-
1 dinumero
dīnŭmero, āre - tr. - [st2]1 [-] compter, calculer. [st2]2 [-] compter (de l'argent), verser de l'argent, payer. - dinumerare (stipendium): payer la solde.* * *dīnŭmero, āre - tr. - [st2]1 [-] compter, calculer. [st2]2 [-] compter (de l'argent), verser de l'argent, payer. - dinumerare (stipendium): payer la solde.* * *Dinumero, dinumeras, pen. corr. dinumerare, Idem significat quod Numerare: vt Dinumerare exercitum. Plin. Nombrer, Compter.\Dinumerare pecuniam, pro Dissoluere, saepissime accipitur. Cic. Nombrer et compter un grand nombre d'argent à aucun, Payer comptant. -
2 dinumero
dī-numero, āvī, ātum, āre1) исчислять (tempora V; noctes O); пересчитывать, считать (stellas C; minas quinquaginta Pl)2) отсчитывать, выплачивать ( stipendium Pl) -
3 dinumero
dī-numero, āvī, ātum, āre (dis u. numero), auszählen, abzählen, aufzählen, herzählen, I) im allg.: stellas, Cic. de off. 1, 154: din. et dimetiri syllabas, Cic. or. 147: din. eorum sententias, Cic. de nat. deor. 1, 2: deorum spoliata a praetore templa, Quint. 6, 1, 3: generis gradus, Ov. fast. 2, 622: omnia ossa, Vulg. psalm. 21, 18: ne omnia dinumerem (als Parenthese), Gordian. imp. bei Capit. Gord. 25, 2. – II) insbes.: a) Geld aufzählen, auszahlen, viginti minas, Ter. adelph. 915: manibus his argentum, Plaut. Epid. 353: argenti minas quinquaginta suis manibus pro illa amica, ibid. 367: hibus stipendium, Plaut. mil. 74: rem gerit palam; centuriat Capuae, dinumerat (er zahlt Sold aus), Cic. ad Att. 16, 9 extr. – b) eine Volksmenge auszählen, zählen, universus Israël dinumeratus est, Vulg. 1. paral. 3, 1. – c) die Abstimmenden auszählen, zählen, consulti sumus omnes atque etiam dinumerati sumus (unsere Stimmen wurden sogar gezählt), Plin. pan. 76, 2. – d) Zeitabschnitte herzählen, überzählen, berechnen, regis annos, Cic. de rep. 2, 29: horas, Plin. 2, 185: menses conceptus earum, Vulg. Iob 39, 2: noctes, Ov. met. 11, 574: tempora, Verg. Aen. 6, 691: tempora longae viae, Claud. laud. Stil. 3, 2.
-
4 dinumero
dī-numero, āvī, ātum, āre (dis u. numero), auszählen, abzählen, aufzählen, herzählen, I) im allg.: stellas, Cic. de off. 1, 154: din. et dimetiri syllabas, Cic. or. 147: din. eorum sententias, Cic. de nat. deor. 1, 2: deorum spoliata a praetore templa, Quint. 6, 1, 3: generis gradus, Ov. fast. 2, 622: omnia ossa, Vulg. psalm. 21, 18: ne omnia dinumerem (als Parenthese), Gordian. imp. bei Capit. Gord. 25, 2. – II) insbes.: a) Geld aufzählen, auszahlen, viginti minas, Ter. adelph. 915: manibus his argentum, Plaut. Epid. 353: argenti minas quinquaginta suis manibus pro illa amica, ibid. 367: hibus stipendium, Plaut. mil. 74: rem gerit palam; centuriat Capuae, dinumerat (er zahlt Sold aus), Cic. ad Att. 16, 9 extr. – b) eine Volksmenge auszählen, zählen, universus Israël dinumeratus est, Vulg. 1. paral. 3, 1. – c) die Abstimmenden auszählen, zählen, consulti sumus omnes atque etiam dinumerati sumus (unsere Stimmen wurden sogar gezählt), Plin. pan. 76, 2. – d) Zeitabschnitte herzählen, überzählen, berechnen, regis annos, Cic. de rep. 2, 29: horas, Plin. 2, 185: menses conceptus earum, Vulg. Iob 39, 2: noctes, Ov. met. 11, 574: tempora, Verg. Aen. 6, 691: tempora longae viae, Claud. laud. Stil. 3, 2.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dinumero
-
5 dinumero
dinumerare, dinumeravi, dinumeratus Vcount, enumerate -
6 dinumero
dī-nŭmĕro, āvi, ātum, 1, v. a., to count over, reckon up, enumerate.I.In gen. (class.):II.stellas,
Cic. Off. 1, 43, 154:annos,
id. Rep. 2, 15; cf.horas,
Plin. 2, 73, 75, § 185: tempora, * Verg. A. 6, 691:noctes,
Ov. M. 11, 574 al.:syllabas (c. c. dimetiri),
Cic. Or. 43, 147:spoliata templa,
Quint. 6, 1, 3:exercitum,
Plin. 4, 11, 18, § 43:generis gradus,
Ov. F. 2, 622.— Absol.:centuriat Capuae, dinumerat,
Cic. Att. 16, 9 fin. —In Plaut. and Ter. in partic., mercantile t. t., to count out, pay out money:argentum,
Plaut. Ep. 1, 1, 68; 3, 1, 17; 31:hibus stipendium,
id. Mil. 1, 1, 74; cf.:viginti minas illi,
Ter. Ad. 5, 7, 17. -
7 Dis
1.dīs, dītis, adj., rich, v. dives.2.Dīs, ītis (nom. Dītis, Petr. Poët. 120, 76; Quint. 1, 6, 34; cf. Serv. Verg. A. 6, 273; the nom. Dis very rare in the poets; Aus. Idyl. 12: de deis, 3), m. [cf.: dīus, divus, deus], orig. denoting godhead, deity, in general, and of Jupiter in partic.; cf.: Diespiter and Diovis = Juppiter; afterwards exclusively as the designation of the god of the infernal regions, the Greek Pluto, connected with pater, Varr. L. L. 5, § 66 Müll.; identified by Caesar with the Celtic god of night, cf. Caes. B. G. 6, 18, 1 sq.; Cic. N. D. 2, 26; Tac. H. 4, 84 fin.; Suet. Oth. 8; Inscr. Orell. 1465-1470 and 4967;3.without pater,
Verg. G. 4, 519; id. A. 4, 702; 5, 731; 6, 127 al.:pallida Ditis aqua,
Tib. 3, 1, 28:Ditis ignava aqua,
id. 3, 3, 38; Ov. M. 4, 438; 511; id. F. 4, 449 al.:domina Ditis = Proserpina,
Verg. A. 6, 397.dĭs, an inseparable particle [Sanscr. dva, two: dvis, twice; Gr. dis (dWis); cf.: bis, bini, dubius, duo; also Sanscr. vi- (for dvi-) = dis-], occurs before vowels only in dishiasco; it stands unchanged before c, p, q, t, s, and di; loses its s before b, d, g, l, m, n, r, and v; and becomes dif -before f. So, discedo, dispar, disquiro, distraho, dissolvo; dibalo, dido, digero, dilabor, dimetior, dinumero, dirigo, divello, etc. Before j (i) we have sometimes dī-, as in dijudico, dijungo, and sometimes dis-, as in disjeci, disjungo. Iacio makes disicio or dissicio. In late Lat. disglutino and disgrego occur; while disrumpo occurs in Cic. Lael. 22, 85; cf.II.dirrumpo,
Plaut. Bacch. 3, 3, 37: dirripio in Cic. de Imp. Pomp. 19, 37, in some MSS.; and dimminuo in MSS. of Plautus, v. Neue Formenl. 2, 782 sq.—Meaning.A.Dis, in most cases, answers to our asunder, in pieces, apart, in two, in different directions, implying separation or division, as in: diffindo, diffugio, digero, discedo, discepto, discerno, discerpo, discindo, dido, diffindo, dimitto, dirumpo, divido, and a multitude of others.—B.Less freq. = Engl. un-, reversing or negativing the meaning of the primitive, as in discingo, disconduco, disconvenio, diffido, diffiteor, disjungo, displiceo, dissimulo, dissocio, dissuadeo, and a few others; so, dinumero, to count as separate objects: disputo, to discuss different views or things. —C.In a few words dis- acquires an intensive force, exceedingly, as, differtus, dilaudo, discupio, disperio ( utterly), dispudet, dissuavior, distaedet. This is but a development of its original meaning: thus, differtus is properly stuffed out; dilaudo, to scatter praise of, etc.—D.Between, among, through: dinosco, dirigo (or derigo), dijudico, diligo, dilucesco, dispicio, dissereno. -
8 dis
1.dīs, dītis, adj., rich, v. dives.2.Dīs, ītis (nom. Dītis, Petr. Poët. 120, 76; Quint. 1, 6, 34; cf. Serv. Verg. A. 6, 273; the nom. Dis very rare in the poets; Aus. Idyl. 12: de deis, 3), m. [cf.: dīus, divus, deus], orig. denoting godhead, deity, in general, and of Jupiter in partic.; cf.: Diespiter and Diovis = Juppiter; afterwards exclusively as the designation of the god of the infernal regions, the Greek Pluto, connected with pater, Varr. L. L. 5, § 66 Müll.; identified by Caesar with the Celtic god of night, cf. Caes. B. G. 6, 18, 1 sq.; Cic. N. D. 2, 26; Tac. H. 4, 84 fin.; Suet. Oth. 8; Inscr. Orell. 1465-1470 and 4967;3.without pater,
Verg. G. 4, 519; id. A. 4, 702; 5, 731; 6, 127 al.:pallida Ditis aqua,
Tib. 3, 1, 28:Ditis ignava aqua,
id. 3, 3, 38; Ov. M. 4, 438; 511; id. F. 4, 449 al.:domina Ditis = Proserpina,
Verg. A. 6, 397.dĭs, an inseparable particle [Sanscr. dva, two: dvis, twice; Gr. dis (dWis); cf.: bis, bini, dubius, duo; also Sanscr. vi- (for dvi-) = dis-], occurs before vowels only in dishiasco; it stands unchanged before c, p, q, t, s, and di; loses its s before b, d, g, l, m, n, r, and v; and becomes dif -before f. So, discedo, dispar, disquiro, distraho, dissolvo; dibalo, dido, digero, dilabor, dimetior, dinumero, dirigo, divello, etc. Before j (i) we have sometimes dī-, as in dijudico, dijungo, and sometimes dis-, as in disjeci, disjungo. Iacio makes disicio or dissicio. In late Lat. disglutino and disgrego occur; while disrumpo occurs in Cic. Lael. 22, 85; cf.II.dirrumpo,
Plaut. Bacch. 3, 3, 37: dirripio in Cic. de Imp. Pomp. 19, 37, in some MSS.; and dimminuo in MSS. of Plautus, v. Neue Formenl. 2, 782 sq.—Meaning.A.Dis, in most cases, answers to our asunder, in pieces, apart, in two, in different directions, implying separation or division, as in: diffindo, diffugio, digero, discedo, discepto, discerno, discerpo, discindo, dido, diffindo, dimitto, dirumpo, divido, and a multitude of others.—B.Less freq. = Engl. un-, reversing or negativing the meaning of the primitive, as in discingo, disconduco, disconvenio, diffido, diffiteor, disjungo, displiceo, dissimulo, dissocio, dissuadeo, and a few others; so, dinumero, to count as separate objects: disputo, to discuss different views or things. —C.In a few words dis- acquires an intensive force, exceedingly, as, differtus, dilaudo, discupio, disperio ( utterly), dispudet, dissuavior, distaedet. This is but a development of its original meaning: thus, differtus is properly stuffed out; dilaudo, to scatter praise of, etc.—D.Between, among, through: dinosco, dirigo (or derigo), dijudico, diligo, dilucesco, dispicio, dissereno. -
9 dinumeratio
dīnumerātio, ōnis f. [ dinumero ]исчисление, перечисление, счёт ( dierum ac noctium C) -
10 dinumeratio
dīnumerātio, ōnis, f. (dinumero), die Herzählung, Aufzählung, annorum, circulorum, temporum, Chalcid. Tim. 47 A.; 65 u. 75: partium, Apul. met. 10, 14: Plur., dinumerationes dierum ac noctium, Cic. de rep. 3, 3. – als rhet. Fig., die Aufzählung der Teile eines Ganzen, griech. μερισμός, Cic. de or. 3, 207. Quint. 9, 1, 5; vgl. 9, 3, 91.
-
11 dinumeratio
dīnumerātio, ōnis, f. (dinumero), die Herzählung, Aufzählung, annorum, circulorum, temporum, Chalcid. Tim. 47 A.; 65 u. 75: partium, Apul. met. 10, 14: Plur., dinumerationes dierum ac noctium, Cic. de rep. 3, 3. – als rhet. Fig., die Aufzählung der Teile eines Ganzen, griech. μερισμός, Cic. de or. 3, 207. Quint. 9, 1, 5; vgl. 9, 3, 91.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dinumeratio
-
12 dīnumerātiō
dīnumerātiō ōnis, f [dinumero], a counting over, reckoning up, enumeration: noctium ac dierum.—As a figure of speech, C.* * *action/process of counting/reckoning, calculation; enumeration of points -
13 dinumerabilis
dīnŭmĕrābĭlis, e, adj. [dinumero], that may be numbered, calculable, Cassiod. in Psa. 150 fin.
См. также в других словарях:
dinumerare — di·nu·me·rà·re v.tr. (io dinùmero) OB numerare uno a uno {{line}} {{/line}} DATA: 1304 08. ETIMO: dal lat. mediev. dīnumerāre, v. anche numerare … Dizionario italiano