-
1 beset
[bɪ'sɛt]pt, pp beset, vtdręczyć, prześladowaćbeset with dangers/difficulties — najeżony niebezpieczeństwami/trudnościami
* * *[bi'set]past tense, past participle - beset; verb(to attack on all sides: beset by thieves.) osaczyć -
2 distress
[dɪs'trɛs] 1. n( extreme worry) rozpacz f; ( suffering) cierpienie nt2. vtsprawiać (sprawić perf) ból or przykrość +datin distress — ship w niebezpieczeństwie; person w niedoli or biedzie
* * *[di'stres] 1. noun1) (great sorrow, trouble or pain: She was in great distress over his disappearance; Is your leg causing you any distress?; The loss of all their money left the family in acute distress.) zmartwienie, cierpienie2) (a cause of sorrow: My inability to draw has always been a distress to me.) zmartwienie2. verb(to cause pain or sorrow to: I'm distressed by your lack of interest.) martwić, dręczyć- distressingly -
3 nag
-
4 obsess
[əb'sɛs]vtprześladować, dręczyćto be obsessed by/with sb/sth — mieć obsesję na punkcie kogoś/czegoś
* * *[əb'ses](to occupy (someone's mind) too much: He is obsessed by the fear of death.) opętać- obsessional
- obsessive
- obsessively
- obsessiveness -
5 oppress
[ə'prɛs]vtuciskać, gnębić* * *[ə'pres]1) (to govern cruelly: The king oppressed his people.) uciskać2) (to worry or depress: The thought of leaving her oppressed me.) dręczyć•- oppressive
- oppressively
- oppressiveness
- oppressor -
6 tantalise
(to tease or torment (a person etc) by making him want something he cannot have and by keeping it just beyond his reach: The expensive clothes in the shop-window tantalized her.) dręczyć, kusić- tantalising -
7 tantalize
(to tease or torment (a person etc) by making him want something he cannot have and by keeping it just beyond his reach: The expensive clothes in the shop-window tantalized her.) dręczyć, kusić- tantalising -
8 taunt
[tɔːnt] 1. ndrwina f2. vtszydzić or drwić z +gento taunt sb with cowardice — zarzucać (zarzucić perf) komuś tchórzostwo
* * *[to:nt] 1. verb(to tease, or say unpleasant things to (a person) in a cruel way: The children at school taunted him for being dirty.) wyśmiewać się z, dręczyć2. noun(cruel, unpleasant remarks: He did not seem to notice their taunts.) urąganie, naigrywanie się- taunting- tauntingly -
9 torment
1. ['tɔːmɛnt] nmęczarnie pl2. [tɔː'mɛnt] vt* * *1. ['to:ment] noun1) ((a) very great pain, suffering, worry etc: He was in torment.) męka2) (something that causes this.) powód utrapienia2. [to:'ment] verb(to cause pain, suffering, worry etc to: She was tormented with worry/toothache.) zadręczać -
10 vex
[vɛks]vtdrażnić, irytować* * *[veks](to annoy or distress (a person): There were no other problems to vex us.) dokuczać, dręczyć- vexation
См. также в других словарях:
dręczyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, dręczyćczę, dręczyćczy, dręczyćczony {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawiać komuś ból, przykrość fizyczną lub psychiczną, zwykle przez dłuższy okres; męczyć, pastwić się, znęcać się, gnębić, dokuczać : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dręczyć — ndk VIb, dręczyćczę, dręczyćczysz, dręcz, dręczyćczył, dręczyćczony «zadawać komu cierpienie fizyczne lub moralne; znęcać się, pastwić się; gnębić, dokuczać, męczyć» Dręczyć kogoś podejrzeniami, scenami zazdrości. Dręczy kogoś sumienie,… … Słownik języka polskiego
dręczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dręczyć siebie samego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dręczył się, czy dobrze postąpił. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} dręczyć wzajemnie jeden drugiego … Langenscheidt Polski wyjaśnień
gnębić — ndk VIa, gnębićbię, gnębićbisz, gnęb, gnębićbił, gnębićbiony 1. «uciemiężać, uciskać, prześladować kogoś» Gnębić poddanych, podwładnych. Nieprzyjaciel gnębił zwyciężonych. 2. «wywoływać niepokój, przygnębienie; trapić, dręczyć, nękać» Gnębi kogoś … Słownik języka polskiego
nękać — ndk I, nękaćam, nękaćasz, nękaćają, nękaćaj, nękaćał, nękaćany «ustawicznie dręczyć, trapić, niepokoić (czymś) kogoś; dokuczać komuś, nie dawać chwili spokoju» Nękać kogoś zazdrością, pogróżkami. Kraj nękany napadami, najazdami. Nękają kogoś złe… … Słownik języka polskiego
grób — 1. Być, stać nad grobem; chylić się do grobu; być jedną nogą w grobie, na tamtym świecie; wybierać się na tamten świat «być bardzo starym, chorym, bliskim śmierci»: Już był jedną nogą na tamtym świecie, ale siostry uratowały go kroplówkami. E.… … Słownik frazeologiczny
ciosać — ndk I, ciosaćam, ciosaćasz, ciosaćają, ciosaćaj, ciosaćał, ciosaćany, rzad. IX, cioszę a. cieszę, cioszesz a. cieszesz, ciosz a. ciesz «obrabiać drewno lub kamień różnego rodzaju narzędziami ciesielskimi lub kamieniarskimi» Ciosać maszty okrętowe … Słownik języka polskiego
docisnąć — dk Va, docisnąćnę, docisnąćciśniesz, docisnąćciśnij, docisnąćnął, docisnąćnęła, docisnąćnęli, docisnąćciśnięty, docisnąćnąwszy dociskać ndk I, docisnąćam, docisnąćasz, docisnąćają, docisnąćaj, docisnąćał, docisnąćany 1. «wykonać do jakiegoś… … Słownik języka polskiego
dręczenie — ↨ dręczenie się n I rzecz. od dręczyć (się) … Słownik języka polskiego
gnieść — ndk XI, gniotę, gnieciesz, gnieć, gniótł, gniotła, gnietli, gnieciony 1. «przyciskać kogoś, coś mocno; miażdżyć, zgniatać, ugniatać» Gnieść kartofle tłuczkiem. Gnieść maliny, porzeczki, winogrona w prasie. ∆ Gnieść ciasto «wyrabiać, miesić… … Słownik języka polskiego
gryźć — ndk XI, gryzę, gryziesz, gryź, gryzł, gryźli, gryziony 1. «ciąć, miażdżyć, rozrywać zębami; przyciskać, chwytać zębami, trzymać, obracać w zębach» Gryźć chleb, mięso. Pies gryzie kość. Gryźć palce z bólu. Gryźć wargi ze zdenerwowania. Koń gryzł… … Słownik języka polskiego