Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

digno+de

  • 1 digno

    digno, āvī, ātum, āre (dignus), würdigen, quis deos dignet, Pacuv. tr. fr.: m. Abl., hunc tanto munere digna, Calv. fr.: aeterno cunctas vario de nomine dignant, Cic. Arat.: m. Infin., Pacuv. u. Acc. tr. fr. – dignari, passiv, res laude dignentur, Cic.: tali honore dignati sunt, Cic.: dignata numina caelo, Manil. 1, 758: m. Infin., Lucr. 5, 51. Sil. 13, 569. Augustin. conf. 3, 12. – / Parag. Infin. Präs. Pass. dignarier, Lucr. 5, 51.

    lateinisch-deutsches > digno

  • 2 digno de fe

    digno de fe
    glaubwürdig

    Diccionario Español-Alemán > digno de fe

  • 3 digno

    digno, āvī, ātum, āre (dignus), würdigen, quis deos dignet, Pacuv. tr. fr.: m. Abl., hunc tanto munere digna, Calv. fr.: aeterno cunctas vario de nomine dignant, Cic. Arat.: m. Infin., Pacuv. u. Acc. tr. fr. – dignari, passiv, res laude dignentur, Cic.: tali honore dignati sunt, Cic.: dignata numina caelo, Manil. 1, 758: m. Infin., Lucr. 5, 51. Sil. 13, 569. Augustin. conf. 3, 12. – Parag. Infin. Präs. Pass. dignarier, Lucr. 5, 51.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > digno

  • 4 digno

    'điɡ̱no
    adj

    digno de — wert, würdig, ehrenwert

    digno de confianza — vertrauenswürdig, verlässlich

    ( femenino digna) adjetivo
    1. [con dignidad] würdig
    2. [merecedor]
    ser digno de algo/alguien etw /jn verdienen
    3. [que corresponde]
    digno de algo/alguien einer Sache /jm (D) angemessen
    digno
    digno , -a ['diγno, -a]
    num1num (merecedor) würdig; digno de compasión bemitleidenswert; digno de confianza vertrauenswürdig; digno de fe glaubwürdig; digno de mención erwähnenswert; digno de ver sehenswert
    num2num (adecuado) angemessen
    num3num (noble) anständig
    num4num (con gravedad) würdevoll

    Diccionario Español-Alemán > digno

  • 5 digno de aplauso

    digno de aplauso
    (figurativo) lobenswert

    Diccionario Español-Alemán > digno de aplauso

  • 6 digno de atención

    digno de atención
    beachtenswert

    Diccionario Español-Alemán > digno de atención

  • 7 digno de compasión

    digno de compasión
    bemitleidenswert

    Diccionario Español-Alemán > digno de compasión

  • 8 digno de confianza

    digno de confianza
    vertrauenswürdig

    Diccionario Español-Alemán > digno de confianza

  • 9 digno de encomio

    digno de encomio
    lobenswert

    Diccionario Español-Alemán > digno de encomio

  • 10 digno de mención

    digno de mención
    erwähnenswert

    Diccionario Español-Alemán > digno de mención

  • 11 digno de risa

    digno de risa
    lächerlich

    Diccionario Español-Alemán > digno de risa

  • 12 digno de ver

    digno de ver
    sehenswert

    Diccionario Español-Alemán > digno de ver

  • 13 mención

    men'θǐɔn
    f
    2)
    3)
    4)

    digno de mención — wert, erwähnt zu werden

    sustantivo femenino
    mención
    mención [meṇ'θjon]
    Erwähnung femenino; digno de mención erwähnenswert; hacer mención de erwähnen

    Diccionario Español-Alemán > mención

  • 14 merecer

    mere'θer
    v irr
    ( ser digno de algo) verdienen, wert sein, würdig sein
    verbo transitivo
    ————————
    verbo intransitivo
    merecer
    merecer [mere'θer]
    num1num (ser digno de) verdienen; merece que... subjuntivo er/sie verdient es, dass...; merece respeto de nuestra parte ihr/ihm gebührt unser Respekt; este libro merece mención dieses Buch ist erwähnenswert
    num2num (valer) wert sein; no merece la pena es lohnt sich nicht
    merecer bien de alguien/algo sich verdient machen um jemanden/etwas
    merecerse verdienen

    Diccionario Español-Alemán > merecer

  • 15 coniunctus [1]

    1. coniūnctus, a, um, PAdi. m. Compar. u. Superl. (v. coniungo), verbunden, 1) räumlich verbunden, zusammenhängend, bubilia, Vitr.: possessiones, ICt.: supercilia c., zusammengewachsene, Suet.: coniunctis digitis nasci, ICt. – m. Angabe womit? durch cum m. Abl., sublicae cum omni opere coniunctae, Caes.; selten durch bl. Abl., ratis coniuncta crepidine saxi, Verg. – bes. m. Dat. v. Örtlichkeiten = angrenzend, anstoßend an usw., theatrum coniunctum domui, Caes.: Vari castra muro oppidoque coniuncta, sich anlehnend an usw., Caes.: Paphlagonia coniuncta Cappadociae, Nep.: Gallia Oceano coniuncta, Hirt. b. G. – 2) zeitlich verbunden, a) v. Ereignissen, zusammenhängend, unmittelbar folgend, m. Ang. wem? durch Dat., quae proelio apud Arbela coniuncta sunt, ordiar dicere, Curt. 5, 1, 2. – b) von Pers., der Zeit nach verbunden, gleichzeitig, ein Zeitgenosse, m. Ang. wem? durch Dat., horum aetati prope coniunctus L. Gellius, Cic.: coniunctus igitur Sulpicii aetati P. Antistius fuit, Cic.: cui et dicendi ardore propior et aetate coniunctior, dem ich an Feuer der Rede ähnlicher war und dessen Zeit ich mehr angehörte, Cic. – 3) übh. äußerlich od. innerlich verbunden, a) von lebl. Subjj., verbunden, vereint, vereinbart (vereinbarlich), zusammenhängend, in Verbindung (in Zusammenhang, in Ver wandtschaft) stehend, verwandt, übereinstimmend, wohin gehörend, passibus coniunctis spatiari, Ov.: c. tela ferre, vereint den Angriff machen, Ov. – u. verba coniuncta (Ggstz. v. singula, separata), Quint.; verb. continuata coniunctaque verba (Ggstz. verba singula), Cic.: ebenso sermo c. (Ggstz. singula verba), Quint. – causae c. (Ggstz. causae simplices), Quint. – quae est inter augures conveniens et coniuncta constantia, einhellige u. gemeinsame, Cic. – etenim, si et sapere expetendum sit et valere, coniunctum utrumque magis expetendum sit quam sapere solum, neque tamen, si utrumque sit aestimatione dignum, pluris sit coniunctum, quam sapere ipsum separatim, Cic. de fin. 3, 44. – m. Ang. mit wem? durch cum m. Abl. od. durch bl. Abl. od. durch inter se, zB. vita rustica disiuncta a cupiditate et cum officio coniuncta, Cic.: ut omittam cetera, quae sunt ei cum collega coniuncta atque communia, Cic.: magna quaedam proponemus aut necessaria aut coniuncta cum ipsis, apud quos res agetur, Cic.: Scipio, quocum mihi coniuncta cura de publica re et de privata fuit, Cic.: fortunae plurimorum civium coniunctae cum re publica, bei dem das Staatsinteresse so innig beteiligt ist, Cic. – mendicitas aviditate coniuncta, Cic.: dicendi vis egregia, summā festivitate et venustate coniuncta, Cic. – animum atque animam coniuncta teneri inter se, Lucr. 3, 136. – m. Ang. wem? (deutsch auch "mit wem?") durch Dat., talis simulatio vanitati est coniunctior, quam aut liberalitati aut honestati, Cic.: officii praecepta coniuncta naturae, Cic. – selten m. Ang. woraus? durch ex mit Abl., coniuncta ex pluribus causa, vereint, zusammengesetzt, Quint. 6, 1, 54. – Subst., coniūnctum, ī, n., das Verbundene, α) Plur., coniuncta, das Verwandte, die verwandten Begriffe, Cic. de or. 2, 166 u. 167. – β) als t. t. der Physiker, die kohärierende Eigenschaft (Ggstz. eventum, das äußerlich Zufällige), Lucr. 1, 451 sqq. – b) v. leb. Wesen, durch irgend ein Band im Staats- od. Familienleben verbunden, α) übh. verbunden, vertraut, nahe stehend, befreundet, verwandt, gew. m. Ang. wodurch? durch Abl., qui eiusdem linguae societate coniunctus est, Cic.: patrimonii possidendi habendaeque scholae communione coniuncti, Val. Max.: homo amantissimus mei, familiarissimus, coniunctissimus officiis, usu, consuetudine, Cic.: homines benevolentiā coniuncti, Cic.: propinquitatibus affinitatibusque coniuncti, Caes. – m. Ang. mit wem? od. wem? durch cum m. Abl., durch Dat., durch inter se (sowohl mit als ohne Ang. wodurch?), Segestani cum populo Romano non solum perpetuā societate atque amicitiā, verum etiam cognatione se coniunctos esse arbitrantur, Cic.: qui est cum illo maximis vinculis et propinquitatis et affinitatis coniunctus, Cic. – equites ordini senatorio dignitate proximos, concordiā coniunctissimos esse cupiunt, Cic.: homo mihi coniunctus fidissimā gratiā, Cic.: alci intimā familiaritate coniunctus, Nep. u. Curt.: affinitate aliquā aut propinquitate sibi coniuncti, Suet.: sanguine sibi coniuncti, Val. Max.: C. Mario sanguine coniunctissimus, Vell. – u. (ohne Ang. wodurch?) et cum iis et inter se coniunctissimos fuisse M'. Curium, Ti. Coruncanium, Cic.: quod enim par amicitiae consularis fuit umquam in hac civitate coniunctius, quam fuimus inter nos ego et Cn. Pompeius, Cic.: ut nosmet ipsi inter nos coniunctiores simus, Cic. – u. amitae meae paternum genus cum dis immortalibus coniunctum est, Caes. fr. b. Suet. Caes. 6, 1. – u. (m. Dat.) ad omnes casus coniunctiores rei publicae, Cic.: tam coniuncta populo Romano civitas, Caes.: urbs mihi coniunctissima, Cic.: homo sibi coniunctissimus, Hirt. b. G.: quis mihi in re publica potest aut debet esse coniunctior (näher stehen)? Cic. – m. Ang. wo? durch in m. Abl., quoniam in re publica coniuncti sumus, weil wir politische Freunde sind, einer politischen Partei angehören, Cic. Sull. 93. – selten ohne weitere Ang., Pompeius coniunctus, Nep. Att. 7, 2. – Subst., m. Ang. wodurch? durch Abl., cognatione propinquā coniunctus, Nep. praef. § 7: sanguine coniuncti (Ggstz. alieni), Sall. Iug. 10, 3: m. Dat. wem? coniuncti sontibus, Curt. 6, 11 (42), 20: selten absol. (Ggstz. alienus), coniunctus an alienus, Quint. 7, 4, 21. – übtr., v. der Freundschaft usw. selbst, quae fuit umquam amicitia consularium in nostra civitate coniunctior (vertrauter), Cic. ep. 3, 10, 10 (vgl. Cic. de domo 27): civium Romanorum omnium sanguis coniunctus existimandus est, alle röm. Bürger müssen als Blutsverwandte betrachtet werden, Cic. Verr. 5, 172. – β) ehelich verbunden, vermählt, conservae, Varr. r. r. 1, 17, 5: o digno coniuncta viro, Verg. ecl. 8, 32: übtr., v. Weinstock, si forte eadem est ulmo coniuncta marito, Catull. 62, 54.

    lateinisch-deutsches > coniunctus [1]

  • 16 dedigno

    dē-dīgno, āre, Nbf. v. dedignor (w. s.), tumulos aut ossibus urnas dedignant animae, Dracont. carm. 9, 28.

    lateinisch-deutsches > dedigno

  • 17 pretium

    pretium, iī, n. (vgl. altindisch apratā, ohne Entgelt, umsonst), der Wert, Preis einer Sache, I) eig. u. bildl.: 1) eig.: pretium statuere merci, Plaut.: pr. constituere, Cic.: eadem praetia (so!) etiam materiae pineae praestituere, Edict. Diocl.: pretia rerum venalium (zus. = die Marktpreise) statuere, Lact.: exquirere pretia, Liv., pretia palam, Cic.: exquirere per se pretia et usque eo extendere, ut etc., die Preise selbst machen u. dergestalt steigern, daß usw., Suet.: percontari pretium (v. Käufer), Apul.: pretium centum nummis indicare (vom Verkäufer), Apul.: pretium augere, zum Gebote zulegen (v. Käufer), Plin.: pretium facere, den Pr. bestimmen, vom Verkäufer = fordern, Plaut., vom Käufer = bieten, Mart. u. ICt.: pretium conficere, den Preis bestimmen, ein Angebot stellen, v. Präko als Ausrufer in der Versteigerung, Cic.: servos immensis pretiis vendere, Suet. – pretium habere, einen Wert haben, etw. gelten, Cic.: so auch esse in pretio, auch wir »im Preise sein od. stehen«, Liv. u. Ov.: ager maioris pretii, Ter.: parvi pretii esse, Cic.: esse pretii minimi, Sall. fr.: homo omnium minimi pretii, der allernichtswürdigste, Plaut. mil. 558: servus nequam et nulli (so!) pretii, ein nichtswürdiger Taugenichts, Gell. 17, 6, 2. – 2) bildl.: operae eorum pretium facere, ihren Dienst schätzen, Liv.: aliquod morum est pretium, haben einigen W., Ov.: esse in suo pretio, seinen gehörigen W. haben, Ov.: corticis etiam ad medicamenta pr. est, Plin.: cortex Indis maximo pretio est, hat den gr. W. für die Inder, Plin. – II) übtr.: A) das Geld, a) das Geld als Preis für etw., pretio emere, für Geld, Cic.: magno pretio, für vieles Geld, Cic.: parvo pretio, für weniges Geld, wohlfeil, Cic. – Insbes., α) der Kaufpreis, pretium dominis reddere, Eutr. 2, 27: emptoribus pretia restituere, Eutr. 8, 13. – β) das Lösegeld, pactum pro capite pretium, Cic. de off. 3, 107: captivos pretio (gegen L.) remittere, Curt. 4, 11 (44), 15: captivos omnes sine pretio remittere, Curt. 7, 9 (38), 18: Phrahati filium sine pretio remittere, Iustin. 42, 5, 9: eos incolumes sine pretio dimittere, Iustin. 7, 6, 6: captivos sine pretio dare, Eutr. 2, 27: et matrem et coniugem et liberos sine pretio recipere, Curt. 4, 1 (2), 13. – b) Geld, Geldeswert, rude, Ov.: est pretium (Geld) in pretio, dat census honores, Ov.: converso in pretium deo, in Gold, Hor. – B) der Lohn, die Belohnung, a) übh., eig. u. bildl.: manus, Macherlohn (manupretium), Cic.: pretium polliceri (verheißen), Ter.: habes pretium, du bist belohnt, Hor.: pretio afficere, belohnen, Verg.: hic pretium curae (Werkes) dulce recentis erat, Ov.: habere operae pretium, Liv.: magna operae pretia mereri, Liv.: operae pretium est od. videtur, es lohnt sich der Mühe, ist der Mühe wert, mit folg. Infin., Enn. fr., Cic. u.a.: ebenso est pretium curae, Iuven. 6, 474: u. bl. est pretium, Tac. ann. 1, 57 u. 2, 35: u. pretium operis est, Sil. 16, 45: facere operae pretium, etwas tun, was der Mühe wert ist, Liv. – b) die Belohnung, der Preis (s. Spengel Ter. Andr. 39), pretium certaminis, der Siegespreis, Ov.: nullo satis digno morae pretio tempus terunt, mit keiner die Mühe recht belohnenden Sache, Liv. – c) der Lohn = die Strafe, si malos imitabor, tum pretium pro noxa dabis, Liv. Andr. fr.: verbera, compedes, molae, haec pretia sunt ignaviae, Plaut.: ego pretium ob stultitiam fero, Ter.: et peccare nefas aut pretium est mori, Hor. – d) die Bestechung, adduci pretio ad hominem condemnandum, Cic.: nec prece, nec pretio, nec periculo a recta via deduci, Cornif. rhet. – e) pretia vivendi, Reizmittel zum Leben, Plin. ep. 1, 12, 4.

    lateinisch-deutsches > pretium

  • 18 aceptable

    aθep'table
    adj
    1) (digno de ser aceptado, satisfactorio) annehmbar, akzeptabel, willkommen

    Los términos del contrato me parecen aceptables. — Die Vertragsfristen erscheinen mir annehmbar.

    2) (pasable, tolerable) annehmbar, erträglich
    adjetivo
    aceptable
    aceptable [aθep'taβle]
    annehmbar

    Diccionario Español-Alemán > aceptable

  • 19 acreditar

    akređi'tar
    v
    1) ECO akkreditieren, gutschreiben
    2) (dar fama, dar crédito) ausweisen, bestätigen
    3) ( hacer digno de crédito) Ehre machen, Ansehen verleihen

    Ese comportamiento no te acredita mucho ante tus jefes. — Dieses Verhalten lässt dich vor deinen Chefs in keinem guten Licht erscheinen.

    verbo transitivo
    1. [certificar] beglaubigen
    2. [confirmar] bestätigen
    3. [dar fama] Ansehen verleihen
    4. [embajador, enviado] akkreditieren
    acreditar
    acreditar [akreði'tar]
    num1num (atestiguar) bestätigen
    num2num (autorizar) autorisieren
    num3num (diplomático) akkreditieren [en/ante bei+dativo]; acreditar como embajador zum Botschafter ernennen
    num4num (dar reputación) Ansehen verleihen +dativo
    num5num finanzas gutschreiben
    num1num (adquirir reputación) Ansehen erwerben
    num2num (dar crédito de uno mismo) sich bewähren

    Diccionario Español-Alemán > acreditar

  • 20 alabanza

    ala'banθa
    f
    1) Lob n
    2)
    3)
    sustantivo femenino
    alabanza
    alabanza [ala'βaṇθa]
    Lob neutro; deshacerse en alabanzas para con alguien jdn in den Himmel heben; hacer una alabanza de alguien ein Loblied auf jemanden singen

    Diccionario Español-Alemán > alabanza

См. также в других словарях:

  • digno — digno, na adjetivo 1. (ser / estar; antepuesto / pospuesto) Que merece respeto y estima: Abandonó la sala con una expresión muy digna. Es una persona muy digna que no admitirá sus insultos. A pesar de las dificultades, estuvo muy digno. Es una… …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • digno — digno, na adjetivo 1) merecedor, acreedor. Digno es aquel que merece algo, ya sea en sentido favorable, ya sea en sentido adverso; cuando se usa de una manera absoluta, indica siempre buen concepto. Las tres voces rigen la preposición de: digno… …   Diccionario de sinónimos y antónimos

  • digno — digno, na (Del lat. dignus). 1. adj. Merecedor de algo. 2. Correspondiente, proporcionado al mérito y condición de alguien o algo. 3. Que tiene dignidad o se comporta con ella. 4. Dicho de una cosa: Que puede aceptarse o usarse sin desdoro.… …   Diccionario de la lengua española

  • digno — adj. 1. Merecedor, credor, benemérito. 2. Brioso; pundonoroso; honrado; correto. 3. Ilustre; grande; nobre. 4. Hábil; capaz. 5. Merecido; correspondente ao merecimento; proporcionado …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • digno — (Del lat. dignus.) ► adjetivo 1 Que tiene dignidad: ■ es un hombre digno y respetable. ANTÓNIMO indigno 2 Que es merecedor de una cosa: ■ su gesto desinteresado es digno de admiración. REG. PREPOSICIONAL + de SINÓNIMO merecedor …   Enciclopedia Universal

  • digno — adj 1 Que se hace valer como persona, que es honesto consigo mismo y no tolera nada que comprometa su valor o ponga en duda su integridad: Javier, muy digno, se encaminó a la salida 2 Que merece reconocimiento, que es valioso por su apego a… …   Español en México

  • digno — {{#}}{{LM D13455}}{{〓}} {{SynD13765}} {{[}}digno{{]}}, {{[}}digna{{]}} ‹dig·no, na› {{《}}▍ adj.{{》}} {{<}}1{{>}} Que es merecedor de algo, en sentido favorable o adverso: • No es digna de desprecio sino de alabanza.{{○}} {{<}}2{{>}} Que tiene… …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • digno — (adj) (Básico) que merece algo o tiene mérito suficiente para obtenerlo Ejemplos: La Madre Teresa de Calcuta, por su dedicación a los pobres, es digna del aprecio de todo el mundo. Tu último éxito es digno de mencionar en la reunión con el… …   Español Extremo Basic and Intermediate

  • Digno García — Saltar a navegación, búsqueda Digno García Nombre real Digno García Nacimiento 1919 Luque, Paraguay Fallecimiento 4 de febrero de 1984 Nacionalidad …   Wikipedia Español

  • Digno González — Digno Gonzalez Personal information Full name Digno Javier Gonzalez Date of birth 12 May 1990 ( …   Wikipedia

  • digno de mención — ► locución adjetiva Se aplica a lo que debe ser citado o contado por alguna de sus características: ■ te he explicado lo principal, creo que no hay nada más digno de mención …   Enciclopedia Universal

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»