dźwięków

См. также в других словарях:

• kaskada dźwięków — {{/stl 13}}{{stl 7}} dźwięki bardzo szybko po sobie następujące : {{/stl 7}}{{stl 10}}Oszałamiająca kaskada dźwięków skrzypiec. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• eufonia — ż I, DCMs. eufonianii, blm 1. jęz. «unikanie połączeń fonetycznych odczuwanych jako trudne, przez rozwijanie i wstawianie w nie nowych dźwięków ułatwiających wymowę, występujące np. w wymowie regionalnej; w zn. ogólnym: harmonijne, przyjemne… …   Słownik języka polskiego

• wierność — ż V, DCMs. wiernośćści, blm 1. «pozostawanie wiernym, dochowywanie wiary komuś, czemuś; oddanie, przywiązanie» Dozgonna, niezachwiana wierność. Wierność małżeńska. Ślubować wierność. Dochować komuś wierności. Przysięga wierności a. na wierność.… …   Słownik języka polskiego

• artykulacja — ż I, DCMs. artykulacjacji; lm D. artykulacjacji (artykulacjacyj) 1. jęz. «ruchy narządów mowy powodujące wytwarzanie głosek; wymawianie głoski» ∆ Miejsce artykulacji «miejsce największego zbliżenia narządów mowy przy artykułowaniu danej głoski» 2 …   Słownik języka polskiego

• chromatyczny — 1. fiz. «barwny» ∆ Aberracja chromatyczna «wada soczewki powodująca rozszczepienie wiązki światła białego po przejściu przez soczewkę, wskutek czego otrzymany obraz składa się z wielu nie pokrywających się różnobarwnych obrazów» 2. muz.… …   Słownik języka polskiego

• chromatyka — ż III, CMs. chromatykayce, blm 1. «nauka o barwach; sztuka doboru barw» Chromatyka Tycjana. 2. muz. «zasada podwyższania i obniżania dźwięków skali diatonicznej; uszeregowanie półtonami dźwięków muzycznych» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• formant — m IV, D. u, Ms. formantncie; lm M. y 1. fiz. «uwydatniona grupa składowych widma dźwięków, np. mowy, decydująca o rozpoznawalności tych dźwięków» 2. jęz. «element, za pomocą którego dany wyraz został utworzony od swej podstawy słowotwórczej» ‹z… …   Słownik języka polskiego

• gama — ż IV, CMs. gamamie; lm D. gam muz. «następstwo dźwięków uporządkowanych według stosunków interwałowych określonej skali w systemie dur moll, z dźwiękiem pierwszym, czyli centralnym, który nadaje gamie nazwę, np. gama C dur» przen. «skala, szereg… …   Słownik języka polskiego

• glosolalia — ż I, DCMs. glosolalialii 1. lm D. glosolalialii «dowolnie tworzone zespoły dźwięków bez znaczenia, np. w przyśpiewkach ludowych» 2. blm «w niektórych kultach religijnych: wykrzykiwanie w stanie ekstazy bezładnych słów i dźwięków uważanych za… …   Słownik języka polskiego

• kaskada — ż IV, CMs. kaskadaadzie; lm D. kaskadaad 1. «wodospad złożony z kilku spadków wodnych naturalnych lub utworzonych sztucznie; potocznie także: spadający strumień wody, struga» Szum kaskady. Woda kaskadą spływała z rynny. ◊ Kaskada dźwięków… …   Słownik języka polskiego

• pismo — n III, Ms. piśmie 1. blm «zespół znaków graficznych będących znakami dźwięków lub pojęć; ogół liter składających się na dany alfabet» Pismo maszynowe, ręczne. Krój, format, rodzaj pisma. Wynalazek pisma. ∆ Pismo alfabetyczne «pismo, w którym… …   Słownik języka polskiego