Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

dominatio

  • 1 dominatio

    dominātio, ōnis, f. (dominor), I) die Herrschaft, bes. die Alleinherrschaft, Oberherrschaft, in einem vorher freien Staate verhaßt, dah. gew. = Gewaltherrschaft, Zwingherrschaft, Despotie, wie τυραννίς. A) eig.: unius, Alleinherrschaft, Monarchie, Cic.: Cinnae, Cic.: crudelis, Cic.: in vos u. in vobis, Sall. fr. – Plur., dominationes adpetiverunt, Cic. de rep. 2, 48: dominationes funestae, Sen. de ira 2, 9, 3: dominationibus aliis fastiditus, Tac. ann. 13, 1: vices dominationum, Tert. apol. 26: dominationes affectabant, Sall. hist. fr. 1, 10 (11). – B) meton. = dominantes, die Herrscher, Herren, Sing., Flor. 1, 24, 3. – II) übtr.: ne (fortuna) magnam nimis in nos habeat dominationem, Cornif. rhet.: haec te omnis dominatio regnumque iudiciorum tanto opere delectat, über die G. zu gebieten u. wie ein König zu herrschen, Cic.: temperantia est rationis in libidinem firma et moderata dominatio, Cic.

    lateinisch-deutsches > dominatio

  • 2 dominatio

    dŏmĭnātĭo, ōnis, f. [dominor] pouvoir absolu, monarchie, souveraineté, empire.    - Cic. Phil. 3, 34; Verr. 5, 175; Rep. 1, 48 II [fig.] Inv. 2, 164.
    * * *
    dŏmĭnātĭo, ōnis, f. [dominor] pouvoir absolu, monarchie, souveraineté, empire.    - Cic. Phil. 3, 34; Verr. 5, 175; Rep. 1, 48 II [fig.] Inv. 2, 164.
    * * *
        Dominatio, Verbale, foem. gen. Cic. Seigneurie et maistrise, Domination.
    \
        Spes dominationis. Tacit. Esperance de dominer.

    Dictionarium latinogallicum > dominatio

  • 3 dominatio

    dominātio, ōnis, f. (dominor), I) die Herrschaft, bes. die Alleinherrschaft, Oberherrschaft, in einem vorher freien Staate verhaßt, dah. gew. = Gewaltherrschaft, Zwingherrschaft, Despotie, wie τυραννίς. A) eig.: unius, Alleinherrschaft, Monarchie, Cic.: Cinnae, Cic.: crudelis, Cic.: in vos u. in vobis, Sall. fr. – Plur., dominationes adpetiverunt, Cic. de rep. 2, 48: dominationes funestae, Sen. de ira 2, 9, 3: dominationibus aliis fastiditus, Tac. ann. 13, 1: vices dominationum, Tert. apol. 26: dominationes affectabant, Sall. hist. fr. 1, 10 (11). – B) meton. = dominantes, die Herrscher, Herren, Sing., Flor. 1, 24, 3. – II) übtr.: ne (fortuna) magnam nimis in nos habeat dominationem, Cornif. rhet.: haec te omnis dominatio regnumque iudiciorum tanto opere delectat, über die G. zu gebieten u. wie ein König zu herrschen, Cic.: temperantia est rationis in libidinem firma et moderata dominatio, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dominatio

  • 4 dominatio

    dominatio dominatio, onis f диктатура

    Латинско-русский словарь > dominatio

  • 5 dominatio

    dominatio dominatio, onis f господство

    Латинско-русский словарь > dominatio

  • 6 dominatio

    dominatio dominatio, onis f деспотизм

    Латинско-русский словарь > dominatio

  • 7 dominatio

    dominātio, ōnis f. [ dominor ]
    1) господство, владычество (d. Cinnae C; d. in aliquem Sl, C и in aliquo Sl)
    2) единовластие, верховная власть
    dominationes T, Fl (= dominantes) — повелители

    Латинско-русский словарь > dominatio

  • 8 dominātiō

        dominātiō ōnis, f    [dominor], rule, dominion, reign, lordship, tyranny, despotism, supremacy: Sullae: servi: iniusta, L.: dominationis certamen, S.: ad dominationem adcensus, S.— Plur: novae. — Control, supremacy: omnium rerum: iudiciorum: regia in iudiciis: rationis in libididem.— Plur, rulers: aliae, Ta.
    * * *
    mastery, power; domination; domain; despotism

    Latin-English dictionary > dominātiō

  • 9 dominatio

    dŏmĭnātĭo, ōnis, f. [dominor], rule, dominion.
    I.
    Prop., among the republican Romans, mostly with an odious secondary meaning, unrestricted power, absolute dominion, lordship, tyranny, despotism (good prose;

    for syn. cf.: regnum, dicio, imperium, potestas, magistratus),

    Cic. Rep. 1, 32 (opp. libertas, id. ib. 1, 43; Asin. Pollio ap. Cic. Fam. 10, 31, 3; Sall. J. 31, 16; Liv. 3, 39; 4, 5; 6, 18; Tac. A. 6, 42 al.); Cic. Rep. 2, 9; 19; id. Phil. 3, 14, 34; id. Agr. 1, 6 fin.; id. Att. 8, 3, 6; Sall. C. 5, 6; Nep. Milt. 3, 4; Quint. 9, 2, 97; Tac. A. 1, 3 et saep.—In the plur., Cic. Rep. 2, 26 fin. Mos.; Sall. Hist. Fragm. 1, 9, p. 214 ed. Gerl.; Tac. A. 3, 26; 12, 4; Vulg. Psa. 144, 13 al.—
    II.
    Transf., = dominantes, rulers, lords, despots.—Sing. collect.:

    totam eam dominationem in carcerem detraxit,

    Flor. 1, 24, 3.— Plur., Tac. A. 13, 1.—
    III.
    Trop.:

    regnumque judiciorum,

    Cic. Verr. 1, 12, 35; cf.:

    regia in judiciis,

    id. ib. 2, 5, 68:

    firma et moderata rationis in libididem,

    id. Inv. 2, 54, 164.—
    2.
    In eccl. Lat., angels, spiritual powers, Vulg. Colos. 1, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > dominatio

  • 10 dominatio

    1) господство: victorum dom. (1. 5 § 5 C. Th. 4, 8); управление государством (1. 2 § 24 D. 1, 2) 2) власть над рабами (1. 64 D. 12, 6). 3) господство собственника (1. 78 D. 29, 2).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > dominatio

  • 11 dominatio

    , onis f
      господство

    Dictionary Latin-Russian new > dominatio

  • 12 impotens

    im-potēns (in-potēns), entis, Abl. ente u. entī, I) nicht mächtig, ohnmächtig, schwach, homo, Cic.: cesserat impotens tellure, Hor. – Plur. subst., impotentēs, ium, m., die Schwachen, Cic. – II) eines Ggstds. nicht mächtig, -nicht Herr, A) im allg., m. Genet., equi regendi, Liv.: suarum rerum, sich selbst nicht regieren könnend, Liv.: irae, Liv.: laetitiae, Liv.: mit Infin., quid libet sperare, vermessen hoffend, Hor. carm. 1, 37, 10. – B) prägn., unfähig, seine Leidenschaften (bes. Ehrgeiz u. Herrschsucht) zu beherrschen, leidenschaftlich, unbändig, zügellos, übermütig, herrschsüchtig, despotisch, a) eig.: homo, Cic. u.a.: animus, Ter. u. Cic.: impotens militibus, übermütig, despotisch gegen usw., Iustin.: mea (amica) est impotens, procax, Ter. heaut. 227 Fl. (Wagner petens). – victoria eos ipsos ferociores impotentioresque reddit, Cic.: homo impotentissimus, Cic. – b) übtr., v. Lebl., α) v. Konkr., rasend, wild, aquilo, Hor.: bruma, Mart.: impotentia freta, wilde Fluten, Catull. – β) v. Abstr., zügellos, übertrieben, maßlos, dominatio, Nep.: iniuria, crudelitas, rabies, Liv.: laetitia, postulatum, Cic. – in multo impotentiorem rabiem subito accensi, Liv. – impotentissimus dominatus, Cic.: impotentissima dominatio, Liv.

    lateinisch-deutsches > impotens

  • 13 dominatus

    [st1]1 [-] dŏmĭnātus, a, um: part. passé de dominor; qui a dominé, qui a régné sur. [st1]2 [-] dŏmĭnātŭs, ūs, m. (c. dominatio): pouvoir absolu, monarchie, souveraineté, empire.    - Cic. Rep. 1, 43; Off. 2, 2; Nat. 2, 152; Tusc. 4, 1.
    * * *
    [st1]1 [-] dŏmĭnātus, a, um: part. passé de dominor; qui a dominé, qui a régné sur. [st1]2 [-] dŏmĭnātŭs, ūs, m. (c. dominatio): pouvoir absolu, monarchie, souveraineté, empire.    - Cic. Rep. 1, 43; Off. 2, 2; Nat. 2, 152; Tusc. 4, 1.
    * * *
        Dominatus, huius dominatus, penul. prod. Cic. Seigneurie et maistrise, Domination.

    Dictionarium latinogallicum > dominatus

  • 14 praeruptus

    praeruptus, a, um, part. passé de praerumpo. [st2]1 [-] taillé à pic, escarpé, abrupt, à pic. [st2]2 [-] très haut, très élevé. [st2]3 [-] effréné, fougueux, emporté, violent.    - praerupta (loca), Caes.: lieux escarpés.    - praeruptus descensus, Hirt.: descente rapide.    - praeruptum periculum, Vell. 2: péril extrême.    - praeruptus aquae mons, Virg.: immense montagne d'eau.    - praeruptus imber, Claud.: pluie torrentielle.    - animo praeruptus, Tac.: d'une ambition sans frein.    - praerupta dominatio, Tac.: tyrannie violente.    - praeruptissima urbis pars, Caes.: l'endroit le plus escarpé de la ville.    - parum explanatis vocibus sermo praeruptus, Sen, Ir. 1: [ une conversation entrecoupée par des mots peu intelligibles] = des bribes de phrases peu intelligibles.
    * * *
    praeruptus, a, um, part. passé de praerumpo. [st2]1 [-] taillé à pic, escarpé, abrupt, à pic. [st2]2 [-] très haut, très élevé. [st2]3 [-] effréné, fougueux, emporté, violent.    - praerupta (loca), Caes.: lieux escarpés.    - praeruptus descensus, Hirt.: descente rapide.    - praeruptum periculum, Vell. 2: péril extrême.    - praeruptus aquae mons, Virg.: immense montagne d'eau.    - praeruptus imber, Claud.: pluie torrentielle.    - animo praeruptus, Tac.: d'une ambition sans frein.    - praerupta dominatio, Tac.: tyrannie violente.    - praeruptissima urbis pars, Caes.: l'endroit le plus escarpé de la ville.    - parum explanatis vocibus sermo praeruptus, Sen, Ir. 1: [ une conversation entrecoupée par des mots peu intelligibles] = des bribes de phrases peu intelligibles.
    * * *
        Praeruptus, Adiectiuum. Virgil. Desrompu.
    \
        Praeruptior vero collis, vel in quatuor pedes vertendus. Columel. Hault à merveilles, et malaisé à monter, Inaccessible, Tout desrompu.
    \
        Saxum praeruptum. Liuius. Un hault rochier roide et malaisé à monter.

    Dictionarium latinogallicum > praeruptus

  • 15 impotens

    im-potēns (in-potēns), entis, Abl. ente u. entī, I) nicht mächtig, ohnmächtig, schwach, homo, Cic.: cesserat impotens tellure, Hor. – Plur. subst., impotentēs, ium, m., die Schwachen, Cic. – II) eines Ggstds. nicht mächtig, -nicht Herr, A) im allg., m. Genet., equi regendi, Liv.: suarum rerum, sich selbst nicht regieren könnend, Liv.: irae, Liv.: laetitiae, Liv.: mit Infin., quid libet sperare, vermessen hoffend, Hor. carm. 1, 37, 10. – B) prägn., unfähig, seine Leidenschaften (bes. Ehrgeiz u. Herrschsucht) zu beherrschen, leidenschaftlich, unbändig, zügellos, übermütig, herrschsüchtig, despotisch, a) eig.: homo, Cic. u.a.: animus, Ter. u. Cic.: impotens militibus, übermütig, despotisch gegen usw., Iustin.: mea (amica) est impotens, procax, Ter. heaut. 227 Fl. (Wagner petens). – victoria eos ipsos ferociores impotentioresque reddit, Cic.: homo impotentissimus, Cic. – b) übtr., v. Lebl., α) v. Konkr., rasend, wild, aquilo, Hor.: bruma, Mart.: impotentia freta, wilde Fluten, Catull. – β) v. Abstr., zügellos, übertrieben, maßlos, dominatio, Nep.: iniuria, crudelitas, rabies, Liv.: laetitia, postulatum, Cic. – in multo impotentiorem rabiem subito accensi, Liv. – impotentissimus dominatus, Cic.: impotentissima dominatio, Liv.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > impotens

  • 16 dominatus

    dominātus, ūs m. C, Vr = dominatio

    Латинско-русский словарь > dominatus

  • 17 expugnatorius

    expugnātōrius, a, um
    завоевательный, достигаемый завоеванием ( dominatio Tert)

    Латинско-русский словарь > expugnatorius

  • 18 impotens

    im-potēns, entis adj.
    1) бессильный, слабый (homo infans aut i. C; ad opem impotentium C)
    2) не владеющий (чём-л.), не умеющий совладать (с чем-либо) (i. irae L)
    3) яростный, бешеный, неистовый ( Aquilo H)
    4) не знающий меры, разнузданный (dominatio Nep; i. et ferox C)
    5) неумеренный, чрезвычайный (laetitia C; injuria, crudelitas L)
    6) властолюбивый, надменный (animus, homo C etc.; superbus et i. Sen)

    Латинско-русский словарь > impotens

  • 19 praeruptus

    I 1. a, um
    part. pf. к praerumpo
    2. adj.
    1) крутой, отвесный, обрывистый (mons Ctl, QC; vallis bAl)
    2) пылкий, опрометчивый, безумный ( audacia C)
    3) резкий (animo p. T); строгий, суровый ( dominatio T)
    4) крайний, смертельный ( periculum VP); опасный ( seditio Dig)
    5) обрывающийся, отрывистый ( sermo Sen)
    II praeruptus, (ūs) m. Eccl = praeruptio

    Латинско-русский словарь > praeruptus

  • 20 temperantia

    ae f. [ temperans ]
    умеренность, воздержность, самообладание C, Sen, T, PJ

    Латинско-русский словарь > temperantia

См. также в других словарях:

  • DOMINATIO — titulus honorarius Regg. in Epp. Francicis alibique passim. Graecis Κυριότης, formula loquendi, hodiequeve Italis in usu, vostra Signorîa. Guil Britto Philippidos l. 6. v. 156. Vestra quidem plene Dominatio novit, ut a quo Tam laudabiliter… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • dominatio — index supremacy Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • dominatio — /domaneysh(iy)ow/ In old English law, lordship …   Black's law dictionary

  • dominatio — /domaneysh(iy)ow/ In old English law, lordship …   Black's law dictionary

  • domination — [ dɔminasjɔ̃ ] n. f. • 1120; lat. dominatio I ♦ 1 ♦ Action de dominer; autorité souveraine. ⇒ empire, maîtrise, omnipotence, 2. pouvoir, vx prépotence, suprématie. Domination despotique, injuste, tyrannique. ⇒ dictature, joug, oppression,… …   Encyclopédie Universelle

  • Lucius Cornelius Cinna — A map of Italy Consul of the Roman Republic In office 87 BC – 86 BC Preceded by …   Wikipedia

  • dominaţie — DOMINÁŢIE, dominaţii, s.f. Faptul de a domina, de a şi exercita influenţa sau stăpânirea; putere, stăpânire, influenţă exercitată asupra cuiva sau a ceva. – Din fr. domination, lat. dominatio. Trimis de LauraGellner, 18.06.2004. Sursa: DEX 98 … …   Dicționar Român

  • dominación — (Del lat. dominatio, onis.) ► sustantivo femenino 1 Acción y resultado de dominar: ■ resistir a la dominación romana. 2 Señorío o poder que tiene sobre un territorio el que ejerce la autoridad soberana. 3 ECONOMÍA Desigualdad existente entre… …   Enciclopedia Universal

  • Domination — Do|mi|na|ti|on, die; , en [lat. dominatio] (bildungsspr.): das ↑ Dominieren (1 b); Beherrschung, Vormachtstellung. * * * Do|mi|na|ti|on, die; , en [lat. dominatio] (bildungsspr.): das Dominieren (1 b), Beherrschung, Vormachtstellung: Albanien …   Universal-Lexikon

  • Domination — Dom i*na tion, n. [F. domination, L. dominatio.] 1. The act of dominating; exercise of power in ruling; dominion; supremacy; authority; often, arbitrary or insolent sway. [1913 Webster] In such a people, the haughtiness of domination combines… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Jacques de Molay — Infobox Person name = Jacques de Molay caption = birth date = 1244–5/1249–50 birth place = death date = 1314 03 18 death place = Paris, France other names = known for = Grand Master of the Knights Templar occupation = nationality =… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»