-
1 devoro
devorare, devoravi, devoratus Vdevour; consume, absorb, drink in; gulp down; use up; waste -
2 adbibo
I.Lit.:II.quando adbibero,
Plaut. Stich. 2, 2, 58; so Ter. Heaut. 2, 1, 8; Gell. 2, 22.—Trop., of discourse, to drink in, Plaut. Mil. Gl. 3, 3, 10 (cf. devorare dicta, id. As. 3, 3, 59, and Ov. Tr. 3, 5, 14; Sid. Carm. 16, 126).—Hence of instruction, to drink in eagerly, to listen to attentively:nunc adbibe puro Pectore verba, puer,
Hor. Ep. 1, 2, 67. -
3 destituo
dē-stĭtŭo, ŭi, ūtum, 3, v. a. [statuo].I.To set down; to set, place anywhere (ante-class. and freq. in Liv.; elsewh. rare): destituit omnes servos ad mensam ante se, Caecil. ap. Non. 280, 3: navem in alto ancoris, Naev. ib.: palum in foro, C. Gracchus ap. Gell. 10, 3, 3:II.aliquem in convivio (sc. ludendi causa),
Cic. Verr. 2, 3, 26 fin.:armatos in medio,
Liv. 7, 10:aliquem ante tribunal,
id. 2, 12; cf. id. 23, 10:cohortes extra vallum,
id. 10, 4:duo signa hic,
Plaut. Rud. 3, 5, 43 et saep.—Far more freq. and class.,( Lit., to put away from one's self; hence) To leave alone, to forsake, abandon, desert (derelinquo, desero, q. v.):(β).T. Roscius novem homines honestissimos induxit, decepit, destituit, adversariis tradidit,
Cic. Rosc. Am. 40, 117:destitutus ab aliquo,
id. Clu. 30 fin.; id. Off. 1, 10, 32; cf. id. Quint. 16:funditores inermes,
Caes. B. C. 3, 93, 5:aliquem in septemviratu,
Cic. Phil. 2, 38, 99; cf.:defensores in ipso discrimine periculi,
Liv. 6, 17 et saep.:inceptam fugam,
to desist from, Ov. Am. 3, 13, 20:morando spem,
Liv. 1, 51:spem vindemiae,
Col. 4, 24, 12:consilium,
Suet. Caes. 9:honorem,
id. Claud. 45:conata ejus,
Vell. 2, 42: partem verborum, to pronounce indistinctly (with devorare), Quint. 11, 3, 33 Spald. et saep.— Poet., with acc. and abl.: ex quo destituit deos Mercede pactā Laomedon, i. e. defrauded of their stipulated reward, * Hor. Od. 3, 3, 21.—Of inanimate and abstract subjects:(γ).neque reperias, quos aut pronior fortuna comitata sit, aut, veluti fatigata, maturius destituerit, quam, etc.,
Vell. 2, 69 fin.:cum primas spes fortuna destituit,
Curt. 4, 1, 5, § 29; cf. Suet. Aug. 65:ventus aliquem,
Liv. 30, 24:aliquem vadum,
id. 21, 28:aliquem poplites,
Suet. Claud. 30; cf.:aliquem memoria, mens,
Curt. 7, 1:alveum fluitantem aqua,
Liv. 1, 4; cf.: freta destituent nudos in litore pisces, * Verg. E. 1, 61.—Part. perf. destitutus, constr. usu. ab aliquo, aliquā re, rarely ab aliquā re, freq. with ab, abandoned, forsaken by; robbed of, destitute of:(δ).in divite ac paupere: propinquis, amicis, clientibus abundante, et his omnibus destituto,
Quint. 5, 10, 26:alicujus consiliis, promissis, praeceptis destitutus,
Cic. Q. Fr. 1, 3, 8:scientiā juris,
Quint. 12, 3, 10:lenociniis,
id. 12, 1, 30 et saep.; but with spe, a is more freq.:destituti ab unica spe auxilii,
Liv. 40, 47:a spe,
id. 31, 24; 36, 33, 3; Curt. 4, 3 (with spe, Curt. 8, 6):a re familiari,
Suet. Ner. 10.—Absol.:si is destituat, nihil satis tutum habebis,
Liv. 37, 7:simul, si destituat spes, alia praesidia molitur,
Liv. 1, 41; so,spes,
id. Tib. 1, 1, 9; Luc. 2, 728:pietasque fidesque,
id. 5, 298:ego,
Vulg. Isai. 49, 21. -
4 deverro
-
5 patrimonium
pā̆trĭmōnĭum, ii, n. [pater], an estate inherited from a father, a paternal estate, inheritance, patrimony (syn. hereditas).I.Lit.:II.lauta et copiosa,
Cic. Rab. Post. 14; id. Fl. 36, 89:amplum et copiosum,
id. Rosc. Am. 2, 6:expellere aliquem e patrimonio,
id. ib. 50, 147:patrimonio ornatissimo spoliari,
id. Sull. 20, 58:naufragium patrimonii luculentissimi,
id. Phil. 12, 8, 19:patrimonia effundere,
id. Off. 2, 15, 54:devorare,
id. Phil. 2, 27, 67:eripere patrimonium alicui,
id. Sest. 52, 111:amplificare,
Col. 1 prooem. § 7; Aug. Mon. Ancyr. et saep.; Juv. 14, 116; Gai. Inst. 2, 1; 3, 42. —Trop.:in populi Romani patrimonio,
Cic. Phil. 2, 39, 101:ut plebem tribus suis patrimoniis deleniret,
id. Mil. 35, 95:Mucius quasi patrimonii propugnator sui,
inheritance, id. de Or. 1, 57, 244:paterni nominis,
id. Dom. 58, 146. -
6 pecunia
pĕcūnĭa, ae (on the oldest inscrr., also written PEQVNIA, as PEQVDES, PEQVLIVM), f. [pecus, because the wealth of the ancients consisted in cattle:I.pecus, a quo pecunia universa, quod in pecore pecunia tum consistebat pastoribus,
Varr. L. L. 5, § 95 Müll.; cf. Fest. s. v. peculatus, p. 212 and 213 Müll.], property, riches, wealth (cf.: divitiae, res, bona, etc.).In gen.:II.pecunia sacrificium fieri dicebatur, cum frugum fructuumque causā mola pura offerebatur in sacrificio, quia omnis res familiaris, quam nunc pecuniam dicimus, ex his rebus constaret,
Fest. p. 244 and 245 Müll.: SI FVRIOSVS EST AGNATORVM GENTILIVMQVE IN EO PECVNIAQVE EIVS POTESTAS ESTO, Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Inv. 2, 50, 148; ib. ap. Ulp. Fragm. tit. 11, § 14: QVI CORONAM PARIT IPSE PECVNIAVE EIVS VIRTVTIS ERGO DVITOR EI, Fragm. XII. Tab. ap. Plin. 21, 3, 5, § 7:pecuniam facere,
to accumulate property, Cic. Div. 1, 49, 111:in alienam pecuniam invadere,
id. Rosc. Am. 2, 6:ut pecunia fortunisque nostris contentus sit,
id. ib. 3, 7:familiae aliquot cum mapalibus pecoribusque suis (ea pecunia illis est), etc.,
Liv. 29, 31.—In partic., money (syn.:2.argentum, nummus): qui dabant olim pecuniam, non adnumerabant eam, sed appendebant,
Gai. Inst. 1, 122:praesenti pecuniā mercari aliquid,
Plaut. Capt. 2, 2, 8:omnia vaenibunt praesenti pecuniā,
id. Men. 5, 9, 97:pecunia numerata,
Cic. Top. 13, 53:pecunia publica ex aerario erogata,
id. Verr. 2, 3, 71, § 165:certa,
a specified sum, id. Rosc. Com. 5, 14:potestas pecuniae conficiendae,
id. Agr. 2, 13, 33:permagnam ex illā re pecuniam confici posse,
id. Verr. 1, 52, 138:pecuniam cogere a civitatibus,
id. ib. 2, 3, 73, §171: pecuniam numerare alicui ab aerario,
id. ib. 2, 3, 76, §177: pecuniam publicam domum suam convertere,
id. ib. 2, 3, 76, §176: pecunias civitatibus distribuere... avertere atque auferre,
id. ib. 2, 3, 73, §171: devorare pecuniam publicam,
id. ib. 2, 3, 76, §177: pecuniam alicui dissolvere,
id. ib. 2, 3, 77, §180: solvere alicui,
id. Att. 5, 21, 10:pecunias conferre ad statuas,
id. Verr. 2, 3, 77, § 180: alicui conferre in usum ejus, id. Fl. 23, 55:transferre in quaestum et fenerationem,
id. ib. 23, 56:deferre alicui,
id. ib. 23, 55:credita nobis,
id. ib.:gravi fenore occupare,
id. ib. 25, 59:collocatam habere,
id. Imp. Pomp. 7, 18:ex aerario exhaurire, ex vectigalibus redigere,
id. Agr. 2, 36, 88:exige pecuniam a civitatibus,
id. Verr. 2, 3, 87, § 202:ab sociis maximam pecuniam auferre,
id. ib. 2, 3, 96, §224: plura mala nobis exhibet quam aliud quidquam,
Sen. Tranq. 8, 1:majore tormento possidetur quam quaeritur,
id. Ep. 19, 6, 16:et pecuniae obediunt omnia,
Vulg. Eccl. 10, 19.—So in plur.:pecunias exigere, capere, imperare,
Cic. Pis. 16, 38:pecunias auferre ab aliquo,
id. Verr. 2, 3, 76, § 175:pecunias sumere mutuas,
id. ib. 2, 1, 10, § 28;2, 2, 70, § 170: mutuas pecunias faenore quaerens,
Liv. 35, 49, 11; Suet. Galb. 9; cf. Zumpt ad Cic. Verr. 1, p. 70:DIES PECVNIAE,
the day of payment, Inscr. Grut. 207, 3.—Hence,(Late Lat.) Copper coins:3.scenicis numquam aurum, numquam argentum, vix pecuniam donavit,
Lampr. Alex. Sev. 33, § 3.—Personified:Pecunia,
the goddess of gain, Arn. 4, 132; cf. Juv. 1, 113.—Also, an epithet of Jupiter, Aug. Civ. Dei, 7, 11; cf. id. ib. 4, 21; cf. also Hor. Ep. 1, 6, 37. -
7 senectus
1. I.Adj. (rare, and mostly anteclass.):II.senecta aetas,
Plaut. Am. 4, 2, 12; id. Trin. 1, 2, 5; id. Aul. 2, 2, 75; id. Cas. 2, 3, 23; 2, 3, 41; id. Merc. 5, 4, 25; Lucr. 5, 886; 5, 896; Sall. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 11, 165:membris exire senectis,
Lucr. 3, 772: corpus, Sall. ap. Prisc. p. 869 (H. 4, 63 Dietsch): aetas, id. ap. Serv. Verg. A. 11, 165 (H. inc. lib. 115 Dietsch).—Subst.: sĕ-necta, ae, f., old age, extreme age, senility (freq., though mostly poet. and in post-Aug. prose; not in Cic.; cf. 2. senectus).A.In abstr.: prospiciendum ergo in senectā: nunc adulescentia est, Lucil. ap. Non. 492, 23; Enn. ap. Cic. Or. 55, 184 (Trag. v. 393 Vahl.; v. Vahl. N. cr. ad h. 1.); Plaut. Most. 1, 3, 60 (opp. aetatula); id. Trin. 2, 3, 7; id. Mil. 3, 1, 29; * Ter. Ad. 5, 8, 31; Caecil. ap. Cic. Sen. 8, 25; Lucr. 4, 1256; Liv. 2, 40, 6; 6, 8, 2; 24, 4, 2; 28, 16, 12; 38, 53, 9; Cat. 64, 217; Tib. 1, 4, 31; 1, 8, 42; 1, 10, 40 al.; Prop. 1, 19, 17; 2, 13 (3, 5), 47; 3, 5 (4, 4), 24; 3, 19 (4, 18), 15; Verg. G. 1, 186; 3, 96; id. A. 6, 114 al.; Hor. C. 1, 31, 19; 2, 6, 6; 2, 14, 3; id. Ep. 2, 2, 211; Ov. M. 3, 347; 6, 37; 6, 500;B.6, 675 et saep. al.: in senectā,
Varr. L. L. 5, § 5 Müll.;so in prose,
Petr. 132, 10; Plin. 7, 50, 51, § 167; 8, 32, 50, § 116; 16, 27, 51, § 117 et saep.; Tac. A. 3, 23; 3, 55; 4, 41; 4, 58 fin.; 13, 33; 14, 65 al.; Suet. Aug. 79; id. Ner. 40; id. Galb. 4, 17; id. Gram. 11; Vulg. Psa. 70, 18 al.—In the elder Pliny, concr. ( = 2. senectus, II.), the old skin, slough of a serpent, cast off annually:C.serpentes senectam exuendo, etc.,
Plin. 20, 23, 95, § 254; 28, 11, 48, § 174; 30, 8, 22, § 69.—An old man, Sil. 8, 6; cf. id. 7, 178.2.sĕnectūs, ūtis,f. [senex].I.Old age, extreme age, senility (freq. and class.; only in sing.): adulescentia (tua) senectuti dedecoramentum (fuit), senectus rei publicae flagitium, C. Gracch. ap. Isid. Orig. 2, 21, 4; cf.:II.quasi qui adulescentiam florem aetatis, senectutem occasum vitae velit definire,
Cic. Top. 7, 32:ut in Catone Majore, qui est scriptus ad te de senectute... ut tum ad senem senex de senectute, sic, etc.,
id. Lael. 1, 4 sq.; cf. id. Sen. 1 sqq.:T. Aufidius, qui vixit ad summam senectutem,
id. Brut. 48, 179:cum esset summā senectute et perditā valetudine,
id. Phil. 8, 10, 31:confecti homines senectute,
id. Fin. 5, 11, 33:ted optestor per senectutem tuam,
Plaut. As. 1, 1, 3:ibi fovebo senectutem meam,
id. Stich. 4, 1, 62; Ter. And. 5, 3, 16; id. Ad. 5, 3, 47; id. Hec. 1, 2, 44 al.; Caecil. ap. Cic. Sen. 8, 25; Lucr. 1, 414; Cic. Rep. 1, 3, 4; 5, 8, 10; id. Fin. 5, 11, 32; id. de Or. 1, 60, 255 et saep.; Cat. 108, 1; Tib. 2, 2, 19; Verg. G. 3, 67; id. A. 5, 416; 6, 304; 7, 440; Ov. M. 14, 143; Luc. 1, 343; 2, 128; Stat. S. 3, 3, 156; Tac. A. 1, 4; 6, 31; 12, 40;14, 40: dum virent genua, Et decet, obductā solvatur fronte senectus,
the moroseness of old age, Hor. Epod. 13, 5; cf.:quae vos tam foeda senectus corripuit, fregitque animos?
Val. Fl. 6, 283.—Of style; only trop., and hence with quasi:cum ipsa oratio jam nostra canesceret haberetque suam quandam maturitatem et quasi senectutem,
Cic. Brut. 2, 8:plena litteratae senectutis oratio,
id. ib. 76, 265.—Of inanim. things (for vetustas; only poet. and very rare):vos (tabellae) cariosa senectus Rodat,
Ov. Am. 1, 12, 29:vini veteris,
Juv. 5, 34; 13, 214.— Prov.: aquilae senectus, v. aquila.—Transf.1. 2.Old age, i. e. old men:3.senectus semper agens aliquid,
Cic. Sen. 8, 26; cf. id. ib. 14, 48; cf.:aequari adulescentes senectae suae impatienter indoluit,
Tac. A. 4, 17.—Gray hairs:4.temporibus geminis canebat sparsa senectus,
Verg. A. 5, 416. —The old skin, slough, cast off yearly by serpents and other animals:Theophrastus auctor est, anguis modo et stelliones senectutem exuere eamque protinus devorare,
Plin. 8, 31, 49, § 111; 9, 30, 50, § 95; 30, 7, 19, § 57; 30, 9, 23, § 81; cf. senecta, supra, II. B.
См. также в других словарях:
devorare — devoráre s. f., g. d. art. devorării; pl. devorări Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar ortografic DEVORÁRE s.f. Acţiunea de a devora. [< devora]. Trimis de LauraGellner, 13.09.2007. Sursa: DN … Dicționar Român
devorare — de·vo·rà·re v.tr. LE var. → divorare … Dizionario italiano
Lupus non veretur etiam numeratas oves devorare. — См. Волк и из счету овец крадет … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
dévorer — [ devɔre ] v. tr. <conjug. : 1> • 1120; lat. devorare 1 ♦ Manger en déchirant avec les dents. Le lion, le tigre dévore sa proie. Saturne dévora ses enfants. ♢ Par anal. Manger entièrement. Les chenilles ont dévoré les feuilles du rosier.… … Encyclopédie Universelle
devora — DEVORÁ, devorez, vb. I. tranz. (Despre animale şi, ir., despre oameni) A mânca cu lăcomie, a înghiţi pe nemestecate. ♦ fig. A consuma, a mistui, a înghiţi. Focul a devorat casa. ♢ expr. A devora o carte = a citi o carte de la un capăt la altul cu … Dicționar Român
devorar — Se conjuga como: amar Infinitivo: Gerundio: Participio: devorar devorando devorado Indicativo presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. devoro devoras devora devoramos devoráis … Wordreference Spanish Conjugations Dictionary
devorar — ► verbo transitivo 1 Tomar alimentos con avidez: ■ devoró la paella en dos minutos. SINÓNIMO engullir tragar 2 Comer los animales sus presas. 3 Provocar el fuego la destrucción de una cosa: ■ las llamas devoraron el manuscrito. 4 coloquial … Enciclopedia Universal
devorieren — de|vo|rie|ren 〈[ vo ] V. tr.; hat; Med.〉 verschlucken [zu lat. devorare „verschlingen“] * * * de|vo|rie|ren <sw. V.; hat [lat. devorare] (Med.): verschlucken … Universal-Lexikon
Devour — De*vour , v. t. [imp. & p. p. {Devoured}; p. pr. & vb. n. {Devouring}.] [F. d[ e]vorer, fr. L. devorare; de + vorare to eat greedily, swallow up. See {Voracious}.] 1. To eat up with greediness; to consume ravenously; to feast upon like a wild… … The Collaborative International Dictionary of English
Devoured — Devour De*vour , v. t. [imp. & p. p. {Devoured}; p. pr. & vb. n. {Devouring}.] [F. d[ e]vorer, fr. L. devorare; de + vorare to eat greedily, swallow up. See {Voracious}.] 1. To eat up with greediness; to consume ravenously; to feast upon like a… … The Collaborative International Dictionary of English
Devouring — Devour De*vour , v. t. [imp. & p. p. {Devoured}; p. pr. & vb. n. {Devouring}.] [F. d[ e]vorer, fr. L. devorare; de + vorare to eat greedily, swallow up. See {Voracious}.] 1. To eat up with greediness; to consume ravenously; to feast upon like a… … The Collaborative International Dictionary of English