dowcipy

См. также в других словарях:

• dowcip — m IV, D. u, Ms. dowcippie; lm M. y 1. «powiedzenie zawierające treść komiczną, pobudzające do śmiechu; anegdota, żart, kawał» Niewinny, nieprzyzwoity, niewybredny, zjadliwy dowcip. Sadzić się, silić się na dowcipy. Powiedzieć dowcip. Sypać… …   Słownik języka polskiego

• odgrzać — dk Xb, odgrzaćgrzeję, odgrzaćgrzejesz, odgrzaćgrzej, odgrzaćgrzał, odgrzaćgrzali, (odgrzaćgrzeli), odgrzaćgrzany odgrzewać ndk I, odgrzaćam, odgrzaćasz, odgrzaćają, odgrzaćaj, odgrzaćał, odgrzaćany 1. «ogrzać na nowo coś, co ostygło; przygrzać,… …   Słownik języka polskiego

• wyświechtać — dk I, wyświechtaćam, wyświechtaćasz, wyświechtaćają, wyświechtaćaj, wyświechtaćał, wyświechtaćany pot. «wytłuścić, wybrudzić (ubranie) przez długotrwałe noszenie, używanie» Marynarka wyświechtana na łokciach. ◊ Wyświechtane frazesy, banały,… …   Słownik języka polskiego

• dowcip — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. dowcippie {{/stl 8}}{{stl 7}} krótka historyjka, powiedzenie pobudzające do śmiechu, przeznaczone do opowiadania w towarzystwie; kawał, żart, anegdota : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dowcip polityczny, absurdalny …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• czub — 1. przestarz. Komuś dymi się z czuba «ktoś jest nietrzeźwy, pijany» 2. pot. Mieć (dobrze) w czubie «być pijanym»: (...) przyszedł czas na swobodne rozmowy, a że większość już miała dobrze w czubie, zdarzały się dowcipy, i to całkiem ostre. R.… …   Słownik frazeologiczny

• zgubić — 1. Zgubić drogę, ścieżkę, szlak «zejść z właściwej drogi i nie móc jej odnaleźć, zabłądzić»: Nie mogli dojść do sklepu, zgubili drogę i ledwo trafili z powrotem. Nie poznawali miasta, wszystkie ulice były jak przestawione. B. Schulz, Sklepy.… …   Słownik frazeologiczny

• dowcipas — m IV, Ms. dowcipassie; lm M. y 1. D. u, B.=M. pot. «niezręczny, niesmaczny dowcip» 2. D. a, B.=D.; lm DB. ów pot. «człowiek opowiadający takie dowcipy» …   Słownik języka polskiego

• dowcipkować — ndk IV, dowcipkowaćkuję, dowcipkowaćkujesz, dowcipkowaćkuj, dowcipkowaćował «mówić, opowiadać dowcipy; żartować» Dowcipkować rubasznie, frywolnie. On mówi poważnie, a ty dowcipkujesz. Potrafił tylko śmiać się i dowcipkować …   Słownik języka polskiego

• dowcipny — dowcipnyni, dowcipnyniejszy 1. «umiejący mówić (pisać) żartobliwie, z humorem; umiejący, lubiący mówić dowcipy, żarty; zdolny do spostrzegania śmiesznych stron zjawisk, zdarzeń i ludzi oraz do przedstawiania ich w sposób zabawny» Dowcipny… …   Słownik języka polskiego

• drastyczny — drastycznyniejszy 1. «dosadny, jaskrawy; obrażający poczucie moralności, nieprzyzwoity» Drastyczna sytuacja. Drastyczne dowcipy, porównania. 2. «ostry, gwałtowny, zdecydowany, skuteczny; silnie działający» Drastyczne przepisy, zarządzenia. ∆ med …   Słownik języka polskiego

• gorszący — «wywierający zły, demoralizujący wpływ, wywołujący zgorszenie, oburzenie; niewłaściwy, rażący» Gorszące postępowanie, zachowanie. Gorsząca awantura, kłótnia, scena. Opowiadać gorszące dowcipy, kawały …   Słownik języka polskiego