dokuczliwy

См. также в других словарях:

• dokuczliwy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, dokuczliwywi, dokuczliwywszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} dokuczający często i chętnie; lubiący dokuczać innym; nieznośny, złośliwy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dokuczliwe stworzenie.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• dokuczliwy — dokuczliwywi, dokuczliwywszy 1. «lubiący dokuczać, skłonny do dokuczania, dokuczający, nieznośny» Dokuczliwe dzieci. Dokuczliwi sąsiedzi. Ktoś staje się bardziej dokuczliwy, coraz to dokuczliwszy. 2. «przykry do znoszenia, trudny do wytrzymania;… …   Słownik języka polskiego

• ziąb — m IV, D. u, Ms. ziąbbie, blm «przejmujące zimno, dokuczliwy chłód» Dokuczliwy, przejmujący, okropny ziąb. Nie wychodź w taki ziąb. Od ziemi ciągnęło ziąbem. Ziąb przenika przez ubranie. ◊ Ziąb chodzi, przechodzi, przebiega komuś po kościach, po… …   Słownik języka polskiego

• nieznośny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, nieznośnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} trudny do zniesienia, wytrzymania; dotkliwy, przykry, dokuczliwy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nieznośny gwar, wiatr, ból, głód. Nieznośne zimno …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• charakterek — m III, D. charakterekrku, N. charakterekrkiem; lm M. charakterekrki iron. «przykry, dokuczliwy charakter; zespół niemiłych cech psychicznych; osoba o takim charakterze» Ależ charakterek! …   Słownik języka polskiego

• chlapać — ndk IX, chlapaćpię, chlapaćpiesz, chlap, chlapaćał, chlapaćany chlapnąć dk Va, chlapaćnę, chlapaćniesz, chlapaćnij, chlapaćnął, chlapaćnęła, chlapaćnęli, chlapaćnięty, chlapaćnąwszy 1. «uderzać o wodę, o błoto, o coś mokrego; wylewać płyn… …   Słownik języka polskiego

• chłód — m IV, D. chłodu, Ms. chłodzie; lm M. chłody «dość niska temperatura powietrza; umiarkowane zimno» Dokuczliwy, ostry, przejmujący, przenikliwy, rześki, wilgotny chłód. Jesienne chłody. Nocny chłód. Powiew chłodu. Uczuć chłód. Drżeć z chłodu.… …   Słownik języka polskiego

• ciąć — ndk Xc, tnę, tniesz, tnij, ciął, cięła, cięli, cięty 1. «dzielić jednolitą całość na części, oddzielać coś od jednolitej całości, np. ostrym narzędziem; krajać, ścinać, rozcinać, wycinać» Ciąć materiał nożyczkami. Ciąć bandaż w kawałki, na… …   Słownik języka polskiego

• diabelstwo — n III, Ms. diabelstwowie; lm D. diabelstwoelstw 1. «cechy przypisywane diabłu: zło, złośliwość, itp.» 2. pot. «coś złośliwego, denerwującego, niebezpiecznego; rzadko: ktoś złośliwy, dokuczliwy, niebezpieczny itp.» Jeszcze to diabelstwo wybuchnie …   Słownik języka polskiego

• dokuczliwie — dokuczliwieej przysłów. od dokuczliwy a) w zn. 1: Zachowywać się dokuczliwie. b) w zn. 2: Komary tną dokuczliwie. Ząb boli coraz dokuczliwiej …   Słownik języka polskiego

• dolegliwy — «sprawiający ból, cierpienie; trudny do zniesienia; o bólu, cierpieniu itp.: dolegający, dokuczliwy, bolesny» Dolegliwy ból zębów, głowy …   Słownik języka polskiego