Перевод: с польского на русский

с русского на польский

demoralizować

  • 1 demoralizować

    глаг.
    • совращаться
    * * *
    demoralizowa|ć
    \demoralizowaćny несов. деморализовать; разлагать; растлевать
    +

    gorszyć, psuć, rozprzęgać

    * * *
    demoralizowany несов.
    деморализова́ть; разлага́ть; растлева́ть
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > demoralizować

  • 2 demoralizować się

    несов.
    разлага́ться, развраща́ться
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > demoralizować się

  • 3 demoralizować\ się

    несов. разлагаться, развращаться
    +

    rozprzęgać się, rozkładać się

    Słownik polsko-rosyjski > demoralizować\ się

  • 4 deprawować

    глаг.
    • развращать
    • совратить
    • совращать
    * * *
    deprawowa|ć
    \deprawowaćny несов. развращать, разлагать; растлевать
    * * *
    deprawowany несов.
    развраща́ть, разлага́ть; растлева́ть
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > deprawować

  • 5 gorszyć

    глаг.
    • возмущать
    • поражать
    • разлагать
    • ударять
    • шокировать
    * * *
    gorsz|yć
    \gorszyćony несов. 1. подавать дурной пример, разлагать, развращать;
    2. возмущать, вызывать возмущение (поведением etc.)
    +

    1. demoralizować, psuć 2. oburzać

    * * *
    gorszony несов.
    1) подава́ть дурно́й приме́р, разлага́ть, развраща́ть
    2) возмуща́ть, вызыва́ть возмуще́ние (поведением и т. п.)
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > gorszyć

  • 6 zdeprawować

    глаг.
    • искажать
    • развратить
    • развращать
    * * *
    zdeprawowa|ć
    \zdeprawowaćny сов. развратить
    +

    demoralizować, wykoleić

    * * *
    zdeprawowany сов.
    разврати́ть
    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > zdeprawować

См. также в других словарях:

  • demoralizować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, demoralizowaćzuję, demoralizowaćzuje, demoralizowaćany {{/stl 8}}– zdemoralizować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} wpływać na kogoś, upowszechniając postawy, wzorce postępowania, obyczaje sprzeczne z… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • demoralizować — ndk IV, demoralizowaćzuję, demoralizowaćzujesz, demoralizowaćzuj, demoralizowaćował, demoralizowaćowany «powodować, szerzyć demoralizację; gorszyć, psuć kogoś» Demoralizować kolegów. Sztuka demoralizująca młodzież. demoralizować się «być… …   Słownik języka polskiego

  • demoralizować się – zdemoralizować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} ulegać czyjemuś gorszącemu wpływowi, ulegać demoralizacji : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mamusia dobierała mu kolegów, by się też przypadkiem nie zdemoralizował. <fr.> {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • psuć — ndk Xa, psuję, psujesz, psuj, psuł, psuty 1. «czynić coś nieprzydatnym, nie nadającym się do użytku; uszkadzać, niszczyć coś» Dziecko psuło zabawki. Psuć maszynę niewłaściwym użytkowaniem. ◊ Psuć sobie lub komuś krew «irytować się, denerwować… …   Słownik języka polskiego

  • demoralizowanie — ↨ demoralizowanie się n I rzecz. od demoralizować (się) …   Słownik języka polskiego

  • demoralizująco — przysłów. od demoralizujący (p. demoralizować) Ktoś lub coś działa na kogo demoralizująco …   Słownik języka polskiego

  • deprawować — ndk IV, deprawowaćwuję, deprawowaćwujesz, deprawowaćwuj, deprawowaćował, deprawowaćowany «pozbawiać zasad moralnych, hamulców moralnych, sprowadzać z uczciwej drogi, szerzyć zgorszenie; demoralizować, gorszyć» Deprawować młodzież. deprawować się… …   Słownik języka polskiego

  • kazić — ndk VIa, każę, kazisz, kaź, kaził, każony 1. przestarz. «działać na kogoś albo na coś niszcząco, szkodliwie; psuć, szpecić» Grymas kazi rysy jej twarzy. 2. przestarz. «demoralizować, gorszyć» Kazi umysły złym przykładem …   Słownik języka polskiego

  • korumpować — ndk IV, korumpowaćpuję, korumpowaćpujesz, korumpowaćpuj, korumpowaćował, korumpowaćowany «przekupywać, dawać łapówki; demoralizować» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

  • nikczemnieć — ndk III, nikczemniećeję, nikczemniećejesz, nikczemniećej, nikczemniećniał, nikczemniećeli «stawać się nikczemnym; podleć, demoralizować się» …   Słownik języka polskiego

  • równia — ż I, DCMs. równiani; lm D. równiani książk. «płaski teren, równina, płaszczyzna» Bezkresna równia. ∆ fiz. techn. Równia pochyła «maszyna prosta w postaci płaszczyzny nachylonej do poziomu pod pewnym kątem, po której może być wciągany ciężar;… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»