-
1 dopuścić
глаг.• впускать• допускать• допустить• позволять• предполагать• предположить• признавать• принимать• принять• разрешать* * *dopu|ścić\dopuścićszczę, \dopuścićszczony сов. допустить;\dopuścić do matury допустить к экзаменам на аттестат зрелости; \dopuścić do głosu (do słowa) дать возможность высказаться; \dopuścić do tajemnicy (do sekretu) посвятить в тайну
* * *dopuszczę, dopuszczony сов.допусти́тьdopuścić do matury — допусти́ть к экза́менам на аттеста́т зре́лости
dopuścić do głosu (do słowa) — дать возмо́жность вы́сказаться
dopuścić do tajemnicy (do sekretu) — посвяти́ть в та́йну
-
2 dopuścić się
-
3 dopuścić\ się
сов. czego совершить что;\dopuścić\ się się występku совершить проступок
+ popełnić -
4 dopuścić drobne
допустить маленькоеOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > dopuścić drobne
-
5 dopuścić konieczność
допустить необходимостьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > dopuścić konieczność
-
6 dopuścić margines
допустить поляOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > dopuścić margines
-
7 dopuścić możliwość
допустить возможностьOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > dopuścić możliwość
-
8 dopuszczać
глаг.• впускать• дозволить• дозволять• допускать• допустить• позволить• позволять• предполагать• предположить• признавать• принимать• принять• разрешать• разрешить* * *dopuszcza|ć\dopuszczaćny несов. допускать; ср. dopuścić* * *dopuszczany несов.допуска́ть; ср. dopuścić -
9 gwałt
сущ.• жестокость• изнасилование• насилие• рапс• сила• стремительность* * *1) (zgwałcenie) изнасилование2) (przemoc) насилие3) (pośpiech) спех4) (zgiełk) гвалт* * *♂, Р. \gwałtu 1. насилие ň; произвол, беззаконие ň;dokonać (dopuścić się) \gwałtu na kimś изнасиловать кого-л.; 2. разг. неразбериха ž, шум; суматоха ž; narobić \gwałtu o coś поднять шум из-за чего-л.; 3. в знач, нареч. \gwałtem a) (przemocą) насильно;\gwałtет odebrać насильно (силой) отнять;
б) (koniecznie) обязательно, непременно; в) (natychmiast) немедленно;● na \gwałt а) поспешно, немедленно;
б) (koniecznie) обязательно;\gwałtul караул!;
nie ma \gwałtu не к спеху+2. tumult, hałas, harmider
* * *м, Р gwałtu1) наси́лие n; произво́л, беззако́ние ndokonać (dopuścić się) gwałtu na kimś — изнаси́ловать кого́-л.
2) разг. неразбери́ха ż, шум; сумато́ха żnarobić gwałtu o coś — подня́ть шум из-за чего́-л.
3) в знач. нареч. gwałtemа) ( przemocą) наси́льноgwałtem odebrać — наси́льно (си́лой) отня́ть
б) ( koniecznie) обяза́тельно, непреме́ннов) ( natychmiast) неме́дленно•- na gwałt- gwałtu!
- nie ma gwałtuSyn: -
10 malwersacja
сущ.• злоупотребление* * *malwersacj|a♀ злоупотребление ň; растрата;dopuścić się \malwersacjai совершить злоупотребление (растрату)
+ sprzeniewierzenie, defraudacja* * *жзлоупотребле́ние n; растра́таdopuścić się malwersacji — соверши́ть злоупотребле́ние (растра́ту)
Syn:sprzeniewierzenie, defraudacja -
11 morderstwo
сущ.• душегуб• убийство* * *morderstw|o☼ убийство;\morderstwo rabunkowe убийство с целью грабежа; \morderstwo skrytobójcze убийство из-за угла; \morderstwo z premedytacją умышленное убийство; dokonać (dopuścić się) \morderstwoa, popełnić \morderstwo совершить убийство
+ mord* * *суби́йствоmorderstwo rabunkowe — уби́йство с це́лью грабежа́
morderstwo skrytobójcze — уби́йство из-за угла́
morderstwo z premedytacją — умы́шленное уби́йство
dokonać (dopuścić się) morderstwa, popełnić morderstwo — соверши́ть уби́йство
Syn: -
12 nietakt
сущ.• бестактность• неделикатность• некорректность• нетактичность* * *♂, Р. \nietaktu бестактность ž;dopuścić się \nietaktu, popełnić \nietakt совершить бестактность
+ niezręczność, potknięcie, uchybienie* * *м, Р nietaktuбеста́ктность żdopuścić się nietaktu, popełnić nietakt — соверши́ть беста́ктность
Syn: -
13 popełnić
глаг.• вверить• вверять• поручать• свершить• совершать• совершить* * *1) допустить, сделать, совершить2) pot. iron. popełnić (napisać) состряпать, накропатьuzupełnić, zasilić пополнить (дополнить, прибавить)doładować (np. konto) пополнить (напр. счёт)* * *popełni|ć\popełnićony сов. 1. совершить, сделать;\popełnić nietakt совершить бестактность;
2. шутл. состряпать, накропать;\popełnić wiersz накропать
(состряпать) стихотворение+1. zrobić, dopuścić się 2. sklecić
* * *popełniony сов.1) соверши́ть, сде́латьpopełnić nietakt — соверши́ть беста́ктность
2) шутл. состря́пать, накропа́тьpopełnić wiersz — накропа́ть (состря́пать) стихотворе́ние
Syn: -
14 przypuścić
глаг.• подпустить• предположить* * *przypu|ścić\przypuścićszczę, \przypuścićści, \przypuścićść, \przypuścićszczony сов. 1. подпустить;2. предположить, подумать;któż by mógł \przypuścić кто бы мог подумать;
● \przypuścićśćmy допустим, положим+1. dopuścić
* * *przypuszczę, przypuści, przypuść, przypuszczony сов.1) подпусти́ть2) предположи́ть, поду́матьktóż by mógł przypuścić — кто́ бы мог поду́мать
•Syn:dopuścić 1) -
15 wykroczenie
сущ.• вина• грех• нарушение• преступление• проступок• трансгрессия* * *wykroczeni|e☼ проступок ♂, правонарушение;popełnić \wykroczenie drogowe, dopuścić się \wykroczeniea drogowego нарушить правила дорожного движения
+ przewinienie* * *спросту́пок m, правонаруше́ниеpopełnić wykroczenie drogowe, dopuścić się wykroczenia drogowego — нару́шить пра́вила доро́жного движе́ния
Syn:
См. также в других словарях:
dopuścić — dk VIa, dopuścićpuszczę, dopuścićcisz, dopuścićpuść, dopuścićcił, dopuścićpuszczony dopuszczać ndk I, dopuścićam, dopuścićasz, dopuścićają, dopuścićaj, dopuścićał, dopuścićany 1. «pozwolić zbliżyć się, dać przystęp do kogoś, czegoś (często z… … Słownik języka polskiego
dopuścić — 1. Dopuścić coś do głosu «pozwolić ujawnić się czemuś»: Dopuśćmy do głosu naszą wyobraźnię, zaskoczmy siebie i znajomych fantazyjnością naszych strojów, właśnie lato stwarza nam wspaniałą do tego okazję. TV mag 2000. 2. Dopuścić kogoś do głosu,… … Słownik frazeologiczny
dopuścić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. dopuszczać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dopuszczać się – dopuścić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} robić coś, zwłaszcza złego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dopuścić się kłamstwa, zdrady, oszustwa, przestępstwa. Władza dopuszcza się nadużyć. Dopuszczono się karygodnego marnotrawstwa. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dopuszczać — → dopuścić … Słownik języka polskiego
głos — 1. Być przy głosie «mieć głos w dyskusji w danym momencie»: Wysoki Sejmie! Korzystając z tego, że jestem przy głosie – jeszcze minutę, pani marszałek – chcę powiedzieć o jednej rzeczy. S mowa 1991. 2. Dać głos «o psie: zaszczekać» 3. Dać, oddać… … Słownik frazeologiczny
dopuszczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dopuszczaćam, dopuszczaća, dopuszczaćają, dopuszczaćany {{/stl 8}}– dopuścić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, dopuszczaćpuszczę, dopuszczaćci, dopuszczaćpuść, dopuszczaćpuszczony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obronić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, obronićnię, obronićni, obronićbroń, obronićniony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} używając środków fizycznych, nie dopuścić do naruszenia tego, co się posiada; odeprzeć atak :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dopuszczać — 1. Dopuścić coś do głosu «pozwolić ujawnić się czemuś»: Dopuśćmy do głosu naszą wyobraźnię, zaskoczmy siebie i znajomych fantazyjnością naszych strojów, właśnie lato stwarza nam wspaniałą do tego okazję. TV mag 2000. 2. Dopuścić kogoś do głosu,… … Słownik frazeologiczny
słowo — 1. przestarz. Być (z kimś) po słowie «być (z kimś) zaręczonym»: – Żeni się pan? – Tak, po słowie jesteśmy. I. Newerly, Pamiątka. 2. Chwytać, łapać kogoś za słowa (słówka) «zwracać złośliwie uwagę na formę wypowiedzi, nie na jej treść, dopatrywać… … Słownik frazeologiczny
poutrącać — dk I, poutrącaćam, poutrącaćasz, poutrącaćają, poutrącaćaj, poutrącaćał, poutrącaćany 1. «utrącić, obtłuc wiele rzeczy» Poutrącane figury świętych. 2. pot. «nie dopuścić wielu osób do zajęcia jakichś stanowisk lub spowodować ich usunięcie ze… … Słownik języka polskiego
