Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

di+saturno

  • 61 Saturn

    Sat.urn
    [s'ætən] n 1 Saturno: deus romano da agricultura. 2 Astr Saturno.

    English-Portuguese dictionary > Saturn

  • 62 Сатурн

    м. миф., астр.
    * * *
    n
    myth. Saturno

    Diccionario universal ruso-español > Сатурн

  • 63 кольцо

    кольцо́
    ringo.
    * * *
    с. (род. п. мн. коле́ц)
    1) anillo m, aro m; anilla f ( металлическое); servilletero m ( для салфетки); ronda f (улиц и т.п.)

    обруча́льное кольцо́ — alianza f, anillo nupcial (de matrimonio, de boda)

    кольцо́ для ключе́й — llavero m

    гимнасти́ческие ко́льца — anillas f pl

    годи́чное кольцо́ бот.anillo anual

    предохрани́тельное кольцо́ — anillo de seguridad

    стяжно́е кольцо́ — anillo abrazadera

    ко́льца Сату́рна астр.anillos de Saturno

    сверну́ться кольцм — enroscarse

    обменя́ться ко́льцами — cambiar los anillos

    2) перен. cerco m

    вы́рваться из кольца́ окруже́ния — romper el cerco

    * * *
    с. (род. п. мн. коле́ц)
    1) anillo m, aro m; anilla f ( металлическое); servilletero m ( для салфетки); ronda f (улиц и т.п.)

    обруча́льное кольцо́ — alianza f, anillo nupcial (de matrimonio, de boda)

    кольцо́ для ключе́й — llavero m

    гимнасти́ческие ко́льца — anillas f pl

    годи́чное кольцо́ бот.anillo anual

    предохрани́тельное кольцо́ — anillo de seguridad

    стяжно́е кольцо́ — anillo abrazadera

    ко́льца Сату́рна астр.anillos de Saturno

    сверну́ться кольцм — enroscarse

    обменя́ться ко́льцами — cambiar los anillos

    2) перен. cerco m

    вы́рваться из кольца́ окруже́ния — romper el cerco

    * * *
    n
    1) gener. anilla (металлическое), cerco, ojo (для ручки в инструменте), ronda (улиц и т. п.), servilletero (для салфетки), zuncho, anillllo, grillete (öåïè), redro (ежегодно образующееся на рогах овец, коз), tumbaga, verdugo, virola, eslabón
    2) eng. anilla, casquillo, cello, ceno, circulo, anillo, arandela, aro, collar, corona, golilla
    3) Chil. sardo
    4) mach.comp. bucle

    Diccionario universal ruso-español > кольцо

  • 64 примочка

    примо́чка
    kataplasmo, kompreso.
    * * *
    ж.
    fomentos m pl, fomentación f, epítema f

    глазна́я примо́чка — colirio m

    свинцо́вая примо́чка — extracto de Saturno

    де́лать примо́чки — poner fomentos

    * * *
    ж.
    fomentos m pl, fomentación f, epítema f

    глазна́я примо́чка — colirio m

    свинцо́вая примо́чка — extracto de Saturno

    де́лать примо́чки — poner fomentos

    * * *
    n
    gener. epìtema, fomentación, fomentos

    Diccionario universal ruso-español > примочка

  • 65 свинцовый

    свинцо́в||ый
    \свинцовыйые бели́ла ceruzo.
    * * *
    прил.
    de plomo, plúmbeo; хим. plúmbico; plomizo, plomoso (тж. о цвете)

    свинцо́вое отравле́ние — intoxicación con sales de plomo, saturnismo m

    свинцо́вые бели́ла — blanco de plomo, albayalde (de plomo), cerusa f

    свинцо́вая примо́чка — extracto de Saturno

    свинцо́вые ту́чи — nubes plomizas

    свинцо́вый взгляд — mirada de plomo

    ••

    засну́ть свинцо́вым сном — dormirse como un plomo (tronco)

    свинцо́вый блеск мин.galena f

    * * *
    прил.
    de plomo, plúmbeo; хим. plúmbico; plomizo, plomoso (тж. о цвете)

    свинцо́вое отравле́ние — intoxicación con sales de plomo, saturnismo m

    свинцо́вые бели́ла — blanco de plomo, albayalde (de plomo), cerusa f

    свинцо́вая примо́чка — extracto de Saturno

    свинцо́вые ту́чи — nubes plomizas

    свинцо́вый взгляд — mirada de plomo

    ••

    засну́ть свинцо́вым сном — dormirse como un plomo (tronco)

    свинцо́вый блеск мин.galena f

    * * *
    adj
    1) gener. càrdeno (о цвете), plúmbico, plomizo, plomoso
    2) eng. plúmbeo, saturnino

    Diccionario universal ruso-español > свинцовый

  • 66 regno

    regno, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [regnum].
    I.
    Neutr., to have royal power, to be king, to rule, reign:

    ubi Pterela rex regnavit,

    Plaut. Am. 1, 1, 257:

    Romulus cum septem et triginta regnavisset annos,

    Cic. Rep. 2, 10, 17; cf. id. ib. 2, 14, 27; 2, 18, 33;

    2, 20, 36: Servius injussu populi regnavisse traditur,

    id. ib. 2, 21, 37:

    (Mithridates) annum jam tertium et vicesimum regnat, et ita regnat, ut, etc.,

    id. Imp. Pomp. 3, 7:

    tertium jam nunc annum regnans,

    Caes. B. G. 5, 25:

    regnante Romulo,

    Cic. Rep. 1, 16, 25:

    (Camers) tacitis regnavit Amyclis,

    Verg. A. 10, 564:

    quālibet exules In parte regnanto beati,

    Hor. C. 3, 3, 39:

    Latio regnans,

    Verg. A. 1, 265:

    regnandi dira cupido,

    id. G. 1, 37:

    Albae regnare,

    Liv. 1, 3:

    Romae,

    id. 1, 17 fin.; 1, 40:

    Tusco profundo,

    Ov. M. 14, 223:

    Graias per urbes,

    Verg. A. 3, 295:

    in Colchis,

    Plin. 33, 3, 15, § 52:

    advenae in nos regnaverunt,

    Tac. A. 11, 24.—Once poet., like basileuô, with gen.:

    quā Daunus agrestium Regnavit populorum,

    Hor. C. 3, 30, 12.— Impers. pass.:

    hic jam ter centum totos regnabitur annos Gente sub Hectoreā,

    Verg. A. 1, 272:

    quia post Tatii mortem ab suā parte non erat regnandum... in variis voluntatibus regnari tamen omnes volebant,

    Liv. 1, 17 Drak. N. cr.:

    regnatum Romae ab conditā urbe ad liberatam annos ducentos quadraginta quattuor,

    id. 1, 60 fin.:

    hinc Cytherea tuis longo regnabitur aevo,

    Sil. 3, 592.—
    B.
    In gen., to be lord, to rule, reign, govern, be supreme (syn. dominor);

    in a good sense: quoniam equitum centurias tenes, in quibus regnas,

    Cic. Fam. 11, 16 fin.; cf.:

    regnare in judiciis,

    Quint. 10, 1, 112:

    vivo et regno,

    Hor. Ep. 1, 10, 8. —

    Esp., of the gods: caelo tonantem credimus Jovem Regnare,

    Hor. C. 3, 5, 2:

    Saturno regnante,

    Ov. F. 1, 193:

    secundo Caesare regnes,

    Hor. C. 1, 12, 52.—

    In a bad sense (very freq.),

    to lord it, tyrannize, domineer, Cic. Sull. 7, 21:

    regnavit is paucos menses,

    id. Lael. 12, 41:

    quin se ille interfecto Milone regnaturum putaret,

    id. Mil. 16, 43:

    Timarchidem fugitivum omnibus oppidis per triennium scitote regnasse,

    id. Verr. 2, 2, 54, § 136:

    nec jam libertate contentos esse, nisi etiam regnent ac dominentur,

    Liv. 24, 29, 7 Drak.; cf.

    so with dominari,

    Cic. Rep. 3, 12, 21; Flor. 3, 12, 9.—
    b.
    Of things, to reign, rule, hold sway (mostly poet.):

    umor regnavit in arvis,

    Lucr. 5, 395:

    (ignis) per ramos victor regnat,

    Verg. G. 2, 307:

    in totum regnaret Sirius annum,

    Stat. Th. 1, 635:

    cum regnat rosa (i. e. at a banquet, where the guests were crowned with roses),

    Mart. 10, 19, 20: quid faciant leges, ubi sola pecunia regnat? Petr. poët. 14; Claud. Rapt. Pros. 2, 74.—
    2.
    Trop., to rule, have the mastery, prevail, predominate: Pathêtikon, in quo uno regnat oratio, Cic. Or. 37, 128; cf.:

    (eloquentia) hic regnat, hic imperat, hic sola vincit,

    Quint. 7, 4, 24; 11, 3, 181:

    ardor edendi per avidas fauces regnat,

    Ov. M. 8, 829; cf.:

    ebrietas geminata libidine regnat,

    id. ib. 12, 221:

    regnat nequitiā,

    Sen. Ben. 1, 10:

    morbus regnans,

    Grat. Cyn. 462. —
    II.
    Act., to rule, sway, govern (only in pass., and poet. and in postAug. prose); part. perf. with dat. of agent:

    terra acri quondam regnata Lycurgo,

    Verg. A. 3, 14:

    Latio regnata per arva Saturno quondam,

    id. ib. 6, 794; Ov. M. 8, 623; 13, 720; id. H. 10, 69; Hor. C. 2, 6, 11; 3, 29, 27; Sil. 14, 7:

    si unquam regnandam acceperit Albam,

    Verg. A. 6, 770:

    trans Lugios Gotones regnantur, paulo jam adductius quam ceterae Germanorum gentes,

    Tac. G. 44: exceptis iis gentibus quae regnantur, id. ib 25; cf. id. A. 13, 54:

    quae (gentes) regnan tur,

    id. H. 1, 16 fin.; Mel. 2, 2, 24:

    gens reg. nata feminis,

    Plin. 6, 20, 23, § 76.

    Lewis & Short latin dictionary > regno

  • 67 anillo

    m
    1) кольцо; круг, окружность
    2) перстень; кольцо
    anillo de boda ( nupcial, de matrimonio) — обручальное кольцо
    4) тех. кольцо, ушко
    5) хомут; скоба
    anillo abrazadera — стяжное кольцо, скрепляющая обойма
    7) мор. петля
    ••
    de anilloпочётный (о должности, звании)

    БИРС > anillo

  • 68 кольцо

    с. (род. п. мн. коле́ц)
    1) anillo m, aro m; anilla f ( металлическое); servilletero m ( для салфетки); ronda f (улиц и т.п.)
    обруча́льное кольцо́ — alianza f, anillo nupcial( de matrimonio, de boda)
    кольцо́ для ключе́й — llavero m
    гимнасти́ческие ко́льца — anillas f pl
    годи́чное кольцо́ бот.anillo anual
    предохрани́тельное кольцо́ — anillo de seguridad
    стяжно́е кольцо́ — anillo abrazadera
    ко́льца Сату́рна астр.anillos de Saturno
    сверну́ться кольцм — enroscarse
    обменя́ться ко́льцами — cambiar los anillos
    2) перен. cerco m
    вы́рваться из кольца́ окруже́ния — romper el cerco

    БИРС > кольцо

  • 69 примочка

    ж.
    глазна́я примо́чка — colirio m
    свинцо́вая примо́чка — extracto de Saturno
    де́лать примо́чки — poner fomentos

    БИРС > примочка

  • 70 Сатурн

    м. миф., астр.

    БИРС > Сатурн

  • 71 свинцовый

    прил.
    de plomo, plúmbeo; хим. plúmbico; plomizo, plomoso (тж. о цвете)
    свинцо́вое отравле́ние — intoxicación con sales de plomo, saturnismo m
    свинцо́вые бели́ла — blanco de plomo, albayalde( de plomo), cerusa f
    свинцо́вая примо́чка — extracto de Saturno
    свинцо́вые ту́чи — nubes plomizas
    свинцо́вый взглядmirada de plomo
    ••
    засну́ть свинцо́вым сномdormirse como un plomo (tronco)
    свинцо́вый блеск мин.galena f

    БИРС > свинцовый

  • 72 Сатурн

    м. астр.

    Большой итальяно-русский словарь > Сатурн

  • 73 creo [1]

    1. creo, āvī, ātum, āre (vgl. cresco, creber), schaffen, erschaffen = erzeugen, I) im allg.: a) übh.: α) mater. Objj.: censet (Zeno) artis maxime proprium esse creare et gignere, Cic.: omnes res, quas et creat natura et tuetur, Cic.: terra, quae neglecta sentes ac dumos, culta fructus creat, Quint.: aliud fimum herbas creat, Plin.: ut plaga (die Wunde) plus carnis creare possit, Cels. – cr. genus humanum (v. der Erde), Lucr.: cr. vix animalia parva (v. der Erde), Lucr. – m. dopp. Acc., primordia cr. ignes et lignum, Lucr.: natura fingit homines et creat imitatores et narratores facetos, Cic. – mit Advv. wo? neque creatur ibi corpus (die fehlende Substanz), Cels.: vermes intus (im menschl. Körper) creantur, Lucr.: od. mit Abl. wo? quos (flores) Thessala magnis montibus ora creat, Catull. – m. Advv. (woher?) od. m. ex od. de u. Abl., unde omnes natura creet res, Lucr.: terram creari ex igni, Lucr.: nec principium exstinctum ex se aliud creabit, Cic.: res non posse creari de nilo, Lucr. – im Passiv mit Abl. wodurch? seminibus quia certis quaeque creantur, Lucr. – m. ad u. Akk., ut placet Stoicis, quae in terris gignantur, ad usum hominum creari, Cic. – Partic. Perf. subst., creata servare, Lucr. 2, 572. – β) Zustände, teils physische, torporem et dolorem, Cels.: mel fastidium creat, Plin.: si ex quattuor principiis vel superans aliquod vel deficiens adversam valetudinem creat, Cels.: lepus marinus vomitum dissolutionemque stomachi statim creat, Plin. – teils geistige, moral., polit. usw., venter creat omnes has aerumnas, Plaut.: nonnumquam etiam errorem creat similitudo, Cic.: in urbe luxuries creatur, Cic.: notitiam veri quae res falsique crearit, Lucr. – cr. magnum (maius) odium (v. einer Abgabe), Auct. b. Afr.: familiaritate Romanā odium sibi apud regem, Iustin.: alci periculum, Cic.: seditionem (v. Pers.), Vell.: id (versificandi genus) taedium ex similitudine ac satietatem creat, Quint.

    b) ein Kind erzeugen (bei Cic. gew. procreare), v. beiden Gatten, prolem ex se videre creatam, Lucr. – v. Vater, patria est antiquior parens, quam qui creavit, Cic.: si di creare possent, Min. Fel.: cr. liberos, Phaedr. u. Val. Max.: is (Silvius) Aeneam Silvium creat, Liv.: me creat... Babylonius Horos, Prop. – v. der Mutter, Dryope quem nympha crearat, Verg.: gnatos tuos creavit, Inscr.: pueris beata creandis uxor, Hor.: m. Dat. wem? quos (fratres) fida crearat una tot Arcadio coniunx Tyrrhena Gylippo, Verg.: m. Abl. wodurch? tum partu Terra nefando Coeumque Iapetumque creat, Verg. – im Passiv, m. Abl. wo? Sulmone creati quattuor iuvenes, Verg.: o caeruleo creata ponto, Meergezeugte (ποντογενής), v. der Venus, Catull. – mit Prädik.-Nom., cum crearer masculus, Phaedr. – m. Abl. (durch = von), fortes creantur fortibus et bonis, Phaedr.: u. so oft creatus mit Abl. des Vaters u. der Mutter = Tochter, Sohn, Sprößling von usw., Erebo creata Nox, Enn. fr.: Saturno sancte create, Enn. fr.: Telamone creatus, Ov.: Maiā creatus, Ov.: Vulcani stirpe creatus, Verg.: matre servā creatus, Flor. – dah. subst., creati = Kinder, Ov. met. 6, 206.

    II) als publiz. t. t.: a) eine Staatsgewalt schaffen, ins Leben rufen, tribuniciam potestatem, Liv.: nova Romae dignitas est creata, quae dictatura appellatur, Liv.

    b) einen Beamten, Priester u. dgl. schaffen, bes. durch Wahl, sowohl vom Volke od. Herrscher = wählen, erwählen, als vom Leiter der Wahl = wählen (erwählen) lassen, α) mit einf. Acc.: magistratus, Cic.: sibi tres collegas, Liv.: censores, Cic.: consules, Cic.: consules plebeios, Liv.: dictatorem, Liv.: ducem, Val. Max.: ephoros, Val. Max.: Caesares duos (vom Kaiser), Eutr.: cr. imperatorem, verb. eligere creareque imperatorem, einen Kaiser (zB. v. den Soldaten), Suet.: cr. interregem, Liv.: pontifices, augures, sacrificulum regem, Liv.: pontifices, flamines, Salios, augures, Lact.: decem praetores (Feldherren, in Griechenl.), Nep.: praetores (in Rom), Cic.: regem, sui corporis regem, Liv.: Carthagine quotannis annuos binos reges (die Suffeten), Nep.: sacerdotes (v. Volke), Vell.: centum senatores (v. Romulus), Liv.: tribunos plebis duos, Cic.: tribunos militum tres, Liv.: tres viros, qui etc., Val. Max. – mit Advv. wie? mit per u. Akk. od. mit bl. Abl. wodurch? comitiatu consules rite cr., Cic.: magistratus od. censores od. consules vitio (durch einen Fehler der Augurien) creati, Varro LL., Liv. u. Cic.: plebeius magistratus nullus auspicato creatur, Liv.: lege, non suffragio creatum esse, Liv.: optimā lege creari, Cic.: decem tribuni plebis comitiis curiatis creati sunt, Cic.: consules per vim ac tumultum creantur, Plin. pan. – mit per u. Akk. (durch wen?), si per praetorem consules creantur, Cic. – mit ex u. Abl. (aus welchem Stande usw.?), consules ex plebe, Liv.: tribunos plebis ex equitibus Romanis (v. Augustus), Suet. – m. Adi. od. m. in u. Akk. (auf welche Zeit?), summus magistratus, quem vergobretum appellant Aedui, qui creatur annuus, Caes.: archontes coeperunt in denos annos creari, Vell.: creatis in annum magistratibus, Liv. – mit inter u. Akk. od. mit in u. Abl. (worunter?), creari inter quinque viros, Plin. ep.: creari in eo numero, Sall. – m. in u. Akk. (in welche Stelle?), neve quis flamen aut augur in locum Germanici nisi gentis Iuliae crearetur, Tac. ann. 2, 83: prior consulatus eius, in quem creatus est anno octavo et tricesimo, Vell. 2, 4, 7. – m. Acc. loc. wohin? praefecti Capuam creari coepti sunt, Liv. – m. Dat. wofür? wozu? decemviros legibus scribendis, Liv. – β) m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., T. Quinctius Barbatus interrex creat L. Papirium Mugilanum L. Sempronium Atratinum consules, Liv.: dictator primo comitiali die creavit consulem Q. Fulvium Flaccum magistrum equitum et Ap. Claudium Pulchrum, Liv.: Ancum Marcium regem populus creavit, Liv.: dictatorem Albani Mettium Fufetium creant, Liv.: exercitus Diocletianum imperatorem creavit, Eutr. – augur creatus (est) L. Quinctius Flaminius, decemvir sacrorum L. Cornelius Lentulus, Liv.: consules creati (sunt) Q. Fabius et P. Decius, Liv.: T. Lartium dictatorem primum, Sp. Cassium magistrum equitum creatos invenio, Liv.: Constantinus in Britannia creatus est imperator (zum Kaiser), Eutr.: dictatore P. Cornelio dicto ipse ab eo magister equitum creatus est, Liv.; vgl. (im Abl. absol.) magistro equitum creato filio suo, Liv.: quia solum centum essent, qui patres creari possent, Liv.: praetores (in Rom) creati sunt C. Fulvius Flaccus C. Claudius Nero etc., Liv.: decem qui postea praetores (zu Regenten, in Athen) creati sunt, Nep.: defuncto Traiano Aelius Hadrianus creatus est princeps (zum Fürsten, d.i. zum Kaiser), Eutr.: postea Numa Pompilius rex creatus est, Eutr. – m. puer u. senex, zB. Caesar paene puer a Mario Cinnaque flamen dialis creatus, Vell.: Metellus senex admodum pontifex maximus creatus, Val. Max. – m. Advv. zum wievielten Male? alqm consulem iterum, Val. Max., tertium, Liv., tertio, Plin. pan.: alqm dictatorem quartum, Liv. – mit Advv. od. Abl. wie? wodurch? u. dgl., P. Clodius, qui non rite creatus tribunus arguebatur, Quint.: C. Flaminius inauspicato consul creatus, Val Max.: an hunc non ut qui optimo iure censor creatus esset populus creavit? Liv.: collegam sibi comitiis centuriatis creavit P. Valerium, Liv.: Palicanus suffragiis populi consul creatus, Val. Max.: cunctis populi suffragiis rex est creatus L. Tarquinius, Cic.: Tullum Hostilium populus regem interrege rogante comitiis curiatis creavit, Cic. – m. ex u. Abl. (aus wem?), cum leges duo ex una familia vivo utroque magistratus creari vetarent, Caes. – mit cum u. Abl. (mit wem?), ut Cn. Flavius aedilis curulis crearetur cum Anicio Praenestino, Plin. – m. in u. Akk. (an wessen Stelle?), M. Lepidus pontifex maximus in C. Caesaris locum furto creatus, Vell. – m. Dat. (wozu?), me Albani gerendo bello ducem creavere, Liv. – mit in u. Akk. (auf welche Zeit?), ille Appius, qui decemvir in annum creatus altero anno se ipse creavit, Liv. – / Archaist. creassit = creaverit, Cic. de legg. 3, 9.

    lateinisch-deutsches > creo [1]

  • 74 fugo [2]

    2. fugo, āvī, ātum, āre (fuga), I) fliehen machen, in die Flucht schlagen, alqm, Caes. u.a.: verb. alqm fundere fugareque od. fugare fundereque, Sall. u. Liv., fundere atque fugare, Sall.: alqm caedere fugareque, Cic.: alqm victum fugare, Eutr.: alqm a Cumis, Liv.: alqm Tarentum, Eutr. – II) übtr.: A) verjagen, vertreiben, entfernen, 1) im allg.: alqm, Cic.: flammas a classe, Ov.: Phoebus fugat astra, Hor.: maculas ore, Ov. – 2) insbes., ins Exil schicken, Ov. ex Pont. 3, 5, 21 u.a.: Saturno rege fugato, Tibull. 2, 5, 9. – B) dahineilen lassen, forttreiben, tela nervo, abschießen, Sil. 2, 91.

    lateinisch-deutsches > fugo [2]

  • 75 sacrifico

    sacrifico (altlat. sacrufico), āvī, ātum, āre (sacrificus), I) intr. ein Opfer darbringen, opfern, apud aram, Nep.: apud deos, Tac.: dis, Varro: Iovi vivo argento, Plaut.: non lapidibus (Dat.) humanā manu factis, sed deo vivo (Dat.), Lact.: alci maioribus hostiis, Liv.: quinquaginta capris, Liv.: cotidie pro salute et victoria populi Romani, Liv.: apud lares, Capit.: in sacrificando, Cic. de nat. deor. 2, 67. – Passiv unpers., secundum segetes huic deo sacrificatur, Varro LL. 6, 16: pure et caste a matronis sacrificatum (est), Liv. 27, 37, 10: cui sacrificatur ante d. XII. kal. Ian., Plin. 3, 65: quod emortuo carbone sacrificatur, Plin. 16, 24. – II) tr. als Opfer darbringen, opfern, dis Poeni soliti suos sacrificare puellos, Enn.: suem, Ov.: sacrificata animalia, Plin.: pecora in fanis trucidare verius quam rite sacrificare, Liv.: mustum Libero, Fest.: Saturno filios suos, Augustin. (Depon.). – dah. sacrificati, diejenigen Christen, die bei Verfolgungen (aus Furcht) den Göttern opferten, Cypr. epist. 55. no. 12 u. 13 u. epist. 59 no. 10 u. 11. – / Depon. sacrificor, ātus sum, ārī, Varro LL. 6, 18. Varro sat. Men. 266. Varro fr. b. Non. 480, 7. Varro r. r. 2, 8, 1 u. 2, 11, 5. Augustin. de civ. dei 7, 26. p. 307, 31 D2. Iul. Val. 3, 42 (24). Vgl. über beide Formen Varro LL. 9, 105. Gell. 18, 12, 10.

    lateinisch-deutsches > sacrifico

  • 76 widmen

    widmen, jmdm. etwas, dicare. dedicare (jmdm. etwas ausdrücklich zueignen, widmen, sowohl einer Gottheit als einem Menschen, z.B. deo, Iovi aram: u. ded. aedem Saturno: u. dies hilaritati dicatus). – sacrare. consecrare (einer Gottheit weihen, z.B. Iovi aedemvo. templum). – destinare (bestimmen, z.B. alqd usui publico: u. dies laetitiae destinatus). – impertire (zuteil werden, zukommen lassen, z.B. et prima vitae tempora et media patriae, extrema nobis impertire debemus). conferre in od. ad alqd (verwenden auf etc., quicquid habuit virium, id in eorum libertatem defendendam contulit: u. ingenium [seine Talente] ad alqd). – alqm prosequi alqā re (mit etw. gleichs. geleiten, z.B. gratiā, memoriā, lacrimis, laudibus). – alci adhibere alqd (an jmd. bringen, z.B. dis cultus, honores, preces). – jmdm. ein Buch w., alci librum dicare od. dedicare; od. (bei Cie.) librum ad alqm mittere (ein Buch jmdm. zuschicken). – sein Leben den Wissenschaften w., omnem suam vitam consumere in studiis: sein Leben der Erforschung von etw. w., aetatem agere in quaerenda alqa re. – sich einer Sache w., alci rei se tradere od. se dedere: sich einer Sache ganz w., totum se tradere od. dedere od. offerre alci rei (z.B. patriae, rei publicae): sich dem Dienste des Staates w., patriae se dedere od. devovere; rei publicae se tradere: sich ganz dem Dienste der Götter w., totum se vertere in cultum deorum: seine Zeit einer Sache w., tempus consumere in alqa re.

    deutsch-lateinisches > widmen

  • 77 anel

    Portuguese-russian dictionary > anel

  • 78 Сатурн

    м миф астр

    Русско-португальский словарь > Сатурн

  • 79 anneau

    [ano]
    Nom masculin
    (pluriel: -x)
    Nom masculin pluriel sport argolas feminino plural
    * * *
    anneau ano]
    nome masculino
    1 ( elo) aro
    2 (jóia) anel; aliança f.
    anneau nuptial
    aliança de casamento
    anneaux de Saturne
    anéis de Saturno

    Dicionário Francês-Português > anneau

  • 80 Saturne

    Saturne satyʀn]
    nome masculino
    ASTRONOMIA Saturno

    Dicionário Francês-Português > Saturne

См. также в других словарях:

  • Saturno V — Saltar a navegación, búsqueda Saturno V El Saturno V, AS 512, en el lan …   Wikipedia Español

  • Saturno I — Saltar a navegación, búsqueda Saturno I El primer Saturno I, SA 1, antes de su lanzamiento Hoja de Datos Tamaño Altura 45,7 m (3 fases) Diámet …   Wikipedia Español

  • Saturno (mitología) — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos de este término, véase Saturno. Saturno devorando a un hijo (1819 1823), por Goya. En la mitología romana Saturno (en …   Wikipedia Español

  • Saturno C-3 — Saltar a navegación, búsqueda El Saturno C 3 fue uno de los cohetes inicialmente considerados (en 1960) para llevar a cabo el primer alunizaje tripulado del programa Apolo. No pasó de la fase de estudio. Fue pensado para poner en práctica el… …   Wikipedia Español

  • Saturno — Saltar a navegación, búsqueda El término Saturno puede referirse a: Saturno, el dios de la agricultura en la mitología romana. Saturno, el sexto planeta del Sistema Solar, caracterizado por su sistema de anillos visibles. Saturno I, el primer… …   Wikipedia Español

  • Saturno C-2 — Saltar a navegación, búsqueda Esquema del Saturno C 2 El Saturno C 2 fue el cohete inicialmente considerado (en 1960) para llevar a cabo el primer alunizaje tripulado del programa Apolo. No pasó de la fase de estudio. Mucho menos potente que el… …   Wikipedia Español

  • Saturno — (Cappello Romano) eines Erzbischofs mit aufwändigen Stickereien aus Golddraht und Bouillon Sammlung Philippi Als Saturno oder Cappello romano (scherzhaft Don Camillo Hut) bezeichnet man eine besonders in Italien übliche Kopfbedeckung römischer… …   Deutsch Wikipedia

  • Saturno C-8 — Saltar a navegación, búsqueda Diagrama del Saturno C 8 El Saturno C 8 fue uno de los cohetes inicialmente considerado (en 1960) para llevar a cabo el primer alunizaje tripulado del programa Apolo. No pasó de la fase de estudio. Fue el mayor de… …   Wikipedia Español

  • Saturno devorando a un hijo — Saltar a navegación, búsqueda Saturno devorando a un hijo Francisco de Goya, 1819 1823 Óleo sobre revoco trasladado a lienzo  Romant …   Wikipedia Español

  • Saturno (Buenos Aires) — Saltar a navegación, búsqueda Saturno …   Wikipedia Español

  • saturno — (Del lat. Saturnus). m. Quím. plomo. ☛ V. árbol de Saturno, azúcar de Saturno, cerato de Saturno, extracto de Saturno, sal de Saturno …   Diccionario de la lengua española

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»