Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

decus

  • 121 sublimo

    sublīmo, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to lift up on high, to raise, elevate (ante- and postclass.).
    I.
    Lit.: facem (sol), Enn. ap. Non. 170, 11 (Trag. v. 319 Vahl.):

    se nubium tenus,

    App. Flor. p. 340, 38; cf.

    mid.: sublimata in altum,

    id. M. 3, p. 138, 34; Vitr. 6, 6, 4; Vulg. 1 Reg. 2, 10.—
    II.
    Trop.:

    sublimavit dixit (Cato), id est in altum extulit, Originum, l. II.: in maximum decus atque in excelsissimam claritudinem sublimavit,

    Fest. p. 306 Müll.:

    aliquem,

    Macr. S. 1, 24 med.:

    Pallas praetoriis ornamentis sublimatus,

    Aur. Vict. Epit. 4 med.

    Lewis & Short latin dictionary > sublimo

  • 122 superpono

    sŭper-pōno, pŏsŭi, pŏsĭtum, 3, v. a., to put or place over or upon, to set up (perh. not ante-Aug.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    superpositum capiti decus (i. e. pileus),

    Liv. 1, 34:

    altissimam turrim congestis pilis,

    Suet. Claud. 20 fin.:

    statuam marmoream Jano,

    id. Aug. 31:

    villam profluenti,

    Col. 1, 5, 4; cf.:

    villa colli superposita,

    Suet. Galb. 4:

    ut omnis materia jugo superponatur,

    Col. 4, 25, 4:

    vitis, quae uno jugo superponatur,

    id. 5, 5, 15:

    aegra superpositā membra fovere manu,

    Ov. H. 21, 190: desertis Africae duas Aethiopias superponunt, place above or beyond, Plin. 5, 8, 8, § 43; cf.:

    Galatia superposita,

    situated above, id. 5, 32, 42, § 146: hominis collo superpositum, Capitol. Max. et Balb. 9; Plin. Ep. 5, 6, 27.— With abl.:

    arx asperi montis interruptā planitie superposita,

    Amm. 24, 2, 12. —
    B.
    In partic., medic. t. t., to lay on, apply a plaster or the like, Cels. 5, 26, 35; Plin. 29, 6, 38, § 126; 32, 7, 24, § 75:

    emplastrum loco dolenti,

    Scrib. Comp. 206.—
    II.
    Trop., to place over or above.
    A.
    To place or set over, of official station, etc.:

    Perperna in maritimam regionem superpositus,

    Liv. Fragm. Libr. 91:

    ut unus de presbyteris superponeretur ceteris,

    Hier. in Ep. ad Tit. 1, 5:

    puer super hoc positus officium,

    Petr. 56:

    T. FLAVIO SVPERPOSITO MEDICORVM,

    president, Inscr. Grut. 581, 7.—
    * B.
    To place before, prefer: Stoici volunt superponere [p. 1809] huic etiam aliud genus magis principale, Sen. Ep. 58, 13. —
    C.
    To place after, postpone:

    (ante gesta) levioribus superponenda sunt,

    Quint. 9, 4, 25:

    summum est enim... huic deinde aliquid superpositum,

    id. 8, 4, 6; Col. 3, 10, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > superpono

  • 123 sustineo

    sustĭnĕo, tĭnŭi, tentum, 2, v. a. [subs for sub, and teneo], to hold up, hold upright, uphold, to bear up, keep up, support, sustain (syn. fulcio).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    onus alicui,

    Plaut. As. 3, 3, 68:

    quantum hominum terra sustinet,

    id. Poen. prol. 90; id. Men. 1, 1, 13:

    cum Milo umeris sustineret bovem vivum,

    Cic. Sen. 10, 33:

    arma membraque,

    Liv. 23, 45, 3; Curt. 6, 1, 11; 7, 5, 8:

    infirmos baculo artus,

    to support, Ov. M. 6, 27:

    furcis spectacula,

    Liv. 1, 35, 9:

    ingenuā speculum manu,

    Ov. A. A. 2, 216:

    fornice exstructo, quo pons sustinebatur, Auct. B. Alex. 19, 4: manibus clipeos et hastam Et galeam,

    Ov. H. 3, 119:

    vix populum tellus sustinet illa suum,

    id. ib. 15 (16), 182:

    lapis albus Pocula cum cyatho duo sustinet,

    Hor. S. 1, 6, 117:

    vas ad sustinenda opsonia,

    Plin. 33, 11, 49, § 140:

    aër volatus alitum sustinet,

    Cic. N. D. 2, 39, 101: lacus omnia illata pondera sustinens, bearing on its surface, Plin. 6, 27, 31, § 127:

    ecce populus Romanus universus veluti duobus navigiis inpositus binis cardinibus sustinetur,

    id. 36, 15, 24, § 119:

    domum pluribus adminiculis fulcit ac sustinet,

    Plin. Ep. 4, 21, 3: se, to support one ' s self, hold one ' s self up, stand, etc., Caes. B. G. 2, 25; so,

    se a lapsu,

    Liv. 21, 35:

    se alis,

    Ov. M. 4, 411. —
    B.
    In partic., to hold or keep back, to keep in, stay, check, restrain, control, etc. (syn.: refreno, supprimo, moror): currum equosque, Lucil. ap. Cic. Att. 13, 21, 3:

    currum,

    id. Lael. 17, 63 (v. infra, II. B. 3.):

    equos,

    Caes. B. G. 4, 33:

    remos,

    Cic. Att. 13, 21, 3:

    manum,

    Ov. F. 5, 302:

    sustinet a jugulo dextram,

    Verg. A. 11, 750:

    a jugulo nitentem sustinet hastam,

    Stat. Th. 2, 648:

    flumina Threiciā lyrā,

    Prop. 3, 2, 2 (4, 1, 42):

    nunc agendo, nunc sustinendo agmen,

    Liv. 25, 36, 1:

    aliud simile miraculum eos sustinuit,

    id. 5, 39, 2:

    signa,

    id. 31, 24, 8:

    gradum,

    Ov. F. 6, 398:

    perterritum exercitum,

    Caes. B. C. 1, 71:

    se,

    Cic. Tusc. 4, 18, 41; Val. Fl. 3, 100:

    se ab omni assensu,

    i. e. to refrain, Cic. Ac. 2, 15, 48:

    se a respondendo,

    id. ib. 2, 32, 104. — Poet.:

    celeres vias,

    i. e. to halt, Sen. Hippol. 794.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to uphold, sustain, maintain, preserve:

    dignitatem et decus civitatis,

    Cic. Off. 1, 34, 124:

    causam rei publicae,

    id. Fam. 9, 8, 2; cf.:

    causam publicam,

    id. Div. in Caecil. 8, 27:

    exspectationem,

    id. Off. 3, 2, 6:

    tris personas unus sustineo,

    characters, id. de Or. 2, 24, 102:

    personam magistri,

    to personate, Suet. Gram. 24:

    quid muneris in rem publicam fungi ac sustinere velitis,

    Cic. Verr. 2, 3, 86, § 199:

    historiam veterem atque antiquam haec mea senectus sustinet,

    Plaut. Trin. 2, 2, 100: vitam, Maecen. ap. Sen. Ep. 101, 11.— Poet.:

    (arbor) ingentem sustinet umbram,

    Verg. G. 2, 297.—
    B.
    In partic.
    1.
    To sustain, support, maintain, by food, money, or other means:

    hac (sc. re frumentariā) alimur et sustinemur,

    Cic. Verr. 2, 3, 5, § 11:

    veterem amicum suum labentem excepit, fulsit et sustinuit re, fortunā, fide,

    id. Rab. Post. 16, 43:

    qui ager non amplius hominum quinque milia potest sustinere,

    id. Att. 2, 16, 1:

    alicujus munificentiā sustineri,

    Liv. 39, 9, 6:

    hinc patriam parvosque nepotes Sustinet,

    Verg. G. 2, 515:

    necessitates aliorum,

    Liv. 6, 15, 9:

    plebem,

    id. 3, 65, 6:

    penuriam temporum,

    Col. 9, 14, 17.—
    2.
    To bear, undergo, endure; to hold out against, withstand (so most freq.;

    syn.: fero, tolero, patior): mala ferre sustinereque,

    Cic. Tusc. 5, 6, 16:

    non tu scis, quantum malarum rerum sustineam,

    Plaut. Merc. 2, 4, 8:

    innocens suspitionem hanc sustinet causā meā,

    id. Bacch. 3, 3, 32:

    labores,

    Cic. Rep. 1, 3:

    aestatem,

    Hirt. B. G. 8, 39, 3:

    dolorem pedum,

    Plin. Ep. 1, 12, 5:

    dolores,

    id. ib. 1, 12, 8:

    certamen,

    Liv. 33, 36, 12:

    vim hostium,

    Nep. Hann. 11, 4:

    periculum,

    Dig. 18, 6, 1:

    o dii, quis hujus potentiam poterit sustinere?

    Cic. Phil. 7, 6, 17:

    alicujus imperia,

    Caes. B. G. 1, 31:

    vulnera,

    id. ib. 1, 45:

    Philo ea sustinere vix poterat, quae contra Academicorum pertinaciam dicebantur,

    Cic. Ac. 2, 6, 18; Vatin. ap. Cic. Fam. 5, 10, 2:

    Peloponnesum,

    Cic. Att. 10, 12, 7: eos (rogantes), Brut. ap. Cic. Fam. 11, 13, 3; Liv. 31, 13:

    senatus querentes eos non sustinuit,

    id. 31, 13, 4:

    justa petentem deam,

    Ov. M. 14, 788:

    ferrum ignemque Jovemque,

    id. ib. 13, 385 et saep.— Absol.: expectes et sustineas necesse est, Mart. 9, 3, 13:

    neque jam sustineri poterat,

    Caes. B. G. 2, 6; cf. Cic. Fam. 12, 6, 4; Liv. 29, 6, 17.—
    (β).
    With obj.-clause (mostly with a negative: non sustinet, he cannot bear, cannot endure; he does not take upon himself, does not venture):

    non sustineo esse conscius mihi dissimulati judicii mei,

    Quint. 3, 6, 64:

    non impositos supremis ignibus artus Sustinuit spectare parens,

    Ov. M. 13, 584;

    so negatively,

    id. ib. 1, 530; 6, 367; 6, 606; 9, 439; 10, 47; id. F. 4, 850; Vell. 2, 86, 2. —

    In a negative interrog.: sustinebant tales viri, se tot senatoribus, etc.... non credidisse? tantae populi Romani voluntati restitisse? Sustineant. Reperiemus, etc.,

    Cic. Verr. 2, 1, 4, § 10:

    hoc quidem quis hominum sustineat petulans esse ad alterius arbitrium?

    Quint. 12, 9, 10; 3, 6, 64:

    deserere officii sui partes,

    Plin. Ep. 9, 13, 16; 9, 13, 6:

    Parmenionem rursus castigare non sustinebat,

    Curt. 4, 13, 8; 6, 1, 15:

    nec solus bibere sustineo,

    id. 7, 5, 12; 7, 6, 15; 8, 5, 7; Vell. 2, 86, 2; Suet. Caes. 75.—Affirmatively:

    quem in vinculis habituri erant, sustinuere venerari,

    Curt. 5, 10, 13:

    colloqui cum eo, quem damnaverat, sustinuit,

    id. 6, 8, 16; 7, 5, 38; 10, 5, 25:

    quae se praeferre Dianae Sustinuit,

    took upon herself, presumed, Ov. M. 11, 322; so,

    sustinet ire illuc,

    id. ib. 4, 447; 6, 563; id. H. 5, 32; Phaedr. 4, 16, 8: aliquem videre, Auct. Cons. Liv. 135:

    si quis aquam... haurire sustineat,

    Plin. 30, 7, 20, § 64:

    mentiri,

    Petr. 116.—
    3.
    (Acc. to I. B.) To hold in, stop, stay, check, restrain; to keep back, put off, defer, delay:

    est igitur prudentis sustinere ut currum sic impetum benevolentiae,

    Cic. Lael. 17, 63; so,

    impetum hostis,

    Caes. B. G. 1, 24; 1, 26; 2, 11;

    3, 2 et saep.: subitas hostium incursiones,

    Hirt. B. G. 8, 11; cf.:

    Curio praemittit equites, qui primum impetum sustineant ac morentur,

    Caes. B. C. 2, 26:

    bellum consilio,

    Liv. 3, 60, 1:

    assensus lubricos,

    Cic. Ac. 2, 34, 108:

    sustinenda solutio est nominis Caerelliani,

    id. Att. 12, 51, 3:

    oppugnationem ad noctem,

    Caes. B. G. 5, 37, 6:

    rem in noctem,

    Liv. 5, 35, 7:

    iram,

    id. 2, 19, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > sustineo

  • 124 Thessali

    Thessălĭa, ae, f., = Thessalia, the country of Thessaly, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 8, 15, § 29; Luc. 6, 333 sq.; Cat. 64, 10; 64, 26; Prop. 1, 5, 28; Cic. Pis. 40, 96; id. Fl. 26, 63. — Hence,
    A.
    Thessălĭus, a, um, adj. ( poet. and late Lat.), of or belonging to Thessaly, Thessalian:

    regio,

    App. M. 1, p. 113:

    decus,

    Grat. Cyn. 228.—
    B.
    Thessălĭcus, a, um, adj., of Thessaly, Thessalian (class.):

    juga,

    Ov. H. 9, 100:

    Tempe,

    Plin. 16, 44, 92, § 244:

    equi,

    Varr. R. R. 2, 7, 6:

    dux,

    i. e. Jason, Val. Fl. 5, 219:

    trabs,

    i. e. Argo, Sen. Agam. 120:

    venenum,

    Ov. Am. 3, 7, 27:

    axis,

    i. e. the chariot of Achilles, id. Tr. 4, 3, 30:

    clades,

    i. e. the battle of Pharsalia, Luc. 6, 62; cf.

    caedes,

    id. 7, 448:

    cineres,

    id. 8, 530:

    dies,

    id. 7, 202:

    flamma,

    id. 7, 808.—
    C.
    Thessălus, a, um, adj., of Thessaly, Thessalian (mostly poet.):

    equites,

    Liv. 9, 19, 5; Suet. Claud. 21:

    Tempe,

    Hor. C. 1, 7, 4; Ov. M. 7, 222:

    terra,

    i. e. Thessaly, Tib. 2, 4, 56:

    victor,

    Hor. C. 2, 4, 10:

    tela,

    i. e. of Achilles, Prop. 2, 22 (3, 13), 30:

    currus,

    i. e. of Achilles, Stat. S. 2, 7, 55:

    ignes,

    in the camp of Achilles, Hor. C. 1, 10, 15:

    dux,

    i. e. Jason, Val. Fl. 5, 278:

    saga,

    Prop. 3 (4), 24, 10:

    philtra,

    Juv. 6, 610:

    venena,

    Hor. C. 1, 27, 21:

    vox,

    id. Epod. 5, 45.—In plur.: Thes-sălī, ōrum, m., the inhabitants of Thessaly, the Thessalians, Mel. 2, 3, 1; Caes. B. C. 3, 4 fin.; Liv. 29, 12; 32, 10; 33, 32.—
    D.
    Thes-sălis, ĭdis, adj. f., Thessalian:

    ara,

    Ov. H. 13, 112:

    umbra,

    i. e. of Protesilaus, Prop. 1, 19, 10.—Subst., the (female) Thessalian, Luc. 6, 451; 6, 565; in plur., Ov. M. 12, 190; Claud. B. Get. 237.

    Lewis & Short latin dictionary > Thessali

  • 125 Thessalia

    Thessălĭa, ae, f., = Thessalia, the country of Thessaly, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 8, 15, § 29; Luc. 6, 333 sq.; Cat. 64, 10; 64, 26; Prop. 1, 5, 28; Cic. Pis. 40, 96; id. Fl. 26, 63. — Hence,
    A.
    Thessălĭus, a, um, adj. ( poet. and late Lat.), of or belonging to Thessaly, Thessalian:

    regio,

    App. M. 1, p. 113:

    decus,

    Grat. Cyn. 228.—
    B.
    Thessălĭcus, a, um, adj., of Thessaly, Thessalian (class.):

    juga,

    Ov. H. 9, 100:

    Tempe,

    Plin. 16, 44, 92, § 244:

    equi,

    Varr. R. R. 2, 7, 6:

    dux,

    i. e. Jason, Val. Fl. 5, 219:

    trabs,

    i. e. Argo, Sen. Agam. 120:

    venenum,

    Ov. Am. 3, 7, 27:

    axis,

    i. e. the chariot of Achilles, id. Tr. 4, 3, 30:

    clades,

    i. e. the battle of Pharsalia, Luc. 6, 62; cf.

    caedes,

    id. 7, 448:

    cineres,

    id. 8, 530:

    dies,

    id. 7, 202:

    flamma,

    id. 7, 808.—
    C.
    Thessălus, a, um, adj., of Thessaly, Thessalian (mostly poet.):

    equites,

    Liv. 9, 19, 5; Suet. Claud. 21:

    Tempe,

    Hor. C. 1, 7, 4; Ov. M. 7, 222:

    terra,

    i. e. Thessaly, Tib. 2, 4, 56:

    victor,

    Hor. C. 2, 4, 10:

    tela,

    i. e. of Achilles, Prop. 2, 22 (3, 13), 30:

    currus,

    i. e. of Achilles, Stat. S. 2, 7, 55:

    ignes,

    in the camp of Achilles, Hor. C. 1, 10, 15:

    dux,

    i. e. Jason, Val. Fl. 5, 278:

    saga,

    Prop. 3 (4), 24, 10:

    philtra,

    Juv. 6, 610:

    venena,

    Hor. C. 1, 27, 21:

    vox,

    id. Epod. 5, 45.—In plur.: Thes-sălī, ōrum, m., the inhabitants of Thessaly, the Thessalians, Mel. 2, 3, 1; Caes. B. C. 3, 4 fin.; Liv. 29, 12; 32, 10; 33, 32.—
    D.
    Thes-sălis, ĭdis, adj. f., Thessalian:

    ara,

    Ov. H. 13, 112:

    umbra,

    i. e. of Protesilaus, Prop. 1, 19, 10.—Subst., the (female) Thessalian, Luc. 6, 451; 6, 565; in plur., Ov. M. 12, 190; Claud. B. Get. 237.

    Lewis & Short latin dictionary > Thessalia

  • 126 Thessalicus

    Thessălĭa, ae, f., = Thessalia, the country of Thessaly, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 8, 15, § 29; Luc. 6, 333 sq.; Cat. 64, 10; 64, 26; Prop. 1, 5, 28; Cic. Pis. 40, 96; id. Fl. 26, 63. — Hence,
    A.
    Thessălĭus, a, um, adj. ( poet. and late Lat.), of or belonging to Thessaly, Thessalian:

    regio,

    App. M. 1, p. 113:

    decus,

    Grat. Cyn. 228.—
    B.
    Thessălĭcus, a, um, adj., of Thessaly, Thessalian (class.):

    juga,

    Ov. H. 9, 100:

    Tempe,

    Plin. 16, 44, 92, § 244:

    equi,

    Varr. R. R. 2, 7, 6:

    dux,

    i. e. Jason, Val. Fl. 5, 219:

    trabs,

    i. e. Argo, Sen. Agam. 120:

    venenum,

    Ov. Am. 3, 7, 27:

    axis,

    i. e. the chariot of Achilles, id. Tr. 4, 3, 30:

    clades,

    i. e. the battle of Pharsalia, Luc. 6, 62; cf.

    caedes,

    id. 7, 448:

    cineres,

    id. 8, 530:

    dies,

    id. 7, 202:

    flamma,

    id. 7, 808.—
    C.
    Thessălus, a, um, adj., of Thessaly, Thessalian (mostly poet.):

    equites,

    Liv. 9, 19, 5; Suet. Claud. 21:

    Tempe,

    Hor. C. 1, 7, 4; Ov. M. 7, 222:

    terra,

    i. e. Thessaly, Tib. 2, 4, 56:

    victor,

    Hor. C. 2, 4, 10:

    tela,

    i. e. of Achilles, Prop. 2, 22 (3, 13), 30:

    currus,

    i. e. of Achilles, Stat. S. 2, 7, 55:

    ignes,

    in the camp of Achilles, Hor. C. 1, 10, 15:

    dux,

    i. e. Jason, Val. Fl. 5, 278:

    saga,

    Prop. 3 (4), 24, 10:

    philtra,

    Juv. 6, 610:

    venena,

    Hor. C. 1, 27, 21:

    vox,

    id. Epod. 5, 45.—In plur.: Thes-sălī, ōrum, m., the inhabitants of Thessaly, the Thessalians, Mel. 2, 3, 1; Caes. B. C. 3, 4 fin.; Liv. 29, 12; 32, 10; 33, 32.—
    D.
    Thes-sălis, ĭdis, adj. f., Thessalian:

    ara,

    Ov. H. 13, 112:

    umbra,

    i. e. of Protesilaus, Prop. 1, 19, 10.—Subst., the (female) Thessalian, Luc. 6, 451; 6, 565; in plur., Ov. M. 12, 190; Claud. B. Get. 237.

    Lewis & Short latin dictionary > Thessalicus

  • 127 Thessalis

    Thessălĭa, ae, f., = Thessalia, the country of Thessaly, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 8, 15, § 29; Luc. 6, 333 sq.; Cat. 64, 10; 64, 26; Prop. 1, 5, 28; Cic. Pis. 40, 96; id. Fl. 26, 63. — Hence,
    A.
    Thessălĭus, a, um, adj. ( poet. and late Lat.), of or belonging to Thessaly, Thessalian:

    regio,

    App. M. 1, p. 113:

    decus,

    Grat. Cyn. 228.—
    B.
    Thessălĭcus, a, um, adj., of Thessaly, Thessalian (class.):

    juga,

    Ov. H. 9, 100:

    Tempe,

    Plin. 16, 44, 92, § 244:

    equi,

    Varr. R. R. 2, 7, 6:

    dux,

    i. e. Jason, Val. Fl. 5, 219:

    trabs,

    i. e. Argo, Sen. Agam. 120:

    venenum,

    Ov. Am. 3, 7, 27:

    axis,

    i. e. the chariot of Achilles, id. Tr. 4, 3, 30:

    clades,

    i. e. the battle of Pharsalia, Luc. 6, 62; cf.

    caedes,

    id. 7, 448:

    cineres,

    id. 8, 530:

    dies,

    id. 7, 202:

    flamma,

    id. 7, 808.—
    C.
    Thessălus, a, um, adj., of Thessaly, Thessalian (mostly poet.):

    equites,

    Liv. 9, 19, 5; Suet. Claud. 21:

    Tempe,

    Hor. C. 1, 7, 4; Ov. M. 7, 222:

    terra,

    i. e. Thessaly, Tib. 2, 4, 56:

    victor,

    Hor. C. 2, 4, 10:

    tela,

    i. e. of Achilles, Prop. 2, 22 (3, 13), 30:

    currus,

    i. e. of Achilles, Stat. S. 2, 7, 55:

    ignes,

    in the camp of Achilles, Hor. C. 1, 10, 15:

    dux,

    i. e. Jason, Val. Fl. 5, 278:

    saga,

    Prop. 3 (4), 24, 10:

    philtra,

    Juv. 6, 610:

    venena,

    Hor. C. 1, 27, 21:

    vox,

    id. Epod. 5, 45.—In plur.: Thes-sălī, ōrum, m., the inhabitants of Thessaly, the Thessalians, Mel. 2, 3, 1; Caes. B. C. 3, 4 fin.; Liv. 29, 12; 32, 10; 33, 32.—
    D.
    Thes-sălis, ĭdis, adj. f., Thessalian:

    ara,

    Ov. H. 13, 112:

    umbra,

    i. e. of Protesilaus, Prop. 1, 19, 10.—Subst., the (female) Thessalian, Luc. 6, 451; 6, 565; in plur., Ov. M. 12, 190; Claud. B. Get. 237.

    Lewis & Short latin dictionary > Thessalis

  • 128 Thessalius

    Thessălĭa, ae, f., = Thessalia, the country of Thessaly, Mel. 2, 3, 4; Plin. 4, 8, 15, § 29; Luc. 6, 333 sq.; Cat. 64, 10; 64, 26; Prop. 1, 5, 28; Cic. Pis. 40, 96; id. Fl. 26, 63. — Hence,
    A.
    Thessălĭus, a, um, adj. ( poet. and late Lat.), of or belonging to Thessaly, Thessalian:

    regio,

    App. M. 1, p. 113:

    decus,

    Grat. Cyn. 228.—
    B.
    Thessălĭcus, a, um, adj., of Thessaly, Thessalian (class.):

    juga,

    Ov. H. 9, 100:

    Tempe,

    Plin. 16, 44, 92, § 244:

    equi,

    Varr. R. R. 2, 7, 6:

    dux,

    i. e. Jason, Val. Fl. 5, 219:

    trabs,

    i. e. Argo, Sen. Agam. 120:

    venenum,

    Ov. Am. 3, 7, 27:

    axis,

    i. e. the chariot of Achilles, id. Tr. 4, 3, 30:

    clades,

    i. e. the battle of Pharsalia, Luc. 6, 62; cf.

    caedes,

    id. 7, 448:

    cineres,

    id. 8, 530:

    dies,

    id. 7, 202:

    flamma,

    id. 7, 808.—
    C.
    Thessălus, a, um, adj., of Thessaly, Thessalian (mostly poet.):

    equites,

    Liv. 9, 19, 5; Suet. Claud. 21:

    Tempe,

    Hor. C. 1, 7, 4; Ov. M. 7, 222:

    terra,

    i. e. Thessaly, Tib. 2, 4, 56:

    victor,

    Hor. C. 2, 4, 10:

    tela,

    i. e. of Achilles, Prop. 2, 22 (3, 13), 30:

    currus,

    i. e. of Achilles, Stat. S. 2, 7, 55:

    ignes,

    in the camp of Achilles, Hor. C. 1, 10, 15:

    dux,

    i. e. Jason, Val. Fl. 5, 278:

    saga,

    Prop. 3 (4), 24, 10:

    philtra,

    Juv. 6, 610:

    venena,

    Hor. C. 1, 27, 21:

    vox,

    id. Epod. 5, 45.—In plur.: Thes-sălī, ōrum, m., the inhabitants of Thessaly, the Thessalians, Mel. 2, 3, 1; Caes. B. C. 3, 4 fin.; Liv. 29, 12; 32, 10; 33, 32.—
    D.
    Thes-sălis, ĭdis, adj. f., Thessalian:

    ara,

    Ov. H. 13, 112:

    umbra,

    i. e. of Protesilaus, Prop. 1, 19, 10.—Subst., the (female) Thessalian, Luc. 6, 451; 6, 565; in plur., Ov. M. 12, 190; Claud. B. Get. 237.

    Lewis & Short latin dictionary > Thessalius

См. также в других словарях:

  • DECUS — Saltar a navegación, búsqueda Decus es una asociación independiente de usuarios de Hewlett Packard y HP Partners. La asociación de miembros, fundada en Múnich, Alemania, forma parte de la asociación mundial de usuarios de Hewlett Packard en… …   Wikipedia Español

  • Decus — is a Latin word meaning ornament . It may refer to Decus et tutamen, an ornament and a safeguard , motto on the one pound sterling coin DECUS, the Digital Equipment Computer Users Society See also Decussation Decs (disambiguation) Thi …   Wikipedia

  • DECUS — The Digital Equipment Computer Users Society (DECUS) was an independent computer user group related to Digital Equipment Corporation. The Connect User Group Community, formed from the consolidation in May, 2008 of DECUS, Encompass, HP Interex,… …   Wikipedia

  • DECUS — Le logo de DECUS représente un moniteur de PDP 1 sous forme stylisée (type 30 point scope). DECUS (Digital Equipment Corporation Users Society) est un groupe d utilisateurs créé par le constructeur d ordinateurs américain, Digital Equipment… …   Wikipédia en Français

  • DECUS — Digital Equipment Corporation User Society http://www.decus.org/ …   Acronyms

  • DECUS — ● np. ►ORG À l origine, DEC Users , soit groupe des utilisateurs DEC. Depuis le rachat de Digital par Compaq, c est devenu un groupe d utilisateurs de Compaq. http://www.decus.fr …   Dictionnaire d'informatique francophone

  • DECUS — Digital Equipment Corporation User Society (http://www.decus.org/) …   Acronyms von A bis Z

  • decus et tutamen — /dekˈəs et tŭtˈə men/ (Latin) An ornament and a protection (inscription on the milled edge of British one pound coins and earlier on a coin of Charles II, at John Evelyn s suggestion) ORIGIN: From Virgil, Aeneid V.262 …   Useful english dictionary

  • decus-sylvae —   L. decus, ornament; silva, wood. Woodland species with an attractive inflorescence …   Etymological dictionary of grasses

  • DECUS — Digital Equipment Computer Users Society (Computing » General) …   Abbreviations dictionary

  • DECUS — Digital Equipment Computer Users Society Contributor: LaRC …   NASA Acronyms

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»