-
1 dobrze
dobrze ubrany gut gekleidet;dobrze wychowany wohl erzogen;dobrze płatny gut bezahlt;dobrze widziany gut angesehen;czuć się dobrze sich wohl fühlen;wyglądać dobrze gut aussehen; iron mollig sein;życzyć dobrze k-u es gut mit jemandem meinen, jemandem wohlgesinnt sein;to dobrze robi es tut gut;dobrze ci tak mówić du hast leicht reden;on ma się dobrze es geht ihm gut;dobrze ci tak! geschieht dir recht!;równie dobrze genauso gut -
2 dobrze
-
3 dobrze
ktoś ma się \dobrze jdm geht es gutcoś komuś \dobrze robi etw tut jdm gut\dobrze mu z oczu patrzy er macht den Eindruck eines anständigen Menschen, sein Gesicht strahlt Güte aus ( geh)6) ( pozytywnie)to \dobrze o nim świadczy damit stellt er sich ein gutes Zeugnis ausmówić o kimś \dobrze gut [ lub Gutes] von jdm sprechen9) ( pomyślnie)\dobrze się komuś powodzi es geht jdm gut\dobrze komuś życzyć jdm nur Gutes wünschenjak \dobrze pójdzie wenn es gut geht [ lub läuft]\dobrze poinformowany gut informiert [ lub unterrichtet]\dobrze znany gut bekannt\dobrze! einverstanden!, abgemacht!13) \dobrze ci tak! es geschieht dir recht!, [du bist] selber schuld!
См. также в других словарях:
lata — 1. Być w latach «o człowieku: być starym, przeżyć wiele lat»: W tym ścisku wybrałem takiego jednego, co najgłośniej krzyczał przeciwko komunie, a że był w latach i dobrze ubrany, to mu wsadziłem łapę do kieszeni i wymacałem pistolet. J. Stawiński … Słownik frazeologiczny
ubrać — dk IX, ubiorę, ubierzesz, ubierz, ubrał, ubrany ubierać ndk I, ubraćam, ubraćasz, ubraćają, ubraćaj, ubraćał, ubraćany 1. «włożyć na kogoś albo na coś ubranie, obuwie, nakrycie głowy itp.; odziać» Ubierać dziecko, lalkę. Ubrać kogoś w nową… … Słownik języka polskiego
dżentelmen — m IV, DB. a, Ms. dżentelmennie; lm M. dżentelmenni, DB. ów «mężczyzna dobrze wychowany, taktowny, rycerski, umiejący się zachować w każdej sytuacji; także mężczyzna wytworny, elegancko ubrany» Postępek niegodny dżentelmena. ‹ang.› … Słownik języka polskiego
niż — I «spójnik oznaczający różnicę stopnia nasilenia porównywanych ze sobą określeń, cech, stanów, czynności; używany w związkach z przymiotnikami i przysłówkami w stopniu wyższym oraz z innymi wyrazami oznaczającymi porównywanie, wybór (takimi jak:… … Słownik języka polskiego
starannie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., starannieej {{/stl 8}}{{stl 7}} w sposób staranny, ze starannością; dokładnie, troskliwie, pedantycznie, sumiennie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Starannie wykonany mebel. Pisać, mówić starannie. Starannie wykształcony, ubrany … Langenscheidt Polski wyjaśnień