Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

deerrare+in+itinere

  • 1 deerro

    deerro, āre, āvi, ātum - intr. - dévier, s'égarer, errer, s'écarter du droit chemin, se fourvoyer, se perdre, s’écarter de.    - deerro... [] deero... → desum.    - deerrare in itinere, Cic.: faire fausse route.    - deerrare significatione, Quint.: se méprendre sur le sens (d'un mot).    - deerrare a patre, Plaut. Men. 5.9.54: perdre son père (dans la foule).    - jaculantium ictus deerraturos negant, Plin. 28, 8, 27, § 100: ils assurent que tous les traits porteront.    - sors deerrabat ad parum idoneos, Tac. A. 13, 29: le sort s'égarait sur des hommes peu capables.    - recto deerratum est, Vell. 2, 3: on s'est égaré de la ligne droite.    - deerrare visu, Col.: voir mal.
    * * *
    deerro, āre, āvi, ātum - intr. - dévier, s'égarer, errer, s'écarter du droit chemin, se fourvoyer, se perdre, s’écarter de.    - deerro... [] deero... → desum.    - deerrare in itinere, Cic.: faire fausse route.    - deerrare significatione, Quint.: se méprendre sur le sens (d'un mot).    - deerrare a patre, Plaut. Men. 5.9.54: perdre son père (dans la foule).    - jaculantium ictus deerraturos negant, Plin. 28, 8, 27, § 100: ils assurent que tous les traits porteront.    - sors deerrabat ad parum idoneos, Tac. A. 13, 29: le sort s'égarait sur des hommes peu capables.    - recto deerratum est, Vell. 2, 3: on s'est égaré de la ligne droite.    - deerrare visu, Col.: voir mal.
    * * *
        Deerro, deerras, deerrare, Se fourvoyer, Errer, Se tordre, ou destordre.
    \
        Deerrare dicuntur iaculantium ictus. Plin. Quand l'archer fault à tirer droict.
    \
        Deerrauit a patre puer. Plaut. Il s'est esgaré d'avec son pere.
    \
        Deerrare. Columel. Faillir.
    \
        Deerrare ab eo quod coepimus exponere. Author ad Herennium. Extravaguer, et sortir hors de propos.
    \
        Sors deerrabat ad parum idoneos. Tacit. Le sort par malheur escheoit aux plus meschants.
    \
        Sic et sententia et visu deerrasse, vt, etc. Columel. Avoir si lourdement failli et à son opinion, et à veoir.

    Dictionarium latinogallicum > deerro

  • 2 irrefahren

    irrefahren, errare (auch »irregehen« in bildl. Bed.). – vagari et errare (planlos in der Irre herumgehen). – deerrare in itinere (auf dem Wege abirren). – deflectere a via (vom Wege abkommen). – man kann nicht so leicht (auf diesem Wege) irrefahren, -gehen etc. (als auf dem andern Wege), minor est erratio.

    deutsch-lateinisches > irrefahren

  • 3 abkommen

    abkommen, I) absichtlos sich entfernen: deerrare, aberrare ab alqo od. ab alqa re u. bl. alqā re. – labi alqā re (abgleiten). – deduci ab od. de alqa re. depelli alqā re, ab od. de alqa re (abgebracht werden durch andere). – deterreri ab od. de alqa re (abgeschreckt werden). – vom Wege a., decedere viā od. (von Schiffen) cursu suo; deerrare itinere; aberrare viā: vom (rechten) Wege a., deerrare recto; recto itinere labi (auch uneig.); a recta via deduci (auch uneig.); deflectere de via (auch uneig.): von seinem Vorhaben a., aberrare a proposito; deterreri a proposito: von seiner Meinung a., deduci de sententia; depelli sententiā; deterreri de sententia: vom Thema a., s. Thema. – abkommen können (Zeit, Muße haben), vacuum esse: nicht a. können, vacui temporis nihil habere. – II) außer Gebrauch kommen: in usu esse desinere (aufhören in Gebrauch zu sein). – obsolescere. exolescere (veralten, von Einrichtungen, Abgaben). – aboleri (abgeschafft werden, von Gesetzen etc.). – tolli (aufgehoben werden, v. Abgaben). – abgekommen, obsoletus; exoletus (auch mit dem Zus. vetustate). – ein altes, abgekommenes Gesetz, antiqua et mortua lex. Abkommen, das, I) = das Abirren, w. s. – II) der Vergleich; z. B. ein A. mit jmd. treffen, s. abfinden (sich).

    deutsch-lateinisches > abkommen

  • 4 deerro

    de-erro (bei Vergil u. Lukan zweisilbig), āvī, ātum, āre, abirren, sich verirren, irrend abkommen, I) eig.: a) v. leb. Wesen: vir gregis ipse caper deerraverat, Verg. – m. Abl. (von wo?), angiporto, Cornif. rhet.: itinere, Quint.: cursu (vom Kurs zur See), Auson. – m. ab u. Abl., in navigando a ceteris, Sall. fr.: inter homines a patre, Plaut. – m. in u. Abl., in itinere, Cic. fr. – m. in u. Akk., in foveas (v. Elefanten), Plin. – b) v. lebl. Subjj.: naves onerariae, quae deerrassent, Auct. b. Afr.: iaculantium ictus deerraturos negant, Plin. – m. ab u. Abl., vageque deerrarunt passim motus ab sensibus omnes, Lucr. – m. in u. Akk., si potus cibusve in alienum deerraverit tramitem, Plin. – II) übtr.: a) v. leb. Wesen: quae (signa) intuentes deerrare non possumus, Quint.: multos deerrasse memoria (Nom.) prodidit, Col.: omnium aliarum artium peccata offendunt deerrantem, Sen. – m. ab u. Abl. od. m. bl. Abl. (von wo?) magno opere a vero longe, Lucr.: si non deerrabimus ab eo, quod coeperimus exponere, Cornif. rhet.: ab illa (rerum natura) deerrare sapientia est, Sen.: ubi semel recto deerratum est, Vell. – m. Abl. (womit? wodurch?), verbis (mit den W. = in den W.), Quint.: sic et sententiā et visu, ut etc., Col. – b) v. lebl. Subjj.: quia sors deerrabat ad parum idoneos, Tac. ann. 13, 29.

    lateinisch-deutsches > deerro

  • 5 abweichen

    abweichen, I) sich nach und nach entfernen: declinare. deflectere (abbiegen). – digredi (abgehen; diese drei mit Willen a., eig. und uneig.); alle drei ab alqa re. – aberrare, deerrare (ab) alqā re (ohne Wissen u. Willen, eig. u. uneig.). – discedere ab alqa re (übh. von etwas abgehen, es verlassen, z. B. a commentariolis suis). – degenerare ab alqa re (abarten, z. B. a more civili). – von den Worten a., recedere a verbis. – vom rechten Wege a., de via decedere; deerrare itinere; aberrare viā; recto itinere labi (alle auch uneig. = von der Bahn der Tugend, des Rechts a.). – II) verschieden sein: discrepare cum alqo oder cum alqa re (nicht im Einklang stehen, Ggstz. concinere). – abhorrere ab alqa re (im Widerspruch stehen). – dissidēre, dissentire ab u. cum alqo (in Meinung und Gesinnung nicht übereinstimmen, eine abweichende Ansicht haben, Ggstz. consentire). – die Meinungen weichen voneinander ab, variatur sententiis: die Erzählungen des Vorfalls weichen voneinander ab, variata est memoria actae rei: die Schriftsteller weichen darin voneinander ab, discrepat inter scriptores.

    deutsch-lateinisches > abweichen

  • 6 deerro

    de-erro (bei Vergil u. Lukan zweisilbig), āvī, ātum, āre, abirren, sich verirren, irrend abkommen, I) eig.: a) v. leb. Wesen: vir gregis ipse caper deerraverat, Verg. – m. Abl. (von wo?), angiporto, Cornif. rhet.: itinere, Quint.: cursu (vom Kurs zur See), Auson. – m. ab u. Abl., in navigando a ceteris, Sall. fr.: inter homines a patre, Plaut. – m. in u. Abl., in itinere, Cic. fr. – m. in u. Akk., in foveas (v. Elefanten), Plin. – b) v. lebl. Subjj.: naves onerariae, quae deerrassent, Auct. b. Afr.: iaculantium ictus deerraturos negant, Plin. – m. ab u. Abl., vageque deerrarunt passim motus ab sensibus omnes, Lucr. – m. in u. Akk., si potus cibusve in alienum deerraverit tramitem, Plin. – II) übtr.: a) v. leb. Wesen: quae (signa) intuentes deerrare non possumus, Quint.: multos deerrasse memoria (Nom.) prodidit, Col.: omnium aliarum artium peccata offendunt deerrantem, Sen. – m. ab u. Abl. od. m. bl. Abl. (von wo?) magno opere a vero longe, Lucr.: si non deerrabimus ab eo, quod coeperimus exponere, Cornif. rhet.: ab illa (rerum natura) deerrare sapientia est, Sen.: ubi semel recto deerratum est, Vell. – m. Abl. (womit? wodurch?), verbis (mit den W. = in den W.), Quint.: sic et sententiā et visu, ut etc., Col. – b) v. lebl. Subjj.: quia sors deerrabat ad parum idoneos, Tac. ann. 13, 29.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > deerro

  • 7 verirren, sich

    verirren, sich, itinere deerrare (vom Wege ab. irren). – viā decipi (den Weg verfehlen). – sich v. von etc., aberrare ab od. ex m. Abl. od. m. bl. Ablat. (z.B. a patre [v. Sohne]: ex agmine [v. Schiffen]: u. pecore [von einem Stier]); deerrare ab alqo (z.B. a ceteris). – verirre dich nicht. zu weit, ne quo hinc abeas longius. Verirrung, error (eig. das unabsichtliche Abkommen vom Wege: dann bildl. = Irrtum). – erratum (bildl., Fehltritt; z.B. errata aetatis meae [meiner Jugend]).

    deutsch-lateinisches > verirren, sich

  • 8 deerro

    dĕ-erro (in the poets dissyllabic, Lucr. 1, 711; Verg. E. 7, 7 al.), āvi, ātum, 1, v. n., to wander away, stray, go astray, go the wrong way, lose one's way (rare, but class.).
    I.
    Lit.:

    deerrare a patre,

    Plaut. Men. 5, 9, 54 (for which aberrare a patre, id. ib. prol. 31): qui in itinere deerravissent, * Cic. Ac. Fragm. ap. Lact. 6, 24;

    for which itinere,

    Quint. 10, 3, 29: vir gregis ipse caper deerraverat, * Verg. E. 7, 7:

    equi deerantes via,

    Sen. Hippol. 1070.—
    b.
    Of inanimate subjects, Lucr. 3, 873:

    jaculantium ictus deerraturos negant,

    Plin. 28, 8, 27, § 100:

    si potus cibusve in alienum deerravit tramitem,

    id. 11, 37, 66, § 176.—
    II.
    Trop., to err, stray, deviate:

    magnopere a vero,

    Lucr. 1, 712:

    ab eo quod coeperimus exponere,

    Auct. Her. 1, 9, 14:

    verbis,

    Quint. 12, 10, 64:

    significatione,

    id. 1, 5, 46:

    quia sors deerrabat ad parum idoneos,

    fell upon improper persons, Tac. A. 13, 29.— Pass. impers.:

    ubi semel recto deerratum est,

    Vell. 2, 3 fin.—Absol.:

    multos enim deerrasse memoria prodidit,

    Col. 1, 4, 6; Quint. 11, 2, 32.

    Lewis & Short latin dictionary > deerro

  • 9 verfehlen

    verfehlen, den Weg, deerrare itinere; decipi viā: jmd. v., alqm non invenire (jmd. nicht treffen): seine Absicht, seinen Zweck v., propositum non assequi. – ich verfehle nicht zu etc., nequeo mihi temperare, quo minus etc facere non possum, quin etc. (ich kann nicht umhin); non desum m. folg. Infin. od. m. folg. quo minus u. Konj. (ich ermangle nicht).

    deutsch-lateinisches > verfehlen

См. также в других словарях:

  • desvoyer — Se Desvoyer, Aberrare, Deerrare, Deerrare via vel itinere, Decedere itinere. Desvoyer aucun, Aliquem recta via depellere, Deducere aliquem de statu vitae. Se desvoyer du principal, et cercher à faire des incidens, De curriculo causae summae… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»