-
1 disjoin
disjoin [dɪsˊdʒɔɪn] vразъединя́ть; разобща́ть -
2 disjoin
-
3 disjoin
-
4 disjoin
разъединять глагол: -
5 disjoin
dɪsˈdʒɔɪn гл. разъединять;
разделять, разобщать Syn: separate;
disunite;
cut off разъединять;
расчленять разъединяться, расчленяться, распадаться disjoin разъединять;
разобщать -
6 disjoin
{dis'dʒɔin}
v разединявам (се), отделям (се), откъсвам (се)* * *{dis'jъin} v разединявам (се), отделям (се), откъсвам (се)* * *отделям; разединявам;* * *v разединявам (се), отделям (се), откъсвам (се)* * *disjoin[dis´dʒɔin] v разединявам (се), отделям (се), откъсвам (се). -
7 disjoin
[dɪsˈdʒɔɪn]disjoin разъединять; разобщать -
8 disjoin
[dısʹdʒɔın] v1) разъединять; расчленять2) разъединяться, расчленяться, распадаться -
9 disjoin
-
10 disjoin
1) разъединять
2) разобщать -
11 disjoin
[dɪs'dʒɔɪn]1) Общая лексика: разобщать, разобщить, разъединить, разъединять, разъединяться, распадаться, расчленяться3) Автомобильный термин: разделять, разнимать, распадаться на части4) Макаров: размыкать (напр. цепь) -
12 disjoin
[dɪs`ʤɔɪn]разъединять; разделять, разобщатьАнгло-русский большой универсальный переводческий словарь > disjoin
-
13 disjoin
◙ v. לפרק לגורמים, להפריד* * *◙ דירפהל,םימרוגל קרפל◄ -
14 disjoin
verb \/dɪsˈdʒɔɪn\/1) skille, dele2) bli atskilt, bli delt -
15 disjoin
розділяти; розчленовувати -
16 disjoin
mencerai beraikan -
17 disjoin
tanggalin -
18 disjoin
v.i.âlaaHedah hona / kaTna--------v.t.âlaaHedah karna / kaaTna -
19 disjoin
dis.join[disdʒ'ɔin] vt+vi separar, apartar, desunir. -
20 disjoin
v2) розпадатися* * *vроз'єднувати; розчленовувати; роз'єднуватися, розчленовуватися, розпадатися
См. также в других словарях:
Disjoin — Dis*join (d[i^]s*join ), v. t. [imp. & p. p. {Disjoined} (d[i^]s*joind ); p. pr. & vb. n. {Disjoining}.] [OF. desjoindre, F. disjoindre, d[ e]joindre, fr. L. disjungere; dis + jungere to join. See {Join}, and cf. {Disjoint}, {Disjunct}.] To part; … The Collaborative International Dictionary of English
Disjoin — Dis*join , v. i. To become separated; to part. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
disjoin — I verb break, cut, cut off, demobilize, depart, detach, dichotomize, disband, disconnect, discontinue, disembody, disencumber, disengage, disentangle, disjoint, dislocate, dismember, dispart, dissect, dissociate, disunite, divide, divorce, excise … Law dictionary
disjoin — [dis join′, dis′join΄] vt. [ME disjoinen < OFr desjoindre < L disjungere: see DIS & JOIN] to undo the joining of; separate; detach vi. Obs. to become separated … English World dictionary
disjoin — verb Etymology: Middle English disjoynen, from Anglo French desjoindre, from Latin disjungere, from dis + jungere to join more at yoke Date: 15th century transitive verb to end the joining of intransitive verb to become detached … New Collegiate Dictionary
disjoin — disjoinable, adj. /dis joyn /, v.t. 1. to undo or prevent the junction or union of; disunite; separate. v.i. 2. to become disunited; separate. [1475 85; ME disjoinen < OF desjoindre < L disjungere, equiv. to dis DIS 1 + jungere to JOIN] * * * … Universalium
disjoin — verb a) To separate. b) To become separated. See Also: disjoint, disjunct, disjunction … Wiktionary
disjoin — Synonyms and related words: ablate, abrupt, alienate, analyze, anatomize, atomize, break, break off, break up, cast off, cast out, change, chop logic, come apart, consume, corrode, crack up, crumble, crumble into dust, cut adrift, cut off, cut… … Moby Thesaurus
disjoin — I (Roget s IV) v. Syn. separate, detach, disunite; see divide 1 . II (Roget s Thesaurus II) verb To become or cause to become apart one from another: break, detach, disjoint, disunite, divide, divorce, part, separate, split (up). Idioms: part… … English dictionary for students
disjoin — v. detach, separate, disconnect … English contemporary dictionary
disjoin — verb separate or disunite … English new terms dictionary