-
1 dominatio
dominātio, ōnis, f. (dominor), I) die Herrschaft, bes. die Alleinherrschaft, Oberherrschaft, in einem vorher freien Staate verhaßt, dah. gew. = Gewaltherrschaft, Zwingherrschaft, Despotie, wie τυραννίς. A) eig.: unius, Alleinherrschaft, Monarchie, Cic.: Cinnae, Cic.: crudelis, Cic.: in vos u. in vobis, Sall. fr. – Plur., dominationes adpetiverunt, Cic. de rep. 2, 48: dominationes funestae, Sen. de ira 2, 9, 3: dominationibus aliis fastiditus, Tac. ann. 13, 1: vices dominationum, Tert. apol. 26: dominationes affectabant, Sall. hist. fr. 1, 10 (11). – B) meton. = dominantes, die Herrscher, Herren, Sing., Flor. 1, 24, 3. – II) übtr.: ne (fortuna) magnam nimis in nos habeat dominationem, Cornif. rhet.: haec te omnis dominatio regnumque iudiciorum tanto opere delectat, über die G. zu gebieten u. wie ein König zu herrschen, Cic.: temperantia est rationis in libidinem firma et moderata dominatio, Cic.
-
2 dominatio
dŏmĭnātĭo, ōnis, f. [dominor] pouvoir absolu, monarchie, souveraineté, empire. - Cic. Phil. 3, 34; Verr. 5, 175; Rep. 1, 48 II [fig.] Inv. 2, 164.* * *dŏmĭnātĭo, ōnis, f. [dominor] pouvoir absolu, monarchie, souveraineté, empire. - Cic. Phil. 3, 34; Verr. 5, 175; Rep. 1, 48 II [fig.] Inv. 2, 164.* * *Dominatio, Verbale, foem. gen. Cic. Seigneurie et maistrise, Domination.\Spes dominationis. Tacit. Esperance de dominer. -
3 dominatio
dominātio, ōnis, f. (dominor), I) die Herrschaft, bes. die Alleinherrschaft, Oberherrschaft, in einem vorher freien Staate verhaßt, dah. gew. = Gewaltherrschaft, Zwingherrschaft, Despotie, wie τυραννίς. A) eig.: unius, Alleinherrschaft, Monarchie, Cic.: Cinnae, Cic.: crudelis, Cic.: in vos u. in vobis, Sall. fr. – Plur., dominationes adpetiverunt, Cic. de rep. 2, 48: dominationes funestae, Sen. de ira 2, 9, 3: dominationibus aliis fastiditus, Tac. ann. 13, 1: vices dominationum, Tert. apol. 26: dominationes affectabant, Sall. hist. fr. 1, 10 (11). – B) meton. = dominantes, die Herrscher, Herren, Sing., Flor. 1, 24, 3. – II) übtr.: ne (fortuna) magnam nimis in nos habeat dominationem, Cornif. rhet.: haec te omnis dominatio regnumque iudiciorum tanto opere delectat, über die G. zu gebieten u. wie ein König zu herrschen, Cic.: temperantia est rationis in libidinem firma et moderata dominatio, Cic.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dominatio
-
4 dominatio
dominatio dominatio, onis f диктатура -
5 dominatio
dominatio dominatio, onis f господство -
6 dominatio
dominatio dominatio, onis f деспотизм -
7 dominatio
dominātio, ōnis f. [ dominor ]1) господство, владычество (d. Cinnae C; d. in aliquem Sl, C и in aliquo Sl)2) единовластие, верховная властьd. unīus C — единодержавиеdominationes T, Fl (= dominantes) — повелители -
8 dominātiō
dominātiō ōnis, f [dominor], rule, dominion, reign, lordship, tyranny, despotism, supremacy: Sullae: servi: iniusta, L.: dominationis certamen, S.: ad dominationem adcensus, S.— Plur: novae. — Control, supremacy: omnium rerum: iudiciorum: regia in iudiciis: rationis in libididem.— Plur, rulers: aliae, Ta.* * *mastery, power; domination; domain; despotism -
9 dominatio
I.Prop., among the republican Romans, mostly with an odious secondary meaning, unrestricted power, absolute dominion, lordship, tyranny, despotism (good prose;II.for syn. cf.: regnum, dicio, imperium, potestas, magistratus),
Cic. Rep. 1, 32 (opp. libertas, id. ib. 1, 43; Asin. Pollio ap. Cic. Fam. 10, 31, 3; Sall. J. 31, 16; Liv. 3, 39; 4, 5; 6, 18; Tac. A. 6, 42 al.); Cic. Rep. 2, 9; 19; id. Phil. 3, 14, 34; id. Agr. 1, 6 fin.; id. Att. 8, 3, 6; Sall. C. 5, 6; Nep. Milt. 3, 4; Quint. 9, 2, 97; Tac. A. 1, 3 et saep.—In the plur., Cic. Rep. 2, 26 fin. Mos.; Sall. Hist. Fragm. 1, 9, p. 214 ed. Gerl.; Tac. A. 3, 26; 12, 4; Vulg. Psa. 144, 13 al.—Transf., = dominantes, rulers, lords, despots.—Sing. collect.:III.totam eam dominationem in carcerem detraxit,
Flor. 1, 24, 3.— Plur., Tac. A. 13, 1.—Trop.:2.regnumque judiciorum,
Cic. Verr. 1, 12, 35; cf.:regia in judiciis,
id. ib. 2, 5, 68:firma et moderata rationis in libididem,
id. Inv. 2, 54, 164.—In eccl. Lat., angels, spiritual powers, Vulg. Colos. 1, 16. -
10 dominatio
1) господство: victorum dom. (1. 5 § 5 C. Th. 4, 8); управление государством (1. 2 § 24 D. 1, 2) 2) власть над рабами (1. 64 D. 12, 6). 3) господство собственника (1. 78 D. 29, 2).Латинско-русский словарь к источникам римского права > dominatio
-
11 dominatio
, onis fгосподство -
12 impotens
im-potēns (in-potēns), entis, Abl. ente u. entī, I) nicht mächtig, ohnmächtig, schwach, homo, Cic.: cesserat impotens tellure, Hor. – Plur. subst., impotentēs, ium, m., die Schwachen, Cic. – II) eines Ggstds. nicht mächtig, -nicht Herr, A) im allg., m. Genet., equi regendi, Liv.: suarum rerum, sich selbst nicht regieren könnend, Liv.: irae, Liv.: laetitiae, Liv.: mit Infin., quid libet sperare, vermessen hoffend, Hor. carm. 1, 37, 10. – B) prägn., unfähig, seine Leidenschaften (bes. Ehrgeiz u. Herrschsucht) zu beherrschen, leidenschaftlich, unbändig, zügellos, übermütig, herrschsüchtig, despotisch, a) eig.: homo, Cic. u.a.: animus, Ter. u. Cic.: impotens militibus, übermütig, despotisch gegen usw., Iustin.: mea (amica) est impotens, procax, Ter. heaut. 227 Fl. (Wagner petens). – victoria eos ipsos ferociores impotentioresque reddit, Cic.: homo impotentissimus, Cic. – b) übtr., v. Lebl., α) v. Konkr., rasend, wild, aquilo, Hor.: bruma, Mart.: impotentia freta, wilde Fluten, Catull. – β) v. Abstr., zügellos, übertrieben, maßlos, dominatio, Nep.: iniuria, crudelitas, rabies, Liv.: laetitia, postulatum, Cic. – in multo impotentiorem rabiem subito accensi, Liv. – impotentissimus dominatus, Cic.: impotentissima dominatio, Liv.
-
13 dominatus
[st1]1 [-] dŏmĭnātus, a, um: part. passé de dominor; qui a dominé, qui a régné sur. [st1]2 [-] dŏmĭnātŭs, ūs, m. (c. dominatio): pouvoir absolu, monarchie, souveraineté, empire. - Cic. Rep. 1, 43; Off. 2, 2; Nat. 2, 152; Tusc. 4, 1.* * *[st1]1 [-] dŏmĭnātus, a, um: part. passé de dominor; qui a dominé, qui a régné sur. [st1]2 [-] dŏmĭnātŭs, ūs, m. (c. dominatio): pouvoir absolu, monarchie, souveraineté, empire. - Cic. Rep. 1, 43; Off. 2, 2; Nat. 2, 152; Tusc. 4, 1.* * *Dominatus, huius dominatus, penul. prod. Cic. Seigneurie et maistrise, Domination. -
14 praeruptus
praeruptus, a, um, part. passé de praerumpo. [st2]1 [-] taillé à pic, escarpé, abrupt, à pic. [st2]2 [-] très haut, très élevé. [st2]3 [-] effréné, fougueux, emporté, violent. - praerupta (loca), Caes.: lieux escarpés. - praeruptus descensus, Hirt.: descente rapide. - praeruptum periculum, Vell. 2: péril extrême. - praeruptus aquae mons, Virg.: immense montagne d'eau. - praeruptus imber, Claud.: pluie torrentielle. - animo praeruptus, Tac.: d'une ambition sans frein. - praerupta dominatio, Tac.: tyrannie violente. - praeruptissima urbis pars, Caes.: l'endroit le plus escarpé de la ville. - parum explanatis vocibus sermo praeruptus, Sen, Ir. 1: [ une conversation entrecoupée par des mots peu intelligibles] = des bribes de phrases peu intelligibles.* * *praeruptus, a, um, part. passé de praerumpo. [st2]1 [-] taillé à pic, escarpé, abrupt, à pic. [st2]2 [-] très haut, très élevé. [st2]3 [-] effréné, fougueux, emporté, violent. - praerupta (loca), Caes.: lieux escarpés. - praeruptus descensus, Hirt.: descente rapide. - praeruptum periculum, Vell. 2: péril extrême. - praeruptus aquae mons, Virg.: immense montagne d'eau. - praeruptus imber, Claud.: pluie torrentielle. - animo praeruptus, Tac.: d'une ambition sans frein. - praerupta dominatio, Tac.: tyrannie violente. - praeruptissima urbis pars, Caes.: l'endroit le plus escarpé de la ville. - parum explanatis vocibus sermo praeruptus, Sen, Ir. 1: [ une conversation entrecoupée par des mots peu intelligibles] = des bribes de phrases peu intelligibles.* * *Praeruptus, Adiectiuum. Virgil. Desrompu.\Praeruptior vero collis, vel in quatuor pedes vertendus. Columel. Hault à merveilles, et malaisé à monter, Inaccessible, Tout desrompu.\Saxum praeruptum. Liuius. Un hault rochier roide et malaisé à monter. -
15 impotens
im-potēns (in-potēns), entis, Abl. ente u. entī, I) nicht mächtig, ohnmächtig, schwach, homo, Cic.: cesserat impotens tellure, Hor. – Plur. subst., impotentēs, ium, m., die Schwachen, Cic. – II) eines Ggstds. nicht mächtig, -nicht Herr, A) im allg., m. Genet., equi regendi, Liv.: suarum rerum, sich selbst nicht regieren könnend, Liv.: irae, Liv.: laetitiae, Liv.: mit Infin., quid libet sperare, vermessen hoffend, Hor. carm. 1, 37, 10. – B) prägn., unfähig, seine Leidenschaften (bes. Ehrgeiz u. Herrschsucht) zu beherrschen, leidenschaftlich, unbändig, zügellos, übermütig, herrschsüchtig, despotisch, a) eig.: homo, Cic. u.a.: animus, Ter. u. Cic.: impotens militibus, übermütig, despotisch gegen usw., Iustin.: mea (amica) est impotens, procax, Ter. heaut. 227 Fl. (Wagner petens). – victoria eos ipsos ferociores impotentioresque reddit, Cic.: homo impotentissimus, Cic. – b) übtr., v. Lebl., α) v. Konkr., rasend, wild, aquilo, Hor.: bruma, Mart.: impotentia freta, wilde Fluten, Catull. – β) v. Abstr., zügellos, übertrieben, maßlos, dominatio, Nep.: iniuria, crudelitas, rabies, Liv.: laetitia, postulatum, Cic. – in multo impotentiorem rabiem subito accensi, Liv. – impotentissimus dominatus, Cic.: impotentissima dominatio, Liv.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > impotens
-
16 dominatus
dominātus, ūs m. C, Vr = dominatio -
17 expugnatorius
expugnātōrius, a, umзавоевательный, достигаемый завоеванием ( dominatio Tert) -
18 impotens
im-potēns, entis adj.1) бессильный, слабый (homo infans aut i. C; ad opem impotentium C)2) не владеющий (чём-л.), не умеющий совладать (с чем-либо) (i. irae L)ob sitim i. sui QC — обезумевший от жажды3) яростный, бешеный, неистовый ( Aquilo H)4) не знающий меры, разнузданный (dominatio Nep; i. et ferox C)quidlibet i. sperare H — чьим надеждам нет предела5) неумеренный, чрезвычайный (laetitia C; injuria, crudelitas L)i. laetitiae L — не помнящий себя (вне себя) от радости6) властолюбивый, надменный (animus, homo C etc.; superbus et i. Sen)i. alicui Just — высокомерно обращающийся с кем-л -
19 praeruptus
I 1. a, umpart. pf. к praerumpo2. adj.1) крутой, отвесный, обрывистый (mons Ctl, QC; vallis bAl)2) пылкий, опрометчивый, безумный ( audacia C)3) резкий (animo p. T); строгий, суровый ( dominatio T)4) крайний, смертельный ( periculum VP); опасный ( seditio Dig)5) обрывающийся, отрывистый ( sermo Sen)II praeruptus, (ūs) m. Eccl = praeruptio -
20 temperantia
умеренность, воздержность, самообладание C, Sen, T, PJt. est rationis in libidĭnem dominatio C — умеренность есть власть разума над страстью
См. также в других словарях:
DOMINATIO — titulus honorarius Regg. in Epp. Francicis alibique passim. Graecis Κυριότης, formula loquendi, hodiequeve Italis in usu, vostra Signorîa. Guil Britto Philippidos l. 6. v. 156. Vestra quidem plene Dominatio novit, ut a quo Tam laudabiliter… … Hofmann J. Lexicon universale
dominatio — index supremacy Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
dominatio — /domaneysh(iy)ow/ In old English law, lordship … Black's law dictionary
dominatio — /domaneysh(iy)ow/ In old English law, lordship … Black's law dictionary
domination — [ dɔminasjɔ̃ ] n. f. • 1120; lat. dominatio I ♦ 1 ♦ Action de dominer; autorité souveraine. ⇒ empire, maîtrise, omnipotence, 2. pouvoir, vx prépotence, suprématie. Domination despotique, injuste, tyrannique. ⇒ dictature, joug, oppression,… … Encyclopédie Universelle
Lucius Cornelius Cinna — A map of Italy Consul of the Roman Republic In office 87 BC – 86 BC Preceded by … Wikipedia
dominaţie — DOMINÁŢIE, dominaţii, s.f. Faptul de a domina, de a şi exercita influenţa sau stăpânirea; putere, stăpânire, influenţă exercitată asupra cuiva sau a ceva. – Din fr. domination, lat. dominatio. Trimis de LauraGellner, 18.06.2004. Sursa: DEX 98 … … Dicționar Român
dominación — (Del lat. dominatio, onis.) ► sustantivo femenino 1 Acción y resultado de dominar: ■ resistir a la dominación romana. 2 Señorío o poder que tiene sobre un territorio el que ejerce la autoridad soberana. 3 ECONOMÍA Desigualdad existente entre… … Enciclopedia Universal
Domination — Do|mi|na|ti|on, die; , en [lat. dominatio] (bildungsspr.): das ↑ Dominieren (1 b); Beherrschung, Vormachtstellung. * * * Do|mi|na|ti|on, die; , en [lat. dominatio] (bildungsspr.): das Dominieren (1 b), Beherrschung, Vormachtstellung: Albanien … Universal-Lexikon
Domination — Dom i*na tion, n. [F. domination, L. dominatio.] 1. The act of dominating; exercise of power in ruling; dominion; supremacy; authority; often, arbitrary or insolent sway. [1913 Webster] In such a people, the haughtiness of domination combines… … The Collaborative International Dictionary of English
Jacques de Molay — Infobox Person name = Jacques de Molay caption = birth date = 1244–5/1249–50 birth place = death date = 1314 03 18 death place = Paris, France other names = known for = Grand Master of the Knights Templar occupation = nationality =… … Wikipedia