-
1 declive
dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;I.also declivia,
id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).Prop.:B.collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,
sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:in declivi et praecipiti loco,
id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:locus tenui fastigio vergebat,
id. B. C. 1, 45, 5:locus, also vallis, and opp. mons,
id. ib. 1, 79, 2:latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,
Sall. J. 17, 4:Olympi,
Ov. M. 6, 487:arvum Aesulae,
Hor. Od. 3, 29, 7:ripa,
Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:flumina,
id. ib. 1, 39; cf.:cursus (amnium),
Luc. 4, 114:via,
Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:sol in occasum,
Plin. 8, 50, 76, § 203. —Subst.: declive, is, n., a declivity:II.ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,
Caes. B. G. 7, 88:si per declive sese reciperent,
id. B. C. 3, 51, 6; cf.:erat per declive receptus,
id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—Trop.:labitur occiduae per iter declive senectae,
id. ib. 15, 227; cf.:mulier aetate declivis,
in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:animae in vitia,
prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:dies ad occasum declivior,
Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:declivius: incumbens rupes,
Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9. -
2 declive
-
3 declive
(-is) a slope, decline -
4 declivis
dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;I.also declivia,
id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).Prop.:B.collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,
sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:in declivi et praecipiti loco,
id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:locus tenui fastigio vergebat,
id. B. C. 1, 45, 5:locus, also vallis, and opp. mons,
id. ib. 1, 79, 2:latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,
Sall. J. 17, 4:Olympi,
Ov. M. 6, 487:arvum Aesulae,
Hor. Od. 3, 29, 7:ripa,
Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:flumina,
id. ib. 1, 39; cf.:cursus (amnium),
Luc. 4, 114:via,
Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:sol in occasum,
Plin. 8, 50, 76, § 203. —Subst.: declive, is, n., a declivity:II.ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,
Caes. B. G. 7, 88:si per declive sese reciperent,
id. B. C. 3, 51, 6; cf.:erat per declive receptus,
id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—Trop.:labitur occiduae per iter declive senectae,
id. ib. 15, 227; cf.:mulier aetate declivis,
in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:animae in vitia,
prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:dies ad occasum declivior,
Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:declivius: incumbens rupes,
Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9. -
5 decliviter
dē-clīvis, e ( nom. n. declivum, Cassiod. in Psal. 16, 5; neutr. plur. once heterocl. decliva, Ov. M. 2, 206;I.also declivia,
id. ib. 1, 39 et saep.; cf. acclivis and aplustre), adj. [clivus], inclining downwards, sloping (for syn. cf.: devexus, praeruptas, abruptus, abscisus, proclivis, acclivis, propensus, praeceps, pronus.—Class. and freq., esp. in histt. and poets; perh. not in Cic. and Verg.).Prop.:B.collis ab summo aequaliter declivis ad flumen Sabim,
sloping regularly, Caes. B. G. 2, 18:in declivi et praecipiti loco,
id. ib. 4, 33, 3: iniquo [p. 522] loco et leviter declivi, id. ib. 7, 83, 2; cf.:locus tenui fastigio vergebat,
id. B. C. 1, 45, 5:locus, also vallis, and opp. mons,
id. ib. 1, 79, 2:latitudo, quem locum Catabathmon incolae appellant,
Sall. J. 17, 4:Olympi,
Ov. M. 6, 487:arvum Aesulae,
Hor. Od. 3, 29, 7:ripa,
Ov. F. 3, 13; id. M. 5, 591; 6, 399:flumina,
id. ib. 1, 39; cf.:cursus (amnium),
Luc. 4, 114:via,
Ov. M. 4, 432; 7, 410 et saep.:sol in occasum,
Plin. 8, 50, 76, § 203. —Subst.: declive, is, n., a declivity:II.ut de locis superioribus haec declivia et devexa cernebantur,
Caes. B. G. 7, 88:si per declive sese reciperent,
id. B. C. 3, 51, 6; cf.:erat per declive receptus,
id. ib. 3, 45, 4; Ov. M. 2, 206.—Trop.:labitur occiduae per iter declive senectae,
id. ib. 15, 227; cf.:mulier aetate declivis,
in the decline of life, Plin. Ep. 8, 18, 8; Arn. 2, p. 74:animae in vitia,
prone, Arn. 2, 45.— Comp. perh. only:dies ad occasum declivior,
Vulg. Judic. 19, 9.— Sup. does not occur.— Adv.: dēclīvĭter, in a sloping manner, only in Comp.:declivius: incumbens rupes,
Cassiod. Hist. Eccl. 12, 9. -
6 dēclīvis
dēclīvis e (neut. plur. dēclīvia; once dēclīva, O.), adj. [de + clivus], inclining downwards, sloping: in declivi loco, Cs.: vallis, Cs.: latitudo, i. e. a broad depression, S.: Olympi, O.: arvum Aesulae, H.: flumina, O.: via, O.: iter senectae, O.— Neut. as subst, a declivity, slope: haec declivia cernebantur, Cs.: per declive sese recipere, Cs.: per declive ferri, O.* * *declivis, declive ADJsloping, descending, sloping downwards; shelving; tending down; falling (stars) -
7 iter
iter itineris, n [I-], a going, walk, way: dicam in itinere, on the way, T.—A going, journey, passage, march, voyage: cum illi iter instaret et subitum et longum: ut in itinere copia frumenti suppeteret, Cs.: in ipso itinere confligere, L.: ex itinere litteras mittere, S.: iter ingressus: tantum itineris contendere, hasten: in Italiam intendere iter, L.: iter, quod constitui, determined upon: iter in provinciam convertere, direct, Cs.: agere in rectum, O.: flectere, change the course, V.: iter ad regem comparare, prepare for, N.: supprimere. break off, Cs.: classe tenere, V.: die ac nocte continuato itinere, Cs.: rumpere, H.: Boi ex itinere nostros adgressi, Cs.: terrestri itinere ducere legiones, by land, L.: Unde iter Italiam, V.—A journey, march (as a measure of distance): cum abessem ab Amano iter unius diei, a day's journey: quam maximis itineribus contendere, forced marches, Cs.: confecto iusto itinere eius diei, full day's march, Cs.—A way, passage, path, road: itineribus deviis proficisci in provinciam: erant itinera duo, quibus itineribus domo exire possent, Cs.: in diversum iter equi concitati, L.: ut deviis itineribus milites duceret, N.: vocis, passage, V.: neque iter praecluserat unda, cut off, O.: iter patefieri volebat, opened, Cs.— A right of way: aquaeductus, haustus, iter, actus a patre sumitur: iter alcui per provinciam dare, Cs.—Fig., a road, path, way: declive senectae, O.: vitae diversum, Iu.—A way, course, custom, method, means: patiamur illum ire nostris itineribus: verum gloriae: amoris nostri: salutis, V.: fecit iter sceleri, O.* * *journey; road; passage, path; march -
8 iter
ĭter, ĭtĭnĕris (archaic forms: nom. ĭtĭner, Enn. Pac. Att. Varr. ap. Non. 482, 20; Plaut. Merc. 5, 2, 72; Lucr. 6, 339; Mart. Cap. 9, § 897.— Gen. iteris, Naev. ap. Prisc. p. 695 P.; id. ap. Non. 485, 3; Jul. Hyg. ap. Charis. p. 108 P.; also, iteneris, Lex Agr., C. I. L. 1, 200, 26.— Abl. itere, Att. and Varr. ap. Non. 485, 8; Lucr. 5, 653), n. [for itiner, from īre, ĭtum], a going, a walk, way.I.Lit.A.In gen.:B.dicam in itinere,
on the way, as we go along, Ter. Phorm. 3, 3, 34:hoc ipsa in itinere dum narrat,
id. Heaut. 2, 3, 30:huc quia habebas iter,
Plaut. As. 2, 3, 6:iter illi saepius in forum,
Plin. Pan. 77:in diversum iter equi concitati,
Liv. 1, 28. — Hence,In partic.1.A going to a distant place, a journey; and of an army, a march:2.cum illi iter instaret et subitum et longum,
Cic. Att. 13, 23, 1; 3, 2 init.:ut in itinere copia frumenti suppeteret,
Caes. B. G. 1, 3:qui eo itineris causa convenerant,
id. ib. 7, 55:sine ullo maleficio iter per provinciam facere,
id. ib. 1, 7:in ipso itinere confligere,
Liv. 29, 36, 4; Nep. Eum. 8, 1; Hirt. B. G. 8, 27, 5; Just. 11, 15, 4:Catilina ex itinere plerisque consularibus litteras mittit,
Sall. C. 34, 2:committere se itineri,
Cic. Phil. 12, 10:ingredi pedibus,
id. de Sen. 10:conficere pulverulentā viā,
id. Att. 5, 14:iter mihi est Lanuvium,
id. Mil. 10:iter habere Capuam,
id. Att. 8, 11:facere in Apuliam,
id. ib.:agere,
Dig. 47, 5, 6; Salv. Gub. Dei, 1, 9: contendere iter, to hasten one ' s journey, Cic. Rosc. Am. 34, 97; so,intendere,
Liv. 21, 29:maturare,
Caes. B. C. 1, 63:properare,
Tac. H. 3, 40:conficere,
Cic. Att. 5, 14, 1; 4, 14, 2; id. Vatin. 5, 12:constituere,
to determine upon, id. Att. 3, 1 init.:urgere,
Ov. F. 6, 520: convertere in aliquem locum, to direct one ' s journey to a certain place, Caes. B. G. 7, 56: dirigere ad Mutinam, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 11:agere in aliquam partem,
Ov. M. 2, 715: flectere, to change one ' s course, Verg. A. 7, 35:convertere,
to direct, Cic. Att. 3, 3:facere,
id. ib. 8, 11, C; Nep. Pel. 2, 5; Suet. Ner. 30 fin.; id. Aug. 64:comparare,
to prepare for a journey, Nep. Alc. 10; Claud. Eutr. 2, 97:supprimere,
to stop, break off, Caes. B. C. 1, 66:retro vertere,
Liv. 28, 3:ferre per medium mare,
Verg. A. 7, 810:ferre Inachias urbes,
Stat. Th. 1, 326:continuare die ac nocte,
to march day and night, Caes. B. C. 3, 36:desistere itinere,
id. B. G. 5, 11:coeptum dimittere,
Ov. M. 2, 598:frangere,
Stat. Th. 12, 232:impedire,
Ov. H. 21, 74:instituere,
Hor. C. 3, 27, 5:peragere,
Verg. A. 6, 381; Hor. S. 2, 6, 99; Ov. F. 1, 188:rumpere,
Hor. C. 3, 27, 5:itinere prohibere aliquem,
Caes. B. G. 1, 9:ex itinere redire,
Cic. Att. 15, 24; Suet. Tit. 5:revertere,
Cic. Div. 1, 15, 26:Boii ex itinere nostros adgressi,
Caes. B. G. 1, 25, 6:tutum alicui praestare,
Cic. Planc. 41.—Iter terrestre, iter pedestre, a journey by land, a land route (not ante-Aug.):3.iter terrestre facturus,
Just. 12, 10, 7:inde terrestri itinere frumentum advehere,
Tac. H. 4, 35:terrestri itinere ducere legiones,
Liv. 30, 36, 3; 44, 1, 4; Curt. 9, 10, 2:pedestri itinere confecto,
Suet. Claud. 17:pedestri itinere Romam pervenire,
Liv. 36, 21, 6; 37, 45, 2; Amm. 31, 11, 6.—A journey, a march, considered as a measure of distance: cum abessem ab Amano iter unius diei, a day ' s journey, Cic. Fam. 15, 4:4.cum dierum iter quadraginta processerit,
Caes. B. G. 6, 24: quam maximis itineribus potest in Galliam contendit, by making each day ' s journey as long as possible, i. e. forced marches, id. ib. 1, 7:magnis diurnis nocturnisque itineribus contendere,
id. ib. 1, 38:itinera multo majora fugiens quam ego sequens,
making greater marches in his flight, Brut. ad Cic. Fam. 11, 13.— Hence, justum iter diei, a day's march of a proper length:confecto justo itinere ejus diei,
Caes. B. C. 3, 76. —The place in which one goes, travels, etc., a way, passage, path, road: qua ibant ab itu iter appellarant, Varr. L. L. 5, § 35 Müll.; cf.5.5, § 22: itineribus deviis proticisci in provinciam,
Cic. Att. 14, 10:erant omnino itinera duo, quibus itineribus domo exire possent,
Caes. B. G. 1, 6:pedestria itinera concisa aestuariis,
id. ib. 3, 9:patefacere alicui iter in aliquem locum,
Cic. de Imp. Pomp. 11:in diversum iter equi concitati,
Liv. 1, 28:ut deviis itineribus milites duceret,
Nep. Eum. 3, 5:itinere devio per ignorantiam locorum retardati,
Suet. Galb. 20:exercitum per insidiosa itinera ducere,
id. Caes. 58:qua rectum iter in Persidem ducebat,
Curt. 13, 11, 19:ferro aperire,
Sall. C. 58, 7:fodiendo, substruendo iter facere,
Dig. 8, 1, 10.— Of the corridors in houses, Vitr. 6, 9.—Of any passage:iter urinae,
the urethra, Cels. 7, 25:iter vocis,
Verg. A. 7, 534:itinera aquae,
Col. 8, 17: carpere iter, to pursue a journey:Rubos fessi pervenimus utpote longum carpentes iter,
Hor. S. 1, 5, 95:non utile carpis iter,
Ov. M. 2, 550: alicui iter claudere, to block one ' s way, close the way for him:ne suus hoc illis clauserit auctor iter,
Ov. P. 1, 1, 6; id. F. 1, 272; id. M. 14, 793: iter ingredi, to enter on a way or road, Suet. Caes. 31:iter patefacere,
to open a way, Caes. B. G. 3, 1.—A privilege or legal right of going to a place, the right of way:II.aquaeductus, haustus, iter, actus a patre sumitur,
Cic. Caecin. 26, 74:negat se posse iter ulli per provinciam dare,
Caes. B. G. 1, 8, 3; cf. Dig. 8, 3, 1, § 1; 8, 3, 7; 12.—Trop., a way, course, custom, method of a person or thing:patiamur illum ire nostris itineribus,
Cic. Q. Fr. 3, 3:verum iter gloriae,
id. Phil. 1, 14, 33:videmus naturam suo quodam itinere ad ultimum pervenire,
id. N. D. 2, 13, 35:iter amoris nostri et officii mei,
id. Att. 4, 2, 1:salutis,
Verg. A. 2, 387:fecit iter sceleri,
Ov. M. 15, 106:labi per iter declive senectae,
id. ib. 15, 227:vitae diversum iter ingredi,
Juv. 7, 172:duo itinera audendi,
Tac. H. 4, 49:novis et exquisitis eloquentiae itineribus opus est,
id. Or. 19:pronum ad honores,
Plin. Ep. 8, 10 fin.; cf.:novum ad principatum,
id. Pan. 7, 1. -
9 occiduus
occĭdŭus, a, um, adj. [2. occĭdo, I.].I.Lit.A.Going down, setting ( poet. and in post-class. prose):B.sole jam fere occiduo,
Gell. 19, 7, 2:occiduo sole,
Ov. M. 1, 63:oriens occiduusque dies,
id. F. 4, 832:nox,
Calp. Ecl. 3, 82; Stat. Th. 3, 33:Phoebus,
Ov. M. 14, 416.—Transf., western:II.ab occiduo sole,
Ov. F. 5, 558:occiduae aquae,
id. ib. 1, 314:occiduae primaeque domus,
in the west and in the east, Stat. S. 1, 4, 73; id. Th. 1, 200:Mauri,
Luc. 3, 294:montes,
Val. Fl. 2, 621:hora,
the evening hour, hour of sunset, Calp. Ecl. 5, 34.—As subst.:occiduus (sc. sol),
the west, Isid. 5, 35, 8.—Trop.A. B. -
10 recipio
rĕ-cĭpĭo, cēpi, ceptum, 3 ( fut. apoc. recipie, for recipiam, Cato ap. Fest. p. 138 and 236 Müll.; v. dico init.:I. A.recepso, for recepero,
Cat. 44, 19), v. a. [capio].Lit. (very freq. and class.):b.dandis recipiendisque meritis,
Cic. Lael. 8, 26:tu me sequere ad trapezitam... recipe actutum,
Plaut. Curc. 5, 3, 49 (just before, ni argentum refers); cf.:centum talenta et credidisse eos constat, et non recepisse,
Quint. 5, 10, 111; and (opp. mutuum dare) Mart. 3, 40, 4:si velit suos recipere, obsides sibi remittat,
Caes. B. G. 3, 8 fin.:obsides,
Suet. Aug. 21:reges,
Liv. 2, 15:recepto amico,
Hor. C. 2, 7, 27; 4, 2, 47. — Freq. of places, etc., once captured and lost, to retake:cum Tarento amisso... aliquot post annos Maximus id oppidum recepisset... nunquam ego (Tarentum) recepissem, nisi tu perdidisses,
Cic. de Or. 2, 67, 273; cf. id. Sen. 4, 11:Lavinium,
Liv. 2, 39;so of other things: recipere suas res amissas,
Liv. 3, 63:praeda omnis recepta est,
id. 3, 3:signa, quae ademerant Parthi,
Suet. Tib. 9:arma,
Liv. 9, 11; Curt. 4, 12, 17: pectore in adverso totum cui comminus ensem Condidit assurgenti, et multā morte recepit, drew out again, = retraxit, Verg. A. 9, 348; so,sagittam ab alterā parte,
Cels. 7, 5, 2: suos omnes incolumes receperunt (sc. ex oppido in castra), drew off, withdrew, = reduxerunt, Caes. B. G. 7, 12 fin.; so,milites defessos,
id. B. C. 1, 45 fin.:exercitum,
Liv. 10, 42:equitatum navibus ad se intra munitiones,
Caes. B. C. 3, 58:illum ego... medio ex hoste recepi,
bore away, rescued, Verg. A. 6, 111.—With se, to draw back, withdraw from or to any place, to betake one ' s self anywhere; in milit. lang., to retire, retreat:2.se ex eo loco,
Plaut. Aul. 4, 8, 10; cf.:se e fano,
id. Poen. 4, 1, 5:se ex opere,
id. Men. 5, 3, 7:se ex hisce locis,
Cic. Verr. 2, 4, 10, § 21:se e Siciliā,
id. Brut. 92, 318:se ex fugā,
Caes. B. G. 7, 20 fin.; id. B. C. 3, 102:se inde,
id. B. G. 5, 15:se hinc,
id. B. C. 1, 45 et saep.:recipe te,
Plaut. Trin. 4, 3, 8:se,
Cic. Off. 3, 10, 45 (just before, reverti); Caes. B. C. 3, 45 (coupled with loco excedere); 3, 46; cf.:sui recipiendi facultas,
id. B. G. 3, 4 fin.; 6, 37;for which: se recipiendi spatium,
Liv. 10, 28:recipe te ad erum,
Plaut. Trin. 4, 3, 20:se ad dominum,
id. ib. 4, 3, 1:se ad nos,
Cic. Att. 4, 15, 2:se ad suos,
Caes. B. G. 1, 46; 7, 82; id. B. C. 3, 38; 3, 50; 3, 52 fin.:se ad Caesarem (Allobroges, legati),
id. B. G. 1, 11; 4, 38:se ad agmen,
id. ib. 7, 13; id. B. C. 3, 75 fin.:se penitus ad extremos fines,
id. B. G. 6, 10:se ad legionem,
id. ib. 7, 50 fin.:se ad oppidum llerdam,
id. B. C. 1, 45:se ad ordines suos,
id. ib. 2, 41:se ad signa,
id. B. G. 5, 34 fin.; id. B. C. 1, 43 fin.:se a pabulo ad stabulum,
Plaut. Mil. 2, 3, 33:inde se in currus,
Caes. B. G. 4, 33 fin.:se ex castris in oppidum,
id. B. C. 2, 35:se in castra,
id. B. G. 2. 11 fin.; 2, 24; 3, 6; 3, 26 fin.;4, 15 et saep.: se in fines,
id. ib. 4, 16:se in Galliam,
id. ib. 4, 19 fin.:se in montem,
id. ib. 1, 25: se in antiquas munitiones, id. B. C. 3, 54 fin.:se in silvas ad suos,
id. B. G. 2, 19:se in castra ad urbem,
id. B. C. 2, 25; 2, 26; cf.:se retro in castra,
Liv. 23, 36;and with this cf.: sese retro in Bruttios,
id. 23, 37;and so, se, with rursus,
Plaut. Capt. 1, 2, 25; id. Pers. 4, 5, 6; id. Rud. 4, 6, 19; Caes. B. G. 5, 34 fin.; id. B. C. 2, 41 et saep.:se in novissimos,
Liv. 7, 40:se intra munitiones,
Caes. B. G. 5, 44; cf.:se intra montes,
id. B. C. 1, 65:se per declive,
id. ib. 3, 51:se sub murum,
id. ib. 2, 14:se trans Rhenum,
id. B. G. 6, 41:se Larissam versus,
id. B. C. 3, 97:se domum ex hostibus,
Plaut. Am. 2, 2, 52:se domum,
id. ib. 2, 2, 31; id. Capt. 1, 2, 25; id. Aul. 2, 1, 55:se Adrumetum,
Caes. B. C. 2, 23:se Hispalim,
id. ib. 2, 20:se Dyrrhachium ad Pompeium,
id. ib. 3, 9 fin.:se illuc,
Plaut. Most. 3, 1, 10; id. Merc. 5, 2, 40; id. Ps. 3, 1, 23 al.; cf.:se huc esum ad praesepim suam,
id. Curc. 2, 1, 13:se eo,
Caes. B. G. 1, 25 et saep. — In the same meaning, without se: neque sepulcrum, quo recipiat, habeat portum corporis, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 44, 107 (Trag. v. 415 Vahl.); cf.of a military retreat: si quo erat longius prodeundum aut celerius recipiendum,
Caes. B. G. 1, 48 fin.; so without se after the verbum finitum several times in Plaut.:rursum in portum recipimus,
Plaut. Bacch. 2, 3, 60:dum recipis,
id. Rud. 3, 6, 42:actutum face recipias,
id. Merc. 2, 4, 30. —Transf.(α).In business lang., to keep back, retain, reserve (cf. Gell. 17, 6, 6):(β). B.posticulum hoc recepit, quom aedis vendidit,
Plaut. Trin. 1, 2, 157; so in a sale, Crassus ap. Cic. de Or. 2, 55, 226; Cic. Top. 26, 100; Dig. 19, 1, 53; 8, 4, 10: mulier magnam dotem dat et magnam pecuniam recipit, Cato ap. Gell. 17, 6, 8. — With object-clause, Cato, R. R. 149, 2. — With dat.:aqua, itinere, actu domini usioni recipitur,
Cato, R. R. 149, 2.—Trop., to get back, bring back; to receive again, regain, recover:b.ut antiquam frequentiam recipere vastam ac desertam bellis urbem paterentur,
Liv. 24, 3:jus,
Quint. 5, 10, 118:et totidem, quot dixit, verba recepit,
got back, Ov. M. 3, 384:quam (vitam) postquam recepi,
received again, id. ib. 15, 535: anhelitum, to recover one ' s breath, Plaut. Ep. 2, 2, 21; id. Merc. 3, 4, 16; cf.spiritum,
Quint. 11, 3, 55:animam,
Ter. Ad. 3, 2, 26; Quint. 6, prooem. §13: a tanto pavore recipere animos,
Liv. 21, 5, 16 Weissenb.:a pavore animum,
id. 2, 50, 10:e pavore recepto animo,
id. 44, 10, 1;for which: animos ex pavore,
id. 21, 5 fin.:recepto animo,
Curt. 6, 9, 2; 9, 5, 29:animum vultumque,
Ov. F. 4, 615:mente receptā,
Hor. Ep. 2, 2, 104:(vocem) ab acutissimo sono usque ad gravissimum sonum recipere,
to bring it back, Cic. de Or. 1, 59, 251. —In zeugma (cf. I. A. supra): arma et animos,
Curt. 4, 12, 17.—With se.(α).To betake one ' s self, withdraw, retire from or to any place:(β).ad ingenium vetus versutum te recipis tuum,
Plaut. As. 2, 1, 7:ad frugem bonam,
Cic. Cael. 12, 28:ad reliquam cogitationem belli,
Caes. B. C. 3, 17 fin.:se a voluptatibus in otium,
Plin. Pan. 82, 8:se in principem,
to resume his princely air, id. ib. 76, 5.— More freq.,To recover, to collect one ' s self:II.difficulter se recipiunt,
regain strength, Varr. R. R. 2, 5, 17:quae cum intuerer stupens, ut me recepi, Quis hic, inquam, etc.,
Cic. Rep. 6, 18, 18:nullum spatium respirandi recipiendique se dedit,
Liv. 10, 28:se ex terrore ac fugā,
Caes. B. G. 2, 12:se ex timore,
id. ib. 4, 34:se ex fugā,
id. ib. 4, 27:nondum totā me mente recepi,
Ov. M. 5, 275.(Acc. to re, I. b.) To take to one ' s self, admit, accept, receive; constr. with the simple acc., with ad, or in and acc., in and abl., with simple abl., with a local acc.A.Lit.(α).With simple acc.:(β).quos homines quondam Laurentis terra recepit, Enn. ap. Prisc. p 762 P. (Ann. v. 35 Vahl.): (ego) excludor, ille recipitur,
Ter. Eun. 1, 2, 79:aliquem,
Cic. Off. 3, 11, 48:hic nulla munitio est, quae perterritos recipiat,
Caes. B. G. 6, 39; cf.:hos tutissimus portus recipiebat,
id. B. C. 3, 27; 1, 15; cf. id. ib. 3, 11 fin.;3, 35: eum Jugurtha accuratissime recepit,
Sall. J. 16, 3:neque quisquam aut expulsus invidiosius aut receptus est laetius,
Vell. 2, 45, 3; Quint. 7, 1, 14; 9, 2, 89:nisi nos vicina Trivici Villa recepisset,
Hor. S. 1, 5, 80 [p. 1533] et saep.:quisnam istic fluvius est, quem non recipiat mare?
Plaut. Curc. 1, 1, 86; cf. Caes. B. G. 4, 10; and:(Peneus) accipit amnem Orcon nec recipit,
i. e. does not take it to itself, does not mingle with it, Plin. 4, 8, 15, § 31:equus frenum recepit,
received, submitted to, Hor. Ep. 1, 10, 36:necesse erat, ab latere aperto tela recipi,
Caes. B. G. 5, 35. —With ad:(γ).recipe me ad te,
Plaut. Cist. 3, 9; id. Am. 3, 2, 11; id. Rud. 2, 3, 20; id. Ps. 3, 6, 6; Ter. Heaut. 3, 3, 6; Suet. Caes. 63:aliquem ad epulas,
Cic. Top. 5, 25; cf.:ad lusum,
Suet. Ner. 11. —With in and acc.:(δ).recipe me in tectum,
Plaut. Rud. 2, 7, 16:concubinam in aedes,
id. Mil. 4, 3, 3:nos in custodiam tuam,
id. Rud. 3, 3, 34:Tarquinium in civitatem,
Cic. Rep. 2, 20, 35; id. Balb. 13, 31; Liv. 2, 5; Hor. Ep. 2, 1, 6:aliquem in ordinem senatorium,
Cic. Phil. 7, 5, 15:aliquem in fidem,
id. Fam. 13, 19, 2; id. Att. 15, 14, 3; Caes. B. G. 2, 15; 4, 22:aliquem in civitatem,
Cic. Balb. 12, 29:aliquem in caelum,
id. N. D. 3, 15, 39:aliquem in deditionem,
Caes. B. G. 3, 21 fin.; Liv. 8, 13; Suet. Calig. 14 al.:aliquem in jus dicionemque,
Liv. 21, 61:aliquem in amicitiam,
Sall. J. 14, 5; 5, 4 Kritz N. cr.:aliquam in matrimonium,
Suet. Caes. 50; Just. 9, 5, 9 et saep. —With in and abl. (rare and in purely local relations; v. Kritz ad Sall. J. 5, 4):(ε).aliquem in loco,
Plaut. Stich. 5, 4, 3:loricati in equis recipiuntur, Auct. B. Hisp. 4, 2: sidera in caelo recepta,
Ov. M. 2, 529 (but in Liv. 24, 32, 6, the correct read. is tuto Hexapylo, without in; v. Weissenb. ad h. l.). —With simple abl. (mostly in purely local relations):(ζ).ut tuo recipias tecto servesque nos,
Plaut. Rud. 1, 5, 18; so,aliquem tecto,
Caes. B. G. 7, 66 fin.:exercitum tectis ac sedibus suis,
Cic. Agr. 2, 33, 90:aliquem suis urbibus,
id. Fl. 25, 61:aliquem civitate,
id. Balb. 14, 32:aliquem finibus suis,
Caes. B. G. 6, 6; 7, 20 fin.:aliquem oppido ac portu,
id. B. C. 3, 12; 3, 102 fin.:aliquem moenibus,
Sall. J. 28, 2:Romulus caelo receptus,
Quint. 3, 7, 5:receptus Terra Neptunus,
Hor. A. P. 63 et saep. —With local acc.:(η).me Acheruntem recipere Orcus noluit,
Plaut. Most. 2, 2, 68:aliquem domum suam,
Cic. Arch. 3, 5; cf.:aliquem domum ad se hospitio,
Caes. B. C. 2, 20.—Absol.:2.plerosque hi, qui receperant, celant,
Caes. B. C. 1, 76.—Transf.a.In business lang., to take in, receive as the proceeds of any thing:b.dena milia sestertia ex melle,
Varr. R. R. 3, 16, 11:pecuniam ex novis vectigalibus,
Cic. Agr. 2, 23, 62:pecunia, quae recipi potest,
id. ib. 2, 18, 47. —In gladiator's lang.: recipe ferrum, receive your death-blow, the cry of the people to a vanquished gladiator whom they were not inclined to spare, Cic. Sest. 37, 80; id. Tusc. 2, 17, 41 Kühn.; Sen. Tranq. 11, 1;c.for which: totum telum corpore,
Cic. Rosc. Am. 12, 33; and:ense recepto,
Luc. 2, 194 Corte.—Milit. t. t., to seize, capture, take possession of, occupy: mittit in Siciliam Curionem pro praetore cum legionibus duo;d.eundem, cum Siciliam recepisset, etc.,
Caes. B. C. 1, 30:Praeneste non vi, sed per deditionem receptum est,
Liv. 6, 29:Aegyptum sine certamine,
Just. 11, 11, 1:eo oppido recepto,
Caes. B. G. 7, 13 fin.:civitatem,
id. ib. 6, 8; 7, 90; id. B. C. 1, 12; 1, 16; 1, 30;3, 16: Aetoliam,
id. ib. 3, 55:rempublicam armis,
Sall. C. 11, 4:Alciden terra recepta vocat,
the subjugated earth, Prop. 5, 9, 38. —In the later medical lang., of medicines, to receive, i. e. be compounded of various ingredients:B.antidotos recipit haec: stoechados, marrubii, etc.,
Scrib. Comp. 106; so id. ib. 27; 28; 37; 52 al. (hence the mod. Lat. receptum, receipt, and recipe).—Trop.1.To take to or upon one ' s self, to assume; to receive, accept, admit, allow, endechomai:(β).non edepol istaec tua dicta nunc in aures recipio,
Plaut. Cist. 2, 1, 34; cf. Quint. 11, 1, 91:jusjurandum,
id. 5, 6, 1; 3; cf. id. 7, 1, 24: in semet ipsum religionem recipere, to draw upon one ' s self, Liv. 10, 40:quae legibus cauta sunt, quae persuasione in mores recepta sunt,
admitted, Quint. 5, 10, 13; cf. id. 10, 7, 15:antiquitas recepit fabulas... haec aetas autem respuit,
Cic. Rep. 2, 10; cf. Quint. 6, 4, 19:nec inconstantiam virtus recipit nec varietatem natura patitur,
Cic. Rep. 3, 11, 18; cf. Vell. 2, 130, 3: non recipit istam Conjunctionem honestas, Cic. Off. 3, 33, 119:assentatio nocere nemini potest, nisi ei, qui eam recipit atque eă delectatur,
id. Lael. 26, 97:timor misericordiam non recipit,
Caes. B. G. 7, 26:casus recipere (res),
to admit, be liable to, id. B. C. 1, 78; so,aliquem casum (res),
id. ib. 3, 51:re jam non ultra recipiente cunctationem,
Liv. 29, 24; Vell. 2, 52, 3:sed hoc distinctionem recipit,
Just. Inst. 1, 12 pr.:si recipiatur poëtica fabulositas,
Plin. 7, 28, 29, § 101:in hoc genere prorsus recipio hanc brevem annotationem,
Quint. 10, 7, 31; cf. id. 8, 3, 31:nos necessarios maxime atque in usum receptos (tropos) exequemur,
id. 8, 6, 2; cf. id. 8, 6, 32; 5, 11, 20; 11, 3, 104; so with a subj.-clause, id. 1, 3, 14; 6, 3, 103; Plin. 28, 2, 5, § 24 al.—Of opinions, etc., to adopt, embrace (late Lat.):2.alicujus sententiam,
Sulp. Sev. Chron. 2, 39, 1:opinionem,
id. Dial. 1, 17, 5.—In partic.a.To take upon one ' s self, undertake, accept the performance of a task consigned or intrusted to one (whereas suscipio denotes, in gen., the voluntary undertaking of any action; cf.:b.spondeo, stipulor, polliceor): recepi causam Siciliae... ego tamen hoc onere suscepto et receptā causā Siciliensi amplexus animo sum aliquanto amplius. Suscepi enim causam totius ordinis, etc.,
Cic. Verr. 2, 2, 1, § 1:in hoc judicio mihi Siculorum causam receptam, populi Romani susceptam esse videor,
id. Div. in Caecil. 8, 26; and:in quo est illa magna offensio vel neglegentiae susceptis rebus vel perfidiae receptis,
id. de Or. 2, 24, 101; cf. also Quint. 12, 1, 39:verebamini, ne non id facerem, quod recepissem semel?
Ter. Phorm. 5, 7, 9:causam Sex. Roscii,
Cic. Rosc. Am. 1, 2:mandatum,
id. ib. 38, 112:officium,
id. Verr. 2, 5, 71, § 183:curam ad se,
Suet. Tit. 6.—To take an obligation upon one ' s self, to pledge one ' s self, pass one ' s word, be surety for a thing, to warrant, promise, engage a thing to any one, = anadechomai (a favorite word of Cic., esp. in his Epistles): Pe. Tute unus si recipere hoc ad te dicis... Pa. Dico et recipio Ad me, Plaut. Mil. 2, 2, 74; cf.:c.ad me recipio: Faciet,
Ter. Heaut. 5, 5, 12:promitto in meque recipio, fore eum, etc.,
Cic. Fam. 13, 10, 3; cf.:spondeo in meque recipio eos esse, etc.,
id. ib. 13, 17, 3.—With obj.-clause:promitto, recipio, spondeo, C. Caesarem talem semper fore civem, qualis hodie sit,
Cic. Phil. 5, 18, 51; so with hoc, id. Fam. 13, 50, 2 (with spondeo); 6, 12, 3; 13, 41, 2 (with confirmo); id. Att. 5, 13, 2; Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 4; Liv. 7, 14 Drak.; 33, 13 fin.:pro Cassio et te, si quid me velitis recipere, recipiam,
Cic. Fam. 11, 1, 4. — With de:de aestate polliceris vel potius recipis,
Cic. Att. 13, 1, 2; Liv. 40, 35; cf.also: sed fidem recepisse sibi et ipsum et Appium de me,
had given him a solemn assurance, Cic. Att. 2, 22, 2.— With dat. (after the analogy of promitto, polliceor, spondeo):ea, quae tibi promitto ac recipio,
Cic. Fam. 5, 8, 5; cf.: omnia ei et petenti recepi et ultro pollicitus sum, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 21, 1; 7, 1:mihi,
id. ib. 10, 13, 3; Caes. B. C. 3, 82 fin.:quid sibi is de me recepisset, in memoriam redegit,
Cic. Fam. 1, 9, 9.—With dat. and obj.-clause:mihi in Cumano diligentissime se, ut annui essemus, defensurum receperat,
Cic. Att. 5, 17, 5;so,
id. Fam. 6, 12, 3 Manut. (with confirmare); 13, 72, 1; Planc. ap. Cic. Fam. 10, 17, 1; Caes. B. C. 3, 17; Suet. Caes. 23 fin. —In jurid. lang.: recipere nomen, of the prætor, to receive or entertain a charge against one, Cic. Verr. 2, 2, 38, § 94; 2, 2, 42, § 102; Cael. ap. Cic. Fam. 8, 8, 2; Val. Max. 3, 7, 9;A.for which: recipere reum,
Tac. A. 2, 74 fin.; 4, 21:aliquem inter reos,
id. ib. 3, 70; 13, 10. —Hence,rĕceptus, a, um, P. a. (acc. to II. B. 1.), received, usual, current, customary (post-class. and very rare):B.auctoritas receptior,
Tert. adv. Marc. 4, 5: scriptores receptissimi, Sol. praef.—rĕceptum, i, n. subst. (acc. to II. B. 2. b.), an engagement, obligation, guaranty:satis est factum Siculis, satis promisso nostro ac recepto,
Cic. Verr. 2, 5, 53, § 139; cf.:promissum et receptum intervertit,
id. Phil. 2, 32, 79.
См. также в других словарях:
déclive — [ dekliv ] adj. • XVIe; lat. declivis, de clivus « pente » 1 ♦ Qui présente un plan incliné. Terres déclives, en pente. La partie déclive d un toit. 2 ♦ Anat., méd. Qui indique le point le plus bas (d un organe, d une partie du corps, d une… … Encyclopédie Universelle
declive — sustantivo masculino 1. Cuesta o inclinación de una superficie: el declive de un tejado, el declive de un terreno. Sinónimo: pendiente. 2. Pérdida de fuerza o importancia: el declive del imperio. Sinónimo: decadencia, caída … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
declive — s. m. 1. Grau de inclinação do terreno. = DECLÍVIO, PENDOR 2. Terreno inclinado, especialmente em relação a quem desce. = DECLÍVIO, LADEIRA, RAMPA • adj. 2 g. 3. Que forma ladeiras. = ACLIVE, INCLINADO, ÍNGREME 4. [Figurado] Que está em… … Dicionário da Língua Portuguesa
declive — (Del lat. declīvis). 1. m. Pendiente, cuesta o inclinación del terreno o de la superficie de otra cosa. 2. decadencia … Diccionario de la lengua española
declive — (Del lat. declivis, que forma cuesta.) ► sustantivo masculino 1 Inclinación de un terreno o de la superficie de otra cosa: ■ el suelo del patio tiene un declive suave para evitar inundaciones. SINÓNIMO desnivel pendiente 2 Pérdida progresiva de… … Enciclopedia Universal
declive — (m) (Intermedio) inclinación de una superficie Ejemplos: Estaba muy cansado y dos veces casi perdió el equilibrio bajando por el declive rocoso hacia el mar. Debido al fuerte declive la calle es inaccesible para el tránsito de carruajes.… … Español Extremo Basic and Intermediate
déclive — (dé kli v ) adj. Qui est en pente. Un terrain déclive. Terme de chirurgie. Partie déclive, la partie la plus basse d une plaie ou d un foyer de pus. HISTORIQUE XVIe s. • Delaissant un petit orifice en la partie plus declive, pour donner… … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
declive — {{#}}{{LM D11612}}{{〓}} {{SynD11880}} {{[}}declive{{]}} ‹de·cli·ve› {{《}}▍ s.m.{{》}} {{<}}1{{>}} Inclinación o pendiente de un terreno o de otra superficie. {{<}}2{{>}} Descenso, decadencia o pérdida progresiva de cualidades: • Con aquella… … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
declive — de·clì·ve agg., s.m. 1. agg. LE che declina, che si abbassa gradualmente: l acque de l Affrico declive (D Annunzio) Contrari: acclive. 2. s.m. OB declivio, pendio 3. s.m. TS anat. parte posteriore bassa del monticello del verme superiore del… … Dizionario italiano
declive — The posterior sloping portion of the monticulus of the vermis of the cerebellum; vermal lobule immediately caudal to the primary fissure; lobule VI. SYN: declivis, lobulus clivi. [L. declivis, sloping downward, fr. clivus, a … Medical dictionary
Declive — šeštoji b skiltelė statusas T sritis centrinė nervų sistema atitikmenys: lot. Declive; Lobulus VIb ryšiai: platesnis terminas – smegenėlės … Paukščių anatomijos terminai