …   English World dictionary

  • Drink — (dr[i^][ng]k), v. i. [imp. {Drank} (dr[a^][ng]k), formerly {Drunk} (dr[u^][ng]k); & p. p. {Drunk}, {Drunken} ( n); p. pr. & vb. n. {Drinking}. Drunken is now rarely used, except as a verbal adj. in sense of habitually intoxicated; the form drank …   The Collaborative International Dictionary of English

  • drink — drink·er; drink·ery; drink; drink·less; drink·om·e·ter; drink·able; drink·ably; …   English syllables

  • Drink It Up — Single by Negativland from the album Dispepsi A side Drink It Up B side Why Is This Commercial? …   Wikipedia

  • Drink Me — may refer to: Drink Me (album), an album by Queen Adreena Drink Me (band), a 1990s band on Bar/None Records Drink Me is a song on Anna Nalick s debut album, Wreck of the Day. Drink me , a reference to Alice s Adventures in Wonderland This… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»