Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

dialectica

  • 1 dialectica

    dialectica, s. dialecticus.

    lateinisch-deutsches > dialectica

  • 2 dialectica

    dialectica, s. dialecticus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dialectica

  • 3 dialectica

        dialectica ae, f    [sc. ars], dialectics, logic.
    * * *
    art of reasoning; logic

    Latin-English dictionary > dialectica

  • 4 dialectica

        dialectica ōrum, n    [dialecticus], logical discussion, dialectics.
    * * *
    art of reasoning; logic

    Latin-English dictionary > dialectica

  • 5 dialectica

    dĭălectĭca, ae, f., and orum, n., and dĭălectĭce, ēs, v. dialecticus, no. II.

    Lewis & Short latin dictionary > dialectica

  • 6 dialectica

    [st1]1 [-] dialectica, ae, f.: la dialectique, la logique, l'art de raisonner. [st1]2 [-] dialectica, ōrum, n.: recherches dialectiques, la dialectique.
    * * *
    [st1]1 [-] dialectica, ae, f.: la dialectique, la logique, l'art de raisonner. [st1]2 [-] dialectica, ōrum, n.: recherches dialectiques, la dialectique.
    * * *
        Dialectica, dialecticae, siue Dialectice, dialectices, pe. corr. Cic. L'art de bien disputer, Dialectique.

    Dictionarium latinogallicum > dialectica

  • 7 dialectica

    I ae f. (греч.)
    искусство рассуждения, диалектика
    eorum consuetudo dicendi non satis acuta est, propter ignorationem dialecticae C — их (перипатетиков) манера говорить недостаточно остра, так как они незнакомы с диалектикой
    II dialectica, ōrum n.

    Латинско-русский словарь > dialectica

  • 8 DIALECTICA

    dialectic - диалектика, диалектический; противопоставляется Аристотелем демонстративному мышлению, основанному на первичных, самоочевидных, истинных посылках, в то время как диалектика отправляется от допустимых посылок и, следовательно, зависит не от утверждения одного из противоположных высказываний, но скорее от выбора одной из двух противоположностей (когда что-то развивается через вопрошание), или от утверждения того, что является очевидным и в целом допустимым (когда что-то развивается в ходе развертывания силлогизма); по Аристотелю, существуют две разновидности диалектического мышления, силлогистическое и индуктивное. Боэций, следуя Цицерону, противопоставляет диалектику как искусство суждения и топику как искусство открытия; в его "Комментарии на "Топику" Цицерона" он трактует диалектику как единую, состоящую из двух частей: учения об открытии и учения о суждении. Фома Аквинский возвращается к аристотелевской точке зрения (In lib. I An. Post. lect. 1): "В процессе мышления, в котором никогда не бывает абсолютной уверенности, некоторые оценки делаются с большей или меньшей степенью уверенности. Порой в ходе этого процесса утверждается не знание, а вера или мнение, происходит это из-за вероятностной природы суждений, от которых отправляется знание, поскольку рассудок метается, хотя и с опаской, от одной части противоречия к другой; топика или диалектика следует этому, так как диалектический силлогизм исходит из вероятностных посылок".

    Латинские философские термины > DIALECTICA

  • 9 DIALECTICA (DIALECTIC)

    диалектика, искусство суждения, одно из искусств тривия, способ рассуждения (см. RATIO), распознавание способов доказательства. По Августину, диалектика, которую он называет «наукой наук», «учит учить, она учит учиться: в ней разум обнаруживает себя и показывает, что он такое, чего хочет, что может. Она знает знать; она одна не только хочет, но и может делать знающими» (Августин. О порядке // Творения блаженного Августина. Киев, 1914. Ч. 2. С. 210). В книге «О христианском учении» он называет ее «наукой диспута и числа», которая царствует в Священном Писании. Боэций со ссылкой на «Топику» Цицерона, полагает, что диалектика «учит двум вещам: открытию и суждению». «Этой столь замечательной науке нужно посвятить все силы ума, чтобы укрепиться в умении правильно рассуждать: только после этого сможем мы перейти к достоверному познанию самих вещей» (Боэций. Комментарий к Порфирию // Боэций. Утешение философией. С. 8). По Абеляру, диалектическая философия «держит меч навостренным, подобно тому, которым пользуется владыка-тиран для погибели; для защиты же, судя по намерению того, кто этим мечом пользуется, он также может быть как полезным, так и вредным. Мы действительно знаем, что перипатетики, которых мы ныне называем диалектиками, опровергали правильными рассуждениями некоторые тяжкие ереси стоиков и эпикурейцев, ту, например, что касается свободной воли» (Петр Абеляр. Теология «Высшего блага» // Абеляр Петр. Тео-логические трактаты. С. 162). Искусство диалектики он определял как «понимание истины вещей, видом которой является мудрость, что тождественно вере» (Petrus Abaelardus. Dialectica. Assen. 1956, P. 469). Фома Аквинский писал: «В процессе мышления, в котором никогда не бывает полной уверенности, некоторые оценки делаются с большей или меньшей степенью вероятности. Порой в ходе этого процесса утверждается не знание, а вера, то есть предположение; происходит это из-за вероятностной природы суждений, от которых отправляется знание, поскольку рассудок мечется... от одной части противоречия к другой; топика, или диалектика, следует этому, так как диалектический силлогизм исходит из вероятностных предпосылок» (Thomas Aquinas. In lib. 1 An. Post. lect. 1).

    Латинский словарь средневековых философских терминов > DIALECTICA (DIALECTIC)

  • 10 Dialectica simploniella

    2. RUS моль f дубовая коровая минирующая
    3. ENG
    5. FRA

    VOCABULARIUM NOMINUM ANIMALIUM QUINQUELINGUE > Dialectica simploniella

  • 11 contractus [1]

    1. contractus, a, um, PAdi. m. Compar. (contraho no. II), zusammengezogen = eingezogen, I) eig.: tanto contractioribus ultimis digitis, quanto priores descenderunt, Quint. 11, 3, 95. – II) übtr., eingezogen = beengt, beschränkt, eng, schmal, knapp, a) v. Örtl. usw.: locus exiguus atque c., Verg.: c. vestigia vatum, bei schmale (u. dah. schwierige) Pfad, Hor.: introitus contractiores, Cic.: Nilus contractior et exilior, Plin. pan.: ignis contractior, Lucr. – b) v. der Zeit, beschränkt = kürzer geworden, his iam contractioribus noctibus, Cic. parad. prooem. § 5. – c) v. der Stimme, v. Tone, gepreßt, summissā atque contractā voce (Ggstz. erectā et concitatā voce), Quint.: contractum genus vocis (Ggstz. diffusum, gedehnte), Cic. – d) v. der Rede, gedrängt, knapp zugeschnitten (Ggstz. latus, dilatatus), dialectica quasi c. et astricta eloquentia putanda est (Ggstz. eloquentia dialectica dilatata est), Cic.: haec ratio dicendi (ars rhetorica) latior est, illa loquendi (dialectica) contractior, Cic.: ut Stoicorum astrictior est oratio aliquantoque contractior, quam aures populi requirunt, sic illorum (Academicorum) liberior et latior, quam patitur consuetudo iudiciorum et fori, Cic. – e) v. Zuständen, sowohl äußeren als inneren, knapp, beschränkt, c. paupertas, Hor. ep. 1, 5, 20. – quae studia (Neigungen) in his iam aetatibus nostris contractiora esse debent, sich mehr beschränken müssen, Cic. Cael. 76. – u. insbes., knickerig, parcissimum tamen hominem vocamus pusilli animi et contracti, Sen. de ben. 2, 34, 4. – f) v. Pers.: α) eingezogen = still, ruhig, durch nichts gestört, contractus leget, Hor. ep. 1, 7, 12 (vgl. Krüger u. Döderlein z. St.). – β) eingeschränkt, sich einschränkend im Haushalte, quis enim contractior illo est? Ps. Verg. mor. 79 (77).

    lateinisch-deutsches > contractus [1]

  • 12 contractus

    1. contractus, a, um, PAdi. m. Compar. (contraho no. II), zusammengezogen = eingezogen, I) eig.: tanto contractioribus ultimis digitis, quanto priores descenderunt, Quint. 11, 3, 95. – II) übtr., eingezogen = beengt, beschränkt, eng, schmal, knapp, a) v. Örtl. usw.: locus exiguus atque c., Verg.: c. vestigia vatum, bei schmale (u. dah. schwierige) Pfad, Hor.: introitus contractiores, Cic.: Nilus contractior et exilior, Plin. pan.: ignis contractior, Lucr. – b) v. der Zeit, beschränkt = kürzer geworden, his iam contractioribus noctibus, Cic. parad. prooem. § 5. – c) v. der Stimme, v. Tone, gepreßt, summissā atque contractā voce (Ggstz. erectā et concitatā voce), Quint.: contractum genus vocis (Ggstz. diffusum, gedehnte), Cic. – d) v. der Rede, gedrängt, knapp zugeschnitten (Ggstz. latus, dilatatus), dialectica quasi c. et astricta eloquentia putanda est (Ggstz. eloquentia dialectica dilatata est), Cic.: haec ratio dicendi (ars rhetorica) latior est, illa loquendi (dialectica) contractior, Cic.: ut Stoicorum astrictior est oratio aliquantoque contractior, quam aures populi requirunt, sic illorum (Academicorum) liberior et latior, quam patitur consuetudo iudiciorum et fori, Cic. – e) v. Zuständen, sowohl äußeren als inneren, knapp, beschränkt, c. paupertas, Hor. ep. 1, 5, 20. – quae studia (Neigungen) in his iam aetatibus nostris contractiora esse debent, sich
    ————
    mehr beschränken müssen, Cic. Cael. 76. – u. insbes., knickerig, parcissimum tamen hominem vocamus pusilli animi et contracti, Sen. de ben. 2, 34, 4. – f) v. Pers.: α) eingezogen = still, ruhig, durch nichts gestört, contractus leget, Hor. ep. 1, 7, 12 (vgl. Krüger u. Döderlein z. St.). – β) eingeschränkt, sich einschränkend im Haushalte, quis enim contractior illo est? Ps. Verg. mor. 79 (77).
    ————————
    2. contractus, ūs, m. (contraho), I) eig., das Zusammenziehen, c. acinorum, Varro r. r. 1, 68. – II) übtr., das Eingehen eines Geschäfts, rei, Quint. 4, 2, 49. – dah. der Vertrag, Kontrakt (griech. συνάλλαγμα), Ulp. dig. 50, 16, 19. Gaius inst. 3, 88 sqq. Papin. 24, 3, 23: c. stipulationum sponsionumque, Serv. Sulp. bei Gell. 4, 4, 2: maior est c. fidei quam pecuniae, Ambros. in Luc. 9. § 36 (vgl. 10. § 94): iustitiae contractus, Chalcid. Tim. 164: Plur., negotiorum contractus, Gell. 20, 1, 41.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > contractus

  • 13 dialecticus

    dialecticus, a, um (διαλεκτικός), zur Unterredung-, zum Disputieren gehörig, dialektisch, captiones, Cic.: disputationes, Quint.: lex, Gell.: aut geometricum quiddam aut physicum aut dialecticum, Cic. – subst., a) dialectica, ae, f. (sc. ars), die Disputierkunst, Dialektik, Cic. u. Quint. – b) dialectica, ōrum, n., dialelktische Untersuchungen, Cic. – c) dialecticus, ī, m., der Kenner und Lehrer der Dialektik, der Dialektiker, Cic.

    lateinisch-deutsches > dialecticus

  • 14 dialecticus

    dialecticus, a, um (διαλεκτικός), zur Unterredung-, zum Disputieren gehörig, dialektisch, captiones, Cic.: disputationes, Quint.: lex, Gell.: aut geometricum quiddam aut physicum aut dialecticum, Cic. – subst., a) dialectica, ae, f. (sc. ars), die Disputierkunst, Dialektik, Cic. u. Quint. – b) dialectica, ōrum, n., dialelktische Untersuchungen, Cic. – c) dialecticus, ī, m., der Kenner und Lehrer der Dialektik, der Dialektiker, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dialecticus

  • 15 dialectice

    I dialecticē [ dialecticus ]
    диалектически, диалектическим методом (d. disputare C; probare O)
    II dialecticē, ēs f. = dialectica I

    Латинско-русский словарь > dialectice

  • 16 astrictus

    astrictus (adstrictus), a, um, PAdi. m. Compar. (2. astringo), angezogen, zusammengezogen, straff, eng, I) eig.: non astrictus soccus, nicht knapp anliegend, d.i. schlotternd, poet. für nachlässige, geschmacklose Schreibart, Hor.: corpora astricta (stramme) et lacertis expressa, Quint.: ilia astricta equi, schmale, Quint.: frons, gerunzelte St., Mart.: gustu astricto, von zusammenziehendem, herbem Geschmack, Plin.: an astrictum corpus sit, an profluat, Cels.: alios astricta, alios resoluta alvus exercet, Cels.: quibus in adulescentia (alvus) fuit astricta (verstopft, verhalten), saepe in senectute solvitur; melior est autem in iuvene fusior, in sene astrictior, Cels. – II) übtr.: a) knapp, sparsam, genau, karg, pater, Prop.: mos, eingeschränkte Lebensweise, Tac.: astricti sunt in continendo patrimonio, simul ad iacturam temporis ventum est, profusissimi (wahre Verschwender) in eo, cuius unius honesta avaritia est, Sen. de brev. vit. 3, 1: Platonis verbis astricta, sensu praevalens sententia, Val. Max. – b) dem Rhythmus nach gebunden, ut eam (sententiam) numero quodam complectar et astricto et soluto, Cic. de or. 3, 175: nec tamen haec ita sunt arta et astricta, ut ea, cum velimus, laxare nequeamus, Cic. or. 220: est enim finitimus oratori poëta, numeris astrictior paulo, verborum autem licentiā liberior, Cic. de or. 1, 70: cum (poëta) versu sit astrictior, Cic. or. 67. – c) gedrängt, bündig, kurz, dialectica quasi contracta et astricta eloquentia putanda est, Cic.: verborum astricta comprehensio, Cic.

    lateinisch-deutsches > astrictus

  • 17 captio

    captio, ōnis, f. (capio), I) das Fassen, Ergreifen, pignoris, Gaius inst. 4, 12 u.a.; vgl. Gell. 7, 10, 3. – II) das Fangen, 1) eig., das Fangen, a) eines Tieres, Vulg. 2. Petr. 2, 12: fovea captionis, die Fanggrube, Greg. in Iob 9. § 85. – meton., das Netz, Vulg. psalm. 34, 8. – b) eines Menschen, die Gefangennehmung, Verhaftung, Vulg. psalm. 123, 6; ad Rom. 11, 9: domini, Ambros. de ebitu Valent. § 35. – 2) übtr.: a) das Täuschen, die Täuschung, der Betrug (vgl. Lorenz Plaut. most. 910), istaec captio est, Plaut.: in parvula re captionis aliquid vereri, Cic.: in captionem incidere, Quint.: Plur., captiones metuis, Plaut. asin. 790. – meton., der Schaden, Nachteil, ne quid captioni mihi sit, Plaut. most. 922: mea captio est, si etc., Cic. ad Att. 5, 4, 4: saepe cum magna captione a rebus nostris revocamur, Gaius dig. 29, 3, 7: nihil sine captione investigari potest, Iavol. dig. 50, 17, 200. – b) das Verfängliche in Worten, quanta esset in verbis captio, si etc., Cic. Brut. 198: in qua parte quoque in verbo captio foret, Gell. 18, 13, 6: eam sententiam nihil habere aut captionis aut vitii, Cic. part. or. 133. – meton. = σόφισμα (s. Sen. ep. 45, 8. Gell. 18, 13, 2), der Fangschluß, Trugschluß, das Sophisma, c. dialectica, Cic.: captio soluta aut parum intellecta, Gell.: captionis sophisticae solutio, Gell.: captiones discutere, explicare, refellere, Cic.: induere se in captiones, Cic.: occurrunt captiones, Cic.: erant autem captiones ad hoc fere exemplum, Gell.

    lateinisch-deutsches > captio

  • 18 iudex

    iūdex, icis, m. (ius dicere = iudicare, s. Varro LL. 6, 61), der Richter, I) in gerichtlichen Streitsachen, jeder Richter, der über etwas nach Recht ein Urteil spricht (vgl. arbiter, centumvir, recuperator), iudex integer quietusque, Cic.: iudex nequam et levis, Cic.: fur (diebischer) iudex, Iuven. u. Treb. Poll.: iudices severi, clementes, Sen. rhet.: iudex rectissimus, Plin. ep.: adversus impios rectissimus iudex, Lact.: iurati iudices, Cic.: inferni iudices, Richter in der Unterwelt, Augustin.: selecti iudices, die vom Prätor (aus der Liste der wahlfähigen Bürger) gewählten Richter, Cic.: iudices privati, die über Mein und Dein und andere Vorfälle des gewöhnlichen Lebens Recht sprachen (v. Prätor u. später von den Kaisern ernannt), Suet. u. a: iudex morum, v. Zensor, Iuven. 4, 12: iudices vitae necisque (über L. und T.), Iustin.: iudex quaestionis, der vom Prätor gewählte u. oft dessen Stelle als Vorsitzender des Gerichtes vertretende erste Richter des Geschworenengerichts, Cic. – iudicem petere, seinen ordentlichen Richter verlangen, Plin. ep.: iudicem dare, einen R. geben od. aufstellen (bes. v. Prätor, Senat), Cic.: dare iudices, Curt.: alci iudicem dare, Pacat.: alci od. criminibus iudices dare, Plin. ep.: inter eos iudicem dari, Plaut.: iudicem dare de (aus) sua cohorte, Cic.: dare senatum iudicem (als R.), Capit.: iudicem alci ferre, jmdm. einen R. vorschlagen (= jmd. vor Gericht laden), v. Kläger, Cic. u. Liv.: iudicem dicere, einen Richter angeben, sagen, wen man zum R. haben will (v. Beklagten), Liv.: alqm iudicem addicere, jmd. als (vom Beklagten gewählten) R. bestätigen (v. Prätor), Val. Max.: alqm iudicem sumere u. habere, jmd. zum R. nehmen, haben, Cic.: constituere iudices de alqa re, Cic.: iudices sortiri per praetorem urbanum, Cic.: iudices reicere (verwerfen), Cic.: non ullum iudicem quam se ipsum pati (anerkennen), Tac.: subsortiri iudices, s. sub-sortior: ad iudicem vocare, Sen.: apud iudicem causam agere, Cic.: apud alqm iudicem pro alqo dicere, vor jmd. als Richter einen verteidigen, Cic.: committere iudici litem, Petron.: iudicem esse de alqa re od. inter alqos, Cic.: iudicem sedere in alqm od. inter alqos, R. sein über usw., Cic. u. Liv.: iudices nullos habere, so gut wie keine = schlechte R. haben, Cic.: se iudice nemo nocens absolvitur, Iuven.: omnes Quirites, inlicium visite huc ad iudices u. ite ad conventionem huc ad iudices (zu den Konsuln, die früher Präsidenten der Gerichtshöfe waren), Varro LL. 6, 88. – iudex v. weibl. Wesen, nulla ante iudex femina, Ambros. de vid. 8, 44: dialectica veri et falsi quasi disceptatrix et iudex, Cic. Acad. 2, 91: bes. im Abl. absol., iudice Fortunā cadat alea, Petron. poët. 122. v. 174: lis ad forum deducta est vespā iudice, Phaedr. 3, 13, 3: me iudice, hāc iudice, Ov. met. 2, 428; 8, 24: Librā sub iudice, Lucan. 10, 227: et sumus, ut fateor, tam saevā iudice sontes, Lucan. 10, 368. – II) übtr., v. jedem, der sein Urteil über etwas abgibt = der Richter, Beurteiler, studiorum, Cic.: iudex optimus eorum, quae agebat, Vell.: me iudice, Ov.: iudices litterati, Vitr. – / arch. Dat. Sing. iudicei, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 60. – arch. Schreibung Nomin. Plur. ioudices, Corp. inscr. Lat. 1, 198, 26 u. ö. – Genet. Plur. vulg. iudicium, Veget. mil. 2, 19. p. 53, 20 L2; in den übrigen von Neue-Wagener3 (1, 419) aus Cicero, Quintilian u. Sueton angeführten Stellen jetzt iudicum.

    lateinisch-deutsches > iudex

  • 19 effata

        Effata, pen. prod. Cic. Divinations, Parolles.
    \
        Templa effata. Cic. Desdiez et consacrez par certaines parolles.
    \
        Effatum, pe. prod. Enuntiatio dialectica. Cic. Proposition.

    Dictionarium latinogallicum > effata

  • 20 astrictus

    astrictus (adstrictus), a, um, PAdi. m. Compar. (2. astringo), angezogen, zusammengezogen, straff, eng, I) eig.: non astrictus soccus, nicht knapp anliegend, d.i. schlotternd, poet. für nachlässige, geschmacklose Schreibart, Hor.: corpora astricta (stramme) et lacertis expressa, Quint.: ilia astricta equi, schmale, Quint.: frons, gerunzelte St., Mart.: gustu astricto, von zusammenziehendem, herbem Geschmack, Plin.: an astrictum corpus sit, an profluat, Cels.: alios astricta, alios resoluta alvus exercet, Cels.: quibus in adulescentia (alvus) fuit astricta (verstopft, verhalten), saepe in senectute solvitur; melior est autem in iuvene fusior, in sene astrictior, Cels. – II) übtr.: a) knapp, sparsam, genau, karg, pater, Prop.: mos, eingeschränkte Lebensweise, Tac.: astricti sunt in continendo patrimonio, simul ad iacturam temporis ventum est, profusissimi (wahre Verschwender) in eo, cuius unius honesta avaritia est, Sen. de brev. vit. 3, 1: Platonis verbis astricta, sensu praevalens sententia, Val. Max. – b) dem Rhythmus nach gebunden, ut eam (sententiam) numero quodam complectar et astricto et soluto, Cic. de or. 3, 175: nec tamen haec ita sunt arta et astricta, ut ea, cum velimus, laxare nequeamus, Cic. or. 220: est enim finitimus oratori poëta, numeris astrictior paulo, verborum autem licentiā liberior, Cic. de or. 1, 70: cum (poëta)
    ————
    versu sit astrictior, Cic. or. 67. – c) gedrängt, bündig, kurz, dialectica quasi contracta et astricta eloquentia putanda est, Cic.: verborum astricta comprehensio, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > astrictus

См. также в других словарях:

  • Dialéctica — Saltar a navegación, búsqueda Dialéctica (del griego διαλεκτική (τέχνη), dialektiké (téchne), literalmente: „técnica de la conversación“; con igual significado al latín „(ars) dialectica“) es un término usado generalmente de forma impropia. En… …   Wikipedia Español

  • Dialectica — is a quarterly philosophy journal published by Blackwell. The journal was founded in 1947 by Gaston Bachelard, Paul Bernays and Ferdinand Gonseth. Dialectica is edited in Switzerland and has a focus on analytical philosophy. The journal is the… …   Wikipedia

  • dialectică — dialéctică s. f. (sil. di a ), g. d. art. dialécticii Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic  DIALÉCTICĂ f. 1) (în opoziţie cu metafizică) Ştiinţă care se ocupă cu studiul celor mai generale legi de dezvoltare a naturii,… …   Dicționar Român

  • dialéctica — sustantivo femenino 1. Área: filosofía Parte de la filosofía que trata del razonamiento y sus reglas: En todos sus escritos demuestra que domina muy bien la dialéctica. 2. Uso/registro: elevado. Sucesión ordenada de verdades o proposiciones en el …   Diccionario Salamanca de la Lengua Española

  • dialéctica — (Del lat. dialectĭca, y este del gr. διαλεκτική). 1. f. Arte de dialogar, argumentar y discutir. 2. Método de razonamiento desarrollado a partir de principios. 3. Capacidad de afrontar una oposición. 4. En un enfrentamiento, apelación a algún… …   Diccionario de la lengua española

  • Dialectica — ist eine renommierte, in der Schweiz herausgegebene internationale philosophische Zeitschrift. Sie wurde 1947 von Gaston Bachelard, Paul Bernays und Ferdinand Gonseth gegründet. Maßgeblich beigetragen an der Entwicklung der Zeitschrift hat Henri… …   Deutsch Wikipedia

  • dialéctica — |ét| s. f. 1. Arte de raciocinar com método. 2. Lógica. 3. Argumentação sutil. 4. Argumentação engenhosa, dialogada.   ♦ [Portugal] Grafia de dialética antes do Acordo Ortográfico de 1990.   ♦ Grafia no Brasil: dialética …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Dialéctica — (Del lat. dialectica < gr. dialektike < dialego, hablar.) ► sustantivo femenino 1 RETÓRICA Arte de discutir o argumentar con discursos. 2 Conjunto de sutilezas, argucias, disertaciones ingeniosas y de poca utilidad. 3 FILOSOFÍA Lógica… …   Enciclopedia Universal

  • dialéctica — s f 1 (Fil) Teoría y método de conocimiento que consiste en exponer y analizar dos argumentos contrapuestos, generalmente con el fin de reconciliarlos, y en particular teoría y método que explica el devenir como oposición y síntesis de contrarios …   Español en México

  • dialéctica — {{#}}{{LM D45609}}{{〓}} {{[}}dialéctica{{]}} ‹dia·léc·ti·ca› {{《}}▍ s.f.{{》}} Véase {{D13319}}{{上}}dialéctico, dialéctica{{下}} …   Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos

  • Dialectica (moth) — Dialectica Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Arthropoda Class: Insecta …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»