-
1 turbō
turbō āvī, ātus (turbāssitur for turbātum erit, C.), āre [turba], to make an uproar, move confusedly, be in disorder: instat, turbatque (Achilles), rages, O.: turbant trepida ostia Nili (i. e. trepidant), V.— To disturb, a<*>itate, confound, disorder, throw into confusion: mare ventorum vi turbari: hibernum mare, H.: eversae turbant convivia mensae, O.: turbatis capillis stare, O.: turbata capillos, O.—In war, to throw into disorder, break, disorganize: equitatus turbaverat ordines, L.: Hic rem Romanam, magno turbante tumultu, Sistet, V.—Of water, to trouble, make thick, turbid: lacūs, O.: limo aquam, H.—Fig., to make confusion, cause disorder: turbent porro, quam velint, T.: omnibus in rebus turbare, i. e. derange all his affairs: si una alterave civitas turbet, Ta.: si in Hispaniā turbatum esset: totis Usque adeo turbatur agris, i. e. there is confusion, V.— To confound, confuse, disturb, unsettle: non modo illa, quae erant aetatis, permiscuit, sed etiam turbavit: ne quid ille turbet vide: ne incertā prole auspicia turbarentur, L.* * *Iturbare, turbavi, turbatus Vdisturb, agitate, throw into confusionIIthat which whirls; whirlwind, tornado; spinning top; spiral, round, circleIIIthat which whirls; whirlwind, tornado; spinning top; spiral, round, circle -
2 Turbo
1.turbo, āvi, ātum, 1, v. a. ( fut. perf. turbassit, for turbaverit, Cic. Leg. 3, 4; al. turbassitur) [turba], to disturb, agitate, confuse, disorder; to throw into disorder or confusion (freq. and class.; syn.: confundo, misceo, agito).I.Lit.:B.ventorum vi agitari atque turbari mare,
Cic. Clu. 49, 138:aequora ventis,
Lucr. 2, 1:hibernum mare,
Hor. Epod. 15, 8; Ov. M. 7, 154; 14, 545 al.:eversae turbant convivia mensae,
id. ib. 12, 222; cf. in a poet. transf.:ancipiti quoniam bello turbatur utrimque,
Lucr. 6, 377:ne comae turbarentur, quas componi vetuit,
Quint. 11, 3, 148:ne turbet toga mota capillos,
Ov. Am. 3, 2, 75:capillos,
id. M. 8, 859; id. Am. 3, 14, 33; cf.in a Greek construction: turbata capillos,
id. M. 4, 474:ceram,
the seal, Quint. 12, 8, 13:uvae recentes alvum turbant,
Plin. 23, 1, 6, § 10.— Absol.:instat, turbatque ruitque,
Ov. M. 12, 134.—Reflex.:cum mare turbaret (sc. se),
Varr. R. R. 3, 17, 7 Schneid. ad loc. (al. turbaretur).—In partic.1.Milit. t. t., to throw into disorder, break the line of battle, disorganize:2.equitatus turbaverat ordines,
Liv. 3, 70, 9:aciem peditum,
id. 30, 18, 10.— Absol.:equites eruptione factā in agmen modice primo impetu turbavere,
Liv. 38, 13, 12:turbantibus invicem copiis,
Flor. 4, 2, 49:hic rem Romanam, magno turbante tumultu, sistet,
Verg. A. 6, 857.—Of water, to trouble, make thick or turbid:II.lacus,
Ov. M. 6, 364:fons quem nulla volucris turbarat,
id. ib. 3, 410:flumen imbre,
id. ib. 13, 889:limo aquam,
Hor. S. 1, 1, 60:aquas lacrimis,
Ov. M. 3, 475; cf.:pulvis sputo turbatus,
Petr. 131.—Trop.:A. B.non modo illa permiscuit, sed etiam delectum atque ordinem turbavit,
Cic. Verr. 2, 2, 50, § 123:qui omnia inflma summis paria fecit, turbavit, miscuit,
id. Leg. 3, 9, 19:Aristoteles quoque multa turbat, a magistro Platone non dissentiens,
id. N. D. 1, 13, 33:quantas res turbo!
Plaut. Mil. 3, 2, 1:quas meus filius turbas turbet,
id. Bacch. 4, 9, 1; cf.:quae meus filius turbavit,
id. ib. 5, 1, 5; id. Cas. 5, 2, 6:ne quid ille turbet vide,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 7, § 24:haec, quae in re publicā turbantur,
id. ib. 3, 9, 3:cum dies alicui nobilium dicta novis semper certaminibus contiones turbaret,
Liv. 3, 66, 2: ne incertā prole auspicia turbarentur, id. 4, 6, 2:milites nihil in commune turbantes,
Tac. H. 1, 85:turbantur (testes),
Quint. 5, 7, 11; cf. id. 4, 5, 6; 5, 14, 29; 10, 7, 6:spem pacis,
Liv. 2, 16, 5.— Absol.: Ph. Ea nos perturbat. Pa. Dum ne reducam, turbent porro, quam velint, Ter. Hec. 4, 4, 12 (cf. I. B. 1. supra):repente turbare Fortuna coepit,
Tac. A. 4, 1:si una alterave civitas turbet,
id. ib. 3, 47: M. Servilius postquam, ut coeperat, omnibus in rebus turbarat, i. e. had deranged all his affairs, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 2.— Impers. pass.:nescio quid absente nobis turbatum'st domi,
Ter. Eun. 4, 3, 7:totis Usque adeo turbatur agris,
Verg. E. 1, 12:si in Hispaniā turbatum esset,
Cic. Sull. 20, 57.—Hence, turbātus, a, um, P. a., troubled, disturbed, disordered, agitated, excited.Trop.:2.hostes inopinato malo turbati,
Caes. B. C. 2, 12:oculis simul ac mente turbatus,
Liv. 7, 26, 5:turbatus religione simul ac periculo,
Suet. Ner. 19; cf.:turbatus animi,
Sil. 14, 678:placare voluntates turbatas,
Cic. Planc. 4, 11: seditionibus omnia turbata sunt, Sall. Or. Phil. contr. Lepid. 1:turbata cum Romanis pax,
Just. 18, 2, 10:omnia soluta, turbata atque etiam in contrarium versa,
Plin. Ep. 8, 14, 7; cf.:quae si confusa, turbata, permixta sunt, etc.,
id. ib. 9, 5, 3.—Hence, adv.: turbātē, confusedly, disorderly:aguntur omnia raptim atque turbate,
in confusion, Caes. B. C. 1, 5, 1.turbo, ĭnis, m. (collat. form tur-ben, ĭnis, n., Tib. 1, 5, 3; id. ap. Charis. p. 118 P.; gen. turbonis, Caes. ib.) [1. turbo], that which spins or twirls round (cf. vertex).I.A whirlwind, hurricane, tornado: ventus circumactus et eundem ambiens locum et se ipse vertigine concitans turbo est. Qui si pugnacior est ac diutius volutatur, inflammatur, et efficit, quem prêstêra Graeci vocant:B.hic est igneus turbo,
Sen. Q. N. 5, 13, 3:falsum est faces et trabes turbine exprimi,
id. ib. 7, 5, 1; 2, 22, 2; id. Ep. 109, 18:procellae, turbines,
Cic. N. D. 3, 20, 51; cf.: saevi exsistunt turbines, Pac. ap. Cic. de Or. 3, 39, 157 (Trag. Rel. p. 111 Rib.); Enn. ap. Schol. Vat. ad Ter. Heaut. 2, 3, 4 (Ann. v. 553 Vahl.):venti vis rapido percurrens turbine campos,
Lucr. 1, 273; cf. id. 1, 279; 1, 294; 5, 217; Ov. M. 6, 310:senatus decrevit, ut Minerva, quam turbo dejecerat, restitueretur,
Cic. Fam. 12, 25, 1:turbo aut subita tempestas,
id. Cael. 32, 79:pulvis collectus turbine,
Hor. S. 1, 4, 31:venti rotanti turbine portant,
Lucr. 1, 294:ita turbine nigro Ferret hiemps,
Verg. G. 1, 320:venti ruunt et terras turbine perflant,
id. A. 1, 83:accendi turbine quodam aëris,
Sen. Q. N. 7, 4, 1.—In apposition with ventus:exoritur ventus turbo,
Plaut. Curc. 5, 2, 47:circumstabant navem turbines venti,
id. Trin. 4, 1, 16.—Trop., whirlwind, storm, etc.:II.qui in maximis turbinibus ac fluctibus rei publicae navem gubernassem,
Cic. Pis. 9, 20:tu, procella patriae, turbo ac tempestas pacis atque otii,
id. Dom. 53, 137:ego te in medio versantem turbine leti Eripui,
Cat. 64, 149:cum illi soli essent duo rei publicae turbines,
Cic. Sest. 11, 25:miserae mentis,
Ov. Am. 2, 9, 28:miserarum rerum,
id. M. 7, 614:nescio quo miserae turbine mentis agor,
id. Am. 2, 9, 28:Gradivi,
i. e. tumult of war, Sil. 11, 101:virtutem turbine nullo Fortuna excutiet tibi,
Luc. 2, 243:horum mala, turbo quīs rerum imminet,
Sen. Agam. 196.—Lit., a spinning-top, whipping-top, Verg. A. 7, 378 sq.; Tib. 1, 5, 3.—B.Transf., of things that have the shape or whirling motion of a top, as a reel, whirl, spindle, etc., Cic. Fat. 18, 42; Varr. ap. Serv. Verg. A. 1, 449; Hor. Epod. 17, 7; Cat. 64, 315; Ov. M. 1, 336; Plin. 2, 10, 7, § 47; 9, 36, 61, § 130; 27, 4, 5, § 14; 36, 13, 19, § 90; 37, 4, 15, § 56.—III.A whirling motion, a whirl, twirl, twist, rotation, revolution, a round, circle (mostly poet.):3.cum caeli turbine ferri,
Lucr. 5, 624:lunae,
id. 5, 632:ignium,
id. 6, 640; cf. Verg. A. 3, 573:teli (contorti),
id. ib. 6, 594; cf. id. ib. 11, 284; Luc. 3, 465; Sil. 4, 542:saxi,
whirling force, circular hurling, Verg. A. 12, 531:serpentis,
i. e. the coiling, Sil. 3, 191:Aegaeus,
whirlpool, vortex, Claud. Laud. Stil. 1, 287; so, rapax, Stat [p. 1918] Th. 4, 813:verterit hunc (servum in emancipatione) dominus, momento turbinis exit Marcus Dama,
i. e. of whirling round, Pers. 5, 78: militiae turbine factus eques, i. e. through the round of military gradation or promotion, Ov. Am. 3, 15, 6:vulgi,
i. e. a throng, crowd, Claud. II. Cons. Stil. 200.Turbo, ōnis, m., the name of a gladiator, Hor. S. 2, 3, 310. -
3 turbo
1.turbo, āvi, ātum, 1, v. a. ( fut. perf. turbassit, for turbaverit, Cic. Leg. 3, 4; al. turbassitur) [turba], to disturb, agitate, confuse, disorder; to throw into disorder or confusion (freq. and class.; syn.: confundo, misceo, agito).I.Lit.:B.ventorum vi agitari atque turbari mare,
Cic. Clu. 49, 138:aequora ventis,
Lucr. 2, 1:hibernum mare,
Hor. Epod. 15, 8; Ov. M. 7, 154; 14, 545 al.:eversae turbant convivia mensae,
id. ib. 12, 222; cf. in a poet. transf.:ancipiti quoniam bello turbatur utrimque,
Lucr. 6, 377:ne comae turbarentur, quas componi vetuit,
Quint. 11, 3, 148:ne turbet toga mota capillos,
Ov. Am. 3, 2, 75:capillos,
id. M. 8, 859; id. Am. 3, 14, 33; cf.in a Greek construction: turbata capillos,
id. M. 4, 474:ceram,
the seal, Quint. 12, 8, 13:uvae recentes alvum turbant,
Plin. 23, 1, 6, § 10.— Absol.:instat, turbatque ruitque,
Ov. M. 12, 134.—Reflex.:cum mare turbaret (sc. se),
Varr. R. R. 3, 17, 7 Schneid. ad loc. (al. turbaretur).—In partic.1.Milit. t. t., to throw into disorder, break the line of battle, disorganize:2.equitatus turbaverat ordines,
Liv. 3, 70, 9:aciem peditum,
id. 30, 18, 10.— Absol.:equites eruptione factā in agmen modice primo impetu turbavere,
Liv. 38, 13, 12:turbantibus invicem copiis,
Flor. 4, 2, 49:hic rem Romanam, magno turbante tumultu, sistet,
Verg. A. 6, 857.—Of water, to trouble, make thick or turbid:II.lacus,
Ov. M. 6, 364:fons quem nulla volucris turbarat,
id. ib. 3, 410:flumen imbre,
id. ib. 13, 889:limo aquam,
Hor. S. 1, 1, 60:aquas lacrimis,
Ov. M. 3, 475; cf.:pulvis sputo turbatus,
Petr. 131.—Trop.:A. B.non modo illa permiscuit, sed etiam delectum atque ordinem turbavit,
Cic. Verr. 2, 2, 50, § 123:qui omnia inflma summis paria fecit, turbavit, miscuit,
id. Leg. 3, 9, 19:Aristoteles quoque multa turbat, a magistro Platone non dissentiens,
id. N. D. 1, 13, 33:quantas res turbo!
Plaut. Mil. 3, 2, 1:quas meus filius turbas turbet,
id. Bacch. 4, 9, 1; cf.:quae meus filius turbavit,
id. ib. 5, 1, 5; id. Cas. 5, 2, 6:ne quid ille turbet vide,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 7, § 24:haec, quae in re publicā turbantur,
id. ib. 3, 9, 3:cum dies alicui nobilium dicta novis semper certaminibus contiones turbaret,
Liv. 3, 66, 2: ne incertā prole auspicia turbarentur, id. 4, 6, 2:milites nihil in commune turbantes,
Tac. H. 1, 85:turbantur (testes),
Quint. 5, 7, 11; cf. id. 4, 5, 6; 5, 14, 29; 10, 7, 6:spem pacis,
Liv. 2, 16, 5.— Absol.: Ph. Ea nos perturbat. Pa. Dum ne reducam, turbent porro, quam velint, Ter. Hec. 4, 4, 12 (cf. I. B. 1. supra):repente turbare Fortuna coepit,
Tac. A. 4, 1:si una alterave civitas turbet,
id. ib. 3, 47: M. Servilius postquam, ut coeperat, omnibus in rebus turbarat, i. e. had deranged all his affairs, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 2.— Impers. pass.:nescio quid absente nobis turbatum'st domi,
Ter. Eun. 4, 3, 7:totis Usque adeo turbatur agris,
Verg. E. 1, 12:si in Hispaniā turbatum esset,
Cic. Sull. 20, 57.—Hence, turbātus, a, um, P. a., troubled, disturbed, disordered, agitated, excited.Trop.:2.hostes inopinato malo turbati,
Caes. B. C. 2, 12:oculis simul ac mente turbatus,
Liv. 7, 26, 5:turbatus religione simul ac periculo,
Suet. Ner. 19; cf.:turbatus animi,
Sil. 14, 678:placare voluntates turbatas,
Cic. Planc. 4, 11: seditionibus omnia turbata sunt, Sall. Or. Phil. contr. Lepid. 1:turbata cum Romanis pax,
Just. 18, 2, 10:omnia soluta, turbata atque etiam in contrarium versa,
Plin. Ep. 8, 14, 7; cf.:quae si confusa, turbata, permixta sunt, etc.,
id. ib. 9, 5, 3.—Hence, adv.: turbātē, confusedly, disorderly:aguntur omnia raptim atque turbate,
in confusion, Caes. B. C. 1, 5, 1.turbo, ĭnis, m. (collat. form tur-ben, ĭnis, n., Tib. 1, 5, 3; id. ap. Charis. p. 118 P.; gen. turbonis, Caes. ib.) [1. turbo], that which spins or twirls round (cf. vertex).I.A whirlwind, hurricane, tornado: ventus circumactus et eundem ambiens locum et se ipse vertigine concitans turbo est. Qui si pugnacior est ac diutius volutatur, inflammatur, et efficit, quem prêstêra Graeci vocant:B.hic est igneus turbo,
Sen. Q. N. 5, 13, 3:falsum est faces et trabes turbine exprimi,
id. ib. 7, 5, 1; 2, 22, 2; id. Ep. 109, 18:procellae, turbines,
Cic. N. D. 3, 20, 51; cf.: saevi exsistunt turbines, Pac. ap. Cic. de Or. 3, 39, 157 (Trag. Rel. p. 111 Rib.); Enn. ap. Schol. Vat. ad Ter. Heaut. 2, 3, 4 (Ann. v. 553 Vahl.):venti vis rapido percurrens turbine campos,
Lucr. 1, 273; cf. id. 1, 279; 1, 294; 5, 217; Ov. M. 6, 310:senatus decrevit, ut Minerva, quam turbo dejecerat, restitueretur,
Cic. Fam. 12, 25, 1:turbo aut subita tempestas,
id. Cael. 32, 79:pulvis collectus turbine,
Hor. S. 1, 4, 31:venti rotanti turbine portant,
Lucr. 1, 294:ita turbine nigro Ferret hiemps,
Verg. G. 1, 320:venti ruunt et terras turbine perflant,
id. A. 1, 83:accendi turbine quodam aëris,
Sen. Q. N. 7, 4, 1.—In apposition with ventus:exoritur ventus turbo,
Plaut. Curc. 5, 2, 47:circumstabant navem turbines venti,
id. Trin. 4, 1, 16.—Trop., whirlwind, storm, etc.:II.qui in maximis turbinibus ac fluctibus rei publicae navem gubernassem,
Cic. Pis. 9, 20:tu, procella patriae, turbo ac tempestas pacis atque otii,
id. Dom. 53, 137:ego te in medio versantem turbine leti Eripui,
Cat. 64, 149:cum illi soli essent duo rei publicae turbines,
Cic. Sest. 11, 25:miserae mentis,
Ov. Am. 2, 9, 28:miserarum rerum,
id. M. 7, 614:nescio quo miserae turbine mentis agor,
id. Am. 2, 9, 28:Gradivi,
i. e. tumult of war, Sil. 11, 101:virtutem turbine nullo Fortuna excutiet tibi,
Luc. 2, 243:horum mala, turbo quīs rerum imminet,
Sen. Agam. 196.—Lit., a spinning-top, whipping-top, Verg. A. 7, 378 sq.; Tib. 1, 5, 3.—B.Transf., of things that have the shape or whirling motion of a top, as a reel, whirl, spindle, etc., Cic. Fat. 18, 42; Varr. ap. Serv. Verg. A. 1, 449; Hor. Epod. 17, 7; Cat. 64, 315; Ov. M. 1, 336; Plin. 2, 10, 7, § 47; 9, 36, 61, § 130; 27, 4, 5, § 14; 36, 13, 19, § 90; 37, 4, 15, § 56.—III.A whirling motion, a whirl, twirl, twist, rotation, revolution, a round, circle (mostly poet.):3.cum caeli turbine ferri,
Lucr. 5, 624:lunae,
id. 5, 632:ignium,
id. 6, 640; cf. Verg. A. 3, 573:teli (contorti),
id. ib. 6, 594; cf. id. ib. 11, 284; Luc. 3, 465; Sil. 4, 542:saxi,
whirling force, circular hurling, Verg. A. 12, 531:serpentis,
i. e. the coiling, Sil. 3, 191:Aegaeus,
whirlpool, vortex, Claud. Laud. Stil. 1, 287; so, rapax, Stat [p. 1918] Th. 4, 813:verterit hunc (servum in emancipatione) dominus, momento turbinis exit Marcus Dama,
i. e. of whirling round, Pers. 5, 78: militiae turbine factus eques, i. e. through the round of military gradation or promotion, Ov. Am. 3, 15, 6:vulgi,
i. e. a throng, crowd, Claud. II. Cons. Stil. 200.Turbo, ōnis, m., the name of a gladiator, Hor. S. 2, 3, 310.
См. также в других словарях:
Disorganize — Dis*or gan*ize, v. t. [imp. & p. p. {Disorganized}; p. pr. & vb. n. {Disorganizing}.] [Pref. dis + organize: cf. F. d[ e]sorganiser.] To destroy the organic structure or regular system of (a government, a society, a party, etc.); to break up… … The Collaborative International Dictionary of English
disorganize — I verb abolish the organization of, agitate, bedevil, befog, befuddle, bewilder, bother, clutter, come to pieces, complicate, confound, contendere, confuse, daze, deactivate, decompose, deform, demobilize, deprive of organization, derange,… … Law dictionary
disorganize — 1793, from Fr. désorganiser, from dés not (see DIS (Cf. dis )) + organiser organize (see ORGANIZE (Cf. organize)). This word and related forms were introduced in English in reference to the French Revolution. Related: Disorganized; disorganizing; … Etymology dictionary
disorganize — (Amer.) dis·or·gan·ize || dɪs É”ËgÉ™naɪz v. disrupt, upset, disarrange, disorder (also disorganise) … English contemporary dictionary
disorganize — disturb, unsettle, *disorder, derange, disarrange Antonyms: organize Contrasted words: systematize, methodize, arrange, marshal, *order … New Dictionary of Synonyms
disorganize — [v] disrupt arrangement; make shambles of break down, break up, clutter, complicate, confound, confuse, demobilize, derange, destroy, disarrange, disarray, disband, discompose, discreate, dishevel, dislocate, disorder, disperse, disturb, embroil … New thesaurus
disorganize — [dis ôr′gə nīz΄] vt. disorganized, disorganizing [Fr désorganiser: see DIS & ORGANIZE] to disrupt or break up the order, arrangement, or system of; throw into confusion or disorder disorganization n … English World dictionary
disorganize — verb To make less organized; to reduce to chaos. The arrival of her new baby would inevitabley disorganize her life … Wiktionary
disorganize — transitive verb Etymology: French désorganiser, from dés dis + organiser to organize Date: 1793 to destroy or interrupt the orderly structure or function of • disorganization noun … New Collegiate Dictionary
disorganize — disorganizer, n. /dis awr geuh nuyz /, v.t., disorganized, disorganizing. to destroy the organization, systematic arrangement, or orderly connection of; throw into confusion or disorder. Also, esp. Brit., disorganise. [1785 95; < F désorganiser,… … Universalium
disorganize — Synonyms and related words: ablate, addle, addle the wits, atomize, ball up, becloud, bedazzle, befuddle, bewilder, bother, break up, bug, cloud, clutter, come apart, confuse, consume, corrode, crack up, crumble, crumble into dust, daze, dazzle,… … Moby Thesaurus