-
41 умозаключение
n1) gener. Denkergebnis, schlussfolgerung (Schlussfolgerung ziehen - ïðèéòè ê óìîçàêëþ÷åíèþ; ïðèéòè ê âûâîäó)2) comput. (логическое) Inferenz3) law. Schlußfolgerung, Syllogismus4) econ. logischer Schluß5) logic. Deduktion6) psych. argumentum -
42 déduction
dedyksjɔ̃f1) ECO Abrechnung f2) ( amortissement) Abzug m3) ( d'impôts) Absetzung f4) ( raisonnement) Ableitung f, Schluss m, Schlussfolgerung fdéductiondéduction [dedyksjõ]1 commerce Abzug masculin; finances, bourse Absetzung féminin; Beispiel: déduction d'impôt Steuerabzug; Beispiel: moins la déduction de 10% abzüglich 10%; Beispiel: entrer en déduction de quelque chose von etwas abgezogen werden -
43 Rückführung
f1. von Truppen: return2. von Völkern: repatriation, return* * *die Rückführungrepatriation* * *Rụ̈ck|füh|rungf1) (= Deduktion) tracing backdie Rückführung der Probleme auf (+acc) — tracing the problems back to
2) (von Menschen) repatriation, return4) (= Zurückgabe) restitution* * *Rück·füh·rungf1. (Rückzahlung) repayment* * ** * *1. von Truppen: return2. von Völkern: repatriation, return3. TECH feedback;Rückführung von Abgasen AUTO exhaust gas recirculation4. (Rückverfolgung) tracing back (auf +akk to)* * *die return; (in die Heimat) repatriation* * *f.reduction n.repatriation n. -
44 deduction
-
45 adiungo
ad-iungo, iūnxi, iūnctum, ere, anknüpfen, anbinden, I) eig.: a) das Vieh = anspannen an usw., plostello mures, Hor.: equos, Ov. – b) Reben anbinden an usw. (Synon. alligare), ulmis vites, Verg. II) übtr., übh. anfügen, anreihen, anschließen, A) räumlich u. zeitlich: a) räuml.: α) lebl. Objj.: parietem ad parietem communem, Cic.: accessionem aedibus, Cic.: litteras, Cic. – bes. im Passiv, adiunctum esse, an einen Ort sich anschließen, angrenzen, linguae radicibus, Cic.: fundo uxoris, Cic.: lateri castrorum, Verg.: adiunctus fundus, Cic. – β) leb. Wesen: Triton natantibus invehens beluis adiunctis humano corpori, die seinem menschl. Körper angefügt sind (weil Triton mit zwei Fischleibern statt der Füße dargestellt wird), Cic.: leo hominis se adiungit corpori, schmiegt sich an usw., Gell. – besond. als Begleiter usw. beigeben, beigesellen, vereinigen, fidelem libertum lateri filii sui, Quint.: Samnitium exercitum, Liv.: u. im Gleichnis, iuris scientiam eloquentiae tamquam ancillulam pedisequamque, Cic. – b) zeitlich: alterum (anni tempus) hiemi senescenti adiunctum est, Cic.: horum aetatibus adiuncti duo C. Fannii, C. et M. filii, fuerunt, deren Zeitgenossen waren usw., Cic.: ei (M. Druso) proxime adiunctus C. Drusus frater fuit, Cic.: hoc factis adiunge prioribus unum, Ov.: proximam necem Laterani, Tac.————B) übh. äußerlich oder innerlich in eine Verbindung, einen Zusammenhang, in ein Verhältnis bringen, a) lebl. Objj.: α) in der Rede an etw. anknüpfen, anfügen, verba ad nomen adiuncta, Epitheta, Cic. – u. an das Gesagte anknüpfen, zu etw. hinzufügen (Synon. annectere, adicere, addere), postea ad id, quod definieris, factum eius, qui accusabitur, adiungere oportebit, Cic.: similitudines (Beispiele) adiungens, Cic. – u. in der Erzählung hinzufügen, noch erzählen, quod cum dicerem, illud adiunxi m. folg. Akk. u. Infin., Cic.: si hoc unum adiunxero m. folg. Akk. u. Infin., Nep. – β) in der Deduktion an etw. anknüpfen, anreihen, von etw. abhängig machen (Synon. annectere), rebus praesentibus adiungere atque annectere futuras, Cic.: sequentia (die Folgesätze), Cic. – γ) politisch zu etw. hinzufügen, schlagen, Ciliciam ad imperium populi Rom., Cic.: societati Achaeorum Lacedaemonios, Liv.: agros populo Rom., Cic.: vectigalia (sc. ad imp. populi Rom.), Cic. – δ) irgend ein Verhältnis an etw. od. jmd. knüpfen = beilegen, zulegen, beimessen, verleihen, verschaffen, fidem visis, Cic.: honorem populi Rom. rebus, Cic.: alci tantum decoris, tantum dignitatis, ut etc., Cic.: imperium, quod amicitiā adiungitur (sc. nobis), die mit Fr. gegen uns geübt wird, Ter. – u. sibi alqd, sich etw. zulegen, erwerben, gewinnen, verschaffen, sibi auxilium, Cic.: sibi alcis diligen-————tiam (sorgfältige Aufmerksamkeit), Cic.: u. so benevolentiam (sc. sibi) lenitate audiendi, Cic. – ε.) irgend ein Verhältnis als Folge, Begleitung, Zugabe an ein anderes anknüpfen = ihm folgen lassen, beifügen, beigesellen, mit etw. vereinigen, verbinden, paaren u. dgl., ad honestatem voluptatem, Cic.: ad illam vim (mit jener G.) dominationis adiuncta est auctoritas, Cic.: gravem poenam municipiis, außerdem auferlegen, Cic.: insolentiam honestati, Cic.: verbis solutis numeros, Cic.: summae gravitati tantum comitatis, Plin. ep.: u. im Abl. absol., adiuncto vero, ut iidem etiam prudentes haberentur, vereinigte sich aber damit, daß usw., Cic. de off. 2, 42. – ζ) die geistige Tätigkeit gleichs. an etw. anknüpfen, fesseln = ausschließlich od. ernstlich nach ihm hinrichten, ihm zuwenden (Synon. applicare), huc animum adiungas tuum, Ter.: animum ad aliquod studium, Ter.: crimen et suspicionem potius ad praedam, quam ad egestatem, Cic. – b) Pers.: α) jmd. in einer Schrift als Teilnehmer eines Gesprächs anbringen, jmdm. eine Rolle zuteilen, alqm ad suos sermones (polit. Gespräche = polit. Schriften im Gesprächstone), Cic.: ei dialogo adiunctum esse tertium, die dritte Rolle haben, Cic. – β) jmd. (sich) in politischer, moral. od. geselliger Hinsicht an jmd. (sich) od. etw. knüpfen, fesseln, sich anschließen lassen, mit jmd. verbinden, vereinigen, urbem ad amicitiam, Liv., in————societatem, Nep.: bellicosas nationes (alci), Nep.: alqm sibi socium, u. bl. alqm socium, Cic.: exercitum (sc. sibi), sich zulegen, Cic. – u. se ad alqm od. ad alqd, sich anschließen an usw., se ad probos, Plaut.: se ad causam alcis, Cic.: sese ad alterutram partem, Gell.: sese alterutrā parte, Gell. 2, 12, 1. – m. dopp. Acc., se comitem (als B.) fugae alcis, Cic. ad Att. 9, 10, 2: eum amicum (als Fr.) sibi cupiebat adiungi, Nep. Alc. 9, 2. – ⇒ Parag. Infin. adiungier, Val. Flacc. 2, 421. -
46 annecto
an-necto (ad-necto), nexuī, nexum, ere, an etw. anknüpfen, anheften, anfügen, anbinden, I) eig., mit ad u. Akk., stomachus ad linguam annectitur, Cic. – m. Dat., cadavera saxis aut amphoris, ut pondere traherentur in profundum, annexa, Liv.: epistulas pedibus columbarum, Plin.: remedia collo annexa, Spart. – absol., scapha annexa, Cic.: manus ferreae et alia annexu idonea, Sall. fr.: m. Abl. instr., resolutis, quibus ratis leviter annexa erat, vinculis, Liv.: quae (operimenta) lintea ferreis laminis in modum plumae adnexuerant, Sall. fr. – II) übtr., mit etw. verbinden, vereinigen, a) physisch, animos corporibus, Lucr.: insulas continenti, Plin.: limum litori (v. Nil), Mela: Sicilia aliquando agro Bruttio annexa, Mela.: annexae saxis arenae, hängend an usw., Curt. – b) numer. hinzufügen, addieren (Ggstz. detrahere), Solin. 1. § 29 u. 38. – c) verwandtschaftl. verbinden, cognatione stirpi regiae annexus, verwandt mit usw., Curt.: magnis domibus annexa, Tac.; vgl. Walther Tac. hist. 3, 34. – d) in der Deduktion od. Rede anknüpfen, anreihen, rebus praesentibus futuras adiungere atque annectere, die G. mit der Z. in die innigste Verbindung bringen, Cic.: exordium separatum, non sicut aliquod membrum annexum orationi, Cic. – e) redend, schreibend hinzufügen, adice Celtibericam fidem, iunge animosam Thraciae sapientiam, adnecte————Lyciorum in luctibus abiciendis callide quaesitam rationem, Val. Max. 2, 6. ext. 14: annectebat mit folg. Acc. u. Infin., Tac. ann. 4, 28: simul annectebat m. folg. Konj., Tac. ann. 2, 26. -
47 tümdengelim
tümdengelim [-'dɛn-] Deduktion f -
48 вывод
-
49 deduce
v. sluta sig till* * *[di'dju:s](to work out from facts one knows or guesses: From the height of the sun I deduced that it was about ten o'clock.) sluta sig till, dra [] slutsatsen1) (the act of deducing.) slutledning, härledning
2) (something that has been deduced: Is this deduction accurate?) slutsats, deduktion
-
50 deduction
n. avdrag; slutledning, deduktion -
51 educt
n. härledning, deduktion -
52 levonás
(DE) Abbuchung; Agio {r}; Deduktion {e}; Ermäßigung {e}; (EN) allowance; deduction; reduction -
53 дедукция
деду́кци|я ж., -и Deduktion f, -en. -
54 вывод
вывод м. Abführung f; Ableitung f; Anschluß m; Anschlußdraht m; эл. Anschlußklemme f; эл. Anzapfung f; выч. Ausgabe f; Auslaßleitung f; Austrag m; Austragung f; Außenanschluß m; Deduktion f; Derivation f; эл. Durchführungsende n; Fazit n; мат. Folgesatz m; Herausführen n; эл. Herausführung f; мат. Herleitung f; эл. Klemme f; Konsequenz f; лог. Rückschluß m; Schluß m; Schlußfolgerung f; herausführendes Ende n; англ. output; типогр. tabellenartige Anordnung f des Satzesвывод м. (напр., обмотки) Durchführung fвывод м. обмотки Wicklungsanschluß m; Wicklungsaußenanschluß m; Wicklungsende n; эл. herausgeführtes Wicklungsende nвывод м. судов на среднюю спусковую дорожку слипа суд. Versetzen n der Schiffe auf die mittlere Slipbahn -
55 дедукция
-
56 умозаключение
умозаключение с. Deduktion fБольшой русско-немецкий полетехнический словарь > умозаключение
-
57 dedukcja
dedukcja [dɛdukʦ̑ja] fDeduktion f -
58 dedüksiyon
-
59 talil
talil [ta:lıl] s -
60 tümden gelim
См. также в других словарях:
Deduktion — (lat.), im weitern Sinn im Gegensatze zur Demonstration (s.d.) ein nicht auf unmittelbare Anschauung, sondern auf Schlußfolgerungen gegründeter Beweis (Räsonnement); im engern Sinn im Gegensatze zur Induktion (s.d.), die vom einzelnen Falle zur… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Deduktion — (lat.), Beweisführung; in der Logik die Ableitung von etwas Besonderm aus etwas Allgemeinem, im Gegensatz zur Induktion (s.d.); in der Rechtssprache die Darlegung einer für die Entscheidung einer Streitsache erheblichen Rechtsfrage seitens einer… … Kleines Konversations-Lexikon
Deduktion — Deduktion,die:⇨Folgerung(1) … Das Wörterbuch der Synonyme
Deduktion — Die Deduktion (lat.: deductio, „Abführen, Fortführen, Ableitung“), auch deduktive Methode oder deduktiver Schluss, ist in der Philosophie und der Logik eine Schlussfolgerung von gegebenen Prämissen auf die logisch zwingenden Konsequenzen.… … Deutsch Wikipedia
Deduktion — Ableitung; Herleitung * * * De|duk|ti|on 〈f. 20; Philos.〉 Ableitung des Besonderen aus dem Allgemeinen; Ggs Induktion (1) [<lat. deductio „Hinführung, Weiterführung“] * * * De|duk|ti|on, die; , en [lat. deductio = Abführen, Fortführen, zu:… … Universal-Lexikon
Deduktion — dedukcija statusas T sritis fizika atitikmenys: angl. deduction vok. Deduktion, f rus. дедукция, f pranc. déduction, f … Fizikos terminų žodynas
Deduktion — dedukcija statusas T sritis Kūno kultūra ir sportas apibrėžtis Mokymo metodas, kuriuo iš bendrų teiginių daromos siauresnės išvados arba bendrybės taikomos atskirybėms, daliniams, konkretiems atvejams. kilmė lot. deductio – išvedimas atitikmenys … Sporto terminų žodynas
Deduktion — dedukcija statusas T sritis Kūno kultūra ir sportas apibrėžtis Sporto teorijoje mokslinis tyrimo metodas – loginis išprotavimas nuo bendro prie atskiro, nuo bendrų sprendimų prie atskirų arba kitų bendrų sprendimų; mokslinio pažinimo vyksme… … Sporto terminų žodynas
Deduktion — (lat. = Ableitung), bezeichnet den gedanklichen Prozeß, bei dem aus vorgegebenen, für wahr gehaltenen Aussagen (Prämissen) mit der Hilfe logischer Regeln eine andere Aussage erschlossen wird (Schlußfolgerung, Konklusion). Sind die vorgegebenen … Neues Theologisches Wörterbuch
Deduktion — Logisk slutning fra det almindelige til det specielle … Danske encyklopædi
Deduktion — De|duk|ti|on 〈f.; Gen.: , Pl.: en; Philos.〉 Ableitung des Besonderen aus dem Allgemeinen; Ggs.: Induktion [Etym.: <lat. deductio »Hinführung«] … Lexikalische Deutsches Wörterbuch