-
1 dissident
dissident, e [disidɑ̃, ɑ̃t]1. adjective2. masculine noun, feminine noun* * *
1.
dissidente disidɑ̃, ɑ̃t adjectif1) Politique [personne] dissident; [groupe] break-away2) Religion [secte] dissenting
2.
nom masculin, féminin1) Politique dissident2) Philosophie, Religion dissenter* * *disidɑ̃, ɑ̃t dissident, -e1. adj2. nm/f* * *A adj2 Relig [secte] dissenting.B nm,f1 Pol dissident;( féminin dissidente) [disidɑ̃, ɑ̃t] adjectifun groupe dissident a splinter ou breakaway group————————, dissidente [disidɑ̃, ɑ̃t] nom masculin, nom féminin -
2 dissident
dissident [diesiedã]〈bijvoeglijk naamwoord; ook m., v.〉1 afgescheiden ⇒ afvallig, ontrouw♦voorbeelden:1. m 2. adjafvallig, ontrouw -
3 dissident
dissident, e[disidɑ̃, ɑ̃t]Adjectif & nom masculin et féminin avec une désinence féminin dissidente* * *dissident, e[disidɑ̃, ɑ̃t]Adjectif & nom masculin et féminin avec une désinence féminin dissidente -
4 dissident
dissident, e[disidɑ̃, ɑ̃t]Adjectif & nom masculin et féminin avec une désinence féminin dissidente* * *dissident, -e disidɑ̃, dɑ̃t]nome masculino, femininodissidente 2g. -
5 dissident
dissident, -ente adjectif employé aussi comme substantif inflexionesDisidente -
6 dissident
dissidentdisidentský (adj.)disident mrozkolnický (adj.)rozkolník modštěpenecký (adj.) -
7 dissident
1. disidɑ̃ adj
2. disidɑ̃(t) m (f - dissidente)1) POL Dissident(in) m/f2) ( personne d'avis différent) anders Denkende(r) m/fdissidentI Adjectifabtrünnig; Beispiel: un groupe dissident eine SplittergruppeDissident(in) masculin(féminin) -
8 dissident
1. adj ( fém - dissidente)раскольничий, диссидентский; инакомыслящий, отколовшийся2. m (f - dissidente)диссидент [диссидентка]; раскольник [раскольница]; инакомыслящий [инакомыслящая] -
9 dissident
1. прил.1) общ. диссидентский, инакомыслящий, отколовшийся, раскольничий2) разг. диссидентствующий2. сущ.общ. раскольник, диссидент -
10 dissident
خارجمخالف فى الرأىمنشقمنفصل -
11 dissident
1. dysydencki2. dysydent3. odstępczy4. przeciwnik -
12 dissident,
e adj. (lat. dissidens) 1. отцепнически, разколнически; 2. m., f. отцепник, разколник. Ќ Ant. orthodoxe. -
13 dissident
-E adj. диссиде́нтский; раско́льничий; отколо́вшийся■ m, f 1. диссиде́нт, -ка ◄о►; инакомы́слящ|ий, -ая (hétérodoxe); раско́льни|к, -ца; отколо́вш|ийся, -аяся (scissionniste) 2. relig. раско́льни|к, -ца Rus.; диссиде́нт, -ка ◄о► vx. -
14 dissident
= insurgéDictionnaire juridique, politique, économique et financier > dissident
-
15 dissident
xxx mheterodoks -
16 dissident
-enteI adj. ora buzilgan, nifoqli, ixtilofli, har xil dunyoqarashli, boshqacha fikrlaydigan, bo‘lingan, ajralganII n. dindan qaytgan, murtad, orani buzuvchi, ixtilof, nifoq, nizo soluvchi, muxolifatchi, buzg‘unchi, bo‘lib, ajratib yuboruvchi. -
17 dissident
-
18 dissident
n m frebelle baş kaldıran -
19 dissident
disidento -
20 dissident, ente
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Dissident — Saltar a navegación, búsqueda «Dissident» Sencillo de Pearl Jam del álbum Vs Lado B « Release (En vivo) / Rearviewmirror (En vivo) / Even Flow (En vivo) / Dissident (En vivo) / Why Go (En vivo) / Deep (En vivo)» … Wikipedia Español
dissident — dissident, ente [ disidɑ̃, ɑ̃t ] adj. • 1539, rare av. 1752; lat. dissidens, de dissedere « être en désaccord » ♦ Qui est en dissidence, qui fait partie d une dissidence. ⇒ hérétique, hétérodoxe, non conformiste, opposé, rebelle, révolté,… … Encyclopédie Universelle
Dissident — Sm Abweichender, Andersdenker per. Wortschatz fach. (16. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. dissidēns ( entis), dem PPräs. von l. dissidēre getrennt sein, anders denken, eigentlich voneinander getrennt sitzen , zu l. sedēre (sessum) sitzen und l.… … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Dissident — Dis si*dent, a. [L. dissidens, entis, p. pr. of dissidere to sit apart, to disagree; dis + sedere to sit: cf. F. dissident. See {Sit}.] No agreeing; dissenting; discordant; different. [1913 Webster] Our life and manners be dissident from theirs.… … The Collaborative International Dictionary of English
Dissident — Dis si*dent, n. (Eccl.) One who disagrees or dissents; one who separates from the established religion. [1913 Webster] The dissident, habituated and taught to think of his dissidenc? as a laudable and necessary opposition to ecclesiastical… … The Collaborative International Dictionary of English
dissident — dissident, ente (di ssi dan, dan t ) adj. 1° Qui est en dissidence sur un point de doctrine avec le plus grand nombre, ou avec une église officielle. Secte, faction dissidente. 2° Substantivement. Les presbytériens sont des dissidents en… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
dissident — [adj] disagreeing, differing discordant, dissentient, dissenting, heretical, heterodox, nonconformist, schismatic, sectarian, unorthodox; concept 403 Ant. agreeing, conforming dissident [n] person who holds different belief agitator, dissenter,… … New thesaurus
dissident — [dis′ədənt] adj. [L dissidens: see DISSIDENCE] not agreeing; dissenting n. a dissident person; dissenter dissidently adv … English World dictionary
dissident — I adjective antagonistic, at odds with, at variance with, challenging, clashing, contrary, differing, disagreeing, discontented, discordant, discrepant, disinclined, disobedient, dissatisfied, dissentient, dissenting, dissentious, divergent,… … Law dictionary
dissident — DISSIDENT, s. m. se dit Des sectaires qui ne sont pas de la religion dominante. Les Dissidens de Pologne. Les Presbitériens sont des Dissidens en Angleterre … Dictionnaire de l'Académie Française 1798
dissident — • dissident, överlöpare, desertör, förrädare … Svensk synonymlexikon