-
1 deerro
dĕ-erro (in the poets dissyllabic, Lucr. 1, 711; Verg. E. 7, 7 al.), āvi, ātum, 1, v. n., to wander away, stray, go astray, go the wrong way, lose one's way (rare, but class.).I.Lit.:b.deerrare a patre,
Plaut. Men. 5, 9, 54 (for which aberrare a patre, id. ib. prol. 31): qui in itinere deerravissent, * Cic. Ac. Fragm. ap. Lact. 6, 24;for which itinere,
Quint. 10, 3, 29: vir gregis ipse caper deerraverat, * Verg. E. 7, 7:equi deerantes via,
Sen. Hippol. 1070.—Of inanimate subjects, Lucr. 3, 873:II.jaculantium ictus deerraturos negant,
Plin. 28, 8, 27, § 100:si potus cibusve in alienum deerravit tramitem,
id. 11, 37, 66, § 176.—Trop., to err, stray, deviate:magnopere a vero,
Lucr. 1, 712:ab eo quod coeperimus exponere,
Auct. Her. 1, 9, 14:verbis,
Quint. 12, 10, 64:significatione,
id. 1, 5, 46:quia sors deerrabat ad parum idoneos,
fell upon improper persons, Tac. A. 13, 29.— Pass. impers.:ubi semel recto deerratum est,
Vell. 2, 3 fin.—Absol.:multos enim deerrasse memoria prodidit,
Col. 1, 4, 6; Quint. 11, 2, 32.
См. также в других словарях:
desvoyer — Se Desvoyer, Aberrare, Deerrare, Deerrare via vel itinere, Decedere itinere. Desvoyer aucun, Aliquem recta via depellere, Deducere aliquem de statu vitae. Se desvoyer du principal, et cercher à faire des incidens, De curriculo causae summae… … Thresor de la langue françoyse