Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

domineering

  • 1 imperiōsus (inp-)

        imperiōsus (inp-) adj. with comp. and sup.    [imperium], possessed of command, far-ruling, mighty, powerful, puissant: urbes: dictatura, L.: virga, i. e. the fasces, O.: sibi qui imperiosus, lord of himself, H.—Arbitrary, domineering, tyrannical: domina: Proserpina, resistless, H.: imperiosius aequor, H.: familia imperiosissima, L.

    Latin-English dictionary > imperiōsus (inp-)

  • 2 superbus

        superbus adj.    with comp. and sup, haughty, proud, vain, arrogant, insolent, discourteous, supercilious, domineering: iuvenis, V.: superbum se praebuit in fortunā: utrum superbiorem te pecunia facit?: Laudato pavone superbior, O.: homines superbissimi, S.: non respondere vereor, ne superbum sit, L.: superbum est dicere, etc.: atque meo nunc Superbus incedis malo, H.: opibus superbi, V.: iura, L.: lex superbissima, L.—Expressive of pride, proud, lofty, arrogant: mutatio vestis, L.: aures quarum est iudicium superbissimum, i. e. very severe: responsa, arrogant: oculi, O.: Karthaginis arces, H.—Fastidious, squeamish, delicate: dens, H.: corpus, H.—Proud, august, splendid, magnificent, superb: populus bello, V.: triumphus, H.: Postes, H.: sedes Dolopum, V.
    * * *
    superba, superbum ADJ
    arrogant, overbearing, haughty, proud

    Latin-English dictionary > superbus

  • 3 imperiosus

    imperiosa, imperiosum ADJ
    powerful, domineering, masterful; dictatorial, imperious

    Latin-English dictionary > imperiosus

  • 4 Imperiosus

    impĕrĭōsus (less correctly inp-), a, um, adj. [imperium], possessed of command, far-ruling, mighty, powerful, puissant (class.).
    I.
    In gen.: urbes magnae atque imperiosae, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 2:

    populi,

    Cic. Or. 34, 120: imperiosissima civitas, Aug. Civ. Dei, 15, 19 (cf. Verg. A. 1, 284):

    dictatura,

    Liv. 7, 40, 9; cf.

    virga,

    i. e. the fasces, Ov. Tr. 5, 6, 32:

    quisnam igitur liber? sapiens, sibi qui imperiosus,

    who has dominion over himself, Hor. S. 2, 7, 83; cf. Plin. 34, 8, 19, § 62:

    imperiosissimae humanae mentis artes (religio, astrologia, medicina),

    id. 30, 1, 1, § 1:

    risus habet vim nescio an imperiosissimam,

    Quint. 6, 3, 8. —
    II.
    In partic.
    A.
    In a bad sense, imperious, domineering, tyrannical:

    cupiditas honoris quam dura est domina, quam imperiosa,

    Cic. Par. 5, 3, 40:

    nimis imperiosus philosophus,

    id. Fin. 2, 32, 105:

    paedagogi,

    Quint. 1, 1, 8:

    imperiosus atque impotens,

    Sen. Ben. 3, 28 fin.:

    imperiosi nobis ipsis et molesti sumus,

    id. Q. N. 4 praef.:

    Proserpina,

    Hor. S. 2, 5, 110:

    quojus cibo iste factust imperiosior,

    Plaut. Capt. 4, 2, 26:

    imperiosius aequor,

    Hor. C. 1, 14, 8:

    familia imperiosissima et superbissima,

    Liv. 9, 34, 15.—Hence,
    B.
    Impĕrĭōsus, i, m., a surname of the dictator L. Manlius Torquatus and his son, the consul T. Manlius Torquatus, on account of their severity, Liv. 7, 3, 4; 7, 4, 7; Sen. Ben. 3, 37; Cic. Fin. 2, 19, 60; Plin. 22, 5, 5, § 8; Liv. 4, 29, 6; cf. Manlius.—Hence, adv.: impĕrĭōsē, imperiously, tyrannically (ante- and postclass.):

    non severe, non imperiose praecepit,

    Gell. 2, 29, 1; Charis. 202, 11: paene imperiosius quam humanius, Varr. ap. Non. 287, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > Imperiosus

  • 5 imperiosus

    impĕrĭōsus (less correctly inp-), a, um, adj. [imperium], possessed of command, far-ruling, mighty, powerful, puissant (class.).
    I.
    In gen.: urbes magnae atque imperiosae, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 2:

    populi,

    Cic. Or. 34, 120: imperiosissima civitas, Aug. Civ. Dei, 15, 19 (cf. Verg. A. 1, 284):

    dictatura,

    Liv. 7, 40, 9; cf.

    virga,

    i. e. the fasces, Ov. Tr. 5, 6, 32:

    quisnam igitur liber? sapiens, sibi qui imperiosus,

    who has dominion over himself, Hor. S. 2, 7, 83; cf. Plin. 34, 8, 19, § 62:

    imperiosissimae humanae mentis artes (religio, astrologia, medicina),

    id. 30, 1, 1, § 1:

    risus habet vim nescio an imperiosissimam,

    Quint. 6, 3, 8. —
    II.
    In partic.
    A.
    In a bad sense, imperious, domineering, tyrannical:

    cupiditas honoris quam dura est domina, quam imperiosa,

    Cic. Par. 5, 3, 40:

    nimis imperiosus philosophus,

    id. Fin. 2, 32, 105:

    paedagogi,

    Quint. 1, 1, 8:

    imperiosus atque impotens,

    Sen. Ben. 3, 28 fin.:

    imperiosi nobis ipsis et molesti sumus,

    id. Q. N. 4 praef.:

    Proserpina,

    Hor. S. 2, 5, 110:

    quojus cibo iste factust imperiosior,

    Plaut. Capt. 4, 2, 26:

    imperiosius aequor,

    Hor. C. 1, 14, 8:

    familia imperiosissima et superbissima,

    Liv. 9, 34, 15.—Hence,
    B.
    Impĕrĭōsus, i, m., a surname of the dictator L. Manlius Torquatus and his son, the consul T. Manlius Torquatus, on account of their severity, Liv. 7, 3, 4; 7, 4, 7; Sen. Ben. 3, 37; Cic. Fin. 2, 19, 60; Plin. 22, 5, 5, § 8; Liv. 4, 29, 6; cf. Manlius.—Hence, adv.: impĕrĭōsē, imperiously, tyrannically (ante- and postclass.):

    non severe, non imperiose praecepit,

    Gell. 2, 29, 1; Charis. 202, 11: paene imperiosius quam humanius, Varr. ap. Non. 287, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > imperiosus

  • 6 inperiosus

    impĕrĭōsus (less correctly inp-), a, um, adj. [imperium], possessed of command, far-ruling, mighty, powerful, puissant (class.).
    I.
    In gen.: urbes magnae atque imperiosae, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 2:

    populi,

    Cic. Or. 34, 120: imperiosissima civitas, Aug. Civ. Dei, 15, 19 (cf. Verg. A. 1, 284):

    dictatura,

    Liv. 7, 40, 9; cf.

    virga,

    i. e. the fasces, Ov. Tr. 5, 6, 32:

    quisnam igitur liber? sapiens, sibi qui imperiosus,

    who has dominion over himself, Hor. S. 2, 7, 83; cf. Plin. 34, 8, 19, § 62:

    imperiosissimae humanae mentis artes (religio, astrologia, medicina),

    id. 30, 1, 1, § 1:

    risus habet vim nescio an imperiosissimam,

    Quint. 6, 3, 8. —
    II.
    In partic.
    A.
    In a bad sense, imperious, domineering, tyrannical:

    cupiditas honoris quam dura est domina, quam imperiosa,

    Cic. Par. 5, 3, 40:

    nimis imperiosus philosophus,

    id. Fin. 2, 32, 105:

    paedagogi,

    Quint. 1, 1, 8:

    imperiosus atque impotens,

    Sen. Ben. 3, 28 fin.:

    imperiosi nobis ipsis et molesti sumus,

    id. Q. N. 4 praef.:

    Proserpina,

    Hor. S. 2, 5, 110:

    quojus cibo iste factust imperiosior,

    Plaut. Capt. 4, 2, 26:

    imperiosius aequor,

    Hor. C. 1, 14, 8:

    familia imperiosissima et superbissima,

    Liv. 9, 34, 15.—Hence,
    B.
    Impĕrĭōsus, i, m., a surname of the dictator L. Manlius Torquatus and his son, the consul T. Manlius Torquatus, on account of their severity, Liv. 7, 3, 4; 7, 4, 7; Sen. Ben. 3, 37; Cic. Fin. 2, 19, 60; Plin. 22, 5, 5, § 8; Liv. 4, 29, 6; cf. Manlius.—Hence, adv.: impĕrĭōsē, imperiously, tyrannically (ante- and postclass.):

    non severe, non imperiose praecepit,

    Gell. 2, 29, 1; Charis. 202, 11: paene imperiosius quam humanius, Varr. ap. Non. 287, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > inperiosus

  • 7 Superbus

    sŭperbus, a, um, adj. [super; cf. Gr. huperbios].
    I.
    In a bad sense, that thinks himself above others, haughty, proud, arrogant, insolent, discourteous, uncivil, rude, supercilious, domineering (cf.: arrogans, insolens, fastidiosus, vanus, elatus): reges odisse superbos, Poët. ap. Cic. Att. 6, 3, 7:

    reges,

    Lucr. 5, 1222:

    domini,

    id. 2, 1091; Verg. A. 12, 236:

    juvenis,

    id. ib. 3, 326; 10, [p. 1805] 514:

    victor,

    id. G. 3, 226:

    non decet superbum esse hominem servom,

    Plaut. As. 2, 4, 64:

    freti virtute et viribus superbi,

    id. Am. 1, 1, 58:

    superbum se praebuit in fortunā,

    Cic. Att. 8, 4, 1:

    vide ne superbi (animi) sit aspernari ejusdem liberalitatem,

    id. Fam. 4, 9, 4:

    atque meo nunc Superbus incedis malo,

    Hor. Epod. 15, 18:

    licet superbus ambules pecuniā,

    id. ib. 4, 5:

    opibus superbi,

    Verg. A. 5, 268:

    utrum superbiorem te pecunia facit, an quod te imperator consulit,

    Cic. Fam. 7, 13, 1:

    laudato pavone superbior,

    Ov. M. 13, 802:

    homines superbissimi,

    Sall. J. 31, 12;

    Auct. B. Afr. 57, 6: eum, qui de suā unius sententiā omnia gerat, superbum judico magis quam sapientem,

    Liv. 44, 22, 11:

    non respondere vereor, ne superbum sit,

    id. 42, 40, 2.—In a pun on the literal meaning of super: Merc. Faciam ego te superbum, nisi hinc abis. So. Quonam modo? Merc. Auferere, non abibis, si ego fustem sumpsero, I will make you, i. e. one who rides or is carried, rather than walks, Plaut. Am. 1, 1, 201.—
    b.
    Transf., of things concr. or abstr.:

    aures,

    Liv. 34, 5, 13:

    oculi,

    Ov. M. 6, 169:

    arces,

    Hor. Epod. 7, 5:

    postisque superbos Unguit amaracino,

    Lucr. 4, 1179:

    sceptra,

    id. 5, 1137:

    voces,

    id. 5, 1173:

    dens,

    delicate, fastidious, squeamish, Hor. S. 2, 6, 87:

    corpus,

    id. ib. 2, 2, 109:

    inguen,

    id. Epod. 8, 19:

    manus,

    Sen. Med. 205:

    vultus,

    id. Herc. Fur. 721:

    non est inhumana virtus neque immanis neque superba,

    Cic. Lael. 14, 50:

    victoria, quae naturā insolens et superba est,

    id. Marcell. 3, 9:

    pax,

    Liv. 9, 12, 1:

    jura,

    id. 31, 29, 9; cf.:

    superbissima lex,

    id. 4, 4, 10:

    mutatio vestis,

    id. 9, 18, 4:

    vita,

    Prop. 3, 11 (4, 10), 48:

    aures quarum est judicium superbissimum,

    i. e. very severe, utterly impartial, Cic. Or. 44, 150:

    scilicet aspera mea natura, difficilis aditus, superba responsa,

    uncivil, arrogant, id. Vatin. 3, 8:

    cujus tu superbissima decreta et preces repudiasti,

    id. Pis. 27, 64:

    ipsum dicendi genus nihil superbum, nihil elatum saltem ac sublime desideret,

    Quint. 6, 2, 19; cf. id. 11, 1, 37.—With foll. inf., Sil. 3, 374; 12, 433; 14, 646.— Neutr. absol.:

    reliqua multo major multitudo neque excluderetur suffragiis, ne superbum esset, nec valeret nimis, ne esset periculosum,

    Cic. Rep. 2, 22, 39:

    superba loqui,

    Prop. 1, 10, 22.—Superbum est, with a subject-clause, Cic. Verr. 2, 4, 20, § 45; Ov. M. 13, 17.—
    B.
    Sŭperbus, i, m., surname of the younger Tarquin, the last king of Rome, Cic. Rep. 2, 15, 28; id. Tusc. 1, 16, 38; Liv. 1, 49, 1; Ov. F. 2, 718 al.; cf. Cic. Rep. 1, 37, 58.—
    II.
    In a good sense, proud, superior, excellent, distinguished; splendid, magnificent, superb ( poet. and in post-Aug. prose):

    quae (virtus) inter hanc fortunam et illam superba incedit cum magno utriusque contemptu,

    Sen. Ep. 76, 21:

    populum late regem belloque superbum,

    Verg. A. 1, 21:

    animae virtute et factis,

    Sil. 10, 573:

    triumphus,

    Hor. C. 1, 35, 3; 1, 37, 31:

    merum,

    id. ib. 2, 14, 27; cf.:

    limina civium potentiorum,

    id. Epod. 2, 7:

    postes,

    id. C. 4, 15, 7:

    Tibur,

    Verg. A. 7, 630:

    Phoebe superbe lyrā,

    Tib. 4, 2, 22:

    sedes Dolopum,

    Verg. A. 2, 785; Cat. 64, 85:

    domus,

    Sen. Herc. Oet. 509:

    dapes,

    Mart. 3, 45, 3.—
    B.
    In partic.
    1.
    Superba pira, an excellent kind of pear, perh. the muscatel, Col. 5, 10, 18; Plin. 15, 15, 16, § 54; cf. superbia, II. B.—
    2.
    Olivae, of a very large and plump kind, Plin. 15, 3, 4, § 17.—
    3.
    Herba = chamaemeli, App. Herb. 23.—Hence, adv. (acc. to I.), haughtily, proudly, superciliously.
    (α).
    Form sŭ-perbē, Plaut. Merc. 5, 4, 38; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 22; Lucr. 5, 1224:

    imperare,

    Caes. B. G. 1, 31 (with crudeliter); Liv. 2, 45, 6 (with insolenter); 37, 10, 2 (with contemptim); 24, 25, 8 (opp. humiliter); 9, 14;

    10, 10: Rhodii, superbe commemoratis meritis suis, etc.,

    id. 44, 14, 8.—
    (β).
    Form sŭperbĭter (anteclass.), Naev. and Afran. ap. Non. 515, 10 sq.; 516, 1; Enn. ap. Prisc. p. 1010 P. (Enn. p. 180, 40 Vahl.).—
    b.
    Comp.:

    superbius,

    Cic. Imp. Pomp. 5, 11:

    preces alicujus superbius accipere,

    Tac. A. 2, 37.—
    c.
    Sup.:

    superbissime,

    Cic. Pis. 27, 64.

    Lewis & Short latin dictionary > Superbus

  • 8 superbus

    sŭperbus, a, um, adj. [super; cf. Gr. huperbios].
    I.
    In a bad sense, that thinks himself above others, haughty, proud, arrogant, insolent, discourteous, uncivil, rude, supercilious, domineering (cf.: arrogans, insolens, fastidiosus, vanus, elatus): reges odisse superbos, Poët. ap. Cic. Att. 6, 3, 7:

    reges,

    Lucr. 5, 1222:

    domini,

    id. 2, 1091; Verg. A. 12, 236:

    juvenis,

    id. ib. 3, 326; 10, [p. 1805] 514:

    victor,

    id. G. 3, 226:

    non decet superbum esse hominem servom,

    Plaut. As. 2, 4, 64:

    freti virtute et viribus superbi,

    id. Am. 1, 1, 58:

    superbum se praebuit in fortunā,

    Cic. Att. 8, 4, 1:

    vide ne superbi (animi) sit aspernari ejusdem liberalitatem,

    id. Fam. 4, 9, 4:

    atque meo nunc Superbus incedis malo,

    Hor. Epod. 15, 18:

    licet superbus ambules pecuniā,

    id. ib. 4, 5:

    opibus superbi,

    Verg. A. 5, 268:

    utrum superbiorem te pecunia facit, an quod te imperator consulit,

    Cic. Fam. 7, 13, 1:

    laudato pavone superbior,

    Ov. M. 13, 802:

    homines superbissimi,

    Sall. J. 31, 12;

    Auct. B. Afr. 57, 6: eum, qui de suā unius sententiā omnia gerat, superbum judico magis quam sapientem,

    Liv. 44, 22, 11:

    non respondere vereor, ne superbum sit,

    id. 42, 40, 2.—In a pun on the literal meaning of super: Merc. Faciam ego te superbum, nisi hinc abis. So. Quonam modo? Merc. Auferere, non abibis, si ego fustem sumpsero, I will make you, i. e. one who rides or is carried, rather than walks, Plaut. Am. 1, 1, 201.—
    b.
    Transf., of things concr. or abstr.:

    aures,

    Liv. 34, 5, 13:

    oculi,

    Ov. M. 6, 169:

    arces,

    Hor. Epod. 7, 5:

    postisque superbos Unguit amaracino,

    Lucr. 4, 1179:

    sceptra,

    id. 5, 1137:

    voces,

    id. 5, 1173:

    dens,

    delicate, fastidious, squeamish, Hor. S. 2, 6, 87:

    corpus,

    id. ib. 2, 2, 109:

    inguen,

    id. Epod. 8, 19:

    manus,

    Sen. Med. 205:

    vultus,

    id. Herc. Fur. 721:

    non est inhumana virtus neque immanis neque superba,

    Cic. Lael. 14, 50:

    victoria, quae naturā insolens et superba est,

    id. Marcell. 3, 9:

    pax,

    Liv. 9, 12, 1:

    jura,

    id. 31, 29, 9; cf.:

    superbissima lex,

    id. 4, 4, 10:

    mutatio vestis,

    id. 9, 18, 4:

    vita,

    Prop. 3, 11 (4, 10), 48:

    aures quarum est judicium superbissimum,

    i. e. very severe, utterly impartial, Cic. Or. 44, 150:

    scilicet aspera mea natura, difficilis aditus, superba responsa,

    uncivil, arrogant, id. Vatin. 3, 8:

    cujus tu superbissima decreta et preces repudiasti,

    id. Pis. 27, 64:

    ipsum dicendi genus nihil superbum, nihil elatum saltem ac sublime desideret,

    Quint. 6, 2, 19; cf. id. 11, 1, 37.—With foll. inf., Sil. 3, 374; 12, 433; 14, 646.— Neutr. absol.:

    reliqua multo major multitudo neque excluderetur suffragiis, ne superbum esset, nec valeret nimis, ne esset periculosum,

    Cic. Rep. 2, 22, 39:

    superba loqui,

    Prop. 1, 10, 22.—Superbum est, with a subject-clause, Cic. Verr. 2, 4, 20, § 45; Ov. M. 13, 17.—
    B.
    Sŭperbus, i, m., surname of the younger Tarquin, the last king of Rome, Cic. Rep. 2, 15, 28; id. Tusc. 1, 16, 38; Liv. 1, 49, 1; Ov. F. 2, 718 al.; cf. Cic. Rep. 1, 37, 58.—
    II.
    In a good sense, proud, superior, excellent, distinguished; splendid, magnificent, superb ( poet. and in post-Aug. prose):

    quae (virtus) inter hanc fortunam et illam superba incedit cum magno utriusque contemptu,

    Sen. Ep. 76, 21:

    populum late regem belloque superbum,

    Verg. A. 1, 21:

    animae virtute et factis,

    Sil. 10, 573:

    triumphus,

    Hor. C. 1, 35, 3; 1, 37, 31:

    merum,

    id. ib. 2, 14, 27; cf.:

    limina civium potentiorum,

    id. Epod. 2, 7:

    postes,

    id. C. 4, 15, 7:

    Tibur,

    Verg. A. 7, 630:

    Phoebe superbe lyrā,

    Tib. 4, 2, 22:

    sedes Dolopum,

    Verg. A. 2, 785; Cat. 64, 85:

    domus,

    Sen. Herc. Oet. 509:

    dapes,

    Mart. 3, 45, 3.—
    B.
    In partic.
    1.
    Superba pira, an excellent kind of pear, perh. the muscatel, Col. 5, 10, 18; Plin. 15, 15, 16, § 54; cf. superbia, II. B.—
    2.
    Olivae, of a very large and plump kind, Plin. 15, 3, 4, § 17.—
    3.
    Herba = chamaemeli, App. Herb. 23.—Hence, adv. (acc. to I.), haughtily, proudly, superciliously.
    (α).
    Form sŭ-perbē, Plaut. Merc. 5, 4, 38; Ter. Phorm. 5, 7 (8), 22; Lucr. 5, 1224:

    imperare,

    Caes. B. G. 1, 31 (with crudeliter); Liv. 2, 45, 6 (with insolenter); 37, 10, 2 (with contemptim); 24, 25, 8 (opp. humiliter); 9, 14;

    10, 10: Rhodii, superbe commemoratis meritis suis, etc.,

    id. 44, 14, 8.—
    (β).
    Form sŭperbĭter (anteclass.), Naev. and Afran. ap. Non. 515, 10 sq.; 516, 1; Enn. ap. Prisc. p. 1010 P. (Enn. p. 180, 40 Vahl.).—
    b.
    Comp.:

    superbius,

    Cic. Imp. Pomp. 5, 11:

    preces alicujus superbius accipere,

    Tac. A. 2, 37.—
    c.
    Sup.:

    superbissime,

    Cic. Pis. 27, 64.

    Lewis & Short latin dictionary > superbus

  • 9 Tanaquil

    Tănăquil, īlis, f., the proud, imperious wife of the elder Tarquin, Liv. 1, 34; Plin. 36, 27, 70, § 204.—Hence, as an appellative, for a domineering, ambitious woman, Juv. 6, 566; Aus. Ep. 23, 31.

    Lewis & Short latin dictionary > Tanaquil

См. также в других словарях:

  • Domineering — Dom i*neer ing, a. Ruling arrogantly; overbearing. [1913 Webster] A violent, brutal, domineering old reprobate. Blackw. Mag. Syn: Haughty; overbearing; lordly. See {Imperious}. {Dom i*neer ing*ly}, adv. [1913 Webster] …   The Collaborative International Dictionary of English

  • domineering — index brutal, dictatorial, dogmatic, influential, peremptory (imperative), presumptuous, severe …   Law dictionary

  • domineering — *masterful, imperious, imperative, peremptory Analogous words: arrogant, overbearing, lordly, insolent (see PROUD): magisterial, *dictatorial Antonyms: subservient Contrasted words: obsequious, servile (see SUBSERVIENT) …   New Dictionary of Synonyms

  • domineering — [adj] oppressive, authoritarian arrogant, autocratic, bossy, coercive, crack the whip*, despotic, dictatorial, egotistic, highhanded, imperative, imperial, imperious, in driver’s seat*, insolent, iron handed*, on high horse*, overbearing,… …   New thesaurus

  • domineering — ► ADJECTIVE ▪ arrogant and overbearing. ORIGIN from Dutch dominieren, from Latin dominari rule, govern …   English terms dictionary

  • domineering — [däm΄ə nir′iŋ] adj. arrogant; overbearing; tyrannical SYN. MASTERFUL domineeringly adv …   English World dictionary

  • Domineering — You may also be searching for Domination. This article is about the partisan game of Domineering. For the impartial version of the game, see Cram (games). Domineering (also called Stop Gate or Crosscram) is a mathematical game played on a sheet… …   Wikipedia

  • domineering — [[t]dɒ̱mɪnɪ͟ərɪŋ[/t]] ADJ GRADED (disapproval) If you say that someone is domineering, you disapprove of them because you feel that they try to control other people without any consideration for their feelings or opinions. Mick was stubborn and… …   English dictionary

  • domineering — dom|i|neer|ing [ˌdɔmıˈnıərıŋ US ˌda:mıˈnır ] adj someone who is domineering tries to control other people without considering their feelings or ideas used to show disapproval ▪ a domineering mother >domineer v [I] …   Dictionary of contemporary English

  • domineering — adjective someone who is domineering tries to control other people without considering how they feel or what they want: a domineering mother domineer verb (I) …   Longman dictionary of contemporary English

  • Domineering — Domineer Dom i*neer , v. i. & t. [imp. & p. p. {Domineered}; p. pr. & vb. n. {Domineering}.] [F. dominer, L. dominari: cf. OD. domineren to feast luxuriously. See {Dominate}, v. t.] To rule with insolence or arbitrary sway; to play the master; to …   The Collaborative International Dictionary of English

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»