Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

de+caespite+o

  • 1 caespes

        caespes (not cēspes), itis, m    [caedo], a turf, cut sod: non esse arma caespites, neque glaebas. —For an altar: vivus, H.: Dis focos de caespite poinit, O.: ara e caespite facta, Ta.: Sepulcrum caespes erigit, Ta. — A cot, hut, hovel: spernere caespitem, H. — A bed ( of plants): uno tollit de caespite silvam, V. — A grassy field, green field, turf: de caespite virgo Se levat, O.
    * * *
    grassy ground, grass; earth; sod, turf; altar/rampart/mound of sod/turf/earth

    Latin-English dictionary > caespes

  • 2 caespes

    caespĕs (not cespes), ĭtis, m. [caesus, caedo].
    I.
    A turf, sod as cut out: caespes est terra in modum lateris caesa cum herba, sive frutex recisus et truncus, Paul. ex Fest. p. 45 Müll.: caespes chortoplinthos, chortobôlos, plinthos, Gloss.: non esse arma caespites, neque glebas, * Cic. Caecin. 21, 60.—

    Used for altars, mounds (of tombs), for covering cottages, huts, etc.,

    Hor. C. 1, 19, 13; Ov. Tr. 5, 5, 9; id. M. 4, 753; 7, 240; 15, 573; Verg. A. 3, 304; Tac. G. 27; id. A. 1, 62; Verg. E. 1, 69 Voss; Sen. Ep. 8, 5; Luc. 1, 512; 3, 387; Suet. Aug. 24.—
    B.
    Meton.
    1.
    A cot, hut, hovel, shed:

    nec fortuitum spernere caespitem,

    Hor. C. 2, 15, 17.—
    2.
    An altar:

    positusque carbo Caespite vivo,

    Hor. C. 3, 8, 4; Juv. 12, 2; Tac. H. 4, 53; App. Flor. n. 1, —
    3.
    Any object of similar form, a knot, knob, Plin. 17, 21, 35, § 153.—
    4.
    A clump, group of plants, Plin. 21, 7, 20, § 43; Verg. G. 4, 273 Forbig. ad loc.—
    II.
    In gen.
    A.
    A grassy field, a green field, turf, Verg. A. 11, 566:

    de caespite virgo se levat,

    Ov. M. 2, 427; 4, 301; 10, 556;

    13, 931: sedere in caespite nudo,

    Suet. Tib. 18; Stat. Th. 12, 328; Petr. 120, 72; Plin. 16, 31, 56, § 128; 17, 4, 3, § 26.—
    B.
    Late Lat., the earth, ground, in gen., Avien. Perieg. 227; 388.

    Lewis & Short latin dictionary > caespes

  • 3 con-gerō

        con-gerō gessī, gestus, ere,    to bring together, collect, heap up, throw together: vim auri in regnum: undique quod, etc., N.: congestis undique saccis, H.: turea dona, V.: viaticum: congestis armis, O.: in suam sua viscera alvum, O.: Midae in os grana: scuta illi (virgini) congesta, L.—To make, build, construct, erect, pile: aram sepulcri arboribus, V.: congestum caespite culmen, thatched, V.: locus quo congessere palumbes (sc. nidum), V.—Fig., in discourse, to bring together, comprise, mass: operarios omnes: (turbam) in hunc sermonem.—To heap up, pile, accumulate, impose, load: ad alquem omnia ornamenta: beneficia in aliquem, L.: spes in unum Te mea congesta, centred, O.: maledicta in aliquem: iuveni triumphos, Ta.

    Latin-English dictionary > con-gerō

  • 4 levō

        levō āvī (old fut perf. levāssō, Enn. ap. C.), ātus, āre    [1 levis], to lift up, raise, elevate: sese, V.: Se de caespite, rise, O.: levat aura cycnum, H.: cubito levatus, O.— To make lighter, lighten, relieve, ease: iumenta sarcinis levari iubet, S.: te fasce, V.: serpentum colla levavit, i. e. relieved (of his weight), O.: Fronde nemus, strip, V.: sed nec Damna levant, lighten the ship, Iu.— To take away, take: furcā levat ille bicorni Sordida terga suis, takes down, O.: viro manicas levari iubet, V.— Fig., to lighten, relieve, console, refresh, support: me levant tuae litterae: luctum solacio: Auxilio viros, V.: curam animi sermone: fonte sitim, slake, O.— To lighten, lessen, alleviate, mitigate: sumptum sibi, T.: inopiam, Cs.: salutari arte fessos Corporis artūs, H.: poenam honore, O.: vario viam sermone, V.: calamitatem innocentium: volnerum metum: paupertatem propinqui, Iu.— To lessen, diminish, weaken, impair: inconstantiā levatur auctoritas: Multa fidem promissa levant, H.— To relieve, release, discharge, free: quod hibernis (civitas) levetur, Cs.: me hoc onere: Volsci levati metu, L.: qui hac opinione opera levandi sunt: pectora sollicitudinibus, H.: curā levata, O. — To avert: omen, V.: ictum dextrā, H.
    * * *
    I
    levare, levavi, levatus V
    lift up; comfort; release, free from; lighten, lessen, relieve
    II
    levare, levavi, levatus V
    make smooth, polish; free from hair, depilate

    Latin-English dictionary > levō

  • 5 statuō

        statuō uī, ūtus, ere    [status], to cause to stand, set up, set, station, fix upright, erect, plant: statue signum, L.: agro qui statuit meo Te, triste lignum (i. e. arborem), H.: Crateras magnos statuunt (on the table), V.: tabernacula statui passus non est, to pitch, Cs.: aeiem quam arte statuerat, latius porrigit, had drawn up, S.: statuitur Lollius in convivio, is taken to the banquet: tabernacula in foro, L.: ubi primum equus Curtium in vado statuit, L.: in nostris castris tibi tabernaculum statue, Cu.: pro rigidis calamos columnis, O.: alqm capite in terram, T.: patrem eius ante oculos: bovem ad fanum Dianae et ante aram, L.: Puer quis Ad cyathum statuetur? H.— To construct and place, set up, erect, make, build: eique statuam equestrem in rostris statui placere, in his honor: Effigiem, V.: Templa tibi, O.: aras e caespite, O.: aëneum tropaeum: carceres eo anno in Circo primum statuti, L.: incensis operibus quae statuerat, N.: Inter et Aegidas mediā statuaris in urbe, i. e. a statue of you, O.: Urbem quam statuo vestra est, found, V.— To cause to stand firm, strengthen, support: rem p. certo animo, Att. ap. C.—Of rules and precedents, to establish, constitute, ordain, fix, settle, set forth: omnīs partīs religionis: vectigal etiam novum ex salariā annonā, L.: Exemplum statuite in me ut adulescentuli Vobis placare studeant, T.: in alquo homine exemplum huius modi: si quid iniungere inferiori velis, si id prius in te ac tuos ipse iuris statueris, etc., first admit it against yourself, L.: citius Quam tibi nostrorum statuatur summa laborum, i. e. is recounted, O.— Of persons, to constitute, appoint, create: arbitrum me huius rei.—Of limits and conditions, to determine, fix, impose, set: imperi diuturnitati modum statuendum putavistis, that a limit should be assigned: statui mihi tum modum et orationi meae, imposed restraints upon: non statuendo felicitati modum, by not limiting his success, L.: modum carminis, O.: providete duriorem vobis condicionem: Finem orationi, make an end of, T.—Of a time or place, to fix, appoint, set: statutus est comitiis dies, L.: multitudini diem statuit ante quam liceret, etc., S.: fruges quoque maturitatem statuto tempore expectant, Cu.— To decide, determine, settle, fix, bring about, choose, make a decision: ut pro merito cuiusque statueretur, L.: ut ipse de eo causā cognitā statuat, to try the cause and decide, Cs.: utrum igitur hoc Graeci statuent... an nostri praetores?: ut statuatis hoc iudicio utrum, etc.: in hoc homine statuetur, possitne homo damnari, etc.: quid faciendum sit, L.: nondum statuerat, conservaret eum necne, N.: in senatu de lege: de absente eo statuere ac iudicare, L.: de P. Lentulo, i. e. decide on the punishment of, S.: (ii), quos contra statuas: Res quoque privatas statui sine crimine iudex, sat in judgment upon, O.—In the mind, to decide, make up one's mind, conclude, determine, be convinced: numquam intellegis, statuendum tibi esse, utrum, etc.: neque tamen possum statuere, utrum magis mirer, etc.: vix statuere apud animum meum possum, utrum, etc., to make up my mind, L.: quidquid nos communi sententiā statuerimus. — To decree, order, ordain, enact, prescribe: statuunt ut decem milia hominum mittantur, Cs.: eos (Siculos) statuisse, ut hoc quod dico postularetur: patres ut statuerent, ne absentium nomina reciperentur: statutum esse (inter plebem et Poenos), ut... impedimenta diriperent, agreed, L.: statuunt ut Fallere custodes tentent, O.: sic, di, statuistis, O.: (Vestalibus) stipendium de publico, decreed a salary, L.: cur his quoque statuisti, quantum ex hoc genere frumenti darent.—Of punishments, to decree, measure out, inflict, pass sentence: considerando... in utrā (lege) maior poena statuatur: obsecrare, ne quid gravius in fratrem statueret, treat harshly, Cs.: quid in illos statuamus consultare, S.: cum triste aliquid statuit, O.: legem de capite civis Romani statui vetare, i. e. sentence of death to be passed.—To resolve, determine, purpose, propose: statuit ab initio ius publicano non dicere: statuerat excusare, to decline the office: proelio decertare, Cs.: non pugnare, L.: habere statutum cum animo ac deliberatum, to have firmly and deliberately resolved: caedis initium fecisset a me, sic enim statuerat.— To judge, declare as a judgment, be of opinion, hold, be convinced, conclude, think, consider: leges statuimus per vim et contra auspicia latas: statuit senatus hoc, ne illi quidem esse licitum, cui concesserat omnia: qui id statuat esse ius quod non oporteat iudicari, who holds that to be the law: cum igitur statuisset, opus esse, etc., had become convinced: statuistis, etiam intra muros Antoni scelus versari, inferred: Hoc anno statuit temporis esse satis, O.: si id dicunt, non recte aliquid statuere eos qui consulantur, that they hold an erroneous opinion: hoc si ita statuetis: statuit nauarchos omnīs vitā esse privandos, thought it necessary to deprive, etc.: causam sibi dicendam esse statuerat, knew: Caesar statuit exspectandam classem, Cs.: si, ut Manilius statuebat, sic est iudicatum: uti statuit, as he thought, L.: omnīs statuit ille quidem non inimicos, sed hostīs, regarded not as adversaries, but as foes: Anaximenes aëra deum statuit, regarded.
    * * *
    statuere, statui, statutus V
    set up, establish, set, place, build; decide, think

    Latin-English dictionary > statuō

  • 6 vellō

        vellō —, —, ere    [2 VEL-], to pluck, pull, tear away, pull out: poma, Tb.: caudae pilos equinae, H.: tot spicula, V.: ut signa, take up, L.: postīs a cardine, V.: capillos a stirpe, Pr.: castris signa, V.: Unguibus herbas, O.: hastam de caespite, V. —To pull down, tear down, destroy: vallum, L.: munimenta, L.—To pull, twitch, pluck: aurem, V.: vellere coepi Et prensare bracchia, H.
    * * *
    I
    vellere, velli, vulsus V TRANS
    pluck/pull/tear out; extract; pull hair/plants; uproot; depilitate; demolish
    II
    vellere, volsi, volsus V TRANS
    pluck/pull/tear out; extract; pull hair/plants; uproot; depilitate; demolish
    III
    vellere, vulsi, vulsus V TRANS
    pluck/pull/tear out; extract; pull hair/plants; uproot; depilitate; demolish

    Latin-English dictionary > vellō

  • 7 vīvāx

        vīvāx ācis, adj. with comp.    [VIV-], tenacious of life, long-lived: phoenix, O.: mater, H.: cervus, V.: Sibylla, venerable, O.: vivacior heres, H. —Lasting, enduring, durable: apium (opp. breve lilium), H.: oliva, V.: vivaci caespite, O.— Lively, vigorous, vivacious: sulfura, burning briskly, O.: solum, O.
    * * *
    vivacis (gen.), vivacior -or -us, vivacissimus -a -um ADJ
    long-lived, tenacious of life; lively, vigorous, energetic; high-spirited

    Latin-English dictionary > vīvāx

  • 8 circumligo

    circum-lĭgo, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    Aliquid alicui rei, to bind something to something ' natam mediae circumligat hastae, * Verg. A. 11, 555' spongias hydropicis, Plin 31, 11, 47, § 128.—More freq.,
    II.
    Aliquid aliquā re, to bind something with something, to encompass, surround:

    stirpem salice,

    Cato, R. R. 40, 2:

    ferrum stuppā, Liv 21, 8, 10: totas (radices) caespite,

    Plin. 17, 11, 16, § 86 ' Roscius circumligatus angui, * Cic. Div. 2, 31, 66; Plin. 28, 2, 5, § 29. —More generally:

    globum undis,

    to surround, Sil. 14, 347:

    aliquem umbrā,

    Stat. Th. 8, 675.

    Lewis & Short latin dictionary > circumligo

  • 9 congero

    1.
    con-gĕro, gessi, gestum, 3, v. a., to bear, carry, or bring together, to collect; to prepare, to make, build, heap up, etc. (class. and freq.).
    I.
    Lit.
    (α).
    With acc.:

    undique, quod idoneum ad muniendum putarent,

    Nep. Them. 6, 5:

    congestis undique saccis,

    Hor. S. 1, 1, 70:

    cetera aedificanti utilia,

    Quint. 7, prooem. §

    1: caedi arbores et saxa congeri jubet,

    Curt. 8, 2, 24:

    alimenta undique,

    id. 7, 11, 1:

    frondem,

    id. 8, 10, 17:

    virgulta arida,

    Suet. Caes. 84:

    robora,

    Ov. M. 12, 515:

    arma,

    id. ib. 14, 777:

    tura,

    id. ib. 7, 160; cf.:

    turea dona,

    Verg. A. 6, 224:

    epulas alicui,

    Plaut. Trin. 2, 4, 70 sq.:

    cibaria sibi,

    Hor. S. 1, 1, 32:

    viaticum,

    Cic. Planc. 10, 26:

    divitias sibi fulvo auro,

    Tib. 1, 1, 1:

    opes,

    Plin. 33, 10, 47, § 136:

    congestoque avidum pinguescere corpore corpus,

    Ov. M. 15, 89:

    nemus,

    i. e. wood, Sen. Herc. Fur. 1216; cf.

    silvas,

    id. ib. 506:

    siccā congestā pulvere barbā,

    Prop. 4 (5), 9, 31:

    terram,

    Col. Arb. 3, 6; cf. Dig. 19, 2, 57:

    oscula congerimus properata,

    to join, add one to another, Ov. H. 17 (18), 113.—
    (β).
    With acc., and a designation of place to, at, or in which, etc., any thing is brought or heaped up:

    hasce herbas in suum alvum,

    Plaut. Ps. 3, 2, 34; cf. Ov. M. 6, 651:

    in cellulam patris penum omnem congerebam,

    Ter. Eun. 2, 3, 18:

    laticem in vas,

    Lucr. 3, 1009; cf. id. 3, 936:

    Midae dormienti formicae in os tritici grana congesserunt,

    Cic. Div. 1, 36, 78; cf.:

    in os pueri,

    id. ib. 2, 31, 66:

    excrementa in unum locum,

    Plin. 11, 10, 10, § 25; Suet. Vesp. 5; Sen. Oedip. 870:

    scuta illi (sc. virgini) pro aureis donis congesta,

    Liv. 1, 11, 8; cf. Suet. Ner. 19:

    sestertium millies in culinam,

    to expend, Sen. ad Helv. 10:

    huc amnes vastos congerit tellus,

    Val. Fl. 4, 717:

    Pindo congestus Athos,

    Sen. Herc. Oet. 1153:

    uni (digito anulos),

    Plin. 33, 1, 6, § 25:

    humum corbulae,

    Suet. Ner. 19.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of weapons, missiles, etc., to throw in great numbers, accumulate, shower, etc.:

    lanceas,

    Plin. 9, 6, 5, § 15:

    saxa in caput alicujus,

    Sen. Oedip. 871:

    in ipsum Porum tela,

    Curt. 8, 14, 38:

    congestis telis,

    Tac. A. 2, 11.—Hence, poet.:

    ictus alicui,

    Val. Fl. 4, 307:

    plagas mortuo,

    Phaedr. 4, 1, 11.—
    2.
    To make, build, construct, etc., by bringing or heaping together:

    Echinades insulae ab Acheloo amne congestae,

    Plin. 2, 85, 87, § 201:

    aram sepulcri arboribus,

    Verg. A. 6, 178:

    oppida manu,

    id. G. 1, 256:

    pauperis et tuguri congestum caespite culmen,

    id. E. 1, 69.—So of birds, insects, etc.:

    lucifugis congesta cubilia blattis,

    Verg. G. 4, 243:

    nidum,

    Ser. Samm. 10, 30; and absol. notavi Ipse locum aëriae quo congessere palumbes (sc. nidum), Verg. E. 3, 69; Gell. 2, 29, 5 (cf. the full expression:

    in nervom ille hodie nidamenta congeret,

    Plaut. Rud. 3, 6, 51): apes in alvearium congesserant, Cic. Oecon. Fragm. ap. Charis. p. 82 P.:

    rape, congere, aufer,

    Mart. 8, 44, 9.—
    II.
    Trop.
    A.
    In discourse, to bring, take, or comprise together, to compile (freq. in Quint.):

    operarios omnes,

    Cic. Brut. 86, 297:

    dicta,

    Quint. 6, 3, 5; cf. id. 4, 5, 7:

    argumenta (opp. dissolvere),

    id. 5, 13, 15:

    vana (maledicta),

    id. 7, 2, 34:

    undique nomina plurimorum poëtarum,

    id. 10, 1, 56:

    orationem dierum ac noctium studio,

    id. 12, 6, 5; cf.:

    orationem ex diversis,

    id. 2, 11, 7:

    figuras,

    id. 9, 3, 5: zôê kai psuchê lascivum congeris usque, i. e. you repeat, Mart. 10, 68, 5.—With in:

    ut te eripias ex eā, quam ego congessi in hunc sermonem, turbā patronorum,

    Cic. Brut. 97, 332; so Quint. 4, 3, 3; 9, 1, 25; 9, 3, 39; 10, 5, 23.—
    B.
    To put something upon one in a hostile or friendly manner, to accumulate, heap upon, to impart, ascribe to, to impute, attribute to; constr. class. with ad or in; post-Aug. also with dat. pers.: ad quem di [p. 419] atque homines omnia ornamenta congessissent, Cic. Deiot. 4, 12:

    ne plus aequo quid in amicitiam congeratur,

    id. Lael. 16, 58:

    ingentia beneficia in aliquem,

    Liv. 42, 11, 2; 30, 1, 4:

    congerere juveni consulatus, triumphos,

    Tac. A. 1, 4 fin.; cf.:

    ambitiosae majestati quicquid potuimus titulorum congessimus,

    Sen. Clem. 1, 14, 2; Suet. Calig. 15; id. Aug. 98:

    mortuo laudes congessit,

    id. Tit. 11:

    mala alicui,

    Sen. Contr. 1, 7, 2: meli mou, psuchê mou congeris usque, Mart. 10, 68, 5:

    spes omnis in unum Te mea congesta est,

    Ov. M. 8, 113:

    in unum omnia,

    Cic. Tusc. 5, 40, 117; cf.: iis nihil, quo expleri possit eorum meritum, tributurum populum Romanum, si omnia simul congesserit, Brut. ap. Cic. Ep. ad Brut. 1, 16, 7.—Esp., of crimes, etc.:

    maledicta in aliquem,

    Cic. Phil. 3, 6, 15; cf.:

    congestis probris,

    Suet. Tib. 54:

    quae (crimina) postea sunt in eum congesta,

    Cic. Mil. 24, 64:

    causas alicujus rei in aliquem,

    Liv. 3, 38, 7.— Hence, * congestus, a, um, P. a., lit. brought together; hence, in pregn. signif., pressed together, thick:

    gobio congestior alvo,

    Aus. Mos. 132.—
    * Adv.: congestē, briefly, summarily:

    haec breviter et congeste,

    Capitol. Marc. Aur. 19 fin.
    2.
    con-gĕro, ōnis, m. [1. congero], a thief, Plaut. Truc. 1, 2, 6; cf. Fulg. p. 566, 13: congerones qui aliena ad se congregant; so also 2. gero.

    Lewis & Short latin dictionary > congero

  • 10 consido

    con-sīdo, sēdi (also -sīdi, Enn. ap. Gell. 4, 7, v. Sat., v. 14 Vahl.; Tac. A. 1, 30 fin.; Gell. 5, 4, 1; cf. Wagner ad Verg. E. 7, 1; Neue, Formenl. II. p. 501), sessum, 3, v. n., to sit down (esp. of a multitude), take a seat, be seated, to settle (freq. in all periods and species of composition); constr. with in and abl., sub and abl., ante, the simple abl., or absol.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.
    (α).
    Absol.:

    salutatio hospitalis... fuit, positisque sedibus consederunt,

    Liv. 42, 39, 8:

    scio apud vos filio in conspectu matris nefas esse considere,

    Curt. 5, 2, 22:

    illi jussi considere affirmant, etc.,

    id. 7, 6, 6:

    nec aut recubet aut considat pastor,

    Col. 7, 3, 26:

    vix consideramus, et nox, etc.,

    Plin. Ep. 6, 20, 14.—
    (β).
    With designation of place:

    si videtur, considamus hic in umbrā,

    Cic. Leg. 2, 3, 7; cf.:

    in pratulo propter Platonis statuam,

    id. Brut. 6, 24:

    certo in loco,

    id. Sen. 18, 63:

    in arā,

    Nep. Paus. 4, 4:

    in molli herbā,

    Verg. E. 3, 55:

    in illo caespite,

    Ov. M. 13, 931:

    examen in arbore consederat,

    Liv. 21, 46, 2:

    in rupe,

    Curt. 3, 1, 4:

    in sellā,

    id. 5, 2, 13:

    in turre consedit avis,

    id. 4, 6, 11:

    dormienti in labellis (apes),

    Cic. Div. 1, 36, 78:

    sub argutā ilice,

    Verg. E. 7, 1:

    hic corylis mixtas inter ulmos,

    id. ib. 5, 3:

    ante focos scamnis longis,

    Ov. F. 6, 305:

    super ripam stagni,

    id. M. 6, 373:

    transtris,

    Verg. A. 4, 573:

    ipsae (apes) medicatis sedibus,

    id. G. 4, 65:

    solio medius consedit avito,

    id. A. 7, 169:

    mecum saxo,

    Ov. M. 1, 679:

    tergo tauri,

    id. ib. 2, 869.— Impers.:

    in silvam venitur et ibi considitur,

    Cic. de Or. 3, 5, 18.—Of soldiers in battle array:

    triarii sub vexillis considebant, sinistro crure porrecto, scuta innixa umeris... tenentes,

    Liv. 8, 8, 10.—
    B.
    In partic.
    1.
    In assemblies of the people, courts of justice, theatres, etc., to take one's place, take a seat, sit, hold sessions, to be in session:

    cum in theatro imperiti homines consederant,

    Cic. Fl. 7, 16;

    so of senators,

    Suet. Aug. 35.—Of judges:

    quo die primum judices, citati in hunc reum consedistis,

    Cic. Verr. 2, 1, 7, § 19; Liv. 26, 48, 9; Ov. M. 11, 157; 12, 627:

    ad jus dicendum,

    Liv. 34, 61, 15:

    introductum in tabernaculum (Persea) adversus advocatos in consilium considere jussit,

    id. 45, 7, 5; Suet. Calig. 38:

    in orchestrā,

    id. Aug. 44:

    inter patres,

    Tac. A. 13, 54.—
    2.
    Milit. t. t., to encamp, pitch a camp, take post somewhere; with in and abl.:

    quo in loco Germani consederant,

    Caes. B. G. 1, 49; so Sall. J. 49, 1; Liv. 4, 17, 12; 10, 4, 11.—With sub: sub monte consedit, Caes. B. G. 1, 48; 1, 21; Sall. C. 57, 3:

    trans flumen,

    Caes. B. G. 2, 16:

    contra eum duūm milium spatio,

    id. ib. 3, 17:

    nuntiant Jugurtham circiter duūm milium intervallo ante eos consedisse,

    Sall. J. 106, 5:

    prope Cirtam haud longe a mari,

    id. ib. 21, 2:

    inter virgulta,

    id. ib. 49, 5:

    superioribus locis,

    id. ib. 51, 3:

    ubi cuique vallis abdita spem praesidii aut salutis aliquam offerebat, consederat,

    Caes. B. G. 6, 34; cf. Curt. 7, 7, 31:

    haud procul,

    id. 4, 12, 4.—
    3.
    To settle down for a long time or permanently, to take up one's abode, to establish one's self:

    qui etiam dubitem, an hic Antii considam,

    Cic. Att. 2, 6, 2:

    antequam aliquo loco consedero, neque longas a me neque semper meā manu litteras exspectabis,

    id. ib. 5, 14, 1:

    Belgas propter loci fertilitatem ibi consedisse,

    Caes. B. G. 2, 4:

    in Ubiorum finibus,

    id. ib. 4, 8; cf. id. ib. 1, 31:

    vultis et his mecum pariter considere regnis?

    Verg. A. 1, 572:

    terrā,

    id. ib. 4, 349.—With in and acc.:

    in novam urbem,

    Curt. 7, 4, 23.—
    4.
    Of inanim. objects, esp. of places, to settle, sink down, sink in, give way, subside, etc.:

    in Veliterno agro terra ingentibus cavernis consedit arboresque in profundum haustae,

    Liv. 30, 38, 8; cf.:

    terra in ingentem sinum consedit,

    id. 30, 2, 12:

    (Alpes) jam licet considant!

    may now sink down, Cic. Prov. Cons. 14, 34:

    omne mihi visum considere in ignis Ilium,

    to sink down, Verg. A. 2, 624; 9, 145; cf.:

    Ilium ardebat, neque adhuc consederat ignis,

    Ov. M. 13, 408:

    in cinerem,

    Stat. Th. 3, 185:

    cum omnia sacra profanaque in ignem considerent,

    Tac. H. 3, 33 fin.: quā mitescentia Alpium juga considunt, sink, i. e. are lower, Plin. 3, 25, 28, § 147:

    patiemur picem considere, et cum siderit, aquam eliquabimus,

    Col. 12, 24, 2:

    donec consideret pulvis,

    Curt. 5, 13, 12:

    cum in cacuminibus montium nubes consident,

    Plin. 18, 35, 82, § 356:

    tumidi considunt fluctus,

    Sil. 17, 291.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen.:

    multa bona in pectore consident,

    Plaut. Trin. 2, 2, 24; Cic. Univ. 2:

    justitia cujus in mente consedit,

    id. Fin. 1, 16, 50; id. Har. Resp. 12, 24.— Poet.: totam videmus Consedisse urbem luctu, sunk or immersed in grief, Verg. A. 11, 350 (in luctum esse demersum, Serv.). —
    B.
    In partic.
    1.
    (Acc. to I. B. 3.) To settle down permanently, sink:

    in otio,

    Cic. Att. 2, 4, 2:

    hoc totum (genus dicendi) in eā mediocritate consedit,

    id. Or. 27, 96:

    antequam ego incipio secedere et in aliā parte considere,

    i. e. change the subject, Sen. Ep. 117, 4.—
    2.
    (Acc. to I. B. 4.) To lose force, abate, subside, diminish; to be appeased, quieted, to cease:

    ardor animi cum consedit, omnis illa vis et quasi flamma oratoris exstinguitur,

    Cic. Brut. 24, 93:

    consederit furor,

    id. Ac. 2, 27, 88:

    ferocia ab re bene gestā,

    Liv. 42, 62, 3:

    primus terror ab necopinato visu,

    id. 33, 7, 5:

    bella,

    Sil. 16, 218:

    quia praesentia satis consederant,

    Tac. A. 1, 30 fin.:

    consedit utriusque nomen in quaesturā,

    i. e. has since that time ceased, Cic. Mur. 8, 18.—
    * b.
    Of discourse, to sink; to conclude, end:

    eorum verborum junctio nascatur a proceris numeris ac liberis... sed varie distincteque considat,

    Cic. de Or. 3, 49, 191.

    Lewis & Short latin dictionary > consido

  • 11 laevo

    1.
    lĕvo, āvi, ātum, 1 (old form of fut. perf. levasso, Enn. ap. Cic. de Sen. 1), v. a. [1. levis], to lift up, raise, elevate (syn.: extollo, erigo).
    I.
    Lit. (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    ter sese attollens cubitoque annixa levavit,

    Verg. A. 4, 690:

    se de caespite,

    to rise, Ov. M. 2, 427:

    se saxo,

    id. F. 4, 528:

    cum se matura levarit progenies (avium),

    Juv. 14, 83:

    apis se confestim levat sublimius,

    Col. 9, 12, 1; Plin. 2, 16, 13, § 69; 36, 16, 24, § 122:

    per hiemem, quae altius levat Alpes, i. e. by the snow,

    Flor. 3, 3, 11.—
    B.
    Transf.
    1.
    To make lighter, lighten, to relieve, ease: cantantes ut eamus, ego te fasce levabo, Verg. E. 9, 65:

    serpentum colla levavit,

    i. e. alighted from the dragon-car, Ov. M. 8, 798:

    dentes,

    to clean the teeth, Mart. 14, 22:

    vesicam,

    Spart. Carac. 7:

    jactatur rerum utilium pars maxima, sed nec damna levant,

    do not lighten the ship, Juv. 12, 53.—
    2.
    To take away, take:

    furcā levat ille bicorni sordida terga suis,

    takes down, Ov. M. 8, 647:

    alicui manicas atque arcta Vincla,

    Verg. A. 2, 146:

    tributum,

    to raise, levy, Dig. 50, 15, 4, § 2.—
    II.
    Trop., to lighten, relieve, console, refresh, support a person or thing with any thing (freq. and class.). —Of a personal object:

    non nihil enim me levant tuae litterae hoc tempore,

    Cic. Att. 11, 8, 1.—Of things as objects: O Tite, si quid te adjuero curamve levasso, Enn. ap. Cic. de Sen. 1 (Ann. v. 339 Vahl.); so,

    auxilio viros,

    Verg. A. 2, 452; 4, 538:

    curam et angorem animi sermone et consilio,

    Cic. Att. 1, 18, 1:

    molestias,

    id. Fam. 4, 3, 2:

    fonte sitim,

    to slake, Ov. Tr. 4, 8, 26:

    arida ora aqua,

    to refresh, id. R. Am. 230; so,

    membra gramine,

    id. F. 6, 328.— Pass.:

    levantur tamen miserae civitates, quod nullus fit sumptus in nos,

    Cic. Att. 5, 16, 3.—
    B.
    Transf.
    1.
    To lighten, lessen, alleviate, mitigate (cf.:

    laxo, libero): meam egestatem,

    Plaut. Trin. 3, 2, 62:

    alicui paupertatem,

    id. Ep. 4, 1, 33:

    morbum,

    id. Mil. 4, 6, 57:

    inopiam multum,

    Caes. B. C. 3, 48, 1:

    salutari arte fessos Corporis artus,

    Hor. C. S. 63:

    morbi vim levaturus,

    Curt. 3, 6, 2:

    levavitque apertis horreis pretia frugum,

    reduced, Tac. A. 2, 59:

    vario viam sermone,

    Verg. A. 8, 309:

    injurias,

    Caes. B. C. 1, 9:

    suspicionem,

    Cic. Verr. 2, 3, 59, § 136:

    ut sumptus levaretur,

    Plin. Ep. 10, 43 (52), 2:

    calamitatem innocentium,

    Cic. Rosc. Am. 3, 7:

    his levabat omnem vulnerum metum nobilitas mortis,

    id. Tusc. 2, 24, 59:

    qui paupertatem levet propinqui,

    Juv. 14, 236.—
    2.
    To lessen, diminish, weaken, impair: cave lassitudo poplitum cursum levet, Att. ap. Non. 336, 29:

    laudem alicujus,

    id. ib. 31:

    inconstantiā levatur auctoritas,

    Cic. Ac. 2, 22, 69:

    multa fidem promissa levant,

    Hor. Ep. 2, 2, 10.—
    3.
    To relieve, release, discharge, free from any thing.
    (α).
    With abl.:

    leva me hoc onere,

    Cic. Fam. 3, 12, 3:

    aliquem miseriis,

    id. ib. 3, 8:

    me molestia,

    id. ib. 16, 9, 2:

    aliquem metu,

    Liv. 2, 22:

    animos religione,

    id. 21, 62; cf.:

    qui hac opinione non modo verbis, sed etiam opere levandi sunt,

    Cic. Lael. 20, 72:

    ut homines populares supplicio aut exsilio levarentur,

    id. Verr. 2, 5, 6, § 13:

    se aere alieno,

    id. Att. 6, 2, 4:

    se infamiā,

    id. Verr. 2, 3, 61, § 141: se vitā, Varr. ap. Non. 336, 33.—
    * (β).
    With gen.:

    ut me omnium jam laborum levas,

    Plaut. Rud. 1, 4, 27.—
    4.
    To avert:

    omen,

    Verg. A. 3, 36:

    ictum dextra,

    Hor. C. 2, 17, 28.
    2.
    lēvo ( laevo), āvi, ātum, 1, v. a. [2. levis], to make smooth, to smooth, polish.
    I.
    Lit.:

    levare ac radere tigna,

    Lucr. 5, 1267: corpus, * Cic. Fragm. Or. in Clod. et Cur. 5; Cels. 8, 3:

    magni levatique mensarum orbes,

    Sen. Helv. 11, 6:

    mensas,

    Stat. Th. 1, 519.—
    II.
    Trop., of speech, to smooth down, polish, soften:

    nimis aspera sano Levabit cultu,

    Hor. Ep. 2, 2, 123.—Hence, P. a.: lēvātus, a, um; comp.:

    quae levatiora levioraque sunt,

    more highly polished, Gell. 17, 8, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > laevo

  • 12 levo

    1.
    lĕvo, āvi, ātum, 1 (old form of fut. perf. levasso, Enn. ap. Cic. de Sen. 1), v. a. [1. levis], to lift up, raise, elevate (syn.: extollo, erigo).
    I.
    Lit. (mostly poet. and in post-Aug. prose):

    ter sese attollens cubitoque annixa levavit,

    Verg. A. 4, 690:

    se de caespite,

    to rise, Ov. M. 2, 427:

    se saxo,

    id. F. 4, 528:

    cum se matura levarit progenies (avium),

    Juv. 14, 83:

    apis se confestim levat sublimius,

    Col. 9, 12, 1; Plin. 2, 16, 13, § 69; 36, 16, 24, § 122:

    per hiemem, quae altius levat Alpes, i. e. by the snow,

    Flor. 3, 3, 11.—
    B.
    Transf.
    1.
    To make lighter, lighten, to relieve, ease: cantantes ut eamus, ego te fasce levabo, Verg. E. 9, 65:

    serpentum colla levavit,

    i. e. alighted from the dragon-car, Ov. M. 8, 798:

    dentes,

    to clean the teeth, Mart. 14, 22:

    vesicam,

    Spart. Carac. 7:

    jactatur rerum utilium pars maxima, sed nec damna levant,

    do not lighten the ship, Juv. 12, 53.—
    2.
    To take away, take:

    furcā levat ille bicorni sordida terga suis,

    takes down, Ov. M. 8, 647:

    alicui manicas atque arcta Vincla,

    Verg. A. 2, 146:

    tributum,

    to raise, levy, Dig. 50, 15, 4, § 2.—
    II.
    Trop., to lighten, relieve, console, refresh, support a person or thing with any thing (freq. and class.). —Of a personal object:

    non nihil enim me levant tuae litterae hoc tempore,

    Cic. Att. 11, 8, 1.—Of things as objects: O Tite, si quid te adjuero curamve levasso, Enn. ap. Cic. de Sen. 1 (Ann. v. 339 Vahl.); so,

    auxilio viros,

    Verg. A. 2, 452; 4, 538:

    curam et angorem animi sermone et consilio,

    Cic. Att. 1, 18, 1:

    molestias,

    id. Fam. 4, 3, 2:

    fonte sitim,

    to slake, Ov. Tr. 4, 8, 26:

    arida ora aqua,

    to refresh, id. R. Am. 230; so,

    membra gramine,

    id. F. 6, 328.— Pass.:

    levantur tamen miserae civitates, quod nullus fit sumptus in nos,

    Cic. Att. 5, 16, 3.—
    B.
    Transf.
    1.
    To lighten, lessen, alleviate, mitigate (cf.:

    laxo, libero): meam egestatem,

    Plaut. Trin. 3, 2, 62:

    alicui paupertatem,

    id. Ep. 4, 1, 33:

    morbum,

    id. Mil. 4, 6, 57:

    inopiam multum,

    Caes. B. C. 3, 48, 1:

    salutari arte fessos Corporis artus,

    Hor. C. S. 63:

    morbi vim levaturus,

    Curt. 3, 6, 2:

    levavitque apertis horreis pretia frugum,

    reduced, Tac. A. 2, 59:

    vario viam sermone,

    Verg. A. 8, 309:

    injurias,

    Caes. B. C. 1, 9:

    suspicionem,

    Cic. Verr. 2, 3, 59, § 136:

    ut sumptus levaretur,

    Plin. Ep. 10, 43 (52), 2:

    calamitatem innocentium,

    Cic. Rosc. Am. 3, 7:

    his levabat omnem vulnerum metum nobilitas mortis,

    id. Tusc. 2, 24, 59:

    qui paupertatem levet propinqui,

    Juv. 14, 236.—
    2.
    To lessen, diminish, weaken, impair: cave lassitudo poplitum cursum levet, Att. ap. Non. 336, 29:

    laudem alicujus,

    id. ib. 31:

    inconstantiā levatur auctoritas,

    Cic. Ac. 2, 22, 69:

    multa fidem promissa levant,

    Hor. Ep. 2, 2, 10.—
    3.
    To relieve, release, discharge, free from any thing.
    (α).
    With abl.:

    leva me hoc onere,

    Cic. Fam. 3, 12, 3:

    aliquem miseriis,

    id. ib. 3, 8:

    me molestia,

    id. ib. 16, 9, 2:

    aliquem metu,

    Liv. 2, 22:

    animos religione,

    id. 21, 62; cf.:

    qui hac opinione non modo verbis, sed etiam opere levandi sunt,

    Cic. Lael. 20, 72:

    ut homines populares supplicio aut exsilio levarentur,

    id. Verr. 2, 5, 6, § 13:

    se aere alieno,

    id. Att. 6, 2, 4:

    se infamiā,

    id. Verr. 2, 3, 61, § 141: se vitā, Varr. ap. Non. 336, 33.—
    * (β).
    With gen.:

    ut me omnium jam laborum levas,

    Plaut. Rud. 1, 4, 27.—
    4.
    To avert:

    omen,

    Verg. A. 3, 36:

    ictum dextra,

    Hor. C. 2, 17, 28.
    2.
    lēvo ( laevo), āvi, ātum, 1, v. a. [2. levis], to make smooth, to smooth, polish.
    I.
    Lit.:

    levare ac radere tigna,

    Lucr. 5, 1267: corpus, * Cic. Fragm. Or. in Clod. et Cur. 5; Cels. 8, 3:

    magni levatique mensarum orbes,

    Sen. Helv. 11, 6:

    mensas,

    Stat. Th. 1, 519.—
    II.
    Trop., of speech, to smooth down, polish, soften:

    nimis aspera sano Levabit cultu,

    Hor. Ep. 2, 2, 123.—Hence, P. a.: lēvātus, a, um; comp.:

    quae levatiora levioraque sunt,

    more highly polished, Gell. 17, 8, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > levo

  • 13 obruo

    ob-rŭo, ŭi, ŭtum, 3 ( inf. pres. pass. OBRI for obrui, Inscr. Marin. Fratr. Arv. p. 341; v. in the foll. I. B. 1.), v. a. (n. Lucr. 3, 775; v. infra), to overwhelm, overthrow, strike down; to cover, cover over with any thing; also to hide in the ground, bury by heaping over (class.; cf.: opprimo, subruo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    aliquem caestu,

    Stat. Achill. 1, 191:

    concidit, et totis fratrem gravis obruit armis,

    id. Th. 11, 573; Verg. A. 5, 692:

    confossus undique obruitur,

    Curt. 8, 11:

    ranae marinae dicuntur obruere sese harenā solere,

    bury themselves in the sand, Cic. N. D. 2, 49, 125:

    thesaurum,

    to bury, id. Sen. 7, 21:

    ova,

    to hide in the earth, id. N. D. 2, 52, 129:

    aegros veste,

    to cover, Plin. 26, 3, 8, § 16: oceanum rubra tractim obruit aethra, covered, Enn. ap. Macr. S. 6, 4 (Ann. v. 418 Vahl.); so,

    terram nox obruit umbris,

    Lucr. 6, 864.—
    B.
    In partic., to bury, inter a dead body (perh. only post-Aug.), Tac. A. 1, 29 fin.:

    cadaver levi caespite obrutum est,

    Suet. Calig. 59: cujus ossa in Vulcanali obruta sunt, Paul. ex Fest. s. v. statua, p. 290 Müll.: QVOD SE VOLVIT OBRI. Inscr. Marin. Fratr. Arv. p. 341.—
    2.
    To sink in the sea, cover with water:

    puppes,

    Verg. A. 1, 69:

    quos Obruit Auster,

    overwhelmed, sunk, id. ib. 6, 336:

    navem,

    Dig. 9, 2, 29:

    obrutus adulter aquis,

    Ov. Her. 1, 6:

    obruerit cum tot deus aequoris undis,

    id. P. 3, 6, 29:

    vultus,

    id. Tr. 1, 2, 34:

    Aegyptum Nilus,

    Cic. N. D. 2, 52.—
    C.
    To sow seed; cover with earth:

    semina terrā,

    Ov. R. Am. 173:

    milium,

    Col. 11, 2, 72:

    lupinum,

    id. 11, 2, 81:

    betam,

    id. 11, 3, 42.—
    D.
    To overload, surfeit with any thing:

    se vino,

    Cic. Deiot. 9. —
    II.
    Trop.
    A.
    To overwhelm, bury, conceal, put out of sight, abolish, consign to oblivion:

    ut adversā quasi perpetuā oblivione obruamus,

    Cic. Fin. 1, 17, 57; cf.:

    ea quae umquam vetustas obruet aut quae tanta delebit oblivio?

    id. Deiot. 13, 37; and:

    (sermo) nec umquam de ullo perennis fuit, et obruitur hominum interitu,

    id. Rep. 6, 23, 25:

    talis viri interitu sex suos obruere consulatus,

    to dim, cloud, destroy the glory of six consulships, id. Tusc. 5, 19, 56.—
    2.
    Neutr.:

    et domus aetatis spatio ne fessa vetusto obruat,

    i. e. fall to ruin, Lucr. 3, 775.—
    B.
    To overwhelm, overload, weigh down, oppress with any thing:

    criminibus obrutus atque oppressus,

    Cic. Verr. 2, 1, 7, § 20; so,

    copiā sententiarum atque verborum,

    id. Tusc. 2, 1, 3:

    ambitione, et foro,

    id. de Or. 1, 21, 94:

    aere alieno,

    id. Att. 2, 1, 11; cf.

    faenore,

    Liv. 6, 14; 35, 7:

    magnitudine negotii,

    Cic. Q. Fr. 1, 1, 1, § 4.—
    C.
    To overcome, overpower, surpass, eclipse, obscure:

    famam alicujus,

    Tac. Agr. 17:

    obruimur numero,

    are outnumbered, Verg. A. 2, 424:

    obruit Idaeam quantum tuba Martia buxum,

    Val. Fl. 1, 320:

    M. Brutus Vatinium dignatione obruerat,

    Vell. 2, 69:

    Venus Nymphas obruit,

    Stat. Achill. 1, 293.

    Lewis & Short latin dictionary > obruo

  • 14 talutatium

    talutatium, ii, n.; mining t. t., the superficial indication of the presence of gold under the earth:

    cum ita inventum est in summo caespite, talutatium vocant, si et aurosa tellus subest,

    Plin. 33, 4, 21, § 67 (Sillig, talutium).

    Lewis & Short latin dictionary > talutatium

  • 15 vaporo

    văpōro, āvi, ātum, 1, v. n. and a. [vapor]
    I.
    Neutr., to emit steam or vapor, to steam, reek.
    A.
    Lit.:

    aquae vaporant et in mari ipso,

    Plin. 31, 2, 2, § 5:

    aquae fontanae vaporantes,

    Sol. 21.—
    * B.
    Trop., to glow, burn:

    invidiā quoniam, ceu fulmine, summa vaporant Plerumque,

    Lucr. 5, 1132.—
    II.
    Act., to fill with steam or vapor, to steam, smoke, fumigate, heat, warm:

    vaporatae nebulae (opp. frigidae),

    Col. 1, 5, 4: nebula est exhalatio vaporata, filled with vapor, App. de Mundo, p. 61, 6:

    templum ture vaporant,

    fumigate, perfume, Verg. A. 11, 481:

    altaria,

    Stat. Th. 1, 455:

    vaporato caespite,

    Calp. Ecl. 2, 62:

    cantharides suspenduntur super acetum fervens, donec per linteolum vaporentur,

    i. e. are suffocated by the fumes, Plin. 29, 4, 30, § 95:

    glebae solibus aestivis vaporatae,

    warmed, Col. 2, 15, 6; cf.:

    laevum decedens (sol) curru fugiente vaporet,

    Hor. Ep. 1, 16, 7:

    dum coquuntur carnes oculos vaporari his praecipiunt,

    to be steamed, to receive the vapor, Plin. 28, 11, 47, § 170:

    oculos spongiis expressis,

    Scrib. Comp. 20; cf.:

    morbi, quos vaporari oportet,

    Plin. 31, 11, 47, § 128.— Poet.:

    inde vaporata lector mihi ferveat aure,

    Pers. 1, 126.

    Lewis & Short latin dictionary > vaporo

  • 16 vello

    vello, vulsi, vulsum ( perf. velli, Calp. Ecl. 4, 155; Prisc. 10, 6, 36, p. 897 P.; Diom. 1, p. 369 ib.; ante-class. form of sup. volsum; v. Neue, Formenl. 2, p. 576), 3, v. a. [prob. akin to hel-kô].
    I.
    Prop.
    A.
    Of animals, to pluck or pull, i. e. to deprive of the hair, feathers, etc.:

    oves,

    Varr. R. R. 2, 11, 9; Plin. 8, 48, 73, § 190:

    anseres,

    id. 10, 22, 27, § 53.—
    B.
    Of things.
    1.
    In gen., to pluck, pull, or tear out, away, or up; in simple constr.:

    plumas anserum,

    Col. 8, 13, 3:

    caudae pilos equinae,

    Hor. Ep. 2, 1, 45:

    barbam,

    id. S. 1, 3, 133:

    tot spicula,

    Verg. A. 10, 889:

    comam,

    Mart. 5, 37, 19:

    cuneum vellito, statimque surculos in ea foramina immittito,

    Col. 5, 11, 5; cf. id. Arb. 26, 4: signa, to take up, i. e. march, Verg. A. 11, 19; cf.:

    ut vellerent signa et Romam proficiscerentur,

    Liv. 3, 50, 11:

    mors viscera vulsit,

    Luc. 6, 546.—With ab and abl.:

    postes a cardine vellit,

    Verg. A. 2, 480:

    albos a stirpe capillos,

    Prop. 3 (4), 25, 13:

    asparagum ab radice,

    Plin. 19, 8, 42, § 149.—With abl. alone:

    aut castris audebit vellere signa,

    Verg. G. 4, 108:

    genae florem primaevo corpore vulsit,

    Luc. 6, 562:

    adfixam oculo sagittam,

    id. 6, 218:

    vulsis pectore telis,

    id. 6, 232; cf.:

    unguibus et raras vellentem dentibus herbas,

    Ov. M. 8,800.—With de and abl.:

    hastam... de cespite vellit,

    Verg. A. 11, 566:

    herbas de caespite,

    Luc. 4, 414.—
    2.
    Esp.
    a.
    To pluck, pull, or tear down or away:

    cum pars vellerent vallum, atque in fossas proruerent,

    Liv. 9, 14, 9; 10, 2, 5:

    munimenta,

    id. 2, 25, 3.—
    b.
    To pluck, pull, pick, or gather fruit, etc.:

    modo nata malā vellere poma manu,

    Tib. 3, 5, 20.—
    c.
    To pull, twitch, etc.:

    aurem,

    Verg. E. 6, 4; cf. id. Cop. 38; Calp. Ecl. 4, 155; Amm. 22, 3, 12:

    vellere coepi Et prensare manu lentissima bracchia,

    Hor. S. 1, 9, 63:

    latus digitis,

    Ov. A. A. 1, 606.—
    d.
    To be plucked or pulled, i. e. to have the hair pulled out by the roots:

    circa corporis curam morosior, ut non solum tonderetur diligenter ac raderetur, sed velleretur etiam,

    Suet. Caes. 45.—
    II.
    Trop., to tear, torment:

    sed mea secreto velluntur pectora morsu,

    Stat. S. 5, 2, 3.—Hence, P. a.: vulsus ( volsus), a, um.
    A.
    Lit., shorn, plucked, smooth, beardless, hairless:

    istum gallum Glabriorem reddes mihi quam volsus ludiust,

    Plaut. Aul. 2, 9, 6:

    vulsi levatique et inustas comas acu comentes,

    Quint. 2, 5, 12:

    corpus vulsum,

    id. 5, 9, 14:

    eadem (corpora) si quis vulsa atque fucata muliebriter comat,

    id. 8, prooem. 19:

    nepos,

    Prop. 4 (5), 8, 23.—
    2.
    Trop., effeminate:

    mens,

    Mart. 2, 36, 6.—
    B.
    Suffering convulsions, spasmodic, Plin. 21, 19, 74, § 126; 23, 1, 16, § 25.

    Lewis & Short latin dictionary > vello

См. также в других словарях:

  • Proto-Indo-European to Dacian sound changes — NOTE: all html boxes in this article need to be replaced by another format. The Dacian language was a Satem Indo European Language.hort vowelsPIE has the short vowels e, o. The existence of the PIE short vowel a is disputed.The origin of the Late …   Wikipedia

  • Hyakinthos — im Louvre Zephyros und Hyakinthos (Euthymi …   Deutsch Wikipedia

  • cespite — cè·spi·te, cé·spi·te s.m. 1. LE cespo: come rugiada al cespite | dell erba inaridita (Manzoni) 2. TS fin. fonte di reddito, guadagno {{line}} {{/line}} DATA: 1342. ETIMO: dal lat. caespĭte(m) …   Dizionario italiano

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»